ชีวิตข้าพเจ้า

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนเราเอง

                                        ตอนนั้นเรายังเป็นเด็กใหม่จิตรลดา ยังไม่มีเพื่อนสนิท(ย้ำ"ไม่มี")  วันศุกร์มีวิชาคอม(เปิดเทอมวันไหนจำไม่ได้) ครูจะสอนทำเว็บ(ตอนแรกๆก็งงๆอยู่หรอก ว่ามีสอนแบบนี้ด้วย!) แต่วันนั้นครูให้หาข้อมูลว่าจะทำเว็บเกี่ยวกับอะไร ขณะนั้นข้าพเจ้าก็ปฎิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา~  หาๆๆๆๆๆๆๆจะทำเกี่ยวกับอะไรดีเนี่ย!(ที่ครูสอนคือสอนทำหน้าเว็บเฉยๆนะ ไม่มีเป็นเว็บจริงๆ)
               และจู่ๆ! คอมข้าพเจ้าก็มรณาไปเรียบร้อย = ="(ก็เจ้งนั่นแหละ!)  ทำให้ข้าพเจ้าถูกไล่ไปนั่งข้างๆใครบางคน.......  จากนั้นข้าพเจ้าก็เริ่มเปิดเครื่องและหาต่อ  เหล่ไปมองคอมคนข้างๆ อ่า~เรานั่งข้างเด็กเรียนนี่หน่า~ หาความรู้ทั่วไปซะด้วย~ = w =

                 จากนั้นก็เริ่มคุยกัน คุยไปคุยมา ก็ถูกคอกัน(ก็...คุยกันสนุกอ่านะ!) เลยถามชื่อเขา นามของท่านผู้นั้นคือ!!!!  พั้นช์  ผู้ที่บ้าโปเกม่อนยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ปรากฎว่าแนวการพูดของพั้นช์  "ไม่มีเค้าโครงเด็กเรียนเลยซักนิด....."  พอเลิกเรียนคอมเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน~  วันต่อมาจากวันนั้น ทำให้ข้าเป็นสาวกโปเกม่อนสืบมาถึงบัดนี้~

ป.ล.ขอบคุณชะตาชีวิตที่ทำให้คอมเราพัง......เราไม่มีเพื่ิอนดีๆแบบนี้มานานแล้ว~
ป.ล.ล.วันนี้เป็นวันเกิดของ พั้นช์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะเพื่อนรัก
ป.ล.ล.ล.ถึงจะบ้าอินาสึมะ จนทำให้พั้นช์ผิดหวังว่าชอบอินาสึมะมากกว่าโปเกม่อน แต่เราก็ยังบ้าโเกม่อนอยู่นะพั้นช์ -^ ^-

                                               -เอฟี่(เอสปีออน)-