ใกล้ใจ (y)

ลำดับตอนที่ #1 : 1

[Novel] ใกล้ใจ 1

...............................................................................................................

"ปั๊ม..ไหวมั๊ย?"

"................"

"เมื่อคืนก็บอกแล้ว ว่าอย่าหักโหม"

"เพราะใครล่ะ ชอบทำให้มีอารมณ์อยู่เรื่อย"



..........เอ่อ หวัดดีครับ ผมชื่อ ปั๊มครับ ข้างๆผมนี่ก็ ไอเบส เพื่อนผม  

พวกคุณคิดดูนะ เมื่อวานอ่ะ   มันย้ายก้นมานอนบ้านผม บอกว่าจะมาติวหนังสือ

เพราะวันนี้สอบมิดเทอมวันแรก แต่ไอนี่กลับชวนผมเล่นเกมส์อยู่นั่นแหละ

...ผมก็เลยมีอารมณ์เล่นเกม...

  จนกว่าจะได้อ่านหนังสือน่ะเหรอ ปาเข้าไปเที่ยงคืน ตี1 นั่นแหละ ........



"หน่า ..ปั๊ม  น่าจะครายเครียดซะบ้าง อ่านหนังสือมากๆ ระวังบ้านะ"

"เออ ..ก็ไม่ได้เก่งหมือนนายนี่  "  

ไรฟระ  ~ ไม่ต้องอ่าน ก็สอบได้คะแนนดีซะด้วย  ..ผมล่ะเซ็ง..



พอผมลากสังขารตัวเอง มาที่โต๊ะม้าหิน ประจำแก็งค์ ก็เห็นพวกเพื่อนๆมานั่งรอกันอยู่แล้ว

"เฮ้ย! ไอเบส ไอปั๊ม พวกมึงมาไงวะเนี่ย กูเห็นรถโรงเรียน มาตั้งนานแล้วนะ"

ไอวิทย์ เอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก



..ปกติ พวกผมจะนั่งรถโรงเรียนมาน่ะครับ โรงเรียนในต่างจังหวัดก็จะมีรถโรงเรียน

รับ-ส่ง เป็นธรรมดา         แล้วโรงเรียนผม ก็มีตั้งแต่ชั้นอนุบาล ถึง ม.6 เลยด้วย..



"กูบิดมอ'ไซด์ มาน่ะ ..เพราะปั๊มมันตื่นสาย"

"หนอยย..ยังมาโทษเราอีกนะ นายนั่นแหละตัวต้นเหตุ"

ผมหันไปถลึงตาใส่ไอเบส

"เฮ้ย ปั๊ม กูว่ามึงอยากเล่นเกมเองอ่ะดิ ถ้ามึงจะไม่เล่นซะอย่าง ไอเบสมันก็ไม่ขืนใจมึงหรอก"

'ผัวะ++'

"กร มึงตบหัวกูไมวะ?"

"ไอวิทย์ มึงตกภาษาไทยเรอะ  ขืนใจ เค้าหมายถึงปล้ำเว้ย ...มึงนี่

..กูไม่อยากคิดนะว่า ถ้าไอเบสมันปล้ำไอปั๊ม จะเป็นไง"



ไอวิทย์ทำหน้าเอ๋อ ไปซักครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะอย่างสะใจ

"กร๊ากกก..ฮ่าๆๆ กูรับไม่ได้ว่ะ"

"เออ..ขำนะมึง พวกมึงนะ ไม่เคยโทษไอเบสหรอก เอะอะอะไร กูก็ผิดตลอด"

"โอ๋ๆ อย่างอนดิปั๊ม นอนไม่พอแล้วขี้งอนเลยนะ  ไปล้างหน้ากันป่ะ

เวลาสอบนายจะได้ไม่หลับคาห้องสอบไง ฮะๆ"



ไอเบสมันว่าอย่างงั้น แล้วก็ลากผมไปห้องน้ำทันที



……………………………………………



"เฮ้ยๆ ไอเบส เลขเจ๊โหดมึงทำได้ป่าววะ?"



พอออกมาจากห้องสอบ ไอวิทย์ก็เปิดปากคนแรกเลย ...แล้วไมต้องไปถามแต่เบสล่ะนั่น ++

ชิ ..ผมก็พอทำได้เฟร้ยยย++



"เออ..ยากว่ะ แต่ก็ไม่เกินความสามารถของกู"

"ถุ๊ย..เออ ไอเบสคนเก่ง ระวังเพื่อนๆหมั่นไส้ ขึ้นมา  ดักตีหัวมึง  ไม่รู้นะ

แมร่ง สาวๆมึงก็แย่งพวกกูหมด"

"อ่าว เรื่องอย่างงี้ก็ช่วยไม่ได้นะครับ คนมันจะเกิดมาหล่อเอง ต่อให้เทวดาก็ฉุดไม่อยู่  ฮ่าๆๆ"



...ผมฟังพวกมันคุยกันอยู่นาน  เรื่องไร้สาระทั้งนั้น ต่อไปวิชาเคมีด้วย พวกมันไม่ห่วงเกรดเอาซะเลยนะ...



"เบส .." ผมเรียกเบส  พร้อมกับดึงเสื้อมัน แล้วส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์

"ติวเคมีให้หน่อยดิ"  



....เบสมันยิ้ม  แล้วพาผมไปนั่งตรงม้านั่งข้างหอประชุม ให้ห่างไอเพื่อนเวรพูดมากสองตัวนั่น



"……ถ้าโจทย์บอกปริมาณเริ่มต้นของสาร กับระยะเวลา เราก็สามารถหาค่าครึ่งชีวิตโดย.....

... ปั๊ม....ปั๊มๆ"

"ปั๊ม!..ตื่นได้แล้ว ...มาหลับอย่างงี้แล้วจะให้เราอธิบายทำไมเนี่ย? "

ผมรู้สึกตัว แล้วรีบลืมตาทันที



…แหะๆๆ  ตอนแรกผมก็ตั้งใจฟังดีอยู่หรอกนะ แต่ฟังไปฟังมา ชักง่วงแฮะ

แล้วไม่คิดว่าตัวเองจะหลับไปเลยนะเนี่ย ....



"ขอโทษๆ เมื่อกี๊นายว่าไงนะ อ๋อ หาค่าครึ่งชีวิตช่ายป่ะ"

ผมเหลือบไปดูกระดาษที่เบสกำลังอธิบายให้ผมฟัง

"ไม่ตง ไม่ติว มันแล้ว ...."



....เฮ้อ~ ไอเบสมันงอนซะละ  แล้วผมจะง้อมันไงดีเนี่ย ...

คิดๆ อยู่ ไอเพื่อนปากมากทั้งสองของผมก็เดินเข้ามา



" ไอปั๊ม มึงทำไรวะ  แล้วไอเบสงอนเรอะนั่น"

"แต่กูว่านะ ไอเบส มึงงอนแล้วกูเครียดว่ะ โตเป็นควายแล้วนะมึง

....ถ้าไอปั๊มงอน กูว่ายังเข้าท่ากว่าเลย"

อ่าว ไอวิทย์ มันชมหรือด่าผมเนี่ย  แล้วเวลาผมงอน มันเข้าท่ากว่าไอเบสงอนตรงไหน

แต่จะว่าไป ผมก็ไม่ได้ขี้งอนนะ ?



................................



……



"ไปเว้ย...ไปกินข้าว"  เบสลุกขึ้นมากอดคอผม หลังจากรอผมออกจากห้องสอบ

"แล้วไอสองตัวนั่นน่ะ?"

"มันออกจากห้องสอบสองคนแรก แล้วก็วิ่งแนบไปโรงอาหารเลย

สงสัยจะหิวจัด  ป่านนี้คงไปจองที่ให้เราแล้วล่ะ"

"อืม"





จะว่าไป กลุ่มผมเนี่ย ก็ค่อนข้างเรียนดีเหมือนกันนะ

(หรือว่า แค่ไอเบสคนเดียวหว่า?)



ถึงวิทย์กะกร มันจะไม่ค่อยตั้งใจเรียน     แต่มันก็ไม่เคยตกวิชาไหน   ผมก็ไม่เคยตกนะ

แต่ผมคิดว่า ผมน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ก็ผมตั้งใจเรียนแทบตาย  ยังสอบได้น้อยกว่าไอเบสมันตั้งเยอะ

คิดแล้วก็เซ็งเป็นรอบที่ล้าน ผมล่ะไม่เข้าใจโลกนี้เลยจริงๆ...ไม่ยุติธรรมโว้ยยยย++++





โรงเรียนผมเป็นโรงเรียน คาทอลิกครับ แต่ผมไม่ใช่คริสเตียนนะ   ...แม่ผมบอกว่า

ยังไง โรงเรียนเอกชน ก็ดีกว่าโรงเรียนรัฐบาลอยู่แล้ว    หมายถึงในจังหวัดที่ผมอยู่อ่ะนะ  

ความจริงโรงเรียนประจำจังหวัดก็ดีนะ แต่ผมไม่อยากย้ายโรงเรียนแล้วอ่ะ  

อยู่โรงเรียนนี้มาตั้งแต่เด็ก   จะว่าติดเพื่อนก็ยอมล่ะ



             ผมเดินกับเบส มาเรื่อยๆ ก็ถึงโรงอาหารแล้ว โรงอาหารโรงเรียนผมอยู่ใต้ตึกยอแซฟครับ

เป็นตึกที่เพิ่งสร้างใหม่ ซึ่งผมไม่มีบุญจะได้เรียนตึกนี้   (ผมเรียนตึกม.ปลาย ที่เป็นตึกเก่าน่ะครับ)

แล้วอาหารโรงเรียนผมต้องใช้คูปองซื้อฮะ  

พูดถึงคูปอง  เมื่อเช้าผมยังไม่ได้แลกเลยอ่ะ



"เบส เมื่อเช้านายแลกคูปองยัง?"

"แลกไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ยังไม่หมดเลย"

"แล้วเหลือให้เราแลกต่อมั่งป่ะ?"



โรงอาหารโรงเรียนผมคนเยอะ(โคตรๆ) ครับ พอพักเที่ยงที เด็กตั้งแต่ป.1-ม.6

ก็มารวมกันกินที่นี่แหละ

แล้วอย่าให้พูดถึง การแลกคูปองตอนเที่ยงเล้ยยย.....หยั่งกะแย่งส่วนบุญกัน

ใครๆก็อยากได้ก่อนทั้งนั้น พวกอาจารย์ก็ไม่ค่อยมาดูซะด้วย



"นายยังไม่ได้แลกเหรอ..."

เบสพูดแล้วหันไปดูทางแถวแลกคูปอง

"งั้นเดี๋ยวเราไปแลกให้"



ว่าแล้วมันก็เดินตรงไปยังที่แลกคูปองเลย  ตังค์ก็ยังไม่ได้เอาจากผมเลยอ่ะ  

....ที่ผมถามมัน  ผมไม่ได้กะจะใช้มันนะ  ชักรู้สึกเกรงใจมันนิดๆ แฮะ

(นิดเดียวจริงๆครับ แหะๆ)

................



ผมยืนรอไม่ทันเมื่อย เบสมันก็วิ่งมาแล้วยื่นคูปองให้ผม



"เฮ้ย...ไมเร็วงี้อ่ะ  เป็นเราตั้งชาติแน่ะ กว่าจะได้"

แปลกใจครับ มันไวผิดปกติ



"ลืมไปแล้วเหรอ ว่าเราเป็นใคร หึๆ"



ผมงงแฮะ แต่พอหันไปตรงที่เบสมันเพิ่งวิ่งมา ก็ได้คำตอบ

รุ่นน้อง 2-3 คน ที่ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า ต่อแถวจนเกือบจะได้แลกคูปอง

ตอนก่อนที่เบสมันจะวิ่งไป  หันมายิ้มให้พวกผม  ไอเบสมันคงฝากรุ่นน้องแลกอ่ะดิ

(เป็นการลัดคิวดีๆ นี่เอง)





....เบสมันเป็นคณะกรรมการนักเรียนน่ะครับ รุ่นน้อง รุ่นพี่     เลยรู้จักกันทั้งโรงเรียน

ผมว่า             ไม่ใช่เพราะมันเป็นคณะกรรมการนักเรียนอย่างเดียวหรอก    ที่ทำให้มันดังน่ะ  

เป็นเพราะหน้าตามัน บวกด้วยผลการเรียนดีเด่น       แล้วก็เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน  

เอ้อ..กิจกรรมอื่นๆ มันก็รับทำหมดครับ  (ขยันเว่อร์)  



เฮ้ออออ...พูดแล้วก็โมโหขึ้นมาตงิดๆ อิจฉามันเป็นรอบที่(ร้อย)ล้าน

.....อ้าว  สองร้อยล้านแล้วเหรอ....เอาไว้ผมต้องจดไว้แล้วสิ ว่าวันๆนึงผมอิจฉามันกี่รอบเนี่ย+++









TBC.