จะกี่เส้า ก็ยังรักเธอ

บางครั้งความรักก็เข้ามาเพื่อให้เราได้เรียนรู้

แต่มิใช่ให้เราได้ครอบครอง

บทที่  1

เฮ้ย  ไอพัด...แกเห็น ไอนัทมายังวะ

ไม่เห็นวะ  โทไปปลุกมันตั้งแต่เช้าล่ะ  แต่ไม่รับ  แล้วแก....ก็เลิกเรียกฉันด้วยชื่อนั่นสักที

                นัท หรือณัฐภัทร  ชายหนุ่มที่ได้รับการยกย่องจากบรรดานิสินักศึกษา(สาว)ทุกคนให้เป็นเดือนของมหาวิทยาลัย คนที่รูปหล่อ  พ่อรวย  สูงยาวเข่าดี  ผิวขาว  จมูกโด่งเปี๊ยวอย่างนี้น่ะหรือจะมาเป็นเพื่อนฉัน  555อย่างว่าล่ะนะ  ไม่ว่าตอนนี้หรือก่อนหน้าที่จะเป็นเพื่อนกัน   ฉันก็หวังว่าสักวันมันจะหันมามองฉันในฐานะอื่นดูบ้าง    

                ความรักแบบ  รักเขาข้างเดียวนี้  ถูกเก็บเงียบมาตลอดสามปี  คงมีเพียงหญิงวรรณ  หรือวรรณธิดาเพื่อนสนิทต่างคณะ  เพื่อนฉันที่เรียนกันมาตั้งแต่สมัยประถมเท่านั้นที่รู้

แล้วมันหายไปไหนของมันฟร่ะ

                ส่วนไอคนที่กำลังโวยใส่หน้าฉันคือ  ต๊ะ  เพื่อนร่วมห้องธรรมดาๆคนหนึ่ง  หรือจะว่าไงดี  มันก็เป็นอีกคนที่สนิทและเป็นเพื่อนกับนัทมาตั้งแต่โรงเรียนก่อนโน่น  ไปไหนมาไหนก็ติดกันเป็นตังเม  จนใครๆก็หาว่าพวกมันเป็นเกย์ไปเสียล่ะ  และคงเพราะเหตุผลนี้ด้วยล่ะมั้ง  ทำให้พวกเราทั้งสามต้องมาเป็นแบบนี้

โทหามันดิ

เอ้า  โทรศัพท์แกก็มี  ทำไมไม่โทรหาเองอ่ะ  กลัวเปลืองค่าโทรล่ะสิ  รู้ทันหรอก... 

ไม  มองหน้าเดี๋ยวจับโบกติดกำแพง  โทไป๊....

ฉันได้แต่ทำตาค้อนใส่  ส่วนมือก็กดโทรออก   ไม่ใช่ว่ากลัวไอต๊ะหรอกนะ  แต่ไม่อยากฟังมันบ่นเท่านั้นเอ๊ง

ฮัลโหล  นัท...กะแกยู

ฮัลโหล  เออ...นัท  แกอยู่ไหนวะ

                ไร้มารยาท!!!  อยู่ๆก็แย่งไปคุยเฉยเลย  ท่าไม่เห็นเป็นผู้ชายนะ  หืมมมม  โดนไปแล้ว...หลายดอกด้วย  โธ่  ไอต๊ะเอ้ย  ไปใส่กระโปรงมาตบกับฉันเลยดีกว่า  แกมันกวนฉันหลายรอบแล้วนะวันนี้ 

มองอะไร...  เออ  เออ  อยู่กับไอแฟนน่ะแหละ

                คะ  ในที่สุดก็ได้แนะนำตัวเสียที  ฉันชื่อพัชรี  หรือแฟนนั่นเอง  ไม่ใช่คนสวยอะไรมาก  และก็ไม่ได้ขี้เหร่ขนาดว่าไม่มีใครมาขายขนมจีบหรอกนะ  แต่เพราะสาเหตุเบื้องต้น(เพื่อนกูรักมึงวะ)ล่ะมั้ง  ฉันถึงต้องจำใจอยู่ในสถานภาพโสดตลอดสามปีที่ผ่านมา

เออ  รีบมาล่ะกัน

                กว่าจะคุยจบ  เงินในโทรศัพท์ฉันจะเหลือถึง 10 บาทไหมเนี่ย  ดีนะ...ที่ฉันตั้งเบอร์นัทเป็นเบอร์คนพิเศษไว้  ทำให้ถูกกว่าโทรเบอร์ปกติ 

แกก็มีโทรศัพท์  ทำไมไม่ใช้ของแกวะ

เอ้า  ใช้ของฉันโทร  เดี๋ยวตังหมด  ไม่มีไว้โทหาสาวๆ

                ตอบกวนประสาทชะมัดเลย  ไอบ้านี่....    ต๊ะมันเสือผู้หญิงจริงๆคะ  ถึงแม้จะไม่หล่อเท่าไอนัท  แต่มันก็เป็นคนดูดีคนหนึ่ง  อีกทั้งคารมการจีบสาวก็ใช่ย่อย  ซึ่งฉันสามารถพิสูจน์ได้  เพราะไม่ว่ามันจะจีบคนนอก  หรือคนในมหาลัยก็ติดมันงอมแงมทุกคน  ซึ่งบางครั้งก็ทำให้ฉันกับนัทต้องเดือดร้อน    

หึ  ทีกะเพื่อนนี่  ขยันยิงจัง  ถ้ามือถือแกเป็นปืน  ป่านนี้ฉันกับไอนัทคงตัวพรุนแน่ๆ

ชิ.....ยังจะทำเสียงน่ารังเกียจอีก  ไอบ้านี่

แฟน  ต๊ะ....หรอนานไหม

โคด-ตะ-ระ  นานต๊ะตอบ

เวอร์ไปไหม  พวกแกนัดฉันกี่โมงนัทหันมาทางฉัน  เหมือนจะขอความเห็น

เที่ยง

แล้วฉันมากี่โมง

(((บ่ายสอง)))คราวนี้ฉันกับต๊ะพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย  มหัศจรรย์ไทยแลนด์จริงๆ

                เฮ้ล...ให้ตาย  มันเป็นนิสัย  ไม่สิ...สันดานไปแล้ว  นัทมันเป็นโรคผิดเวลาเสมอ  ถ้าจะนัดมันออกมาเจอช่วงวันหยุด  คุณควรจะนัดก่อนหน้าเวลาจริงๆสักสองหรือสามชั่วโมง  ไม่งั้นคงต้องรอจนแห้งตาย

โทดจริงๆ

แกก็พูดงี้ทุกที

โธ่  ใจเย็นๆน่าคุณต๊ะครับ  มะมา...เด๋ว  คุณนัทจะเลี้ยงน้ำ

แกก็ต้องเลี้ยงฉันด้วย  ไอนัทฉันรีบประท้วงทันที 

ครับๆ  คุณแฟนจะแดก  เอ้ยดื่มอะไรดี

เลี้ยงอย่างอื่นได้ไหมวะ  ตอนรอแก....ฉันกับไอแฟนนั่งแดกน้ำจนตัวจะบวมอยู่แล้วเนี่ย

                หลังจากนั้น  เป็นอันตกลงกันว่านายนัทจะเลี้ยงเค้กเรา  ณ  ร้านประจำที่พวกเราชอบมาขลุกอยู่ด้วยกันช่วงทำรายงาน  ปิดเทอม  หรือเวลาที่ว่างจัดๆ  จนทำให้เราสนิทกับเจ้าของร้านรูปหล่อไปโดยปริยาย

สวัสดีครับ/ค่า  ป๊อปปี้เลิฟยินดีต้อนรับ

เข้ามากี่ที  ก็รู้สึกอะหยึ๋มกึ๋ยไงไม่รู้.....ต๊ะพูด  ทำหน้าแหยๆ

                555  คะ  ร้านนี้เป็นร้านสำหรับวัยรุ่นโดยเฉพาะ  เป็นร้านที่กำลังฮิตมากในเมืองไทย(มีอยู่หลายที่ด้วย)เอกลักษณ์ของคาเฟ่แห่งนี้คือพนักงานแต่ละคนในร้านล้วนแต่หน้าตาดีทั้งนั้น  ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง  มันก็ดูออกจะน่าลำเอียงไปหน่อยสำหรับคนที่หน้าตาไม่เข้าขั้นจะไม่ได้ให้ทำงาน(สะงั้น)  แต่การมีร้านในฝันแบบนี้อยู่ในเมืองไทยจริงๆก็ดีเหมือนกันนะ(พนักงานจะได้แต่งชุดคอสเพล  ตามที่สำนักงานใหญ่จัดมาให้)

                ฉันเลือกที่จะนั่งที่เก่าโดยมีนายต๊ะกับนัทตามเข้ามาสมทบ  บริเวณโซนใกล้เค้าเตอร์เป็นที่ๆเจ้าของร้านมักจะมายืนบริการประจำตรงจุดนี้

ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะครับคุณแฟน

คะ...  พี่ไอซ์ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม

                กรี้ด  นอกจากนัทแล้ว  ก็คงมีเพียงคนๆนี้ล่ะนะที่ทำให้ฉันใจเต้น  แม้พี่ไอซ์จะไม่ใช่คนหล่อเข้มเหมือนนัท  รูปร่างดีเหมือนนายต๊ะ  แต่พี่เขาเป็นคนน่ารักมักมาก  เป็นผู้ชายที่ดูอ่อนหวาน น่าทะนุถนอมจริงๆเลย

ไม่น่าเชื่อว่าน้องต๊ะ  กับน้องนัทจะมาด้วย  ยินดีต้อนรับครับ

ไม่ต้องมาส่งยิ้มเลี่ยนๆให้ฉันหรอก  ฉันไม่ใช่สาวสาวที่จะให้แกหลอก...ไอตุ๊ด

ต๊ะ...แกอย่ามาว่าพี่ไอซ์ว่าตุ๊ดนะขอบอก

                เห็นคนหน้าตาดีกว่าตัวเองหน่อยไม่ได้ล่ะสิแก  ต้องคอยกระแนะกระแหนไม่งั้นคงนอนไม่หลับ

พี่ไอซ์คะ  วันนี้นายนัทเค้าจะเลี้ยงเค้กพวกเราคะ  แฟนขอช็อกเค้ก  กับชีทครีมเค้กอย่างละสองชิ้นนะคะ แล้วก็น้ำมะนาวปั่น

                หุหุ  นานๆจะได้อ้อยหวานมากินสักที  ช้างอย่างยัยแฟนคนนี้ต้องเขมือบให้คุ้มเสียหน่อย  อิอิ

โหย  ให้มันน้อยๆหน่อยยัยลูกหมู  ดูสิ...สั่งอย่างกับไม่เคยกิน   นี่...ของฉันเอา  กาแฟเย็นเพิ่มวิปครีม  เค้กเลม่อนสองชิ้นกับพาเฟ่รสสตอเบอร์รี่ราดบัทเตอร์สกัตเยอะๆ

แกแหละ  สั่งอย่างกับไม่เคยกิน...

                ฉันหันไปแหววใส่ต๊ะที่นั่งข้างๆ  ก่อนจะหันมาถามเจ้ามือที่อยู่อีกด้านหนึ่ง  ซึ่งมัวแต่นั่งมองโทรศัพท์ในมือ  (เข้าใจไหมคะเนี่ย  ว่าตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงกลาง  โดยมีนายต๊ะและนัทขนาบอยู่ด้านข้าง) 

นะนั......

น้องนัท  จะทานอะไรดีครับ

                ยังไม่ทันได้ถามเลยยย  พี่ไอซ์ดันแย่งซีนไปซะก่อน  เฮ้อ.....กรรมของไอแฟนจริงๆ  

เออ  ขอกาแฟเย็นอย่างเดียวล่ะกันครับ

                วันนี้ดูนัทมันแปลกๆ  เหมือนกังวลใจอะไรสักอย่าง  แต่พอทักไปก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ปกติแล้วเพื่อนสนิทอย่างไอต๊ะมันน่าจะรู้ก่อน   หรือว่ามันจะไม่รู้.....

                หลังจากนั้น  จนถึงช่วงเวลาที่เราจะต้องแยกย้ายกันกับบ้าน  มีเพียงนัทคนเดียวที่อยู่คนละทางจึงแยกตัวกลับไปก่อน   ส่วนฉันกับนายต๊ะใครจะเชื่อว่าอยู่หมู่บ้านเดียวกันมาเกือบ 10 กว่าปี  แต่ไม่เคยคิดจะพบปะพูดคุยกันก่อนที่จะเข้ามหาลัยตอนสมัยเด็กๆก็เคยเจอกันบ่อยในซอยน่ะแหละ  แต่เหม็นขี้หน้ามันมาก  เลยเชิดใส่ตลอด)

วันนี้นัทมันแปลกๆ

เออ...

เป็นอะไรของมัน

คงเป็นเพราะว่าพี่มันใกล้กลับมาแล้วมั้ง

พี่หรอ  พี่เนไปไหนงั้นหรอ...

เนคือพี่สาวของนายนัทคะ  เป็นคนสวยมากๆ  ตอนนี้เป็นดีไซร์เนอร์ชื่อดังของเมืองไทยคนหนึ่ง  นิสัยค่อนข้างจะแปลกๆ  แล้วก็เป็นคู่กัดตัวฉกาจของนายต๊ะด้วย

อย่าพูดถึงยัยนั่นได้ไหม  แล้วฉันก็ไม่ได้พูดถึงยัยนั่นสักหน่อย  ฉันหมายถึงพี่คนโต

                แล้วทำไมต้องเรียกพี่เค้าว่ายัยนั่นๆอยู่ได้  แกพูดแบบนี้คนอ่านเขาจะงงตายไหม(ลืมไปว่าคนอ่านเรื่องนี้เป็นอัจฉริยะทูกคน....ยอกันสุดๆ)

ไอนัทมีพี่อีกคนหรอ

เออ  พี่ชาย  ชื่อนาย   เรียนมหาลัยอยู่ที่อเมริกา  ปีนี้ก็คงจบ...

โหยยย  แสดงว่าต้องเป็นคนเก่งมากแน่ๆ  อยากเจอจังเลย

                อิอิ  จะหล่อเหมือนนายนัทไหมเน้อ  หรือหล่อกว่า  อยากเจอเร็วๆจังเยย

 แต่มันไม่น่ากลับมาหรอก

                ประโยคสุดท้ายถูกพูดออกมาเบาเกินกว่าที่ฉันจะได้ยิน   คล้ายๆเสียงของความเกลียดชัง

......................................................................................................................................... 

บทที่ 2

(((ตู้ด)))สวัสดีครับ  นัทคงไม่ว่าง  ฝากข้อความไว้ละกันครับ

นัท  แกเป็นไรเปล่าวะ  รับโทรศัพท์หน่อยดิ  เฮ้ยยย....งั้นเด๋วฉันโทรมาใหม่  แกต้องรับนะโว้ย

                ต๊ะโทรมางั้นหรอ   อืมมมม....ผมนอนอยู่อย่างนี้ตั้งแต่วันไหนนะ  ใช่....ตั้งแต่วันที่รู้ว่าพี่ชายกำลังจะกลับมา  ทำไมคนๆนั้นต้องกลับมาด้วยนะ  เค้าน่าจะหายๆไปซะ

(((ก๊อกๆๆ)))

นัท...ไม่กินข้าวรึไง  ป้าบัวบอกว่าเราไม่ยอมออกจากห้อง  อย่าทำตัวเป็นเด็กๆน่า

ผมไม่หิวครับพี่เน  ขอผมอยู่คนเดียวสักแป๊บได้ไหม

                ให้ตายสิ....ทำไมมีแต่คนมาวุ่นวายกับชีวิตผมจัง 

ฮัลโหล...ครับ  เด๋วผมไปหาตอนนี้ได้ไหม

                ทั้งๆที่ตัวผมมีผู้คนรายล้อม  แต่ผมก็ยังเหงา  มันเป็นความรู้สึกที่ัดแย้งกันอยู่ภายในใจ  ซึ่งบางครั้งตัวผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจตัวเองเช่นกัน

มาซะดึกเชียวนะ

ก็ผมคิดถึงคุณนี่

อย่ามาอ้อนซะให้ยาก  เมื่อตอนกลางวันยังทำเป็นเมินฉันต่อหน้าเพื่อนๆเลย

                ผมไม่ใช่คู่รักของเขาก็จริง  แต่เราก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง  ไม่มีข้อบังคับใดๆในการคบหา  มีแต่อิสระกับความรู้สึกที่ถ่ายทอดไปให้กัน

เป็นอะไร  มีเรื่องอะไรงั้นหรอ

ทำไมครับ  ถ้าผมไม่มีเรื่องจะมาหาไอซ์ไม่ได้หรอ

                หลังจากที่ผมและเขาต่างแลกความต้องการของกันและกันเสร็จ  ส่วนใหญ่เขาจะอาบน้ำก่อนออกมาด้วยชุดผ้าคลุมนั่งบนเตียงชวนผมคุยเรื่องเรื่อยเปื่อยจนสบายใจ

เปล่าน่ะ  เอาชาไหม

ไม่ล่ะ  ผมง่วง  คืนนี้ขอค้างที่นี่เลยล่ะกันนะ

ได้....ฝันดีล่ะ  สุดหล่อของฉัน((จุ๊บ))

                เขาจูบเบาๆที่หน้าผากของผม  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรนะที่ทำให้ผมหลับได้อย่างสบายใจสุดๆ  จนกระทั่งเที่ยงของอีกวัน  ซึ่งเป็นวันที่ผมจะต้องไปมหาลัยสักที

หลับสบายดีไหมสุดหล่อ  ฉันต้องไปทำงานก่อน

เห็นหลับอยู่  เลยไม่ได้ปลุก 

ก่อนออกจากห้องล็อคประตูให้ด้วยล่ะกัน

                                    จาก ไอซ์

ไอนัทไปไหนของแกวะ  โทรไปหาตั้งหลายรอบจนยัยแม่มดที่บ้านแกต้องมารับ  ฉันล่ะไม่อยากจะคุยกับยัยนั่นเลย

โทดทีๆ

                วันนี้เดินผ่านประตูมหาลัยยังไม่ถึงสิบเก้าก็โดนตบกระบาลเข้าให้ล่ะ  เจ็บนะโว้ย...ไอต๊ะ  แม่ง  มือหนักชะมัด

นัท...แกไปไหนมา  ไม่มาเรียนตั้ง2วัน  ฉันเบื่อที่จะเล็คเชอร์ให้แกแล้วนะ

ขอโทษ  และก็ขอบใจมากแฟน

กรี้ดด  พี่นัท...ไปไหนมาคะ

ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ

เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ

ก็ไม่ถึงกับ.......น่ารำคานชะมัดเลย

นัทยังไม่ตายหรอก  น้องๆช่วยหลีกทางไปหน่อยได้ไหม  พวกพี่ๆจะได้ไปเรียนสักที

แฟนพูดด้วยน้ำเสียงจีบปากจีบคอ  จนเด็กๆน่ารำคานพวกนั้นออกห่างๆผม 

อะไรกัน...ยัยพี่แฟนนั่น

นั่นสิ  น่าหมั่นไส้

                แม้ผมจะทำเหมือนแฟนเป็นไม้กันหมา  และทำให้ยัยนั่นกลายเป็นคนที่รุ่นน้องหรือคนที่ชื่นชอบผมเกลียดเอาก็ตาม  แต่ดูเหมือนยัยนี่จะไม่สนใจ  เต็มใจที่จะทำเสียอีก

                ภายนอกผมอาจจะเป็นคนที่ดูเหมือนนิสัยดีเอามากๆ  แต่ที่จริงภายในใจผมอาจจะเน่าเฟอะแล้วก็ได้  ผมอยากเป็นคนที่สำคัญที่สุดของทุกคน  แต่ทุกคนไร้ซึ่งตัวตนในสายตาผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้

                มีเพียงคนๆเดียวเท่านั้น  ที่มีความหมายสำหรับผม  ชีวิตของผม.

นี่  ยัยบ้า...ไม่เห็นต้องไปออกรับแทนเลย  เด๋วก็โดนเขาเกลียดทั้งโรงเรียนหรอก

ฉันสนซะทีไหน  แม่พวกนั้น....น่ารำคานจะตาย

เรื่องของเธอเถอะ  ถ้าโดนดีขึ้นมาฉันไม่ช่วยด้วยหรอก  ยัยบ้าพัด...

หยุดเดี๋ยวนี้นะนายต๊ะบ้า  ฉันบอกว่าให้เลิกเรียกฉันว่าพัดไง  ชื่อฉันออกจะฮายย์  แล้วใครจะไปขอให้นายช่วยยะ!!!

                ผมได้แต่ยืนดูพวกนั้นเล่นไล่จับกัน  ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้......เฮ้อ

อ้าว  วรรณ....

วรรณจับไอต๊ะให้ทียัยแฟนตะโกนมาแต่ไกล

                วรรณ  คือเพื่อนของแฟนแต่เรียนต่างคณะกันได้รับการโหวตให้เป็นดาวของมหาลัย  ทำให้มีหลายๆคนต่างจะจับคู่ให้ผมกับเธอคบกัน  แต่สุดท้ายมันก็เป็นไปไม่ได้หรอก   เพราะเธอออกจะเป็นคนแปลกๆ  ประมาณว่าไม่ค่อยชอบผู้ชายล่ะมั้ง

 ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ  ทั้งๆที่อยู่มหาลัยเดียวกันแท้ๆ

ช่วงนี้ผมหยุดบ่อยมั้ง

หรอคะ   แต่ก็ช่างเถอะ  คุณก็อย่าทำตัวให้เพื่อนฉันต้องเดือดร้อนมากไปกว่านี้ล่ะกัน   จะหาว่าไม่เตือนไม่ได้

เธอยังไม่เลิกนิสัยห่วงเพื่อนแบบแปลกๆอีกหรอ  ระวังจะโดนหาว่าเป็นโรคจิตนะ

คะ  ฉันไม่กลัวหรอก  แต่ที่กลัวคือกลัวเพื่อนฉันจะถูกหลอกใช้มากกว่า  คุณคงรู้สินะ...ว่ายัยแฟนรู้สึกอย่างไงกับคุณ

............

ฉันหวังว่าคุณคงไม่ใจร้ายถึงขนาดนั้น

มันก็ไม่แน่.......

((((เฮ้.....สองคนนั้นคุยไรกานนนน))))ต๊ะตะโกนมาแต่ไกลๆ

งั้นฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ  เดี๋ยวจะเข้าเรียนไม่ทันคุณเดือนมหาลัย

                ไม่ว่าจะเจอกันกี่ครั้ง  ผมก็ยังรู้สึกรังเกียจเธออยู่ดี

เฮ้ยๆ  ไป...แกต้องเลี้ยงฉัน

เลี้ยงอะไรอีกวะ ไอต๊ะ

ก็วิชาแปลไง  ฉันอุส่ารอส่งรายงานพร้อมแกเลยนะเฟ้ย

ยังทำไม่เสร็จล่ะสิยัยแฟนแหว๋วขึ้น

ปากดี....

(((ตุ๊ด)))

ในจังหวะที่แฟนกับต๊ะกำลังเถียงกันอยู่...อยู่ๆก็มีข้อความเข้ามา  .  ผมเปิดอ่านข้อความในมือถือจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก

อยู่ไหน  พี่นายกลับมาถึงแล้วนะ/เน

ไม่  ไม่  ผมไม่อยากเจอคนๆนี้   มือถือร่วงสู่พื้น  แตกกระจายเป็นสามส่วน  แต่ผมก็ยังไม่คิดที่จะเหลียวแลมัน  แม้มือถือเครื่องดังกล่าวจะมีราคาสูง  และพึ่งใช้ได้ไม่ถึงเดือน

เป็นไรไปน่าซีดเชียวต๊ะทักขึ้น

เออ...

นั่นสิ  เป็นไรไหมนัทแฟนถามอย่างเป็นห่วง

ไม่ล่ะ...แต่วันนี้คงไปด้วยไม่ได้แล้ว  ขอโทษนะ

                จากนั้นผมก็วิ่ง วิ่ง  และก็วิ่งไป  กว่าสงบสติลงได้...ฟ้าก็มืดและรถที่ขับมาก็แล่นอยู่ตรงหน้าบ้านใครคนหนึ่ง  เขาคนนั้นเปิดประตูออกมาพอดี  หรือเพราะได้ยินเสียงรถล่ะมั้ง

จะมาทำไมไม่บอกก่อ...อ๊ะผมกอดเขาแน่น  ทันทีที่ลงจากรถ

พี่นายกลับมาแล้ว

เอ๊ะ?

เขากลับมาแล้วครับ

.....................

ผมไม่อยากเจอเขา  และก็ไม่อยากให้เขาเจอคุณด้วย  ได้ไหม.....

ผมพยายามที่จะสบสายตาเขา  ขอร้อง  หรืออ้อนวอนอะไรก็ได้  แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อคนตรงหน้าเปลี่ยนสีหน้าจากที่เคยหดหู่ตลอดกลายมาเป็นคนที่มีความหวังอย่างเปี่ยมล้น   ใจผมอยากจะวิ่งอยากจะหนี  หนีไปให้ไกล  หรือหายสาบสูญไปจากตรงนี้เลยก็ได้...............