ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
วันนี้เป็นวันที่ผมจะได้ไปชะอำครับ  ทางโรงเรียน เค้าจัดคล้ายๆกับทัศนศึกษาเนี่ยแหละ 
แต่จุดประสงค์หลักของเราคือ เที่ยวครับ  เพราะโรงเรียนผมจะมีนโยบายที่ว่า 
เพื่อเป็นการคลายเครียดหลังสอบเสร็จ  ก็เลยพามาเที่ยวทะเลหลังสอบไฟนอลกัน
    ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันที่ผมรอมานานตั้งแต่ก่อนสอบมิดเทอมซะอีก    เพราะว่าอยากเที่ยวกับเพื่อนๆน่ะครับ
แต่ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกว่าไม่อยากไปเลย    อยากอยู่บ้าน อยากอยู่เงียบๆ อยากอยู่เฉยๆ.........
“ปั๊ม  ขึ้นรถได้แล้วนะ”
เบสหันมาบอกผม หลังจากที่คงเห็นผมยืนถอนหายใจอยู่หน้ารถบัส เอ.วี. ทัวร์ เสียนาน
ผมตามเบสขึ้นรถไปอย่างเนือยๆ      แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกซังกะตายอย่างนี้
ทั้งๆที่ผมเป็นคนชอบเที่ยวเสียยิ่งกว่าอะไรดี.........เป็นไรวะเนี่ยเรา?
“ปั๊ม  เป็นไรน่ะ  ทำไมเงียบๆผิดปกติ...........ถ้าง่วงก็นอนได้นะ”
เบสพูดพร้อมกับตบตรงบ่าตัวเองที่ผมมักจะใช้เป็นหมอนเคลื่อนที่เวลาหลับทุกที
สงสัยผมคงจะง่วงจริงๆด้วยล่ะครับ  ก็นี่เพิ่งจะเช้ามืดอยู่    แถมในรถคันนี้ก็ดันเป็นผู้ชายล้วนอีก 
ความชุลมุน และเสียงต่างๆคงไม่เท่ารถบัสอีกคัน
ที่อาจารย์จัดให้เป็นรถที่พวกผู้หญิงใช้เดินทางไปชะอำกันในวันนี้
เมื่อกี๊ที่ผมเดินผ่านแว๊บๆ ก่อนจะมาขึ้นรถคันตัวเองนี่ 
ก็ได้ยินเสียงตื่นเต้น ยินดีของผู้หญิงม.ปลายของโรงเรียนผม 
ตามมาด้วย  เสียงแกะห่อขนมมากมาย พร้อมกับการส่งต่อขนมกันให้วุ่นวายไปหมด ....
ส่วนรถคันที่ผมนั่งอยู่น่ะเหรอครับ  หลับกันเกือบหมดทั้งคันรถ  ซึ่งผมก็จะหลับเป็นรายต่อไปล่ะนะ
ว่าแล้วผมก็หันไปพิงไหล่ของเบสอย่างที่ทำเป็นประจำ  มันจะเมื่อยไม่เมื่อยไม่รู้ล่ะ
ที่รู้ๆ ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว......
..................................................
....................................
“ปั๊ม......ถึงแล้วๆ”
“อืออ”
ผมขยี้ตาพร้อมกับบิดขี้เกียจไปหนึ่งที หลังจากที่เบสปลุกผมเพราะมาถึงชะอำกันแล้ว
หลายคนเริ่มทยอยลงไปจองที่นั่งผ้าใบ  ที่มีให้เช่าอยู่เกลื่อนริมหาด
บางคนก็วิ่งลงน้ำเลย  โดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
ส่วนพวกผู้หญิงบางส่วน ก็แยกตัวไปเข้าห้องน้ำ      ซื้อขนม  และซื้อของตามร้านสองข้างถนนริมหาด
ผมมองดูหลายๆคนจากหน้าต่างบนรถแล้วก็ต้องสะดุ้ง  เมื่อได้ยินไอเพื่อนเวรของผมพูดขึ้น
“ไอคุณปั๊ม  มึงจะนั่งดูทะเลอยู่บนรถใช่มั๊ย      ไอเบสก็เหมือนกัน  แม่งจะสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่บนนี้รึไงวะ”
ไอวิทย์ นั่นเอง  ตัวปากหมาที่มาแขวะผม  ไรวะ  แค่นั่งบิดขี้เกียจนานไปหน่อย.....ไอเบสยังไม่เห็นว่าอะไรเลย
“เออๆ กูไปแล้วๆ”
เบสตอบไอวิทย์ออกไป  มือหนึ่งหยิบกีต้าร์  อีกมือคว้าข้อมือผมแล้วลากลงรถไปด้วยกัน
....มันจะดึงทำไมวะเนี่ย?
กลุ่มผม พอจองที่นั่งได้  ไอวิทย์กับไอกรก็จัดการ หาเสบียงก่อนเลย  โดยการไปซื้อส้มตำ ไก่ย่าง
ลาบ ข้าวเหนียว  ปูทอด  และโค้กขนาดใหญ่ ไว้ประดับโต๊ะเล่น  แต่เพียงไม่ถึงอึดใจ  ก็หายเรียบไปกับสายลม
ด้วยฝีมือการยัด ของพวกผม    เหอๆๆ ไอพวกบ้านี่ ยัดกันหยั่งกะชูชก....อ่าว..รวมผมด้วยนี่หว่า?
หลังจากกินอย่างเต็มคราบแล้ว  ไอ้ความรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ ที่ผมเป็นตอนก่อนจะมานี่หายเป็นปลิดทิ้ง
ตรงกันข้ามซะอีก  ผมอยากจะกระโจนลงทะเลไปตอนนี้เลยด้วยซ้ำ 
แต่ติดอยู่ที่  ไอเบสห้ามผมไว้ก่อนน่ะสิ  มันบอกให้รอลงไปพร้อมกัน    ให้นั่งย่อยของในกระเพาะก่อน
เพราะถ้าขืนลงไปตอนนี้ ได้จุกตาย  .....เออ มันก็จริงแฮะ  แต่ผมก็อยากเล่นน้ำแล้วอ่ะ
..
ตอนนี้พวกเบส กร วิทย์ มันหลับไปแล้วครับ  สงสัยหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน ..หลับกันหมดเลย
แต่ผมไม่ยักกะง่วงแฮะ  ..... แล้วก็นั่งย่อยอยู่นานจนมันจะหิวอีกรอบอยู่แล้วนะแหละ  .... ว่าแล้วก็ลงน้ำดีกว่า
.
..
“ฮะๆๆ”
“ ปั๊ม อยู่นิ่งๆสิ  จักกะจี้อ่ะ”
“เออๆ โทษทีๆ เอก...นายก็เดินช้าๆหน่อย จะตกแล้ว”
“รู้แล้วๆ  อยู่ข้างบนก็ส่งบอลดีๆล่ะ”
........ผมกำลังเล่นลิงชิงบอลแบบขี่ม้าส่งเมืองในน้ำอยู่ครับ  คุณๆงงมั๊ยเนี่ย?   
แบบว่า ก็เล่นเหมือลิงชิงบอลนั่นแหละ  แต่ผู้เล่น 2 คนขี่คอกัน เป็น 1 ตัวเล่นล่ะครับ 
แล้วก็เพิ่มความโหดด้วยการเล่นในน้ำ ความสูงระดับครึ่งเอว
ผมเห็นพวกห้อง 4 เล่นกัน  ก็เลยมาขอเล่นด้วย    พวกห้อง 4  ผมก็พอรู้จัก เพราะว่า พวกนี้ตัวนักบอลทั้งนั้น
เวลามาดูเบสแข่งทีไร ก็เจอกับพวกห้องนี้บ่อย เลยค่อนข้างสนิทกันแหละ 
    พอดีเอกยังไม่มีคู่ด้วย  แล้วก็ดีนะ ที่เอกมันให้ผมขี่น่ะ  ถ้าจะให้ผมแบกมันมั่งก็คงไม่ไหว
มันเป็นถึงแบคขวา ตัวกันชนของทีมฟุตบอลโรงเรียนเลยนะ  ........  แถมมันยังแบกผมตัวปลิวอีกแน่ะ
จนผมจะตกแหล่ ไม่ตกแหล่    ต้องเกาะคอมันไว้ทุกที ......นี่ผมตัวเบาขนาดนั้นเลยเรอะ?
“.........ปั๊ม.....”
......เอ  ผมรู้สึกว่า มีใครเรียกนะ  แต่หันไปก็ไม่เห็นเลยอ่ะ
“ปั๊ม!!” 
เสียงเข้มๆ ดุๆ เรียกผมทางด้านหลัง  ทำให้เอกต้องหมุนตัวตามเสียงเรียกชื่อผมโดยอัตโนมัติ
“อ้าว!..เบส  ตื่นแล้วเหรอ?”
ตื่นนานรึยังเนี่ย? แล้วทำไมต้องทำหน้าตาดุขนาดนั้นด้วยอ่ะ?
“ปั๊ม เราบอกว่า ให้ลงน้ำพร้อมกันไง  ทำไมทำอย่างนี้!”
อ้าว  เบสให้ลงน้ำพร้อมกันเหรอ นึกว่าผมหายอิ่มแล้วจะลงได้เลยซะอีก 
สงสัยคงงอนที่ผมลงมาเล่นน้ำก่อนแน่เลย  ถึงทำหน้าตาบูดอย่างนั้น 
แต่ทำไมเอกถึงทำหน้าแปลกๆอย่างนี้ล่ะ?  เบสมันทำหน้าตาน่ากลัวไปงั้นเองแหละ
เดี๋ยวก็ชวนผมไปเล่นน้ำด้วยกัน      ไม่เห็นจะต้องทำหน้าเครียดเลย
...........แต่สงสัยผมจะคิดผิด  เพราะว่าเบสยังทำหน้าตาแบบเดิม  จ้องมองผมกับเอกซักพักก็เดินลุยน้ำออกไปเลย
ผมมองแผ่นหลังเบสไปด้วยความไม่เข้าใจ  ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยล่ะ?
  แล้วผมก็เกิดอาการชาวาบที่หน้าอก  ตามมาด้วยอาการเจ็บจี๊ดๆ
เมื่อเห็นบุคคลที่เดินไปควงแขนเบสพอเห็นเบสขึ้นจากน้ำ
.. ‘พี่ชาลีน’ .
.
หลังจากนั้น  ไม่ว่าจะตอนอาบน้ำ  เปลี่ยนเสื้อผ้า  กินข้าว  หรือแม้กระทั้งตอนเล่นกีต้าร์ ร้องเพลงกัน
ตรงที่นั่งผ้าใบ บริเวณเดิมตั้งแต่ก่อนลงเล่นน้ำ  ......เบสก็ยังไม่พูดกับผม  .....จนพวกไอวิทย์กับไอกรยังสงสัย
  แต่พวกนั้นก็ไม่ยักถามออกไป  เหมือนอาการปากมากหยุดชะงักกะทันหัน
ผมอยากให้พวกมันถามจะแย่อยู่แล้ว ว่าเบสโกรธอะไร  แต่ถ้าผมถาม เบสก็คงไม่ตอบผมอยู่ดี
.......แล้วพอผมนึกถึงร่างของรุ่นพี่สาวสวยหุ่นดี  ที่เดินควงเบสออกไปตอนนั้น 
....ใจผมก็เจ็บแบบไม่มีสาเหตุอีกแล้ว  .....ทำไมนะ?
.
.
  แล้วสิ่งที่ผมเป็นกังวลมาตลอดก็เป็นจริงจนได้  เมื่อตอนขากลับจากทะเล  เบสก็ไม่พูดกับผม
แถมยังขอแลกที่นั่งกับเอกอีก    จึงทำให้ข้างๆผมตอนนี้ แทนที่จะเป็นเบส
.....กลับเป็นเพื่อนห้อง4ที่ผมเล่นน้ำด้วยเมื่อกลางวัน
สงสัยผมจะทำหน้าเศร้าไป  เอกเลยเอื้อมมือมาบีบบ่าผมเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ
ทำไมนะ เหมือนเอกจะรู้ว่าเบสโกรธอะไรผม  แต่ผมก็ไม่มีความรู้สึกอยากจะถามออกไป
ได้แต่เงียบ    และเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดทาง 
ทำไมเวลาไม่มีเบสอยู่ข้างๆ  มันเหงาถึงขนาดนี้.........แล้วยังท่าทีที่ทำเมินกันนั่นอีก
มันเย็นชาซะจน  ผมอดคิดไม่ได้ว่า  เบสอยากจะหาเรื่องทะเลาะกับผมเพราะจะได้ปลีกตัวไปคบกับพี่ชาลีน
.........ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็คงทำอะไรไม่ได้  นอกจากจะปล่อยให้มันเป็นไป
แต่ไม่อยากให้เบสทำอย่างนี้  บอกกันดีๆก็ได้นี่  .....
TBC.
แต่จุดประสงค์หลักของเราคือ เที่ยวครับ  เพราะโรงเรียนผมจะมีนโยบายที่ว่า 
เพื่อเป็นการคลายเครียดหลังสอบเสร็จ  ก็เลยพามาเที่ยวทะเลหลังสอบไฟนอลกัน
    ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันที่ผมรอมานานตั้งแต่ก่อนสอบมิดเทอมซะอีก    เพราะว่าอยากเที่ยวกับเพื่อนๆน่ะครับ
แต่ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกว่าไม่อยากไปเลย    อยากอยู่บ้าน อยากอยู่เงียบๆ อยากอยู่เฉยๆ.........
“ปั๊ม  ขึ้นรถได้แล้วนะ”
เบสหันมาบอกผม หลังจากที่คงเห็นผมยืนถอนหายใจอยู่หน้ารถบัส เอ.วี. ทัวร์ เสียนาน
ผมตามเบสขึ้นรถไปอย่างเนือยๆ      แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกซังกะตายอย่างนี้
ทั้งๆที่ผมเป็นคนชอบเที่ยวเสียยิ่งกว่าอะไรดี.........เป็นไรวะเนี่ยเรา?
“ปั๊ม  เป็นไรน่ะ  ทำไมเงียบๆผิดปกติ...........ถ้าง่วงก็นอนได้นะ”
เบสพูดพร้อมกับตบตรงบ่าตัวเองที่ผมมักจะใช้เป็นหมอนเคลื่อนที่เวลาหลับทุกที
สงสัยผมคงจะง่วงจริงๆด้วยล่ะครับ  ก็นี่เพิ่งจะเช้ามืดอยู่    แถมในรถคันนี้ก็ดันเป็นผู้ชายล้วนอีก 
ความชุลมุน และเสียงต่างๆคงไม่เท่ารถบัสอีกคัน
ที่อาจารย์จัดให้เป็นรถที่พวกผู้หญิงใช้เดินทางไปชะอำกันในวันนี้
เมื่อกี๊ที่ผมเดินผ่านแว๊บๆ ก่อนจะมาขึ้นรถคันตัวเองนี่ 
ก็ได้ยินเสียงตื่นเต้น ยินดีของผู้หญิงม.ปลายของโรงเรียนผม 
ตามมาด้วย  เสียงแกะห่อขนมมากมาย พร้อมกับการส่งต่อขนมกันให้วุ่นวายไปหมด ....
ส่วนรถคันที่ผมนั่งอยู่น่ะเหรอครับ  หลับกันเกือบหมดทั้งคันรถ  ซึ่งผมก็จะหลับเป็นรายต่อไปล่ะนะ
ว่าแล้วผมก็หันไปพิงไหล่ของเบสอย่างที่ทำเป็นประจำ  มันจะเมื่อยไม่เมื่อยไม่รู้ล่ะ
ที่รู้ๆ ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว......
..................................................
....................................
“ปั๊ม......ถึงแล้วๆ”
“อืออ”
ผมขยี้ตาพร้อมกับบิดขี้เกียจไปหนึ่งที หลังจากที่เบสปลุกผมเพราะมาถึงชะอำกันแล้ว
หลายคนเริ่มทยอยลงไปจองที่นั่งผ้าใบ  ที่มีให้เช่าอยู่เกลื่อนริมหาด
บางคนก็วิ่งลงน้ำเลย  โดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
ส่วนพวกผู้หญิงบางส่วน ก็แยกตัวไปเข้าห้องน้ำ      ซื้อขนม  และซื้อของตามร้านสองข้างถนนริมหาด
ผมมองดูหลายๆคนจากหน้าต่างบนรถแล้วก็ต้องสะดุ้ง  เมื่อได้ยินไอเพื่อนเวรของผมพูดขึ้น
“ไอคุณปั๊ม  มึงจะนั่งดูทะเลอยู่บนรถใช่มั๊ย      ไอเบสก็เหมือนกัน  แม่งจะสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่บนนี้รึไงวะ”
ไอวิทย์ นั่นเอง  ตัวปากหมาที่มาแขวะผม  ไรวะ  แค่นั่งบิดขี้เกียจนานไปหน่อย.....ไอเบสยังไม่เห็นว่าอะไรเลย
“เออๆ กูไปแล้วๆ”
เบสตอบไอวิทย์ออกไป  มือหนึ่งหยิบกีต้าร์  อีกมือคว้าข้อมือผมแล้วลากลงรถไปด้วยกัน
....มันจะดึงทำไมวะเนี่ย?
กลุ่มผม พอจองที่นั่งได้  ไอวิทย์กับไอกรก็จัดการ หาเสบียงก่อนเลย  โดยการไปซื้อส้มตำ ไก่ย่าง
ลาบ ข้าวเหนียว  ปูทอด  และโค้กขนาดใหญ่ ไว้ประดับโต๊ะเล่น  แต่เพียงไม่ถึงอึดใจ  ก็หายเรียบไปกับสายลม
ด้วยฝีมือการยัด ของพวกผม    เหอๆๆ ไอพวกบ้านี่ ยัดกันหยั่งกะชูชก....อ่าว..รวมผมด้วยนี่หว่า?
หลังจากกินอย่างเต็มคราบแล้ว  ไอ้ความรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ ที่ผมเป็นตอนก่อนจะมานี่หายเป็นปลิดทิ้ง
ตรงกันข้ามซะอีก  ผมอยากจะกระโจนลงทะเลไปตอนนี้เลยด้วยซ้ำ 
แต่ติดอยู่ที่  ไอเบสห้ามผมไว้ก่อนน่ะสิ  มันบอกให้รอลงไปพร้อมกัน    ให้นั่งย่อยของในกระเพาะก่อน
เพราะถ้าขืนลงไปตอนนี้ ได้จุกตาย  .....เออ มันก็จริงแฮะ  แต่ผมก็อยากเล่นน้ำแล้วอ่ะ
..
ตอนนี้พวกเบส กร วิทย์ มันหลับไปแล้วครับ  สงสัยหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน ..หลับกันหมดเลย
แต่ผมไม่ยักกะง่วงแฮะ  ..... แล้วก็นั่งย่อยอยู่นานจนมันจะหิวอีกรอบอยู่แล้วนะแหละ  .... ว่าแล้วก็ลงน้ำดีกว่า
.
..
“ฮะๆๆ”
“ ปั๊ม อยู่นิ่งๆสิ  จักกะจี้อ่ะ”
“เออๆ โทษทีๆ เอก...นายก็เดินช้าๆหน่อย จะตกแล้ว”
“รู้แล้วๆ  อยู่ข้างบนก็ส่งบอลดีๆล่ะ”
........ผมกำลังเล่นลิงชิงบอลแบบขี่ม้าส่งเมืองในน้ำอยู่ครับ  คุณๆงงมั๊ยเนี่ย?   
แบบว่า ก็เล่นเหมือลิงชิงบอลนั่นแหละ  แต่ผู้เล่น 2 คนขี่คอกัน เป็น 1 ตัวเล่นล่ะครับ 
แล้วก็เพิ่มความโหดด้วยการเล่นในน้ำ ความสูงระดับครึ่งเอว
ผมเห็นพวกห้อง 4 เล่นกัน  ก็เลยมาขอเล่นด้วย    พวกห้อง 4  ผมก็พอรู้จัก เพราะว่า พวกนี้ตัวนักบอลทั้งนั้น
เวลามาดูเบสแข่งทีไร ก็เจอกับพวกห้องนี้บ่อย เลยค่อนข้างสนิทกันแหละ 
    พอดีเอกยังไม่มีคู่ด้วย  แล้วก็ดีนะ ที่เอกมันให้ผมขี่น่ะ  ถ้าจะให้ผมแบกมันมั่งก็คงไม่ไหว
มันเป็นถึงแบคขวา ตัวกันชนของทีมฟุตบอลโรงเรียนเลยนะ  ........  แถมมันยังแบกผมตัวปลิวอีกแน่ะ
จนผมจะตกแหล่ ไม่ตกแหล่    ต้องเกาะคอมันไว้ทุกที ......นี่ผมตัวเบาขนาดนั้นเลยเรอะ?
“.........ปั๊ม.....”
......เอ  ผมรู้สึกว่า มีใครเรียกนะ  แต่หันไปก็ไม่เห็นเลยอ่ะ
“ปั๊ม!!” 
เสียงเข้มๆ ดุๆ เรียกผมทางด้านหลัง  ทำให้เอกต้องหมุนตัวตามเสียงเรียกชื่อผมโดยอัตโนมัติ
“อ้าว!..เบส  ตื่นแล้วเหรอ?”
ตื่นนานรึยังเนี่ย? แล้วทำไมต้องทำหน้าตาดุขนาดนั้นด้วยอ่ะ?
“ปั๊ม เราบอกว่า ให้ลงน้ำพร้อมกันไง  ทำไมทำอย่างนี้!”
อ้าว  เบสให้ลงน้ำพร้อมกันเหรอ นึกว่าผมหายอิ่มแล้วจะลงได้เลยซะอีก 
สงสัยคงงอนที่ผมลงมาเล่นน้ำก่อนแน่เลย  ถึงทำหน้าตาบูดอย่างนั้น 
แต่ทำไมเอกถึงทำหน้าแปลกๆอย่างนี้ล่ะ?  เบสมันทำหน้าตาน่ากลัวไปงั้นเองแหละ
เดี๋ยวก็ชวนผมไปเล่นน้ำด้วยกัน      ไม่เห็นจะต้องทำหน้าเครียดเลย
...........แต่สงสัยผมจะคิดผิด  เพราะว่าเบสยังทำหน้าตาแบบเดิม  จ้องมองผมกับเอกซักพักก็เดินลุยน้ำออกไปเลย
ผมมองแผ่นหลังเบสไปด้วยความไม่เข้าใจ  ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยล่ะ?
  แล้วผมก็เกิดอาการชาวาบที่หน้าอก  ตามมาด้วยอาการเจ็บจี๊ดๆ
เมื่อเห็นบุคคลที่เดินไปควงแขนเบสพอเห็นเบสขึ้นจากน้ำ
.. ‘พี่ชาลีน’ .
.
หลังจากนั้น  ไม่ว่าจะตอนอาบน้ำ  เปลี่ยนเสื้อผ้า  กินข้าว  หรือแม้กระทั้งตอนเล่นกีต้าร์ ร้องเพลงกัน
ตรงที่นั่งผ้าใบ บริเวณเดิมตั้งแต่ก่อนลงเล่นน้ำ  ......เบสก็ยังไม่พูดกับผม  .....จนพวกไอวิทย์กับไอกรยังสงสัย
  แต่พวกนั้นก็ไม่ยักถามออกไป  เหมือนอาการปากมากหยุดชะงักกะทันหัน
ผมอยากให้พวกมันถามจะแย่อยู่แล้ว ว่าเบสโกรธอะไร  แต่ถ้าผมถาม เบสก็คงไม่ตอบผมอยู่ดี
.......แล้วพอผมนึกถึงร่างของรุ่นพี่สาวสวยหุ่นดี  ที่เดินควงเบสออกไปตอนนั้น 
....ใจผมก็เจ็บแบบไม่มีสาเหตุอีกแล้ว  .....ทำไมนะ?
.
.
  แล้วสิ่งที่ผมเป็นกังวลมาตลอดก็เป็นจริงจนได้  เมื่อตอนขากลับจากทะเล  เบสก็ไม่พูดกับผม
แถมยังขอแลกที่นั่งกับเอกอีก    จึงทำให้ข้างๆผมตอนนี้ แทนที่จะเป็นเบส
.....กลับเป็นเพื่อนห้อง4ที่ผมเล่นน้ำด้วยเมื่อกลางวัน
สงสัยผมจะทำหน้าเศร้าไป  เอกเลยเอื้อมมือมาบีบบ่าผมเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ
ทำไมนะ เหมือนเอกจะรู้ว่าเบสโกรธอะไรผม  แต่ผมก็ไม่มีความรู้สึกอยากจะถามออกไป
ได้แต่เงียบ    และเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดทาง 
ทำไมเวลาไม่มีเบสอยู่ข้างๆ  มันเหงาถึงขนาดนี้.........แล้วยังท่าทีที่ทำเมินกันนั่นอีก
มันเย็นชาซะจน  ผมอดคิดไม่ได้ว่า  เบสอยากจะหาเรื่องทะเลาะกับผมเพราะจะได้ปลีกตัวไปคบกับพี่ชาลีน
.........ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็คงทำอะไรไม่ได้  นอกจากจะปล่อยให้มันเป็นไป
แต่ไม่อยากให้เบสทำอย่างนี้  บอกกันดีๆก็ได้นี่  .....
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น