รักล้นใจของนายสุดหล่อ(ซึ้งนะ)

ลำดับตอนที่ #6 : เจ็บปวด

~6~
และทุกๆวันก็จะเป็นแบบนี้เสมอ บีเอ็มมารับฉันและไปโรงเรียนด้วยกัน กลับบ้านด้วยกันตลอด นี่ก็สองอาทิตย์แล้วที่เปิดเรียน ตอนนี้ฉันรู้สึกสนิทกับบีเอ็ม ฉันรู้สึกว่าเขาทำให้ฉันอารมณ์ดีเสมอ เวลามีปัญหาบีเอ็มก็จะช่วย ตอนนี้ฉันก็แอบมีความรู้สึกดีๆให้นายเหมือนกันนะ ก็นายน่ารักนี่นิสัยก็ดี ถ้าไม่ติดว่าฉันยังลืมทอยไม่ได้ ป่านนี่ฉันคงมีแฟนไปนานแล้ว ตั้งแต่ทอยไปฉันไม่เคยคิดจะเปิดใจเลย ไม่คิดเลยซักนิด แต่กับบีเอ็มนายอาจจะเป็นคนแรกที่ฉันเปิดใจก็ได้ แต่นายไม่ได้ชอบฉันนี่นะ ฮ่าๆ เรื่องนี้มันก็เลยเป็นไปไม่ได้ แล้วช่วงนี้แวนกับแนนก็กำลังรักกันดี พวกเขาสองคนรักกันดีจังเลย อิจฉาๆๆ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหมือนกับทุกๆวันแต่วันนี้ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆนิดหน่อยน่ะ ฉันคงคิดไปเองหละมั้ง วันนี้ฉันกับบีเอ็มไปโรงเรียนด้วยกัน ไปรถเมล์นะ บีเอ็มจะเอามอเตอร์ไซค์มาก็ต่อเมื่อเขาอยากเอามา (แล้วจะบอกทำไม) และเราก็มาถึงโรงเรียน ตอนนี้ฉันนั่งติดกับบีเอ็ม เพราะว่ายัยแนนกับแวนอยากนั่งด้วยกัน เอาเหอะ ตามใจมัน นั่งกับบีเอ็มก็ดีนะ อิอิ เราเรียนไปจนกระทั่งเลิกเรียน ฉันรู้สึกว่าเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ กำลังจะเกิดขึ้น ฮ่าๆ มันจะมีอะไรเล่า บ้าไปเอง และบีเอ็มก็ถามขึ้น
“คอนเน่วันนี้ไปไหน”
“ไม่รู้ซิ นายจะไปไหนต่อหละ??”
“ไปร้านขนมหน้าโรงเรียนแล้วกันนะ”
“โอ้เก๊จา (โอเคจ้า)”
เราข้ามถนนเดินมาที่ร้านขนมหน้าร.รด้วยกัน ตามจริงเขาก็มีสะพานลอยให้ข้ามนะ แต่จะข้ามทำไมเล่า เมื่อยขาจะตายตอนขึ้นบันไดอ่ะ ระหว่างทางมีแต่คนมองเรา เฮ่อ สักวันฉันจะโดนแฟนคลับนายยำมั้ยเนี่ย นั่งที่โต๊ะ มีพนักงานเดินมาตรงหน้าโต๊ะเรา
“รับอะไรดีค่ะ” เด็กเสิร์ฟถามขึ้น
“เอาชาเย็น2แก้วครับแล้วก็เยลลี่นมสด2ที่ครับ”
“สั่งคนเดียวเลย” แต่ปกติก็สั่งแบบนี้ทุกวันนี้นา ฉันเริ่มชอบกินชาเย็นขึ้นทุกวันเลย อร่อยดีอ่ะนะ
“55++วันนี้คอนเน่ต้องยอมตามใจบีเอ็มวันนึงนะเคมั้ย”เฮ่อ ตาบ้า
“ทำไมฉันต้องตามใจนายด้วยเล่า”
“เพราะ..........เรากำลัง.........”
“ได้แล้วค่า”เสียงเด็กเสิร์ฟดังขึ้น
“คร้าบผม”เด็กเสิร์ฟมองเจ้าชายฉันตาเป็นมันเชียว
“เมื่อกี้นายจะพูดว่าไงนะ??”
“55555++++ม่ายบอก แต่ยังไงวันนี้เธอก็ต้องตามใจฉันทุกอย่างเลยนะแค่วันนี้เองนะๆ”อะไรของเค้านะ - -*
“อืมก็ได้ เฮ่อนายนี่เข้าใจยากชะมัด” เขายิ้ม
ฉันนั่งจ้องเยลลี่นมสดที่บีเอ็มสั่งมาแล้วก็ค่อยๆกิน เฮ่อ วันนี้ไม่อยากกลับบ้านเร็วนี่หน่า
“คอนเน่”บีเอ็มน่าจริงจังมากเลย
“อื้มว่าไง ไม่เอานะยังไม่อยากกลับบ้านอย่าเพิ่งรีบกลับนะ “ฉันอ้อนบีเอ็ม
“ฉันเอ่อ.........คือว่า” เอ๋ยังงัย ทำไมต้องหน้าแดงด้วยนะ
“คือว่า???”ฉันมองน่าเค้าอย่างงงๆน่าเค้าจริงจังผิดปกติอ่ะ
“บีเอ็มชอบคอนเน่อ่ะ ชอบมากเลย เป็นแฟนกับบีเอ็มได้มั้ย??”แล้วบีเอ็มก็ก้มหน้ารอคำตอบ
นี่เขาขอฉันเป็นแฟนหรอเนี่ยเป็นไปได้ไงอ่ะ โอ้ พระเยซู ฉันได้แต่อึ้งในสิ่งที่เขาถาม จริงๆแล้วนายก็ชอบฉันหรอ ฉันดีใจนะเนี่ย ที่เรามีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ฉันไม่ได้คิดไปคนเดียว
“คอนเน่ไม่ชอบบีเอ็มหรอ”อ้ากกกไม่ใช่นะ
“เอ่ออ คือออ”
“ไม่เป็นไรถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร”
“อ่ะ ชอบดิ”
“อะไรนะพูดดังๆดิ”
“ฉัน.........ชอบนาย”อ้ากกกพูดไปแล้ว
“55++จริงหรอ งั้นเป็นแฟนกันนะจ๊ะที่รัก”ยังม่ายด้ายเป็นแฟนกันเลยเรียกที่รักแล้ว
“เอ่อ อื้ม......ตกลง ” ฉันตอบออกไปแต่ แล้ว..........ทอยล่ะ เมื่อฉันคิดถึงเค้าฉันก็เศร้าทันที่
“นี่คอนเน่เป็นอะไรไปอ่ะ ทำไมทำหน้าซึมๆ”
“ป่าวอ่ะ”
“คอนเน่ต่อไปนี้เรียกเราว่าบีเอ็มนะ” บีเอ็มพูดแล้วมองหน้าฉัน...อ้าหล่อจัง
“ก็อยากเรียกว่านายอ่ะ”
“คนเป็นแฟนกันเค้าเรียกว่านายหรอ” นั่นน่ะดิขนาดทอยฉันยังเรียกชื่อเค้าเลยนี่
“ได้จ้าบีเอ็ม”
“คอนเน่กลับบ้านได้แล้ว”
“อื้มไปส่งหน่อยดิ”
“ครับที่รัก”แหวะ อิอิ แต่ก้อน่ารักดีนะ บีเอ็มนายทำให้ฉันยิ้มได้ ฉันยอมเปิดใจรับนายเข้ามา ฉันอยากจะลืม ลืมเจ้าชายอันดับที่1ของหัวใจไป อยากจะให้เจ้าชายอย่างบีเอ็มมาแทนที่ทอย ฉันจะไม่รอแล้ว ฉันจะลืมให้ได้ ฉันจะลืมนะ บีเอ็ม ฉันจะมีนายแต่นายต้องให้เวลาฉันนะ และเราสองคนเดินไปเรื่อยๆจนถึงป้ายรถเมล์
“บีเอ็ม” ฉันเรียกด้วยเสียงที่เบามาก ฉันก้มหน้ามองพื้น และเงยมองหน้าบีเอ็มช้าๆ
“.......” บีเอ็มมองฉัน เขาจ้องมาที่ในตาของฉัน เขาคงอยากรู้ว่าฉันจะพูดอะไร ถ้าฉันพูดไปแล้วนายจะเสียใจมั้ยนะ นายจะคิดว่าฉันหลายใจหรือป่าว
“คอนเน่ มีเรื่องจะบอกบีเอ็ม”
“มีอะไรหรอ” บีเอ็มถามด้วยความสงสัยและยังจ้องมาที่หน้าฉัน ฉันก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อหลบสายตาเขา
“คอนเน่เคยมีแฟนคนนึง คอนเน่รักคนๆนี้มาก เขาดีมากๆ ตอนนี้เราเลิกกันไปแล้ว 1ปีแล้วหละ เขาไปไกลจากคอนเน่ ตอนนี้คอนเน่ยัง...เอ่อ....ลืมคนนั้นไม่ได้ แต่คอนเน่ชอบบีเอ็มนะ คอนเน่จะลืมคนนั้นแล้วคอนเน่ก้อจะมีบีเอ็ม แต่บีเอ็มต้องให้เวลาคอนเน่นะ”
“..................” บีเอ็มเงียบพลางก้มหน้าลง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูเศร้าไปนิดนึง เสียงรถบนท้องถนนที่ขับผ่านไปมาดังมาก แต่บีเอ็มที่เคยชอบพูดตะเบ็งแข่งกับเสียงดังๆอย่างตอนนี้ เขากลับเงียบ
“คอนเน่ขอโทดนะ” ฉันพูดเบามากจนไม่แน่ใจว่าเขาจะได้ยินหรือป่าว และฉันเงยหน้าหันไปมองบีเอ็ม หน้าบีเอ็มก้ออยู่ตรงหน้าฉัน แม้แต่ใกล้แค่นี้เขาก้อหล่อ เขาไม่ได้หล่อแค่100เมตร เขาหล่อทุกเมตร เขาเท่ทุกเมตร เขาจ้องหน้าฉัน แล้วอยู่ๆรอยยิ้มที่ก้อปรากฏขึ้นบนใบหน้าบีเอ็มอีกครั้ง มือของบีเอ็มค่อยๆเลื่อนมาจับมือฉันไว้ ฉันอบอุ่นจัง ทั้งที่มือ กาย และใจ ทำไมเวลาอยู่ใกล้นายฉันรู้สึกแบบนี้นะ และบีเอ็มก้อพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรนะคอนเน่ บีเอ็มเข้าใจ บีเอ็มรอได้ แต่คอนเน่ต้องสัญญานะว่าจะมีบีเอ็มคนเดียว” บีเอ็มพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง มือบีเอ็มที่สัมผัส เริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ นี้เขาไม่โกดใช่มั้ย ทำไมนายถึงเชื่อใจฉันขนาดนี้
“คอนเน่สัญญา..บีเอ็ม” แล้วบีเอ็มก้อค่อยๆคลายมือที่จับมือฉันไว้ออก แล้วยื่นนิ้วก้อยออกมาแทน แล้วฉันก้อเอานิ้วก้อยเกี่ยวนิ้วก้อยเขาไว้ เป็นคำสัญญาว่าฉันจะมีบีเอ็มคนเดียว และจะลืมทอยให้ได้
“กลับบ้านกันเถอะ เย็นแล้ว”บีเอ็มพูดขึ้น
“อืม” และรถเมล์ก้อขับมาในไม่ช้า และก้อมาถึงป้ายรถเมล์หน้าปากซอยบ้าน และเรา2คนก้อเดินกลับบ้านในเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน
“เอ่อ บีเอ็มยังไม่มีเบอร์คอนเน่เลย ลืมไปได้ไง” บีเอ็มพูดทำลายความเงียบ ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
“อืม ช่าย เอาเบอร์บ้านหรือมือถือหละ” ฉันถาม
“แฟนกัน ก้อต้องรู้ทั้ง2เบอร์ซิจ๊ะ “
“เบอร์บ้าน 0-2xxx-xxxx มือถือ 0-6xxx-xxxx “ และบีเอ็มก้อหยิบมือถือขึ้นมาบันทึกเบอร์ฉันลงไปแล้วก้อทำหน้ายิ้มๆ
“จ๊ะเรียบร้อยบีเอ็มเซฟเบอร์ว่า คอนเน่สุดที่รักแหละ”
“อืม แล้วเบอร์บีเอ็มหละ” ฉันถามมั่ง
“ของ่ายๆแบบนี้เลยหรอ เบอร์บีเอ็มสาวๆยังไม่มีคัยรู้เลยนะ นี่คอนเน่ขอซึ่งๆหน้าเลย” บีเอ็มพูดแล้วทำหน้ากวนๆ กวนจิงๆเลย
“เดี๋ยโดนอ่ะ งั้นไม่เอาก้อได้ ที่จิงก้อไม่ได้อยากรู้นักหรอก เชอะ” ฉันทำหน้างอนๆ แล้วเชิดหน้าใส่
“ ฮ่าๆ ฮ่าๆๆๆ โอ๋ๆ ล้อเล่นแต่บีเอ็มจะให้คอนเน่รู้คนแรกไง เพราะคอนเน่เป็นแฟนบีเอ็มนินา ต่อไปนี้ทุกๆเรื่องของบีเอ็มคอนเน่จะได้รู้คนแรก คอนเน่จะเป็นคนแรกที่บีเอ็มจะคิดถึง” โอ้โหซึ้งเลยนะเนี่ย พูดอย่างงี้ก้อเป็นหรอเนี่ย
“ฮ่าๆๆๆ พูดแบบนี้ก้อเป็น ฮ่าๆๆ “ ฉันขำมั่ง
“ล้อบีเอ็มหรอ และต่อไปนี้บีเอ็มก้ออยากเป็นคนแรกที่คอนเน่จะคิดถึงเวลาที่คอนเน่เหงา หรือ เสียใจหรือดีใจ ไม่ว่าจะเรื่องไหนบีเอ็มจะอยู่ข้างๆคอนเน่นะ” ดูบีเอ็มจิงจังมากๆเลย เขาน่ารักจังเลยอ่ะ
“อืม เบอร์บีเอ็มหละ เร็วๆจิ”
“ไม่ต้องรีบๆจ้า 0-9xxx-xxxx เบอร์บ้าน 0-2xxx-xxxx” แล้วฉันก้อเอาโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเบอร์บีเอ็มแล้วก้อยิ้ม
“คอนเน่เซฟชื่อว่าไรอ่ะ”
“นักยิ้มทีมชาติ ฮ่าๆ”
“เห้ย ทำไมอ่ะ”
“ก้อบีเอ็มชอบยิ้มนี่”
“บีเอ็มไม่ได้ชอบยิ้ม บีเอ็มชอบคอนเน่ “ กรรม - -^ คิดได้ไงวะ แล้วเราก้อเดินจนมาถึงหน้าบ้านฉัน
“ถึงบ้านแล้ว คืนนี้ฝันดีนะคอนเน่คนดี พุ่งนี้บีเอ็มจะมารอหน้าบ้านนะ บายๆ” เขาพูดแล้วโบกมือบายๆ เมื่อกี้เขาพูดว่าไงนะ คอนเน่คนดีงั้นหรอ ทำไมต้องพูดเหมือนทอยด้วยเล่า ฉันจะลืมแล้วนะๆ
“อืม กลับบ้านดีๆนะ ฝันดีค่ะ บายๆ” ฉันพูดแล้วโบกมือบายๆ แล้วบีเอ็มก้อเดินไปเรื่อยๆไกลออกไปและฉันก้อเดินเข้าบ้าน ขึ้นไปบนห้อง เปิดคอมฯ อีกแล้วฉันว่าวันนี้ฉันจะไม่ออนMsnแล้วนะ อดไม่ได้ทุกที แล้วฉันก้อต่อเนต ออนMSN รอทอย วันนี้เค้าจะออนมั้ยนะ ขอโทษนะบีเอ็ม
อ๊ะ ทอยออนจริงๆด้วยดีใจจัง ฉันไม่ลังเลใจที่จะทัก
“หวัดดีทอย สบายดีมั้ย”
“....................”เงียบไม่มีใครตอบฉันเลย
“นี่ทอย อยู่รึเปล่า”
“hello” เอ๊ะ ภาษาอังกฤษงั้นเหรอได้ๆ อังกฤษน่ะ ฉันได้เกรด4นะ
“hiii how are you??”
“who are you??” ยังไงล่ะเนี่ย
“I’m conne .. who are you??” ใครกันนะอย่าเป็นคนๆนั้นเลยนะอย่าเป็นแบบที่ฉันคิด
“I’m t-na ........... toy’s girlfriend” จริงๆด้วย น้ำตาฉันเริ่มจะไหลอีกแล้ว
“.......” ฉันเงียบ
“Are you there??”
“Yes”
“Who are you?” ถามว่าฉันเป็นใครงั้นหรอ ฉันแฟนเก่าทอยย่ะ แต่จะให้ฉันทำยังไง ฉันคงพูดแบบนั้นไม่ได้หรอก ฉันไม่อยากให้ทอยเข้าใจผิดกับแฟน
“toy’s friend” ฉันตอบได้แค่ว่าฉันเป็นเพื่อนทอยเท่านั้น เพื่อนเท่านั้น เพื่อน
“really ? Wow nice to chat with you.”
“me too” เห้อคิดว่าฉันดีใจงั้นหรอ แล้วน้ำตาฉันก้อค่อยๆไหลอาบแก้มลงมา ฮือๆ
“I’ve to go now bye bye see you again next time” ไปดีกว่าไม่ไหวแล้ว ฮืออออ
“ok me too bye bye” ฉันปิดคอมทันทีแล้วนอนลงบนเตียงอันแสนอบอุ่น ฉันยังมีบีเอ็มนี่ทำไมต้องไปสนใจทอยด้วยเล่าเฮ่อออ ขอโทษนะบีเอ็ม แต่ฉันขอร้องไห้ก่อนนะแค่วันนี้วันเดียวเองฉันสัญญานะบีเอ็ม
ปี ดี ปี ด้า ปับ ปับ ปับ ปา ด้า เสียงโทรศัพท์ฉันนี่
“ฮัลโหล”ฉันกลั้นใจพูดให้เสียงไม่สั่นมากที่สุด
“หวัดดีครับ”ใครกันนะ
“นั่นใครน่ะ”
“นี่คอนเน่อ่ะจำบีเอ็มไม่ได้หรอแฟนคอนเน่ไง โธ่งอนแล้ว”นายนี่เอง
“..............” ฉันเงียบ
“คอนเน่เป็นไรรึเปล่าเงียบทำไมอ่ะ”
“ป่าวหรอกปวดหัวนิดหน่อยอ่ะ”
“จริงหรอทำไงล่ะเนี่ย รีบไปนอนเลยนะ กินยาด้วยหละเข้าใจมั้ย”
“อื้ม คอนเน่ไปนอนก่อนนะบีเอ็มแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ”
“อื้มบ๊ายบาย” แล้วฉันก็กลับมาร้องไห้อีกครั้งจนผลอยหลับไป
กริ๊งงงงงงงงงงงงงง เสียงนาฬิกาปลุกฉันเอง
“เช้าแล้วหรอเฮ่ออ เหมือนจะไม่สบายเลยสงสัยคงนอนน้อยแน่ๆปวดตาจัง”
นี่มัน......... ฉันเห็นกะละมังใส่น้ำอุ่นและมีผ้าสีขาววางอยู่ ฉันไม่อยากสนใจเพราะจะทำให้ฉันไปร.รสาย เอาไว้ไปถามแม่ก็ได้
“ตื่นแล้วเหรอลูกดีขึ้นหรือยังเมื่อวานนี้ตาบวมเป่งเลยเป็นไรรึเปล่า” อ๋อแม่นี่เอง
“อ๋อค่ะดีแล้วค่ะ แล้วแม่รู้ได้ไงว่าหนูไม่สบาย” สงสัยจัง
“ก็บีเอ็มแฟนลูกอ่ะโทรมาน่ะสิ แหมเป็นแฟนกันแล้วก็ไม่บอกเลยนะ เค้าเป็นห่วงลูกมากเลยนะ บอกให้แม่ไปดูแลแกอยู่นั่นแหละเฮ่อ รู้สึกจะเป็นห่วงกันจังนะ นั่นง่ะอยู่หน้าบ้านและไปซะไป”แม่ยิ้มให้บีเอ็มแล้วก็โบกมือ
“คอนเน่ครับ”บีเอ็มเรียกฉันทำให้ฉันกลับมาหาความจริงอีกครั้ง
“อ่ะดีจ่ะบีเอ็ม”ฉันพยายามยิ้มให้เป็นธรรมชาติมากที่สุดเพราะว่ามันเหนื่อยจากการร้องไห้เมื่อวานน่ะสิ
“คอนเน่........”บีเอ็มก้มหน้า
“...............”โหมดเงียบ
“คอนเน่ครับ”
“ทำไมต้องพูดเพราะด้วยอ่ะ”
“มีไรจะบอกอ่ะ”
“.................”
“......คิดถึงจัง 55” X บ้า
“ตกใจหมดเลยอ่ะบีเอ็มนี่” จะพูดแค่นี้น่ะหรอ ทำตะกุกตะกักเหมือนมีอะไรเลย แต่มองหน้าบีเอ็มตอนนี้คือแดงอ่ะ นะ
“^o^” ไม่มีคำพูดใดๆนอกจากรอยยิ้มที่น่ารักของบีเอ็ม
“ไปกันเถอะ เดี๋ยวสายนะ”
“คับ วันนี้บีเอ็มเอามอไซค์มา”
“หรอทำไมหละ ตามจิงไปรถเมล์ก้อได้นี่” ฉันว่า
“อืม วันนี้วันศุกร์เลิกเรียนแล้ว กลับบ้านเย็นๆหน่อยนะ บีเอ็มจะพาไปที่ที่นึง”
“จะพาคอนเน่ไปไหนหรอ” ฉันสงสัย
“อืม ถึงตอนเย็นนะแล้วบีเอ็มจะบอกน่า” บีเอ็มพูดพลางลูบที่ผมฉัน ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงมาก บีเอ็มลูบผมอย่างทะนุถนอมแล้วบีเอ็มก้อเดินนำหน้าไปที่มอไซค์แล้วขึ้นคร่อมมัน ฉันก้อเดินไปซ้อนมอไซค์บีเอ็มคราวนี้ฉันกอดเค้าได้แน่นแบบไม่ลังเล ก็เราเป็นแฟนกันนี่
“คอนเน่ ถึงแล้วคับ”บีเอ็มพาฉันมาถึงร.รอย่างรวดเร็ว จรวดหรือว่ามอไซเนี่ย
“อื้มๆๆ”ฉันยิ้มให้เค้า เอ........... แล้วทำไมเค้าถึงไม่ถามเรื่องตาของฉันเลยนะบวมซะขนาดนี้ อิอิ สงสัยฉันจะปิดเก่ง55
“นี่น้อง2คนน่ะ”พี่กิ๊ฟซ่าพูด อีกแล้ว เฮ่อ เบื่อน่ายัยนี่จริงๆ
“ว่าไงคับพี่”บีเอ็มพูด
“เป็นแฟนกันงั้นหรอ”
“ช่ายค้าบ แฟนผมน่ารักใช่มั้ยคับ”บีเอ็มยิ้ม
“ฮะฮะ อื้ม น่ารักมากเลย จะน่ารักได้นานแค่ไหนกันเชียว”พูดแบบนึ้หมายความว่าไงอ่ะ
“ไปแล้วนะคับพี่กิ๊ฟซ่า” แล้วเราก็เดินจากพี่กิ๊ฟซ่ามาแต่ฉันรู้สึกถึงสายตาอาฆาตนั่น
ที่ห้องของฉัน
“เห้ยแนนเมื่อวานไปไหนมาวะ”
“ไปสะ.. เห้ย ทำไมตา X เป็นงั้นวะบวมเป่งเลยอ่ะ” แนนกำลังจะตอบแต่ดันมองเห็นตาฉันยัยแนนถึงกับตกใจมาก มันขนาดนั้นเลยหรอ
“55++ X นี่ชั่งสังเกตจังเลยว่ะ” ฉันหัวเราะกลบเกลื่อน
“ชั่งสังเกตอ่ะไรวะมันเด่นมากเลยนะ X  ว่าแต่.... X ร้องไห้ทำไมเนี่ย”ตอบว่าไงดีอ่ะ
“มานี่มาเดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง” แล้วฉันก็ลากยัยแนนมาที่มุมตึกแล้วเล่าทุกอย่างหั้ยฟัง
“เห้ยแล้ว..”แนนกำลังจะพูดแต่บีเอ็มเดินมาพอดี
“เฮ้ เธอลากแฟนฉันมาทำไมน่ะ”บีเอ็มยิ้มให้ฉันแต่พูดกับแนน
“เชอะรักกันจริงนะยะฉันไปดีกว่า”ยัยแนนเดินจากไป
“ไปเรียนกันเหอะ”บีเอ็มชวน
“อื้มมม”
ฉันตั้งใจเรียนอีกตามเคยเพราะกลัวเอ็นไม่ติดเฮ่อออชีวิต
“เย้พักแล้ววววว แนนค้าบไปกินข้าวกันนะ”จะใครล่ะก็นายแวนน่ะสินายนี่หล่อเหมือนเดิม
“คอนเน่ ไปกินข้าวกันนะ”บีเอ็มชวนฉัน
“บีเอ็มไปเหอะเดี๋ยวคอนเน่ต้องทำงานก่อนอ่ะ”
“งานอะไรอีกอ่ะโห่น้าๆไปกินข้าวกัน”บีเอ็มพูดพลางเขย่าแขนฉันเบาๆ
“งานกลุ่มน่ะไม่ทำไม่ได้หรอกก็ไม่มีใครช่วยเลยนี่”
“อ่างั้นบีเอ็มช่วยนะ”
“ไม่ต้องหรอกบีเอ็มหิวข้าวนี่ไปเหอะ”
“งั้นเดี๋ยวมานะแปปเดียวเท่านั้นนะที่รัก”
เขายิ้มให้ฉันและเดินออกไปจากห้องเรียน
“เห้ยพวก X รอกูด้วย” แฟนฉันเรียกยัยแนนแล้วก็นายแวน
ฉันนั่งทำงานหัวปั่นเลยล่ะเฮ่อ เหนื่อยจัง และอยู่ๆก็มีมือนึงมาจับแขนฉันไว้ขณะที่ฉันกำลังทำงาน
“ว่าไงคนสวย หึ ”ยัยพี่กิ๊ฟซ่านี่
“มีอะไรคะพี่กิ๊ฟซ่า” ต้องสวมบทนางเอกนิดนึง
“สวยนักใช่มั้ยนังนี่ใช้มารยาส่วนไหนยั่วบีเอ็มยะ ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกะบีเอ็มฉันจองแล้ว”
ยัยนั่นจ้องฉันตาจะทะลุแล้ว
“บีเอ็มเป็นสิ่งของหรือไงล่ะถึงได้มาจองน่ะ ฉันไม่ได้ใช้มารยาส่วนไหนหรอกนะ จะบอกให้ว่าบีเอ็มมาจีบฉันก่อน เธอน่ะเป็นบ้าหรือไงถึงได้ตามจองล้างจองเผลาญชาวบ้านเค้าไปทั่วน่ะ เฮ่อ เธอเป็นผู้หญิงรึเปล่ายะ”ฉันโมโหมากกกกถึงมากที่สุดยัยนั่นมันบ้าจริงๆนี่
เอ๊ะเพื่อนนังนั่นนี่มาเยอะซะด้วยกลัวนิดหน่อย เชอะสู้ตายย่ะ
“คนไหนวะ” ยัยเพื่อนกลุ่มกิ๊ฟซ่าพูด
“นี่แหละอีนี่แหละ”นังกิ๊ฟซ่ามันชี้มาที่ฉัน และจู่ๆ
เพี้ยะ!! เสียงเมื่อกี้ฉันโดนตบนี่ หน้าฉันชาไปเลย
“พวกเธอมันหมาหมู่ชัดแน่จริงตัวๆสิ”ฉันพูดพลางมองหน้ากิ๊ฟซ่า
“ด้าย มาสิกับฉันนี่แหละกิ๊ฟซ่าคนนี้จะเอาเธอให้คว่ำเลย”มาเหอะย่ะยังไงตัวๆฉันก็ไม่กลัว
เราเริ่มตบกันฉันไม่รู้สึกเจ็บสักนิดเลยหน้าฉันเป็นรอยตบนังนั่น แต่ว่าเอ๊ะยัยนั่นล้มไปแล้วทำไมล้มล่ะ
“ลุกขึ้นมาสิ”ฉันพูดเอ๊ะกิ๊ฟซ่าที่มีรอยเต็มตัวเลยเลือดกำเดาไหล ด้วยปากแตกอีก555++++สมน้ำน่าสู้ฉันไม่ได้ล่ะสิ .....แต่ทันใดนั้นพวกมันรุมฉันทำเอาฉันลุกไม่ขึ้นเลยทีเดียวเลือดออกด้วย แผลเต็มตัวฉันเลยแหละ หน้าฉันตอนนี้คงดูไม่ได้แน่เลย แล้วพวกนั้นก็เดินจากไปปล่อยฉันไว้ให้เจ็บอยู่ตรงนั้นฉันพยายามลุกขึ้นเพื่อไปห้องน้ำล้างแผลต่างๆฉันจะบอกเรื่องนี้ให้บีเอ็มรู้ไม่ได้เขาจะต้องเป็นห่วงแน่เลย
เมื่อฉันล้างแผลเสร็จก็เดินกลับมาที่ห้องเห็นบีเอ็ม ยัยแนนแล้วก็แวนนั่งดูงานที่ฉันทำอย่างสงสัยก็งานมันเละนี่โดนพวกนั้นทำซะ เฮ่อออ Y-Y ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องทุกคนมองฉันเป็นตาเดียวก็แผลมันเยอะขนาดนั้นนี่
“ใคร.........” บีเอ็มพูดแล้วมองหน้าฉัน หน้าเขาดูเครียดมาก
“อะไรนะ ใครอะไรของบีเอ็มล่ะ55++ ข้าวอร่อยมั้ย ??” ฉันยิ้ม อูยย..เจ็บชะมัด
“ใครทำเธอ!!!!!”บีเอ็มตะโกนออกมา
“เอ่อ คือ..”
“...................” เค้าจ้องน่าฉัน
“พี่กิ๊ฟซ่า”
“...............งั้นเหรอ”
“อื้ม”
“คอนเน่สู้ไม่ไหวหรอ” ยังคงอยู่ในโหมดเครียด
“โดนรุม” เมื่อฉันพูดคำนี้ออกไปเค้าโกธรมากจนต้องล้มโต๊ะเรียนหลายตัว
“...................”
“บีเอ็ม”ฉันเรียกเค้า
“บีเอ็ม...................จะ...........เฮ่อออโธ่เว้ยยย”
ฉันเริ่มร้องไห้
“บีเอ็ม”ฉันเรียกเค้าอีกครั้ง
“บีเอ็มทำไม่ได้ ... ขอโทษนะคอนเน่” แล้วเขาก้อเดินออกจากห้องไปกับแวน บีเอ็มทำไม่ได้งั้นเหรอเขาไม่ห่วงฉันเลยงั้นหรอฉันไม่สำคัญเลยใช่มั้ย ไม่เป็นไรหรอกฉันก็อยากให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่ แล้วฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะฉัน
“ X ต้องตาย ไม่เป็นไรนะไอคอนเน่เดี๋ยวกูจัดการให้”ยัยแนนโมโหมาก
ส่วนแวนไปกับบีเอ็ม เขาไปไหนกันนะ บีเอ็มฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดอะไร นายรักฉันจิงๆใช่มั้ย ฉันเจ็บขนาดนี้ ฉันแอบน้อยใจนะที่ฉันโดนตบโดนรุมเพราะนาย ฉันไม่โทดนายหรอกนะ แต่นายน่าจะดูแลฉันซิ นายน่าจะทำอะไรบ้าง นี่นายกลับบอกว่านายทำไม่ได้ แล้วนายก้อเดินหนีไป เห้ออ แต่ฉันทนได้ ไม่เป็นไรหรอก นายอาจจะโกดมากก้อได้ แต่ฉันสู้ไม่ไหวจิงๆนิ พวกมันรุมฉันนี่ คิดแล้วแค้นชะมัดเลย แต่ใจฉันก้อยังโกดนายไม่ลงอีกแหละ และอยู่ๆบีเอ็มก้อกลับเข้ามา และเดินมาทางฉัน
“คอนเน่” แล้วเสียงของบีเอ็มก้อเรียกฉันให้ตื่นจากความคิดบ้าๆ
“หือ..” ฉันจ้องหน้าบีเอ็ม ทำไมนายถึงเหมือนว่ากำลังมีความสุข ฉันเจ็บจะตายแล้วนะ
“เจ็บมากมั้ย?” หา..สีหน้าเขาบ่งบอกว่าเป็นห่วงมาก แล้วเมื่อกี้เขาก้อเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเดินกลับมาอย่างเป็นห่วงเนี่ยนะ
“อืม นิดหน่อย” ฉันตอบอย่างเบาๆ ถ้าขืนอ้าปากกว้างก้อเจ็บนะซิยะ อูยยย
“ไปห้องพยาบาลกัน บีเอ็มจะพาไปมานี่มา” พูดแล้วบีเอ็มก้อเข้ามาพยุงตัวฉันออกไปจากห้อง ไปห้องพยาบาล
“คอนเน่คงเจ็บมากซินะ บีเอ็มขอโทดที่ปกป้องคอนเน่ไม่ได้นะ บีเอ็มน่าจะอยู่กับคอนเน่ บีเอ็มผิดเองแหละ “ ทำไมดูเขาเศร้าจัง เห้อ นายนี่มันอารมณ์ไหนเนี่ย เดี๋ยวกำลังจะมีความสุข เดี๋ยวเศร้า
“ไม่เปนไร บีเอ็มไม่ต้องคิดมาก แค่นี้เอง” ฉันพูด แล้วเราก้อมาถึงห้องพยาบาล บีเอ็มบอกอาจารย์ที่ห้องพยาบาลว่าเขาจะทำแผลให้ฉันเอง แล้วเขาก้อหยิบแอลกอฮอล์มาชุบสำลี แล้วค่อยๆเช็ดที่แผลฉันอย่างเบาๆ นี่ตาฉันบวมยังไม่พอ ตัวต้องมาเป็นแผลอีก ชีวิตฉันมีไรดีมั้ยเนี่ย
“โอ๊ย .. แสบอ่ะ” ฉันร้องออกมาจนทำให้บีเอ็มตกใจ
“เอ่อขอโทด แสบมากมั้ย ก้อมันแอลกอฮอล์นี่ ไม่ใช่น้ำผลไม้” โธ่ยังอุตส่าห์จะกวนอีกแน่ะ
“บีเอ็มบ้า” แล้วเราก้อทำแผลเสร็จแล้วกลับไปที่ห้องแล้วเรียน พอถึงเวลาเลิกเรียน
“คอนเน่วันนี้เรามีนัดกัน” บีเอ็มพูด
“อืมใช่ แต่หน้าคอนเน่ซิ ยังจะอยากไปอีกหรอ” ฉันถาม
“จะเป็นไรไปหละ หน้ายังไง คอนเน่ก้อยังชื่อคอนเน่ และคอนเน่ก้อเป็นแฟนบีเอ็ม” ว้าวบีเอ็มนายนี่รับได้ทุกอย่างเลยนะเนี่ย จะดีไปถึงไหน และบีเอ็มก็โดดเรียนอยู่เฝ้าฉันที่ห้องพยาบาล ฉันดีใจนะที่นายอยู่ข้างๆฉัน ถึงนายจะไม่ได้แก้แค้นให้ ฉันก็ไม่โกดฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นนี่ และก็ถึงเวลาเลิกเรียน วันนี้บีเอ็มนัดฉันไว้บอกว่าจะพาไปไหนซักที่นี่แหละ
บีเอ็มขับมอไซค์โดยมีฉันซ้อนท้ายไปยังสวนสาธารณะแห่งนึง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไร ที่นี่เงียบสงบมีชิงช้าห้อยอยู่2ตัว โอบล้อมไปด้วยต้นไม้เต็มไปหมด ลมพัดปลิวไปมาทำให้ชิงช้าสองตัวไกวช้าๆ ต้นไม้ที่เขียวชอุ่มกระทบกับลมที่พัดผ่านทำให้ใบไม้ปลิวไหว ใต้ต้นไม้นั่นมีม้านั่งด้วยนิ
“บีเอ็มนายรู้จักที่นี่ได้ไงอ่ะ” ฉันถามบีเอ็มขณะที่เขากำลังมองชิงช้า2ตัวนั้นอยู่
“อ่อ..คือบีเอ็มเคยขับรถผ่านมาแถวนี้เห็นแล้วชอบ มันดูสงบดี”
“.....”
“เวลาบีเอ็มมีความสุข หรือ อึดอัดอะไรหรือ ถ้าเครียดก้อจะมาที่นี่” บีเอ็มพูดพลางมองไปรอบๆ สูดอากาศหายใจ
“นายเครียดบ่อยหรอถึงต้องมา” ฉันถามเพราะอยากรู้เพราะเห็นนายยิ้มตลอด
“แค่บางครั้ง แต่ตอนที่บีเอ็มได้เจอคอนเน่บีเอ็มก้อมาที่นี่นะ”
“....”
“เพราะว่าบีเอ็มมีความสุข” งั้นหรอ ฉันดีใจนะเนี่ย
“หรอ” แล้วฉันก้อเขินๆ
“^o^” บีเอ็มไม่ตอบแต่เขากลับยิ้มอย่างจริงใจให้ฉัน ฉันรักรอยยิ้มนายจัง
“แล้ววันนี้พาคอนเน่มาที่นี่ทำไมหรอ”
“...บีเอ็มเคยคิดนะว่าถ้าบีเอ็มมีความสุขกับคนที่บีเอ็มรัก บีเอ็มจะพาเขามาที่นี่”
“....”
“และคนนั้นคือคอนเน่” บีเอ็มพูดแล้วจับมือฉันขึ้นมาแนบไว้ที่น่าอกของเขาด้านซ้าย ฉันรับรู้ได้เลยว่าตอนนี้เขากำลังใจเต้นแรงมาก
“คอนเน่”
“หือ..?”
“บีเอ็ม....”
“...” และบีเอ็มก้อก้มลงมาแล้วเอาปากมาใกล้ๆที่หูฉันแล้วกระซิบว่า
“บีเอ็มรักคอนเน่นะ” แล้วเขาก้อเลื่อนปากมาหอมที่แก้มของฉัน และเงยขึ้นมามองหน้าฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกกำลังหน้าแดงมากๆๆ ก้อเขินนี่ เหมือนทุกสิ่งเงียบลงเมื่อได้ยินคำๆนี้ เหมือนว่าที่แห่งนี้มีแค่เรา2คน
“เอ่อ...” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่เขินๆ
“^o^” และบีเอ็มก้อยิ้มให้ฉัน(อีกแล้ว)
“เอ่อ..คือ” ฉันไม่รู้จะบอกรักบีเอ็มดีหรือป่าว ฉันอยากจะพูดเพราะครึ่งใจนี้ฉันรักบีเอ็ม แต่อีกครึ่งใจมันคือทอย ..
“หือ..?”
“เอ่อ..คอนเน่ก้อระ”
ปี ดี ปี ด้า ปับ ปับ ปา ปา ด้า .. เสียงโทสับฉันก้อดังขึ้นขัดจังหวะเบอร์ แม่นี่นา
“ฮัลโหล”
(คอนเน่อยู่ไหนลูก)
“อยู่แถวๆโรงเรียนกับเพื่อนน่ะค่ะ”
(วันนี้แม่กับพ่อจะไปทำธุระที่ต่างจังหวัดนะ ลูกอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย)
“อ่อค่ะ กลับวันไหนค่ะ”
(พุ่งนี้ดึกๆน่ะ แม่จะไปคืนนี้ โอเคนะ)
“ค่ะแม่”
(จ๊ะๆ บายๆนะ)
“ค่ะ บายๆค่ะแม่” แล้วแม่ก้อวางสายไป วันนี้ต้องอยู่บ้านคนเดียวงั้นหรอ
“แม่หรอคอนเน่” บีเอ็มถาม
“อืม วันนี้แม่กะพ่อไม่อยู่คงกลับพุ่งนี้น่ะ วันนี้ฉันอยู่บ้านคนเดียว”
“หรอ งั้นวันนี้เราไปเที่ยวกันต่อนะ”
“อืม ได้” ฉันตอบแล้วบีเอ็มก้อทำหน้ายิ้มแบบมีความสุข
“แล้วคอนเน่จะไปไหนบอกบีเอ็มเลย บีเอ็มจะพาไป”
“อืม...เอ่อ...อือ...ไป...ไป....อืม.....ดูหนังดีมะ” ฉันทำท่าคิดแล้วบอกออกมา
“อืมไปซิ” และบีเอ็มก้อจับมือฉันเดินมาที่รถมอเตอร์ไซค์และรถก้อขับไปอย่างไม่เร็วมาก ตอนนี้ท้องฟ้ามืดลงแล้ว แสงไฟรถและโคมไฟข้างทางกำลังส่องสว่างทำลายความมืด และรถก้อมาถึงที่สยาม และเราก้อเดินไปดูหนังที่มาบุญครองกัน ตลอดทางตั้งแต่ลงจากมอเตอร์ไซค์บีเอ็มยังคงจับมือฉันไว้ มือนี้มันช่างดูอบอุ่นจิงๆ บีเอ็มนายกำลังเติบโตในใจฉันแล้ว
“คอนเน่อยากดูเรื่องอะไร” บีเอ็มหันมาถามฉันขณะที่ยืนอยู่หน้าที่ขายตั๋วหนัง
“อืม อะไรดีหละ”
“คู่กรรม” โอ้ม่ายนะ
“บีเอ็มไปดูคนเดียวและกัน คอนเน่เกิดไม่ทัน” 55+ เปนไงมุขฉัน
“- -*” บีเอ็มจ๋อยไปเลย
“โอเคงั้นดูเรื่อง สไปเดอร์แมน2ดีมั้ย” ฉันเสนอ
“อืม บีเอ็มก้อกำลังอยากดู งั้นไปซื้อตั๋วกัน” และเรา2คนก้อเดินไปซื้อตั๋วหนัง บีเอ็มเป็นคนเลี้ยง อิอิ ใจดีจังเลยบีเอ็มเนี่ย เราซื้อตั๋วหนังรอบ2ทุ่ม10นาที
“กินไรมั้ยนี่อีกตั้ง45นาทีอ่ะ” บีเอ็มถาม
“อืมไปซิ กินไรดีอ่า”
“MK มั้ย บีเอ็มออกเอง”
“นี่บีเอ็มกะจะไม่ให้คอนเน่ช่วยไรเลยหรอ”
“อืม ไม่ต้องหรอก”
“ไม่เอาน่า คอนเน่ไม่อยากเห็นแก่ตัวนะ”
“อืมไม่หรอก แต่ถ้าอยากเลี้ยงไว้วันหลังเรามาเที่ยวกันไง”
“อืมตกลง”
และเราก้อเดินไปที่ร้านMK คือตอนนี้ฉันหิวอ่ะนะเราสั่งอาหารมาก้อเยอะนะสำหรับ2ที่ ถึงจะหิวไม่มากแต่ก้อกินซะ ไม่เหลือความเป็นผู้ดีเลย จนเป็ดย่างติดที่ขอบปาก
“เอ่อ..คอนเน่”
“หือออ..? (ง่ำๆๆ)”
“ปากเลอะน่ะ”
“ตรงไหนอ่ะ”ฉันพูดพลางเอาหลังมือไปเช็ดที่ปาก แต่มันดันคนละข้างกะที่เปื้อนเลย
“งั้นอยู่เฉยๆ” แล้วบีเอ็มก้อหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดที่ปากฉันเบาๆ
“เอ่อ...ขอบใจนะ” ฉันเขินเลยนะ
“ครับ”
และเราก้อกินๆๆๆ ไปเรื่องจนถึงเวลาหนังฉาย
“ไปกันเถอะ หนังฉายและ” ฉันพูดและบีเอ็มก้อเช็คบิล เราเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงโรงหนังโรงที่7 และเดินเข้าไปนั่งเรานั่งแถวหลังๆเลยอ่ะ คนเยอะดีนะ และหนังก้อเริ่มฉายไปเรื่อยๆ และ บีเอ็มค่อยๆเอามือมาจับมือของฉัน ตอนนี้ใจฉันกำลังเต้นนะ และฉันก้อเอนๆ หัวไปทางบีเอ็มแต่ฉันก้อเกร็งไว้ก้อฉันอายที่จะซบไหล่เขานิ แต่แล้วบีเอ็มก้อยกมือขึ้นมาข้ามหัวเขาและค่อยๆผลักหัวฉันให้ซบไหล่เขา เหมือนเขารู้ในสิ่งที่ฉันอยากจะได้ อยากจะทำ และไหล่ของเขาก้อดูอบอุ่น
“อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง” ฉันพูดเบาๆ ไม่รู้ว่าบีเอ็มจะได้ยินมั้ย แต่คงจะไม่หรอกเพราะว่าเสียงหนังนั้นดังมาก และหนังก้อจบลง เราเดินจับมือกันออกมาจากโรงหนัง มือนี้ที่บีเอ็มจับเขาไม่ยอมปล่อยเลย ในใจฉันก้อไม่อยากปล่อยมันหรอกนะ
“จะไปไหนต่อไหม” บีเอ็มถาม
“ไม่รู้ซิ” ตอนนี้ก้อดึกมากแล้วหละ แต่ฉันยังไม่อยากลับ พ่อกับแม่ก้อยังไม่อยู่
“ถ่ายรุปมั้ย”
“หน้าฉันเพิ่งโดนตบมานะ หน้าบวมขนาดนี้เนี่ยนะ”
“อืมงั้นไว้วันหลังนะ เออคอนเน่..งั้นเราไปที่สวนนั่นอีกดีมั้ย”
“สวน???? ”
“ก้อสวนสาธารณะที่เราไปกันตอนเย็นไง”
“จะไปทำไมอีกหรอ”
“วันนี้ดาวสวยน่ะ”
“มันก้อสวยอยู่แล้วนิ”
“วันนี้สวยกว่าทุกวัน” ฉันงงกับที่บีเอ็มพูด สวยกว่าทุกวันงั้นหรอ และบีเอ็มก้อขับมอเตอร์ไซค์โดยมีฉันซ้อนท้าย มาถึงที่สวนแห่งความสุขของบีเอ็มอีกครั้ง
“ลองแหงนขึ้นไปบนฟ้าซิ” บีเอ็มพูดแล้วแหงนขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วฉันก้อแหงนขึ้นไปมองบ้าง ดาววันนี้ส่องสว่างทั่วท้องฟ้า สวยจิงๆ แต่มันก้อคล้ายๆกันเกือบทุกๆวัน
“ดาววันนี้สวยกว่าทุกวันตรงไหน”
“เพราะเรามองดูด้วยกัน....” เขาพูดแล้วจับมือฉัน
“.....” แล้วบีเอ็มก้อจับมือจูงฉันไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้
“อยากกลับบ้านหรือยัง?” บีเอ็มถามฉัน นี่เพิ่งมาถึงนะ จะให้กลับแล้วหรือไง
“ยังหรอก แล้วบีเอ็มมาเพื่อมาดูดาวอย่างเดียวเนี่ยนะ”
“...ตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว เรามาอธิษฐานกับดวงดาวกัน”
“....ดวงดาวหรอ” บีเอ็มนี่ก้อโรแมนติกดีนะ แต่ก้อเหมือนเด็กๆเลย
“อีก2นาที..”
“.....”
“ถ้าขอพรจากดวงดาวตอนเที่ยงคืน จะเป็นจริงนะ”
“งั้นบีเอ็มมาที่นี่ บีเอ็มก้อขอพรเยอะแล้วอ่ะดิ”
“เคยแค่ครั้งเดียว”
“ขอว่าอะไรหรอ”
“....ไม่บอกหรอก”
“อะไรอ่า อยากรู้นี่นา”
“เหลืออีก1นาที เตรียมตัวไว้”
“อะ..อืม”
“จะนับถอยหลังและน้า 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1..0” และเราสองคนก้อหลับตาอธิฐานแปปนึง ฉันขอให้ฉันเรียนจบไวๆ มีความสุขทุกๆวัน รวยๆ และก้อรักกับบีเอ็มนานๆเลยและฉันก้อลืมตาขึ้น ก้อพบว่าบีเอ็มกำลังจ้องหน้าฉันอยู่ด้วยรอยยิ้มที่น่ารักของเขา
“ทำไมขอพรเร็วจัง” ฉันพูดขณะที่หน้าแดงๆ
“ฉันขอแค่อย่างเดียวเอง”
“หรอ ฉันขอตั้งหลายอย่างแน่ะ”
“จิงอ่ะ ขี้งกเป็นบ้า”
“ก้อเผื่อมันเป็นจิง”
“แล้วขอว่าอะไรหรอ”
“ไม่บอก...บีเอ็มหละ”
“แฮะๆ อยากรู้จิงๆหรอ”
“อืม แน่นอน ขอว่าไรอ่ะ”
“..บีเอ็มขอให้....”
“.....”
“คอนเน่อยู่เคียงข้างบีเอ็มตลอดไป..”
“.......”
“.......”
เขาขอให้ฉันอยู่เคียงข้างเขาตลอดไปงั้นหรอ .. ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยหละ แต่ฉันรู้สึกผิดที่ฉันไม่ยกทั้งใจของฉันให้บีเอ็มไป ทั้งๆที่บีเอ็มรอยู่ ฉันจะรักนายทั้งใจแน่นอนบีเอ็ม แต่นายจะรอแน่นะ อย่าไปไหนนะ
“อืม..บีเอ็มจะรอวันที่เรา2คนรักกัน หมดหัวใจ..”
“.....” นี่เหมือนเขาอ่านสีหน้าฉันออก อ่านความคิดฉันออก
“กลับบ้านกันเถอะ” บีเอ็มชวนแล้วจูงมือฉันที่ยังจับไว้ไปที่รถ และบีเอ็มขับรถมาส่งฉันที่บ้าน และบีเอ็มก้อดับเครื่องลงมาส่งที่ประตูบ้าน
“ขอบคุนนะสำหรับวันนี้” บีเอ็มพูด
“อะ..อืม ขอบคุนเหมือนกัน”
“ครับ”
“กลับบ้านดีๆนะบีเอ็ม “
“อืม หลับฝันดีนะ คอนเน่”
“ค่ะ หลับฝันดี”
“บายๆ”
“บายๆ” บีเอ็มพูดบายๆ แล้วชิงหอมแก้มฉันอีกหนึ่งที่และเดินกลับไปที่รถของเขาปล่อยให้ฉันยืนงงและใจเต้นอยู่อย่างนั้น ขอบคุนนะบีเอ็มวันนี้ฉันมีความสุขมากๆ และฉันก้อเข้าบ้านอาบน้ำ.. วันนี้ฉันรู้สึกดีจนนอนไม่หลับเลย.. ฉันรักบีเอ็มจังเลยอ่ะ ทำไมนายต้องดีกับฉันด้วยหละ ก้อเราเปนแฟนกันนี่ อิอิ ดึกและไม่มีไรทำเปิดคอมฯดีกว่า และฉันก้อต่อเนตเข้าเพื่อเล่นเอ็มเอสเอ็น แต่จะว่าไปฉันรู้สึกเฉยกับการเล่นแล้วนะ ก้อเพราะบีเอ็มนายนั่นแหละ ขอบคุนมากๆเลย และเมื่อฉันออนเอ็มเสียงเตือนว่ามี คนทักเข้ามา
Toy : “หวัดดี คอนเน่คนดี” คอนเน่คนดีงั้นหรอ ... ทอยนั่นเอง
Conne : “หวัดดีจ๊ะ” ถึงมันจะไม่ดีใจเหมือนแต่ก่อนนั้น ตอนนี้ฉันรู้สึกใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก
Toy : “เปนไงมั่ง วันนี้ทำไมออนดึกจัง ที่ประเทศไทยตอนนี้คงตีหนึ่งกว่าแล้วซิ “
Conne : “อืมช่าย”
Toy : “ทอยมีไรจะบอกคอนเน่ด้วยแหละ”
Conne : “อะไรหรอ”
Toy : “ทอยดีใจมากๆ และทอยว่าคอนเน่ก้อคงดีใจเหมือนกัน”
Conne : “อืม จิงหรอ อะไรหละ”
Toy : “ทอยจะกลับไปหาคอนเน่นะ”
Conne : “...................”
Toy : “ทอยจะกลับไปเรียนที่ประเทศไทย”
Conne : “...................” วินาทีที่ได้อ่านประโยคเหล่านั้น ฉันเหมือนโลกหยุดหมุน จะกลับมางั้นหรอ ฉันรู้สึกตื้นตันมากๆเลย จะกลับมาหาฉันงั้นหรอ ในที่สุดทอยก้อจะกลับมา จิงๆหรอเนี่ย ..
Toy : “เงียบทำไมอ่ะคอนเน่”
Conne : “อ่อ ป่าวจ้า”
Toy : “ทอยจะกลับไปอาทิตย์หน้าเลยนะ วันเสาร์ตอนเช้า7โมง มารับทอยที่แอร์พอร์ตด้วยนะ”
Conne : “...........” ฉันอึ้งหนักกว่าเก่า ทำไมถึงเร็วนาดนี้เลยหละ
Toy : “ทอยคิดถึงคอนเน่นะ” และคำๆนี้ที่ตลอด1ปีตั้งแต่เราเลิกกัน ฉันไม่เคยได้ยินมันเลย แต่วันนี้เป็นวันที่ฉันได้ยินมัน เขากำลังจะกลับมาจิงๆ
Conne : “อืม คอนเน่ก้อเหมือนกัน”
Toy : “คอนเน่ยังรอทอยอยู่ใช่มั้ย??” ฉันเคยบอกว่าจะรอเขา ฉันเคยพูดว่าฉันจะรอเขาตลอดเลยไป แต่ตอนนี้ฉันมีแฟนแล้ว ทอยให้ฉันรอตั้ง1ปี ฉันเหนื่อย ฉันท้อ ฉันคิดไว้ว่าเขาคงจะไม่กลับมาหรอก แต่เขาก้อจะกลับมาหาฉันเหมือนอย่างเดิม นี่ไงหละฝันของฉันมันเป็นจิงแล้ว .. แต่ใจฉันกำลังจะยกให้บีเอ็มทั้งดวง
Conne : “.............” ฉันไม่ตอบอะไรเพราะฉันรู้สึกผิดมากๆ
แต่แล้วเนตก้อหมด ฉันไม่ได้ตอบอะไรทอยไป คืนนั้นฉันนอนไม่หลับ เฝ้าคิดว่าจะทำยังไง ไหนบอกว่าทอยมีแฟนแล้วไง คนที่ชื่อทีน่า เขาจะกลับมาที่นี่แล้วถ้าเขาจะทิ้งไปอีกหละ และน้ำตาแห่งความอึดอัดก้อไหลออกมาจากดวงตาของฉัน ไหลลงมาอาบแก้มเป็นเวลาหลายชั่วโมงจนฉันเพลียและนอนหลับไป ตื่นมาก้อเที่ยงและวันนี้เป็นวันเสาร์แล้วฉันไม่ต้องไปโรงเรียนดีใจสุดๆ ถึงไม่ใช่วันหยุดฉันคิดว่าฉันก้อจะไม่ไป ตาฉันบวมเป่งขนาดนี้นี่ สภาพฉันตอนนี้ไม่ไหวเลย .. และฉันก้อลงมาต้มมาม่ากิน และเสียงมือถือฉันก้อดังขึ้นมา
‘นักยิ้มทีมชาติ’
“ฮัลโหล”
(ฮัลโหล ทำไรอยู่)
“กินมาม่าอ่ะ”
(ตื่นนานหรือยัง)
“ตะกี้เอง”
(หรอ ตื่นสายจัง นอนดึกหรอ) ดึกอะไรหละฉันแทบไม่ได้นอนตะหาก
“อืม”
(แล้วทำไรอยู่เมื่อคืนอ่ะ)
“ก้อเล่นเอ็มอ่ะ”
(หรอ)
“อืม แล้วบีเอ็มอยู่ไหนอ่ะ”
(อยู่บ้านจ้า)
“อืม ไม่ไปไหนหรอ”
(ไม่อ่ะ)
“อืม เดี๋ยวคอนเน่ขอกินมาม่าก่อนนะ”
(ค้าบบ งั้นเดี๋ยวคืนนี้จะโทรไปหาอีกนะคับ บายๆ”
“บายจ๊ะ” คลิก แล้วฉันก้อวางสายไป
บีเอ็มนายต้องคอยดูแลฉันตลอด นายทำอะไรให้ฉันเสมอเลย นายเหนื่อยบ้างมั้ยเนี่ย ตอนเราอยู่ด้วยกันนายก้อจะคอยเอาใจฉันเสมอ ตอนเราอยู่ห่างกันนายก้อจะเป็นห่วงเสมอ .. ขอบคุนมากๆนะบีเอ็ม วันนี้ฉันอยู่บ้านทั้งวันไม่ได้ออกไปไหน เฝ้าแต่คิดเรื่องทอยจะกลับมา ฉันควรจะดีใจซินะ ใช่ฉันยอมรับว่าฉันดีใจที่จะได้เจอคนที่ฉันไม่ได้เจอมา1ปี และเฝ้ารอมา แต่ฉันจะเจอเขาในฐานะอะไร ทอยบอกว่าจะกลับมาหาฉัน เขาบอกว่าเขาคิดถึงฉัน ฉันก้อคิดถึงทอยมากเหมือนกัน และพระอาทิตย์ก้อตกดิน และพ่อกับแม่ก้อกลับมาจากต่างจังหวัด
“คอนเน่ “
“ค..ค่ะ”เสียงเรียกของแม่ทำให้ฉันสดุ้ง
“ทำไรอยู่ลูกเหม่ออะไร”
“คิดไรไปเรื่อยน่ะค่ะ”
“ดูท่าทางเครียดๆนะ”
“ป่าวนิ”
“แล้วนี่รับประทานดินเนอร์ยังลูก”
“เห้อออ...ภาษาไทยก้อได้ค่ะ” แม่นี่ชอบเล่นมุขไฮโซอยู่เรื่อยเลย
“ฮ่าๆ” แล้วพ่อก้อขำออกมา
“ยังค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวรอแม่ทำให้กินนะ รอไปก่อนนะ”
“แม่เพิ่งกลับมาไปพักก่อนก้อได้ค่ะ คงจะเหนื่อย”
“อ่อให้แม่ไปพักผ่อนแล้วจะอดตายกันหมดหรอลูก”
“โธ่แม่ก้อ..หนูก้อไม่อยากอดตายอยู่แล้ว งั้นแม่ไปทำกับข้าวแล้วกัน “
“แค่นี้ก้อหมดเรื่อง ไม่ต้องมาทำเป็นเด็กดีหรอก คุนแม่คงเหนื่อยไปพักก่อนนะค่ะ” แม่ทำเสียงเล็กๆ ล้อเลียนฉัน และก้อเดินไปที่ห้องครัวไปทำกับข้าว และแม่ก้อทำกับข้าวเสร็จ พวกเรากินข้าวพร้อมกัน เสร็จแล้วฉันก้อขึ้นห้องนอน ฉันกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ฉันเครียดจังเลย และเสียงโทรศัพท์ก้อดังขึ้น
‘นักยิ้มทีมชาติ’
“ฮาโหล”
(ฮาเหล)
“.....”
(นอนยัง คอนเน่)
“ยังอ่ะ”
(กินข้าวยัง)
“กินแล้ว บีเอ็มหละ”
(อืม กินแล้วเหมือนกัน เออ คอนเน่อาทิตย์หน้าไปจตุจักรกันนะ)
“วันเสาร์หรอ”
(อืม) ตายหละทอยจะมาวันนี้นี่นา
(บีเอ็มจะไปซื้อต้นไม้น่ะ)
“หรอ”
(ไปมั้ย)
“ร้อนแย่เลย”
(เดี๋ยวเดินดูไปบีเอ็มพัดให้คอนเน่ไปด้วยก้อได้นิ)
“.........” ลงทุนมากเลยนะเนี่ย
(ตกลงไปมั้ย)
“ดูก่อนนะ”
(คอนเน่ไปไหนหรอ)
“นัดเพื่อนไว้น่ะ”
(ใครหรอ)
“..........”
(หือ แนนหรอ ก้อชวนแนนไปด้วยก้อได้ แล้วเดี๋ยวบีเอ็มชวนแวนเอง)
“ไม่ช่ายหรอก”
(อ้าวแล้วใครหรอ)
“เพื่อนเก่าน่ะ บีเอ็มไม่รู้จักหรอก”
(หรอ แต่บีเอ็มอยากรู้จักเพื่อนคอนเน่ทุกคนเลยนะ)
“........”
(เงียบทำไม มีไรงั้นหรอ)
“ป่าวอ่ะ”
(แล้วเพื่อนชื่อไรหรอ)
“...........” ชื่อทอยน่ะซิ
(ฮัลโหล)
“อ่ะ เอ่อ..ชื่อแทนนี่” โกหกไปแล้ว ขอโทดนะบีเอ็ม
(แทนนี่ชื่อน่ารักจัง สวยน่าดูเลยนะ)
“อะ..อืม”
(แล้วจะนอนหรือยัง?)
“ใกล้แล้วหละ”
(งั้นบีเอ็มไม่กวนและนะ แล้ววันจันทร์เจอกันนะ)
“จ๊ะ”
(ฝันดีนะครับ)
“ฝันดีค่ะ”
(บายๆ)
“บายๆ” คลิก ตู้ดๆๆ แล้วเราก้อวางสาย ฉันโกหกบีเอ็ม.......T_T ทำไมฉันมันเลวอย่างงี้นะ
และวันนี้ก้อผ่านพ้นไป.. เช้าวันอาทิตย์ ทำให้ฉันตื่นขึ้นมาด้วยหน้าตาอันโทรมของฉัน นี่หน้าฉันหรอเนี่ย มันอุบาตรตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ฉันคงคิดมากไปแหละมั้ง ....... และแล้ว เสียงโทรศัพท์ก้อดังขึ้น
‘นักยิ้มทีมชาติ’
“ฮาโหลลลลล”
(ฮัลโหล ตื่นยังจ๊ะ)
“อือหือ”
(เพิ่งตื่นหรอ)
“อืม”
(เสียงดูเพลียๆจัง)
“หรอ คงเพิ่งตื่นน่ะ”
(หรอ เมื่อคืนหลับฝันดีมั้ย)
“อืม” ดีงั้นหรอ
(ดีแล้ว)
“........”
(งั้นพุ่งนี้บีเอ็มไปรับและกันนะ 7โมงเช้า โอเคป่ะ)
“อือ”
(งั้นโอเ ค ตื่นได้แล้วนะ อย่าลืมทานข้าวนะ บายๆ)
“จ๊ะ บาย” คลิก ตู้ดๆๆ เห้อออออ... เป็นห่วงฉันอีกแล้วบีเอ็มยังไงตอนนี้ฉันก้อรักนายนะ รักมากขึ้นทุกวันเลยนะ แต่ฉันควรจะทำยังไงดีหละ วันนี้ผ่านไปอย่างไม่มีอะไรเลย ฉันเบื่อ รู้สึกว่าไม่อยากทำอะไรเลยอ่ะ และวันนี้ก้อหมดลงอย่างน่าเบื่อสุดๆเลยว่ะ
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงนาฬิกาปลุกฉันเองแหละ ฉันต้องตื่นไปโรงเรียนแล้วซินะ ฉันอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน กินข้าวเช้าก่อนไปนิดหน่อย หรือแทบจะไม่กินเลย ก้อฉันกินไม่ลงนี่นา และเมื่อฉันเปิดประตูหน้าบ้านออกมาก้อพบกับ แฟนของฉัน บีเอ็ม เขายืนพิงกำแพงหน้าบ้าน มือล้วงกระเป๋า ดูเขาเท่ดีนะ วันนี้เขาคงไม่ได้เอามอเตอไซค์มาแหละ และเมื่อเขาหันมามองฉันเขาก้อทำหน้าตกใจเล็กน้อยและเดินมาหาฉัน
“ตรงเวลาจังเลย” บีเอ็มพูดขึ้น
“อืม “
“ไปกันเถอะ” และบีเอ็มก้อเดินเคียงข้างฉันไปจนถึงป้ายรถเมล์ และเราก้อขึ้นรถเมล์ไปถึงโรงเรียนใน15นาที และมาถึงโรงเรียน เราเดินคู่กันมานักเรียนในโรงเรียนต่างจ้องมองเราเป็นตาเดียว มองอะไรกันนักหนาว่ะ!! แค่เดินมากะแฟนนะเนี่ย แต่ที่สำคันยัยพวกเด็กผู้หญิงต้องส่งสายตาเป็นประกายมาให้บีเอ็ม แฟนฉันหล่อน่ะซิ และฉันก้อเหลือบไปเห็นพี่กิ๊ฟซ่า ซึ่งนั่งอยู่ตรงสนามบาสแล้วมองมาที่ฉันกับบีเอ็ม พอฉันมองกลับไปพี่กิ๊ซซ่าก้อหลบสายตา เอ๊ะเขาเปนอะไรนะ วันศุกร์ยังมาตบฉันอยู่เลยนี่ เอ๊ะ!! แล้วทำไมหน้าพี่กิ๊ฟซ่ามีรอยแผลเต็มไปหมดเลยหละ ไปทำอะไรมานะ และยัยแนนกับแวนก้อเห็นฉันกับบีเอ็ม จึงเดินเข้ามาหา
“บีเอ็ม คอนเน่ หวัดดี”
“อืมไง”
“อืมมานานยังว่ะ” แวนถามขึ้น
“เพิ่งเดินเข้ามาตะกี้เองอ่ะ” บีเอ็มตอบ
“อ่อ อืม” และเสียงออดเข้าแถวเคารพธงชาติก้อดังขึ้น นักเรียนต่างพากันไปเข้าแถว และเราก้อเข้าห้องมาเรียน วิชาแรกคือ คณิตศาสตร์ เป็นวิชายอดฮิตเลย เกลียดสุดๆเลย ฉันกะยัยแนนก้อเลยคุยกันเกือบทั้งชั่วโมง แต่เอ๊ะทำไมวันนี้ยัยกิ๊ฟซี่ต้องมองฉันแปลกๆ พี่แกมาตบฉันนี่แกยังไม่พอใช่มั้ยเนี่ย
“นี่ คอนเน่ดูอีกิ๊ซซี่มอง X ดิ” ยัยแนนกระซิบฉัน
“อืม กูก้อเห็นอ่ะนะ ทำไมมองแปลกๆ”
“อ้าวจะไม่ให้แปลกได้ไง ก้อแฟน X ไปแก้แค้นพี่กิ๊ซซ่าขนาดนั้น “
“.....O_O.....” แฟนฉันไปแก้เค้นพี่กิ๊ซซ่า
“อ้าวนี่ X ไม่รู้หรอกหรอ”
“อือ มันหมายความว่าไงวะ”
“ก้อบีเอ็มอ่ะ เขาไปบอกให้รุ่นพี่ที่รู้จักไปแก้แค้นพี่กิ๊ซซ่า ที่เขาตบ X รุม X ขนาดนั้น”
“....o_O....” นี่มันอารายกาน ฉันคิดว่าเขาคงเฉยๆกะเรื่องนี้ นี่เขาทำเพื่อฉันหรอเนี่ย บีเอ็มนายอยากจะปกป้องฉัน แต่ที่นายบอกว่านายทำไม่ได้ มันคืออะไรหละ แต่ถึงฉันจะไม่อยากให้มีเรื่องกัน แต่ฉันก็ดีใจที่นายปกป้องฉันนะ และวันนี้ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับบีเอ็มเรื่องนี้ บีเอ็มไปส่งฉันทุกๆวัน ปฏิบัติกับฉันเหมือนทุกๆวัน