[@LL ShorT Fic]{Y SUJU&TVXQ}

ลำดับตอนที่ #1 : ก่อนไปจีน part1 hanhyuk(แน่เหรอ)

"นี่ฮยอกแจยังไม่หายงอนอีกเหรอ"เสียงทุ้มถามด้วยน้ำเสียงแฝงไปด้วยความกังวลดังขึ้นหน้าห้องของตนกับคนรักที่ไม่ยอมเปิดประตูให้เค้าเข้าไปเลยตั้งแต่รู้ว่าเค้าจะไปจีน ทงเฮก็ไปไม่เห็นงอนทงเฮบ้างเลย(เฮ้ยๆๆ แกพูดงี้ได้ไงว่ะเด๋วแต่งแบบนั้นแล้วแกจะหนาว)
"ฉันเบื่อกับการทีื่ต้องง้อนายแล้วนะ"ฮํนเกิงพูดอย่างอ่อนใจก็ง้อมาตั้งห้าชั่วโมง คนหล่อก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะครับ
"งั้นก็ไปไกลๆเลยไป๊"
"แต่นี้มันห้องฉันนะ"(คู่นี้มันทะเลาะกันรุงแรงเชียว)
"เออ"ว่าแล้วฮยอกแจก็เปิดประตูออกมาพร้อมเสื้อผ้ากองโต"ฉันไปเองก็ได้"แล้วชีก็สะบัดตูดงามๆแล้วเดินจากไปทิ้งให้มังกรยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น

ขณะเดียวกัน
"โว้ย ไก่ล่ะเซ็ง"ฮยอกแจที่ไปบุกห้องทงเฮและคิบอมอาละวาดอย่างหนักจนเจ้าห้องทั้งสองมึนงงแล้วมองหน้ากันด้วยเครื่องหมายคำถาม
'เกิดอะไรขึ้นว่ะ'แล้วหน่วยกล้าตายอย่างทงเฮก็ตัดสินใจถามขึ้น 
"ยังไม่หายโกรธพี่เค้าอีกเหรอ ขี้งอนจริงนะ"
"เงียบไปเลยนะด๊องก่อนที่ฉันจะโกรธแกอีกคน"
"เออๆ ไอ้เพื่อนฉันเงียบก็ได้"แล้วทงเฮก็นั่งลงข้างๆฮยอกแจที่ถืออภิสิทธิ์บุกรุกเตียงฝั่งคิบอม(มันเป็นเตียงเดี่ยวใหญ่ๆเลยแบ่งเป็นฝั่งคิบอมกะทงเฮอ่า)โดยไม่เกรงใจเจ้าของที่นั่งอยู่ในห้องด้วย
"งั้นคืนนี้ผมไปนอนที่อื่นละกัน"คิบอมตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าของตนจากตู้แล้วเดินออกไป(กระซิกๆ โผมโดยทิ้ง<<<คิบอม ได้ข่าวว่าแกไปเองนะ<<<ทงเฮ)
เอากันเข้าไป คนแต่งเซ็ง
เมื่อคิบอมไปไม่นานก็มีผู้มาเยือนปรากฏตัวอีกห้าชีวิตนั้นคือ อีทึกที่มีหมีเกาะเอวนัวเนียไม่เลิก ซองมิน เรียววุคที่ถูกเกาะไหล่และโดย
ลวมลามทางสายตาโดยเยซอง ครบคู่จริงๆ
"ฮยอกแจ..นายโกรธแรงไปรึเปล่า เพี๊ยะ!!!(เสียงอีทึกตีมือคังอินที่ยังนัวเนียพี่ท่านอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น) นี่คังอินอ่า ปล่อยมือก่อนได้ไหมอึดอัด ฉันจะคุยกับน้อง"แต่มีหรือหมีจะฟังคังอินเก๊าะยังนัวเนียอยู่อย่างนั้น(ทำไม ใครมีปัญหาว่ามา<<<คังอิน)
"อืม ทึกกี๊ฮยอง งั้นคืนนี้ขอสองได้ป่ะ"
"เออ...ห้าก็ได้แต่ตอนนี้ปล่อยก่อนนะ^^" โห มียั่วอีกซะงั้นเลย  แต่ก็ได้ผลคังอินรีบปล่อยมือทันที   ส่วนทุกคนก็มองอย่างปลงๆ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าหาสามีหื่นจะเป็นภัย
"พี่ถ้าจะหวานกันไปแถวอื่นเหอะ ผมเพิ่งจะเก็บห้องเอง เด๋วมดขึ้นล่ะยุ่งเลย"
"เออ เข้าเรื่องๆ"เรียววุคพูด
"นายน่ะงอนมากเกินไปรู้ไหม ระวังเค้าจะเบื่อเอาน้า"ทงเฮได้ทีสำทับซะงั้นอ่า
"งืมๆ"ซองมินที่หยิบฟักทองมาจากกระเป๋าเสื้อหนาวแล้วเริ่มลงมือกินอย่างเอร็ดร่อยโดยไม่สนใจใครทันที
"นี่ซองมิน!!!บอกแล้วว่าเพิ่งทำความสะอาดอย่าเอาฟักทองมากินในห้องสิเด๋วมดขึ้น"
"ง่ำๆ"ซองมินก็ยังกิน 
"ลีซองมิน"ทงเฮเริ่มเดือด แมร่งอุตส่าห์นั่งเก็บห้องตั้งนาน จนฮยอกแจที่นั่งอยู่เริ่มทนไม่ไหวตวาดขึ้น
"นี่ตกลงเข้ามาทำไมกันเนี่ย มาทะเลาะกันเหรอ"
"..."
"ออกไปเด๋วนี้นะ ออกไปให้หมดทุกคนเลยไป๊"
ทุกคนมองหน้ากันเลิกลั่นก็จะตัดสินใจเดินจากไป 
เป็นอันว่าฝั่งฮยอกแจการเจรจาไม่เป็นผล อาเมน

ฝั่งฮันเกิง(หน่วยกล้าตาย ซีวอน ฮีชอล คยูฮยอนและคิบอม)
"นี่ไอ้ฮันเมริงจาโกรธอะไรนักหนาฟร่ะ"คิมฮีชอลผู้มีความสามารถในการด่าไปส่องกระจกไปถามขึ้น
"ก็จะไม่ให้โกรธได้ไงล่ะในเมื่อฮยอกแจไร้เหตุผลแบบนี้"ซีวอนพูดขึ้น                    
"เงียบไปเลยนะ แล้วก็อย่าให้รู้ว่านอกใจชั้นไปกิ๊กไอ้ฮันล่ะ ไม่งั้น....แกตาย!!!"  
"คร้าบ"ซีวอนเริ่มขนลุกเมื่อรับรู้ถึงรังสีอำมหิคที่แผ่มาจากตัวของคนที่ยังคงนั่งส่องกระจกอยู๋
คิบอม....เงียบ คยู....หัวเราะอย่างกับได้ดูหนังตลก
 ฮีชอลกับซีวอน
"หัวเราะหาเมียรึไงไอ้บอม/คยู"เสียงจากฮีชอลและซีวอนตามลำดับ
ก่อนที่ทั้งหมดจะโดนฮันเกิงผู้หมดความอดทนถีบออกจากห้องปายยยยยยยย
หน่วยกล้าตาย อันประกอบไปด้วย บุคคลหน้าตาดีระดับแนวหน้าสีคนทำภารกิจล้มเหลว อาเมน

ณ ผับL&L  (นึกชื่อไม่ออก ขอโทษละกัล)  
"น้องขอโซจูมาสิบขวดเลย" เสียงใสสั่งขึ้นพนักงานก็พยักหน้ารับคำสั่งแล้วเดินจากไป
"นี่จะดีเหรอฮยอกแจ หนีมาเที่ยวแบบนี้ถ้าพี่ซึงรู้จะโดนดุเอานะ"ทงเฮเตือน ในใจก็แอบหวั่น ไอ้ไก่กินเหล้าไม่เป็นส่วนเค้าคออ่อนถ้ากินหมดสิบขวดจริงมีหวัง...ไปไม่ถึงบ้านแน่นอนเลย จากนั้นทั้งสองก็นั่งก๊งเหล้ากกันจนหมดทั้งสิบขวดโดนส่วนใหญ่เป็นฝีมือของฮยอกแจที่เคยสาบานกับเซียไว้ว่าจะไม่แด๊ก(ใช้ศัพท์สูงเหลือเกินตอนนี้)เหล้าเด็ดขาด

วันต่อมา(มีเสียงร้องจิ๊บๆเป็นเสียงประกอบเหมือนหนังเปี๊ยบ)
ฮยอกแจตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกป่วยเมื่อยตามเนื้อตัว มือเล็กถูกยกขึ้นมาขยี้ตาเบาฮยอกแจลืมตาขึ้น เมื่อปรับโฟกัสสายตาตัวเองให้เข้าที่เข้ามางได้แล้วร่างบางก็ถึงก็ช็อคร้องดังลั่นบ้าน
"เฮ้ย!!!"
เสียงนี้ปลุกให้อีกคนที่นอนอยู่ข้างๆสะดุ้งตื่นทงเฮลืมตาขึ้นมาแล้วก็มองฮยอกแจทีมองสภาพตัวเองทีแล้วถึงกับร้ออกมาดังลั่น
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
เสียงนี้ทำให้คังอิน อีทึก และซองมินที่นั่งอยู่กันสองคนที่ห้องนั่งเล่น(คนอื่นไปถ่ายแบบ)ตกใจรีบวิ่งเข้ามาดูทันที เมื่อเปิดประตูเข้ามาอีทึกถึงกับเอามือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจกับสภาพของทั้งสองคน...
ฮยอกแจ ร่างกายไร้เสื้อผ้าปกปิดผมยุ่งเหยิง ตรงลำคอมีรอยช้ำเป็นจ้ำปกคลุมไปทั่ว
ทงเฮ      ร่างกายไร้เสื้อผ้าเช่นกันสภาพโดยภายในไม่มีอะไรมากนัก
สภาพเตียง ผ้าห่มหล่นลงไปกองที่พื้นผ้าปูเตียงยับยู่ยี่ มีคราบใครและคราบเลือเปรอะเปื้อนเป็นดวงๆ
"ฮยอกแจ ทงเฮรีบใส่เสื้อผ้าเร็ว แล้วซองมินรีบเอาผ้าปูที่นอนไปซักเร็วแล้วเรื่องวันนี้อย่าไปบอกให้ใครรู้เป็นอันขาด ถ้าจับได้ล่ะก็..."ร่างบางเว้นวรรคคำพูดของตนไว้ในช่องว่าง 
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
"ฮยอกแจ ทงเฮอย่าเพิ่งออกไปมาคุยกับพี่ก่อน"อีทึกเรียก
"ครับ"
"เรื่องวันนี้น่ะให้ลืมมันไปซะนะอย่าไปติดใจอะไรกับมันถือเสียว่าเป็นความฝันแล้วก็...รู้ใช่ไหมว่าต้องอย่าให้ใครจับได้เป็นอันขาด"ถ้าคิบอมรู้น่ะไม่เป็นไรเพราะรายนั้นใจเย็นแล้วก็เข้าใจเหตุผล แต่ถ้าฮันเกิงรู้นี่สิ....ทงเฮตายแน่ๆ