คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 ค่ำคืนหวานปนขมของยุ่ง
คืนนี้มีงาน Freshy Night ของคณะรัฐศาสตร์ ซึ่งเป็นการจัดแบบขันโตก (เป็นการกินแบบนั่งพื้น มีโต๊ะกลมๆอาจจะทำจากหวายหรือไม้ ด้านบนประกอบไปด้วยอาหารทางภาคเหนือ พร้อมกับข้าวเหนียวและแคบหมู) มีรำเปิดงานโดยเพื่อนผู้หญิง และการสู่ขวัญให้เด็กปี 1 ที่เข้ามาเป็นน้องใหม่ในคณะ
ยุ่งได้ทานอะไรไม่มากนัก เพราะต้องแต่งตัว แต่งหน้า การแสดงบนเวทีดำเนินไปเรื่อยๆ ที่เรียกเสียงฮาได้มากคือการแสดงของสันทนาการคณะ ซึ่งเป็นแหล่งรวมคนรั่ว บ้าสุดๆ และไฮไลด์ของงานคือพวกชมรมบอล ที่ออกมาเต้นพร้อมๆกับค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่ละชิ้น เหลือแต่บ๊อกเซอร์ เรียกเสียงกรี๊สของพวกผู้หญิงได้เป็นอย่างดี
นี่พวกมึงไม่คิดจะอายกันเลยใช่มั้ยฮะ มองตาเป็นมันขนาดนั้น เขาถึงว่าผู้หญิงรัดสาด นอกจากจะถึกแล้วยังหื่นอีก..
คนที่เรียกเสียงกรี๊สได้มากที่สุดไม่พ้นโอม ด้วยกล้ามท้องซิคแพค ผิวสีแทน หน้าตาคมคายและรูปร่างสูง ทำให้ทั้งสาวแท้สาวเทียม ทั้งคนในคณะและนอกคณะต่างน้ำลายไหลไปตามๆ กัน
และมาถึงช่วงประกวดดาวเดือน โอมเรียกเสียงกรี๊สได้มากมาย จากการหิ้วกีต้าร์ขึ้นไปร้องเพลงชิวๆ ส่วนยุ่งนั้น เดินไปทางคีบอร์ดของวงดนตรี ที่ตั้งเครื่องเสียงไว้ด้านหลัง
“คือปกติยุ่งก็ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรนะฮะ ยังไงก็ทนฟังกันหน่อย” ร่างบางพูดใส่ไมค์พร้อมรอยยิ้มสดใสให้ ผมที่เริ่มยาวทำให้ยุ่งรวบไปมัดด้านหลัง พี่กระเทยที่เป็นช่างแต่งหน้าจึงเอาโบว์อันใหญ่มาติด กางเกงยีนส์เดฟสีแดงสด และเสื้อยืดคอวีสีขาว ทำให้ยุ่งดูเหมือนผู้หญิงมากขึ้นไปอีก
‘เราก็น่ารักขนาดนี้ ทำไมพี่โงถึงมองไม่เห็นวะ’ ยุ่งคิดเมื่อเห็นตัวเองในกระจก
เพลงที่ยุ่งเลือกเล่นคือ Cannon-D เป็นเพลงบรรเลงเพราะๆ ที่ยุ่งชอบแต่ไม่ง่ายเลย เมื่อบรรเลงจบก็ได้รับเสียงตบมืออย่างท่วมท้น ยุ่งยิ้มเขินๆ ก่อนจะเดินลงมาจากเวที
“ไอ่เหี้ย คุณหนูโคตร” โอมแซว เมื่อยุ่งเดินมานั่งข้างๆ “มึงอย่าใกล้กูมาก วันนี้มึงน่ารักเกินไป เดี๋ยวกูโดนเพื่อนคนอื่นถีบ”
“ห่า” ยุ่งตอบ ก่อนจะนั่งฟังการแสดงเพื่อนคนอื่นจากหลังเวที งานนี้มีเพื่อนอีกคนหนึ่ง ชื่อกานต์ เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนที่ถือว่าเป็นตัวเต็งคู่กับโอม แต่ดูเหมือนโอมอยากจะประเคนตำแหน่งนี้ให้กานต์มากกว่า
และก็ไม่ผิดหวังเมื่อช่วงตอบคำถาม ไอ้โอมก็พูดออกไปว่า
“ผมไม่อยากรับตำแหน่งนี้ ถ้าผมได้ ผมสาบานว่าผมจะไม่ไปทำกิจกรรมใดๆ ในฐานะเดือน และจะไม่คิดการแสดงไปประกวดในเวทีดาวเดือนมหาลัยด้วย ฉะนั้นช่วยเลือกคนอื่นด้วยครับ”
โห่.. ไอ้เอี้ยยยยยย
มึงตรงไปไหมวะ
ตอนประกาศรางวัลแน่นอนว่าเป็นไปตามกุศโลบายของท่านโอม คือมันได้ Popular Vote เท่านั้น ตำแหน่งเดือนตกเป็นของกานต์ ดาวนั้นเป็นของเพื่อนผู้หญิงคนนึงซึ่งยุ่งก็ว่าน่ารักดี
ส่วน Popular Vote ของฝ่ายหญิงเป็นใคร ให้ทาย...
...
ยุ่งเอง!!
ตอนได้ร่างวัลร่างบางถึงกับสะดุ้ง
‘เฮ้ย รางวัลนี้ต้องให้ผู้หญิงไม่ใช่เหรอวะ’
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ต้องเออออไปเท่านั้น
ร่างบางมารู้ทีหลังว่าแม็คกับกันต์ เพื่อนทั้งสองคนที่เมื่อจับคู่กันเมื่อไหร่เรื่องโลกาวินาศจะบังเกิดได้ก่อม๊อบ ซื้อสิทธิ์ขายเสียง รณรงค์ให้ทุกคนโหวตยุ่งได้ตำแหน่งนี้ และพี่ๆสโมก็บ้าจี้ เอาตามผลโหวต เพราะมากกว่าร้อยละ 80 เป็นชื่อยุ่ง ถ้าจะให้รางวัลกับผู้หญิง ก็ดูเหมือนจะมีผลโหวตน้อยเกินไป..
‘ขอบคุณ!!’ = =
“ไง พวกมึงเป็นคู่กันอีกแล้วนะ เมื่อไหร่จะเอาๆกันไปให้เสร็จเรื่องวะ ให้คนอื่นเค้าลุ้นอยู่ได้” กันต์พาหมาในปากออกมาเดินเล่นทันที เมื่องานเลิก
“สัดครับเพื่อน พวกมึงแกล้งกู” ยุ่งตอบ ถึงจะดีใจที่ได้รางวัลก็เถอะ แต่ยุ่งก็ผู้ชายนะครับ ถึงจะชอบผู้ชาย แต่ก็แค่คนเดียวเท่านั้น
“ก็มึงเสือกน่ารักกว่าผู้หญิงในคณะนี่หว่า แล้วพวกผู้หญิงก็เล่นกับพวกกูด้วย ให้ทำไงวะ” แม็คพูดขึ้นมา ก่อนจะหันไปปรบมือกับกันต์อย่างยินดี แต่บทสนทนาต้องหยุดลง เมื่อมีพี่ปกครองคนหนึ่งเดินมาทางพวกเขา
“เฮ้ยไอ้โอม ยินดีด้วยนะ”
“ขอบคุณครับพี่นอร์ท”
“ส่วนพวกมึงๆ ทั้งห้าคน กูขอสั่ง หลังจากที่ไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่หอแล้ว ให้มาเจอกันที่คณะ ให้เวลา 10 นาที เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอื่นซะ กูจะพาไปกินเหล้า”
เมื่อสั่งเสร็จ พี่นอร์ทก็เดินจากไป ทิ้งให้ชายหนุ่มห้าคนมองหน้ากัน
“เอาแล้วไง” แม็คพูดขึ้น “ดีนะ กูลากิจกับแม่ทูนหัวกูแล้ว”
“งั้นรีบไปส่งผู้หญิงเถอะ ถ้าเกิน 10 นาที เดี๋ยวแม่งงานเข้าอีก” แบล็คพูด ทุกคนเห็นด้วย และลุกขึ้นเพื่อไปส่งเพื่อนผู้หญิงตามหอต่างๆ
“มึงสาย” คำพูดแรกจากพี่นอร์ท ทำให้ยุ่งสันหลังวาบทันที ก็กว่าจะส่งผู้หญิง กว่าจะกลับคอนโดไปเปลี่ยนชุด กว่าจะกลับมา ไม่เลย 10 นาทีก็บ้าแล้ว
“ขอโทษฮะ”
“ยกนี่ให้หมด” พี่อีกคนที่ยุ่งจำได้ว่าชื่อพี่ก้อง ยื่นแก้วสีเหลืองอำพรรณมาให้ ยุ่งกลืนน้ำลายพลางเอื้อมมือไปรับ
“เฮ้ยพี่ คืองี้ ไอ้เนี่ย มันไม่เคยกินเลยนะ แม้แต่นิดเดียวก็ไม่เคย พี่เริ่มต้นที่อ่อนๆ ก่อนดีป่ะ” แม็คช่วยชีวิตยุ่งทันที เมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
“นี่มึงไม่เคยกินเลยเหรอ เป็นลูกคุณหนูเหรอวะ” พี่นอร์ทถามขึ้นมา
“ก็ไม่ใช่ฮะ แต่พี่ชายไม่ยอมให้กิน”
“เออๆ งั้นเอาเบาๆ ก่อนก็ได้ ไอ้แม็ค มึงดื่มแทนเพื่อนซะ” พี่ก้องหันไปยื่นแก้วให้แม็ค มันยิ้ม ก่อนจะดื่มรวดเดียวหมด แม่ง แดกอย่างกะน้ำเปล่า
ตลอดค่ำคืน จากที่พี่ผสมให้น้อยๆ ก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น ยุ่งมึนตั้งแต่สามสี่แก้วแรก แต่ทุกคำพูดของพวกๆพี่ๆ ยุ่งยังคงได้ยินชัดเจน พวกพี่สอน ว่าการไปดื่มเหล้ากับผู้ใหญ่ต้องทำยังไง เป็นเด็กต้องเป็นคนชง ต้องจำได้ว่าพี่แต่ละคนดื่มแบบไหน (เพราะงั้นพวกพี่เลยชอบดื่มเบียร์แทน จะได้ไม่ต้องจำ) เวลาชนจะต้องมีระยะชน เพื่อแสดงความเคารพ ฯลฯ
นี่คงเป็นสิ่งที่กันต์บอกว่าเป็นความรู้ที่ได้ระหว่างดื่มเหล้า นอกจากนั้นยังมีพี่ปีแก่ๆ และรุ่นที่จบไปแล้วแวะเวียนมาหา ให้ยุ่งได้แสดงความรู้จัก มีตั้งแต่ CEO ปลัดอำเภอ ตำรวจ มากมาย พวกพี่จึงบอกยุ่งว่า ‘รุ่นพี่เราน่ะ มีทุกที่’
นี่ซินะ สิ่งที่เรียกว่าความอบอุ่นของสิงห์ รัฐศาสตร์
“ไอ้โอมไปไหนวะ” แม็คถามขึ้น เมื่อไม่เห็นเพื่อนมาพักใหญ่แล้ว
“เห็นออกไปคุยโทรศัพท์ว่ะ กับแฟนมันมั้ง ได้ข่าวว่าช่วงนี้จะไปติดพันกับรุ่นพี่วิศวะ” แบล็คพูด
“เฮ้ย ไม่ได้นะเว่ย เราจะเสียดุลให้วิศวะได้ไง คอนเซ็ปรัดสาดคือเอากันเองในคณะ ไอ้ยุ่ง มึงรีบไปดูมันเลยนะ ไอ้โอมมันของมึงไม่ใช่รึไง” กันต์พูดขึ้นด้วยเสียงอ้อแอ้ คงเริ่มมึนๆ กับฤทธิ์แอลกอฮอล์แล้ว แบล็คได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะดึงกันต์ให้มานั่งข้างตน
ไม่นานโอมก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าหงิกงอ ราวกับพอใจอะไรบางอย่าง
“มีอะไรรึเปล่า” ยุ่งถามขึ้น แม้ว่าตอนนี้ตนเองจะเริ่มมึนๆ แล้วบ้างก็ตามที แต่ใบหน้าที่ไม่สบายใจของเพื่อน ก็ทำให้เขาอยู่เฉยไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอก แม่ง” โอมตอบ ก่อนจะขวดเหล้าตรงหน้าไปกระดกเพียว
“เฮ้ย ไอ้โอม ใจเย็นดิวะ เดี๋ยวเหล้าก็แม่งหมดเร็วหรอก” ก้องเห็นรุ่นน้องที่กระดกเหล้าเพียวลงคออย่างกับน้ำเปล่าทักขึ้นทันที
“พี่ ผมกลับก่อนได้มั้ย พอดีมาธุระด่วน ไอ้ที่กระดกไปเมื่อกี้ถือว่าเป็นส่วนของผมนะ”
“เอ่อ ๆ ถ้ามึงรีบขนาดนั้น กูก็ไม่ว่ามึงหรอก ไปลาพี่ๆ เขาก่อนละกัน” ก้องพูด โอมพยักหน้า ก่อนจะหันมามองยุ่ง
“มึงกลับเองนะ กลับดีๆ ถึงห้องโทรหากูด้วย กูคงไม่ส่งมึงไม่ได้ แล้วถ้ามึงรู้สึกไม่ไหวแล้ว ก็ฟุบทำเป็นหลบลงกับโต๊ะเลย เดี๋ยวพี่เขาก็ไปส่งมึงเอง” โอมกำชับกับร่างบาง ก็จะเดินออกจากร้านทันที ยุ่งสงสัย แต่ก็ไม่อยากไปก้าวก่ายเพื่อนมากนัก
ไม่นานยุ่งที่เริ่มง่วงก็ฟุบหลับ ตามทริกของโอม ซึ่งเป็นจริง ทำให้ยุ่งสามารถที่จะกลับมาถึงคอนโดก่อนตี 2 ได้ โดยมีพี่ยิม พี่ปกครองคนหนึ่ง ขี่มอเตอไซด์มาส่ง
“ขอบคุณมากพี่” ยุ่งตอบพลางหาวน้อยๆ
“เออๆ กูรู้นะว่ามึงยังไหว แต่เอาเถอะ ถือว่าเป็นมือใหม่ ขึ้นค่ายมึงไม่รอดแน่” พี่ยิมพูดอย่างรู้ทัน ยุ่งได้แต่หัวเราะแหะๆ เท่านั้น
เมื่อร่างบางหันกลับหลังเพื่อเดินขึ้นห้อง สายตาก็เหลือบไปเห็นรถ BMW สีดำคันสวยคุ้นตา อีกทั้งที่นั่งหลังพวงมาลัย มีเงาใครบางคนนั่งอยู่ด้วย
“เฮ้ย พี่โง ไหง๋มานอนตรงนี้ล่ะ” ยุ่งเข้าประชิดทันที เมื่อมั่นใจว่าเงาดำนั้นคือใคร โงกุนในสภาพเมามาย เสื้อช๊อปวิศวะหลุดลุ่ย ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าที่แดงก่ำ บ่งบอกว่าร่างหนาดื่มแอลกอฮอล์ไปในปริมาณมาก
“โง.. พี่โง เดินไหวมั้ย” ยุ่งถามเบาๆ คนตรงหน้าคราง เหมือนไม่อยากให้รบกวน ร่างบางหันมองซ้ายขวา เมื่อไม่เห็นตัวช่วย ก็ได้แค่ถอนหายใจ
‘นี่เราต้องเข็นหมี ขึ้นคอนโดใช่ม๊ะ’
เมื่อปลงได้ยุ่งก็ค่อยๆ จัดท่าให้โงกุนกอดคอตนไว้ พยุงให้ลุกขึ้น เก็บกุญแจรถ พร้อมกับแตะประตูให้ปิด ดูเหมือนโงกุนเองก็ค่อยๆ มีสติขึ้นมา แต่ก็ยังไม่สามารถยืนทรงตัวได้อยู่ดี จึงเป็นยุ่งที่ต้องค่อยๆ ประคองร่างหนาเดินไปที่ลิฟ
“คอยดูนะ ถ้าพี่โงส่างเมื่อไหร่ ยุ่งจะไล่ไปลดน้ำหนัก” ยุ่งบ่นในขณะที่ยืนค้ำไม่ให้ร่างสูงล้มลง
กว่าจะมาถึงหน้าประตู และไขกุญแจเข้าห้องได้ ยุ่งรู้สึกส่างเมาขึ้นมาทันที เพราะแอลกอฮอล์พวกนั้นคงถูกขับออกมาพร้อมเหงื่อของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาทิ้งร่างหนาไว้บนเตียง ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ
“โง ๆ อาบน้ำมั้ย” ยุ่งถาม เมื่อออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวเอาไว้
“อืม.. กาย” เสียงครางของร่างหนาทำให้ยุ่งหยุดชะงัก
‘หึ ขนาดเมาก็ยังมีแต่เรื่องของคนๆ นั้นซินะ’
ยุ่งคิดอย่างรู้สึกสมเพชตนเอง แต่ก่อนที่จะทันได้เดินที่ตู้เสื้อผ้า โงกุนก็ฉุดแขนบางให้ลงไปนอนบนตัวเขา
Cut
ค้นหา NC พิมพ์ Rainforsomeday นะคะ
=================================================
จัดไปกับ NC เน้นๆ ฮ่าๆ
ตอนนี้คงไม่มีแอดมินมานั่งอ่านของเราใช่มะ
ถ้ามีจะได้เอาออกไว้ที่อื่นอย่างทันท่วงที อิอิ
ขอโทษนะคะ ที่นิยายมาเร็วกว่าการ์ตูนตลอด
เพราะนิยายมันมโนเอง ส่วนการ์ตูนนี่ต้องใช้ความรู้ความสามารถ (ซึ่งไม่ค่อยมีง่ะ)
แต่คาดว่าพรุ่งนี้อาจจะเอาลงลงส่วนหนึ่งนะเออ อิอิ
รออ่านกันเด้อค่าาาา
ความคิดเห็น