คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro... Gift
Intro … Gift …
เคยมีคนบอกผมว่า ของขวัญ คือสิ่งที่ดี ๆ ที่เราจะได้รับในโอกาสต่าง ๆ ของขวัญของสิ่งล้ำค่าที่คู่ควรกับเรา แต่ผมว่า เขาคงบอกผมมาผิดแน่ ๆ
“ มินซอกอ่า... แต่งตัวเสร็จหรือยังจ๊ะ ” เสียงเรียกที่ดังมาจากชั้นล่างของบ้านสองชั้นที่ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของเกาหลี เสียงของคนเป็นแม่กำลังเรียกหาลูกชายตัวอ้วน ๆ แก้มกลม ๆ ตาตี่ ๆ อยู่
“ มินซอกอ่า... รีบ ๆ ลงมาสิจ๊ะ แม่มีของขวัญวันเกิดจะให้ ” เด็กน้อยหูผึ่งเมื่อได้ยินว่าตัวเองกำลังจะได้ของขวัญเนื่องในวันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 7 ขวบของเขา
“ มาแล้ว ๆ ๆ ๆ มินซอกมาแล้ว ไหน ๆ ของขวัญของผม ” เด็กน้อยรีบวิ่งลงบันไดมาแล้วยืนยิ้มแฉ่งให้กับแม่ของเขา
“ ของขวัญวันเกิดปีนี้ มินซอกจะต้องชอบมากแน่ ๆ เลย รอตรงนี้ก่อนนะ ” แม่บอกเด็กน้อยแล้วลูบหัวเบา ๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตูบ้าน มินซอกมองอย่างสงสัย เมื่อแม่ของเขาจูงมือเด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินมาหาเขา เด็กน้อยช่างดูน่ารักมาก มินซอกมองเพื่อนใหม่ที่แม่พาเข้ามาหาเขาอย่างสงสัย เด็กน้อยน่าตาน่ารักคนนี้ทำให้มินซอกรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ดวงตากลมโตสองชั้น จมูกรั้นเชิดขึ้น ปากเรียวเล็กสวยได้รูป เขาคงเป็นผู้หญิงสินะ เด็กน้อยคนนั้นเอียงคอให้เขาก่อนจะยกมือขึ้นมาแล้วส่งนิ้วชี้เข้าปากตัวเอง มินซอกยิ้มเล็กน้อย เธอคงเด็กกว่าฉันสินะ น้องสาว
“ นี่ล่ะจ๊ะ ของขวัญวันเกิดปีนี้ของมินซอก นี่น้องชายของลูกนะจ๊ะ ” สิ้นเสียงแม่บอก มินซอกหุบยิ้มทันที อะไรนะ เขาเป็นผู้ชายอย่างนั้นหรอ
“ น้องชาย? หมายความว่ายังไงฮะ ” มินซอกเงยหน้าถามแม่ของเขา แม่นั่งลงแล้วตอบลูกชาย
“ นี่คือ ลู่หาน เขาจะมาเป็นสมาชิกคนใหม่ของครอบครัวเรานะจ๊ะ ลู่หาน นี่มินซอกนะจ๊ะ ” แม่หันไปบอกเด็กผู้ชายหน้าสวยคนนั้น
“ อืม... ” ลู่หานตอบมาแค่นั้น มินซอกขมวดคิ้วสงสัย ว่าทำไมเขาถึงพูดจาไม่เพราะกับแม่ของเขานะ
“ มินซอก ไหนลูกเคยบอกแม่ว่า อยากมีน้องไม่ใช่หรอ ให้ลู่หานเป็นน้องชายของลูกนะ ” มินซอกมองหน้าแม่แล้วมองหน้าลู่หานสลับกันไปมา
“ ผมไม่อยากได้เขาเป็นน้องชาย เขาพูดไม่เพราะกับแม่อ่ะ ” มินซอกบอก แม่ส่ายหน้าแล้วยิ้ม ก่อนจะลูบหัวมินซอก
“ มินซอกอ่า... อย่าโกรธลู่หานเลย เขาไม่รู้หรอก ว่าควรจะพูดกับเพื่อนใหม่ยังไง ” แม่ยังคงส่งยิ้มหับมินซอกอย่างไม่เหนื่อย แต่มินซอกกลับรู้สึกสงสัยหนักขึ้น โตขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่รู้จักอะไรบ้างเลย
“ อืม... อ่า... ” จู่ ๆ ลู่หานก็เอานิ้วที่เขาดูดจิ้มลงบนแก้มของมินซอก มินซอกตกใจเลยผลักลู่หานจนล้มลงไป
“ ลู่หาน!! มินซอก!! ทำไมลูกทำแบบนี้ล่ะ ” แม่ตกใจที่ลูกชายตัวน้อยของเธอ ผลักน้องชายคนใหม่ของเขาล้ม
“ ก็เขา... เขา เอานิ้วที่มีน้ำลายมาป้ายแก้มผมนี่ ” มินซอกพยายามแก้ตัว เขาไม่ชอบนี่ ทำไมเขาต้องปล่อยให้เด็กคนนี้เอานิ้วที่สกปรกนั้นมาจิ้มแก้มของล่ะ เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จด้วยนะ
“ มินซอก... ฟังแม่นะลูก แม่ไม่อยากให้ลูกทำกับลู่หานแบบนี้ ” แม่จบไหล่ทั้งสองข้างของมินซอกเอาไว้ แล้วมองหน้า มินซอกไม่กล้าสบตาแม่ของเขา เขามองไปที่ลู่หานที่นั่งอยู่ที่พื้น เขาเห็นลู่หานนั่งกับพื้นอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร มินซอกยิ่งขมวดคิ้วเข้าหากันมากขึ้น
“ มินซอก... ฟังแม่อยู่ไหม ” แม่เรียกมินซอกเพื่อให้เขามองหน้า
“ ฟ.. ฟังฮะ ” มินซอกบอกแม่ของเขา
“ มินซอก... ลูกเคยเห็นเด็กนักเรียนที่อยู่ห้องพิเศษที่โรงเรียนของลูกไหม ” แม่ถาม
“ เคยเห็นฮะ ทำไมหรอฮะ ”
“ แม่อยากจะบอกว่า... ลู่หาน... ก็เหมือนเด็กพวกนั้นล่ะจ๊ะ ”
“ อะไรนะฮะ ลู่หาน... เหมือนเด็กปัญญาอ่อนพวกนั้นหรอฮะ ”
“ มินซอก! อย่าเรียกพวกเขาแบบนั้นสิลูก พวกเขาแค่มีปัญหาทางด้านสมองเท่านั้น แม่อยากให้ลูกช่วยแม่ดูแลลู่หานด้วยนะ ”
นี่คือของขวัญวันเกิดปีที่แย่ที่สุดสำหรับชีวิตของเด็กชายที่ชื่อคิม มินซอก เด็กน้อยสะบัดตัวออกจากแม่แล้ววิ่งขึ้นห้องไปทันที ไม่มีการเรียก ไม่มีการวิ่งตามจากผู้เป็นแม่ มินซอกวิ่งเข้าห้องและล็อคประตูเอาไว้ เขาเกลียดเด็กคนนั้น เด็กปัญญาอ่อนคนนั้น ดูยังไงเขาเป็นเด็กคนนั้นก็ไม่มีทางพูดกันรู้เรื่อง และอีกอย่าง.. มินซอกเกลียดเด็กห้องพิเศษที่สุด
Next to…
ความคิดเห็น