ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter1
เช้าที่สดใส ของฉันต้องพังพินาท เพราะอะไรนะหรอ????
"ตัวเล็ก!!!!! ทำไมเธอถึงทำข้อสอบให้ได้ 9 ได้ยังไง"
"ไม่จริงอะ อาจารย์ ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ หนูไม่มีทางทำได้ 9 คะแนนหรอกค่ะ อาจารย์ใช้ข้อสอบหนูจริงหรอค่ะ"ฉันสงสายตาอ้อนวอนไปหาอาจารย์
"ชื่อเธอแน่นอนจ่ะ นิฐิตา วงษ์ดีประเสริฐ เลขที่ 51 ใช้เธอไหมจ้ะ ตัวเล็ก"
"แต่ หนู ไม่มีทางทำคะแนนได้เท่านี้หรอก หนูต้องได้ 10แน่ๆ"
"นี้!!!! ตัวเล็กเธอจะเอา 10 ไปเพื่ออะไรยังไงเธอก็ต้องตก เธอได้10 เต็ม100 ยังไงก็ไม่ทำให้เธอผ่าน"
"อาจารย์ค่ะT^T แต่อย่างน้อยมันก็น่าภูมิใจกว่า 9นิค่ะ อาจารย์ ตัวเล็กไม่อยากได้คะแนนเท่านี้อะ"ฉันลงไปนอนดิ้นไปดิ้นมา ถ้าอาจารย์ไม่ยอมแก้คะแนนให้หนู หนูจะไปลุกขึ้นจากตรงนี้ด้วย
"มันเรื่องของจ่ะ ตัวเล็ก เธอจะนอนตายอยู่ที่นี้ก็ตามใจ อาจารย์ไปก่อนนะ อ่อฝากห้องด้วยนะจ่ะ"แล้วอาจารย์ก็เดินจากไป ชีวติจองฉันมันเศร้า ข้อสอบฉันก็ทำได้แค่นี้ ฉันเดินคอตกออกมาจากห้องพักอาจารย์ลงไปยังล๊อกเกอร์ของฉัน เอ๊ะ!!! นั่นแก้วใครอะสวยมาก มาวางอยู่ตรงล๊อกเกอร์ สงสัยต้องมีคนแอบชอบฉันแน่ๆ ก็เพราะฉันสวย โห๊ะๆ ฉันหยิบแก้วขึ้นมาแล้วพร้อมจะใส่ล๊อกเกอร์
"ยัยเตี้ย!!!! เป็นขโมย" นั่นเป็นเสียงของผู้ชายที่ฉันเกลียดเที่สุดในโลก
"อะไรของนายห๊ะ ใครขโมยอะไร แล้วใครเตี้ย"ฉันพูดพร้อมกับแขย่งเท้า
"เธอไง ทั้งเตี้ยแล้วขโมย"หมอนั่นพูดพร้อมกับเอามือเขกหัวฉัน
"โอ๊ย!! เจ็บนะ ไอ่อืด >3< แล้วใครเป็นขโมย"
"หลักฐานอยู่คามือ เอาแก้วฉันคืนมา"หมอนั่นกำลังแย่งแก้วไปจากฉัน คิดว่าจะให้หรือไง ฉันแขย่งแล้วชูมือขึ้นหนีหมอนั่น
เพล้ง!!!~
"โอ๊ะ" เสียงเพล้ง ไม่ใช่เสียงอะไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก แค่เสียงแก้วแตก แล้วแก้วที่ไหนหล่ะ แก้วที่มือฉันนั่นหล่ะ ซวยแล้ว
"ยัียเตี้ย เธอรู้ไหมว่าแก้วนั่นแพงมากนะ"
"แพงหรอ เท่าไรว่ามาเดี๋ยวพี่จ่ายเงินให้"ฉันพูดพร้อมหยิบกระเป๋าตัง ถึงฉันจะดูไม่รวยแต่ก็มีเงินนะ แค่แก้วเอง
"1265 บาท เอามาเร็วๆฉันรีบ"
"เฮือกกก เท่าไรนะ"ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าเสีย
"1265 บาท เตี้ยแล้วยังหูหนวกอีก"
"แปปนะ" ฉันเปิดดูในกระเป๋า"ฉันมีแบงค์100 2 ใบ กับ20 3 ใบ แล้วก็เหรียญบาทอีก3 เหรียญ เอาไปเท่านี้ก่อนได้ไหมยูโร"ฉันพูดพร้อมกับสงสายตาอ้อนวอน
"อะไรนะ!!! เธออยากตายหรอไง ทำไมเธอจนขนาดนี้"ฉันไม่ได้จนนะ นายอย่าว่าฉันสิ ฉันมีต้อง263บาทแน่ะ
"ไม่อยากตายนะ ฉันรู้สึกผิดจริงๆอะ"
"งั้นเธอต้องเป็นคนรับใช้ 1265 วัน เมื่อฉันเรียกก็ต้องมา เมื่อฉันสั่งก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำฉันฆ่าเธอทิ้งแน่" 1265 ฆ่าฉัีนเลยเถอะ ฉันไม่อยากเปิดจริงๆฉันยอมตาย
"ก็ได้!! นายคงไม่ใช้ให้ฉันไปเป็นเมียนายใช่ไหม"
"เธออยากเป็นเมียฉันก็ไม่บอก"
"เห้ยไม่ใช่"
"5555"แล้วหมอนั่นก็หัวเราะออกไป แล้วจากนี้ไปฉันจะหายใจยังไงหล่ะ (ทางจมูกให้คุณเธอ)
"ตัวเล็ก!!!!! ทำไมเธอถึงทำข้อสอบให้ได้ 9 ได้ยังไง"
"ไม่จริงอะ อาจารย์ ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ หนูไม่มีทางทำได้ 9 คะแนนหรอกค่ะ อาจารย์ใช้ข้อสอบหนูจริงหรอค่ะ"ฉันสงสายตาอ้อนวอนไปหาอาจารย์
"ชื่อเธอแน่นอนจ่ะ นิฐิตา วงษ์ดีประเสริฐ เลขที่ 51 ใช้เธอไหมจ้ะ ตัวเล็ก"
"แต่ หนู ไม่มีทางทำคะแนนได้เท่านี้หรอก หนูต้องได้ 10แน่ๆ"
"นี้!!!! ตัวเล็กเธอจะเอา 10 ไปเพื่ออะไรยังไงเธอก็ต้องตก เธอได้10 เต็ม100 ยังไงก็ไม่ทำให้เธอผ่าน"
"อาจารย์ค่ะT^T แต่อย่างน้อยมันก็น่าภูมิใจกว่า 9นิค่ะ อาจารย์ ตัวเล็กไม่อยากได้คะแนนเท่านี้อะ"ฉันลงไปนอนดิ้นไปดิ้นมา ถ้าอาจารย์ไม่ยอมแก้คะแนนให้หนู หนูจะไปลุกขึ้นจากตรงนี้ด้วย
"มันเรื่องของจ่ะ ตัวเล็ก เธอจะนอนตายอยู่ที่นี้ก็ตามใจ อาจารย์ไปก่อนนะ อ่อฝากห้องด้วยนะจ่ะ"แล้วอาจารย์ก็เดินจากไป ชีวติจองฉันมันเศร้า ข้อสอบฉันก็ทำได้แค่นี้ ฉันเดินคอตกออกมาจากห้องพักอาจารย์ลงไปยังล๊อกเกอร์ของฉัน เอ๊ะ!!! นั่นแก้วใครอะสวยมาก มาวางอยู่ตรงล๊อกเกอร์ สงสัยต้องมีคนแอบชอบฉันแน่ๆ ก็เพราะฉันสวย โห๊ะๆ ฉันหยิบแก้วขึ้นมาแล้วพร้อมจะใส่ล๊อกเกอร์
"ยัยเตี้ย!!!! เป็นขโมย" นั่นเป็นเสียงของผู้ชายที่ฉันเกลียดเที่สุดในโลก
"อะไรของนายห๊ะ ใครขโมยอะไร แล้วใครเตี้ย"ฉันพูดพร้อมกับแขย่งเท้า
"เธอไง ทั้งเตี้ยแล้วขโมย"หมอนั่นพูดพร้อมกับเอามือเขกหัวฉัน
"โอ๊ย!! เจ็บนะ ไอ่อืด >3< แล้วใครเป็นขโมย"
"หลักฐานอยู่คามือ เอาแก้วฉันคืนมา"หมอนั่นกำลังแย่งแก้วไปจากฉัน คิดว่าจะให้หรือไง ฉันแขย่งแล้วชูมือขึ้นหนีหมอนั่น
เพล้ง!!!~
"โอ๊ะ" เสียงเพล้ง ไม่ใช่เสียงอะไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก แค่เสียงแก้วแตก แล้วแก้วที่ไหนหล่ะ แก้วที่มือฉันนั่นหล่ะ ซวยแล้ว
"ยัียเตี้ย เธอรู้ไหมว่าแก้วนั่นแพงมากนะ"
"แพงหรอ เท่าไรว่ามาเดี๋ยวพี่จ่ายเงินให้"ฉันพูดพร้อมหยิบกระเป๋าตัง ถึงฉันจะดูไม่รวยแต่ก็มีเงินนะ แค่แก้วเอง
"1265 บาท เอามาเร็วๆฉันรีบ"
"เฮือกกก เท่าไรนะ"ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าเสีย
"1265 บาท เตี้ยแล้วยังหูหนวกอีก"
"แปปนะ" ฉันเปิดดูในกระเป๋า"ฉันมีแบงค์100 2 ใบ กับ20 3 ใบ แล้วก็เหรียญบาทอีก3 เหรียญ เอาไปเท่านี้ก่อนได้ไหมยูโร"ฉันพูดพร้อมกับสงสายตาอ้อนวอน
"อะไรนะ!!! เธออยากตายหรอไง ทำไมเธอจนขนาดนี้"ฉันไม่ได้จนนะ นายอย่าว่าฉันสิ ฉันมีต้อง263บาทแน่ะ
"ไม่อยากตายนะ ฉันรู้สึกผิดจริงๆอะ"
"งั้นเธอต้องเป็นคนรับใช้ 1265 วัน เมื่อฉันเรียกก็ต้องมา เมื่อฉันสั่งก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำฉันฆ่าเธอทิ้งแน่" 1265 ฆ่าฉัีนเลยเถอะ ฉันไม่อยากเปิดจริงๆฉันยอมตาย
"ก็ได้!! นายคงไม่ใช้ให้ฉันไปเป็นเมียนายใช่ไหม"
"เธออยากเป็นเมียฉันก็ไม่บอก"
"เห้ยไม่ใช่"
"5555"แล้วหมอนั่นก็หัวเราะออกไป แล้วจากนี้ไปฉันจะหายใจยังไงหล่ะ (ทางจมูกให้คุณเธอ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น