คืนข้ามปีที่เชียงราย

ลำดับตอนที่ #3 : รถตู้

รถตู้

“เออ เดี๋ยวผ่านทางสี่แยก ไปอีกสักสองแยก พวกเราก็เตรียมตัวลงได้แล้วนะ”

เจี๊ยบบอกทุกๆ คนให้เตรียมตัว พอถึงจุดหมายพวกเขาก็กระโดดลงรถ แล้วรีบไปขอบคุณคนขับ ส่วนคนขับมากัน 2 คนกับแฟน ยังวัยรุ่นทั้งคู่ 

พวกเขาทั้ง 5 ชีวิต ชักขบวนกันไปตรงสี่แยก แล้วก็ยืนกันบนเกาะกลางถนน เดินมองหา รถที่กะบะท้ายว่าง มองหารถที่มาทางเลนส์ที่จะมุ่งหน้าไปทางที่หมายของพวกเขา พวกเขาเดินไปถาม คันโน้น คันนี้ พอดีมีรถตู้คันหนึ่งมองพวกเราแล้วถามขึ้นมาว่า
“อ้าว ! หนู จะไปไหนกัน "

 “จะไปเชียงรายค่ะ” ขมตอบ

“ถ้างั้นก็ขึ้นรถเลย”

แล้วขมก็วิ่งไปบอกทุกๆ คน ว่าได้รถแล้ว เป็นรถตู้ใหม่ป้ายแดง 10 ที่นั่งกำลังมุ่งหน้าไปที่จังหวัดแพร่ รถตู้คันนี้กำลังตีรถเปล่าไปรับผู้โดยสาร โชคดีจริงๆที่พวกเขาได้คันใหม่ด้วยความรวดเร็ว พวกเขาลงรถไม่ถึง 10 นาที ก็ได้รถคันใหม่แล้ว เจ้าของรถก็ถามว่าพวกเขามาจากไหน กำลังจะไปไหน แล้วพวกเขาก็คุยกันไปตลอดเส้นทาง วิวข้างทางสวยงาม เต็มไปด้วยแนวป่าเขาสลับซับซ้อนดูแล้วน่าตรึงตาตรึงใจยิ่ง 

ระหว่างทางพวกเขาทั้งห้าคนรู้สึกหิวมาก พอดีแอลป์เตรียมน้ำมาและก็เอาข้าวเหนียวและขนมปังขึ้นมาให้เพื่อนๆ กิน ซึ่งคนอื่นๆ ไม่ได้เตรียมน้ำมากันเลย เลยนับว่าโชคดีมากๆ ที่แอลป์เตรียมเสบียงมา เลยพอบรรเทาความหิวไปได้บ้าง

“เดี๋ยวพวกเราไปถึงพะเยา แล้วก็นอนที่กว๊านกันเนอะ”

“ใช่ ๆๆ วันนี้เราคงเดินทางถึงแค่พะเยา คงยังไม่ถึงเชียงรายหรอก”

“แม่ง ! ไอ้วิทย์ ถ้ามากลับน้ามัน คงได้ไปพักบ้านน้ามันที่พะเยา สบายไปแล้ว "

แจ๊คพูดขึ้นมาแบบเจ็บใจนิดๆ
แอลป์นึกขึ้นมาได้ว่ามีเพื่อนอยู่ที่พะเยา เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนทันที
“เอ ! โทรไม่ติดเลย สัญญาณไปไหนเนี่ย ! “ แอลป์บ่น

ขมกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ได้ยินเสียงอะไรแว่วๆ ก็เลยหันไปทางแอลป์แล้วถามว่า

“มีอะไรเหรอพี่แอลป์” “อ้อ..พี่กำลังโทรหาเพื่อนที่พะเยานะ พวกเราจะได้ไปกางเต็นท์กันที่หน้าบ้านเพื่อนพี่ มันก้ยังดีกว่าไปกางเต็นท์ที่กว๊าน เดี๋ยวจะโดนไล่ที่เอาซะ แต่ก็โทรไม่ติดเลยอะ สัญญาณไปไหนหมดก็ไม่รู้”

‘หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน”

  เสียงโทรศัพท์ของแอลป์ดังขึ้น

“ เอ้า ! แกอยู่บนเขารึไง ทำไมไม่มีสัญญาณเลยวะ !” เสียงตามสายนั้นพูดขึ้นมา นั่นก็คือเสียงของ “ปู” เพื่อนของแอลป์นั่นเอง

“ก็ใช่นะสิ ฉันอยู่บนเขา แล้วก็กำลังมุ่งหน้าไป พะเยา ไปหาปูที่บ้านเนี่ย”

“นี่แอลป์ แกพูดจริงเปล่าวะ!”

“ก็จริงนะสิ” “เออ ! ปูเค้าขอไปนอนพักที่บ้านปู คืนหนึ่ง ได้มั้ยละ เค้ามีเพื่อนมาด้วยอีก 4 คน มีผู้ชาย 3 ผู้หญิง 2 "

“เออ ! เค้าลองถามป๊าเค้าดูก่อน นะ” “เค้ามีห้องว่างห้องเดียวเอง”

ในใจของแอลป์รู้สึกกังวล นิดๆ เมื่อได้ยินคำตอบ

ปูรู้สึกอึดอัดใจเล็กๆ ปุคิดในใจว่า เฮ้ย เพื่อนเรามันก็รุ้นี่นาว่าเราไม่ชอบวุ่นวายกับใคร ยังพาเพื่อนมาเป็นโขยง ลำพังตัวแอลป์คนเดียวเราก็พอไหวอยุ่หรอก ในเมื่อเพื่อนกล้าขอ เราก็กล้าให้แหละ

“จ้า ! ไม่เป็นไร เดี๋ยวถึงพะเยาแล้วจะโทรบอกนะ” แอลป์พูด
สัก 5 นาที ต่อมา ก็มีเสียงโทรศัพท์จากปู โทรมา

“เออ ! แอลป์ แม่เค้าบอกว่า OK มาเลย”

แอลป์รู้สึกดีใจอย่างที่สุด และแล้วพวกเขาทั้งห้าคนก็มีที่พักแล้ว ส่วนปูก็โทรมาถามเรื่อยๆ ว่าถึงไหนแล้ว แล้วก็ถามว่ากินอาหารเหนือได้มั้ย คุณแม่ปูก็เตรียมทำอาหารไว้คอยท่า พวกเขากะว่าจะให้ผู้ชายกางเต็นท์นอนหน้าบ้าน แล้วให้ผู้หญิงนอนในบ้าน