คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Test 1
Chapter 1
ตึกๆๆๆๆๆ!!
“ เฮ้ย หยุดเดี๋ยวนี้นะเว้ยเฮ้ย ” เสียงตะโกนอันทรงพลังของชายหนุ่มนี้กำลังบอกให้เด็กหนุ่มที่วิ่งอยู่ข้างหน้าเขาให้หยุด เขาไม่รู้หรอกว่า เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใคร แต่ที่เขารู้อยู่ตอนนี้ คือ..
“ ไอ้ชู้ชั่ว กูบอกให้หยุดไงวะ มาให้กูอัดหน้ามึงซะดี ๆ ”
“ หยุดก็โง่สิวะ ” เด็กหนุ่มตะโกนตอบ ใช่ ใครจะยอมให้มึงต่อยหน้าล่ะ
“ ไอ้เลวกูบอกให้หยุด แฮ่ก ๆ ” ชายหนุ่มเริ่มหอบก่อนฝีเท้าจะลดลงเรื่อยๆ เด็กหนุ่มยังคงวิ่งต่อไปไม่หยุด ก่อนจะหันกลับไปมอง ก็เห็นชายหนุ่มอยู่ไกลออกไปเรื่อยๆจนมองไม่เห็นแล้ว เด็กหนุ่มวิ่งมาหลบมุมๆหนึ่ง ก่อนจะพิงหลังกับกำแพงตึก
“ แฮ่ก ๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย ไม่ได้ออกแรงวิ่งอย่างนี้มานานแล้ว เล่นเอาแทบเป็นลม ” เด็กหนุ่มหยุดพักเหนื่อยก่อนจะหยิบกางเกงที่พาดไหล่ตัวเองมาใส่ เขาวิ่งหนีออกมาโดยไม่คิดชีวิต ด้วยสภาพเสื้อกล้ามกางเกงใน (บ๊อกเซอร์) ไม่ลืมหยิบกางเกงยีนส์กับเสื้อเชิ้ตออกมาด้วย ไม่งั้นได้กลายเป็นไอ้โรคจิตนอนข้างถนนแน่ๆ
เพี๊ยะ!!!
“ ทุเรศที่สุด ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น เด็กหนุ่มหันไปมองตามต้นเสียง ก่อนจะเห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้าภัตตาคารชื่อดังของย่านนี้ ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเริ่มมีสีเป็นรอยฝ่ามือ
“ ก็แล้วแต่คุณจะคิด ” เสียงต่ำของผู้ชายคนนั้น ฟังดูนุ่มหูแต่คำพูดกลับบาดใจหญิงสาวยิ่งนัก
“ ลี จินกิ!! ฉันจะฟ้องคุณพ่อให้มาจัดการคุณ ”
“ ก็ดีสิครับ ผมจะได้ไม่ต้องรับรู้อะไรอีก ไม่ต้องทรมาน แต่คุณน่ะสิ คุณแน่ใจหรอว่าฆ่าผมแล้ว คุณจะมีความสุข ”
“ ฉ...ฉัน...ฉันไม่ได้จะฆ่าคุณซะหน่อย ”
“ แต่ผมอยากตายนี่ คุณช่วยฆ่าผมหน่อยสิ ”
“ ค...คุณ...คุณมันบ้าไปแล้ว ” หญิงสาวพูดจบก็เดินกระแทกตัวชายหนุ่มออกไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าของชายหนุ่มจะหายไป เขาดูเศร้านะ
เด็กหนุ่มเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ ตอนนี้กำลังนั่งตรงบันไดทางเข้าภัตตาคาร เขากำลังเศร้าเรื่องอะไรนะ เรื่องผู้หญิงคนนั้นหรอ ไม่น่าจะใช่นะ เพราะเขาเองก็ยินดีไม่ใช่น้อยที่หญิงสาวคนนั้นจากไป เด็กหนุ่มเดินเข้าไปเรื่อย ๆ ถ้าอย่างนั้นทำงานดีกว่า ชเว มินโฮ
“ คุณสนใจจะไปดื่มแก้เซ็งกับผมไหม ” เด็กหนุ่มถาม ชายหนุ่มมองหน้าก่อนจะลุกขึ้น เดินเข้าไปในภัตตาคาร แต่มือหนาของเด็กหนุ่มได้คว้าข้อมือไว้
“ เดี๋ยวสิคุณ ผมพูดด้วยดี ๆ ทำไมต้องเดินหนีด้วย ”
“ ปล่อย! ไม่งั้น ฉันจะเรียกตำรวจให้มาจัดการแก ”
“ อ้าว ทำไมพูดจาแบบนี้ ผมอุตส่าห์สุภาพกับคุณนะ ”
“ คนจรจัดอย่างแก ไม่จำเป็นต้องสุภาพด้วยหรอก ” เด็กหนุ่มบีบข้อมือผู้ชายตรงหน้าแน่นจนเขาเริ่มเปล่งเสียง
“ โอ๊ย!! นี่แกมันจะมากไปแล้วนะ ” สั้นเสียงชายหนุ่ม เด็กหนุ่มพาชายหนุ่มวิ่งออกไป ชายหนุ่มทั้งโวยวาย ทุบตีเด็กหนุ่ม แต่เด็กหนุ่มตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะหยุดวิ่ง จนน้ำตาใสๆไหลออกอาบแก้มชายหนุ่มทำไมเขาอ่อนแออย่างนี้
“ ฮึก...ฉันบอกให้ปล่อยไง ” ชายหนุ่มพูดเสียงสั้น จนเด็กหนุ่มหยุดวิ่งแล้วเปลี่ยนเป็นเดินแทน เสียงสะอึนดังอีกครั้ง เด็กหนุ่มจึงพาชายหนุ่มมานั่งที่ริมแม่น้ำ ท่ามกลางอากาศหนาว ชายหนุ่มยังคงสะอึนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“ ถ้าผมทำคุณเจ็บ ผมขอโทษแล้วกัน แล้ว... ”
“ ทำไม ทำไมฉันต้องกลายเป็นคนที่อ่อนแอแบบนี้นะ ผู้ชายขายตัวหรอ ฉันน่ะ ฉันไม่เคยคิดที่จะเกาะผู้หญิงกันหรอกนะ ศักดิ์ศรีฉันมีพอนะ ทำไม ทำไมผู้หญิงพวกนั้นต้องมาเสนอเงินให้ฉันแต่งงานด้วย ฉันดูสมเพชขนาดนั้นเลยหรอ ” ชายหนุ่มพูดจบก็มองหน้าเด็กหนุ่มเป็นเชิงถาม เด็กหนุ่มกุมมือชายหนุ่มไว้ แล้วมองไปยังแม่น้ำ
“ คุณ ไม่น่าสมเพชหรอก แต่คุณดูน่าสงสาร น่าสงสารที่คุณไม่มีใครเข้าใจคุณ ถ้าคุณไม่พูดมันออกมา กลับไปหาเหตุผล กลับไปถามมันว่าทำไมถึงทำให้คุณดูน่าสมเพชขนาดนั้น ” ชายหนุ่มคิดตาม ใช่ เหตุผลที่ทำให้น่าสมเพชอย่างนี้ คือ อะไรนะ
“ คุณสบายใจหรือยัง ” เด็กหนุ่มถามชายหนุ่ม คนถูกถามหยักหน้ารับ
“ ผมชื่อ ชเว มินโฮ นะยินที่ได้รู้จัก ” มินโฮพูดพร้อมยื่นมือออกไป กะจะแสดงความจริงใจให้อีกฝ่ายได้รู้ แต่ว่า
“ ฉันชื่อ อนยู ”
“ อนยู แต่ผมได้ยินผู้หญิง... ”
“ เรียกฉันว่า อนยูดีกว่านะ ”
“ อ่าครับ ก็ได้ อนยู คุณเกิดปีอะไรหรอ ผมจะได้เติมสรรพนามได้ถูก ”
“ ฉันเรียนจบและทำงานได้ 3 ปีแล้ว นายล่ะ ”
“ ผมก็เพิ่งเรียนจบมาปีเดียวเอง งั้นผมก็ต้องเรียกคุณว่าพี่น่ะสิ ”
“ แล้วแต่นายสิ ฉันไปก่อนนะ ”
“ เดี๋ยวสิครับ พี่ ผมขอยืมมือถือหน่อย ”
“ นายจะเอาไปทำไม ”
“ มือถือผมตังค์หมดน่ะ ” มินโฮพูดจบ อนยูหยิบมือถือให้มินโฮ มินโฮ กดเบอร์ปลายทางก่อนเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของเขาจะดังขึ้น
“ พี่เคยเมมชื่อใครว่า สุดหล่อ รึเปล่า ”
“ ไม่เคย ทำไมหรอ ” มินโฮไม่ตอบแต่เขาพิมพ์ชื่อลงในมือถือของอนยูไปเรียบร้อยแล้ว
“ งั้นพี่ก็เรียกผมว่า สุดหล่อ แล้วกันนะครับ ถ้ามีปัญหาหนักใจอะไร อยากหาที่ระบายหาเพื่อนเที่ยว เพื่อนแฮงค์ โทรหาผมได้ ผมคิดราคากันเอง เออ.. แต่ถ้าเรื่องบนเตียง ผมไม่ถนัด ผู้ชายด้วยกันอะนะ แต่ถ้าพี่อยากลอง ผมก็จัดให้ได้นะ ”
“ นี่นาย นายเป็นพวกต้มตุ๋นหรอ ห๊า!! ”
“ ผมเปล่านะ ผมเป็นโฮสต์ ผมแค่ทำงาน ตอนนี้พี่ก็กำลังใช้บริการผมอยู่ด้วย ”
“ ฉันไม่ได้ขอให้นายมารับบริการฉันนี่ ”
“ อย่าเลยพี่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จ่ายให้ผมด้วยนะ 10,000 วอน ”
“ จะบ้าหรอ แค่พาฉันมาวิ่งทีนี่ 10,000 วอน นี่นายขายตัวรึไง ห๊า!! ฉัน! ไม่! จ่าย! ”
“ ถ้าพี่ไม่จ่าย ผมก็จะโทรตามจิกพี่ ไปจนกว่าพี่จะจ่าย แล้วถ้าพี่ไม่จ่ายตอนนี้ ผมจะคิดดอกเบี้ยด้วย ”
“ นี่นาย!! ”
“ จ่ายมาซะดี ๆ ” อนยูได้แต่มองหน้ามินโฮ ก่อนจะควักเงินในกระเป๋าโยนใส่หน้าเด็กหนุ่ม
“ ขอบคุณนะครับ ถ้าอยากใช้บริการอีก โทรมานะครับ พี่อนยู~ ” เด็กหนุ่มชูเงินในมือก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ชายหนุ่มร่างบางยืนทำหน้าเอ๋อ
นี่นายโดนเด็กหลอกหรอนี่ ดูท่าเขาจะเด็กกว่าที่บอกอีกนะ
ชายหนุ่มรีบพาร่างตัวเองเดินทางกลับบ้าน ท่ามกลางอากาศหนาวในเมืองที่มีแต่แสงไฟส่องสว่าง เช้าพรุ่งนี้คงต้องไปทำงานทำงานหาเลี้ยงตัวเอง แต่กว่าจะข่มตานอนได้ก็มักจะปาเข้าไปตี 2 เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะหนี้สินที่บ้านของพ่อที่ไม่เอาไหน ที่เอาแต่เล่นการพนันจนหนี้มากมายมหาศาล เขาต้องทำงานสารพัดอย่างเท่าที่จะทำได้ ส่วนแม่ของเขารายได้แค่พอหาข้าวปลาให้คนในบ้านได้กินในแต่ละวันเท่านั้น แล้ววันนี้ที่มานัดดูตัว ก็เพราะพ่อขอให้มา ที่จริงเขาไม่คิดที่จะแต่งงานอะไรตอนนี้หรอก เพราะเรื่องหนี้ภายในบ้านเขาก็แทบจะไม่มีเวลาดูแลตัวเองเลย ทำไมนะ พ่อถึงได้หาผู้หญิงมาให้เขาแต่งงานด้วยอยู่ตลอด และผู้หญิงพวกนั้นก็เหมือนกันหมด เห็นผมเป็นแค่ผู้ชายขายตัว
….
….
“ กลับมาแล้วครับ ”
“ กลับมาแล้วหรอ ไอ้ตัวดี แกทำงามหน้ามั้ยล่ะ เมื่อกี้คุณ ซอง อันนา เขาโทรมาบอกว่าแกเป็นคนที่ทุเรศที่สุด เท่าที่เคยเจอ มามันหมายความว่ายังไง ห๊า!! ” สั่นเสียงของคนที่เป็นพ่อ ชายหนุ่มก็ได้เดินเข้าห้องไปแต่ว่า คนเป็นพ่อก็ถลาเข้าไปขวางไว้ ต้องการคำตอบจากคนที่เป็นลูก
“ แล้วพ่อคิดอะไรอยู่ ถึงได้ส่งผู้หญิงพวกนั้นมาให้ผม พ่อคิดจะขายผมใช้หนี้ใช่ไหม ”
“นี่แก!!”
“ พ่อเคยคิดบ้างไหมว่า ผมจะรู้สึกยังไง ผมไม่ใช่สิ่งของนะ ที่จะขายทิ้งกันได้ง่าย ๆ ”
สิ้นเสียงชายหนุ่ม ผู้เป็นพ่อก็ได้แต่นิ่ง นี่ลูกชายเขารู้แล้วหรอว่าพ่อเขาจะขายเขาให้กับเศรษฐีณีแก่ๆ ที่ไม่มีใครเอา ใช่ เขาต้องรีบใช้หนี้ และนี่เป็นวิธีเดียวที่เขาคิดออก เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากหนี้มหาศาลของเขา โดยไม่ได้คิดว่าลูกชายของเขาจะรู้สึกยังไง
“ จินกิ แล้วลูกจะทำยังไง พรุ่งนี้เป็นเส้นตายที่ต้องใช้หนี้แล้วนะลูก ” แม่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ขอร้องให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อหาให้สักคน
“ เดี๋ยวผมจะไปขอเลื่อนจ่ายเงินเขา ให้เขาเลื่อนวันให้เราจ่ายเอง ”
“ จินกิ มันไม่ได้แล้วล่ะลูก พ่อเราขอเลื่อนมา 5 ครั้งแล้ว ถ้าเป็นคนอื่น 3 ครั้งก็โดนตามทวงไปนานแล้ว ” ชายหนุ่มนิ่งไป นี่เขาไม่มีทางเลือกเลยหรอ แต่ยังไงเขาก็ไม่ยอมแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักเด็ดขาด
“ ผมจะพยายามหาเงินมาใช้ พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะหาเงินมาให้ได้ ”
“ เท่าไหร่ แกจะหาได้เท่าไหร่ มันไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้ มันไม่ทันแล้ว ”
“ พ่อ มันต้องทันสิ อย่างน้อยจ่ายดอกเบี้ยเขาไปก่อน เขาจะได้รู้ว่าเราทำสุดความสามารถแล้ว ” ทุกคนนิ่ง
“ สรุปว่า แกจะไม่แต่งงานจริง ๆ ใช่ไหม ”
“ ใช่ครับ ผมจะไม่แต่งงาน ผมจะทำงานเพื่อใช้หนี้ ผมไปหางานทำดีกว่า พรุ่งนี้ ผมจะเอาเงินมาให้ทันนะครับ พ่อ แม่ ” พูดจบ จินกิ ก็รีบเดินออกจากบ้านไป ไม่มีใครรู้ว่า พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น วันนี้มันช่างเป็นวันที่แย่ที่สุดสำหรับชายหนุ่มที่ชื่อว่า ลี จินกิ เขาเดินหางานทั้งคืน เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินที่ไม่ได้ นำมาใช้เอง เขาต้องทำงานไปอีกนานเท่าไหร่ ถึงจะพอสำหรับใช้หนี้ทั้งหมด ทำไปจนตาย เขาจะยังได้ใช้เงินที่หามาแทบตายอย่างเต็มที่ไหม แล้วถ้าเขาตายล่ะ หนี้ทั้งหมดจะหายไปไหม
=========================================================
“ เฮ้ย!! มินโฮ วันนี้แกจะออกไปรับแขกกับฉันไหม ” เสียงเด็กหนุ่มรูปงามคนหนึ่งดังขึ้น
“ อืม เดี๋ยวฉันตามไป คีย์ นี่ เมื่อคืนฉันบอกให้แกเบาๆหน่อยก็ไม่ได้ ทำฉันระบมอยู่นี่ ”
“ อ้าว ก็แกบอกว่า อยากเปลี่ยนแนวเองนี่ แล้วยังบอกด้วยนะว่าอยากอยู่ข้างล่าง ทั้งที่ฉันถนัดอยู่ล่างมากกว่า ฮ่า ๆ ”
“ เออ....ฉันรู้แล้วน่า แกไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป ”
“ เออ ๆ เร็ว ๆ ล่ะ ” คีย์พูดจบ มินโฮผลิกตัวจะนอนต่อ แต่ดันไปกดปุ่มรีโมททีวีเข้า
‘ สุดสลดตระกูลลี ฆ่าตัวตายหนีปัญหา ทิ้งหนี้สินไว้ให้ลูกชาย’
‘เมื่อเวลา 2.00 น. วันที่ 3 มิย. XX ณ บ้านเลขที่ XX พบผู้เสียชีวิตในตัวบ้านสองคน ทราบชื่อ นายลี จองชิน อายุ 45 ปี และ นางลี มินอา อายุ 43 ปี สองสามีภรรยาที่เสียชีวิต จากการสันนิฐานคาดว่าเกิดจากการฆ่าตัวตาย โดยภายในบ้านไม่พบร่องรอยการรื้อค้น มีเพียงปืนขนาด .39 มม. ตกอยู่ข้างตัวนายลี สภาพศพ มีรอยกระสุนที่ขมับข้างขวาทั้งสองคน จากการสอบถามคนในครอบครัวคาดว่าฆ่าตัวตายหนีปัญหาหนี้สินที่ต้องจ่ายในวันนี้ สำหรับนายลี จินกิ ลูกชายของผู้ตายเผยว่า ขณะที่ตนออกไปทำงานและได้กลับเข้ามาที่บ้านเมื่อเวลา 5.00น. นั้น ได้มีการพูดคุยกัน ถึงเรื่องหนี้สินที่ต้องจ่ายภายในวันนี้ แต่ว่าไม่คิดว่าผู้ตายจะคิดสั้นซะก่อน...’
“ พี่อนยู ”
To be continues………
ความคิดเห็น