ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ใกล้ใจ (y)

    ลำดับตอนที่ #9 : ใกล้ใจ special [- ไม่เปลี่ยนใจ..นายคนเดียว -]

    • อัปเดตล่าสุด 18 พ.ค. 49


     

     

    สวัสดีครับ ทุกๆคน! ยังจำผมกันได้รึเปล่าเอ่ย?........ผม ปั๊มไงคร้าบ~

     

    ไม่ได้เจอกันตั้งนาน น้าน นาน ผมล่ะคิดถึงคุณๆ จริงๆ ..........เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ เหอๆ

     

    จากวันนั้น ถึงวันนี้  ผมก็คบกับเบสมาได้ ปีนึงเต็มๆแล้วล่ะครับ   

    จะว่าไปมันก็นานเหมือนกันนะเนี่ย(ในความคิดผม)

    ที่เปลี่ยนจาก เพื่อน มาเป็นแฟน น่ะ  มันไม่ใช่ง่ายๆนะครับ

    เมื่อก่อน  ผมพูดจากับเบสไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่หรอก  ก็เด็กผู้ชายนี่ครับ จะให้มาจ๊ะ จ๋า ก็ผิดวิสัย

    แต่ว่า ตอนนี้นะ ไม่ได้เลย   ......เบสบอกว่า ถ้าผมพูดไม่เพราะจะโดนลงโทษล่ะ  โดยการปิดปาก

    ...เอ่อ.. ด้วยปาก อ้ะ  (ผมไม่อยากยอมหรอกน้า~)

     

     

    .....ตอนนี้ ผมกับเบสก็เรียนจบ ม.6 แล้วล่ะครับ เร็วใช่ม้า   โชคดีชะมัด ที่ผมสอบเข้าได้ที่เดียวกับเบสล่ะ

    มหาลัย มีชื่อ  แถมได้คณะที่ไม่เลวอีกต่างหาก   แม่ผมงี้ ปลื้มสุดๆไปเลย

    แต่เหนืออื่นใด คนที่คอยติวให้ผมก่อนแอดมิชชั่น ก็เห็นจะเป็น นายเบส นี่แหละครับ

    เบสบอกว่า ต้องเข้ามหาลัยเดียวกันให้ได้ เลยแหละ  ..แต่ถ้าไม่ได้ ยังไงก็ต้องอยู่หอเดียวกันอยู่ดี

    (นี่ผมเป็นลูกมันรึไงเนี่ย?)

     

    ช่วงนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมน่ะครับ พวกเราเลยตัดสินใจที่จะอยู่บ้าน ให้ พ่อ แม่ หายคิดถึงซะก่อน   

    แต่อาทิตย์นี้  น้าสิทธิ์ กับ น้านิตย์   ไปเที่ยวภูเก็ต กัน เลยทิ้งลูกชายตัวเองไว้ที่บ้านผมเนี่ยดิ

    พอดีว่า ไอบ้านผมเนี่ย ก็ไม่ใช่เนอสเซอร์รี่  ซะด้วยสิ เลยไม่มีห้องให้เด็กโข่งนี่นอน

    .....และก็อย่างที่คุณๆคิดแหละครับ   เบสมันก็เลยต้องมานอนห้องผมมมมมม

    มันก็เลยเป็นแบบนี้ไง

     

    ...................................................

    หมับ’…………..

    เอาอีกแล้ว  พอผมตื่นก่อนนี่ไม่ได้เลย  มันไม่ยอมให้ผมลุกอ้ะ   เอามือหนักๆมาทับเอวผมอีกแล้ว

     

    เรื่องไรจะยอม ก็จะลุกอ่ะ  ผมเลยออกแรงแกะมือยักษ์นี่ออกจากเอว แต่ยิ่งแกะ เบสมันยิ่งรัดแน่นเลยครับ

    ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า  มันกอดผมไว้ทั้งตัวเลยน่ะสิ

     

    โอ้ย! กอดอยู่นั้นแหละ ร้อนนะเว้ย ไอ้หะอุ๊บ..อ่ะ...อื้อ...บะ.....เบส~”

     

    เราตกลงกันว่าไงครับ?   หืมมม?

     

    ง่ะ!สิ้นคำสุดท้ายมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผมอีกแล้วอ้ะ...อาทิตย์นี้แก้มผมต้องช้ำแน่ๆเลย  T-T

     

    คะ..แค่ หลุดไปนิดเดียวเองนี่นา ...

     

    ผมบ่นขมุบขมิบ  เบสก็ไม่วายเอาปากมาชนปากช่างบ่นของผมอีกแล้ว   โอย...เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่องง่ะ

    ปั๊ม เบส ตื่นรึยังลูก?

     

    แม่ผมตะโกนเรียกขึ้นมาจากชั้นล่างน่ะครับ  แต่ก่อนที่ผมจะทันอ้าปาก เบสก็ตอบออกไปก่อน

     

    ครับ น้าทิพย์มีอะไรเหรอครับ?

     

    พอดี แม่จะไปซื้อของหน่อยน่ะ  เฝ้าร้านให้แม่ด้วยนะ ทั้งสองคน

     

    ครับ

     

    ขณะที่เบสกับแม่ผมคุยกันอยู่นั้น  ผมก็ลุกไปอาบน้ำก่อนแหละ   เปิดประตูห้องน้ำมา จะล้างหน้าแปรงฟัน

    ก็ต้องตกกะใจกับหน้าตัวเอง   เห็นมะ แก้มผมช้ำจริงๆด้วย  เอ..แต่ทำไมมันแดงทั้งหน้าทั้งคอ เลยหว่า?

     

    ..............................................................................................................

    ..........................................................................................

    ..................................................................

     

    พอผมอาบน้ำเสร็จ  ก็ลงมาเฝ้าร้านก่อน จำกันได้มั๊ยครับ ว่าบ้านผมเป็นห้องเสื้อ น่ะ   ช่วงนี้ กิจการก็ดีเหมือนเดิม

    แล้วพักหลังๆนี้  ก็มีลูกค้าประจำอยู่คนนึง   มาตัดเสื้อบ่อยมากเลยครับ ชื่อคุณสุรศักดิ์ 

    แกเป็นทนายความครับ  แต่ที่ผมสงสัยกว่านั้นก็คือ  ทุกครั้งที่คุณศักดิ์มา ก็ถามถึงผมทุกที

    แถมยังต้องมีขนม นมเนย มาฝากผมทุกครั้ง   .....ก็ดีครับ ขนมอร่อย ^ ^  (ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะ!)

     

    แต่เบสน่ะสิครับ  ดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบคุณศักดิ์เท่าไหร่  เค้ามาตัดเสื้อทีไร  เบสงี้มองตาขวาง

    แล้วยังตามประกบผมแจ   อยากจะตะโกนถามเหมือนกันว่า เป็นอะไรของมัน

    คันปากยิบๆอยู่หลายครั้ง  แต่ก็เกรงใจลูกค้าน่ะครับ

     

    ......

     

    น่ะ  พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มาจริงๆซะด้วย  ก็คุณทนายสุรศักดิ์ที่ผมว่าไงล่ะ   เอ...งวดนี้มีขนมอะไรมั่งนะ

    (อ๊ะ! ก็บอกว่าไม่ได้เห็นแก่กินไง อย่ามองผมงั้นดี้~)

     

    หวัดดีครับ  คุณศักดิ์  มาตัดเสื้ออีกแล้วเหรอครับ?

     

    เอาอีกแล้ว ปั๊มเนี่ย  น้าบอกให้เรียกน้าศักดิ์ไง  เรียกคุณๆ มันดูห่างเหินยังไงไม่รู้

     

    อ่า...ครับๆ  ว่าแต่ คราวนี้น้าศักดิ์จะมาตัดสูทเหมือนเดิมป่าวครับ?

     

    อืม  คราวนี้อยากได้สูทสีเทา น่ะ เอ..แล้วช่างใหญ่ไปไหนล่ะเนี่ย?

     

    พอดี แม่ไม่อยู่น่ะครับ  ออกไปตลาดซักพักแล้ว เดี๋ยวก็คงกลับ ยังไงน้าศักดิ์นั่งรอซักครู่มั๊ยครับ?

     

    ดีจ่ะ  ก็ดีเหมือนกัน วันนี้น้าไม่มีธุระซะด้วย  ถ้านั่งทั้งวันจะโดนเจ้าของร้านไล่มั๊ยเนี่ย?

     

    โห! ใครจะกล้าไล่คุณทนายชื่อดังของจังหวัดลงล่ะครับ

     

    ผมไม่ได้เวอร์นะ  ก็ทนายสุรศักดิ์ น่ะ ดังจะตาย ว่าความคดีไหน คดีนั้นชนะ แถมยังจะรับว่าความให้เฉพาะคนที่โดนเอาเปรียบ  หรือว่าคนดีๆ เท่านั้น พวกที่จะแสวงหาผลประโยชน์ หรือโกงคนอื่นเค้าน่ะ ทนายคนนี้ไม่รับว่าความให้เด็ดขาดเลยแหละ  

     

    น้าศักดิ์ เดินตามผมเข้ามานั่งในร้าน  พร้อมกับยื่นตะกร้าขนมให้ ผมก็เกรงใจ บอกปฏิเสธไม่รับๆตั้งหลายครั้ง

    แต่แกก็คะยั้นคะยอให้ผมรับไว้จนได้  ถ้าผมไม่รับนี่ หาว่ารังเกียจกันอีกแน่ะ

     

    ผมคุยกับน้าศักดิ์ซักพักนึงแล้ว  ก็ไม่เห็นเบสลงมาซักที   สงสัยจะเห็นรถน้าศักดิ์จากชั้นสองมั๊ง เลยไม่ยอมลงมา

    ก็ผมบอกแล้วนี่ครับ ว่าเบสไม่ค่อยชอบน้าศักดิ์  ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่น้าศักดิ์ไม่เห็นจะไม่ชอบเบสซักนิด   เบสนี่ไม่มีเหตุผลเลย ให้ตายสิ

     

    ไหนๆก็ว่างๆอยู่ แถมมีทนายมาถึงบ้าน ผมเลยเอาเอกสาร ที่ได้จากการไปทัศนศึกษาศาลจังหวัดเมื่อเร็วๆนี้

     มาถามข้อสงสัยน้าศักดิ์ซะเลย  ใครจะรู้ เกิดวันดีคืนดี ผมจำเป็นต้องขึ้นโรงขึ้นศาลขี้นมาจะทำไง รู้ไว้ก่อนก็ไม่เสียหลาย

     

    แต่สงสัย น้าศักดิ์จะสายตาสั้น แล้วลืมเอาแว่นมา  ทำให้ต้องก้มซะติดเอกสาร เลยทำให้ผมที่พลอยนั่งข้างๆ ต้องก้มลงไปชี้ตามอย่างช่วยไม่ได้    

     

    ปั๊ม! ทำอะไรกันอยู่น่ะ

     

    เบสที่ลงมาทำอะไรไม่รู้  อยู่ๆก็มากระชากแขนผมเฉยเลย  ดูท่าทางโกรธๆซะด้วย  ผมไปทำไรให้เนี่ย?

     

    กำลังจะหันไปขอโทษน้าศักดิ์  ก็เห็นแม่ผมเดินเข้าร้านมาพอดี  ผมเลยเดินตามแรงลากของเบสขึ้นไปชั้นบน

     

    เบส...เจ็บ....

     

    ก็ผมเริ่มเจ็บแล้วนี่  เล่นลากกันอย่างนี้  แล้วโกธรอะไรเนี่ย?

     

    ดูเหมือนเบสจะหันมามองผมแว็บนึง  แล้วก็ลากผมไปต่อ

     

    เบส....โกรธอะไรน่ะ?

     

    คราวนี้เบส หยุด แล้วหันมาจ้องหน้าผม

     

    ปั๊ม!  นี่ไม่รู้จริงๆเหรอว่าเราโกรธเรื่องอะไร   จะทำตัวซื่อบื้อไปถึงไหนน่ะ ห๊ะ?

     

    ดูเอกสารอะไรกัน ต้องเบียดกันซะขนาดนั้น  หน้าก็แทบจะติดกันอยู่แล้ว หรือต้องรอให้คุณทนายนั่น ทำอะไรก่อนรึไง ถึงจะรู้สึกน่ะ  ปั๊ม!”

     

    ผัวะ!’

     

    ผมชกหน้าเบสไป ทันทีที่เบสพูดจบ  ตอนนี้น้ำตาที่คลออยู่ตั้งแต่แรก ไหลอาบแก้มผมอย่างที่ไม่มีทางที่จะหยุดมันได้    ทำไมล่ะ  ทั้งๆที่ผมรักเบส คนเดียว มองเบสคนเดียว เบสยังไม่เชื่อใจผมอีกเหรอ?

    แล้วน้าศักดิ์ก็เป็นคนที่ผมนับถือคนหนึ่ง ทำไมเบสต้องพูดจาร้ายๆอย่างนั้นด้วย

     

    นี่เป็นครั้งแรกที่เราทะเลาะกันร้ายแรงขนาดนี้   ไม่มีครั้งไหนเลย ที่เบสจะโมโห จนกระทั้งตะคอกผม

    แล้วครั้งนี้มันอะไรกัน  มันเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน

     

    เบส  นายมันงี่เง่าที่สุด!”  

     

    ผมพูดประโยคสุดท้ายกับเบสไป  แล้ววิ่งเข้าห้อง ทันทีที่ปิดล็อคประตูเสร็จ ก็สะอื้นออกมาอย่างเก็บไม่อยู่

    ไม่ว่าจะเจอกับเรื่องอะไรร้ายแรง  หรือเจ็บขนาดไหน  ผมก็ไม่เคยร้องไห้เท่าครั้งนี้

    ไม่อยากทะเลาะกับเบสเลย      แต่ทำไมเราถึงทะเลาะกันได้ ทำไมล่ะ  ทำไมเบสต้องพูดจาทำร้ายกันถึงขนาดนั้น

     

    ผมร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน พิงประตูที่เพิ่งปิดล็อคไปไม่นาน ....นี่เป็นการร้องที่เจ็บไปถึงขั้วหัวใจ

    เพราะไม่ว่าทุกครั้งที่ผมเจอเรื่องร้ายๆจนกระทั่งร้องไห้  ก็จะคอยมีเบสอยู่ข้างๆเสมอ 

    เบสจะกอดผมไว้  แล้วปล่อยให้ผมร้องจนพอใจ   หลังจากนั้นก็คอยลูบหัว ลูบหลัง เอ่ยคำพูดปลอบโยน

    จนจิตใจของผมสงบขึ้นได้     แต่ตอนนี้ผมกลับต้องร้องไห้เพียงลำพัง .....................

     

    ………………………….

    ……………………

    ……………..

     

    ผมร้องอยู่ซักพักจนเริ่มสงบใจได้แล้ว    ผมก็ลองๆมาคิดถึงสาเหตุที่เราทะเลาะกันอย่างนี้

    บางที  ผมอาจจะซื่อบื้อเกินไปก็ได้  ก็ยอมรับว่า ระหว่างที่คบกันอยู่ ก็พอมีผู้ชายมาตอแยผมบ้าง

    ซึ่งถ้าเบสไม่พูด ผมก็ไม่เคยจะรู้เลย   คิดว่าเป็นเพื่อนๆกัน ยังไงซะผมก็เป็นผู้ชาย  

    จนบางทีก็ลืมนึกไปถึงความรู้สึกของเบส.........

     

    ตอนนี้ผมเริ่มกลัวแล้วสิ  กลัวว่าเบสจะเบื่อผม  ผมที่เป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาๆคนนึง

    ทั้งๆที่เบสมีผู้หญิงดีๆมากมายมาสนใจ  ขนาดขอเป็นแค่กิ๊กก็มีอยู่หลายคน

    แต่เบสก็เลือกผม   คบผมคนเดียว .........ผมว่าเบสว่างี่เง่า แต่คนที่งี่เง่าที่สุด น่าจะเป็นผมมากกว่า

    ทะเลาะกันทีไร   ผมก็คิดว่าตัวเองถูกเสมอ   เอาแต่โวยวาย  เอาแต่ใจ

    แล้วยังไม่เคยทำตัวเป็นคนรักที่ดีเลยซักครั้ง.......

     

    แล้วนี่ถ้าเบสเบื่อผมขึ้นมาจริงๆ ผมจะทำยังไงดี...............

     

    ผมเปิดประตูห้องด้วยมืออันสั่นเทา   กลัวเหลือเกินว่า ความรักครั้งนี้จะหลุดลอยไป

    แต่ผมก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นเบสนั่งหันหลังอยู่หน้าห้องผม

    เบสหันมาแล้ว   แต่ผมไม่กล้าสบตาเบส ผมกลัวว่าในตาคู่นั้นจะมีแต่ความว่างเปล่า

    ผมอยากขอโทษเบส      และผมก็พูดออกไป

     

    ขอโทษ / ขอโทษ

     

    เพราะเสียงที่ประสานขึ้นนั้น ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองเบส  แววตาของเบสไม่ว่างเปล่า แต่กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

     

    ขอโทษนะปั๊ม! เราขอโทษ ที่พูดอะไรแรงๆไป   อยากจะต่อยปากตัวเองอีกซักสิบครั้งให้หายแค้น

    เรา...ไม่ได้ตั้งใจเลย...ขอโทษ ..ขอโทษจริงๆ

     

    ผมเดินเข้าไปหาเบส  อยากจะบอกว่าไม่เป็นไร   แต่ก็พูดไม่ออก  ในที่สุดคนๆนี้ก็โทษตัวเองอีกแล้ว...ทุกครั้ง

    ทุกๆครั้งที่ทะเลาะกัน  เบสไม่เคยว่าผมผิดเลยซักครั้ง   ผมสังเกตเห็นรอยช้ำที่มุมปากของเบสเป็นห้อเลือด ก็ต้องตกใจ  นี่ผมชกเบสจนช้ำขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?

     

    เบส...ขอโทษนะ...เจ็บมากมั๊ย?

     

    ผมเอื้อมมือไปแตะที่มุมปากของเบส  รู้สึกผิดเหลือเกินที่ชกเบสไปอย่างนั้น

     

    ไม่...ไม่เจ็บเลยซักนิด   ที่ปั๊มชกมาน่ะ เทียบไม่ได้กับความเลวของเราที่พูดจาทำร้ายปั๊มอย่างนั้นออกไป

     ก็เลยต้องต่อยปากชั่วๆนี้ให้สมกับความเลวร้ายของตัวเอง  แต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับที่ปั๊มต้องเจ็บ

    ..เทียบไม่ได้ซักนิดเดียว

     

    บ้าน่ะ!  ทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย

     

    ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มไหลลงมาอีกแล้วครับ   ทำไมคนๆนี้ ถึงดีกับผมได้ขนาดนี้นะ 

     

    ปั๊ม....เบื่อเรามั๊ย?

     

    หา?....ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ?

     

    ปั๊ม เบื่อเรามั๊ย  ที่เราขี้หึงขนาดนี้  งี่เง่าขนาดนี้ .....เบื่อคนๆนี้รึเปล่า?

     

    ผมสะบัดหน้าแรงๆหลายที   ตอนนี้น้ำตาผมแห้งไปแล้ว เพราะเบสเช็ดให้

     

    เราต่างหาก ที่ต้องถามเบสว่า เบื่อเรารึเปล่า?   ไม่มีความน่ารักซักนิด ......เอาแต่ใจ แถมเป็นผู้ชายอีกต่างหาก

     

    เบสส่ายหัวแล้วยิ้ม.....นี่เราดีกันแล้วใช่มั๊ย    เราเข้าใจกันแล้วใช่รึเปล่า?

     

     

    ปั๊ม จำไว้นะ..สำหรับเรา ปั๊มเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด .......รักมาก ก็หวงมาก รู้มั๊ยครับ

     

    .....โอย ตอนนี้หัวใจผมมันพองโตที่สุด ความเจ็บปวดที่ผ่านมานั้น มันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้

     

    ตอนนี้  เบสจูงมือผมเข้ามาในห้อง   จัดการเปิดวอคแมนที่อยู่ข้างเตียง  ผมเห็นเบสหยิบซีดี ที่ดูเหมือนจะซ่อนไว้ในกระเป๋า ขึ้นมาใส่เครื่องเล่น  เบสจูงมือให้ผมลงมานั่งตรงที่นอน  แต่ผมก็ล้มตัวลงนอนเลยแหละ

    หลังจากนั้น เบสก็หยิบหูฟัง มาครอบหูให้ผม  แล้วก็ลงมานอนข้างๆกัน

     

    ความจริงจะให้ปั๊มตั้งแต่วันวาเลนไทน์แล้ว  แต่ก็อายน่ะ  .....เพราะเป็นซีดีรวมเพลงรักที่เราไรท์เอง  เลยกลัวว่าปั๊มจะหาว่าเราเชยรึเปล่า

     

    ผมยิ้มให้เบส  พร้อมๆกับที่ดนตรีของเพลงแรกเริ่มขึ้น .....ถ้าเราไม่ทะเลาะกันก่อนอย่างนี้ ผมอาจจะแซวเบส ว่าเชยก็เป็นได้....... แต่ตอนนี้ ผมซึ้งซะจนพูดอะไรไม่ออกแล้วล่ะครับ

     

    ………………………………………………………

    ……………………………………….

     

    ...........ไม่รู้ว่าเธอ เชื่อไหม  ไม่ว่ามีอะไร ลดลง เพิ่มเติม  

    สิ่งเดียว ที่ยังเหมือนเดิม ก็คือความรู้สึก ที่มีเต็มหัวใจ

     

    ...ยิ่งรักยิ่งลึกซึ้ง ยิ่งผ่านวัน นานเพียงใด ฉันยิ่งอุ่นใจ อยากอยู่ใกล้ๆเธอ

     

            เบื่อแววตาคู่นี้ของฉันบ้างไหมที่ยังคงมองแค่ เธอ

    เบื่อฟังเสียงของฉันบ้างไหมที่ย้ำว่าฉันรักเธอ

    กับคำพูด เก่าๆ คนพูดเก่าๆ เธอจะซึ้ง มันอยู่ไหม

    .......อยากจะบอกว่ารัก ซ้ำๆ ซ้ำๆ ซ้ำๆ ให้จำขึ้นใจ

    บอกกับเธอคนเดียวๆ คนเดียวให้เธอมั่นใจ

    ไม่ว่านานซักเพียงใด      รู้ไว้ว่าฉันไม่เปลี่ยนใจแล้ว......

     

    จับมือกับเธอ กี่ครั้ง  หัวใจมันก็ยัง ตื้นตัน ไม่เปลี่ยนไป

    อยู่ไกล จากเธอ เมื่อไร  ทุกๆลมหายใจ ก็ยัง เป็นภาพเธอ

     

    ...ยิ่งรักยิ่งลึกซึ้ง ยิ่งผ่านวัน นานเพียงใด ฉันยิ่งอุ่นใจ อยากอยู่ใกล้ๆเธอ

     

    .......เบื่อแววตาคู่นี้ของฉันบ้างไหมที่ยังคงมองแค่ เธอ

    เบื่อฟังเสียงของฉันบ้างไหมที่ย้ำว่าฉันรักเธอ

    กับคำพูด เก่าๆ คนพูดเก่าๆ เธอจะซึ้ง มันอยู่ไหม....

    .......อยากจะบอกว่ารัก ซ้ำๆ ซ้ำๆ ซ้ำๆ ให้จำขึ้นใจ

    บอกกับเธอคนเดียวๆ คนเดียวให้เธอมั่นใจ

    บอกกับเธอคนเดียวๆ คนเดียวให้เธอมั่นใจ

    ไม่ว่านานซักเพียงใด      รู้ไว้ว่าฉันไม่เปลี่ยนใจแล้ว......

     

    .......เบื่อแววตาคู่นี้ของฉันบ้างไหมที่ยังคงมองแค่ เธอ

    เบื่อฟังเสียงของฉันบ้างไหมที่ย้ำว่าฉันรักเธอ

    กับคำพูด เก่าๆ คนพูดเก่าๆ เธอจะซึ้ง มันอยู่ไหม....

    .......อยากจะบอกว่ารัก ซ้ำๆ ซ้ำๆ ซ้ำๆ ให้จำขึ้นใจ

    บอกกับเธอคนเดียวๆ คนเดียวให้เธอมั่นใจ

     

    ไม่ว่านานซักเพียงใด......จะรักกัน

    เธอเพียงคนเดียว ............ที่สำคัญ

     

    .......รู้ไว้ว่าฉันไม่เปลี่ยนใจแล้ว......

     

    ………………………………………….

    ………………………………

    …………………..

     

    ----------------------------------------------  END  -----------------------------------------------

     

    ..........ต่ออีกนิด........

     

    เย็นวันนั้น  ตอนที่ผม กับแม่ แล้วก็เบส นั่งทานข้าวเย็นกันพร้อมหน้าเหมือนปกติ

    อยู่ๆแม่ก็พูดขึ้นว่า

     

    ปั๊มจ๊ะ   ลูกจะว่าอะไรมั๊ย  ถ้าแม่คิดจะแต่งงานใหม่น่ะ?

     

    หา

     

    เป็นเสียงผมนั่นเอง  ส่วนเบส ถีงไม่พูดอะไรออกมา แต่ก็ประหลาดใจพอๆกับผม

    พอผมตั้งสติ คิดได้ ก็รีบถามออกไปทันที

     

    ตะ...แต่ง กับใครอ่ะ แม่?

     

    คุณสุรศักดิ์ จ่ะ

     

    เค้าเพิ่งขอแม่แต่งงาน วันนี้เอง

     

    ……………………………………..

    ………………………..

    ………………..

    -------------------------------------------------end II-------------------------------------------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×