Monster Hunter Orage online

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ จดหมาย O แรกพบ

เมือง นาสุโมะ 

" เห้ยตามไม่เลิกเลย ไอหมาบ้า" เสียงชายหนุ่มตะโกนออกมาขณะกำลังวิ่งหนีหมาพันธุ์ อเมริกัน พิทบูลเทอร์เรีย ด้วยความเร็วสูง สุดชีวิต

15 นาทีก่อน 

"ไอลูกบ้าตื่นได้แล้วเดียวก็ไปโรงเรียนสายหรอก" เสียงของแม่เรียกชายหนุ่มให้ตื่นจากการหลับนิทรา ชายหนุ่มค่อย ๆ ลืมตาเห็นแสงอาทิตย์รอดช่องหน้าตาเข้ามาส่องสายตาของชายหนุ่ม 

"ขออีก 5 นาทีนะครับแม่เมื่อวานนอนดึกไป.." ชายหนุ่มยังไม่ทันกล่าวจบก็เจอกับลูกทีบมหากาฬของพระผู้เป็นแม่เข้ากลางหลังจนตกเตียงดัง "ปึ่ง" ลูกทีบนี้ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตาสว่างทันทีแล้วกล่าวด้วยความหงุดหงิด

"แม่บ้าขอแค่ 5 นาทีถึงกับต้องทีบกันเลยหรอใจร้าย ๆ จิง" ชายหนุ่มกล่าวจบพร้อมกลับทำหน้าน้อยใจใส่จนหน้ามั่นใส้ (แม่คิดในใจ "ขออีกที่ได้ไหมเนี่ย หน้ากวนส้นเท้าแบบนี้เนี่ย") 

"ไม่ได้เฟ้ยรู้ไม่นี้มัน 7.30 แล้วนะรีบไปอาบน้ำเร็วเลยแม่ให้เวลา 10นาที" แม่ของชายหนุ่มกล่าวเสร็จพร้อมกับเดินออกจากห้องไป

"เฮ้ย กับอีแค่ 7 ครึ่ง ทำเป็นบ่นปกติก็ไปสายทุกวัน" ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับดึงผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป โดยไม่รู้เลยว่าวันนี้ชีวิตอันปกติของเขานั้นกำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว 

แอ๊ดดดด !(ค่อยๆเปิดเสียงเบามาก) เสียงประตูของชายหนุ่มดังขึ้นหลังจากเข้าห้องน้ำ คนที่่เปิดประตูก็ไม่ใช้ใครก็คือแม่ของชายหนุ่มนั้นเองแม่ของเขาได้เดินมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะเขียนหนังสือที่มีกระเป๋าวางไว้อยู่พร้อมกับที่ในมือถือซองจดหมายขนาดมาตรฐานสีขาวเอาไว้ยู่แล้วพูดออกมาเบาๆ ว่า 

"เรียว ปีนี้แกก็อายุครบ16ปีแล้วมันคงถึงเวลาแล้วสินะ ฮือ....ฮือ ToT)แม่ของชายหนุ่มหรือเรียวพูดพล่ามน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมาจากคอมตาจนอาบไปทั่วแก้มพอร้องไห้ได้ซะพักแม่ของเรียวก็เช็ตคาบน้ำตาพร้อมกลับเอาจดหมายสีขาวเข้าไปในกระเป๋าใบเล็กที่ไว้เก็บพวกอุปกรณ์การเรียนแล้วเดินออกจากห้องไปในขณะที่น้ำตาก็ค่อยไหลออกมาอีกครั้ง

หลังจากเรียวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จด้วยชุดประจำโรงเรียนเสื้อค้อปกสีขาวมีเสื้อชั้นนอกสีฟ้าคลุมอีกทีกางเกงลายสก๊อตสีฟ้า(เดียววาดรูปให้ดูเดอะ)เรียวนั้นมีหน้าตาจัดได้ว่าดีผมดำยาวจนถึงต้นคอ(เดียวเอามาให้ดูอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน)ดวงตากลมสีดำเข็มเข้ากับทรงผมอย่างพอดิบพอดีหลังจากเรียวเช็คความเรียบร้อยเสร็จแล้วจึงหันไปดูนาฬิกา เรียวถึงกับสะดุุ้งเมื่อนาฬิกาบอกถึงเวลา 7.40 น.เรียวไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋านักเรียนสะพายหลังแล้ววิ่งลงบันไดไปประตูหน้าบ้านทันที

"เรียวไม่มีกินข้าวก่อนเหรอลูกแม่ทำขนมปังกับไข่ดาวไว้ให้นะ" 

"ไม่มีเวลาแล้วครับเรียวเอาขนมปังกับนมติดมือมาด้วยแล้วครับไม่ต้องห่วง ไปแล้วนะครับ"เรียวพูดไปพลางผูกเชือกรองเท้าไปพลางในปากก็มีขนมปังคาบไว้อยู่

พอเรียววิ่งออกมาจากบ้านได้ไม่ทันไรก็ไปเยียมหางหมา ที่นอนเฝ้าบ้านของมันอยู่ ที่หางของมันดันโผล่ออกมาจากประตูพอดีเจ้าตัวไม่รอช้ารีบโกยสุดฝีเท้าทันทีเพราะรู้ว่าเจ้าของบ้านไม่ชอบผูกเชือกมันไว้ 

(กลับมาปัจจุบัน)

เรียวยังคงวิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่ง จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่ตรงซอยหนึ่งซึ่งมันเป็นทางตัน(วิ่งเขามาตอนไหนฟะเนี่ย) ทั้งคู่(ตัว)จองหน้ากันเหมือนรอสัญญาณอะไรอยู่จนในที่สุดใบไม้สีเขียวเข้มล่วงล้นลงมาจนกระทบกับพื้นอย่างแผ่วเบาทั้งคู่(ตัว)ก็พุ้งเข้าหากันอย่างรวดเร็วพอเรียววิ่งงมาหางจากหมาพันธุ์โหดประมาณ 100 ม. เรียวก็กระโดดข้ามหัวมันไปในขณะนั้นเจ้าหมาก็อ้าปากเตรียมตัวงับเป้าหมายแต่เรียวนั้นมีพื้นฐานด้านกีฬาดีอยู่แล้วจึงกระโดดข้ามหัวมันได้อย่างเฉียดฉิวเรียวไม่รอช้าวิ่งหนีต่อทันทีจนมาถึงหน้ารร.เจ้าหมาก็เลิกตาม

"วันนี้มันวันซวยไรของตูฟะเนี่ยโดนทั้งแม่ทีบโดนทั้งหมาไล่ ดีนะที่มาทันก่อนเสียงอ๊อด " เรียวบ่นไปเดินเข้ารร.ไป

กริ่งงงงงงง !!

พอถึงเวลาพักเที่ยงเรียวก็ลงไปกินข้าวกับเพื่อนจากนั้นก็ขึ้นมาบนห้อง


"เห้ยลืมไปการบ้านอังกฤษยังไม่เสร็จ"เรียวกล่าวเสร็จก็เอากระเป๋าขึ้นมาแล้วเอาอุปกรณ์การเรียนกับสมุดอังกฤษขึ้นมาพร้อมกลับจดหมายสีขาวที่เห็นตั้งแต่ชั่วโมงแรกแต่เห็นว่าเป็นเวลาเรียนเลยยังไม่ได้สนใจ

"จดหมายของใครนะเห็นแต่เช้าแล้วเปิดอ่านหน่อยดีกว่า"กล่าาวเสร็จเรียวก็เปิดซองจดหมายเพื่อเอากระดาษที่อยู่ข้างในออกมาอ่านทันที

จดหมาย จากพ่อ

วันXXเดือนXXปีXXXX

       เรียวถ้าแกเห็นจดหมายฉบับนี้แล้วแกคงอายุครบ 16 ปี แล้วสินะสิ่งที่พ่อจะบอกคือตามทำเนียบของตระกูล ยามาโนะ จะต้องมีบททดสอบให้กับลูกหรือหลานของตระกูลของตัวเองเพื่อสืบทอดสมบัติของตระกูลบททดสอบที่พ่อจะให้นั้นคือเจ้าจะต้องตาหาตัวพ่อให้เจอ
ในเกมส์ Monster Hunter Orage online มันเป็นเกมส์สเมือนจริงที่พ่อกับเพื่อนของพ่อสร้างขึ้นมาส่วนตัวเครื่่องและซิมเกมส์แม่เขาคงติดตั้งไว้ที่ห้องแกแล้วละ เพราะฉันรู้ว่าแกต้องมาแน่แกคงอยากจะเจอหน้าฉันสินะแต่คงไม่ง่ายหรอกจงตามหาฉันให้เจอเรียวแล้วฉันจะรอ

(จบ)    มุซาซิ ยามาโนะ 

"ฮื่อ..ฮือ.ไอพ่อเฮงซวยบ้านก็ไม่เคยกลับยังจะมาหาภาระให้อีก"เรียวร้องไห้หลังจากอ่านจดหมายจบถึงเรียวจะว่าพ่อตัวเองนั้นแต่ในใจเขากับรู้สึกยินดีที่จะได้เจอพ่ออีกครั้งตั้งแต่ที่พ่อของเรียวออกไปจากบ้านตอนเรียวอายุ 10 ขวบ พ่อของเขาก็ไม่เคยกลับมาอีกเลยไม่ว่าเรียวจะลองพยายามถามแม่ของเขาเท่าไรแม่ก็จะบอกว่า ไป ต่างประเทศพูดแบบนี้จนเขาอายุได้12 ปี จึงไม่ถามอีกเพราะรู้ว่าแม่คงมีเหตุผลที่ไม่บอกความจริงแน่แต่วันนี้เขาก็ได้รู้แล้ว แล้วเป้าหมายของเขาในต่อนี้ก็คือเอาตัวไอพ่อเฮงซวยออกมาจากเกมส์นั้นเอง
ขณะเรียวกำลังคิดไรอยู่นั้นก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นเรียวจึงหัดไปดูแล้วก็ได้เจอเพื่อนตัวแสบที่รู้จักกันตั้งแต่อยู่ม.1 

"เรียวมึงร้องไห้ทำไมวะใครทำไรมึงบอกเราเลยเดียวเราจัดการให้" จิโร่พูดพร้อมกับชกอากาศให้เรียวดูเหมือนพร้อมต่อคู่ต่อสู้แล้ว

"ร้องบ้านมึงสิฟุ่นเขาตาเฟ้ย"

"อ้าวหรอ"

"เออจีโร่แกรู้จักเกมส์ Monster Hunter Orage online อะไรนี้ป่ะ" เรียวถามจีโร่ที่่เป็นตัวยงเล่นเกมส์เป็นประจำ

"หาาาาาาา หาาาาา" จีโร่ร้องออกมาดังลั่นจนเพื่อนในห้องหันมามอง

"หาไรฉันถามว่านายรู้จักไหมไม่ได้ให้หา" 

"ไม่ได้หาแบบนั้นเฟ้ยก็แค่ตกใจที่นายพูดเรื่องเกมส์นะรู้จักกันมาต้องนานก็พึงได้ยินนี้แหละ"จีโร่พูดพร้อมกับเอามือไปหยิกแก้มเรียวว่ามันละเมิอหรือป่าว 

"อ๋อพอดีมีธุระต้องเข้าไปทำในนั้นนะแล้วตกลงรู้หรือป่าวเนี่ย"เรียวพูดพร้อมกับปัดมือจีโร่ออก

"รู้สิไม่รู้ได้ไงเกมส์เขาออกจะดังเปิดมาแค่ครึ่่งปีก็แซงไปเป็นอันดับ1แล้ว ฉันนะเล่นแน่นอน เล่นมาได้2เดือนแล้วละตอนนี้อยู่ที่เลเวล 30  ชื่อ จีโร่นักแม่นปืน เล่นอาชีพ มือปืน ฉายา นักล่าฝึกหัด นะ แล้วนายจะเข้าไปเล่นวันไหนละ" จีโร่พูดพร้อมกับถามเรียวว่าจะไปเล่นวันไหน

"อ๋อว่าจะเล่นวันนี้เลยนะ" 

"อืมเข้ามาแล้วเพื่มชื่อเพื่อนมาแล้วกันนะมีไรให้ช่วยก็บอกนะ" 

"อืมใจมากแล้วเจอกันนะ" เรียวกล่าวเสร็จพร้อมกับอ๊อด รอบ 2 พอดี 

กริ่งงงงงงงงงงงง !! (หมดเวลาเรียน ไวเหมือนโกหก)

หลังจากหมดคาบเรียนเรียวก็รีบวิ่งกลับบ้านทันทีเพื่อไปถามแม่ว่ารู้อะไรเกี่ยวกับพ่อบ้างแต่ก่อนที่จะออกจากหน้าประตูรร.นั้นเรียวก็ได้ชนเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่งจนล้มลงไปกันทั้งคุ่

"เออขอโทษกำลังรีบนะครับ"ชายหนุ่มรีบกล่าวขอโทษเด็กหญิงตรงหน้าก่อนที่เธอจะเงยหน้ามาให้เรียวเห็นได้ชัดๆ เธอคนนี้จัดว่าน่ารักมากผมสีฟ้าอ่อนยาวพอถึงกลางหลังได้(มั้ง)ถ้าเธอไม่รวบผมนัยตาสีฟ้าอ่อนเหมือนสีผมทำให้ดูเหมือนน้ำที่สงบนิ่งราวก็จะพาให้ผู้คนได้หลงไหลไปกับมัน

"อ๋อไม่เป็นไรคะก็ระวังหน่อยแล้วกันนะคะ" หญิงสาวพูดเตือนเรียว

"ครับขอบคุณนะครับงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะครับ"แล้วเรียวก็วิ่งจากไป(ทางซ้าย)

"เราจะต้องได้เจอกันอีกแน่ เรียวโฮ ยามาโนะ" หญิงสาวพูดเบาๆพร้อมกลับเดินไปอีกทางที่ชายหนุ่มกำลังวิ่งจากไป(ทางขวา)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ยาวไปนิดๆ ไม่ดีหรือยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะครับ