รักล้นใจของนายสุดหล่อ(ซึ้งนะ)

ลำดับตอนที่ #8 : แนน&แวน

~8~

ฉันมา ร.รพร้อมกับแฟนสุดที่รักของฉันเหมือนอย่างปกติ 7.10 น. ก็ถึงร.รแล้ว เราจะนั่งกินข้าวเช้าด้วยกันทุกวัน วันนี้ก็เหมือนทุกวันแหละ
“กินอะไรดีอ่ะแนน”แวนถามฉัน จะไม่รู้นายเรอะยะ อุ๊ยตายและหลุด แล้วแต่สิจ๊ะที่รัก
“แล้วแต่นายดิ ”
แล้วเมื่อเลือกอาหาร(อยู่นาน)ได้แล้ว เราก็ไปนั่งกินกัน นั่นพวกยัยกิ๊ฟซี่นี่มาทำไมนะ
“แวนขอคุยด้วยหน่อยสิ แปปเดียวเองนะ”กิ๊ฟซี่พูดพลางมองหน้าแวน
แวนหันมาหาฉันเหมือนจะถามว่าไปได้รึเปล่า ดีจังเลยอ่ะแฟนต้องขออณุญาต แฟนหรือลูกวะเนี่ย
แต่ฉันก็พยักหน้าให้แวนไป ก็ไม่เป็นไรหรอกนะฉันน่ะเชื่อใจแฟนฉัน แวนไม่มีทางชอบกิ๊ฟซี่แน่ๆเพราะมีฉันที่สวยเพอเฟ็คอยู่แล้วทั้งคน (เห้ยหลงตัวเองเกินไปแล้ว) อิอิ
ฉันนั่งอยู่กับพวกเพื่อนของยัยกิ๊ฟซี่ทั้ง2คน ยัยลิลลี่ กับ ยัยเจนนี่
“นี่ยัยแนน”ยัยลิลลี่เรียกฉัน
“ว่าไงยะ”
“ไม่อยากรู้หรอว่ากิ๊ฟซี่น่ะคุยอะไรกับแวน” แล้วมันเรื่องอะไรของเธอยะ
“ก็อยากรู้อ่ะนะ” อ่าว - -*
“ไปแอบดูกันม่ะ?? ”ยัยบ้าเอ้ยนี่มันเรื่องของฉันนะ แต่เอ๊ะก็อยากรู้นี่นา
“ไปดิๆ ว่าแต่ X รู้หรอวะว่าเค้าไปคุยกับที่ไหน”
“กูเดาเอานะแต่น่าจะใช่ที่นั่น ไปม่ะเนี่ยตกลง นั่งอยู่ได้ลุกสิยะ” รู้แล้วย่ะ
แล้วยัยลิลลี่กับยัยเจนนี่ก็พาฉันมาที่หลังร.ร และสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าจะได้เห็นก็บังเกิด
เห้ย !! o_O นั่นแฟนฉันนนน กำลังจูบกับยัยกิ๊ฟซี่นี่แง้ๆๆๆๆๆ ตอนนี้อารมณ์ถึงขั้นวิกฤต เสียแรงที่ไว้ใจนะแวน อีกิ๊ฟซี่อีกคนบังอาจมากที่มาจูบกับแฟนฉัน  X เจอกูแน่ เดี๋ยวแม่เอาให้อานเลย
“เห้ยแนน แฟนเธอทำไมถึงจูบกับกิ๊ฟซี่หละ ”ยัยเจนนี่สะกิดแขนฉัน ยัยสองคนนั้นทำท่ากลั้นหัวเราะไว้
“ X เข้าไปเลยดิเชื่อกู” ยัยลิลลี่พูด ฉันไม่รอช้ารีบดิ่งเข้าไปหา2คนนั้นและจับออกจากกัน เมื่อแวนเห็นฉันก็ทำหน้าตกใจมาก
“แนน”แวนเรียกฉัน น้ำตาของฉันมันไหลพรากออกมา ยัยกิ๊ฟซี่ก็ขำหึๆ เหมือนกับว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ
“ฉันไว้ใจนายมากนะแวน ไม่คิดว่านายจะทำอะไรแบบนี้ฮือๆๆๆฮึกๆๆๆ”ฉันสะอึกสะอื้น
“แนน ฉันขอโทษ”แวนพูดพลางก้มหน้า
“อีกิ๊ฟซี่  X บังอาจมาจูบแฟนกูได้ยังไง !! อีแรด !!! “ ฉันด่าออกไปและมือที่ควบคุมไม่อยู่ ก็ฟาดลงไปบนใบหน้าอันสวยงามของอีกิ๊ซซี่ ดัง เพลียะ !!!! ตอนนั้นอารมณ์ฉันมันพุ่งพล่านมาก ฉันโกรธมากอยากจะฆ่ามันให้ตายไปเลย และฉันก็โกรธแวนมากๆด้วย ทำไมนายถึงกล้าทำแบบนี้กับฉันนะ นายกล้ามาก
“แวนฉันผิดหวังมาก และ ก็เสียใจมากด้วย นายรู้มั้ย ไอบ้าเอ้ย !! “ ฉันตะโกนออกมาพร้อมสบทออกมาด้วย เห้อ.... พุธโธ จงสงบสติอารมณ์ พุธโธ พุธโธ ทำไมพฤหัสไม่รับซักทีวะ (พุธโท) โอ้ย!! กำลังเครียด
แต่แวนดึงฉันเข้าไปกอดแน่นมากๆๆๆๆๆ ถึงฉันอยากจะให้นายกอดฉัน อยากให้กอดไว้นานๆ แต่ฉันก็รีบผลักตัวแวนออกไปทันที
“ได้โปรดอย่าเอาร่างกายที่นายเคยกอดจูบกับคนอื่นมากอดฉัน ถ้านายไม่ได้รักฉัน ได้โปรดอย่าแตะต้องตัวฉันอีก”
“ฉันรักเธอ”คำๆนี้ทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก ไม่นะฉันจะต้องทำใจแข็งเข้าไว้
ฉันรีบวิ่งออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุดรีบจนชนกับไหล่ของอีกิ๊ฟซี่ จนวิ่งไปเจอกับเพื่อนรักของฉัน คอนเน่!
“เห้ยจริงหรอวะ” ฉันถามยัยแนน
“เออเดะกูเครียดเลยอ่ะ  X  ฮือๆๆ อึก..T_T ”แนนพูดพลางสะอื้น
“กูจะไปฆ่ามัน อีกิ๊ฟซี่”ฉันกำลังจะเดินไปแต่แนนก็รั้งฉันไว้
“ปล่อยแม่งไปเหอะว่ะ กูไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นอีก” ให้แน่เหอะยัยแนนเอ้ย - -*
แล้วฉันก็พายัยแนนที่ยังร้องไห้ไม่หยุดกลับมาที่ห้อง ตอนนี้ที่นั่งของยัยแนนกับแวนติดกันยัยแนนจะยอมนั่งด้วยหรอเนี่ย ยัยแนนมันไม่ใช่ทาทาด้วยดิ(ยอม)
“ X คอนเน่!! X ย้ายมานั่งกับกูเลยนะ” นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ
“แนน  X แน่ใจแล้วนะ แวนอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้”
“ก็กูเห็นมากับตากูนี่”
“เออ กูไม่เถียงและ นั่งกับ X ก็ได้ แต่ X ควรจะปรับความเข้าใจกันซะนะเว้ย ยังไงก็เป็นแฟนกันอยู่”
“ X จะนั่งหรือไม่นั่ง !!!! “
“จ้า แนน - -^”
และฉันก็ต้องยอมไปนั่งข้างๆมัน ชีวิตฉันมันก็หนักหนาอยู่แล้ว มาเจอเพื่อนรักเป็นแบบนี้อีก เห้อ...ชีวิต และจู่ๆ แวนก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมบีเอ็ม แวนหน้าเศร้าเดินมานั่งที่โต๊ะ บีเอ็มมองหน้าฉัน แล้วยักไหล่ เหมือนกับจะบอกว่า ‘เป็นไรไม่รู้’ และอยู่แวนก็พูดขึ้นมา คงจงใจจะให้แนนได้ยิน
“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ทำไมไม่เชื่อฉันหละ”
“............” ยัยแนนฟุบหน้าลงบนโต๊ะไม่ตอบอะไร
“ฉันไม่ได้ทำจริงๆ”
“...........”
“อยู่ๆกิ๊ฟซี่ก็ดึงฉันไป..ทำแบบนั้น”
“..........”
“ฉันไม่ได้ตั้งตัวนี่ แล้วจะให้ทำยังไง” เสียงของแวนเริ่มสั่น
“..........”
“ฉันรักเธอนะแนน รักเธอคนเดียว ไม่ได้รักคนอื่น ไม่เคยคิดจะไปกอดคนอื่น ถ้าฉันจะจูบฉันจูบเธอก็ได้นิ”
“.....ฮือๆ อึก ฮือออ......” เสียงร้องไห้ยัยแนนเริ่มดังขึ้น ทั้งๆที่ยังฟุบโต๊ะอยู่
“เธอเชื่อฉันนะ แนน” และจู่ๆแนนก็เงยหน้าขึ้นมาและหันมามองหน้าแวน อย่างอาฆาต เห้ย แกอย่ามาฆ่ากันแถวนี้นะฉันกลัวนะเว้ย
“แล้วทำไมไม่รู้จักผลักออกไปเล่า อีกิ๊ซซี่มันแรงเยอะกว่านายหรือไง”
“เธอคุยกับฉันแล้ว” แวนก็เงยหน้าขึ้นมามองแนน อย่างดีใจ
“ก็ใช่น่ะซิ เอาหละ คราวนี้ถือว่าให้อภัยไปแล้วกัน และฉันก็เชื่อนายด้วย แต่ถ้าฉันจับได้ว่านายโกหก เราสองคน เลิกกันแน่นอน !!!!! “
“จ้า ยังไงก็ไม่มีวันนั้นอยู่แล้ว” และแวนก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่หน้ายัยแนนตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา ไม่รู้ว่า น้ำตาเสียใจ หรือ เคียดแค้น หรืออะไรซักอย่าง แนนถึงแกจะเป็นคนโกรธแรงๆ พูดแรงๆ แต่อย่างน้อยแกก็ให้อภัยแฟนแกเสมอ .. แวนคงดีใจที่ได้แกเป็นแฟนนะ
“งั้นแวนจะไปนั่งข้างแนนนะ” แวนพูดขึ้น
“อืมมาซิ” ฉันลุกขึ้นแล้วแลกที่กับแวน ฉันก็ไปนั่งกับบีเอ็มตามเดิม และอีพวกแก๊งค์พาวเวอร์พัฟเกิร์ลก็เข้ามาในห้องและมองมาที่แวนกับแนน แล้วทำหน้าอึ้งๆเล็กน้อย นี่คงเป็นแผนพวก X หละซิ แต่รู้จักเพื่อนฉันน้อยไปนะ ว่าแต่หน้าอีกิ๊ฟซี่ไปโดนไรมานะ แดงๆ หรือว่า o_O โห ยัยแนนเล่นแรงเลยนะเนี่ย แต่ก็ถือว่าได้กำไรนะ และยัยแนนก็มองไปทากิ๊ฟซี่ด้วยสายตาอาฆาตแค้นมาก แนนเอ้ย ยังไงเราก็อยู่บนโลกเดียวกันนะ ถ้า X ฆ่ามัน X อาจจะติดคุกได้นะเพื่อน และวิชาแรกก็เริ่มขึ้น และเวลาก็ผ่านไปเหมือนตอแหล เลิกเรียนแล้วหละ วันนี้ฉันรู้สึกเครียดๆ เพลียๆ เหนื่อยๆ เมื่อยๆ ปวดหัว อืม...ตายไปเลยดีกว่าถ้าเป็นแบบนี้ ปวดหัวกับเลข และฟิสิก การบ้านเยอะสุดๆไปเลย วันนี้อยากกลับบ้านไวๆแหะ
“บีเอ็มวันนี้คอนเน่อยากกลับบ้านไวๆ “
“อ้าวทำไมหละ ?”
“ก็เหนื่อยๆอ่ะ การบ้านเยอะด้วย”
“อืมได้ ไปซิ” แล้วเราก็กลับบ้านด้วยกัน บีเอ็มส่งฉันหน้าบ้านแล้วก็กลับบ้านเขาไป บีเอ็มนายเป็นคนดีมากเลยนะ และนายดีกับฉันเสมอเลย เจ้าชายของฉัน และพอถึงห้องนอนฉันก็จัดการกับการบ้าน เห้อ...เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงแล้ว การบ้านยังไม่เสร็จซักที นี่มันจะ1ทุ่มและ และจู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เอ๊ะ บีเอ็มแน่เลย อ้าวไม่ใช่นี่นา เบอร์ไม่คุ้นเลยใครวะ
“ฮัลโหล”
“ฮัล...โหล..” เอ๊ะ!! เสียงใครคุ้นๆจัง
“ใครหรอ”
“คอนเน่หรอ”
“อืม แล้วนี่ใครพูดอยู่อ่ะ”
“ทอย...” o_O
“อืม มีอะไรหรอ”
“พุ่งนี้เลิกเรียนเร็วมั้ย ?”
“ก็ปกติอ่ะนะ มีไรหรอ”
“คือทอยจะไปรับน่ะ”
“อ่อ คือ...ไม่เป็นไรหรอกคอนเน่เกรงใจ”
“ไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไรหรอกทอย”
“กลัวว่าแฟนจะว่าหรอ”
“ปะ..ป่าวนิ”
“อืมงั้นทอยจะไปหาแล้วกันนะ ทอยมีเรื่องจะคุยกับแฟนคอนเน่พอดีเลย”
“o_O มีไรหรอ”
“เรื่องของผู้ชายน่ะ”
“เอ่อ คือทอยคอนเน่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกทอยว่าคอนเน่มีแฟนแล้ว”
“...........”
“คือ ตอนแรกคอนเน่ไม่มีคอนเน่คิดว่าทอยจะไม่กลับมา คอนเน่คิดจะตัดใจจากทอยเลยมีแฟน”
“หรอ...แล้วคอนเน่ยังรักทอยอยู่ใช่มั้ย”
“เอ่อ...คือว่า” จะตอบยังไงดีหละ ฉันก็รักทอยนั่นแหละ แต่มันน้อยกว่าเดิมครึ่งนึง
“ทอยรู้ว่าคอนเน่ยังรักทอย”
“...........”
“คอนเน่ทอยรักคอนเน่นะ รักจริงๆ ทอยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งคอนเน่ไปอีก” และจู่ๆน้ำตาของฉันก็เริ่มไหลออกมา ทอยฉันจะลืมนายได้แล้ว แล้วนายจะกลับมาทำไม ฉันสงสารนาย ไม่ใช่ซิ ฉันรักนายต่างหาก ฉันเคยรักนายมาก รักมากที่สุด ..... แต่ตอนนี้บีเอ็มเขาคือคนที่ฉันรัก และฉันก็รักเท่ากับที่ฉันรักนายตอนนี้ นายพูดว่านายรักฉัน นายไม่คิดเลยหรอ คำว่ารักจากปากของนาย ฉันได้ยินทีไร ฉันก็อดใจอ่อนไม่ได้ทุกที ฉันรู้สึกดีทุกทีที่ได้ยินมัน ถึงมันอาจจะสายไป ตราบใดที่ออกมาจากปากนาย ฉันก็ดีใจ...ที่ได้ยินมัน
“เรากลับมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งนะ คอนเน่คนดี” โอ้ย...........ฉันจะบ้าตาย
“คือ คอนเน่ขอคิดดูอีกทีนะ” ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและสั่นไว้
“..........”
“เข้าใจคอนเน่นะ”
“อืม...ทอยเข้าใจนะ ว่าตอนนี้คอนเน่มีแฟนอยู่แล้ว”
“อืม”
“แล้วยังไงพรุ่งนี้ทอยจะไปหาตอนเลิกเรียนนะ ฝันดีนะคอนเน่”
“เอ่อ คือ..ทอยไม่ต้องมะ..” ตู้ดๆๆๆ ฉันพูดยังไม่ทันจบเลยนะ วางไปซะแล้ว ทอยจะมาพรุ่งนี้หรอ แล้วบีเอ็มหละ ฉันไม่อยากทำร้ายเขา เขาคงคิดมากน่าดูเลย เขาคงคิดมากว่าเขามาทีหลังทอย แต่เขาดีพอๆกับทอยเลยนะ อย่างน้อยทุกครั้งที่อยู่ใกล้บีเอ็ม ฉันรู้สึกอบอุ่นทุกทีเลย ฉันรู้สึกดีทุกครั้งเลยด้วย ฉันรู้สึกว่ามีบีเอ็มอยู่ข้างๆฉัน .... บีเอ็ม ทอย ฉันควรจะเลือกใครดี T_T
และการบ้านที่ทำไว้ฉันก็ไม่สามารถทำมันต่อได้ ฉันร้องไห้อีกแล้ว เพราะเรื่องนี้อีกแล้ว ไม่ซิฉันจะไม่ร้องไห้ ไม่ร้อง ไม่ร้องอีกแล้ว....ถ้าฉันร้องบีเอ็มคงจะคิดมากอีก
ติ๊ด ติ๊ด....ติ๊ด ติ๊ด เสียงข้อความนี่นา
‘นักยิ้มทีมชาติ’
+ +นอนยังจ๊ะ การบ้านยากมากเลย แต่บีเอ็มทำเสร็จแล้วนะ วันนี้เห็นบ่นเหนื่อยๆ ถ้ายังไม่นอนก็นอนได้แล้วนะ อืม..งั้นคืนนี้ฝันดีนะครับ พุ่งนี้เจอกัน++
อืม...อย่างน้อยนายก็ไม่ลืมที่จะใส่ใจฉันเลยนะบีเอ็ม ฉันเริ่มจะรักนายมากขึ้นแล้วซิ ตอนนี้เสียงหัวใจฉันมันเรียกร้องแต่ชื่อ “บีเอ็ม” คนเดียวเลย ส่วนชื่อ “ทอย” มันเบามากเหลือเกิน ฉันว่าฉันควรจะต้องตัดสินใจแล้วซินะ ฉันเคยสัญญากับนายไว้ฉันจะรักษาสัญญานะ... ถึงฉันจะทำให้ทอยเจ็บปวดก็ตาม ฉันแคร์นาย ฉันไม่ยอมให้นายเจ็บปวดหรอก..... แต่นายต้องให้เวลาอีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น แต่ถ้าวันนึงฉันไม่ได้เลือกนาย นายจะเกลียดฉันก็ได้ โกรธฉันก็ได้ .... ถึงฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่ฉันสมควรจะได้รับแบบนั้นนิ