คืนข้ามปีที่เชียงราย

ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนใหม่

เพื่อนใหม่

พอจัดข้าวของเสร็จเรียบร้อย ทั้ง 5 คน คือ แจ็ค เจี๊ยบ กอบ ขม และแอลป์ ก็เตรียมตัวข้ามถนนบริเวณหน้ามอ ไปรอตรงเกาะกลางถนนเตรียมตัวโบกรถ จุดมุ่งหมาย คือ ภูชี้ฟ้า จังหวัดเชียงราย
บนถนนสายพิษณุโลก-นครสวรรค์ มีรถมากมายมาจากทั่วทุกสารทิศ มุ่งหน้าไปทางภาคเหนือ ซึ่งรถส่วนใหญ่ต้องผ่านถนนเส้นนี้อยู่แล้ว รถมากมายขับมาด้วยความเร็วสูงไม่มีทีท่าและวี่แววที่จะมีรถคันไหนจอดให้ทั้ง5 คนขึ้นได้เลย
" มาๆๆ พวกเรามาถ่ายรูปกันดีกว่า ดูท่าแล้วคงจะไม่มีใครจอดง่ายๆหรอก"
เสียงจากใครคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมา แล้วทุกคนก็มาแอคท่าถ่ายรูปกัน ระหว่างถ่ายรูปกันอยู่แจ็คก็ไปยืมกีตาร์เพื่อนมา ส่วนกล้องที่ทั้ง 5 คนใช้ถ่ายกันอยู่นั้นก็ยืมเพื่อนมาอีกเช่นกัน
ดูท่าทางแล้วไม่ค่อยเข้าที ทั้งหมดก็เลยเดินออกจากใต้สะพานไปอีกระยะหนึ่ง เพราะตรงนั้นเป็นที่จอดรถเมย์ สาย 12 เมื่อเจอทำเลที่เหมาะสมแล้วทั้งหมดก็เริ่มปฏิบัติการทันที พวกเขาโบกกันได้สักระยะเวลาหนึ่ง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววเลย ทันใดนั้นเองพวกเขาก็เห็น กลุ่มนักศึกษาเดินข้ามถนนมา บนหลังสะพายเป้ มือทั้งสอง ถือเต็นท์ เป็นผู้ชาย 1 คน ผู้หญิง 2คน จากการสังเกตท่าทีแล้ว ทั้ง 5 คนนั้นคิดว่าน้องๆกลุ่มนั้นต้องมาโบกรถเที่ยวเหมือนพวกเขาแน่ๆ
 ทันทีที่เห็นกอบก็พูดขึ้นมาทันที

 “คันนั้นเค้าจอดหว่ะ ลองวิ่งไปถามเค้าซิ ว่าเค้าจะไปไหน

"เฮ้ย จอดรับพวกเรารึเปล่า"
แจ็คพูดขึ้น แล้วจากนั้นเจี๊ยบกับเพื่อนใหม่ที่เป็นผู้ชายอีกทีมนึงก็วิ่งไปถาม ได้เรื่องว่า เจ้าของรถคันนั้นกำลังมุ่งหน้าจะไปจังหวัดอุตรดิตถ์ พวกเขาเลยขนของขึ้นรถคันนั้นไปกัน
ทั้งแปดคนนั่งเบียดเสียดกันอยู่บนท้ายรถ  อากาศร้อนอบอ้าวมากๆ แดดแรงสุดๆ แจ็คซึ่งเป็นหนุ่มเจ้าสำอางค์ก็เตรียมโพกผ้าปิดหน้าทันที ทุกคนเตรียมใส่หมวก เอาผ้าปิดหน้าเช่นกัน แต่ก็ยังน้อยกว่าแจ็ค ซึ่งโพกหน้าไว้มิดชิด เหมือนพวกโจรปล้นร้านทองอย่างไงอย่างนั้นเชียว
พวกเขาจึงเริ่มสนทนากับสมาชิกผู้ร่วมเดินทางทั้งสามคน จึงได้ทราบว่า ทั้งสามมาจากชมรมอนุรักษ์ เรียนอยู่ปี 2 คณะสังคมฯกับคณะมนุษย์ฯ ทั้งสามมุ่งหน้าไปที่ภูหินร่องกล้ากัน

" ไปเที่ยว ภูชี้ฟ้าดีกว่าน้อง ภูหินร่องกล้าไม่มีอะไรหรอก" แจ็คคะยั้นคะยอให้พวกเค้าเปลี่ยนทริป
“ไปกับพวกผมเหอะ"กอบเสริมมาอีกคน
“เออ! หรือเราจะไปภูสอยดาวกันดีวะ ไหนๆพี่เค้าก้จะมาส่งเราที่อุตรดิตถ์แล้ว ว่าไงไอ้เจี๊ยบ เดี่ยวกูแบกกระเป๋าให้มึงเอง”

พอถึงจุดหมายเพื่อนใหม่ทั้งสามคนของพวกเขาก็ต้องแยกทาง ลงจากรถก่อน ซึ่งทั้งสามขอลงแค่ตรงสี่แยกอินโดจีน ส่วนพวกเขาทั้งห้าคน ขอไปลงที่อุตรดิตถ์

!”  ”พวกเราชวนเค้ามาโบกกับเรามั้ย”
" เฮ้..เค้าเดินตรงมาที่พวกเราหวะ" แจ็คพูดขึ้นบ้าง “เฮ้ย
งั้นก็ดีสิวะ! เออ  พวกเราจะได้มีเพื่อนช่วยโบก"
เจี๊ยบเสริมขึ้น และแล้วเพื่อนใหม่ทั้งสามคนก็เริ่มปฏิบัติการ พวกเขาจึงยืนดูเพื่อนใหม่โบกกันซะอย่างนั้น เพื่อนใหม่ทั้งสามคน ทำท่าโบกรถไม่เหมือนพวกเขาเลย ทั้งสามใช้กำมือแล้วชูนิ้วหัวแม่มือขึ้น แล้วโค้งตัวลง พร้อมทั้งเลื่อนมือขึ้นลง เป็นจังหวะช้าๆ และแล้วทั้งสามก็โบกได้กันจริงๆ (เมื่อเห็นดังนั้นพวกเขาทั้งห้าจึงคิดว่าจะนำวิธีนี้ไปใช้บ้าง