ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : และแล้ว......
Chapter 2
ท่ามกลางความตกตะลึงของซาโนะ และคนทั้งห้อง (คือว่าคนอื่นมันสนใจเด็กใหม่กัน มันเลยแอบฟังโดยปริยายน่ะ),, และ อาชิยะก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ
“เอ่อ…..โทษที ชั้นไม่มีรสนิยมแบบนั้น…น่ะ” ซาโนะ พูดไปทำหน้าปูเลื่ยนๆไป จนคนทั้งห้องแอบขำ (ย้ำว่าต้องแอบขำ เพราะซาโนะมันโหด..เหอๆๆๆ)
“ง่ะ! “ อึ้งคับ เจ้าอาชิยะมันอึ้งไปเลย ซาโนะลุกหนีไปแล้ว มันก็ยังยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้นแหละ
……เอ,, สงสัยว่าเราจาพูดอารัยผิดไปแฮะ…. (ผิดมหันต์เลยล่ะ นู๋)
“ว๊ากกก~!! ฮ่ะๆๆ,,,, นายนี่ตลกชะมัด ชั้นชักจะถูกชะตากับแกแล้วสิ เฮ้ย! พวกนาย เห็นหน้าซาโนะเมื่อกี๊มั๊ย ตลกชะมัดเลยว่ะ 55555+”
เออเว๊ย! เอาเข้าไป คนยิ่งกลุ้มๆอยู่ว่าพูดไรผิดไป ยังจะมาหัวเราะกันอยู่ได้
“นายรู้มั๊ย ชั้นน่ะ หมั่นไส้ไอ้ซาโนะมันมานานแระ คนอาไร เก๊กขรึมอยู่ได้ ไม่เมื่อยมั่งรึไงฟ๊ะ,,”
“ฮะ – ฮะ – ฮะ – ฮะ” ( --_--“ ) อาชิยะที่ไม่รู้จะพูดอะไรดี เลยหัวเราะแห้งๆไป(ซะงั้น)
“เออ! ใช่ ..แนะนำตัวก่อน ชั้น นากาทสึ ชูอิจิ นะ อยู่ชมรมฟุตบอล เป็นนักเตะแข้งทองของที่นี่ นิสัยตรงข้ามกับไอซาโนะอย่างสิ้นเชิงเลยแหละ”
เออ…ไม่บอกก็รู้อยู่แล้วล่ะ ก็คุณพี่เล่นต่างกันราว ป่าช้ากะงานวัดอย่างงี้ เฮ้อออ….เอากะมันสิหน่า -:
‘ ปิ่ง..ป่อง.. ,,,,, อาชิยะ มิซึกิ นักเรียนที่เพิ่งย้ายมาวันนี้ อาจารย์ใหญ่เรียกเข้าพบ ขอให้กรุณามาที่ตึกอำนวยการด้วย ‘
“อ่าว..สงสัยให้ไปเอากุญแจห้องมั๊ง นายพึ่งมาถึงไม่ใช่เหรอ คงยังไม่รู้ว่าต้องนอนอยู่ห้องไหนใช่มะ”
“อืม..จิงๆด้วยสิ ..แล้วก็ไม่รู้ด้วยนะว่าตึกอำนวยการอยู่ไหน”
“ไม่มีปัญหา งั้นเดี๋ยวเฮียพาไปเอง ….”
++++++++ ++++++++++++++ +++++++++++++++++ ++++++++++++++
เอ่อ…โทษทีคับ ท่านผู้ชม คือ ไอกระผมก็ลืมบอกไปว่า ที่นี่น่ะ มันโรงเรียนชายล้วน แล้วเป็นโรงเรียนแบบปิด
นักเรียนทุกคนต้องอยู่หอ อ่ะคับ…แหะๆ แบบว่าลืมง๊า~ .-:
…………………………………………………………
“ อ๊าว.. นายได้อยู่ห้อง 205 เหรอเนี่ย”
“อืม มีไรเหรอ”
“ป่าวหรอก แต่ห้องนั้นน่ะ มันห้องไอซาโนะน่ะสิ เหอๆๆๆ”
“ง่ะ”…. จิงเรอะเนี่ย แล้วตกลงมันโชคดี รึโชคร้ายกันล่ะเนี่ย ที่ได้เป็นรูมเมทกะหมอนั่นน่ะ….อาชิยะได้แต่คิด ระหว่างทางที่นากาทสึ พาไปที่หอ
…………………..
“โฮ่งๆๆๆ “
“ว๊าก….เฮ้ยย!! “
อาชิยะร้องด้วยความตกใจ ที่จู่ๆก็มีสุนัขตัวใหญ่โผเข้าใส่…แถมยังกระดิกหางอีกแน่ะ..
“อ๊ะ ..นี่มันเจ้ายูอิจิโร่ หมาที่ทางหอเลี้ยงเอาไว้นี่ …แปลกชะมัดเลยแฮะ ปกติมันจะเชื่องแต่กับผู้หญิงนี่นา”
เจ้าสุนัขเจ้ากรรมที่โผเข้าใส่อาชิยะ ( แถมเลียเค้าอีกต่างหาก)…ถูกนักการของหอจับไว้ได้ทัน
“ ‘โทษทีนะ …ไม่เป็นไรใช่มั๊ยเนี่ย หนู “
“เอ่อ..ผมเป็นผู้ชายนะฮะ “ เออดิ ..ก็โรงเรียนนี้มันชายล้วนนี่หว่า ตาลุงนี่ชักจะเมาไปใหญ่แล้ว
“ฮ่ะๆๆๆๆๆ …เออ..จะว่าไป นายก็เหมือนผู้หญิง อยู่เหมือนกันนะเนี่ย..ตัวก็เล็ก ผิวก็ใสเชียว” นากาทสึ ได้ทีพูดขึ้น
“ปากเรอะ นั่นน่ะ\" อาชิยะ พูดไปโดยไม่โมโหอะไรมากนัก ก็โดนล้อมาตั้งกะเด็กแล้วอ่ะ ว่าเหมือนผู้หญิง…
ก็กลุ้ม จนไม่รู้จะกลุ้มยังไงแล้วเนี่ย
……………..หน้าห้อง 205 ………………..
“เอ่อ..ไอซาโนะมันเคยแต่อยู่ห้องนอนคู่ คนเดียว เพราะที่ห้องเป็นเลขคี่พอดี มันคงจะหงุดหงิดน่าดู….ชั้นอยู่ห้อง 203 มีอะไรก็เรียกได้เลยนะ “
“อ๊ะ..อื้มมม~ “ ….จะว่าไป นากาทสึนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันเนอะ อุตส่าห์ช่วยเราหลายๆอย่าง..
ว่าแต่ จาเข้าไปดีมั๊ยเนี่ย ห้องเนี๊ยะ….
เอาวะ! เป็นรูมเมทกันก็ดีแระ จาได้ปรับความเข้าใจเรื่องเมื่อกลางวันซะให้กระจ่าง
‘ แอ๊ด~…..’
ซาโนะกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เมื่ออาชิยะเข้ามาก็ตกใจนิดหน่อย แต่พี่แกก็ยังรักษามาดขรึมเอาไว้ได้
“………………….”
“นี่..เมื่อกลางวันอ่ะ อย่าเข้าใจผิดนะ ชั้นแค่อยากเป็นเพื่อนกับนาย ก็เท่านั้นเอง …แล้วอีกอย่าง เราก็เป็นรูมเมทกัน น่าจะดีๆกันเอาไว้นะ”
“………………………อะ…อืม…….” ซาโนะ ที่รอฟังมานาน ก็เข้าใจเจ้าอาชิยะซักที ..เฮ้ออ~.…เล่นเอาเหนื่อย -:
“อื้มมม~ ว่าแต่ นายเป็นนักกีฬากระโดดสูงระดับเขตเลยเหรอ…แล้วทำไมถึงใช้วิธีการสอบเข้าที่นี่ล่ะ ชั้นนึกว่านายจะใช้โควต้า แน่ๆซะอีก..ทำให้ชั้นชื่นชมนายขึ้นมาอีกนิดด้วย” งงล่ะซี่ ~ ว่าอาชิยะรู้ได้ไง แหม..ก็เพื่อนที่ถูกชะตาด้วย เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้ ทำไมเมื่อกลางวัน คนอย่างอาชิยะจะสืบไม่ได้ -:
“ เหรอ..แต่ว่าชั้นเลิกเล่นกระโดดสูงแล้วล่ะ”
“เอ๊ะ!!!~ ทำไมล่ะ !?! “
“ก็ชั้นจะเลิกเล่นนี่…จะต้องมาขออนุญาตนายก่อนรึไง”
…..ฮึ้ยยย~ ทำไมถึงนิสัยเสียอย่างนี้นะ หมอนี่เนี่ย……
อาชิยะ ที่เซ็งกับการทะเลาะกะซาโนะ ก็เลยกระแทกประตูห้องออกมา เพราะกะว่าจะไปหาอะไรกินซักหน่อย
‘ แอ๊ด!!~ ‘
“โอีะ! “
“อ๊ะ! นายคงจะเป็นอาชิยะ อิซึมิสินะ ชั้นนัมบะ มินามิ อยู่ปี3 เป็นหัวหน้าหอนี้ กะว่าจะมาเรียกเพื่ออธิบายเรื่องกฎ ข้อห้าม เรื่องหอพักอยู่พอดี” รุ่นพี่นัมบะ ที่จะมาตามอาชิยะ พอได้เจอตัว ก็เอาแต่จ้องอาชิยะเป๋ง++
.. แน่ะ จ้องไม่จ้องปล่าว แถมก้มมาอีกต่างหาก หน้าจะชิดกันอยู่แล้วนะ #_#
“…….เคยได้ยินแต่เค้าลือกัน …แต่เธอนี่ก็น่ารักจริงๆนะ…ไม่ได้ยินคนเค้าพูดบ้างเหรอ”
….แง้~ เอาอีกแล้ว…ชมเค้างี้ ไม่ดีใจหรอกนะเฟ้ยย!!…
อาชิยะได้แต่คิดในใจ นั่นรุ่นพี่นะ รุ่นพี่ เฉยไว้ๆ…-:
“จะไปโรงอาหารใช่มั๊ย ดีเลย ชั้นจะได้อธิบายกฎต่างๆไปด้วย”
……………………………………
“อ๊ะ! อาชิยะ นายไปไหนมาน่ะ เมื่อกี๊ไปตามที่ห้อง ว่าจะไปกินข้าวด้วยกัน ดันไม่อยู่ซะนี่…….ว่าแต่ นั่นมัน รุ่นพี่นัมบะนี่ คุยอะไรกับเจ้านั่นเหรอ” นากาทสึ ที่ตามหาอาชิยะอยู่ ในที่สุดก็เจอตัวอาชิยะซะที-:
“ก็ไม่มีอะไร แค่เรื่องกฎน่ะ”
“กับคนรูปร่างหน้าตาอย่างนายเนี่ยนะ เจ้านั่นไม่มีทางคุยธรรมดาๆด้วยหรอก มีหวัง ชวนกันทำลูกแหง”
‘ ผัวะ!! \'
“เฮ้ยย!! ชั้นมันผู้ชายนะเฟ้ยย “ อาชิยะ รู้สึกจะทนไม่ไหวแระ เลยทุบนากาทสึซะเต็มแรง -:
“โอ๊ย! เจ้าอาชิยะ ทุบมาได้ ตัวเล็กๆงี้ ไม่น่ามือหนักเลยนะ”
“ช่วยไม่ได้ อยากปากเสียเอง “..อ๊ะ! นั่นมันซาโนะนี่ ไปนั่งทำอะไรในสวนน่ะ ..
อาชิยะ เหลือบไปเห็นซาโนะที่นั่งอยู่ในสวนตรงข้างระเบียงที่พวกเขาเดินอยู่พอดี (สายตาดี รึเป็นเพราะเป็นซาโนะกันแน่ ..ถึงเห็นหว่า?)
“นากาทสึ นายไปก่อนนะ เดี๋ยวชั้นตามไป” ว่าแล้วอาชิยะก็วิ่งปรู๊ดไปที่สวนที่ซาโนะอยู่
…..ซาโนะ มานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย …..
“…..ซาโนะ….” อาชิยะ เรียกซาโนะเบาๆ เพราะไม่แน่ใจว่าซาโนะกำลังทำอะไรอยู่
“…………………….”
อ่าว…หลับอยู่หรอกเหรอ ลมเย็นๆอย่างงี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดพอดีหรอก….
แล้ว อาชิยะ ก็เข้าไปนั่งข้างๆซาโนะ เพื่อบังลมให้
“………………………..”
‘ ตุ๊บ!!! ‘
“ง่ะ ! “ ซาโนะ ที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว อยู่ๆก็เอนมาพิงอาชิยะจนได้ (มันบังเอิญ รึสัญชาตญาณหว่า?!)…………..หนักนะเฟ้ยย~ เจ้าซาโนะ….อาชิยะ ได้แต่บ่นในใจ เพราะไม่อยากทำให้ซาโนะตื่น ก็หน้าตาหลับสบายอย่างงั้น ใครจะปลุกลงล่ะ …เนอะ,,
แล้วจู่ๆ เจ้ายูอิจิโร่ก็โผล่มาเมื่อไหร่ไม่รู้ (ยังจำได้ป่ะ ..ไอเจ้าหมาที่วิ่งเข้าใส่อาชิยะน่ะ) เจ้ายูอิจิโร่ มันวิ่งเข้ามาโดยไม่ดูเล้ย..เลยกระแทกกับด้านข้างซาโนะเข้าอย่างจัง จนทำให้ตัวซาโนะที่หลับพิงอาชิยะอยู่ เอนมาทับอาชิยะซะนี่!!!…
“โอ๊ยยย…อารัยกันอีกแล้วฟ๊ะเนี่ย วันนี้” อาชิยะที่ถูกซาโนะทับอยู่ บ่น พร้อมกุมขมับ (กุมทามม๊าย?)
“อ๊าว! นายมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย?” ซาโนะที่กำลังสะลึมสะลืออยู่ ถามด้วยความเงง..
“ก่อนที่นายจะถามอ่ะ ..หัดดูสภาพซะก่อนได้มั๊ย เอาตัวนายออกไปจากตัวช้านที๊ ~ หนักจาตายอยู่แล้ววววว”
“อ่าว..อ๊ะ ขอโทษ” เมื่อเห็นสภาพที่เป็นอยู่ ซาโนะก็รีบลุกออกจากตัวอาชิยะทันที
…………เอ…แต่ ทำไมเจ้าเด็กใหม่นี่มันตัวนุ่มนิ่มจังแฮะ …พิลึกคน เนื้อตัวหยังกะผู้หญิงแน่ะ………..
..แค่นั้นคับ..ซาโนะมันคิดแค่นั้นจิงๆคับ ป่าวคิดเลยเถิด…วันๆท่านชายเอาแต่เก๊กขรึม ไม่ได้หมกมุ่นในอารัยๆจิงจิ๊ง…-:
“เฮ้ออ~ ค่อยยังชั่วหน่อย นี่ถ้านายลุกขึ้นช้ากว่านี้อีก5วิ นะ ชั้นมีหวัง ขาดอากาศหายใจตาย คนอาไร ตัวหนักชะมัดยาดเลย”
“อ่าวๆ ชั้นมันผู้ชายทั้งแท่งนี่ ตัวเท่านี้นี่ เค้าเรียกขนาดมาตรฐานชายญี่ปุ่นหรอก ไม่เหมือนใครบางคน ตัวกะเปี๊ยกหยั่งกะลูกลิง “
“เฮ้ยย! ว่าใครเป็นลูกลิงฟ๊ะ ! ,,, นายน่ะ เป็นคนมาทับช้านนะเฟ้ยยย”
อ๊ะ…ตาซาโนะหน้าแดงนี่ ..อะไรกัน ตานี่ก็มีส่วนน่ารักเหมือนกันแฮะ…….
“แล้วนายมานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย..ฮึ อาชิยะ ,, “
“ก็ชั้นเห็นไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ มานั่งตากลม ตากน้ำค้างอยู่ กลัวว่าจะเป็นหวัด ก็เลยจะมาปลุก แต่เห็นหน้าตานายกำลังหลับสบายใจเฉิบ ก็เลยนั่งบังลมให้อ่ะดิ”
…..”ความจิงก็ไม่อยากจะสนใจหรอกนะ แต่นายเป็นรูมเมทชั้น ถ้านายเป็นหวัด ชั้นก็เดือดร้อนสิ”
อาชิยะ พูดไป ก็หลบตาคนฟังไป -:
………… โหย..ดีนะที่คิดเหตุผลทัน ก็จะให้บอกได้ไงว่าเป็นห่วง เดี๋ยวนายนี่ยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่อีก ………
“ป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย ..อาชิยะ ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันจริงๆแน่ …”
…….แล้วซาโนะก็ลุกขึ้นยืน….ลมที่พัดมา บวกกับฉากหลังที่เป็นแสงสลัว เพราะความมืด สะท้อนกับแสงจันทร์นวลกระจ่าง ทำให้ซาโนะ ที่ดูดีอยู่แล้ว ยิ่งมีเสน่ห์ ดูงดงาม ราวกับภาพเขียน จนอาชิยะได้แต่นิ่งงั้น เพราะไม่อาจละสายตาจากคนตรงหน้าได้ ………..
“เอ้า..นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละ ลุกขึ้นมาได้แล้ว เดี๋ยวก็ทิ้งไว้ซะนี่”
+++++++++ ++++++++++++ +++++++++++ +++++++++++++ ++++++++++++++
ท่ามกลางความตกตะลึงของซาโนะ และคนทั้งห้อง (คือว่าคนอื่นมันสนใจเด็กใหม่กัน มันเลยแอบฟังโดยปริยายน่ะ),, และ อาชิยะก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ
“เอ่อ…..โทษที ชั้นไม่มีรสนิยมแบบนั้น…น่ะ” ซาโนะ พูดไปทำหน้าปูเลื่ยนๆไป จนคนทั้งห้องแอบขำ (ย้ำว่าต้องแอบขำ เพราะซาโนะมันโหด..เหอๆๆๆ)
“ง่ะ! “ อึ้งคับ เจ้าอาชิยะมันอึ้งไปเลย ซาโนะลุกหนีไปแล้ว มันก็ยังยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้นแหละ
……เอ,, สงสัยว่าเราจาพูดอารัยผิดไปแฮะ…. (ผิดมหันต์เลยล่ะ นู๋)
“ว๊ากกก~!! ฮ่ะๆๆ,,,, นายนี่ตลกชะมัด ชั้นชักจะถูกชะตากับแกแล้วสิ เฮ้ย! พวกนาย เห็นหน้าซาโนะเมื่อกี๊มั๊ย ตลกชะมัดเลยว่ะ 55555+”
เออเว๊ย! เอาเข้าไป คนยิ่งกลุ้มๆอยู่ว่าพูดไรผิดไป ยังจะมาหัวเราะกันอยู่ได้
“นายรู้มั๊ย ชั้นน่ะ หมั่นไส้ไอ้ซาโนะมันมานานแระ คนอาไร เก๊กขรึมอยู่ได้ ไม่เมื่อยมั่งรึไงฟ๊ะ,,”
“ฮะ – ฮะ – ฮะ – ฮะ” ( --_--“ ) อาชิยะที่ไม่รู้จะพูดอะไรดี เลยหัวเราะแห้งๆไป(ซะงั้น)
“เออ! ใช่ ..แนะนำตัวก่อน ชั้น นากาทสึ ชูอิจิ นะ อยู่ชมรมฟุตบอล เป็นนักเตะแข้งทองของที่นี่ นิสัยตรงข้ามกับไอซาโนะอย่างสิ้นเชิงเลยแหละ”
เออ…ไม่บอกก็รู้อยู่แล้วล่ะ ก็คุณพี่เล่นต่างกันราว ป่าช้ากะงานวัดอย่างงี้ เฮ้อออ….เอากะมันสิหน่า -:
‘ ปิ่ง..ป่อง.. ,,,,, อาชิยะ มิซึกิ นักเรียนที่เพิ่งย้ายมาวันนี้ อาจารย์ใหญ่เรียกเข้าพบ ขอให้กรุณามาที่ตึกอำนวยการด้วย ‘
“อ่าว..สงสัยให้ไปเอากุญแจห้องมั๊ง นายพึ่งมาถึงไม่ใช่เหรอ คงยังไม่รู้ว่าต้องนอนอยู่ห้องไหนใช่มะ”
“อืม..จิงๆด้วยสิ ..แล้วก็ไม่รู้ด้วยนะว่าตึกอำนวยการอยู่ไหน”
“ไม่มีปัญหา งั้นเดี๋ยวเฮียพาไปเอง ….”
++++++++ ++++++++++++++ +++++++++++++++++ ++++++++++++++
เอ่อ…โทษทีคับ ท่านผู้ชม คือ ไอกระผมก็ลืมบอกไปว่า ที่นี่น่ะ มันโรงเรียนชายล้วน แล้วเป็นโรงเรียนแบบปิด
นักเรียนทุกคนต้องอยู่หอ อ่ะคับ…แหะๆ แบบว่าลืมง๊า~ .-:
…………………………………………………………
“ อ๊าว.. นายได้อยู่ห้อง 205 เหรอเนี่ย”
“อืม มีไรเหรอ”
“ป่าวหรอก แต่ห้องนั้นน่ะ มันห้องไอซาโนะน่ะสิ เหอๆๆๆ”
“ง่ะ”…. จิงเรอะเนี่ย แล้วตกลงมันโชคดี รึโชคร้ายกันล่ะเนี่ย ที่ได้เป็นรูมเมทกะหมอนั่นน่ะ….อาชิยะได้แต่คิด ระหว่างทางที่นากาทสึ พาไปที่หอ
…………………..
“โฮ่งๆๆๆ “
“ว๊าก….เฮ้ยย!! “
อาชิยะร้องด้วยความตกใจ ที่จู่ๆก็มีสุนัขตัวใหญ่โผเข้าใส่…แถมยังกระดิกหางอีกแน่ะ..
“อ๊ะ ..นี่มันเจ้ายูอิจิโร่ หมาที่ทางหอเลี้ยงเอาไว้นี่ …แปลกชะมัดเลยแฮะ ปกติมันจะเชื่องแต่กับผู้หญิงนี่นา”
เจ้าสุนัขเจ้ากรรมที่โผเข้าใส่อาชิยะ ( แถมเลียเค้าอีกต่างหาก)…ถูกนักการของหอจับไว้ได้ทัน
“ ‘โทษทีนะ …ไม่เป็นไรใช่มั๊ยเนี่ย หนู “
“เอ่อ..ผมเป็นผู้ชายนะฮะ “ เออดิ ..ก็โรงเรียนนี้มันชายล้วนนี่หว่า ตาลุงนี่ชักจะเมาไปใหญ่แล้ว
“ฮ่ะๆๆๆๆๆ …เออ..จะว่าไป นายก็เหมือนผู้หญิง อยู่เหมือนกันนะเนี่ย..ตัวก็เล็ก ผิวก็ใสเชียว” นากาทสึ ได้ทีพูดขึ้น
“ปากเรอะ นั่นน่ะ\" อาชิยะ พูดไปโดยไม่โมโหอะไรมากนัก ก็โดนล้อมาตั้งกะเด็กแล้วอ่ะ ว่าเหมือนผู้หญิง…
ก็กลุ้ม จนไม่รู้จะกลุ้มยังไงแล้วเนี่ย
……………..หน้าห้อง 205 ………………..
“เอ่อ..ไอซาโนะมันเคยแต่อยู่ห้องนอนคู่ คนเดียว เพราะที่ห้องเป็นเลขคี่พอดี มันคงจะหงุดหงิดน่าดู….ชั้นอยู่ห้อง 203 มีอะไรก็เรียกได้เลยนะ “
“อ๊ะ..อื้มมม~ “ ….จะว่าไป นากาทสึนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันเนอะ อุตส่าห์ช่วยเราหลายๆอย่าง..
ว่าแต่ จาเข้าไปดีมั๊ยเนี่ย ห้องเนี๊ยะ….
เอาวะ! เป็นรูมเมทกันก็ดีแระ จาได้ปรับความเข้าใจเรื่องเมื่อกลางวันซะให้กระจ่าง
‘ แอ๊ด~…..’
ซาโนะกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เมื่ออาชิยะเข้ามาก็ตกใจนิดหน่อย แต่พี่แกก็ยังรักษามาดขรึมเอาไว้ได้
“………………….”
“นี่..เมื่อกลางวันอ่ะ อย่าเข้าใจผิดนะ ชั้นแค่อยากเป็นเพื่อนกับนาย ก็เท่านั้นเอง …แล้วอีกอย่าง เราก็เป็นรูมเมทกัน น่าจะดีๆกันเอาไว้นะ”
“………………………อะ…อืม…….” ซาโนะ ที่รอฟังมานาน ก็เข้าใจเจ้าอาชิยะซักที ..เฮ้ออ~.…เล่นเอาเหนื่อย -:
“อื้มมม~ ว่าแต่ นายเป็นนักกีฬากระโดดสูงระดับเขตเลยเหรอ…แล้วทำไมถึงใช้วิธีการสอบเข้าที่นี่ล่ะ ชั้นนึกว่านายจะใช้โควต้า แน่ๆซะอีก..ทำให้ชั้นชื่นชมนายขึ้นมาอีกนิดด้วย” งงล่ะซี่ ~ ว่าอาชิยะรู้ได้ไง แหม..ก็เพื่อนที่ถูกชะตาด้วย เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้ ทำไมเมื่อกลางวัน คนอย่างอาชิยะจะสืบไม่ได้ -:
“ เหรอ..แต่ว่าชั้นเลิกเล่นกระโดดสูงแล้วล่ะ”
“เอ๊ะ!!!~ ทำไมล่ะ !?! “
“ก็ชั้นจะเลิกเล่นนี่…จะต้องมาขออนุญาตนายก่อนรึไง”
…..ฮึ้ยยย~ ทำไมถึงนิสัยเสียอย่างนี้นะ หมอนี่เนี่ย……
อาชิยะ ที่เซ็งกับการทะเลาะกะซาโนะ ก็เลยกระแทกประตูห้องออกมา เพราะกะว่าจะไปหาอะไรกินซักหน่อย
‘ แอ๊ด!!~ ‘
“โอีะ! “
“อ๊ะ! นายคงจะเป็นอาชิยะ อิซึมิสินะ ชั้นนัมบะ มินามิ อยู่ปี3 เป็นหัวหน้าหอนี้ กะว่าจะมาเรียกเพื่ออธิบายเรื่องกฎ ข้อห้าม เรื่องหอพักอยู่พอดี” รุ่นพี่นัมบะ ที่จะมาตามอาชิยะ พอได้เจอตัว ก็เอาแต่จ้องอาชิยะเป๋ง++
.. แน่ะ จ้องไม่จ้องปล่าว แถมก้มมาอีกต่างหาก หน้าจะชิดกันอยู่แล้วนะ #_#
“…….เคยได้ยินแต่เค้าลือกัน …แต่เธอนี่ก็น่ารักจริงๆนะ…ไม่ได้ยินคนเค้าพูดบ้างเหรอ”
….แง้~ เอาอีกแล้ว…ชมเค้างี้ ไม่ดีใจหรอกนะเฟ้ยย!!…
อาชิยะได้แต่คิดในใจ นั่นรุ่นพี่นะ รุ่นพี่ เฉยไว้ๆ…-:
“จะไปโรงอาหารใช่มั๊ย ดีเลย ชั้นจะได้อธิบายกฎต่างๆไปด้วย”
……………………………………
“อ๊ะ! อาชิยะ นายไปไหนมาน่ะ เมื่อกี๊ไปตามที่ห้อง ว่าจะไปกินข้าวด้วยกัน ดันไม่อยู่ซะนี่…….ว่าแต่ นั่นมัน รุ่นพี่นัมบะนี่ คุยอะไรกับเจ้านั่นเหรอ” นากาทสึ ที่ตามหาอาชิยะอยู่ ในที่สุดก็เจอตัวอาชิยะซะที-:
“ก็ไม่มีอะไร แค่เรื่องกฎน่ะ”
“กับคนรูปร่างหน้าตาอย่างนายเนี่ยนะ เจ้านั่นไม่มีทางคุยธรรมดาๆด้วยหรอก มีหวัง ชวนกันทำลูกแหง”
‘ ผัวะ!! \'
“เฮ้ยย!! ชั้นมันผู้ชายนะเฟ้ยย “ อาชิยะ รู้สึกจะทนไม่ไหวแระ เลยทุบนากาทสึซะเต็มแรง -:
“โอ๊ย! เจ้าอาชิยะ ทุบมาได้ ตัวเล็กๆงี้ ไม่น่ามือหนักเลยนะ”
“ช่วยไม่ได้ อยากปากเสียเอง “..อ๊ะ! นั่นมันซาโนะนี่ ไปนั่งทำอะไรในสวนน่ะ ..
อาชิยะ เหลือบไปเห็นซาโนะที่นั่งอยู่ในสวนตรงข้างระเบียงที่พวกเขาเดินอยู่พอดี (สายตาดี รึเป็นเพราะเป็นซาโนะกันแน่ ..ถึงเห็นหว่า?)
“นากาทสึ นายไปก่อนนะ เดี๋ยวชั้นตามไป” ว่าแล้วอาชิยะก็วิ่งปรู๊ดไปที่สวนที่ซาโนะอยู่
…..ซาโนะ มานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย …..
“…..ซาโนะ….” อาชิยะ เรียกซาโนะเบาๆ เพราะไม่แน่ใจว่าซาโนะกำลังทำอะไรอยู่
“…………………….”
อ่าว…หลับอยู่หรอกเหรอ ลมเย็นๆอย่างงี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดพอดีหรอก….
แล้ว อาชิยะ ก็เข้าไปนั่งข้างๆซาโนะ เพื่อบังลมให้
“………………………..”
‘ ตุ๊บ!!! ‘
“ง่ะ ! “ ซาโนะ ที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว อยู่ๆก็เอนมาพิงอาชิยะจนได้ (มันบังเอิญ รึสัญชาตญาณหว่า?!)…………..หนักนะเฟ้ยย~ เจ้าซาโนะ….อาชิยะ ได้แต่บ่นในใจ เพราะไม่อยากทำให้ซาโนะตื่น ก็หน้าตาหลับสบายอย่างงั้น ใครจะปลุกลงล่ะ …เนอะ,,
แล้วจู่ๆ เจ้ายูอิจิโร่ก็โผล่มาเมื่อไหร่ไม่รู้ (ยังจำได้ป่ะ ..ไอเจ้าหมาที่วิ่งเข้าใส่อาชิยะน่ะ) เจ้ายูอิจิโร่ มันวิ่งเข้ามาโดยไม่ดูเล้ย..เลยกระแทกกับด้านข้างซาโนะเข้าอย่างจัง จนทำให้ตัวซาโนะที่หลับพิงอาชิยะอยู่ เอนมาทับอาชิยะซะนี่!!!…
“โอ๊ยยย…อารัยกันอีกแล้วฟ๊ะเนี่ย วันนี้” อาชิยะที่ถูกซาโนะทับอยู่ บ่น พร้อมกุมขมับ (กุมทามม๊าย?)
“อ๊าว! นายมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย?” ซาโนะที่กำลังสะลึมสะลืออยู่ ถามด้วยความเงง..
“ก่อนที่นายจะถามอ่ะ ..หัดดูสภาพซะก่อนได้มั๊ย เอาตัวนายออกไปจากตัวช้านที๊ ~ หนักจาตายอยู่แล้ววววว”
“อ่าว..อ๊ะ ขอโทษ” เมื่อเห็นสภาพที่เป็นอยู่ ซาโนะก็รีบลุกออกจากตัวอาชิยะทันที
…………เอ…แต่ ทำไมเจ้าเด็กใหม่นี่มันตัวนุ่มนิ่มจังแฮะ …พิลึกคน เนื้อตัวหยังกะผู้หญิงแน่ะ………..
..แค่นั้นคับ..ซาโนะมันคิดแค่นั้นจิงๆคับ ป่าวคิดเลยเถิด…วันๆท่านชายเอาแต่เก๊กขรึม ไม่ได้หมกมุ่นในอารัยๆจิงจิ๊ง…-:
“เฮ้ออ~ ค่อยยังชั่วหน่อย นี่ถ้านายลุกขึ้นช้ากว่านี้อีก5วิ นะ ชั้นมีหวัง ขาดอากาศหายใจตาย คนอาไร ตัวหนักชะมัดยาดเลย”
“อ่าวๆ ชั้นมันผู้ชายทั้งแท่งนี่ ตัวเท่านี้นี่ เค้าเรียกขนาดมาตรฐานชายญี่ปุ่นหรอก ไม่เหมือนใครบางคน ตัวกะเปี๊ยกหยั่งกะลูกลิง “
“เฮ้ยย! ว่าใครเป็นลูกลิงฟ๊ะ ! ,,, นายน่ะ เป็นคนมาทับช้านนะเฟ้ยยย”
อ๊ะ…ตาซาโนะหน้าแดงนี่ ..อะไรกัน ตานี่ก็มีส่วนน่ารักเหมือนกันแฮะ…….
“แล้วนายมานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย..ฮึ อาชิยะ ,, “
“ก็ชั้นเห็นไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ มานั่งตากลม ตากน้ำค้างอยู่ กลัวว่าจะเป็นหวัด ก็เลยจะมาปลุก แต่เห็นหน้าตานายกำลังหลับสบายใจเฉิบ ก็เลยนั่งบังลมให้อ่ะดิ”
…..”ความจิงก็ไม่อยากจะสนใจหรอกนะ แต่นายเป็นรูมเมทชั้น ถ้านายเป็นหวัด ชั้นก็เดือดร้อนสิ”
อาชิยะ พูดไป ก็หลบตาคนฟังไป -:
………… โหย..ดีนะที่คิดเหตุผลทัน ก็จะให้บอกได้ไงว่าเป็นห่วง เดี๋ยวนายนี่ยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่อีก ………
“ป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย ..อาชิยะ ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันจริงๆแน่ …”
…….แล้วซาโนะก็ลุกขึ้นยืน….ลมที่พัดมา บวกกับฉากหลังที่เป็นแสงสลัว เพราะความมืด สะท้อนกับแสงจันทร์นวลกระจ่าง ทำให้ซาโนะ ที่ดูดีอยู่แล้ว ยิ่งมีเสน่ห์ ดูงดงาม ราวกับภาพเขียน จนอาชิยะได้แต่นิ่งงั้น เพราะไม่อาจละสายตาจากคนตรงหน้าได้ ………..
“เอ้า..นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละ ลุกขึ้นมาได้แล้ว เดี๋ยวก็ทิ้งไว้ซะนี่”
+++++++++ ++++++++++++ +++++++++++ +++++++++++++ ++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น