รักล้นใจของนายสุดหล่อ(ซึ้งนะ)

ลำดับตอนที่ #5 : ~5~

~5~

“ฉันกลับบ้านล่ะนะ บ๊ายบาย แวนฝากพาแนนส่งบ้านด้วยนะ ไปนะบีเอ็ม” ฉันพูดพลางโบกมือให้พวกเขาที่กำลังเดินออกจากบ้านบีเอ็มหลังจากที่ทำแผลเสร็จ แต่บีเอ็มเรียกฉันไว้
“เดี๋ยวบีเอ็มเดินไปส่งนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดินได้น่า ไม่โดนฉุดหรอก”
“ฉันไม่ได้กลัวเธอโดนฉุดซะหน่อย ฉันกลัวว่าเธอจะไปฉุดคนอื่นน่ะซิ 55++”
“ตาบ้า” แต่บีเอ็มก้อเดินไปส่งฉันที่บ้าน และขณะเดินไปส่งเขาก็พูดขึ้น
“เธอมีแฟนหรือยังอ่ะ??” เขาถามฉันทำให้ฉันอึ้งนิดหน่อย
“ไม่มี นายถามทำไมเนี่ย”
“ป่าว” แล้วเค้าก็ก้มหน้าลงฉันเห็นรอยยิ้มเค้าอีกแล้ว
“แล้วนายล่ะ??” ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนี่นะ ก็นายหล่อออกอย่างงี้
“ม่ายมีหรอกมีแต่เธอนั่นแหละ55++”
“อะไรของนาย o_O???”
“ป่าวค้าบบบ ^o^” ยิ้มตลอดกาลล่ะนายนี่
แล้วก็มาถึงหน้าบ้านในเวลา10 นาทีเท่านั้น
“บ๊ายบายนะบีเอ็ม” ฉันพูดแล้วโบกมือให้บีเอ็ม
“คับผม แล้วพรุ่งนี้ไปร.รด้วยกันอีกนะจะมารอนะ บ๊ายบายรีบนอนด้วยล่ะคับ เอ้อขอบคุณนะที่วันนี้ทำแผลให้บีเอ็ม บายๆ”
“อื้ม”ฉันยิ้มให้เขาแล้วเดินเข้าบ้าน
“ไปไหนมาอ่ะลูก” แม่ถามฉันขณะที่นั่งดูทีวีอยู่
“ไปบ้านเพื่อนมาค่า”
“บ้านแนนเหรอ”
“ป่าวอ่ะค่ะ บ้านบีเอ็ม”
“บีเอ็ม??คนไหนอ่ะลูก ผู้ชายเหรอ” จากที่แม่สนใจทีวีอยู่ก็หันมาสนใจฉันทันที
“ช่ายค่ะไปทำแผลให้มันอ่ะค่ะ มันไปต่อยกะเด็กร.รอื่นมา ”
“หรอๆ แย่จังนักเลงหรอเนี่ย แต่หล่อมั้ยอ่ะลูกแล้วรวยมั้ย?” นี่แม่ฉันกำลังคิดอะไรเนี่ย
“ก็ดีอ่ะนะแม่ หล่อมากเลย รวยด้วยแหละบ้านมันอยู่ตรงนี้เองเดิน10นาทีก็ถึง”
“จริงหรอ แค่เพื่อนเองหรอลูก”
“แม่จะให้เป็นอะไรล่ะ”
“ฮิฮิหาลูกเขยรวยๆนะลูกเอ้ย”
“โธ่แม่ - -*”ฉันรีบเดินขึ้นของแล้วก็รีบมาออนเอ็ม รอแฟนฉัน ฮิฮิ ทอยนั่นเอง แฟนเก่าต่างหากล่ะเฮ่อ แต่เขาก้อไม่เห็นออนอีกตามเคยแหละ
เช้าวันรุ่งขึ้น
“หวัดดีแม่ /l\ ไปล่ะบ๊ายบาย (^ ^)”) ” ฉันไหว้แม่และโบกมือบายๆ
“เพื่อนมารอนานแล้วนะลูก” ห๊ะ !! เพื่อนงั้นเหรอ
“เพื่อน????”
“บีเอ็มของลูกไงจ๊ะ หล่อมากเลยนะลูกเก็บไว้พิจารณาก็ดีนะ”
“แล้วแม่รู้ได้ไงว่าเขาชื่ออะไร”
“ก็เขาบอกแม่นี่หน่า”
“อะไรนะแม่!!!!!”
“55++ทำไมล่ะแหม แม่จะคุยกับว่าที่ลูกเขยหน่อยไม่ได้หรองัย กะว่าถ้าพ่อตื่นแล้วจะแนะนำให้พ่อรู้จัก
นะเนี่ย บังเอิญแกตื่นก่อน ไปร.รได้แล้วไป บ๊ายบายนะจ๊ะบีเอ็ม”แม่พูดกับฉัน แต่ประโยคหลังนี่แม่ตะโกนบอกบีเอ็มที่นั่งอยู่ในสวนข้าในบ้านฉัน
“ครับคุณแม่ วันหลังผมจะซื้อขนมมาฝากนะคร้าบบ”แล้วทั้ง2ก็โบกมือให้กัน ทำเอาฉันยืนอึนอยู่
คนเดียว
“นาย รู้จักกับแม่ฉันได้ไง”
“ก็แม่คอนเน่เรียกบีเอ็มอ่ะ ให้เข้าไปในบ้านเลยเดินเข้าไปแล้วก็คุยกัน แม่คอนเน่เนี่ยน่ารักเนอะ”
“นายชอบแม่ฉันหรอ จีบดิ555555++++”
“คอนเน่จะบ้าหรอ อยากได้มาเป็นแม่ยายตัวเองจังเลยอ่ะ”
“ต้องการจะสื่อ???”
แล้วเขาก็ยิ้มอีกตามเคยเราก็นั่งรถเมล์มาถึงร.รแล้ว
“ X คอนเน่  X ช่วยกูด้วยยยย “ไอแนนวิ่งมาหาฉันด้วยความเร็วสูง สงสัยจะกินนมนะเนี่ย
ความเร็วสูง55++แอบเล่นมุขนิดนึงอิอิ
“ทำไมวะแนนมีเรื่องไรอีกอ่ะ”
แล้วแนนก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังว่ายัยกิ๊ฟซี่เข้าใจผิดคิดว่ายัยแนนเป็นแฟนกับแวนจริงๆเลยเอาไป
ป่าวประกาศซะทั่วร.ร
“ทำไงดีวะ X ซวยแน่คราวนี้”
“ซวยยังไงวะมีข่าวว่าได้เป็นแฟนกับคนหล่อเนี่ย”
“ X ลองคิดนะแค่กูเดินเข้ามาในร.รก็มีคนท้าตบซะทั่วแล้วบรรดาแฟนคลับนายนั่นอ่ะเยอะพอๆกับ
ของบีเอ็มแหละ”
“บีเอ็มมีแฟนคลับด้วยหรอ??”
“นี่ X ไม่รู้เหรอบีเอ็มอ่ะหล่อขนาดนั้น”นั่นน่ะสิฉันลืมไปว่านายนั่นน่ะหล่อลากจะตาย แวนยังมีแฟนคลับ แล้วเจ้าชายของฉันจะไม่มีได้ไง
“เออว่ะ เอาไงล่ะ X ” แล้วพวกแก๊งพาวเวอร์พัพเกิร์ลก้อเดินตรงมาทางฉันและแนน และยัยกิ๊ฟซี่ก้อพูดขึ้นว่า
“อีแนน  X กล้ามากเลยนะที่กล้ามาเป็นแฟนคนที่กูชอบ”
“เอ่อ...คือ..” แนนพูดไม่ออกได้แต่อ้ำอึ้ง
“แหม  X กลัวละซิท่า ถึงทำท่าแบบนี้  X ใช้มารยาส่วนไหนของ X วะ ที่จีบแวนติด” ยัยกิ๊ฟซี่ด่ายัยแนนด้วยคำพูดที่ทำให้หน้าแนนจากปกติกลายเป็นแดงกร่ำ ฉันว่าตอนนี้ในใจมันคงไหม้ไปแล้วหละ และยัยแนนก้อพูดขึ้น
“กูไม่ได้กลัวหรอกนะ กูไม่จำเป็นหรอกว่าต้องใช้มารยาส่วนไหน เพราะคนสวยอย่างกู วิเศษแบบกู ไม่จำเป็นต้องไปจีบใครเค้าก่อนหรอก  X จำไว้!!” แนน ดูท่าทาง X โกดมากเลยว่ะ
“ X กล้ามากเลยนะที่ชมตัวเองแบบนั้นน่ะ กูว่าแวนก้อคงคิดว่า X แค่ทางผ่านนั่นแหละ กูว่าเค้าคงไม่จิงจังหรอก กูว่า X เลิกกะแวนเหอะ แล้วยกให้กูซะ กูว่ากูดูแลแวนได้ดีกว่า X นะ เพราะ X ทั้งสวยทั้งดีนี่ คงมีหล่อกว่าแวนมาจีบ “ อีนี่มันชักจะทำให้ฉันโมโหแทนยัยแนนมากๆ
“......” ตอนนี้ยัยแนนกำลังโกดจัดสุดๆ
“แต่ขอบอกไว้อย่างไม่ต้องมาหว่านเสน่ห์ บีเอ็มอีกคนหละ เพราะว่าพี่กิ๊ฟซ่า พี่สาวกูเขาจองไว้แล้ว” และตอนนี้เอง ที่ฉันเริ่มมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป จองบีเอ็มงั้นหรอบีเอ็มเป็นสิ่งของหรอไง ถึงจองไว้น่ะ และบีเอ็มกับแวนก้อเดินตรงมาที่พวกเรา
“มีไรกันหรอจ๊ะสาวๆ ^o^” คิดว่าจะเป็นใคร ถ้าไม่ใช้นักยิ้มทีมชาติ บีเอ็มนั่นเอง
“อ้าวแวนมาแล้วหรอจ๊ะที่รักจ๋า^o^” นี่คือเสียงยัยแนนที่ออดอ้อนสุดๆ และยัยแนนเดินไปทางแวนซึ่งยืนอึ้งกับคำพูดของยัยแนนตะกี้นี้ และคล้องแขนพลางเขย่าเบาๆ
“จะ...จ๊ะ” แวนตอบแบบตะกุกตะกักและก้อต้องอึ้งที่หน้าของแวนแดงอย่างกับลูกตำลึง แวนเขินขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด” พาวเวอร์พัฟเกริ์ลประสานเสียงกรี๊ดกัน จนพวกเราต้องปิดหูทันที
“ฝากไว้ก่อนเถอะนะพวก X ” ยัยกิ๊ฟซี่ทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินหน้าเป็นตูดออกไป
“มีไรกันหรอ “ บีเอ็มถาม
“ช่างมันเถอะ “ฉันตอบเพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ แต่ยัยแนนนี่ซิจะเอายังไงต่อไปดีนะ
“ทำไมกิ๊ฟซี่ถึงพูดแบบนั้นอ่ะ แล้วทำไมต้องกรี๊ดด้วยนะ” บีเอ็มพูดด้วยสีหน้างงๆ
“วะ..แวน” เสียงของยัยแนนเรียกแวนอย่างตะกุกตะกักและเบา
“หือ อะไร” แวนทำตาโตเพราะอยากรู้
“ฉัน.....จะเป็นแฟนกับนาย” ยัยแนนพูดด้วยน้ำเสียงจิงจังแต่หวั่นเล็กน้อย ยัยแนนคิดอะไรอยู่นะ
“ห๊า !!!/ ห๊า !!!” o_O บีเอ็มกับแวนพูดพร้อมกัน ท่าทางทั้ง2คนตกใจมากแต่คนที่ตกใจมากกว่าน่าจะเป็นนายแวนนะ
“ทำไมหละ เทอหลงเสน่ห์ฉันแล้วหรอไง” แวนถามแบบกวนๆ
“บ้าหรอฉันไม่ชอบให้ใครต้องมาว่าฉัน ก้อเมื่อวานนายดันให้ฉันช่วยแกล้งเป็นแฟนนายคุยโทรศัพท์กับยัยกิ๊ฟซี่ ยัยนั่นเอาเรื่องฉันไปประกาศซะทั่วโรงเรียนเลยน่ะซิ” ยัยแนนบ่น
“ทำไมเทอไม่บอกไปหละว่าเทอไม่ได้เป็นแฟนกับฉัน” แวนพูดกับยัยแนนพลางจ้องหน้ายัยแนน
“ก้อถ้าฉันบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกับนาย พวกกิ๊ฟซี่ก้อจะหาว่าฉันกลัวโดนตบ เลยเลิกกับนายน่ะซิ ฉันไม่กลัวยัยพวกนั้นหรอกนะ”
“แล้วเทอกลัวอะไร” แวนถามยัยแนนด้วยสีหน้าจิงจัง
“ฉัน...เอ่อ...แค่ไม่อยากให้..ไม่มีไรอ่ะ”
“- - * “
“ฉันก้อไม่รู้ว่าฉันกลัวไร แล้วนายจะตกลงมั้ยที่ฉันบอกนายไปอ่ะ”
“เรื่องไรหรอจ้ะ ^^”
“ที่ฉันจะเป็นแฟนกับนาย”
“ตกลงซิจ๊ะ ^^” o_O ฉันกับบีเอ็มที่ยืนอยู่ด้วยอึ้งไปตามๆกัน เขา2คนตอบตกลงเป็นแฟนกันแล้วหรอเนี่ย ทำไมมันง่ายจังนะ แล้ว2คนนั้นก้อเดินไปเข้าห้องเรียนด้วยกันปล่อยให้ เจ้าหญิงอย่างฉันและเจ้าชายอย่างบีเอ็มยืนเอ๋ออยู่ แล้วฉันกะบีเอ็มก้อมองหน้ากันแล้วเดินตาม2คนนั้นไป แล้วเราก้อเริ่มเรียนคาบแรก จนเสียงออดดังขึ้นบอกเวลาพักกลางวัน
“ไปกินข้าวกันนะ แนนนี่จ๋า” แวนชวนยัยแนนด้วยเสียงที่น่าหมั่นไส้จิงๆ
“อืม ไปซิจ๊ะ” ยัยแนนก้อเป็นไปกะเขาด้วย และแนนกับแวนก้อเดินนำหน้าไป เห้ย2คนนั้นมันเห็นฉันกับบีเอ็มยืนอยู่ด้วยมั้ยเนี่ย เนี่ยแหละนะบอดี้สแลม(ความรักทำให้คนตาบอด)
“คอนเน่สองคนนั้นน่ารักดีนะว่ามั้ย ^^”บีเอ็มพูดกับฉัน
“อืมใช่ แต่ดูเขารักกันจนลืมเราเลยนะ” ฉันพูดในใจก้อแอบน้อยใจนิดๆ
“อืมก้อแบบนี้แหละคนมีความรัก “
“อ่ะนะ ไปกินข้าวกันเถอะ ตามไอคู่รักนั้นไป” และฉันกับบีเอ็มก้อเดินตามยัยแนนกะแวนไปที่โรงอาหาร แล้วขณะที่เรากินข้าวกันอยู่พี่กิ๊ฟซ่า ก็เดินมาทางพวกเรา
“น้องบีเอ็มเป็นแฟนกับยัยนี่หรอคะ” พี่กิ๊ฟซ่าพูดขณะชี้นิ้วมาทางฉัน เมื่อกี้ เค้าพูดว่ายัยนี่งั้นเหรอ??
“ยัยนี่ที่พี่เรียกเมื่อกี้คือเพื่อนผมนะครับ เราเป็นเพื่อนกันคับ”
“งั้นก็แล้วไปนะ จำเอาไว้ว่าบีเอ็มน่ะฉันจอง” พี่กิ๊ฟซ่ากระซิบฉันอย่างกระแนะกระแหน
ฉันได้แต่ทำน่าเอ๋อแบบงงๆ
“บีเอ็มจ๋า ไปนั่งกับกิ๊ฟซ่านะ”พี่กิ๊ฟซ่ามองบีเอ็มด้วยดวงตาลุกวาว
“ไม่ได้หรอกครับ ผมต้องอยู่กับเพื่อนผม”
“ก็แค่เพื่อนเอง ไปอยู่กับว่าที่แฟนอย่างกิ๊ฟซ่าดีกว่านะ น้า บีเอ็มจ๋า”แหวะเชอะ
“55++ ว่าที่แฟนน่ะคนนี้ครับถึงตอนนี้เป็นเพื่อนแต่ต่อไปน่ะไม่แน่นะครับอิอิ”บีเอ็มพูดพลางมองมาทางฉัน เห้ยนายกำลังทำให้ฉันมีภัยนะ แต่ก็แอบดีใจอ่ะแหละอิอิ
“อ่ะ อะไรนะ55++อย่ามาขำหน่อยเลย กิ๊ฟซ่าไม่เชื่อหรอกว่าบีเอ็มจะคบกับยัยบ้านี่ ถึงคบก็ต้องข้ามศพกิ๊ฟซ่าไปก่อนแหละ”แล้วพี่กิ๊ฟซ่าก็เดินจากไปอย่างโกรธๆ
“นี่นายพูดงี้หมายความว่าไงยะ” ฉันหันไปมองบีเอ็มแล้วทำตาดุๆ
“แอบดีใจล่ะสิ แหมๆๆ”บีเอ็มพูด
“เชอะ”
เขายิ้มอีกแล้ว ตานักยิ้มทีมชาติเอ้ย
ระหว่างทางเดินเข้าห้องเรียนเพื่อเรียนวิชาต่อไป
“เย็นนี้ไปไหนดีวะแนน”ฉันถามยัยแนน
“ฉันต้องไปกับแวนอ่ะอิอิ”ยัยแนนพูดพลางทำน่ามีความสุขสุดๆ
“อ่าวแล้วฉันล่ะ” ฉันพูดพลางทำน่างอนๆ
“โธ่ๆเพื่อนร้ากกกฉันไม่ปล่อยให้แกอยู่คนเดียวหรอกน่าบีเอ็มเค้าบอกว่าเค้าจะอยู่เป็นเพื่อนแกวันนี้ จริงมั้ยจ๊ะบีเอ็มม”ยัยแนนหันไปทางบีเอ็ม
“จริงจ้า เย็นนี้ไปร้านขนมกันน้าคอนเน่”
“ไปทำไรอ่ะ”
“ตีกอล์ฟ55++” X บ้าไปตายซะไป
“เชอะ ฉันไม่ไปกับนายแล่ว”มีแต่คนกวนๆทั้งนั้นเลยร.รนี้
“โอ๋ๆ ขอโทษน้าไปกินขนมกันนะๆ”เย็นนี้ฉันไม่อยากกลับบ้านเร็วๆนี่
“อืมก็ได้แต่นายต้องเลี้ยงนะ”
“คร้าบผม”ยิ้มๆๆๆๆแล้วก็ยิ้ม
จากนั้นพวกเราก็เข้าห้องเรียนฉันตั้งใจเรียนเป็นพิเศษเพราะเบื่อที่จะมองคู่รักข้างๆนั่งจู๋จี๋กัน
และเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นบอกเวลาหมดวิชาสุดท้าย ในที่สุดก็เลิกเรียนจนได้
“ไปกันเหอะที่ร้าก” เสียงแวนเรียกยัยแนน หืมๆตาร้อนๆ
“จ้า”จะเสียงใครล่ะนอกจากยัยแนนอีพวกพาวเวอพัพเกิร์ลมองกันใหญ่55++
“เราก็ไปกันมั่งนะคอนเน่”นักยิ้มทีมชาติเรียกฉัน
“อื้ม” ฉันตอบตกลงและไปนั่งกินอะไรเล่นๆที่ร้านขนมฝั่งตรงข้ามหน้าโรงเรียน