Rockman ZX Soe [Spirit of Elf](Fic-Regis) พลังแห่งเอลฟ์

ลำดับตอนที่ #8 : Mission 06 - ภารกิจแรก Part1. - กรสูญเสีย(100%X

ความเดิม - วันนั้นเป็นวันครบรอบการตายของวานท์ ผู้ปกป้องความสงบสุขจากการก่อจลาจลของบริษัท เซอเพ้น คอมปานี และช่วยเหลือพวกเกรย์ในการหยุดเกมแห่งโชคชะตาที่มี มาสเตอร์อัลเบิร์ตอยู่เบื่องหลัง เขาได้เสียชีวิตลงเนื่องจากได้เอาตัวเข้าแลกปกป้อง เอล กันพลังโจมตีของ เวล ซึ่งหลายคนคิดว่ามันตายไปแล้ว เขาถูกพลังซัดกระแทก ตกหน้าผาสูงชันพร้อมกับ โมเดลซี(Z) และก็ไม่มีใครหาร่างเขาพบจนครบรอบ1ปี เอลจู่ๆก็บ่อน้ำตาแตกคิดถึงวานท์จนอันเป็นว่าวันนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย ส่วนซิกนัสที่นับถือวานท์เหมือนพ่ชายก็เศร้าไม่แพ้กัน แอคเซลได้ขอลาไปหาเบาะแสอะไรบางอย่าง จนกระทั้งเช้าวันใหม่

-----------------------------------------------------

วันนี้ซิกนัสตื่นเช้ากว่าปกติ

เขาตื่นเพื่อทำหน้าที่แทนส่วนของเอลซึ่งหลังจากเศร้าอยู่นาน อาการเจ็บแผลก็กำเริบกลางคันดื้อๆเลยขออาสาทำหน้าที่แทน

เขาเดินสำรวจลูกทีมและสั่งการให้พวกลูกทีมทั้งหลายพร้อม สแตนบายด์

อัชนั้น หลังจากโดนลูกเตะเสยคางอย่างรุนแรง ทำให้ประสาทสมองรวน ร่างกายขยับไม่ได้1วันเต็มๆ โดยเกรย์ก็มาเฝ้าในห้องที่จัดมาให้แล้ว อยู่ด้านหลังของศูนย์บัญชาการ

ทุกคนต่างเดินไปเดินมากันวุ่นไปหมด

"ป่านนี้น่าจะมาตามนัดแล้วนินา..."ซิกนัสพูดกับตัวเอง

แล้วคำพูดก็มาตามความจริง

"มาแล้ว...."อัชเดินเข้าโดยมีแผลที่ค้างเล็กน้อยมาพร้อมกับเกรย์"แล้ว...เอลล่ะ?"
"แผลกำเริบน่ะ ตอนนี้ต้องพักผ่อนมากๆ"ซิกนัสเอ่ยและก็เปลี่ยนเรื่องทันที"เกรย์ อัช ฉันจะมีเรื่องขอร้องพวกนายหน่อย"
"เรื่องอะไรเหรอครับ?"เกรย์ถาม
"ภารกิจแรก....จะมีเรือสินค้าบรรทุก[อี-คริสตัล] จำนวนมหาศาล3ลำ ตอนเวลา 6โมงเช้า ผ่านทางมหาสมุทรแอตแลนติก เข้ามาทางประเทศสิงคโปรเก่า ซึ่งการเดินทาง เราต้องผ่านช่องแคบมะละกาซึ่งเป็นที่ซ่องสุมของพวกอิเร็กกุล่าร์ ที่หมายจะมาปล้นไป อยากให้ช่วยฉันคุ้มกันเรือหน่อย "
"คุ้มกันเรือสินค้า?"อัชยังสงสัย"สิงคโปรที่ว่าเนี่ย มันเป็นอะไรอ่ะ?"

ซิกนัสได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา

"สิงค์โปร เป็นประเทศในทวีปเอเชียที่ซึ่งเป็นประเทศท่าน้ำส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในโลกเมื่อ250ปีที่แล้ว เป็นประเทศเล็กๆ แต่มีกำไรเข้าประเทศมหาศาลจนปัจบันมันก็ยังคงยิ่งใหญ๋อยู่ แต่ถ้าเกิดในพวกรุ่นเราๆ คนน้อยนักจะรู้จักประเทศนี้เพราะทางเอเชียนั้น65เปอร์เซ็นต์เป็นเขตOuter แน่นอนมันต้องมีอิเร็กกุล่าร์ดักปล้นสะดมอยู่เนื่องๆ จึงไม่มีใครกล้าสำรวจเท่าไร ถึงแม้มันจะอยู่ในเขตที่ดูน่ากลัวแต่ก็เป็นเส้นทางการค้าส่งข้ามทวีปเพียงไม่กี่สายเท่านั้น รวมถึงที่สิงคโปร และที่แห่งนั้นดผ็นทางที่ค้าขายมากที่สุดของโลกด้วยในขณะนี้"
"เมืองนั้นคือทันสมัยน่าดูสินะครับ"
"ก็จริงของนาย มันดูทันสมัยมาก แต่ก็มีระบบมาตราการเข้มงวดมากเช่นกัน ขนาดที่ว่าคนหลงเข้าน่านน้ำสิงค์โปรโดยไม่ได้รับอนุญาติอาจจะโดนทหารตระเวนทางน้ำยิงใส่เอาก็ได้"
"อืม...."อัชคิดอยู่ในใจอยู่
(อี-คริสตัล จำนวนมหาศาล เคอะๆๆๆๆๆๆ ถ้าทำสำเร็จ ฉันรวยแน่ๆ เหอะๆๆๆๆๆ) นิสัยเก่าของอัชเริ่มปรากฎขึ้นบนรอยยิ้มที่เผยออกมา"ตกลง ฉันจะทำภารกิจนี้"
"โอเคครับ"เกรย์ตอบกลับ
"ดี...ตอนนี้เวลาตี5ครึ่ง อีกครึ้งชั่วโมงมาเจอกัน ฉันจะติดต่อกัปตันเรือให้เปิดเครื่องทรานซเฟอร์ลิ้งค์เข้ากับศูนย์บัญชาการให้ แยกย้ายได้"
"อืม"
"โอเค...อีคริสตัลจ๋า"นัยตาของอัชกลายเป้นลูกอีคริสตัลเม็ดใหญ่เปล่งประกาย

ทั้งคู่ก็เดินเล่นข้างนอกรับลมยามเช้า ส่วนซิกนัสเดินกลับไปที่ห้องส่วนตัวของเขาทันที

เขาเข้าไปก็เห็นลีฟเวียธานนั่งเฉยๆไม่ขยับไปไหน

ดวงตาสีฟ้าจับจ้องซิกนัสไม่ว่าง มันทำให้รู้สึดอึดอัดนิดๆ

"อ่ะ...เอ่อ...."
"หื๊อ?"
"อ..เอ่อ.....หน้าฉันมีอะไรติดหรือไง?"ซิกนัสเบี่ยงประเด็น
"ไม่มีนิ"
"แล้วจ้องฉันทำไม?"
"อะไรของนาย ? ทำไมมนุษย์ถูกจ้องหน้านานๆแล้วต้องเป็นอย่างนี้ทุกคนด้วย?"
"เฮ่อ...."ซิกนัสไม่อยากพูดแล้ว เขาหยิบเก้าอี้มานั่งร่วมโต๊ะด้วย"ตอนนี้ร่างกายโอเคมะ?"เขาถาม
"อืม..."เธอตอบเรียบๆ
"ฉันขอร้องไหว้วานเธอหน่อยจะได้มะ?"
"อะไรล่ะ?"
"อยากให้เธอคุ้มครองเรือบรรทุกอีคริสตัลที่กำลังเข้ามาเทียบท่าที่สิงคโปรโดยที่โดยคุ้มกันทางใต้น้ำ จะได้ไหม? เอ่อ...หรือว่าขอมากเกินไป หรือ...."
"ไม่.."
"เฮ้ย ! "เขาแปลกใจกับคำตอบ
"ผู้ที่ฉันรับฟังคำสั่งคือนายท่านเพียงผู้เดียว เสียใจด้วย"
"อะไรกัน?"

....ลีฟเวียธาน....

"น...นายท่าน"เธอรีบก้มลงนั่งอัตโนมัติ

....จงฟัง นับจากนี้ เขาคือผู้บัญชาการ ไม่ใช่ฉัน จงฟังเขา และก็อย่าลืมอุดมการณ์ของเหล่าการ์เดี้ยน....

"ปกป้องมนุษย์ ปกป้องความยุติธรรม ปกป้องความสงบสุข"

....ใช่ จงอย่าลืมซะล่ะ....ซิกนัส.... เอ็กซ์เรียกเขา

"อะไรเหรอ?"

.....ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ.....

ไซเบอร์เอลฟ์สีฟ้าได้ลอยออกมาจากร่างของเขา

.....หวังว่าคงจะได้เจอกันอีก ลาก่อน..... เอ็กซ์ได้ล่องลอยหายไปในพริบตา

ลีฟเวียธานมองไซเบอร์เอลฟ์จงมันลับไปจากสายตาแล้วพูดว่า

"นับจากนี้ นายคือเจ้านายของฉัน โปรดสั่งมาได้" เธอยังก้มอยู่
"เฮ...เฮ้ยย ยืนขึ้นๆ ฉันไม่ใช่เจ้านายเธอ แล้วก็อย่ามาเรียกฉันว่านายท่านเหมือนเอ็กซ์อีก" เขารีบยกตัวเธอขึ้นมา
"จะให้ฉันเรียกว่าอย่างไร? ทำตัวอย่างไร?"

ซิกนัสไม่รู้จะพูดอย่างไร เลยพูดแบบไม่คิดว่า

"เรียกชื่อฉันนี่แหละ....เธอคือคู่หู ไม่ใช่คนรับใช้"
"คู่หู?คืออะไรกัน"
"อื้อ....ผู้ร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน...ประมาณนี้แหละ"
"ตกลง...ซิกนัส...เอ่อ...คู่หู..."เธอรู้สึกว่ามันเกรงๆยังไงไม่รู้เพราะเพิ่งจัรู้จักคำว่า คู่หูครั้งแรก
"ช่วยคุ้มครองเรือสินค้าหน่อยนะ"
"ตกลง ....เอ่อ...ซิกนัส"เธอตอบ
มีไรเหรอ?" เขาสงสัย บนบหน้าที่ขมวดคิ้วของเธอ
"คู่หู.....ต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป???...เอ่อ...."เหมือนเธอจะเบือนหน้าเล็กน้อย ท่าทางว่าคำๆนี้จะทำให้เธอคิดหนักในเรื่องไม่เป็นเรื่อง"ต้องทำตัวอย่างไรล่ะ?"

ซิกนัสเพิ่งเห็นเรปพลิรอยด์หน้าแดงก็ชาตินี้ละ

"ม...มะ....มะใช่ ไม่ใช่นะ เฮ้ย !!! คือว่า.....แค่"เขาลนลาน"แค่ทำตามที่เอ็กซ์บอกเท่านั้นแหละ"
"...เหรอ?"

ความเงียบเข้าคลุมสักพักแล้วซิกนัสก็เอ่ยขึ้นมา

"อ๊ะ จริงสิ " เขาดิ่งไปที่กองขยะหรือจะเรียกว่ากองเศษเหล็กซ฿งเขากองไว้ใกล้ๆโต๊ะทำงานมุมห้องแล้วก็คุ้ยจนข้าวของกระจัดกระจาย โดยที่ลีเวียธานจ้องแผ่นหลังของเขา

(....แปลก ทำไมเด้กคนนี้ถึง?) เธอเห็นอะไรบางอย่าง... มันคล้ายกับพลังลึกลับในกาย ทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่าง
(อย่างนี้นี่เอง ว่าทำไมนายท่านถึงวางใจเด็กคนนี้)

"เจอแล้ว!" ซิกนัสหยิบของบางสิ่งจากกองเหล็ก มันเป็นวัตถุคล้ายด้ามจับสีขาว ส่งให้ลีเวียธานดู"นี่คือ Ice breaker" อุปกรณ์ช่วยการเดินทางในหิมะหรือข้ำแข็งได้ และสามารถไปนอาวุธได้ ลองใช้ไปถูกไถก่อนนะ"
"Ice....Breakker....?"
"จริงสิ ลืบบอกวิธีใช้เลย" ซิกนั กำด้ามที่ยาวกว่าฝ่ามือเล็กน้อยไว้แน่น แล้วด้ามต่อที่อยู่ข้างในก็โผล่ออกมาจนยาวประมาณเมตรครึ่งพร้อมปลายยอดซึ่งเป็นน้ำแข็งแหลมทั้ง2ข้างซึ่งไว้ใช้ในการยึดเกาะมในทางหิมะหรือน้ำแข็งและใช้เป้นอาวุธซึ้งดูคล้ายหอก2ด้านได้ด้วย"อ๊ะ"เขาส่งมันให้กับเธอ

ตอนแรกยังงงๆอยู่ ลีเวียธานเลยควงเล่นอย่างชำนาญ

วูบๆๆๆๆๆๆๆๆ ชิ้ง !! ปลายแหลมชี้คอหอยฃิกนัส

"อว๋า!!! "เขาตกใจ"จะทำอะไรน่ะ ?"
"เป็นอาวุธที่ดี ฉันจะใช้มัน"
"เอ่อ...เอาไอซ์เบรกเกอร์ลงก่อนเถอะ ฉันเสียวง่ะ"

อาวุธค่อยๆลดลงมา

ซิกนัสใจหายนึกว่าคอจะกลายเป็นรูไปเสียแล้ว  น้ำตาแทบเล็กนึกว่าจะลาโลกก่อนมีแฟนแล้วซะอีก ตัวของเขาถึงกับทรุดลงไปนั่งเลย

"วิธีปิดการใช้งานกดปุ่มสีขาวข้างๆนะ"เขาจับคอตัวเองอยู่พักใหญ๋ว่าเป็นรูหรือเปล่า เล่นทำเกือบตาย
"อืม" ลีเวียธานยื่นมือซ้ายของเธอมา"ขอโทษนะ คู่...หู"เหมือนเธอจะดูเขินนิดๆ
"อ่า..."เขายื่นมือไปจับมือของเธอแล้วดึงตัวขึ้นมา"เริ่มภารกิจกันเลย"
"อืม..."

------------------------------------------------------------------

ทั้งหมด ได้รวมรวมกำลังมาที่ศูนย์บัญชาการหมดแล้ว ซิกนัสคือหัวหน้าทีมและทำหน้าที่ผู้บัญชาการแทนเอลที่บาดเจ็บ

ทั้งหมดที่ได้นัดหมายตามที่ซิกนัสกล่าวไว้แล้ว พวกเขายืนฟังเขาที่ยืนอยู่บนแท่นโต๊ะแถลงถึงสูงกว่าระดับนิดหน่อย ทั้งหมดที่มารวมพลก็ประมาณ 2หมวด ซึ่งมีทหารฝีมือดีของที่นี่ทั้งหมดที่เหลือก็คือ เกรย์ อัช ลีเวียธาน ซึ่งเป็นกำลังหลัก

"ขอแจ้งภารกิจอย่างเป็นทางการดังนี้...."เขาเปิดมอนิเตอร์ข้างหลังด้วยปุ่มกดบนโต๊ะ ภาพแผนที่โลกก็ปรากฎและมีจุดสีแดงชี้ไปที่ท่าเรือของประเทศสิงค์โปรซึ่งเป็นประเทศที่รุ่งเรืองในการค้าขายทางน้ำในอดีต แต่ตอนนี้มันจะดูซบเซาลงบ้างแต่ความยิ่งใหญ่ของมันก็ยังคงอยู่"...พวกเราจะไปที่ท่าเรือสิงค์โปร นายกรัฐมนตรีสิงค์โปรและหัวหน้าผู้บังคับเรือได้ทำเรื่องขออนุญาติลงมาแล้ว ดังนั้นพวกเราวาปไปที่ท่าเรือสินค้าได้เลย เรือสินค้ามีรหัสว่า ST-241 ถึงที่นั้นเมื่อไรและจะทำอะไรฉันจะแจงแจงอีกทีเอาล่ะวาปเข้าเครื่องทรานซเฟอร์ไปได้ !....คุณมิราจครับ?"ซิกนัสหันถามโอเปร่าเตอร์สาวผมสีน้ำเงินยาวคนนั้น
"รับทราบค่ะ คุณซิกนัส...."โอเปร่าเตอร์สาวกล่าว"ทรานซเฟอร์...สแตนบายด์! "

ทุกคนในพื้นที่นี้บนฟื้นมีแสงสีเขียวออกมาจากใต้เท้า

"นี่...มันอะไรกันเหรอครับ?"เกรย์สงสัย
"เทเลพอร์เตอร์รุ่นใหม่ ซึ่งสามารถทรานซ์เฟอร์ได้ทีละเป็นกลุ่มเลย
"ดีแฮะ"อัชเอ่ย
"พร้อมนะคะ....3....2.. ! "
"เฮ้ๆ รอฉันด้วย"ซิกนัสรีบวิ่งเข้าในเขตของเทเลพอร์เตอร์แบบเร่งรีบ
"...1 Start...."

[Transfer !!! ]

วูบ..........!  ทุกคนหายไปทั้งหมด ชายหนุ่มเข้าได้ทันอย่างหวุดหวิด

--------------------------------------------------------------------------------------------

วูบ....................................! ทหารเมืองซ๊โร่ซิตี้(ซีโร่ แอเรียเดิม) ได้ยืนอยู่หน้าเรือสิ้นค้าขนาดยักษ์เท่ากับ ไม่สิ ใหญ่กว่าเรือการ์เดี้ยนเบส 3 เท่า มันล่องไปตามทางของมัน ท้องฟ้าสีครามดูสะอาดตา แสงแดดยามพระอาทิตย์เพิ่งขึ้นพ้นขอบฟ้า และเงาของนกทะเลที่บินไปมา เสียงคลื่นทะเลอันแผ่วเบาที่ก้องในโสตประสาท ช่างสวยงามจริงๆ....

ทุกคนที่ถึงที่นี้ ตะลึงกับความใหญ่ของเรือสินค้าและความสวยงามของท้องมหาสุมทรต่างอ้าปากกค้างดูด้วยความสวยงามของทิวศัทน์

"เกิดมาไม่เคยเห็นทิวศัทน์สวยขนาดนี้มาก่อนเลย"ทหารคนหนึ่งร้องขึ้น
"เรือช่างใหญ่อะไรอย่างนี้"ทหารอีกคนหนึ่งร้องขึ้น

ทหารส่วนใหญ่ต่างพูดกันเซ็งแซ่ต่างๆนานาในความงามของท้องน้ำ

ซิกนัสเห็นอย่างนี้ก็เลยสั่งการไป
"ทุกคน ให้เวลาสำรวจเรือเล่นตามใจชอบ 15นาที รับทราบ!!?"
"รับทราบครับ คุณซิกนัส ! "ทหารทั้งหมดขานรับ
"โอ๊ส ! " เกรย์เอ่ย
"Yell ! " อัชกล่าวรับ

ทุกคนต่างพูดพร้อมกัน ยกเว้นลีเวียธานจ้องมองบนฟ้าอย่างเหม่อลอยเหมือนคิดอะไรบางอย่างแล้วก็มองบนพื้น และก็หันไปหาซิกนัสซึ่งเขาจ้องเธอด้วยความสงสัยอยู่ใกล้ๆนี่เอง

"?"เธอสะดุ้งเล็กน้อยทำให้ตื่นจากภวังค์ขึ้นมา
"เป็นอะไรไปอ่ะ?"
"ฉัน...เคยร่วงสู้กับซีโร่...ใต้น้ำแห่งนี้เป็นครั้งสุดท้าย"
"เอ๋? ผ่านไปเกือบ20ปียังจำได้อยู่เหรอ?"
"ฉันจำได้ดีเลยล่ะ เพราะซีโร่ ได้ยอมใช้Z saber ทำลาย ร่างโอเมก้า ซ๊โร่ ร่างจริงของซีโร่และแซดเซเบอร์นั้นก็ไม่ได้ถูกทำลาย แต่มันจมอยู่ก้นลึกที่ไหนสักแห่งในบริเวณนี้ แค่ปักร่างโอเมก้าเอาไว้เท่านั้น"
"อืม....."เขาครุ่นคิดแล้วพูดว่า"แล้วเธอก็โดนพลังระเบิดของโฮเมก้าทำลายร่างของเธอซะยับและก็ไปนอนในแคปซูลใน นีโอ อคาเดียโดย มาเธอร์ เอลฟ์เป็นคนพามา....."เขาพูดออกมาประติดประต่อกับหนังสือประวัติศาสตร์กับคำพูดของการ์เดี้ยนสาว
"มาเธอร์ เอลฟ์?"เธอเบิกตากว้าง"ที่แท้....มาเธอร์เอลฟ์เหรอเนี่ย"
"โทษนะ ขอเวลาสักครู่"ซิกนัสได้รับสัญญาณจากหัวหน้าผู้บัญคับเรือ หรือกัปตันนั้นเอง เขากดเฮดเซตข้างหูขวาแล้วพูดขึ้น

-สวัสดีครับ คุณเอล...ไม่สิคุณซิกนัสสินะ มาทำหน้าที่แทนคุณเอล-เสียงจากเฮดเซดดังขึ้น
"อ่าครับ ผมซิกนัสครับ ตอนนี้กองกำลังพร้อมครับผม"
-ขอบคุณมากครับที่มา ถ้าพวกคุณคุ้มครองสินค้าได้อย่างปลอดภัยจนถึงฝั่งท่าน้ำสิงค์โปรล่ะก็เอ่อ....ผมไม่มีเงินหรอกนะ แต่ผมมี [แพลตตินั่ม](ทองขาว) 1กล่องแทนค่าเหนื่อยของพวกคุณ-
"ห๊า !!! แพลตตินั่ม !!!!?" ซิกนัสตกใจและก็พูดซะเสียงดังทำให้ อัชที่ยืนพิงระเยงหน้าเรือกับเกรย์ซ฿งไม่ห่างกันมากนัก หูผึ่งทันใด

"พะ....แพลตตินั่ม กล่องใหญ่...เกรย์...ได้ยินที่หมอนั้นพูดม๊ะ?..."
"อะไรล่ะอัช แพชตตินั่ม? ฉันไม่รู้จัก"
"เจ้าทิ่ม มันคือทองขาวที่ไม่มีในโลกแล้ว มีค่ามากกว่า อี คริสตัล100เท่าเชียวนะ"
"โอโห้...."

แพลตตินั่ม หรือทองขาว เป็นแร่ที่มีค่ามาก และสูงกว่าทองคำธรรมดาประมาณ10เท่าเมื่อ200ปีที่แล้ว ปัจจุบันมันไม่มีอีกแล้ว นอกจากมีคนเก็บเอาไว้ และตอนนี้ถ้าใครได้ครอบครอง แม้แต่ขนาดเท่าหัวนิ้วก้อย ก็รวยล้นฟ้าแล้ว มันมีค่ามากกว่า อี คริสตัลประมาณ100เท่าเป็นได้ 

"เราทำสำเร็จ เราก็รวยแล้ว !!! "อัชดีใจออกมา
"เอ่อ...คุณซฺกนัสคงไม่ให้หรอก"
"ต้องให้สิ ขนาดเท่าหัวนิ้วก้อยก็ยังดี ฉันกับนายจะได้รวยกันไง"เธอยิ้ม
"อ๊า อืม อ๊าน อ๊าย ไอ๊ แอ๊ๆๆๆๆๆๆ !!!!!!"(อัชลืมฉันได้ไง แง๊ !!!!!! ) โอเดลเอ ร้องออกมาจากกล่องเหล็กในกระเป่ากางเกงของเกรย์

"เฮ้ย ! ลืมสนิทเลย ขอโทษนะโมเดลเอ จะเปิดกล่องเดียวนี้แหละ"เกรย์ควักกระเป๋ากางเกงอย่างลนลานหยิบกล่องเหล็กออกมาแล้วเปิดมันออก พร้อมกับโลหะมีชีวิต ที่มีน้ำเสียงคล้ายผู้หญิงร้องออกมาเหมือนคนร้องให้

"เกรย์ใจร้าย !!! อัชใจร้าย !!! ลืมฉันไปได้ยังไงแง๊ ๆๆๆๆๆๆ" นี่คือโมเดลเอ ไลฟ์ เมทัล ที่สร้างมาจาก อัลเบิร์ตแต่ว่าเกิดทำหายไปในช่วงการขนส่งเลยเจ้าของก็ตกเป็นเกรย์และอัชโดยปริยาย
"ขอโทษน๊า โมเดล เอ ฉันลืมจริงๆ"เกรย์กลาวขอโทษ
"ไม่ต้องมาง้อเลย !!!! "ไลฟ์ เมทัลก็มีจิตใจ โมเดล เอ เลยงอนเกรย์ยกใหญ่
"นี่ โมเดล เอ..."อัชกำลังจะพูดแต่โมเดลก็ตวาดใส่
"อัชอีกคน ! พอได้ของก็ลืมฉันเลย ! จำไว้เลย ! ทั้งคู่อ๊ะ !!! "
"โมเดล เอ..."เกรย์ยิ้มแหยะๆแล้วเอ่ยกับโมเดล เออย่างอ่อนโยน"ภารกิจจบพวกเราก็ได้ แพลตตินั่มนะ ส่วนของฉันแบ่งให้โมเดล เอหมดเลย"
"ไม่ต้องของเอาของมาง้อฉันเลย!!! "โลหะสีเทาทำเสียงเหมือนคนอารมณ์บูด
"ถ้าเธอไม่เอาฉันขอนะ" อัชกล่าว
"ไม่รู้ ไม่ชี้"
"...งั้น เธออยากได้อะไรล่ะ ฉันหามาให้เลยนะ"เกรย์พูด
"ชิส์...."โมเดล เอ เบือนหน้าหันไป
(เกรย์ ง้อฉันอีกนิดน่า) ที่แท้ ก็ชอบให้คนอื่นง้อนี่เอง

แต่เกรย์เป็นคนจริงจัง ทำให้เกิดความเข้าใจผิดนิดหน่อย

เขาคุกเขาเหมือนจะก้มคำนับไลฟ์เมทัล
"เฮ้ย เกรย์ ทำบ้าอะไรน่ะ!!" อัชตกใจ
"ฉันจะก้มหัวขอโทษ โมเดล เอ ถ้าไม่ยกโทษ ฉันก็จะก้มหัวอยู่ตรงนี้แหละ"เขาก้มหัวโขกกับพื้น1ครั้ง
"ฮะ....เฮ้ย !!! เกรย!!"โมเดล เอ เห็นก็ร้องขึ้นมาห้าม"ทำอย่างนี้ทำไม?"
"เธอไม่ยกโทษให้ฉัน ฉันก็ขอก้มหัวนี่แหละ"
"พอแล้วเกรย์ !! ทำให้ต้องฟังโมเดล เอล่ะ?"อัชจับตัวเกรย์ให้ยืนขึ้นแล้วถาม
"เธอเป็นเพื่อนของพวกเรานะอัช"
"นายมันบ้าจริงๆ จริงจังเกินเหตุ ทั้งที่รู้ว่า เจ้านี่มันแค่อยากให้นายง้อ ทำไมฉันจะดูไม่ออก ห๊ะ!!~ "
"ให้ฉันง้อ เหรอ?"เรปพลิรอยด์หนุ่มหันไปที่ ไลฟ เมทัล
"แฮะๆๆๆๆ ล้อเล่นน่า" โลหะมีชีวิตเอ่ย
"อย่างนี้ต้องจับเอาไปขาย"
"อย่านะ อ๊าชชชชชช !!!!!" พูดไม่ทันขาดคำ อัชคว้าโมเดล เอ แล้วจับยัดเข้ามือแล้วพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาในระยะปากของเธอเกือบติดกับ ไลฟ์เมทัล
"ถ้าเล่นแบบนี้อีก ฉันจะทำให้เธอกลายเป็เศษเหล็กเหล็กแล้วเอาไปขายซะ"
"แง๊ๆๆๆๆๆ เค้ากลัว !!!! " โลหะมีชีวิตร้องเหมือนเด็กๆ
"หยุดเลยๆ"ซิกนัสเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับ ลีเวียธานที่เดินเข้ามาหา
"ซิกนัส..."อัชเอ่ย"แล้วนี่...."
"ลีเว๊ยธาน 1 ใน 4 แม่ทัพการ์เดี้ยน"ชายหนุ่มเอ่ย
"ว้าว....จตุรเทพแห่งนีโอ อคาเดียเมื่อ 18 ปีก่อนนิ สุดยอดเลย "อัชมองด้วยความสนใจ
"ชื่อเสียงยังไม่เคยลืมเลือนเลยเหรอเนี่ย?"เธอถามตัวเอง
"ถ้าเอาไปขายคงได้ราคางามๆแน่ คิคิ"ลูกตาอัชกลายเป็น อี-คริสตัลโดยทันที
"ฉัน  ไม่ใช่เศษเหล็กย่ะ ! "ลีเวียธานฉุน

ได้เห็นอารมณ์แบบผู้หญิงของ การ์เดี้ยนสาวก็ตอนนี้แหละ

"สวัสดีครับ คุณ ลีเวียธาน"เกรย์ขานรับ
"เรียกชื่อฉันเฉยๆดีกว่า เด็กน้อย"เธอตอบรับด้วยเสียงอันอ่อนโยนผิดกับคุยกับซิกนัสที่คุยด้วยเสียงธรรมดาและดูเรียบๆ
"อา..เอ่อ...ครับ"พูดอย่างนี้ เกรย์ก็เขินน่ะสิ
"เฮ้ ทำไมไม่พูดกับฉันอย่างนี้มั้งอ่ะ?"ซิกนัสถามเล่นๆ
"ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกเอ็นดูกับพวกเด็กน่ะ"

ตั้งแต่มีเมือง นีโอ อคาเดีย ใหม่ๆ ลีเวียธานนี่แหละ ที่เป็นคนช่วยเหลือเด็กผู้ประสบปัญหาภายในเมือง ทำให้เธอซึมซับผู้ใหญ่ที่อ่อนโยนเมื่อเจอเด็ก เข้าไป เธอมักจะอ่อนกับพวกเด็กเล็กหรือเด็กที่ดูอินโนเซนต์และจริงจังอย่างเกรย์ด้วย

แต่ซิกนัสและอัชตีความหมายต่างกันไป

"เคี๊ยก !!! "ซิกนัสเบิกตากว้าง
"เง้อ คุณพี่ลีเวียธาน แก่กว่าเกรย์ตั้ง20ปีแล้ว ยังมีอารมณ์กินเด็กอยู่เหรอเนี่ย"อัชหัวเราะคิกคัก
"...หาว่าฉันขึ้นคานเหร๊อะ?"ลีเวียธานคิ้วขวากระตุก(มีด้วยเหร๊อะ) เป็นนัยให้รู้ว่า ฉันเคืองนะ
"อย่าร้อนตัวสิคะคุณพี่ ฉันยังไม่ได้หาว่าคุณพี่ขึ้นคานเลยนะ"

ปุด ปุด ปุด มโนภาพของลีเวียธานตอนนี้คือ อยากจะฆ่าอัชให้ตายตรงหน้าเลย
(ถึงแม้ฉันจะเป็น เรปพลิรอยด์ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย)เธอบ่นในใจ

"ซิกนัส ! "เรปพลิรอยด์สาวเรียก
"อ๊ะ หื๊อ?"
"ถ้าฉันฆ่ายัยนี้มันไม่ผิดกฎไหม!!~แฮ่...."
"เง้อ คุณพี่จะฆ่าฉัน โอ๊ะๆ อย่าดีกว่าค่ะ บอดี้คุณพี่เก่าแก่มาเกือบ20ปีแล้วเดียวใบหน้าคุณพี่จะพุพังซธก่อน"อัชยั๊วะ
(การ์เดี้ยนไรฟะ ตลกชะมัด)

ลีเวียธานมีจุดอ่อนไม่ใช่แค่แพ้ธาตุแพ้อย่างเดียว เรื่องความสวยความงามเธอก็ยอมไม่ได้

"ยัย.....แฮ่...."ลีเวียธานเหมือนจะแยกเขี้ยวใส่
"พอน่ะ ลีเวียธาน"ซิกนัสห้ามไว้"เรื่องค่นี้เอง ทำไมต้องเคื่องกันด้วย"
"ฉันยอมไม่ได้นะ ! เรื่องหน้าตา ฉันยอมไม่ได้!!" ลีเวียธานพูดสวนกลับใส่ซิกนัส
"อืมๆ"เขาพยายามตามน้ำกับเธอ
"ไม่คิดจะช่วยฉันเลยเหร๊อะ? เจ้าตาทอง !"
"หื๊อ ตาทอง อะไรของเธอ?"เขางง
"ดี ! นายไม่ช่วยฉันแล้วมาสัญญากับฉันเป็น......."นายเบือนหน้า"ทำไมกันเล่า?"เหมือนประโยคมันหายไป
"เฮ่อ..."เขาได้แต่ถอนหายใจแล้วหันมองที่อัช

ซิกนัสพอเข้าใจนิดหน่อยว่าสัญญาจะเป็นคู่หู(ร่วมเป็นร่วมตาย)  แต่เจ้าตัวอาจจะคิดไปไกลหรือเปล่า ไม่รู้

สรุปว่า นี่คือนิสัยที่แท้จริงของลีเวียธาน กินเด็ก รักสวยรักงาม ไม่ยอมคน สัฯฯอะไรไว้กับเธอ เธอจะไม่ลืมสัญญาเลย ชนิดแบบ สวยโหด ซื่อสัตย์ ประมาณนี้ ที่อยู่ต่อหน้าเขาแล้วดูเงียบๆก็เพราะว่ายังไม่คุ้นเคยกับสภาพความเป็นอยู่หรือเปล่า ไม่แน่ใจ

ซิกนัสเข้าใจอย่างหมดจดเลยนิสัยของเธอ

"อัชนี่ก็อีกคน ไปยั๊วะเขาเล่นมันสนุกเหรอ?"ซิกนัสหันถามอัช
"ใช่ๆ อัชชอบยั๊วะคน ปากไม่...อุ๊บ !!! " โมเดล เอที่อยู่ในมืออัช กล่าวเสริมแต่โดนเธอทุบซะก่อน
"ไม่ต้องมาซ้ำกันเลย เจ้าไลฟ์ เมทัลบ้า! "
"แฮะๆ"เกรย์ได้แต่ยิ้มแหยะๆ

เวลาล่วงเลยผ่านไป มันถึงเวลาอันสมควรแล้วซิกนัสตะโกนสุดเสียงเรียกรวมพลทหารที่อยู่ในละแวกนี้

"เอาล่ะ !! ได้เวลาแล้ว ทุกคน รวมพล!!!"ซิกนัสตะโกนสั่งทหารทั้งหมดมารวมกอง
"Roger !! " ทั้งหมดขานรับ

สักพักเดียวทั้งหมดก็จัดเป็นกองอย่างระเบียบเรียบร้อย อัช และเกรย์ยืนอยู่ข้างหน้า ซิกนัสผู้บัญชาการจำเป็นก็แถลงภารกิจ

"เราจะเป็น3ชุดในการคุ้มกันเรือสินค้า ชุดแรก กองกำลังหลัก ดูแลในพื้นที่ในแต่ละจุดซึ่งแบ่งเป็นย่อยๆออกไป จุดแรกให้ดูแลหัวเรือ จุดสองดูและกลางเรือคือภายตัวอาคารเรือ และจุดท้ายเรือดูแลท้ายเรือและจุดนี้ พวกอิเล็กกุล่าร์จะเข้าปะทะกับพวกเรามากที่สุดเพราะเป็นด้านหลังเรือทางเข้าภายในที่เก็บอี-คริสตัล และไม่ต้องห่วง [ถ้าเจ้าติ๊งต๊องนั้น]มาทันเวลา ก็อาจจะมาช่วยคุ้มกันกับพวกนาย ดังนั้นจงคุ้มกันให้ดี มันเป็นจุดสำคัญที่สุด เข้าใจไหม?"
"โอ๊ส !!!" ทหารทั้งหมดขานรับ
"เกรย์,อัช และทหารพิเศษ5คน คุ้มกัน บนดาดฟ้าของเรือและยอดหอคอยบนเรือ ยอดหอคอยเป็นตัวรับ-ส่งสัญญาณการติดต่อ อิเล็กกุล่าร์ต้องมาทำลายส่วนนี้แน่ๆเพื่อจะทำให้พวกเราขาดการติดต่อไปด้วย จงคุ้มกันให้ดี
"รับทราบ !!! "ทั้ง7ขานรับ
"ลีเวียธาน! "
"อื้อ"ที่นี้เธอขานรับเหมือนอยู่ในระดับเดียวกันแล้ว ทำให้ซิกนัสไม่ค่อยจะเกรงแล้ว
"เธอคุ้มกันใตท้องเรือโดยจะมีเหล่าพลปืนใต้น้ำที่จะช่วยยิงภายในเรือ ระดับฝีมือเธอเก่งอยู่แล้ว คนช่วยยิงแค่นี้น่าจะป้องกันได้ อีกอย่าง พวกมันจะบุกกันทางอากาศซะส่วนใหญ่ จึงไม่ต้องวางกำลังมากมายนัก เข้าใจนะ"
"อ่าฮะ"เธอตอบ
"และฉัน ! จะไปช่วยส่วนของเกรย์และอัช ตกลงตามนี้! แยกย้ายได้"
"Roger that !" ทุกคนรับทราบพร้อมกัน แยกย้ายกันทำตามหน้าที่ของตนเอง

---------------------------------------------------------------------------------------------------

ในห้องโถงขนาดใหญ่ ในท้องเรือชั้นล่างสุด...มันใหญ๋เท่าประมาณ6โกดังมาต่อกันและส่วสสูงก็ประมาณ 3 โกดังต่อตัวกัน มีไฟส่องสว่างอยู่ทั่วจึงดูไม่มืดกว่าที่คิด ภายในมีแต่กล่องโปร่งแสงบรรจุคริสตัลสีฟ้าเรืองๆขนาดใหญ่ ขนาดเท่าสมุดพ๊อคเก็ตบุ๊คขนาดย่อม และมีสายเหล็กพันธนาการรอบๆกล่อง มันคือ อี-คริสตัลดิบ ซึ่งยังไม่สามารถใช้งานได้ ต้องทำการสกัดและย่อขนาดให้มันเล็กลง จึงสามารถใช้งานได้

มันใช้งานได้2อย่างคือ มันเป็นเงินตราที่ใช้กันทั่วโลกและเป็นอาหารของเหล่าเอลฟ์ที่ต้องการพลังงาน

อี-คริสตัลดิบภายในกล่องยักษ์นี้มันมีประมาณรวมๆเกือบๆร้อยกล่อง ซึ่งห้องนี้บรรจุเต็มที่ก็ประมาณ 300กล่องได้ จึงพื้นที่นี้ดูค่อนข้างโล่งหน่อย แต่ว่าก็ทำให้ทหารพิเศษ5นาย พร้อม อดีตฮันเตอร์ เกรยและอัช และซิกนัสซึ่งลงมาปฏิบัติการเองในฐานะผู้บังคับบัญชาแทนเอล เดินดูสำรวจรอบๆ ซึ่งบอกเลยว่าแค่8คนคงคุ้มกันไม่พอแน่ๆ 

ซิกนัสดูสภาพแล้วคิดผิดฉับพลัน แต่เมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ต้องทำงนต่อไป รอเพียงเวลา และ'หมอนั้น'จะมานะ

"ขอให้มาทันซะทีนะ [มังกรแห่งแสง] " ซิกนัสพูดกับตัวเอง
"เอ๋? หมายถึงใครอ่ะ?"อัช ยืนอยู่ข้างๆได้มาถาม
"เพื่อซี๊ย้ำปึ๊กของฉันน่ะ ฉันได้ขอความช่วยเหลือจาก[หมอนั้น]มาแล้ว"จากนั้นซิกนัสก็ขำ"หมอนี่แก่กว่าฉันตั้ง6ปี...หึหึหึ..."ซิกนัสเริ่มหัวเราะอย่างโผงผาง"ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนั้นฉันโทรไปขัดจังหวะฮันนี่มูนของหมอนี่ ก๊ากๆๆๆ ขำๆ .... ขำวุ้ย"
"อะไรของนาย...เพี้ยนหรือเปล่า?"อัชเอียงคอฉงน
"โอ๊ย...นึกทีไรขำทุกที"ชายหนุ่มเปลี่ยนท่าทางปกติทันที"ไว้หมอนั้นมาฉันจะเล่าให้ฟังนะ"
"ฉันก็ไม่อยากรู้หรอกว่าคนที่นายพูดถึงเป็นใคร แต่ถ้าช่วยให้งานสำเร็จเร็วขึ้นจะดีมากเลย คิคิคิคิ...."อัชหน้ากลายเป็นอี-คริสตัล บวกับ แพลตินั่มแล้ว หัวเราะอย่างมีเลิศนัยศ์
"เอ่อ....คุณซิกนัสครับ"เกรย์ทักพร้อมกับโมเดลเอที่ลอยตามหลัง"คือว่าเราจะคุมกำลังยังไงครับเนี่ยห้องกว้างซะขนาดนี้"
"ไม่ต้องห่วง ที่นี่มีอุปกรณ์สัญญาณเตือนและอุปกรณ์ป้องกันระดับหนึ่ง พอศัตรูมาอุปกรณ์เหล่านี้จะช่วยเราถ่วงและหามันจนเจอ จากนั้นก็อัดมันซะ ถ้ามันบุกถึงที่นี่ได้นะ"
"ผมก็วางใจได้สินะ"
"เกรย์...."โมเดลเอร้อง
"อ๊ะ?"
"ฉันขอโทษนะ....เรื่องนั้น"
"อย่าไปใส่ใจ เรื่องแค่นี้เอง ฮ่าๆ"
"แต่ฉันไม่ยกโทษให้ย่ะ"อัชจับฌมเดลเอแล้วขว้างออกไปสุดชีวิต

ฟิ้ววว.....

"ว๊ากกกกกกก!!!!!"โลหะร้องสุดชีวิตเหมือนจะปลิวไปนอกโลก"อัชใจร้าย.........."เสียงค่อยๆเบาลงตามระยะห่างและก็หายไปในซอกหลืบของกล่องอี-คริสตัลดิบ
"โมเดล เอ !!! "เกรย์ตกใจสุดขีด
"อย่าเวอร์ อย่าเวอร์ ในอยู่ภายในห้องเอง เด๋วก็ลอยมาหาเองแหละ"
"มันจะเกินไปแล้วนะ! "
"เฮ้...อย่าไปใส่ใจเลยน่ะเกรย์ เราเตรียมพร้อมดีกว่า"อัชกล่าว
"แต่ว่า..."
"เดียวก็ลอยมาหานายเองแหละ" อัชพูดย้ำ

แต่อัชคิดอย่างนั้น แต่เกรย์ก็ห่วงสุดๆ หารู้ไหมว่า โมเดลเอติดซอกหลืบของกล่องพอดิบพอดี ทำให้โมเดลเอ ขยับไม่ได้
"ช่วยด้วย.....เกรย์ !!! เค้าติดซอบหลืบ !!!! แง๊ๆๆ!!!" น้ำเสียงคล้ายผู้หญิงร้องขึ้น แต่มันก็เบาเกินที่จะได้ยินเพราะความกล้างของห้องมันกว้างเอาการแล้วติดซอกหลืบด้วยจะทำให้เสียงเบาลงอีกต่างหาก

"อัช...เล่นแรงไปมั้ง"ซฺกนัสพูดหวนๆแต่ก็ไม่อยากจะห้าม"
"เฮ่อะ...นายยังไม่รู้นิสัยโมเดล เอ ดี คุณนักโบราญคดี"
"รู้ได้ไงว่าฉันเป็นนักโบราณคดี?"
"เอลเป็นคนบอกอ่ะ"
"อ๋อเหรอ?"

จากนั้นก็มีทหารผู้หนึ่งได้รับข่างจากข้างบนรายงานมาส่วนล่าง รีบมาบอกซิกนัสทันที

"รายงานครับ !"
"มันมาแล้วสินะ"ซิกนัสพูด
"ครับ ! อีก 1ไมค์ ทะเล จะผ่านช่องแคบมะลากาแล้วครับ และก็....ตอนนี้มีพวกอิเร็คกุล่าร์เริ่มโจมตีแล้วครับ! "
"มาแล้วสินะ....ขอบใจมากนะ ไมเคิล"
"ครับผม!"
"เอาล่ะ ! ทุกคน...เตรียมพร้อมให้ดี หากข้างบนเกิดเพลียพล้ำเสียท่าแล้วพวกมันทะลุลงมาได้ เราจะสู้ถึงที่สุด
"โอ๊ส !!!"

ทุกคนชักคันรั้งกระสุนปืนเล็กยาวประจำกาย [Electric Assult rifle] พร้อมกัน

แกค่กๆ...........!

"หวังว่าข้างบนคงสกัดมันได้นะ" ไมเคิล ทหารคนหนึ่งพูด

----------------------------------------------------------------------

ทางด้านหน้าเรือ เกิดการปะทะขึ้นระหว่างเข้าช่องแคบมะละกาในประเทศสิงค์โปร พวกอิเร็กกุล่าร์ได้บุกจู่โจมแบบสายฟ้าแลบ โดยมันแอบทางด้านบนของเนินเขาของช่องแคบนี้

ปั๊งๆๆๆๆๆๆๆ !!! พวกมันใช้ปืนกลมือสาดใส่ตัวเรือทันที

"หลบ!!!!"หัวหน้าทหารบอก

เขาบอกช้าไป ทำให้ลูกน้องคนหนึ่งถึงฆาตทันที

ปุ๊ !!!! เลือดสีแดงสดๆพุ่งออกมาจากร่างกายต่อหน้าต่อตาเหลาทหารด้วยกัน

"อ๊าคคคค!!!!" ทหารคนหนึ่งโดนยิงกลางอกทะลุเสียชีวิตทันที
"จอร์ชชชช!!!~" ทหารอีกคนหนึ่งร้องขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักถูกยิงจากเหล่าอิเร็กกุล่าร์บอดี้มนุษย์หุ่นยนต์สีฟ้าแกมเทาที่บินอยู่ฟ้าโดยไอพ่นข้างหลังของมัน นับไม่ถ้วน และมากกว่ากำลังของทหารซิกนัส ประมาณ3เท่าตัวบินว่อนเต็มเรือไปหมด"แก....ฉันจะฆ่าแก!!!!!" จอร์ช สาดกระสุนปืนเล็กยาว แบบกระสุนดินปืนใส่ทันที

ตูม !!! เขายิงเข้ากลางลำตัวของหุ่นเคราะห์ร้ายตัวหนึ่ง


ฟิ้ว.....ตรูม !!! มันตกลงใต้น้ำไม่มีวันกลับมาอีก

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ........................... ตูม !!!

เขายิงหัวอิเล็กกุล่าร์อีกตัวหนึ่งร่วงลงมาตกสู้ท้องน้ำหายไปทันที

"ทุกคน....หาที่กำบัง ต่อต้านพวกมัน!!!!" หัวหน้าทหารสั่ง

จอร์ชลากศพเพื่อนเข้ามาด้านในเรือ

ทุกคนหาที่กำบังโดยด้านหน้าเรือนั้นได้ทำการแอบด้านตัวผนังของเรือซึ่งมีราวบันไดก่อนเข้าด้านในซึ่งหนาพอที่จะใช้เป็นกำบังได้

แล้วการปะทะก็เริ่มหนักขึ้นจนด้านหน้าเรือเริ่มเสียหายอย่างชัดเจน

ปั๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!............
ปั๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!............
เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!...........
เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!...........

"อ๊าคคค!!!! "
"อ๊อค!!!"
...........

บางคนโดนยิงแล้วตายทันทีโดยไม่ได้ร้องสักแอะ

หัวหน้าทหารเฮดเซตติดต่อหาหัวหน้าทหารที่คุมดาดฟ้า
"ข้างบนสถานะการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?!!!"

ไม่มีใครตอบรับนอกจากเสียง

"ฟิ้ว......... ตูม !!!!! ....ซ่า.......!!!" ขาดการติดต่อ
"เวรเอ๊ย !!! ข้างบนโดนพวกมันจู่โจมซะแล้ว!! "

การปะทะด้านหน้าเรือยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ กำลังทหารเริ่มน้อยลง ส่วนพวกมันกลับเพิ่มากกขึ้น

หลังจากนั้น มันมีบางสิ่งบางอย่างคล้ายนกบินเหนือหัวผ่าน บัดบังแสงอาทิตย์แล้วลงมาหาที่เรืออย่างรวดเร็ว

"นั้นมัน......"
"หัวหน้าครับ....นั้นมันนกอินทรีย..."ลูกน้องคนหนึ่งที่สะบัดสะบอมนั่งหลังติดกันพิงราวบันไดซึ่งเป้นเป็นที่ป้องกันอยู่ ได้เอ่ยขึ้น
"ไม่ใช่.....นั้นมัน....."

ฟิ้ว....... !!!!! มันใช้กรงเล็บที่ดูเหมือนขาคนโจมีใส่

ตรูม !!!!!!!~

"อ๊าคคคคคค!!!~" หัวหน้าทหารกระเด็นออกมาข้างนอกแล้วกิ้งหลายตลบจนร่างกายขยับไม่ได้ แต่ยังพอมีสติอยู่เขามองแหงนเห็นบางสิ่งยืนอยู่ตรงหน้า

แรงระเบิดนี้ หัวหน้าทหารอาจจะโชคดี แต่ลูกน้องที่อยู่ข้างๆตะกี๊กลับตายอย่างอนาถโดนกรงเล็บระเบิดของมันฉีกร่างเป็นชิ้นๆไม่เหลือเค้าโครงของมนุษย์เลย

หัวหน้าทหารเห็นว่า มันสูงใหญ่....ยืนสองขาและมีมือเหมือนมนุษย์ แต่มีหัว กรงเล็บเท้า ปีก และร่างกายเหมือนนกอินทรีย์ ก็ไม่ปาน

ร่างสีน้ำตาขอสีขาวที่นี้ มันบ่งบอกถึง แมคคานิลอยด์ระดับสูงแน่นอน

หัวของมันมีปากจหงอยใหญ่สีเหลืองดูน่าเกรงขาม ดูเหมือนนกอินทรีย์ไม่ผิดแน่

"เอาล่ะ My warriorของข้า บุกเข้าไปเอาอี-คริสตัลดิบมา แล้วทำลายที่นี้ซะ นะบัด now"

อิเร็กกุล่าร์ทั้งหลาย บินลงมาเท้าสู้พื้นเรือแล้วพังด้านในเข้าหน้าเรือ

หทารที่อยู่หน้าเรือและดาดฟ้าตายเกือบหมด อาจจะมีบางคนที่รอดตายแต่สลบอยู่หรือยังมีสติเหมือนหัวหน้าทหารคนนี้ก็ได้

หุ่นยนต์หัวอินทรีย์ เหลือบตามองหัวหน้าทหารที่ใช้ตาจ้องอย่างอาฆาตแค้นโดยขยับร่างไม่ได้

"โอ๊ะโอ...No no no ....You อย่าจ้อง I อย่างนี้สิ เดียวYou ก็ไปสบายแล้ว...."มันเอามือซ้ายจับคอเสื้อร่างไร้เรี่ยวแรงที่แม้แต่ปากยังขยับไม่ค่อยได้ขึ้น

ร่างของเขาสะบัดสะบอมและดำไปหมดเพราะคราบดินระเบิด

"Bood bye. See ya after life.(ลาก่อนนะ แล้วเจอกันชาติหน้า)" ว่าแล้วมันกำหมัดขวาแล้วง้างใส่สุดแรงเกิด
"อ...อ...."เขาพยายามพูดก่อนสิ้นลมหายใจ

วิ้ง......!!!!~

แสงจ้าจนมองไม่เห้นได้เปล่งขึ้นบนอากาศ..... หมัดของมันหยุดชะงักทันที แล้วปล่อยร่างทิ้งเพื่อเอามืดมาบดบังแสงที่แยงตา

โชคดีว่า หัวหน้าหทารสลบไปแล้ว

"อ...นี่มัน Light  Of  U-Ray(แสงหลอนประสาท)ของ พวก Dragonoid(ดรากุนอยด์ หรือมังกรไซเบอรืเอลฟ์) ธาตุแสงนิ โอ๊ะ" โชคดีที่ว่ามันสามารถทนแสงได้ มันจึงแค่รู้สึกแสบตาเท่านั้น ถ้าเป้นอิเร็กกุล่าร์ธรรมดาๆ คงเสียสติไปแล้วเพราะพลังของแสงซึ่งมีสารออกฤทธิ์หลอนประสาทด้วย

จากนั้นก็มีงาของมังกรโผลมาเหนือหัว เจ้าแมคคานิลอยด์เงยมองเห็นมังกรเงาดำใต้แสงอาทิตย์กำลังบินพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

มันไม่ต้องคิดมากนอกจากกระโดดถอยหละงหลบออกไป

ฟุบ ! .....

ตรูม !!!!!!......

พื้นด้านหน้าของเรือเป็นหลุม เพราะพื้นยุบตรงนั้นยังห่อหุ่มด้วยแสงกลมๆขนาดเท่าตัวคนห่อไว้อยู่

พอเจ้าอินทรีย์มองเห็นอย่างถนัดจึงยืนเก๊กเอาไวแล้วเดินเข้ามาหาอย่างช้าพร้อมเอ่ยปากขึ้น

"หึหึหึ You are Dragonoid สินะ"

จากนั้น แสงสีขาวก็จางลงไป กลายเป็น มุนษย์หนุ่มผมยาวสีเลือดหมู แววนัยน์ตาข้างขวาเป็นสีเงินขุ่นที่สวมผลึกแก้วสีเทาเข้ม ส่วนข้างซ้ายมีแววตาสีทองอร่ามที่สวมผลึกแก้วสีขาว เสื้อรัดรูปสีดำ เสื้อครึ่งตัวสีแดง ขอบแขนเสื้อและขอบล่างเป็นสีเหลือง มีเสื้อคลุมติดอยู่ที่ด้านหลังของเขา ขอบล่างของเสื้อคลุมเป็นสีแดงขอบล่างสีขาว กางเกงขายาวสีขาวขุ่น หันหลังให้มันแล้วหันหน้ามาอย่างช้าๆ

"แมคคานิลอยด์ 1 ใน 8 ของ ลัทธิ ซิกม่า...[ไวท์เธอร์ อีเกิ้ล] สินะ"เขาหันหน้ามาอย่างเต็มตัว ปลายผมสะบัดราวกับเลือดมังกร พร้อมกับ เล็บที่ยาวเหมือนเล็บมังกรจากมือขวาของเขา

ทั้ง2ได้จ้องหน้ากันสักพักแล้วเอาร่างพุ่งเข้าหากัน

--------------------------------------------------------------------------------------

จบแล้ว...