คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ก่อนไปจีน part2 hanhyuk(แน่เหรอ)
"ซองมิน อยู่ไหน"เสียงหื่นๆของคยูฮยอนดังขึ้น ทำให้ซองมินที่กำลังจะหลับมิหลับแหล่อยู่แล้วผงกหัวขึ้นเช็ดน้ำลายก่อนจะรีบวิ่งไปหา
"คยูกี๊อี๊(แอ่กโค่เพื่อ)มาแร้วเหยอ"แล้วร่างอวบก็รีบโผเข้ากอดทันทีแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความปลื้มปิติ"ช่วยมินนี่ด้วย"
"เกิดอะไรขึ้นครับซองมิน"เสียงทุ้มถามด้วยความตกใจเกิดอะไรกันเนี่ย
"ฮือ คิดถึงตัวจังเหยอ"
"แล้วนี ทึกกี้ กะ คังอินไปไหนล่ะ"ฮีชอลถามทั้งๆที่ยังส่องกระจกอยู่ก็ตาม
"ขึ้นห้องกันไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ"ซองมินตอบ เมื่อมือหนาคยูฮยอนเอื้อมไปสัมผัสมือเล็กของซองมินก็ต้องตกใจ
"ซองมินเกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมมือแห้งๆเหมือนจะลอกอย่างนี้ล่ะ!!!"
"ก็...แพ้ผงซักฟอกน่ะไม่มีอะไรหรอก"
เนื่องจากอีทึกสั่งให้ซองมินไปซักแต่ไม่ได้บอกซองมินว่าให้ซักด้วยอะไรจึงใช้มือซัก(ก็โผมกลัวคราบเลือดกะคราบอะไรต่อมิอะไรมันไหลลงไปเกาะเสื้อคนอื่นอ่า ผมทำเพื่อเพื่อนนะเนี่ยTTOTT)
"นี่มันไม่ใช่เวรแกซักผ้าหนิ ห๊า บอกมาดีกว่าว่าแกปกปิดอะไร"ฮีชอลคนฉลาดเลิกส่องกระจกแล้วหันมาจ้องซองมินแทนบรรยากาศจึงคล้ายกับโดนไฟห้องขังส่องหน้ายังไงไม่รู้TT^TT(พี่อีทึกคร้าบ ช่วยด้วย)
"เปล่าๆ ไม่มี๊ไม่มีจริงๆ คยูเชื่อมินนะ"ว่าแล้วก็หันไปหาที่พึ่งสุดท้าย
"อืมผมเชื่อครับ"แล้วก็ไม่ผิดหวังหากแต่...
"แต่กรูไม่เชื่อโว้ย!!!"ฮีชอลตวาด(ตอนนี้ทุกคนไร้บทเพราะอยากรู้เลยให้เจ๊สอบถามแล้วตัวเองนั่งเป็นผู้ฟังที่ดี?กันเงียบ)"บอก มา"เน้นเสียงแบบชัดถ้อยชัดคำสุด พอดีกลับที่ทงเฮ กับ ฮยอกแจเดินออกมา(ออกมาทำมายยยย<<<ซองมิน)ทุกคนหันไปมองเพียงแป๊บเดียวก็หันกลับมาสนใจซองมินต่อ มีเพียงฮีชอล(อีกแระ)ที่ผิดสังเกตุ
"เด๋วฮยอกแจ!!!"ฮีชอลเรียกเสียงหวานก่อนจะผละจากกระต่ายน้อยที่ถอนหายใจอย่างโล่งอกไปหาคนทั้งคู่แทน
"มีอะไรฮะ"เสียงใสถามสั่นๆเมื่อปีศาจร้ายคลืบคลานเข้ามาใกล้
"ทำไมถึงใส่เสื้อแขนยาวละจ๊ะวันนี้"
"ก็..หนาวไงฮะ วันนี้ ตื่นมาอากาศก็หน่ะ..."ทงเฮพูดแทรกยังไม่ทันขาดคำก็โดนฮีชอลตวาดแว้ด
"ชั้นไม่ได้ถามแกเว้ย อิด๊อง เอ้า ว่ามา อิก่าย"
"ก็...อย่างที่ด๊องว่า ผมหนาว"ตอบไปไม่เต็มเสียงนักยิ่งเมื่อหันไปทางคนๆนั้นก็ยิ่งกลัว กลัวว่าถ้าหากฮันเกิงรู้จะเกิดอะไรขึ้นเพราะแม้ชายหนุ่มนั้นปกติจะเป็นคนใจดีแต่ถ้าโมโหจะกลายเป็นคนโมโหร้ายทันที(ชนิดที่ใครขวางข้า ตาย!!!)
"ตอแหร่!!"ฮีชอลกรีดร้อง"นี้มันฤดูร้อนนะเว้ย แบบนี้แปลว่าปิดบังอะไรไว้ล่ะสิ หึๆๆลีซองมิน จะบอกดีๆหรือบอกทั้งน้ำตาห๊า"
"ฮึก อย่าทำเค้าเลย เค้าไม่เกี่ยวนะ"ซองมินกำลังลังเล ใจหนึ่งก็กลัวทึก อีกใจนั้นก็กลัวซิน แล้วจะกลัวใครดี สับสนเว้ย ความกลัวมันวิ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง(ไม่ใช่สี่แพร่งโว้ย <<<ฮีชอล) แล้วซองมินก็ตัดสินใจได้ว่ากลัวอะไรมากกว่ากันเมื่อเห็นแววตาอันโหดร้ายของคิมฮีชอลก็เลยตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้ชีฟัง ตั้งแต่ที่เข้ามาเจอสภาพของทงเฮกับฮยอกแจ(เอาแล้วไง)
เมื่อเล่าจบ
"เออ...ผมลืมของไว้ที่สตูดิโออ่า พี่ฮีชอลไปเอาเป็นเพื่อนหน่อย"ซีวอนที่ไหวตัวทันคนแรกลากฮีชอลไปทันที ตามด้วย
"ผมไปด้วยยย"เสียงของลูกลิงทั้งหลาย ไม่นาน ในห้องก็เหลือเพียง
คิม คิบอม ที่ตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนทงเฮ
ลี ทงเฮ ที่พยายามทำเนีบนไปกับเค้าด้วยแต่ถูกถีบออกมา
ฮันเกิง ที่ทุบโต๊ะรับแขกไม้พังไปแล้วด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว0[]0(บอกได้คำเดียว...น่ากลัวมาก)
ลีฮยอกแจ ที่ไม่ได้ขยับตัวแม้เพียงก้าวเดียว(ยังยืนอยู่หน้าห้องอ่ะแหละ)
ส่วน...
คิม ยองอุน ลากอีทึกขึ้นห้องไปตั้งแต่เช้าแล้ว(หลังเสร็จเรื่อง)
ปาร์ค จองซู ก็อยู่บนห้องกะคังอินนี่แหละ
ลี ซองมิน คยูลากไปแล้ว
เข้าเรื่องเหอะ
ฮันเกิงลุกขึ้นมากำลังจะเดินไปทางฮยอกแจเมื่อทงเฮเห็นอยางนั้นก็รีบเดินเข้าไปขวางหน้าฮันเกิงไว้
"ถอยไป ลีทงเฮ ก่อนที่ฉันจะโกรธนายไปมากกว่านี้"
"ไม่ครับ เรื่องนี้ผมผิดเองถ้าจะโทษก็โทษผมเถอะ"
"ถอยไป!!!"เมื่อทงเฮไม่ถอยฮันเกิงก็ยกมือขึ้นแล้วต่อยหน้าทงเฮที่เตรียมตัวหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ผลัวะ!!!
เอ๋ ทำไมไม่ยักกะเจ๊บแฮะ เมื่อทงเฮรีบตาขึ้นมา
"คิบอม"ร่างของคนรักที่กองอยู่ที่พื้น(?)ทำให้ทงเฮตกใจรีบเข้าไปพยุงจนลืมเรื่องของเพื่อนสนิทตนทันที(รักผัวมากกว่าเพื่อนนี้หว่า
ฮันเกิงเดินผ่านร่างของทั้งสองไปจนไปถึงหน้าห้องที่ร่างบางยืนอยู่
เมื่อเข้าไปในห้องฮันกยองก็โยนฮยอกแจลงบนเตียงทันที
"ปล่อยนะฮัน ปล่อย"ร่างบางร้องห้ามทันทีเมื่อร่างสูงขึ้นคร่อมตัวไว้(ทำไรว่ะ....เหอๆๆ เริ่มเข้าสู่โหมดหื่น)
"ไม่ปล่อย ชอบไม่ใช่เหรอเรื่องแบบเนี้ย"
"ไม่!ปล่อยนะลุกออกไปเด๋วนี้ อื้ม"สิ้นเสียงประท้วงครั้งสุดท้ายก่อนที่ร่างสูงจะเอามีดมาแทงร่างบาง(ไม่ใช่แระ อย่านอกเรื่องซิเฟร้ย)
ก่อนที่ร่างบางจะถูกปิดปากด้วยริมฝีปากหนาที่ประกบลงมาอย่างรุนแรง ลิ้นหนาถือโอกาสแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กในโพรงปากชื้นตอนที่ร่างบางเผลอ มือเรียวเอื้อมไปที่ไหล่กว้างแล้วดันแรงๆหวังให้ร่างสูงปล่อยตนแต่... ร่างสูงกลับเลื่อนมือไปปลดเนกไทที่คอของตนออก ขณะที่อีกมือก็รวบแขนบางไว้เหนือหัวแล้วใช้เนกไทผูกเข้าที่ข้อมือเล็กทันที เมื่อผูกเสร็จมือเรียวก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่เสื้อตัวเล็กที่ร่างบางสวมอยู่ก่อนจะกระชากออกมาจนกระดุมหลุดกระเด็นเผยให้เห็นลำคอขาวเนียนที่ปรากฏร่องรอยคิสมาร์สของทงเฮอย่างเด่นชัดยิ่งเร่งอารมณ์โกรธของร่างสูงให้ประทุขึ้นมาอีก ฮันเกิงก้มหน้าลงซุกที่ต้นคอขาวประทับรอยจูบอย่างแรงฟันขาวขบเม้นหวังสร้างรอยทับร่องรอยเดิมของทงเฮ(ย้ำจังโว้ย!) ขณะทีอีกมือเลือนลงไปปลดซิบกางเกงขาสั้นของร่างบางออกเหลือเพียงบ๊อกเซอร์สีดำตัวเล็กเพียงตัวเดียว ก่อนที่ฮันเกิงจะละความสนใจออกจากต้นคอขาวไปยังยอดอกเล็กสีชมพูอ่อนที่แข็งเป็นไตเนื่องจากแรงอารมณ์ ฮันเกิงใช้ลิ้นดุดันเบาๆแต่ก็เรียกเสียงครางกระเส่าอย่างเสียวซ่านจากฮยอกแจได้เป็นอย่างดี
เราจะขอตัดฉากออกไปยังข้างนอก
"คิบอม ฮึกฮืออ ขอโทษฉันขอโทษนะฮืออออ"
"ทงเฮจะขอโทษผมเรื่องอะไรครับในเมื่อทงเฮไม่ผิด"
"ผิดสิ ถ้าฉันไม่ไปยืนขวางพี่ฮันนายก็ไม่โดนต่อยหรอกฮึก ฉันขอโทษ"ว่าแล้วทงเฮก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
"บอกแล้วไม่ใช่ความผิดของทงเฮ ผมเป็นคนไปยืนขวางเองต่างหาก"คิบอมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ทงเฮอย่างเบามือ"เพราะผมอยากปกป้องคนสำคัญที่สุดในชีวิตของผมเองต่างหาก ทงเฮไม่ได้สั่งให้ผมมาปกป้องสักหน่อย เข้าใจใช่มั๊ย แล้วก็หยุดร้องเถอะนะ ยิ่งทงเฮร้องไห้หนักเท่าไรก็ทำให้ผมยิ่งเสียใจมากขึ้นเท่านั้นนะ รู้ไหม"
ทงเฮพยักหน้าแต่ก็ยังไม่หยุดร้องทำเอาคิบอมต้องลุกขึ้นมาจากตักทงเฮเพื่อปลอบใจร่างบางเป็นการใหญ่
"นี่ๆเราเข้ากันไปได้ยังอ่า พี่ฮีชอล"
"ไปได้แล้วตอนนี้ฮันมันคงลากฮยอกเข้าห้องไปแล้วอ่า"
ว่าแล้วสมาชิกในบ้านทุกคนก็เดินเข้าไปในบ้าน
เมื่อเข้าไปถึงก็เจอคิบอมกับทงเฮกอดกันอยู่ อิเจ๊ยิ้มแสยะเมื่อนึกอะไรบางอย่างออกจากนั้นจึงหันไปสั่งคนรักของตนทันที
"วอนนี่ขึ้นไปตามอีทึกกะคังอินมาที"แต่ไม่ทันที่ซีวอนจะขึ้นไปก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น
"มาแล้ว"อีทึกว่าเสียงใสก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องของฮันกยองและฮยอกแจแล้ว...
ปังๆๆ!!! แล้วทุบอย่างแรง
"เฮ้ย!!!ออกมาเว้ย ออกมา ออกมาเด๋วนี้ มีเรื่องจะบอกไม่ฟังแล้วจะเสียใจ"
"ใช่มาฟังเมียกรูก่อนเด๋วเมียกรูเจ็บคอ"คังอินเองก็ช่วยเคาะอีกแรง
ปึง!!!ฮันกยองเปิดประตูออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์
"มีอะไร!!!"
"ความจริงฮยอกแจกับทงเฮไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย รอยที่คออ่า ชั้นทำเอง"อีทึกอธิบายโดยไม่รออะไรทันที
"...."ทุกคนช๊อค
"ฉันทำเพราะว่าอยากให้ฮยอกมันรู้สึกผิดจะได้หายโกรธเท่านั้นเอง"อีทึกพูด"ในเมื่อเข้าใจแล้วก็ใจเย็นลงได้แล้ว"
เอิ่มมมมมมมม ทึกกี๊ เจ๊บอกช้าไปอ่ะเปล่าเค้ารู้สึกว่าฮยอกมันเสร็จฮันไปแย้วววววววว เสียงประท้วงจากทงเฮในใจ
"จริงเหรอ"ฮํนเกิงรู้สึกผิดขึ้นมาทันที"เด๋วชั้นมานะ"
ปัง!!!แล้วฮันเกิงก็เดินเข้าห้องไป
เมื่อเห็นยังงั้นฮีชอลก็ถามขึ้น
"ที่พูดจริงเหรอ ทึกกี๊"
"...ไม่จริง ชั้นแต่งขึ้นเองทั้งนั้น"อีทึกยิ้มหวานพลางนั่งลงกับเก้าอี้
"ห๊า~~~~~~"ทุกคนอึ้ง
"ฮยอกแจ"ฮันเกิงนั่งลงบนเตียงข้างๆฮยอกแจ"เป็นอะไรรึเปล่า"
"ฮึก ขอโทษนะพี่ฮันขอโทษ ฮยอกไม่ได้ตั้งใจ"ว่าพลางซุกหน้าลงกับเสื้อของร่างสูง
"ไม่เป็นไรนะ ชั้นก็ขอโทษที่ทำร้ายนายนะ คนดีหยุดร้องไห้ได้แล้ว พี่รักนายนะ แล้วนายล่ะ?"
"ผมก็รักพี่ฮะ"
THE END ฮ่าๆๆๆ จบแบบนี้ให้อารมณ์ค้างกันเล่น (ตุ๊บ! เสียงโดนขว้างหินใส่หัว)ฮ่าๆๆโทษฐานที่ไม่มีคนเม้นท์ 555+
ความคิดเห็น