~***For You In Full Blossoms***~

ลำดับตอนที่ #3 : อาชิยะ!! นายอย่าเป็นอะไรนะ!!!!

Chapter 3

…………………………ในชั่วโมงพละ…………………..



“เอ้า..ทุกคนมารวมตัวกันได้แล้ว  วันนี้เราจะจับเวลาวิ่งระยะสั้นกัน”

อาจารย์วิชาพละสั่งเสร็จแล้วก็มอบหน้าที่ให้ประธานชมรมกรีฑาจัดการต่อ….

(ซะงั้นน่ะ ,, จะอู้ก็บอกมาเหอะ’จารย์)

…..ทางด้านอาชิยะก็กำลังคิดอะไรเพลินๆเกี่ยวกับซาโนะอยู่…..

…….ทำไมหมอนั่นถึงเลิกเล่นกระโดสูงนะ ,, ทั้งๆที่เก่งออกขนาดนั้น…..มันต้องมีอะไรแน่ๆ…

“อาชิยะ…”,,,, เจ้านากาทสึเรียกอาชิยะแต่ไกล  

คนถูกเรียกยังไม่ทันได้ตั้งตัว  คนเรียกก็เข้ามาล็อคคออาชิยะไว้ซะแล้ว……

“อาชิยะ นายเหม่อถึงใครอยู่น่ะ ,,, อ่าว..แล้วนี่หน้าแดงทำไมฟะ..รึดีใจที่ถูกชั้นกอด”  นากาทสึพูดทีเล่นทีจริง   แต่อาชิยะก็ไม่ได้ใส่นัก

“ไม่ได้หน้าแดงซะหน่อย “            (แน่ะ ,,แก้ตัวน้ำใสๆเลยนะ  ก็เจ้านากาทสึมันเห็นนี่หว่า

ว่านายหน้าแดงอ่ะ…..เอ…แล้วตกลงหน้าแดงเพราะซาโนะ รึนากาทสึกันแน่เนี่ย?)

“เออ..ใช่ อาชิยะ เร็วเข้าเหอะ ,,,รุ่นพี่ชมรมกรีฑาเค้ารอจับเวลาวิ่งนายอยู่นะ  ไปได้แล้ว”

“เออ….อื้มม..ขอบใจนะที่มาตามน่ะ” ว่าแล้ว อาชิยะก็วิ่งปรู๊ดไปทันที

(วิ่งธรรมดาไม่ได้รึไงฟ๊ะ เห็นวิ่งปรู๊ดประจำ……)

“เอาล่ะนะ อาชิยะ    1….2….’ ปิ๊ด~’ “



“โอเค,, ..เอ…เจ้าอาชิยะมันก็วิ่งเร็วดีเหมือนกันแฮะ”  

รุ่นพี่ที่จับเวลาให้อาชิยะ กล่าวเปรยๆก่อนดูเวลาที่จับซะอีก

“เหวอ~ ,,, เฮ้! นากาทสึ ดูนี่สิ เวลาที่เจ้าอาชิยะมันวิ่งร้อยเมตรเมื่อกี๊น่ะ

เวลามันเหนือกว่าแกที่เร็วเป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนเลยนะเนี่ย”



……………………………….

………พอช่วงบ่าย  ข่าวที่อาชิยะวิ่งเร็วกว่านากาทสึก็ได้แพร่สะพัดไปทั้งโรงเรียน  

จนมีรุ่นพี่ รุ่นน้องของชมรมกีฬาต่างๆ มาขอร้องแกมบังคับให้เจ้าอาชิยะเข้าชมรมตน

“อาชิยะ .. มีพวกรุ่นพี่มาหาแน่ะ”

………ง่ะ.. เอาอีกแล้ว  วันนี้โดนตามทั้งวันเลยนะเนี่ย …

ทันทีที่อาชิยะปรากฏตัวออกไป  เหล่ารุ่นพี่ รุ่นน้องแต่ละชมรมก็กรูกันเข้ามา

หวังจะกระชากตัวอาชิยะไปให้ได้ก่อน แล้วค่อยว่ากันทีหลัง         (โหย! โหดอ่ะ)

…เมื่อเจออย่างนี้ อาชิยะของเราก็เลยต้องหนีจากสถานการณ์เลวร้ายนี่ซะก่อน-:

…….               ………….                 ……….

“แฮ่กๆ..”   หวังว่าคงจะไม่มีคนตามมาแล้วนะ  อาชิยะ ที่วิ่งมาจนถึงด้านหลังของตึกอำนวยการ

เหลียวซ้ายแลขวาด้วยความระแวงว่า จะมีพวกรุ่นพี่ล่าค่าหัวอยู่แถวนี้

“อ๊ะ  “  อาชิยะที่สอดสายตาอยู่  ก็บังเอิญไปเห็นชายร่างสูงที่มาแอบงีบอยู่หลังพุ่มไม้ใกล้ๆ

….รู้สึกคุ้นๆเลยลองเข้าไปใกล้ดู

“อ๋า..ว่าแล้วเชียว  ว่าจะต้องเป็นตาซาโนะ”  (จมูกดีจริงนะ…อาชิยะ)

……..คนอะไร หลับได้หลับดี ไม่ว่าอยู่ที่ไหน….จริงๆเล้ย,,,,,,,

อาชิยะ มองหน้าคนหลับสนิทอย่างปลงๆ ………ก็นี่น่ะ มันใช่ที่นอนซะที่ไหนล่ะ เจ้าคนขี้เซา….

“………………………….”

…..ทำไมถึงทำหน้าตาหลับสบายอย่างนั้นนะ…..

อาชิยะชักสงสัย  เลยลองเข้าไปใกล้ๆ….แต่เหมือนมีแรงดึงดูดจากสนามแม่เหล็กของโลก

….อาชิยะ โน้มหน้าไปใกล้ซาโนะเรื่อยๆ………จนในที่สุด!

“เฮ้ย! เจอตัวยังวะ”

“ไอ้เจ้าอาชิยะนี่มันหายไปไหนวะ ไวหยังกะลิง”

“อ๊ะ” เสียงรุ่นพี่ที่ตะโกนโหวกเหวกเพราะกำลังตามหาตัวเองอยู่ ปลุกให้อาชิยะกลับเข้าสู่มโนสำนึก

………นี่เรา…เมื่อกี๊เราจะทำอะไรน่ะ…อาชิยะตกใจกับพฤติกรรมของตัวเอง  แถมอายตัวเองอีกต่างหาก

ที่กำลังจะทำอย่างนั้นกับซาโนะ….               (เฮ้ย! อย่าคิดมากไปถึงไหนๆล่ะ)

“/ / / / / / / / / / / / / “

……..แล้วตอนนี้ เลือดที่อยู่ในเส้นเลือดฝอยบนหน้าของเจ้าอาชิยะ ก็มารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย…..

“….หนวกหูชะมัด…ใครเอะอะ อะไรกันนักหนา …”

ซาโนะที่เพิ่งตื่นด้วยเสียงของพวกรุ่นพี่เมื่อกี๊  ก็เหลือบมาเห็นอาชิยะ

ที่แอบอยู่หลังพุ่มไม้ที่ตนนอนอยู่อีกด้ายหนึ่งพอดี    (แล้วทำไมต้องไปแอบตรงนั้นด้วยฟะ)

“เฮ้ย! เจ้าคนที่นอนอยู่ตรงนั้นน่ะ เห็นเจ้าเด็กใหม่ ปี2 ตัวกะเปียกมั่งเปล่า”

“อ๋อ ..ถ้าเป็นเจ้านั่นน่ะ เห็นเข้าไปในตึกเรียนทางนู้นแน่ะครับ”

…..เอ๋….ซาโนะโกหกให้เราเหรอ  ,, แต่ไม่อยากให้เห็นหน้าเราตอนนี้เล้ย / / /

“อาชิยะ ..พวกรุ่นพี่ไปกันแล้ว”

“อ่าว..ไปไหนแล้วล่ะเนี่ย?”



………………………….



อาชิยะ ที่ทนสู้หน้าซาโนะไม่ไหว (เพราะอายตัวเองมั๊ง)  

เลยรีบหลบออกมาก่อนที่ซาโนะจะทันเห็นสีหน้าที่แท้จริงของตัวเอง….จนไปเจอกับนากาทสึเข้าโดยบังเอิญ

“อาชิยะ  เจอตัวก็ดีแล้ว  มาแข่งบอลกันทีดิ๊ ,,,,, คนที่ยิงประตูได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ”  

นากาทสึ พอรู้ว่าอาชิยะวิ่งเร็วกว่าตน ในการจับเวลาวิ่งร้อยเมตรนั้น ก็เหมือนโดนเหยียบศักดิ์ศรี

เลยต้องมา(หาเรื่อง)ท้าดวลฟุตบอลกันหน่อย

………อย่างเจ้าเปียกนี่ จะเก่งกว่าชั้นไปได้ยังไง…ถ้าเป็นเรื่องฟุตบอลล่ะก็  ชั้นไม่แพ้นายแน่……

“เอาล่ะนะ,,, เริ่มสตาร์ท!”

ไม่ทันไร เจ้าลูกกลมๆก็ถูกเกี่ยวเข้าไปอยู่ในเท้าของนากาทสึ  แต่ซักพัก อาชิยะก็เป็นฝ่ายแย่งมาได้

“ฮึ้ยย~” นากาทสึ ที่กำลังไม่สบอารมณ์อยู่ตอนนี้  ก็พยายามแย่งบอลมาจากอาชิยะ

ซักพักพี่เฮียก็ทำได้  พอแย่งมาได้ปุ๊บ เจ้านากาทสึก็กางศอก 90 องศา กันอาชิยะมาแย่งบอล

แต่ด้วยความที่อาชิยะเป็นคนสูงระดับปกติธรรมดา   หัวก็เลยมาชนกับศอกของนากาทสึ

หนุ่มร่างสูงจากชมรมฟุตบอลเข้าให้

‘ ปึก!! ‘

อาชิยะ ที่ถูกกระแทกด้วยศอกของนากาทสึอย่างแรง หมดสติล้มลง

“อาชิยะ!!! “ นากาทสึร้องเสียงดัง ด้วยความตกใจและเป็นห่วง

“เดี๋ยวเจ้านี่ชั้นอุ้มไปเอง นายรีบวิ่งไปบอกอาจารย์ห้องพยาบาล ก่อนที่อาจารย์เค้าจะกลับซะ”

ซาโนะ ที่บังเอิญผ่านมาดูทั้งสองคนดวลบอลกันอยู่ พอเห็นอาชิยะล้มลง ก็รีบวิ่งมาดูทันที

“ไม่ได้ๆ ชั้นจะอุ้มไปเอง เพราะชั้นเป็นคนทำ”

นากาทสึ กำลังร้อนใจเป็นอย่างมาก  ถ้าอาชิยะเป็นอะไรก็ไปเพราะตัวเองเป็นคนทำ

“นากาทสึ! นายฝีเท้าดีไม่ใช่เหรอไง รีบไปดักอาจารย์อูเมดะจอมบูดไว้ก่อนเหอะ

ป่านนี้คงจะเตรียมกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวห้องพยาบาลก็ปิดกันพอดี”

“อะ..อืม เข้าใจแล้ว “  นากาทสึที่เป็นคนใจร้อน  พอเห็นซาโนะตอนนี้ก็รู้สึกทึ่งนิดๆ และยอมทำตามแต่โดยดี

“ให้ตายเหอะ  เจ้าอาชิยะ ทำให้คนอื่นเค้าต้องพลอยเป็นห่วงไปด้วย”

ซาโนะพูดขณะที่ช้อนร่างบางที่กำลังหมดสติอยู่ขึ้นมา



............ทันทีที่ได้สัมผัสกับร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง  ซาโนะก็มีอาการปั่นป่วนในจิตใจ

โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน รู้อย่างเดียวว่า

“…..ชักไม่ได้การแฮะ……”

….อุ้มเจ้านี่แล้วทำไมใจเราเต้นวะ  สงสัยจะเพี้ยนไปแล้ว  ว่าแต่ เจ้าอาชิยะนี่ทำไมตัวมันเบาอย่างนี้นะ

วันๆกินข้าวมั่งมั๊ยเนี่ย  แล้วทำไมเนื้อตัวมันถึงนุ่มผิดวิสัยชายอย่างนี้หา….

.........อุ้มไปก็คิดไป  แต่ซาโนะก็ยังไม่ทันได้คิดอะไรเลยเถิดหรอกนะ  

ก็เพราะต้องรีบพาเจ้าตัวดีที่ทำให้ชาวบ้านเค้าเป็นห่วงไปห้องพยาบาลน่ะสิ  หวังว่าคงจะไม่เป็นอะไรมากนะ …อาชิยะ



++++++++++++      +++++++++++++++++      ++++++++++++++++++     +++++++++++