[''2pm_Snsd''] 16 ',SIXTEEN !

ลำดับตอนที่ #2 : ' 16 '' CHAPTER _two

               '' ยุน ฉันดีใจกับเธอด้วยนะ ^^ '' ซอฮยอน เอ่ยปากหลังจากจบการประกวด พลางจับมือนุ่ม เพื่อแสดงความดีใจ
               '' เมื่อกี้เธอสวยมาก เลยนะยุน ยังกับเจ้าหญิงเนะ '' ฮโยพูดแล้วเอานิ้วม้วนผมที่เป็นลอนของเพื่อนสาวอย่างชอบใจ
               '' แต่ฉัน กลัวยังไงไม่รู้ พวกเธอก็รู้หนิ๊ว่ายูลอยากได้รางวัลนี้ขนาดนั้น ฉันไม่อยากจะประกวดตั้งแต่แรกเธอก็รู้ '' ยุนอาพูดเสียงสั่นเครือ 
               '' เลิกเสแสร้งได้แล้วละ ยุน ! ไม่มีใครเชื่อเธออีกแล้วละ '' ซูยองที่พึ่งเดินเข้ามา กระแทกเสียงเน้นคำ พลางมองด้วยสายตารังเกียจ ''เอาเลยยูล '' ซูยองกระซิบบอกยูริเพื่อให้เริ่มสงคราม
               '' ฉันรู้ความจริงหมดแล้วนะ ยุน ทำไมเธอถึงได้เก่งอย่างนี้ ไม่เหนื่อยบ้างเรอะ ที่ต้องคอยตีหน้าซื่อ น่าสมเพชจังนะ '' ยูริพูด พลางกอดอกมองด้วยแวตาโกรธแค้น
               '' ไม่จริงนะ ! ยูลเธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้อยากประกวดตั้งแต่ตั้น ฉัน .. '' ยุนอาที่กำลังจะพูดต่อ แต่ถูกขัดด้วยเสียงแหลมดังของ ซูยอง
               '' หยุดสตอ ได้แล้ว ! เธอนี่หน้าด้านจริง ๆ นะยุน เธอจะแย่งทุกอย่างของยูล ไปเลยรึไง หนึ่งก็พี่แทค สองก็รางวัล '' 
               '' ไม่จริงนะ ยูล ฉันไม่เคยคิดกับเธอย่างนั้น '' ยุนอามือสั่น เอื้อมมือไปจับมือเย็นชองยูล '' ซูยองต้องการ ทำให้เราแตกแยกกันนะ เพราะซุยอง หนะชอบ .... '' ยุนเลือบตามองซูยอง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อยูริ สะบัดมือออก
               '' พอได้แล้วยุน ! ทำไมเธอถึงร้ายได้ขนาดนี้ ฉันไม่ไหวกับเธอแล้ว '' ยุนอาที่
จะเอื้อมมือจับ ยูริต้องหยุดเมื่อ '' เธออย่าเอามือสกปรก และร่างกายของเธอมาโดนตัวฉัน ''
               '' ทำไมเธอพูดอย่างนั้น ยูลเธอก็รู้หนิ๊ว่ายุนไม่ได้ต้องการจะประกวด ส่วนเรื่องพี่แทคอะ ฉันไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่เธอกำลังถูกซูยอง . ... '' ทิฟฟานี่ที่กำลังเดือดจัด ต้องถูกชะงัก
               '' พวกเธอก็กำลังจะโดน ยัยนี่หรอกเหมือนกันละ '' ยูริว่าพลางชี้ไปที่ยุนอา
               '' เธอเป็นได้ขนาดนี้ ก็ไม่ต้องพูดไรแล้วละ ยูลเธอออกไปซะเถอะนะ '' ยุนอา ที่เริ่มกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ชี้ไปที่ประตู
               '' หึ ! ไม่ต้องไล่หรอกนะยุน เรื่องของเธอกับฉันอะไม่จบง่าย ๆ แน่ใครที่ทำให้ฉันเจ็บ มันก็ต้องเจ็บด้วย จำไว้ ! '' ยูริพูดจบก็เดินออกไปทันที ซูยองมองอย่างเหยียด ๆ ก็จะเดินออกไป 
               สาวน้อยแทยอนมองยุนอาอย่างสงสาร ก็จะค่อย ๆ เดินตามซูยองออกไปโดยไม่หันมามองอีกเลย ....

                               ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥                                                                        

               
               [ YURI ]
 
               หลังจากที่ฉันได้ ประกาศสงครามกับ ยุนอาเสร็จเรียบร้อย ฉันก็รีบเดินมาที่ห้องน้ำโดยที่ไม่พูดไม่จากับใครทั้งสิ้น ฉันสับสนวุ่นวายใจ เหมือนตัวเองมีสองร่างแล้วตีกันอยู่ ว่าฉันทำผิดหรือทำถุกกันแน่ที่ทำอย่างนั้นกับยุน ฉันล้างหน้าล้างตาก่อนจะได้เข้าไปในห้องน้ำ
               '' เห็นไหมฉันบอกแล้วว่า พี่ยุนต้องได้ที่หนึ่ง ทั้งสวยทั้งเก่ง อิฉาเนอะ ''
               '' ใช่ ๆ ดูพี่ยูริดิ ดูหยิ่งไงไม่รุอะ ความสวยไม่สวยเลย ''
               เสียงเด็กผู้หญิงหน้าห้องน้ำยังคุยกับอยู่ โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ฉันกำลังจะเผาห้องน้ำได้ง่าย ๆ
               '' พี่แทคกับพี่ยุน ก็น่ารักเนอะมีให้ดอกไม้กันตอนรับรางวัลด้วย ''
               ฉันกำมือแน่น กัดริมฝีปาก พยายามข่มใจไม่ให้ออกไปกระชากหัวเด็กพวกนั้น และจากนั้นเสีนงฝีเท้าก็ค่อย ๆ ห่างไป ฉันถอนใจเฮือกใหญ่ และฉันก็ได้คำตอบแล้วว่า ยุนอา คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉัน !
               หลังจากทำธุระเสร็จ ฉันก็เดินออกมาหน้าห้องน้ำ ฉันยืนมองตัวเองอยู่ไหนกระจกเป็นเวลานาน นานจนไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาทีแล้ว 
               '' ยูล ! '' 
               '' แท เธอจะตะโกนทำไม ฉันอยุ่ใกล้แค่นี้ '' ฉันเอามือจับหู บ่งบอกว่าฉันแสบแก้วหูมาก
               '' ฉันเรียกเธอ กี่รอบแล้วเธอมั่วแต่ยืนจับหน้าแล้วส่องกระจกอยู่นั่นละ '' แทยอนพูดพลางล้อเลียนท่าทางของฉัน '' เธอเป็นไรหรือเปล่า ? ''
               '' ไม่มีไรหรอก ฉันแค่สับสนตัวเองเท่านั้นว่า คิดถูกหรือผิด '' ฉันบอกความในใจกับแทยอน เพราะฉันคงต้องหาที่ระบายหน่อยแล้ว เมื่องั้นฉันได้ระเบิดตัวเองเป็นแน่ 
               '' เอ่อ .. ความคิดฉันว่านะ เธอนะความจะเชื่อตัว '' 
               '' คุยไรกันจ๊ะเพื่อนสาว '' ซูยองที่เดินเข้ามาขัดการสนทนา ทำให้แทยอนรีบหยุดพูดเพราะกลัวซูยองดุเอา
               '' พูดต่อสิ แทยอน '' ยูริหันไปยิ้มให้ซูยอน ก่อนจะจดจ่อกับคำพูดของแทยอนต่อ
               '' เอ่อ .. '' แทยอนตะกุกตะกัก กลัวกับสายตที่ซูยองจับจ้องมา '' เปล่าหรอกจ๊ะ ''
               '' อ๊า .. งั้นเราไปหาไรทานกันดีกว่า เดี๋ยวต้องเข้าคลับแล้วด้วย '' ซูยองรีบเดินควงยูริ แต่ไม่วายหันมาค้อนแทยอน
               '' ฉันแค้จะบอกว่า เชื่อตัวเองบ้าง อย่างให้คนอื่นมาบังคับ '' แต่ฉันก็ยังทำไม่ได้ ~ 


                                     ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
    

                         '' ไอ้แทค แกจะหวานไปไหนมีให้ดอกมงดอกไม้กันด้วย '' นิชคุณผลักหัวแทคยอนก่อนจะวิ่งไปกอดคออูยอง '' วันนี้น้องแทยอนน่ารักจังเนอะ ชุดสีชมพูหว๊านหวาน ''
               '' ไปเลยนะเว้ย น้องแทของฉัน '' อูยองสบัดตัวออกจากกอดของนิชคุณ
               '' แก ชักช้าหนิ๊ว่าไอ้ด้ง เดี๋ยวก็โดนคาบไปหรอก ใช่ไหมวะไอ้คุณ '' แทคยอนเอ่ยแซวอูยองที่เห็นว่าโมโหจนบ้าแล้ว
               '' เคยเห็นไหมละ แค่คนรักมีความสุขเราก็สุขใจ '' อูยองพูดก่อนจะทำท่าเพ้อฝัน
               '' แหวะ ! '' ทุกคนพร้อมใจประสานเสียง   
               '' เอ่อ ไอ้คุณว่าแต่ฉันแล้ว แกละชอบยูริ ทำไมไม่จีบละ อ่อก็แน่ละน้องยูลชอบไอ้แทคนี่หว่า '' บรรยากาศเงียบสงัดเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อูยองไม่รู้จะทำไงจึงรีบแก้ต่าง '' เอ้ย ๆ ไอ้คุณแต่ไม่เป็นไร ไม่ต้องเสียใจนะเว้ย ฉันก็ยังโสดมามะ ๆ '' อูยองทำท่าจะเดินไปจูบนิชคุณ
               '' ไปเลยไอ้ด้ง ขยะแขยง '' นิชคุณที่พึ่งคืนสติรับผลักไสอูยองให้ไปไกล ๆ
               '' แต่ดูไป ๆ แกสองคนก็เหมาะกันดีนะเว้ย '' แจบอมที่พึ่งวางหนังสือเอ่ยแกล้งสองคนนั้น
               '' ไปตายซะ ไอ้เจย์ '' ทั้งสองหยุดจากการผลักกัน แล้วพร้อมใจไล่แจบอม


                                      ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥


                [ YOONA ]

                ฉันหมดเรี่ยวแรง รู้สึกใจอย่างหายอย่างบอกไม่ถูก ยูริกับฉันเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยแต่ไม่หันกหนาเท่าครั้งนี้กับครั้งนั้น .....


                '' ยุนเธอคบกับพี่แทคทำไมเธอก็รู้หนิ๊ว่า ฉันชอบเค้ามากขนาดไหน '' ยูลผลักไหล่ฉันอย่างแรงด้วยความอักอั้น
                '' ยูลฉันขอโทษ แต่เธอก็รู้ไม่ใช่หรอว่าห้ามอะไรก็ได้แต่หัวใจไม่ได้นะยูล เธอต้องเข้าใจฉันสิเธอก็เห็นว่าทุกครังฉันจะปฏิเสธ แต่มันไม่ไหวแล้วจริง ๆ '' ฉันจับตัวยูลเขย่าน้ำตาไหลพราก
                '' ยูลพี่รู้ว่าน้องคิดยังไงกับพี่ แต่เราคงเป็นไปไม่ได้นะ ใจพี่มีแต่ยุนคนเดียว จะให้ทำไงพี่ก็รักยูลไม่ได้ พี่คิดกับยูลแค่น้อง '' แทคยอนช่วยยุนอาอธิบาย 
                '' ฉัน ... มันไม่ดีมากเลยใช่ไหมพี่ถึงไม่รักฉัน ... ''

                ตั้งแต่นั้นมา รอยร้าวของเราก็เริ่มใหญ่ขึ้นจนครั้งนี้มันก็จบลง มิตรภาพของเราสองคน ฉันไม่อาจจะห้ามน้ำตาได้ 
                '' เหม่ง '' แทคยอนที่พึ่งเดินเข้ามาถึงจับบ่าเป็นเชิงปลอบ
                '' พี่แทค '' ยุนอาหันหลังไปกอดแทคยอนอย่างไม่เคยทำมาก่อน แทคยอนสะดุ้งเล็กน้อย '' ขออยุ่อย่างนี้สักพักนะพี่ '' แทคยอนไม่พูดอะไรนอกจากลูบผมหนาอย่างเบามือ ...

 อ่านแล้วเป็นไงก็เม้นติชมนะคะ ♥
ขอโทษเพื่อน ๆด้วยเมื่อกี้แต่งแล้วกดเซฟเนื้อหาเลยน้อยอะคะ ♥