รักหรือร้าย my brother

จากความสงสารทำให้เขาต้องได้ดูแลเอาใจใส่เธอเหนือนกับเป็นผู้ปกครอง แต่กับอีกคนหนึ่งกับคิดเกินเลยไปว่ามันคือความรัก พอวันหนึ่งเธอได้รู้ความจริงทำให้เธอเจ็บช้ำ เธอต้องได้หอบหี้วเอาความเจ็บนั้นไปรักษาถึงต่างแดน แต่พอวันหนึ่งเขาก็ตามเธอกลับมา และ เมือเจอกันอีกครั้งความเจ็บปวดนั้นที่เธอคิดว่ามันหายดีแล้วกับยังคงอยู่เมื่อได้พบหน้าเขา




“พี่โตคะ” รฐา เอ่ยเรียกชายหนุ่มร่างสูงที่ตอนนี่ยึนหันหลังให้กับเธออยู่

“อือ” ปิติภัทร หันหน้ามาหาคนตัวเล็ก พร้อมกับเลิกคิ้วถาม

“มินมีเรื่องจะบอก” ร่างเล็กเดินเข้าไปหาร่างสูงใกล้ๆ

“มินมีอะไรเหรอ”

“เออ” ด้วยความสูงที่ห่างกันทำให้ ร่างเล็กไม่สามารถที่จะชิบข้างหูของคนตัวสูงได้ ปิติภัทรจึ่งโน้มตัวลงมาหาคนตัวเล็กกว่า

“มินรักพี่โตคะ รักแบบคนรัก” ร่างหนามีอาการตกใจอยู่ในที่ แต่ด้วยความที่เป็นคนความรู้สึกช้าเย็นชาและ ไม่คอยสนใจในเรื่องความสัมพันธ์ที่เรียกว่ารัก ในชีวิตของเขาทั้งหมดที่มีจนเกือบจะสามสิบปีทุ่มแรงกลายและใจให้กับ ธุรกิจมากไปจนไม่มีเวลาออกเดท

“แต่พี่ไม่ได้รักมิน” ริมผีปากหนาเปล่งเสียงเรียบออกมาใบหน้าก็ไม่มีความรู้สึกอะไรกับคำพูด

“พี่โต แล้วทั้งหมดที่ผ่านมามันคืออะไรคะ ความใส่ใจคอยดูแลมินกับแม่ทุกอย่างมันคืออะไร”ร่างเล็กครางชื่อคนร่างสูงตรงหน้าอย่างละเมอพร้อมกับถามกับการกระทำที่ชายหนุ่มแสดงออกมา เธอรู้สึกผิดหวังบนเสียใจ

“พี่ทำเพราะหน้าที่ พี่ว่าเรายังเด็กไปที่จะคิดเรื่องนี้นะ และมินอาจะสับสนความรักกับความผูกพัน”

“ไม่คะ! มินโตเป็นผู้ใหญ่แล้วมินรู้ว่าอันไหนความรักความผูกพัน”

“มิน!” ปิติภัทร เรียกชื่อคนร่างเล็กเสียงเข้ม

“มินรักพี่โต รักมาก รักมานานแล้วด้วย” ร่างเล็กว่าพลางเดินเข้าไปกอดร่างสูง

“แต่พี่ไม่ได้รักเรา”

“แต่มินรักพี่ พี่โตรักมินไม่ได้เหรอ มินต้องทำยังไง่พี่โตถึงจะรักมินบอกมาชิคะ มินย่อมทำทุกอย่าง” ร่างเล็กเอ่ยพร้อมกับ ยืดตัวขึ้นไปจูบร่างหนา ปติภัทร มีสีหน้าอึ้งที่ถูกจูบอย่างไม่ได้ตั้งตัว และไม่เคยคิดว่าเด็กสาวที่แสนจะเรียบร้อยอย่าง รฐาจะกล้าจูบผู้ชายก่อน

“เธอ” ปิติภทัรตกใจพลัดร่างเล็กออกจากตัวอย่างแรง ทำให้ร่างเล็กล้มลงไปก้องที่พื้น

“พี่โต มินรักพี่โตนะ” ร่างเล็กหันหน้ามามองคนตัวสูงขณะที่ยังนั่งอยู่ที่พึ้น แววตาสวยที่สำนำ้ตามองเข้าไปในแววตาคมกล้าที่มีแววสั่นไหวในดวงตา

“มิน! ถ้ามินยังไม่หยุดพูดอีกความสัมพันธ์ของเราสองคนอาจะไม่กับมาเป็นเหนือนเดิมนะ”

“ค่ะ มินก็ไม่หวังให้มันเป็นเหมือนเดิม และ ถ้าความรู้สึกของพี่โตยังไม่เปลี่ยนไปเราสองคนก็ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลย” ร่างเล็กว่าน้ำตาหนองหน้าก่อนจะวิ่งจากไปด้วยความเสียใจ