ตอนที่ 11 : {Speacial Chapter} The past of princesse - 100%
ย้อนกลับไปในวัยเด็กของเจสสิก้า
8 ปีที่แล้ว
เพี๊ยะ!
‘คุณแม่คะ!’ เจสสิก้าตะโกนและรีบวิ่งเข้าไปหาผู้ให้กำเนิดของเธอ…คุณนายจองนั่งลงอยู่ที่พื้นหลังจากที่โดนสามีของตนเองตบเข้าอย่างจัง…
‘ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่ให้เธอไปยุ่งกับเขา!’
‘จะไม่ให้ฉันไปยุ่งได้ยังไง…ในเมื่อทำอย่างนั้น!’
‘……!’
‘คุณจะหย่ากับฉันก็ได้! แต่อย่าทิ้งซูยอน….ได้โปรด’ เธออ้อนวอนสามี…ผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมร้องไห้เพราะใครง่ายๆ แม่ของเจสสิก้าถูกเลี้ยงดูมาอย่างทรหด ทางบ้านของเธอเป็นแค่ชาวสวนธรรมดาเท่านั้น แต่ในวันหนึ่งเขาก็เดินเข้ามาในชีวิตของเธอ…แต่ในตอนนี้…ทำไม…ทำไมเขาต้องไปมีคนอื่น
‘ฉันไม่ทิ้งลูกหรอก’
‘…….จองซู….ฉันยอมคุณทุกอย่าง…ฉันรู้ว่าคุณมีคนอื่นมาหลายปีแล้วแต่ฉันก็ไม่เคยว่า….แต่..ซูยอนมีสิทธิ์…เธอมีสิทธิ์ทุกอย่างในมรดกของคุณ….’
‘แล้วคิบอมล่ะ…! เขาก็เป็นลูกชายของฉันเหมือนกัน’
‘แค่คุณไม่ทิ้งซูยอนก็พอ….ฉันขอร้องล่ะจองซู’ คุณนายจองขอร้องสามีอีกครั้ง….เขาพยักหน้าเล็กๆและเดินออกไปโดยไม่พูดจา เจสสิก้ามองหน้าแม่ของเธอสลับกับพ่อของเธอ เธอวิ่งตามคนที่เป็นพ่อไปและรั้งเขาไว้
‘พ่อจะทิ้งแม่ไว้อย่างนั้นหรอคะ…’
‘ซูยอนอา…พ่อ….’
‘หนูไม่ว่าพ่อหรอกค่ะ แม่มีเวลาอีกไม่กี่เดือน พ่อจะไม่ไปถนอมน้ำใจแม่หน่อยหรอ’
‘ซูยอน…ลูกก็อยู่ ม.3 แล้ว พ่อว่าลูกเป็นผู้ใหญ่พอที่จะตัดสินใจเรื่องต่างๆ…..’
‘หนูอยากเจอน้อง….’
‘น้อง….! น้องอะไร’
‘หนูมีน้องชายไม่ใช่หรอคะ หนูอยากเจอน้อง พ่อพาน้องมาหาหนูได้ไหม’
‘พ่อว่า…ลูกๆไม่ต้องเจอกันเป็นทางที่ดีที่สุดนะ’
‘หนูต้องการที่จะเจอน้อง….!’
‘ซูยอน! กล้าขึ้นเสียงใส่พ่อหรอ!’
‘ถ้าพ่อไม่ยอมทำตาม ไม่เป็นไรค่ะ หนูหาทางเจอน้องเองก็ได้! แต่ว่า….พ่อต้องสัญญากับหนูอีกอย่าง’
‘อะ…อะไร’
‘หนูยอมน้องคนเดียว….แต่ไม่ยอมมีแม่เลี้ยงแน่!’
สองเดือนถัดมา…คุณแม่ของเจสสิก้าก็เสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร ต่อมาไม่กี่เดือนคุณพ่อของเธอก็ย้ายไปทำงานที่ญี่ปุ่น…พร้อมกับแม่เลี้ยงของเธอ
เจสสิก้าก็ไม่ยอมลดละที่จะหาตัวน้องชาย แต่แม้เธอจะจ้างวานนักสือมือดีอีกกี่คน ก็ไม่มีใครหาตัวน้องชายเธอเจอเลย…
ในที่สุด เจสสิก้าก็ต้องขอความช่วยเหลือจากคนใกล้ตัว…
‘พี่ยูชอน…’
‘ซูยอนอา! มาได้ยังไงเนี่ย :) ’
‘ขอโทษนะค่ะ ที่ไม่ค่อยได้มาหาพี่เลย…คือ…หนูอยากให้พี่ช่วยอะไรหน่อยนะค่ะ’
‘ได้สิ ^^ น้องสาวคนนี้ขอมีหรือที่พี่ชายจะไม่ช่วย’
‘หนูอยากให้พี่ตามหาคน..’
‘หืม ? ได้สิ คนนั้นชื่ออะไรล่ะ’
‘คิบอม…คิม คิบอม’
‘คิบอม…. เฮ้! แจจุง! ชื่อนี้มันคุ้นๆนะ’ ยูชอนตะโกนถามแจจุง…เพื่อนรักของเขา
‘ก้ไอ้แฮกเกอร์เด็กนั่นไงเล่า -____- หมอนั่นพึ่งไปเมื่อกี้เองนะ นายลืมไปแล้วหรอ’
‘อ้อใช่! ซูยอน เด็กนั่นก็หน้าตาคล้ายเธอนะ’
‘พี่มีที่อยู่ หรือ เบอร์โทรมั้ยคะ’
‘เอ่อ…ขอหาแป๊ปนึงนะ’ แล้วยูชอนก็ก้มลงไปค้นหาอะไรบางอย่างใน…ถังขยะ =____=
‘เอ๊ะ นี่ไง ….คิม คิบอม บริการซ่อมคอมพ์ -___-’
‘ซะ…ซ่อมคอมพ์หรอคะ 0_0’
‘เขาแค่เปิดร้านซ่อมคอมพ์บังหน้าน่ะ ที่จริงคิบอมเนี่ยเป็นแฮกเกอร์มือหนึ่งในโซลเลยนะ…อ่ะนี่! นามบัตร’
‘ขะ…ขอบคุณค่ะ ^^’
‘แล้วเราจะหาตัวมันไปทำไมเนี่ย คุณหนูอย่างซูยอนไม่น่าจะไปคลุกคลีกับเด็กนั่นได้น้า’
‘ฮ่าฮ่า ความลับน่ะค่ะ ^^’
‘โอเค ไม่ถามก็ได้ -3-’
‘แล้วพี่ล่ะคะ มีอะไรกับคิบอมหรอ’
‘คือ แจจุงมันให้เด็กนั่นมาแฮกอีเมลล์ของยุนโฮน่ะ -___- มันกลัวยุนโฮมีกิ๊กไรประมาณนั้น’
‘อ่อค่ะ ฮ่าฮ่า งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ ขอบคุณค่ะ’
……….
ฉันเดินเข้ามาในตรอกๆหนึ่ง ซอยนี้ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนัก….ฉันก้าวเดินอย่างช้าๆและมองหาร้านคอมพิวเตอร์ร้านหนึ่ง…..
และฉันก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเจ้าของร้านและปลายสายก็กดรับทันที…
ฉันถามทางจากเขาให้แน่ชัดอีกครั้งและก็รีบเดินยังจุดมุ่งหมายทันที….ก็นะ -___- ฉันก็ไม่ค่อยอยากเดินอยู่ในที่แบบนี้นานเท่าไรหรอก แต่มันจำเป็น…คุณอาจจะอยากรู้ว่าทำไมฉันถึงต้องตามหาตัว ‘น้องชาย’ ขนาดนี้…มันอาจจะมันสายสัมพันธ์มั้งคะ….ฉันรู้สึกรักน้องคนนี้มาก รักมากแม้ยังไม่เคยเห็นหน้ากันก็เถอะ และอีกอย่าง….เขาเป็นแฮกเกอร์ซะด้วยสิ (:
สังคมสมัยนี้น่ะ…ใครมีความลับของคนอื่นได้ย่อมเหนือกว่าคนอื่นๆอยู่แล้ว…และใครล่ะที่จะล่วงรู้ความลับของทุกๆคน…ก็ต้องเป็น แฮกเกอร์ อยู่แล้วล่ะ (:
และในที่สุด ฉันก็เดินมาถึงร้านคอมพ์ของน้องชาย…ฉันชะโงกไปมาตรงหน้าต่างและก็เห็นคนๆหนึ่งนั่งอยู่ที่คอมพ์ท้ายร้าน ทั้งร้านปิดไฟมืด มีแต่แสงไฟจากคอมพ์ที่สว่างอยู่ในร้านนั้น ฉันเคาะประตูซักพัก เขาก็เดินเข้ามาเปิดประตูให้
‘คุณซูยอนหรอครับ?’
คิบอม เปิดประตูออกมาและถามฉันอย่างงงๆ เขามีรสนิยมดีเหมือนกันนะ….เขาอยู่ในชุดธรรมดาๆแต่ก็ดูดีไปอีกแบบ เขาใส่เสื้อกล้ามสีขาวและมีแจ็กเก็ตสีเหลืองทับอยู่ กางเกงยีนส์เดฟสีดำและเข็มขัดหนังสีน้ำตาล อ้อ…และยังมีหมวกบาเร่ย์นั่นอีก….ดูดีมากเลยล่ะ (:
‘ใช่ ^^ ขอฉันเข้าไปหน่อยได้มั้ย’
‘เอ่อ…ได้ครับๆ’
ฉันเดินเข้ามาในร้านของเขาอย่างถือวิสาสะ คิบอมเปิดไฟ 2 ดวง ทำให้ร้านนี้สว่างและน่าอยู่ขึ้นเยอะ เขาเชิญฉันให้ไปนั่งที่โซฟา…
‘คุณซู…’
‘เรียกฉันว่านูนาก็ได้ ^^’
‘ครับ ?’
‘…….’
‘….เฮ้อ ฉันพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมเลยดีกว่านะ…นายคงรู้ใช่มั้ยว่าฉันมาหานายทำไม’
‘ทำไมนูนาถึงคิดว่าผมรู้…?’
‘นายคงสืบรู้ประวัติของฉันหมดแล้วล่ะ ^^ ’
‘…ฮ่าฮ่า ก็ใช่ครับ’
‘ฉันดีใจนะ…ที่มีนายเป็นน้องน่ะ…คีย์’
‘คีย์?’
‘ใช่ ^^ ฉันเจสสิก้า ส่วนนาย…คือคีย์ไง’
ปัจจุบัน
ในวันที่ฉันเกิดมา มันมีทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคนรอบข้าง ฉันเติบโตมาโดยความรักของคุณพ่อและคุณแม่ แม่คอยบอกฉันเสมอๆว่า
‘ซูยอนอา…ลูกเกิดจากความรักนะจ๊ะ….จำเอาไว้’
ฉันเกิดมาจากความรัก….ฉันเชื่ออย่างนั้นมาตลอด แต่แล้ว….ความเชื่อของฉันก็แตกสลาย คุณพ่อของฉันไปมีคนอื่น โดยที่ช่วงนั้นแม่ของฉันป่วยลงด้วยโรคมะเร็ง คุณแม่ของฉันรู้มาโดยตลอดว่าพ่อไปมีคนอื่น…แต่ท่านก็ไม่ว่าแต่แล้ววันนึง….แม่ก็ได้ยินพ่อของฉันคุยกับผู้หญิงคนนั้น…พ่อบอกว่าจะยกมรดก 3 ใน 4 ให้ลูกชายที่เกิดมาใหม่ คุณแม่ฉันเลยไม่ยอมอยู่เฉยๆ ท่านไปหาผู้หญิงคนนั้นและไปเจรจาดีๆ แต่เธอคนนั้นกลับหยิ่งใส่แม่ของฉันและยังบอกอีกว่า ลูกของเธอกับคุณพ่อจะได้รับมรดกทุกอย่างและฉันจะไม่ได้แม้แต่วอนเดียว เพราะอย่างนี้คุณแม่เลยฟิวส์ขาดและตบหน้าของเธอเข้าไปอย่างจังๆ ในขณะนั้นคุณพ่อก็เข้ามาเห็นพอดี ท่านเลยลากตัวแม่กลับมาคุยกันที่บ้าน…..
พ่อของฉันให้สัญญากับแม่ไว้ท่านจะไม่ทิ้งฉันเพราะฉันคือลูกคนโต…ซึ่งท่านก็ทำตามสัญญาหลังจากที่แม่จากไป แต่ท่านกลับพาเธอคนนั้นเข้ามา…เธอเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง…มั่นใจจนเกินไป
มีวันหนึ่งเธอถือวิสาสะเข้ามาในห้องนอนของฉัน ฉันพยายามที่จะบอกให้เธอออกไปโดยดีๆ แต่เธอกลับไม่ยอมออกไปและยังตะโกนบอกพ่อของฉันว่าฉันไล่เธอออกไปอีก แต่ฉันก็ไม่พูดอะไรไปมาก…เพราะรู้ว่ายังไงพ่อก็ต้องเชื่อเธอมากกว่าฉันอยู่แล้ว….
ฉันพยายามที่จะถามพ่อว่าทำไมท่านถึงไม่พาน้องเขามาอยู่ด้วย…แต่ท่านก็เปลี่ยนเรื่องทุกครั้ง ฉันจึงไม่พยายามเค้นอะไรจะเขามากนัก และในที่สุดท่านก็ตัดสินใจพาแม่เลี้ยงของฉันไปอยู่กับท่านที่ญี่ปุ่นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาของเธอกับฉัน พอพวกเขาจากไปฉันจึงได้ตามหาน้อง….
และฉันก็ได้เจอกับคิบอม…ฉันอธิบายทุกอย่างให้น้องฟังซึ่งเขาก็เข้าใจฉันดี…ไม่รู้เหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นเลี้ยงคิบอมมาอย่างไร แต่เธอทำได้สมบูรณ์แบบเลยล่ะ แม้ว่าเธอจะเป็นคนแบบนั้นก็เถอะ… คิบอมเป็นเด็กที่เชื่อฟังผู้หญิงและเป็นคนที่นอบน้อม วันแรกที่เขาเข้ามาในบ้าน เขาไม่ยอมให้คนรับใช้ถือกระเป๋าให้ด้วยซ้ำ (: ฉันพาเขามาอยู่ด้วยซักระยะนึงเขาก็เริ่มสนิทกับฉัน อ้อ! ฉันลืมบอกไปตอนนี้เราเรียกกันและกันว่า ‘เจสสิก้าและคีย์’ ^^ มันคล้ายๆโค้ดลับสำหรับเราสองคนน่ะ คิบอมหรือคีย์มักจะคอยทำให้ฉันใจเย็นเสมอ…เขามักมีเหตุผลต่างๆนาๆที่ทำให้ฉันหายโกรธได้ น้องชายคนนี้ไม่เลวเลยนะ (:
และวันนึงก็มีประกาศออกมา….การแข่งขันเจ้าหญิงแห่ง SM ตอนแรกฉันก็ไม่สนใจอะไรมากหรอกนะ แต่เจ้าน้องชายตัวดีดันพะเง้าพะงอดให้ฉันไปแข่งน่ะสิ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘อยากมีพี่สาวเป็นเจ้าหญิงซักครั้ง’ เฮอะ และฉันก็หลงกลเด็กนี่จนได้ ฮ่าฮ่า ^^ แต่ก่อนที่ฉันจะเข้าไปแข่งขัน….แน่นอน ฉันก็ต้องสืบค้นประวัติของผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนอยู่แล้ว ด้วยฝีมืออันเก่งกาจของคีย์ เขาก็ดึงข้อมูลของผู้เข้าแข่งขันอีก 8 คนมาจนได้และยังมีข้อมูลลับที่ไม่มีใครรู้มาอีก…และในนั้น มีอยู่สองคนที่ฉันสนใจเป็นพิเศษ….
ควอน ยูริ และ ฮวัง มิยอง !....
ในข้อมูลที่คีย์เอามาให้ฉันมันมีเขียนไว้ว่า ทั้งสองเคยเป็นคนรักกันแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ทั้งสองต้องแตกหักกัยอย่างไร้เยื่อใย…มันอาจจะเป็นเรื่องความรู้สึก คีย์จึงไม่สามารถแฮกข้อมูลนั้นมาให้ฉันได้…แต่มีหรือที่เจสสิก้าคนนี้จะทำไม่ได้ (: เป้าหมายแรกของฉันจึงเป็นสองคนนี้…!
---------------------------------------------------------------------------------------------
อาาาาาา เป็นยังไงกันบ้างง ><
วันนี้พลอยก็มาพร้อมกันเรื่องราวของจ่า (:
คงจะทำให้เข้าใจเล่ห์เหลี่ยมขอเธอมากขึ้นนะฮะ ><
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แต่เลิกกันเพราะอะไรอ่าา??