รักล้นใจของนายสุดหล่อ(ซึ้งนะ)

ลำดับตอนที่ #4 : แนน&แวน

~4~

“นายอยู่นิ่งๆได้มั้ยแวน”
“อ่อจ้า” แวนตอบพลางทำสีหน้าหวาดๆ
ติ๊ดชึ่งๆติ๊ดชึ่งตะละลิดติ๊ดชึ่ง และเสียงโทรศัพท์นายแวนก็ดังขึ้น
“ซาหวาดดีคร้าบบบ” แวนรับโทรศัพท์ด้วยเสียงที่หวาน
(แวนเหรอ วันนี้เป็นไงมั่งอ่ะคะ ที่โดนต่อยอ่ะรู้ป่าวว่ากิ๊ฟซี่เป็นห่วงมากเลยนะ)
“ไม่เป็นไรมากหรอกครับแล้วคุณเป็นคัยล่ะครับ”
(ก็อยู่ห้องเดียวกับนายไงล่ะ)
“อ๋อเหรอ คือตอนนี้แวนคุยไม่ได้นะอยู่กับแฟนอ่ะครับ”
(จริงเหรอแวนมีแฟนแล้วเหรอ)
“ช่าย”
(มันเป็นใคร นังผู้หญิงคนนั้นต้องข้ามศพกิ๊ฟซี่ไปก่อน) หืม นังนี่11ร.ด. จริงๆ
(แวนอยู่กับแฟนอ่ะตอนนี้คุยไม่ได้นะเดี๋ยวแฟนแวนหึง แค่นี้นะครับ) คลิก แวนก็กดวางทันที
“ใครโทรมาอ่ะ แล้วแถวนี้มีแฟนนายด้วยหรอไหนอ่ะ” ฉันงงกับที่เค้าพูดก็เลยถาม
“ป่าว ฉันก็พูดไปงั้นแหละอิอิ”เค้ายิ้ม น่ารักจัง
“งั้นเหรอ อื้มๆ”
แล้วเสียงโทรศัพท์แวนก็ดังขึ้น(อีกแล้ว)น่าเบื่อชะมัดเลย
“ช่วยฉันหน่อยดิ” แวนทำท่าออดอ้อนฉัน
“ช่วยอารายอ่ะ - -??”
“ช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันหน่อยดิฉันรำคาญ นะๆๆ”
“o_O หา !! ฉันเนี่ยนะ...อืมก็ได้”
“ฮัลโหล นั่นใครน่ะโทรมาหาแฟนฉันหลายรอบแล้วนะ” ฉันใส่บทไปเต็มที่เลย
(อ๋อเธอเนี่ยหรอแฟนแวน) เสียงยัยนี่คุ้นหูชะมัด
“ใช่” ปีนี้รางวัลออสก้าของฉันเองย่ะ
(เธอเป็นใครอยู่ห้องไหนเนี่ย)
“เป็นคนสวยอยู่ห้องหัวใจแวน” โว้ๆๆๆ สะใจโว้ยยย
(อื้อหื้อออ ปากดีนักนะ)
“ขอบคุณย่ะ”
(แหม๊ !! บอกมาเลยดีกว่าอยู่ห้องไหนจะไปตบถึงที่เลย)
“โอ้โห จริงเหรอ กลัวจัง เธออย่าทำอะไรฉันเลยนะ มาพรุ่งนี้เลยล่ะอย่าลืมนะ”
(หื้ม แกนี่เสียงคุ้นจังเลยนะ)
“อุ้ยตายและฉันไปรู้จักคนอย่างเธอตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” แกก็เสียงคุ้นเหมือนกันแหละย่ะ
(ปากคอเราะร้าย คล้ายๆอีแนนห้องฉันเลยนะ..หืมมม)
“ก็ฉันเนี่ยแหละแนน”
“ห๊ะ กรี๊ดดดดดดดด แกอย่า..บอก...นะ ว่ะ..” ตี้ดๆ เสียงโทรศัพท์แบตหมด
“หว้าแบตหมดและยังด่าไม่พอใจเลย” ฉันหันไปมองน่าแวน เขาอึ้งมากกับสิ่งที่ฉันทำ
“เธอทำอย่างงี้บ่อยเหรอ” แวนถามฉันด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
“ทำไมหละ!! ก็ไม่บ่อยอ่ะนะ แล้วแต่อารมณ์แล้วนายไปรู้จักยัยนี่ได้ไงเนี่ย”
“ไม่รู้จักซักหน่อย”
“แล้วมันโทรมาได้ไงหละ !! ”
“จะไปรู้หรอไงเล่า เขาบอกว่าอยู่ห้องเดียวกับฉัน”
“ห้องเดียวกับเรานี่ ชื่อไรอ่ะ”
“อืม...ชื่อไรน้า เห็นพูดตะกี้ว่า กิ๊ฟซี่ไรนี่แหละ”
“O_O กิ๊ฟซี่หรอ”
“มีไรหรอ”
“ไม่มีอะไร ไม่ต้องมาถาม ถ้ามันโทรมาอีกก็ไม่ต้องรับ เข้าใจมั้ย!!! “ เอ๊ะทำไมฉันต้องอารมณ์เสียด้วยนะ แต่มันทำให้ฉัน ฉุนมาก ฉันเลยต้องตะโกนใส่หน้านายแวนไป
“จ๊ะๆ คนอะไรดุเป็นบ้า”
“พูดว่าไงนะ !!”
“ปะ..ป่าวจ้า”
“แล้วไป”