ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Mission 04 - การ์เดี้ยนสีฟ้าคืนชีพ
ความเดิม - แอคเซล เรปพลิรอยด์โบราญที่โผล่จากไหนก็ไม่รุ้ อัช เกรย์ เอล และซิกนัสรุมยำ ลีน่า ที่คิดว่าเธอคืออิเร็กกุล่าร์ และก็ปราบเธอลงได้ด้วยพลังไฟฟ้าที่ไหลบนมือซิกนัสในร่างเอ็กซ์(หรือว่าโชคช่วย?) หลังจากนั้นทั้งหมดก็ไปพักฟื้นที่ศูนย์บัญชาการชั่วคราว ซฺกนัสอดหลับอดนอนในการซ่อมบำรุงลีน่า เลยแอคเซล จนถึงเช้า...
-------------------------------------------------
แสงอรุณเล็กลอดผ่านชอบหน้าต่างอัตโนมัติข้างๆที่เปิดรับแสงอรุณ ทำให้ห้องสว่างขึ้นทันตา
"ห๊าวววววววววว......" ซิกนัสงังวงียเพราะอดหลับอดนอนทั้งคืน หลังจากนั้นก็ต่อวงจรให้แอคเซลตื่นอีกครั้ง
วีด.....พลังงานเดินแล้ว
"โย่ว ! "แอคเซลลืมตาขึ้นเพราะกับคำแรก แล้วลุกออกจากเตียงซ่อมทันทีพร้อมกับบอดี้ใหม่แต่คงสภาพรูปร่างแบบเดิมเอาไว้"โอ๊ะ! ร่างกายคล่องตัวขึ้นเยอะเลย ขอบใจมากนะเอ็กซ์..." เขากระโดออกจากเตียงทันที
"คร่อก...."ซิกนัสนั่งหลับคาเก้าอี้ตรงหน้า
"เอ็กซ์...นายจะมัวหลับไม่ได้นะ"
"ฟี้......ฉีนขอนอนก่อนนะ..."
"เฮ้ย เอ็กซ์ นายเป้นเรปพลิรอยด์ไม่มีง่วงนอนไม่ใช่เหรอ?"
"ตู...เป็นมนุษย์ว้อย...."ซิกนัสตวาดเสียงเบาสุดๆ
"ตื่นๆๆๆๆ"แอคเซลไปเขย่า"
"..."
"เอ็กซ์"
"..."
"เอ็กซ์ !"
"...คร่อกกกก....ฟี้......" ซิกนัสหลับลึกแล้ว
"หายตายสิ....เอ็กซ์ ไหงหลับเอาตอนนี้หว่า"
....ปล่อยให้เขาหลับเถอะ......
"เอ็กซ์"แอคเซลสะดุ้งเล็กน้อย
เสียงของเอ็กซ์ดังในร่างของซิกนัสขึ้น
....ฉันก็อยากอยู่นิ่งๆสักพักหนึ่ง....
"เอ่อ...ช่วยไม่ได้" เขาเงียบทันที แล้วเดินออกจากห้องไป
เหลือเพียงแค่ซฺกนัสที่นั่งหลับ ลีน่าที่ยังอยู่ในช่วงหลับไหล และลีฟเวียธานซึ่งดองไว้อยู่ข้างๆ(นอนบนเตียงแต่มีผ้าคลุมไว้)
ความเงียบก็เข้ามา....
สักพักหใหญ่ ซิกนัสต้องสะดุ้งตื่นเมื่อเอ็กซ์ได้ส่งเสียงกึกก้องในร่าง
....ซิกนัส....ตื่น....รีบดูลีฟเวียธานเร็ว...
เอ็กซ์ยอมสละพลังเอลฟ์อันน้อยนิดส่วนหนึ่ง มอบพลังงานแก่วซิกนัส ทำให้ซิกนัสสะดุ้งตื่นและไม่รู้สึกง่วงนอน
"อว๊า !!!! " เขาสะดุ้งโหย่ง"เอ็กซ์...ตะกี๊พูดว่าไรนะ"
....ลีเวียธาน...เธอ....
เขาหันไปดูลีเวียธาน เขาสังเกตุเห็นว่าร่ากายมีกระกระดุกเล็กน้อย
"เครื่องกำลังจะสป๊าคเอง..." ไม่รู้ว่าซิกนัสได้ข่าวดีหรือร้าย เพราะการที่เรปพลิรอยด์หลับไหลแล้วเกิดสป๊าคเอง ก็มีโอกาส2อย่างคือ 1ตื่นขึ้นมาเป้นปกติ 2 จะสูญเสียงความทรงจำ
เขาเลยถอดผ้าคลุมออก ตอนนี้ ลีเวียธานซ่อมเสร็จสมบูรณแล้ว99เปอร์เซ็น โดยคงรูปบอดี้ไว้เหมือนเดิม แต่ว่าส่วนที่เหลทืคือเขาต้องป้อนข้อมูลที่เขาได้ถอดออกมาตั้งนานแล้ว
เขารีบหยิบกล่องดำขนาดเท่าถาดเล็กมีสายอยู่1เส้น เขาเอาสายต่อที่ส่วนหัวของเธอแล้วเปิดผา เป็นคอมพิวเตอร์ เขากดป้อนข้อมูลอย่างไวก่อนที่เธอจะตื่นขึ้น
ถ้าเธอตื่นก่อน เธอจะอลาวาดทันที เพราะไม่มีโปรแกรมอะไรในหัว หรือไม่ก็ติดไวรัสเอาง่ายๆ
ซิกนัสกดคอมพิวเตอร์ขนาดเท่ากระเป๋าถือของนักธุรกิจสีดำ กดใส่คำสั่งดังคลิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หลายต่อหลายครั้ง เพราะต้องแข่งกับเวลาอยู่เล็กน้อย
[complete] ซิกนัสโชคดีข้อมูลได้ใส่ทันก่อน เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาจากปอด
"เฮ่อ.....ทันหรือเนี่ย..."
"....ที่...นี่....."น้ำเสียงของผุ้หญิงก็ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา
ดวงตาสีฟ้านั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
"ลีฟเวียธานตื่นแล้ว!!? เอ็กซ์ ! ขอบใจนายมากนะ ถ้านายไม่ปลุกฉัน ลีเวียธานคงเกิดใส่ข้อมุลที่ดึงออกมาก่อนหน้านั้นไม่ทัน เธอคงกลายเป็นอิเร็กกุล่าร์ไปแล้ว"
....ไม่เป็นไร.... เอ็กซ์กล่าว
"ที่นี่...มัน...."ลีเวียธานค่อยๆขยับปากอยู่บนเตียง
"ที่นี่....ซีโร่แอเรียน่ะ"ซิกนัสเอ่ย
เธอหันไปตามเสียง และจับจ้องดวงตาสีทองของเขา มันทำให้ซฺกนัสใจสั่นนิดๆ
(สวยแฮะ....อุ๊บ !) เขาต้องหยุดคิดทันที เขาไม่อยากคิดอัปมงคลกับแม่ทัพการ์เดี้ยน เพราะไม่งั้นมีหวังโดนเอ็กซ์เฉือดแน่ๆ
"นาย....อุบ ! " เธอพยายามลุกขึ้นทันทีแต่ทว่าเธอไม่สามารถลุกได้
"อย่าเพิ่งลุกตอนนี้เลย ภายในของ เธ....เอ่อ....คุณยังไม่รับประกันว่าจะทำงานเต็มที่ร้อยเปอร์เซ้นหรือเปล่า? นอนไปสักระยะก่อนแล้วกัน"
"ฉันจะออกไป...ปกป้องนีโออคาเดีย...."
"ที่นั้นล่มสลายไปแล้ว"ซิกนัสกล่าวเสียงเรียบ
"ไม่ ! นาย....นายคือพวกลัทธิซิกม่าใช่ไหม? ปล่อยนะ !!!! "เธอดิ้นเต็มที่ แต่สุดท้ายก้ลุกได้แค่หัวเท่านั้น
"เอ่อ....."
"ปล่อยฉัน !!!! "เสียงของเธอเริ่มแข็งกร้าวทุกทีแล้วก็แผ่วลง"ทุกคน...."
แต่ที่จริง เขาไม่ได้มัดอะไรเลยนอกจากสายไฟที่ต่อจากด้านหลังของเตียงเป็นตัวจ่ายพลังงานเข้าตัวลีฟเวียธาน เข้ากับชิ้นส่วนตัวใหม่ที่ใส่เข้าแทนที่ตัวเก่าที่ไม่สามารถใช้ได้ บอดี้ของเธอก็ซ่อมแซมโดยคงสภาพบอดี้รูปร่างเก่าเช่นเดิม
ซิกนัสพอรู้คำถามที่เธอพูดอย่างแผ่วเบาที่ว่า ทุกคน คงคือ แม่ทัพการ์เดี้ยนอีก3คน ซึ่งได้หาแล้วแต่กลับไม่เจอเลยซักคน แล้วลัทธิซิกม่ามันคืออะไรนั้นเขาเก้บไปดก่อน ตอนนี้ซิกนัสเลยอธิบายตั้งแต่ต้นให้ฟัง
"คุณ...ได้หลับไหลประมาณ18ปีที่แล้ว หลังจากนั้นผมก้ได้มาเจอคุณที่Dead zone และได้นำตัวคุณออกมา ตามคำไหว้วานของเอ็กซ์..."
"เอ็กซ์....นายท่าน!!?"
"ครับ..."
"ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน?" เธอถามหาไซเบอร์เอลฟ์ที่ชื่อว่าเอ็กซ์อยู่
....ฉันอยู่ในร่างของเด็กผู้นี้.... เสียงของเอ็กซ์ดังจากภายในร่างของเด็กหนุ่ม
"นายท่าน ! อ๊ะ ! " เธอพยายามลุกเพื่อก้มคำนับเหมือนที่เคยทำมา แต่ก็ทำไม่ได้
....ลีฟเวียธาน อย่างฝืนตัวเองเลย....ซิกนัส.... เอ็กซ์บอกให้เขาเข้าเรื่องต่อ
"...."เธอเงียบลง
ความเงียบเข้ามาชั่วครู่ซิกนัสเล่าให้ฟังต่อ
"ขอโทษด้วยนะ...ฉันไม่สามารถหาแม่ทัพอีกการ์เดี้ยนที่เหลือ3คนนั้นได้"
"...."เธอเงียบอยู่
ลีฟเวียธานหันไปมองร่างลีน่าที่ยังหลับไหลอยู่แล้วก็เกิดอาการตกใจขึ้น
"ลีน่า สเลเยอร์ ! อยู่ที่นี้ได้อย่างไร?"
"คุณรู้จักเธอเหรอ?"
"เธอคือผู้ที่รอการตื่นขึ้นมาเป็นแม่ทัพการ์เดี้ยนคนที่ห้า แต่ว่าเธอก็ไม่เคยตื่นมาเลย ฉันเห็นเธอในแคปซูลโรงงานพลังงาน แล้วหลังจากนั้น ฉันก็ไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลย..."ลีฟเวียธานหันถามซิกนัส"แล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้?"
"เธออลาวาดในใจกลางเมือง แล้วฉันก็หยุดเธอเอาไว้พร้อมกับนำร่างมาเช็คและซ่อมแซม ส่วนที่เธอตื่นมาได้ยังไงนั้น ของถามแอคเซลดู"
"แอคเซล?....ใครกัน?"
....สหายร่วมรบของฉันเอง.... เอ็กซ์ได้จังหวะพูดออกมา
"สหายร่วมรบ...ของนายท่าน?"
พอลีฟเวียธานบ่นถึงแอคเซล เขาก็มาพอดีในสภาพแขนซ้ายหลุด ส่งเสียงโว้ยวาย
"เฮ้ !!! เอ็กซ์ แกซ่อมแขนฉันยังไงฟะ ข้อต่อแขนฉันหลุดเลนะเฟ้ย !! ม๊ายยยย !!! ช๊านเดินไปห้องบัญชาการ เจอสาวเสื้อฟ้าผมยาวๆน่ารักมากกกกก!!!!ว่าจะเข้าไปทักทาย แต่ฉันดันหลุดซะงั้น โอ๊วโน๊ววววว!!!!!"
"อะไรของเอ็งฟะ!!?"ซิกนัสควันขึ้นจมูกเล็กน้อย เพราะมานี่บ่นเป็นชุด
"แอคเซล??"ลีฟเวียธานถาม
"หื๊อ? เอ๊? มีเรปพลิรอยด์สาวอยู่ในนี้ด้วยเหรอ เอ็กซ์ !! ฉันไม่ยักรู้เลยนะเนี่ย นายกุ๊กกิ๊กกับลีน่าไม่พอ จะกุกกิ๊กกับเธออีกหรือไง?"
"กุ๊กกิ๊กบ้านแกดิ !!!" ซิกนัสถึงกับหน้าแดงแจ๋เลย"ฉันไม่ใช่ โรโบคอนนะว้อย!!!"
"อะไรหว๊า?ฉันแซวเอ็กซ์เล่นๆ เรปพลิรอยด์หน้าแดงเป็นด้วยเหรอเนี่ย?"
"ตูไม่ใช่หุ่นยนต์ว้อย!!!"
.....ฮ่าๆๆๆๆๆ..... เสียงหัวเราะดังจากร่างขึ้น
เอ็กซ์ขำ แต่ลีฟเวียธานไม่ขำ
"หยุดนะ! ถ้า...แกกล้าล้อเล่นกับนายท่านอีกล่ะก็ฉันจะลุกมาสับแก!!"เธอเปล่วงสุดเสียงออกไป แต่ก็มีเสียงค่อนข้างเบาอยู่ดี
"เอ่อ....เอ็กซ์ ทำไมคุณเธอดุจัง หวงนายซะด้วย?"เรปพลิรอยด์หน้าบากถาม
....ลีฟเวียธาน เธอเป็นการ์เดี้ยนแห่งdead zone สร้างโดยใช้DNAของฉันเมื่อ 20 ปีที่แล้ว.....
"โอ๊ว...ไม่ยักรู้แฮะ" แอคเซลคุบกับแขนซ้ายที่ข้อต่อหลุดตั้งแต่หัวไหล่ลงมา ของตัวเองแล้วดัดเสียงแหลม"นายท่านขา....เรามากุ๊กกิ๊กกันนะค๊า...."
แอคเซลเปลี่ยนบทและดัดเสียงทุ่มทันควัน
"เรามาสนุกกันดีกว่าลีฟเวียธาน จู๊บๆๆๆ"แอคเซลเล่นเองโดยเอาแขนที่หลุดมาแตะปากกับตัวเองหัวเราะเอง"ก๊ากกกกกกก ที่แท้เป็นว่าที่คู่สร้างคู่สมของเอ็กซ์นั้นเอง 5555+"
"ไอปญอ. !!!!!" ซิกนัสฟิวส์ขาด ตบกบาลแอคเซลทีฉากด้วยพัดกระดาษเหมือนหนังการ์ตูนตลกๆ
ผั๊วะ !!!!
"เอ๋ง !!!"แอคเซลร้อง"อะไรฟะ แค่นี้ล้อเล่นกันไม่ได้!!!"
"ไม่รู้ว้อย เอ็กซ์น่ะขำ แต่ฉันกับลีฟเวียธานจะเฉือดแก ไอแอคเซลติ๊งต๊อง"ซิกนัสตวาด
เรปพลิรอยด์หน้าบากกวาดสายตามองซิกนัสกับลีฟเวียธานที่นอนอยู่ สายตาที่แผ่รังสีอำมหิตได้พุ่งใส่แอคเซลเข้าให้เต็มๆ
"อุ๊ย....แฮะๆๆๆๆๆๆ"แอคเซลหัวเระแหยะๆ
ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำมากมาย เขาจัดการซ่อมแขนแอคเซลให้ เหตุที่แขนหลุดเพราะว่า อาการล้าของซิกนัสนั้นเอง เลยรีบเร่งซ่อมไปหน่อยจนลืมเชื่อมแขนไปบางจุด
"โอ๊ย!!! หิวข้าว...."ซิกนัสบ่นไปซ่อมไป
ส่วนเอ็กซ์นั้นได้เปล่งเสียงคุยกับลีฟเวียธานตามลำพังส่วนซิกนัสก็คงซ่อมแขนต่อไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ซิกนัสและแอคเซลก็เดินออกมาจากห้องและไปที่ห้องบัญชาการ
พอเท้าพวกเขาแตะห้องเท่านั้นแหละก็โดนมือของเอลบีบคอแล้วยกขึ้นใส่ท่า[โช้ค แสลม] เหมือนนักมวยปล้ำกระแทกพื้นอย่างจัง โดยไม่สนใจว่าพื้นจะแข็งแค่ไหน
ตึ๊ง !!!!!!
"แอ๊คคคค!!!! เจ๊ !!!"ซิกนัสตกใจ
"ฉันบอกแล้ว....ฉันยังไม่ลืมที่นายเขียนอะไรไว้ในกระดาษนั้นนะ หึหึ หาว่าฉันอกกระดานเหรอ?"ยักษ์มารในร่างเอลนั่งคร่อมร่างซิกนัสแล้วเย่าคอซ้ำอย่างโหดเหรี้ยม
"แก...แก...แก...แก...แก...แก...ไอซิกนัสบ้า !!!! หาว่าช๊านมีอกกระดาน รับบ่ได๊ คุณแม่รับบ่ได๊ ว๊ากกกกก " เอลเขย่าแหลกเหมือนคนบ้า ซฺกนัสตอนนั้นเหมือนโลกมันขึ้นๆลงๆยังไงก็ไม่รุ้
แอคเซลจ้องดูทั้งคู่หน้าตาเฉย เพียงแค่นึกว่า
"นี่เล่นอะไรกันเหรอ? "
======================
Mission 04 -accomplete
--------------------
-------------------------------------------------
แสงอรุณเล็กลอดผ่านชอบหน้าต่างอัตโนมัติข้างๆที่เปิดรับแสงอรุณ ทำให้ห้องสว่างขึ้นทันตา
"ห๊าวววววววววว......" ซิกนัสงังวงียเพราะอดหลับอดนอนทั้งคืน หลังจากนั้นก็ต่อวงจรให้แอคเซลตื่นอีกครั้ง
วีด.....พลังงานเดินแล้ว
"โย่ว ! "แอคเซลลืมตาขึ้นเพราะกับคำแรก แล้วลุกออกจากเตียงซ่อมทันทีพร้อมกับบอดี้ใหม่แต่คงสภาพรูปร่างแบบเดิมเอาไว้"โอ๊ะ! ร่างกายคล่องตัวขึ้นเยอะเลย ขอบใจมากนะเอ็กซ์..." เขากระโดออกจากเตียงทันที
"คร่อก...."ซิกนัสนั่งหลับคาเก้าอี้ตรงหน้า
"เอ็กซ์...นายจะมัวหลับไม่ได้นะ"
"ฟี้......ฉีนขอนอนก่อนนะ..."
"เฮ้ย เอ็กซ์ นายเป้นเรปพลิรอยด์ไม่มีง่วงนอนไม่ใช่เหรอ?"
"ตู...เป็นมนุษย์ว้อย...."ซิกนัสตวาดเสียงเบาสุดๆ
"ตื่นๆๆๆๆ"แอคเซลไปเขย่า"
"..."
"เอ็กซ์"
"..."
"เอ็กซ์ !"
"...คร่อกกกก....ฟี้......" ซิกนัสหลับลึกแล้ว
"หายตายสิ....เอ็กซ์ ไหงหลับเอาตอนนี้หว่า"
....ปล่อยให้เขาหลับเถอะ......
"เอ็กซ์"แอคเซลสะดุ้งเล็กน้อย
เสียงของเอ็กซ์ดังในร่างของซิกนัสขึ้น
....ฉันก็อยากอยู่นิ่งๆสักพักหนึ่ง....
"เอ่อ...ช่วยไม่ได้" เขาเงียบทันที แล้วเดินออกจากห้องไป
เหลือเพียงแค่ซฺกนัสที่นั่งหลับ ลีน่าที่ยังอยู่ในช่วงหลับไหล และลีฟเวียธานซึ่งดองไว้อยู่ข้างๆ(นอนบนเตียงแต่มีผ้าคลุมไว้)
ความเงียบก็เข้ามา....
สักพักหใหญ่ ซิกนัสต้องสะดุ้งตื่นเมื่อเอ็กซ์ได้ส่งเสียงกึกก้องในร่าง
....ซิกนัส....ตื่น....รีบดูลีฟเวียธานเร็ว...
เอ็กซ์ยอมสละพลังเอลฟ์อันน้อยนิดส่วนหนึ่ง มอบพลังงานแก่วซิกนัส ทำให้ซิกนัสสะดุ้งตื่นและไม่รู้สึกง่วงนอน
"อว๊า !!!! " เขาสะดุ้งโหย่ง"เอ็กซ์...ตะกี๊พูดว่าไรนะ"
....ลีเวียธาน...เธอ....
เขาหันไปดูลีเวียธาน เขาสังเกตุเห็นว่าร่ากายมีกระกระดุกเล็กน้อย
"เครื่องกำลังจะสป๊าคเอง..." ไม่รู้ว่าซิกนัสได้ข่าวดีหรือร้าย เพราะการที่เรปพลิรอยด์หลับไหลแล้วเกิดสป๊าคเอง ก็มีโอกาส2อย่างคือ 1ตื่นขึ้นมาเป้นปกติ 2 จะสูญเสียงความทรงจำ
เขาเลยถอดผ้าคลุมออก ตอนนี้ ลีเวียธานซ่อมเสร็จสมบูรณแล้ว99เปอร์เซ็น โดยคงรูปบอดี้ไว้เหมือนเดิม แต่ว่าส่วนที่เหลทืคือเขาต้องป้อนข้อมูลที่เขาได้ถอดออกมาตั้งนานแล้ว
เขารีบหยิบกล่องดำขนาดเท่าถาดเล็กมีสายอยู่1เส้น เขาเอาสายต่อที่ส่วนหัวของเธอแล้วเปิดผา เป็นคอมพิวเตอร์ เขากดป้อนข้อมูลอย่างไวก่อนที่เธอจะตื่นขึ้น
ถ้าเธอตื่นก่อน เธอจะอลาวาดทันที เพราะไม่มีโปรแกรมอะไรในหัว หรือไม่ก็ติดไวรัสเอาง่ายๆ
ซิกนัสกดคอมพิวเตอร์ขนาดเท่ากระเป๋าถือของนักธุรกิจสีดำ กดใส่คำสั่งดังคลิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หลายต่อหลายครั้ง เพราะต้องแข่งกับเวลาอยู่เล็กน้อย
[complete] ซิกนัสโชคดีข้อมูลได้ใส่ทันก่อน เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาจากปอด
"เฮ่อ.....ทันหรือเนี่ย..."
"....ที่...นี่....."น้ำเสียงของผุ้หญิงก็ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา
ดวงตาสีฟ้านั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
"ลีฟเวียธานตื่นแล้ว!!? เอ็กซ์ ! ขอบใจนายมากนะ ถ้านายไม่ปลุกฉัน ลีเวียธานคงเกิดใส่ข้อมุลที่ดึงออกมาก่อนหน้านั้นไม่ทัน เธอคงกลายเป็นอิเร็กกุล่าร์ไปแล้ว"
....ไม่เป็นไร.... เอ็กซ์กล่าว
"ที่นี่...มัน...."ลีเวียธานค่อยๆขยับปากอยู่บนเตียง
"ที่นี่....ซีโร่แอเรียน่ะ"ซิกนัสเอ่ย
เธอหันไปตามเสียง และจับจ้องดวงตาสีทองของเขา มันทำให้ซฺกนัสใจสั่นนิดๆ
(สวยแฮะ....อุ๊บ !) เขาต้องหยุดคิดทันที เขาไม่อยากคิดอัปมงคลกับแม่ทัพการ์เดี้ยน เพราะไม่งั้นมีหวังโดนเอ็กซ์เฉือดแน่ๆ
"นาย....อุบ ! " เธอพยายามลุกขึ้นทันทีแต่ทว่าเธอไม่สามารถลุกได้
"อย่าเพิ่งลุกตอนนี้เลย ภายในของ เธ....เอ่อ....คุณยังไม่รับประกันว่าจะทำงานเต็มที่ร้อยเปอร์เซ้นหรือเปล่า? นอนไปสักระยะก่อนแล้วกัน"
"ฉันจะออกไป...ปกป้องนีโออคาเดีย...."
"ที่นั้นล่มสลายไปแล้ว"ซิกนัสกล่าวเสียงเรียบ
"ไม่ ! นาย....นายคือพวกลัทธิซิกม่าใช่ไหม? ปล่อยนะ !!!! "เธอดิ้นเต็มที่ แต่สุดท้ายก้ลุกได้แค่หัวเท่านั้น
"เอ่อ....."
"ปล่อยฉัน !!!! "เสียงของเธอเริ่มแข็งกร้าวทุกทีแล้วก็แผ่วลง"ทุกคน...."
แต่ที่จริง เขาไม่ได้มัดอะไรเลยนอกจากสายไฟที่ต่อจากด้านหลังของเตียงเป็นตัวจ่ายพลังงานเข้าตัวลีฟเวียธาน เข้ากับชิ้นส่วนตัวใหม่ที่ใส่เข้าแทนที่ตัวเก่าที่ไม่สามารถใช้ได้ บอดี้ของเธอก็ซ่อมแซมโดยคงสภาพบอดี้รูปร่างเก่าเช่นเดิม
ซิกนัสพอรู้คำถามที่เธอพูดอย่างแผ่วเบาที่ว่า ทุกคน คงคือ แม่ทัพการ์เดี้ยนอีก3คน ซึ่งได้หาแล้วแต่กลับไม่เจอเลยซักคน แล้วลัทธิซิกม่ามันคืออะไรนั้นเขาเก้บไปดก่อน ตอนนี้ซิกนัสเลยอธิบายตั้งแต่ต้นให้ฟัง
"คุณ...ได้หลับไหลประมาณ18ปีที่แล้ว หลังจากนั้นผมก้ได้มาเจอคุณที่Dead zone และได้นำตัวคุณออกมา ตามคำไหว้วานของเอ็กซ์..."
"เอ็กซ์....นายท่าน!!?"
"ครับ..."
"ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน?" เธอถามหาไซเบอร์เอลฟ์ที่ชื่อว่าเอ็กซ์อยู่
....ฉันอยู่ในร่างของเด็กผู้นี้.... เสียงของเอ็กซ์ดังจากภายในร่างของเด็กหนุ่ม
"นายท่าน ! อ๊ะ ! " เธอพยายามลุกเพื่อก้มคำนับเหมือนที่เคยทำมา แต่ก็ทำไม่ได้
....ลีฟเวียธาน อย่างฝืนตัวเองเลย....ซิกนัส.... เอ็กซ์บอกให้เขาเข้าเรื่องต่อ
"...."เธอเงียบลง
ความเงียบเข้ามาชั่วครู่ซิกนัสเล่าให้ฟังต่อ
"ขอโทษด้วยนะ...ฉันไม่สามารถหาแม่ทัพอีกการ์เดี้ยนที่เหลือ3คนนั้นได้"
"...."เธอเงียบอยู่
ลีฟเวียธานหันไปมองร่างลีน่าที่ยังหลับไหลอยู่แล้วก็เกิดอาการตกใจขึ้น
"ลีน่า สเลเยอร์ ! อยู่ที่นี้ได้อย่างไร?"
"คุณรู้จักเธอเหรอ?"
"เธอคือผู้ที่รอการตื่นขึ้นมาเป็นแม่ทัพการ์เดี้ยนคนที่ห้า แต่ว่าเธอก็ไม่เคยตื่นมาเลย ฉันเห็นเธอในแคปซูลโรงงานพลังงาน แล้วหลังจากนั้น ฉันก็ไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลย..."ลีฟเวียธานหันถามซิกนัส"แล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้?"
"เธออลาวาดในใจกลางเมือง แล้วฉันก็หยุดเธอเอาไว้พร้อมกับนำร่างมาเช็คและซ่อมแซม ส่วนที่เธอตื่นมาได้ยังไงนั้น ของถามแอคเซลดู"
"แอคเซล?....ใครกัน?"
....สหายร่วมรบของฉันเอง.... เอ็กซ์ได้จังหวะพูดออกมา
"สหายร่วมรบ...ของนายท่าน?"
พอลีฟเวียธานบ่นถึงแอคเซล เขาก็มาพอดีในสภาพแขนซ้ายหลุด ส่งเสียงโว้ยวาย
"เฮ้ !!! เอ็กซ์ แกซ่อมแขนฉันยังไงฟะ ข้อต่อแขนฉันหลุดเลนะเฟ้ย !! ม๊ายยยย !!! ช๊านเดินไปห้องบัญชาการ เจอสาวเสื้อฟ้าผมยาวๆน่ารักมากกกกก!!!!ว่าจะเข้าไปทักทาย แต่ฉันดันหลุดซะงั้น โอ๊วโน๊ววววว!!!!!"
"อะไรของเอ็งฟะ!!?"ซิกนัสควันขึ้นจมูกเล็กน้อย เพราะมานี่บ่นเป็นชุด
"แอคเซล??"ลีฟเวียธานถาม
"หื๊อ? เอ๊? มีเรปพลิรอยด์สาวอยู่ในนี้ด้วยเหรอ เอ็กซ์ !! ฉันไม่ยักรู้เลยนะเนี่ย นายกุ๊กกิ๊กกับลีน่าไม่พอ จะกุกกิ๊กกับเธออีกหรือไง?"
"กุ๊กกิ๊กบ้านแกดิ !!!" ซิกนัสถึงกับหน้าแดงแจ๋เลย"ฉันไม่ใช่ โรโบคอนนะว้อย!!!"
"อะไรหว๊า?ฉันแซวเอ็กซ์เล่นๆ เรปพลิรอยด์หน้าแดงเป็นด้วยเหรอเนี่ย?"
"ตูไม่ใช่หุ่นยนต์ว้อย!!!"
.....ฮ่าๆๆๆๆๆ..... เสียงหัวเราะดังจากร่างขึ้น
เอ็กซ์ขำ แต่ลีฟเวียธานไม่ขำ
"หยุดนะ! ถ้า...แกกล้าล้อเล่นกับนายท่านอีกล่ะก็ฉันจะลุกมาสับแก!!"เธอเปล่วงสุดเสียงออกไป แต่ก็มีเสียงค่อนข้างเบาอยู่ดี
"เอ่อ....เอ็กซ์ ทำไมคุณเธอดุจัง หวงนายซะด้วย?"เรปพลิรอยด์หน้าบากถาม
....ลีฟเวียธาน เธอเป็นการ์เดี้ยนแห่งdead zone สร้างโดยใช้DNAของฉันเมื่อ 20 ปีที่แล้ว.....
"โอ๊ว...ไม่ยักรู้แฮะ" แอคเซลคุบกับแขนซ้ายที่ข้อต่อหลุดตั้งแต่หัวไหล่ลงมา ของตัวเองแล้วดัดเสียงแหลม"นายท่านขา....เรามากุ๊กกิ๊กกันนะค๊า...."
แอคเซลเปลี่ยนบทและดัดเสียงทุ่มทันควัน
"เรามาสนุกกันดีกว่าลีฟเวียธาน จู๊บๆๆๆ"แอคเซลเล่นเองโดยเอาแขนที่หลุดมาแตะปากกับตัวเองหัวเราะเอง"ก๊ากกกกกกก ที่แท้เป็นว่าที่คู่สร้างคู่สมของเอ็กซ์นั้นเอง 5555+"
"ไอปญอ. !!!!!" ซิกนัสฟิวส์ขาด ตบกบาลแอคเซลทีฉากด้วยพัดกระดาษเหมือนหนังการ์ตูนตลกๆ
ผั๊วะ !!!!
"เอ๋ง !!!"แอคเซลร้อง"อะไรฟะ แค่นี้ล้อเล่นกันไม่ได้!!!"
"ไม่รู้ว้อย เอ็กซ์น่ะขำ แต่ฉันกับลีฟเวียธานจะเฉือดแก ไอแอคเซลติ๊งต๊อง"ซิกนัสตวาด
เรปพลิรอยด์หน้าบากกวาดสายตามองซิกนัสกับลีฟเวียธานที่นอนอยู่ สายตาที่แผ่รังสีอำมหิตได้พุ่งใส่แอคเซลเข้าให้เต็มๆ
"อุ๊ย....แฮะๆๆๆๆๆๆ"แอคเซลหัวเระแหยะๆ
ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำมากมาย เขาจัดการซ่อมแขนแอคเซลให้ เหตุที่แขนหลุดเพราะว่า อาการล้าของซิกนัสนั้นเอง เลยรีบเร่งซ่อมไปหน่อยจนลืมเชื่อมแขนไปบางจุด
"โอ๊ย!!! หิวข้าว...."ซิกนัสบ่นไปซ่อมไป
ส่วนเอ็กซ์นั้นได้เปล่งเสียงคุยกับลีฟเวียธานตามลำพังส่วนซิกนัสก็คงซ่อมแขนต่อไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ซิกนัสและแอคเซลก็เดินออกมาจากห้องและไปที่ห้องบัญชาการ
พอเท้าพวกเขาแตะห้องเท่านั้นแหละก็โดนมือของเอลบีบคอแล้วยกขึ้นใส่ท่า[โช้ค แสลม] เหมือนนักมวยปล้ำกระแทกพื้นอย่างจัง โดยไม่สนใจว่าพื้นจะแข็งแค่ไหน
ตึ๊ง !!!!!!
"แอ๊คคคค!!!! เจ๊ !!!"ซิกนัสตกใจ
"ฉันบอกแล้ว....ฉันยังไม่ลืมที่นายเขียนอะไรไว้ในกระดาษนั้นนะ หึหึ หาว่าฉันอกกระดานเหรอ?"ยักษ์มารในร่างเอลนั่งคร่อมร่างซิกนัสแล้วเย่าคอซ้ำอย่างโหดเหรี้ยม
"แก...แก...แก...แก...แก...แก...ไอซิกนัสบ้า !!!! หาว่าช๊านมีอกกระดาน รับบ่ได๊ คุณแม่รับบ่ได๊ ว๊ากกกกก " เอลเขย่าแหลกเหมือนคนบ้า ซฺกนัสตอนนั้นเหมือนโลกมันขึ้นๆลงๆยังไงก็ไม่รุ้
แอคเซลจ้องดูทั้งคู่หน้าตาเฉย เพียงแค่นึกว่า
"นี่เล่นอะไรกันเหรอ? "
======================
Mission 04 -accomplete
--------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น