Monster Hunter Orage online

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 ออกเดินทาง O ต้นไม้ศักสิทธ์ บาลูน 2

ภารกิจ ขอขมาต้นไม้ศักสิทธ์ นั้นตะก่อนผู้เล่นทุกคนจะรู้จักภารกิจนี้กันหมดแล้วจะมาทำเป็นจำนวนมากในช่วงนั้นเพราะเป็นช่วงเปิดใหม่พวกผู้เล่นก็อยากรู้ว่าจะได้ EXP  เงิน เท่าไรกันบ้าง หรือจะเป็นไอเทมอะไรดี ๆ บ้าง แต่พวกผู้เล่นที่ทำภารกิจนี้สำเร็จด้วยความยากลำบาก ที่มีระดับความยากถึง 3 ดาว (สำหรับผู้เล่นมือใหม่นั้นถือว่าเป็นภารกิจที่ยากมาก) ก็ต้องผิดหวังไปตามกันที่ผิดหวังนั้นไม่ใช้เพราะอะไรก็เพราะค่าตอบแทนที่ให้มานั้นมันน้อยมาก ได้เพียง EXP นิดนึง กับ เงิน นิดหน่อย และ Items อีก 2-3 อย่าง จนสุดท้ายภารกิจนี้ก็ถูกขึ้นกระทู้ในข่าวสารบอร์ดของพวกผู้เล่นว่าเป็นภารกิจที่หิน งก และ Gm ที่กันแกล้งผู้เล่น สุดท้ายภารกิจนี้ก็ไม่มีใครมาทำอีกเลยจนถูกตั้งเป็นภารกิจลับของพวกผู้เล่นใน เกมส์ Monster Hunter Online พอช่วงนั้นผ่านไปพวกผู้เล่นมือใหม่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเคยมีภารกิจนี้อยู่ถึง คุณตา มาโทโร่ จะพยายามเรียกคนให้มาฟังเรื่องเล่าของตนแต่ก็  เพราะเนื้อเรื่องของภารกิจนั้นยาวเกินจะรับฟังไหวพวกผู้เล่นก็จะเดินหนีไปก่อนที่จะรับฟังจบก่อนทุกราย จนกระทั่งวันนี้ก็ีมีผู้เล่นคนหนึ่งที่พึง ได้ เล่นเกมส์วันแรกแต่ก็ยอมฟังเรื่องเล่าของตนจนจบสุดท้ายก็ยอมทำภารกิจให้ตน อีก

หลังจากชายหนุ่ม รับภารกิจของคุณตา มาโทโร่ ชายหนุ่มจึงเร่งรีบทำภารกิจนี้ทันทีเพื่อให้เสร็จก่อนวันออกจากเกมส์
เพราะเขาคิดดูแล้วว่าภารกิจนี้คงใช้เวลานานเป็นแน่แท้

โดยอย่างแรกชายหนุ่มแวะเข้าไปร้านอาหารที่อยู่ระหว่างทางเดินที่มีชื่อร้านว่า "อาหารจำเป็น" เพื่อซื้อของที่จำเป็นสำหรับการเดินทางในครั้งนี้

"ยินดีตอนรับสู้ร้าน"อาหารจำเป็น"คะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการใช้บริการร้านอาหารหรือห้อง VIP ดีคะ"พนักงาน NPC สาว ฝ่ายบริการที่ตรงอกข้างซ้ายติดรูปตัว O (จะไม่ขอพูดอีกแล้วนะครับสรุปติดไว้กลับทุกคนที่เป็น NPC (ยกเว้นพวก NPC ลับกับพวกชาวบ้าน) ถามลูกค้าหรือเรียวเพื่อให้บอกจุดประสงค์ของตน

ภายในร้านอาหารนี้พอเข้าประตูมาจะเห็นเคาน์เตอร์ค่อยให้บริการลูกค้า ว่างไว้อยู่ตรงกลางของห้องที่ตกแต่งด้วยอิฐสีขาวและทางซ้าย-ขวาจะมีประตูอยู่ด้านละ 1 บานทางด้านซ้ายจะมีประตูสีขาวที่มีป้ายไม้แกะสลักเขียนไว้ว่า "ร้านอาหาร" ส่วนทางด้านขวาจะเป็นประตูสีดำที่มีป้ายติดไว้เหมือนกันเขียนไว้ว่า "ห้องVIP"

"อ๋อจะมาซื้ออุปกรณ์และอาหารนะครับ" เรียวบอกจุดประสงค์ของตนกับ NPC สาวฝ่ายบริการ

"คะอุปกรณ์สามารถบอกรายการมาได้เลยคะส่วนอาหารจะทานนี้หรือจะเก็บไว้ในกระเป๋าส่วนตัวเพื่่อเป็นเสบียงดีคะ" พนักงานสาวถามเรียวอีกครั้งด้วยใบหน้าที่ยิ้มออกมาอย่างงดงาม

"เออขอถามอะไรหน่อยนะครับผลสามารถสั่งซื้ออาหารหรืออุปกรณ์ผ่านทางคุณได้เลยหรอครับ" เรียวถามกลับพนักงาน NPC สาวด้วยสีหน้างุมงง เพราะเขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าจะสามารถสั่งซื้ออาหารหรืออุปรณ์ที่เคาร์เตอร์ได้

" คิคิ คะคุณลูกค้าคงเป็นผู้เล่นมือใหม่สินะคะงั้นดิชั้นจะบอกคร่าวให้แล้วกันนะคะ ที่ร้านอาหารทุกเมืองทุกสาขานั้นระบบจะอนุญาติให้พนักงานขายอย่างดิฉันสามารถขายพวกอาหารหรืออุปกรณ์ต่างๆมาบริการให้ลูกค้าได้ทันทีสำหรับพวกผู้เล่นที่จะไม่มากินกันในร้านหรือต้องการเก็บไว้เป็นเสบียงเพื่อใช้ทำในภารกิจนะคะ แต่ยกเว้นพวก อาวุธ ชุดเกราะ  ยา นะคะที่จะไม่มีขายให้ในร้านต้องไปซื้อเอาเองที่คนขายของพวกนี้นะคะ" NPC สาว หัวเราะเบาด้วยใบหน้าที่น่ารักพร้อมกับตอยคำถามของเรียว

เรียวไม่รู้ว่าNPC สาว หัวเราะเขาเรื่องที่ตัวเองไม่รู้เรื่องนี้หรือเป็นเพราะเรื่องที่เขาทำหน้างุมงงตะกี้จะไปสะกิดต่อมหัวเราะของเธอเข้า

"อ๋อ ครับงั้นผมขอเก็บเป็นเสบียงแล้วกันครับส่วนอุปกรณ์นั้นก็"

"ระบบ  ผู้เล่นเรียวโฮซื้อ  ข้าวหมูแดง เก็บได้ 3 วัน (ใส่กล่องจุอาหารแล้ว) ราคา 100 เหรียญทองแดง

            ผู้เล่นเรียวโฮซื้อ  ขวดน้ำเปล่า 2 ขวด   ราคา 100 เหรียญทองแดง
       
            ผู้เล่นเรียวโฮซื้อ  เต้นท์(สำหรับ 1 คน) 2 วัน ราคา 250  เหรียญทองแดง
       
            ผู้เล่นเรียวโฮซื้อ  ชุดทำอาหารอเนกประสงค์ ราคา 500  เหรียญทองแดง

            ผู้เล่นเรียวโฮซื้อของทั้งหมด 900 เหรียญทองแดง มีเงินเหลืออยู่ในตัวทั้งหมด 1100 เหรียญทองแดง คะ"


หลังจากเสียงระบบรายงานถึงสิ่งของที่เรียงต้องการจบเจ้าตัวก็ลาNPCสาวและมุ่งหน้าเดินไปน้ำพุทางประตูทิศใต้ทันที 

(12.33 น.เวลาในเกมส์)

และในที่สุดเรียวก็เดินมาถึงเป้าหมายของตนซะที่หลังจากเสียงเวลาไปกว่า 15 นาที เพราะมั่วแต่แวะดูสิ่งของในตลาดที่ผู้เล่นด้วยกันเอามาขายอยู่

"อืมตามที่คุณตามาโทโร่บอก บอกให้ตักน้ำเก็บไว้สินะแล้วให้เก็บกี่ขวดนะเพื่อต้องใช้เยอะงั้นเก็บให้หมดทั้ง 3 อันเลยละกัน Book" เรียวเรียกหน้าต่างของตนพร้อมกับเอาขวดน้ำทั้ง 3 (มีของตอนเริ่มต้น 1 ขวด)มาตักน้ำพุให้เต็มทีละขวดและเก็บลงในหน้าต่างระบบอีกรอบพร้อมกลับเปลี่ยนทิศทางและเริ่มออกเดินทางมุ่งไปประตูทางทิศเหนือทันที แต่ที่เรียวไม่รู้อย่างหนึ่งคือการกระทำของตนทำให้ผู้เล่นที่อยู่รอบ ๆ มองไปอย่างตัวชายหนุ่มด้วยสายตาสงสัย และสงสาร เพราะเป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าในเกมส์นี้ถึงผู้เล่นจะเอาน้ำจากที่อื่นที่ไม่ได้เติมกับNPC(ลิตรละบาท)แต่ก็จะไม่ให้ความรู้สึกหายเหนื่อยหรือชุ่มคอหรือแก้กระหายได้ ที่พวกผู้เล่นทำหน้าตาสงสัยนั้นเพราะไม่รู้ว่าจะเอาไปทำไร ส่วนพวกที่ทำหน้าสงสารก็เพราะคงเห็นเป็นผู้เล่นมือใหม่แล้วไม่ได้อ่านคู่มือหรือสอบถาม NPC จึงไม่ได้รู้เรื่องที่ว่าเอาน้ำจากที่อื่นไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร ที่พวกผู้เล่นคิดกันแบบนี้ก็เพราะไม่ค่อยมีใครรู้แล้วว่าเคยมีภารกิจนี้อยู่ (ยกเว้นพวกผู้เล่นที่เมืองหลักบางคน) จึงทำให้คิดกันไปกันต่าง ๆ นา ๆ

(13.10 น. เวลาในเกมส์)

แล้วในที่สุดเรียวก็เดินมาถึงหน้าประตูทิศเหนือพอชายหนุ่มก้าวเท้าออกจากประตูได้เพียงข้างเดียวเท่านั้นเขาก็รู้สึกถึงกลิ่นอายที่อบอุ่นพอเรียวก้าวขาออกไปอีกข้างก็พ้นจากประตูที่นี้เขารู้สึกได้ถึงเสียงลมที่พัดผ่านตัวเขาไปเสียงธรรมชาติที่กระทบกันดังก้องเสียงนก เสียงแมลงที่ดังขึ้นจนดูเป็นเหมือนโน๊ตดนตรีทำให้ผู้ฟังรู้สึกได้ถึงจุดสุดยอดของธรรมชาติเลยทีเดียว


เรียวเริ่มออกเดินทางมุ่งไปยังยอดเขาสูงที่ตั้งให็เห็นอยู่ไกลๆอย่างท่าทีสบาย ๆ พร้อมกับ ชมดูวิวโดยไม่ได้สนใจมอนเตอร์ หรือ ผู้เล่นที่ทำการฆ่ามอนเตอร์อย่างดุเดือนเลยแม้แต่น่อย แต่ที่เรียวลืมไปยังหนึ่งคือเขาลืมไปหรือป่าวว่าตัวเองพึงเลเวล 1 เท่านั้นแล้วในป่าไม้สีดำนั้นมีสัตว์อสูราระดับสูงรอเขาอยู่


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษที่หายไปนานนะครับ พอดีติดกิจกรรมเยอะมากเลยครับก็พึงจะมาลงได้วันนี้เองแถมยังน้อยอีกขออภัยด้วยนะครับแล้วจะลงให้ยาวเลยนะครับ ขอเคลียร์งานในโลกจริงให้เสร็จก่อนนะครับ แล้วจะพยายามมาลงให้เป็นระยะนะครับ 

ฝากติชมหรือให้คำแนะนำดีด้วยนะครับ ^^