คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 18
My Friends…รักนายเจ้าของหัวใจ
18
ที่รีสอร์ท
อาจารย์คนสวยกำลังนั่งสวีทวี๊ดวิ๊ว (?) อยู่กับแฟนหนุ่ม รอนักเรียนที่จะกลับมา
“ตัวเล็กเมื่อไหร่จะยอมแต่งงานกับผมล่ะ” คนตัวโตถามคนในอ้อมกอด
“อย่าเพิ่งเลยฮันนี่ เดี๋ยวคนอื่นๆจะมองฮันนี่ไม่ดีนะ แค่เราหมั้นกันมันก็มีปัญหาตั้งเยอะอ่ะ ฮันนี่ไม่ถึงนักร้องดัง” อาจารย์หน้าสวยว่า
“แต่ไม่มีใครสำคัญเท่าตัวเล็กแล้วนะ แต่งงานกันเถอะนะครับ” พูดแล้วก้มลงหอกแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่
“งั้นผ่านคอนเสิร์ตของตัวเองก่อนแล้วกันนะ ตัวเองจะได้ไม่เหนื่อย” ตัวเล็กบอก
“ครับผม ตัวเล็กพูดแล้วนะ เดี๋ยวผมจะไปบอกพ่อแม่ให้เตรียมตัวไว้”
“อื้ม เค้าไม่ลืมหรอกน่า”
ฮยอกกับเรียวเดินมาจะทั่วป่าแล้วก็ยังไม่เจอธงซักอัน ก็เลยตัดสินใจนั่งพักกันก่อน
“เหนื่อยแล้วอ่ะฮยอก เราคงไม่ได้กินข้าวแน่เลย กลับกันเถอะ”
“เอางั้นหรอ”
“อื้ม นี่เหมือนฝนจะตกเลย” เรียวเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า “อ๊ะ นั่นใช่ธงมั้ยฮยอก”
“ไหนๆ”
“ที่อยู่ตรงต้นไม้น่ะ” ชี้ไปทางต้นไม้ต้นใหญ่
“จริงด้วย มันอยู่สูงจัง จะเอาได้เจอ”
“เอาน่า นายขึ้นไปเอาหน่อยสิ”
“ทำไมต้องฉันล่ะ”
“ก็นายเป็นผู้ชายนิ ก็ต้องปีนขึ้นไปสิ จะให้ฉันปีนได้ไง” เรียวพูด แต่มันดูทะแม่งทะๆนะ
“ห๊ะ...”
“ปีนไปเถอะน่า...สีนั้นข้าวเลยนะนั่น” อันฮยอกไปทางต้นไม้
“ก็ได้ๆ ปล่อยได้แล้วจะปีน”
“เย้เย่ เร็วๆนะจะเที่ยงแล้วเนี่ย”
“ก็อย่าเร่งสิ มันยิ่งสูงๆอยู่ ใครนะเป็นคนเอาไปไว้บนนั้น ช่างสามารถ” ปีนไปบ่นไป 555+
“คิบอมเมื่อไหร่จะถึงอ่ะ เค้าหนาวแล้วนะ” คนตัวเล็กในอ้อมแขนถาม
“เดี๋ยวก็เถอะแล้วล่ะ ถ้าหนาวก็กอดฉันไว้นะ” แล้วดงเฮก็กอดคิบอมไว้ทันที พร้อมซุกหน้าลงที่อกแกร่งเพื่อหาความอบอุ่น คิบอมก็อดยิ้มไม่ได้ในความน่ารักของคนตัวเล็ก เลยหอมแก้มไปหนึ่งฟอดด้วยความหมั่นเคี้ยว
“อ๊ะ อย่ามาฉวยโอกาสเค้านะ พอเลยรีบเดิน” คนตัวเล็กเอ่ยปากว่าแต่หน้าน่ะแดงไปแล้ว
“ตามบัญชาครับเจ้าหญิง” แล้วดงเฮก็ผล็อยหลับไปในที่สุด
“อยากรู้จังว่าถ้าไอ้ไก่มาเห็นเราสองคนตอนนี้มันจะทำหน้ายังไง 555+ คงตลกน่าดู”
“ฮยอกอีกนิดนึง อ๊ะๆ เย่ๆๆๆ ได้ซักที” คนที่ยื่นลุ้นอยู่ข้างล่างร้องออกมาอย่างดีใจ ในที่สุดก็มีข้าวกินแล้ว
“เฮ้อ...นึงว่าจะต้องอดมื้อเที่ยงซะแล้ว” ฮยอกค่อยไต่ลงมาจนถึงพื้น
“งั้นรีบกลับกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันเวลา” แล้วทั้งสองก็รีบเดินกลับทันที
ตอนนี้นักเรียนหลายๆคู่ก็ทยอยกันออกมาจากป่ากันมากแล้ว ต่างได้ธงมาคนล่ะ 1 ธง 2 ธง มาแลกอาหารกินกันไป
“อ้าว นี่คิบอม ฮยอก ดงเฮ เรียววุค ยังไม่มาอีกหรอเนี่ย ใกล้จะเลยเวลาแล้วนะ” อาจารย์สาว (?) บ่นออกมาอย่างเป็นห่วง
“เดี๋ยวพวกเค้าก็มาน่าตัวเล็ก ไม่ต้องห่วงหรอกครับ” ตัวโตปลอบไว้
“มาแล้วครับ/ฮะ” เสียงที่มาดังจากต่างทิศทางกัน แต่มีจุดมุ่งหมายเดียวกันดังขึ้น
ความคิดเห็น