[''2pm_Snsd''] 16 ',SIXTEEN !

ลำดับตอนที่ #3 : ' 16 '' CHAPTER _three

        

                                                 
                                 
                                                                    
                                                                    

               [ TAECYEON ]

               '' ยุนอา เป็นแฟนกันนะครับ '' ผมเอ่ยเสียงนุ่ม พยายามทำไม่ให้เสียงสั่น พยายามใจกล้า และหวังว่าสาวน้อยน่ารักตรงหน้าคงจะให้คำตอบที่ผมพอใจ
               '' พี่แทค .. พี่ก็รู้ไม่ใช่หรอว่า .. เอ่อ '' สาวน้อยน่ารักตอบ สายตาที่ไม่ได้โฟกัสจุดใดจุดหนึ่ง เพราะไม่กล้าจะสบตาคนตรงหน้า
               '' พี่รู้ แต่พี่ไม่ได้รัก เอ่อ นะ แต่พี่เล่นยุนหนิ๊ ยุนก็รู้ และพี่ก็รู้ว่ายุนรักพี่ด้วย แต่แค่ยุนปิดกั้นเพราะเพื่อนคนหนึ่ง พี่ขอยุนมาหลายครั้งแต่ยุนก็ปฏิเสธพี่ทุกครั้งเช่นกัน แต่ครั้งนี้พี่จะไม่ยอมแล้วยุน '' ผมกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น พยายามให้หญิงสาวเชื่อในตัวผม '' พี่สามารถดูแลยุนได้นะ ยุนยอมรับพี่เถอะ '' 
               สาวน้อยน่ารักไม่ตอบ ไม่ส่งเสียงใด ๆ ทั้งสิ้นยากที่จะรู้ว่าคิดอะไรอยู่
               '' ยุน ตอบพี่มาสิ ถ้ายุนไม่ตอบพี่ถือว่าตกลงนะ '' ผมจับมือนุ่มมากุมไว้ กลั้นความสั่นของร่ายกายเอาไว้ เพราะไม่เคยเป็นแบบนี้กับสาวคนไหนมาก่อน ผมไม่เคยจริงจังกับใครแต่กับคนตรงหน้านี้ ผมยอมสละทุกสิ่งได้เพื่อเธอ 
               สาวน้อยค่อย ๆ เงยหน้าสบตากับผม นี่เป็นครั้งแรกที่สาวน้อยกล้าสบตาผมอย่างจริงจัง ผมยอมรับนะครับว่าหวั่น ๆ นิด ๆ คงไม่นิดแล้วละ สาวน้อยจ้องตาผมไม่กระพิบ จนผมต้องเป็นฝ่ายหลบตาเสียเอง               
               '' พี่คะ ? '' สาวน้อยทำลายความเงียบสงัดเกินนาที 
               '' หะ ! ครับ  '' ผมตอบไม่ถูก และก็ยังไม่กล้าที่จะสบตา
               '' พี่เขินหรอคะ '' สาวน้อยอมยิ้มอย่างน่ารัก ผมที่กำลังจะแก้ต่างถูกชะงักด้วยนิ้วเรียวสวย ที่มาเตะที่ริมฝีปากผม เป็นเชิงว่าเค้ายังพูดไม่จบ ตอนนี้ผมคงน่าแดงไปหมดแล้ว เสียฟอร์มจัง '' มาลองดูสักครั้งก็ได้คะ '' สาวน้อยยิ้มหวานทำไห้หัวใจผมหยุดเต้นเลยทีเดียว
               ผมที่ดีใจอย่างบอกไม่ถูก เผลอกอดสาวน้อยน่ารักกลิ่นน้ำหอมรสวนิลาช่างเย้ายวนใจยิ่งนัก ผมอยากชิมซะแล้วสิ๊ 

                                   ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

               
               แป๊ะ !
               '' โอ๊ย ! ตบหัวทำไมวะ ไอ้เจย์ '' แทคยอนพูดพลางลูบหัวตัวเอง
               '' ผมเรียกคุณกี่รอบแล้วครับ เหม่ออะไรครับคุณชาย '' แจบอมพูดอย่างหมั่นไส้กับการกระทำของคนตรงหน้า
               '' จะมีไร วัน ๆ คิดถึงแต่น้องยุนอาอะดิ ไอ้เนี่ย '' นิชคุณที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเสริม
               '' คิดว่าหุ่นคุณดีมากหรอไง มาเดินโชว์เนี่ยหะ '' แจบอมที่เห็นนิชคุณนุงผ้าขนหนูตัวเดียวอยู่ ก็อดว่าไม่ได้
               '' ดีกว่าคุณอะครับ คุณ .... '' นิชคุณหยุดชั่วครู่ ทำท่านึกคิด '' อ้อ คุณเตี้ย '' นิชคุณหัวเราะชอบใจ ก่อนจะกระโดดหลบหมอนที่แจบอมพึ่งปามา ก่อนจะวิ่งเข้าห้อง
               '' แล้วคุณจะตอบผมได้รึยังครับว่าเป็นไร คุณชาย '' แจบอมยังไม่เลิกแขวะแทคยอน ก่อนจะไปหยิบหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนมาอ่าน '' มีแต่ข่าวน้องยุน นะเนี่ย '' แจบอมพลิกอ่านไปเรื่อย ๆ จนหยุดชะงัก กับหัวข่าวที่ถูกใจ '' เฮย์ พวกเค้าบอกว่า nine angles แตกคอกันแล้ววะ เค้าเขียนว่า ยุนอากับยูริได้แตกคอกันแล้ว โดยสาเหตุมาจากเรื่องอะไร เรื่องตำแหน่ง หรือ เรื่องผู้ชาย '' แทคยอน ที่จิบกระแสถึงกับสะดุ้ง '' แน่ละ ควีนต้องมีคนเดียวไม่ใช่สอง ! โหห เขียนข่าวแรงนะเนี่ย '' แจบอมยังบ่นไม่หยุด แต่รู้ไหมว่าตอนนนี้แทคยอนเป็นห่วงยุนอา ขนาดไหน 
               อีกฝั่งหนึ่งของห้อง นิชคุณที่ได้ยินแจบอมเล่าเนื้อหา ถึงกับเข่าอ่อนทรุดตัวนั่งลงกับเตียงหนา 
               '' ไม่เป็นไรนะ คุณ '' อูยองที่สังเกตเหตุการณ์อยู่เดินเข้ามาจับบ่าเพื่อนรักอย่างเป็นห่วง
               '' ขอบใจวะ '' นิชคุณเงยหน้ามองเพื่อนรัก พลางจับมือที่อยุ่ที่ไหล่ อย่างขอบคุณ


                                   ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

               [ NICHKHUN ]

               หลังจากที่ได้ฟังข่าวจากแจบอม ผมก็ออกมาเดินเล่นข้างนอก โดยตอนแรกอูยองจะตามมาด้วยเพราะเป็นห่วง แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไรตัดใจได้มากขึ้นแล้ว แต่ที่จริงแล้วผมยังตัดใจจากเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ กี่ปีแล้วนะที่ผมเฝ้ามองเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น

               '' ฮืออ ฮืออออ ~ '' 
               '' น้องเป็นอะไรครับ '' ผมพูดพลางโอบไหล่เล็กของเด็กสาวตรงหน้า
               '' พวกนั้น ฮึ เอา ตุ๊กตาหนู ฮึ ไปอะคะ ฮือออ ~ ''เด็กสาวค่อย ๆ ตอบเพราะคงจะร้องไห้มานานมากแล้ว ดูจากเสียงสะอึกสะอืน
               '' เอ้ย พวกนายเอาตุ๊กตาคืนมานะ '' ผมทำตัวเป็นฮีโร่ หวังจะได้ใจเด็กสาวคนนี้ ผมโดนพวกมันสามคนรุม แล้วพวกมันก็ทิ้งตุ๊กตาไว้แล้วก็ไป เพราะเด็กสาวตะโกนว่าอาจาร์ยมา น่าขายหน้าจัง '' นี่ครับ '' ผมยืนตุ๊กตาคืนเธอไป
               '' ขอบคุณนะคะ พี่ชาย '' เด็กน้อยหน้าคม ยิ้มสวยก่อนจะโผล่เข้ากอดผม ผมได้แต่ยืนทื่อทำไรไม่ถูก มือไม้ก็สั่นไปหมด '' เจ้าชายของน้อง '' หญิงสาวผละออก ก่อนจะเอามือมาเช็ดคราบ เลือดบนหน้าผม
               '' ครับเจ้าหญิง '' ผมยิ้มให้เธอก่อนจะเกี่ยวก้อยสัญญา ว่าจะดูแลเธอตลอดไป 
               
               เรื่องราวของผมกับเธอเหมือนจะไปได้สวย แต่แล้วจนวันนั้น สองเดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมาวันนั้นฝกตกหนักมาก ผมตามหาตัวเธออย่างบ้าคลั่ง เพราะโทรไปก็ไม่รับ ผมจึงไปที่คลับที่เธอชอบไป จึงเห็นเธออยู่กับผู้ชาย อีกสองคน

               '' ไปกลับหอได้แล้ว เธอเมามากแล้วนะ '' ผมรีบเดินเข้าไปจับมือเธอกะจะพากลับหอ แต่มีอีกมือหนึ่งเข้ามาจับไว้เช่นกัน
               '' เห้ย ! ปล่อย นี่เด็กกูวะ กูมาก่อน '' ชายร่างท้วมเอ่ย กลิ่นตัวมีแต่เหล้าเหม็นฟุ้ง
               '' ผมบอกให้ปล่อย ผมจะพาน้องผมกลับบ้าน '' ผมเอ่ยเสียงเย็น ผมไม่อยากจะมีเรื่องกับเด็กไร้สาระ พวกนี้เลย
               '' มึงปล่อยเหอะวะ นี่นิชคุณแห่ง nightmare เลยนะเว้ย เทควันโดสายดำ แล้วไหนจะยูโดอีก '' เพื่อนของนายร่างท้วมรีบห้าม เมื่อแสงไฟส่องมาที่หน้าผมอย่างชัด ๆ
               ผมรีบพาตัวเธอออกมาจากคลับแห่งนั้น กลิ่นแอลกฮอล์ฟุ้งมากเลยนะ แสดงว่าดื่มหนัก ผมรีบพาเธอขึ้นรถก่อนจะปิดประตูอย่างเบามือ ผมขับรถมาเรื่อย ๆ เธอก็ละเมอบ่นพึมพำ ผมก็ไม่ได้สนใจไร จนกระทั่งคำนึงที่หลุดออกมา
               '' พี่แทค ฮึก หนูชอบพี่ทำไม ฮึก พี่ไม่ชอบหนู '' 
               ผมที่ได้ยินดังนั้นก็เบรกรถอย่างกระทันหัน ที่คงเป็นที่มาของการเมาของเธอเป็นแน่ เพราะก็พอรู้มาบ้างว่าเธอชอบไอ้แทคยอนมัน แต่นึกไม่ถึงว่าเธอจะกล้าบอกรักมัน เมื่อถึงหน้าคอนโด ผมก็โทรหายุนอาให้มารับเธอไป 
               ผมพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะตัดใจจากเธอ เเต่ก็ไม่สำเร็จ จนวันนี้ ผมไม่ขอไรแล้ว ไม่ขอให้เธอรักผม ผมขอแค่ให้เธอมีความสุขผมก็พอใจแล้ว เจ้าหญิงยูริของผม 

             
                                    ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥


                '' ฮัลโหล ว่าไงคะพี่ '' ยุนอารับสาย เบอร์ที่คุ้นเคยดี
                '' พี่ได้อ่านจากข่าวแล้วนะ เอ่ออ '' แทคยอนที่อยู่ปลายสายทำเสียงตะกุกตะกัก แต่ก็ถูกยุนอา ดักอย่างรู้ทัน
                '' ยุนไม่เป็นไรพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ '' ยุนอายิ้มในความเป็นห่วงของแทคยอนก่อนจะตอบกลับไป
                '' แน่นะ แล้วนี่อยู่กับใครบ้างเนี่ย '' 
                '' อะพวก ขอเสียงหน่อย เร๊ววว '' ยุนอายื่นโทรสัพไปทางเพื่อนสาว ทั้งสามของเธอ
                '' ซอมาครับผม ''
                '' ฮโยด้วย ๆ วู๊ว ๆ ''
                '' ทำไมพี่ วุ่นวายจัง เห๊อออ '' ทิฟฟานี่ตอบอย่างขำขันกับการกระทำของแทคยอน แน่ละเค้าคงอยากรู้ว่ามีใครอยู่ฝั่งยุนอาบ้างสินะ
                '' เป็นไงพี่ '' ยุนอาเอาโทรสัพมาคุยต่อเหมือนเดิม
                '' โอเคเหม่ง งั้นพี่วางก่อนนะ พรุ่งนี้รีบมาโรงเรียนนะครับ พี่จะรอหน้าโรงเรียนเหมือนเดิม รักเหม่งนะครับ จุ๊ฟ x '' แทคยอนนัดหมายเหมือนทุกวันทำเหมือนทุกคืนเสร็จแล้วก็วางสายจากเธอ ยุนอาได้แต่ยืนมองโทรศัพท์ เธออดขำไม่ได้กับความน่ารักของแทคยอน หากมองเค้าจากภายนอก ค่อนข้างที่จะขี้เก๊ก แต่กับยุนอาแล้วเค้าเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ 
                '' นี่หล่อน เค้าวางไปแล้วย๊ะ บ้าหรอยืนยิ้มให้โทรศัพท์อยู่ได้ '' ทิฟฟานี่ที่เห็นการกระทำของเพื่อนรักก็อดที่จะแขวะไม่ได้
                '' แหม ทิฟเธอก็พูดไป คนกำลังมีความรัก ตอนนี้เพื่อนสาวฉันมีครบแล้วละ เหลืออย่างเดียว '' ฮโยที่ พูดอย่างเป็นปริศนาทำให้เพื่อนสาวอีกสองคนมองหน้ากันอย่าง งง ก่อนจะหันกลับมามองคนพูดต่อ '' แหม ~ ก็ลูกไงละ '' และสี่สาวก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะปิดไฟนอน 
 
                                   ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

                 '' เหม่ง ! '' แทคยอนที่เห็นยุนอาเดินผ่านเข้ารั้วโรงเรียนก็รีบโบกมือเรียก ให้มาที่โต๊ะประจำของพวกเค้า โต๊ะใต้ต้นไม้ใหญ่ดูร่มรื่น ที่แห่งนี้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง เพราะไม่มีใครกล้าหือกับพวก nightmare
                 '' สวัสดีดีพี่ ๆ '' ยุนอาที่พึ่งเดินเข้าไปถึงทักทายสมาชิกที่เหลือ ก่อนจะไปนั่งข้าง ๆ แทคยอนเหมือนทุกครั้ง
                 '' สวัสดีสาว ๆ ดีใจด้วยนะยุนเรื่องตำแหน่ง แล้วก็เสียใจด้วยเรื่องเอ่อ ... '' จุนซูเอ่ยทักทายสาว ๆ แล้วก็กล่าวแสดงความดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน
                 '' น้องซอจ๊ะ พี่ว่าน้องคงต้องนั่งกับพวกพี่อีกนานเลยละ ไปนั่งข้าง ๆ ไอ้ชานนั่นปะ '' จุนโฮทักทายน้องซอแล้วก็เปิดทางให้กับชานซอง
                 '' คะ ขอบคุณคะ '' ซอฮยอนยิ้มหวานก่อนจะไปนั่ง ๆ ชานซอง 
                 '' รกเนอะ ทิฟ มีแต่เศษขยะ '' ฮโยฮยอนที่พึ่งเอ่ยปากพูด ก็ไม่วายแขวะนายจุนโฮคู่อริของเค้า
                 '' งั้นก็ออกไปจากกองขยะสิ ครับคุณฮโย '' จุนโฮตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้
                 '' ก็ไม่ได้อยากจะอยุ่หรอกนะ ที่ที่มีแต่สารพิษแบบเนี่ย '' ฮโยฮยอน ท้าวสะเอวก่อนจะเลือบตามอง ๆ รอบ ก่อนจะหยุดที่นายจุนโฮ แล้วเบ้ปากใส่ ก็จะเชิดหน้าขึ้น
                 '' ฮโย พอเหอะไปนั่งปะ ๆ '' ทิฟฟานี่ที่ฟังอยุ่นานก็รำคาญในความห้าวจนเกินไปของเพื่อนสาว ก่อนจะค่อย ๆ ผลักหลังฮโยไปนั่งที่ว่างข้าง ๆ จุนซู
                 '' อ้อ ระวังนะคุณฮโย ระวังสิ่งสกปรกจะติดเก้าอี้ เอ้ย ! ไม่ใช่สิ อะก็ถูกแล้วหนิ๊ '' จุนโฮที่ไม่มีท่าที่ว่าจะหยุด ก็โดนจุนซู เขกหัวไปหนึ่งที
                 '' แกก็เลิกแหย่ น้องเค้าได้แล้วละ ไอ้โฮ '' จุนซุที่ทนไม่ได้กับความไม่ยอมคนของเพื่อนจึงเอ่ยปากว่า
                 '' แล้วพี่คุณ กับ พี่อูยองไปไหนอะคะ ไม่มาเรียนหรอ '' ยุนอาที่นั่งฟังอยุ่นาน ถามพลางปัดมือของแทคยอนที่เล่นผมของเธออย่างน่ารำคาญ
                 '' อ้อ ไอ้คุณไม่ค่อยสบายนะเพื่อนรักรักเพื่อนอย่างอูยอง เลยดูแลมัน '' ชานซองอธิบายข้อข้องใจของยุนอา ก่อนจะหันไปยิ้มให้ซอฮยอน
                 '' มา ๆ กินขนม กินน้ำกันดีกว่า '' แจบอมที่พึ่งเดินเข้ามาก็วางถาดขนมกับน้ำลงบนโต๊ะ 
                 ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกอยุ่นั้น ไม่มีใครรู้เลยว่า มีเหล่ามารร้ายคอยเป่าหู ยูริอยู่บนอาคารเรียน
                 '' ดูสิยูริ เธอเห็นไหม พวกนั้นไม่เสียใจเลยที่เธอออกมาจากกลุ่ม '' ซูยองที่พูดข้างหูยูริอย่างแผ่วบางเหมือนสะกดจิต ก่อนจะหันไปยิ้มให้ซันนี่อย่างชอบใจ
                 '' ใช่แล้วละยูล ดูสิพวกนั้นหัวเราะกันใหญ่เชียว สงสัยคงกำลังเม้าส์เรื่องเธออยุ่แน่เลย '' ซันนี่เสริมก่อนจะหันไปเตะมือกับเจสสิก้า
                 '' ไม่หรอกมั่ง ซันนี่พวกนั้นคงไม่นินทายูลหรอก เพราะคนเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน '' เจสสิก้าช่วยเกนทับอีกแรง มีแต่แทยอนคนเดียวเท่านั้นที่มองดูการกระทำของพวกนี้อย่างสมเพศแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เลย
                 '' ไม่หรอกเจส ดูสิพวกนั้นคงกำลังหัวเราะฉันอยู่จริง ๆ อย่างที่ซันนี่บอกละ แต่ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะเอาคืนให้สาสมเลยทีเดียวละ '' ยูริเผ่งมองผ่านกระจกใส ไปยังพวกยุนอา มือเรียวค่อย ๆ กำแน่นขึ้น ก่อนจะทุบกระจกอย่างแรง สามมารร้ายยิ้มให้กันอย่างพอใจในผลงานของตัวเอง เรื่องคาว ๆ นี้ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวของพวกเธอ แล้วก็สาวน้อยไร้เดียงของเรา ... 

              

                             อ่านจบกันแล้วก็เม้นต์สักนิดนะคะ ♥
ขอบคุณทุก ๆ นะคะ ♥