อย่าเล่นแบบนี้

ลำดับตอนที่ #2 : คนที่คิดถึง

“คือว่า...”
‘ออด ออด ออด~’
เสียงสัญญาณเข้าเรียนดังขึ้น ทำให้สองหนุ่มที่กำลังคุยกันอยู่ในบริเวณสวนสมุนไพรต้องชะงัก
แทนอยากจะบอกร่างบางใจจะขาด ว่าเขาก็เป็นเด็กหนุ่มธรรมดา ที่พ่อต้องย้ายมากำกับราชการที่จังหวัดนี้
ก็เลยย้ายมาทั้งครอบครัว ก็เท่านั้น แต่ดูเหมือนคิวจะลืมการสนทนาเมื่อสักครู่ไปจนหมดสิ้น
เพราะพอได้ยินเสียงออด คนตัวเล็กก็รีบฉุดมือคนตัวใหญ่กว่าให้ลุกขึ้น แล้วจูงไปขึ้นเรียนอย่างกับเขาเป็นเด็กๆ

ถึงแม้จะไม่เข้าใจคนที่กึ่งลาก กึ่งจูง เขาอยู่เท่าใดนัก แต่ว่าร่างสูงก็ไม่ได้ปฏิเสธ หรือชักมือกลับแต่อย่างใด
เพราะในใจแทนคิดว่าร่างตรงหน้า ‘มือนุ่มจริงๆด้วยแฮะ’

คิวเริ่มรู้สึกรำคาญ ที่คนตัวโตกว่า ไม่ยอมเดินเร็วๆตามแรงลากบ้างเลย ซ้ำยังรู้สึกว่า ร่างข้างหลังแกล้งถ่วงน้ำหนักให้เค้าลากได้อย่างยากลำบาก เหมือนจะถ่วงเวลา

เมื่อลากแทนมาครึ่งทาง ร่างเล็กก็ต้องหันมาตะโกนด้วยความเหลืออด
“แทน ถ้านายไม่เดินเอง แล้วเมื่อไหร่มันจะถึงห๊ะ? คาบนี้แลปชีวะของ’จารย์ศศินะ ขอบอกไว้ก่อนว่าเจ๊แกดุชิบ”

นายแทนยิ้มแหยๆ แล้วรีบเดินตามแรงลากของร่างบางทันที ด้วยกลัวว่าท่านหัวหน้าห้องจะโมโหไปใหญ่....

........................................
...............................
พอมาถึงห้องแลป สองหนุ่มก็โดนดุเพียงนิดหน่อย เนื่องจากคิวหาข้ออ้างว่า ตามหาร่างสูงอยู่ตั้งแต่พักเบรก เพราะเป็นเด็กใหม่ไม่รู้ตารางเรียน และสถานที่ ทำให้อาจารย์คนสวยแต่ดุพอให้อภัย

คาบนี้เป็นการเรียนชีวะที่ต้องทำการทดลอง ส่องกล้องจุลทรรศน์ เพื่อสังเกตดูเซลล์เยื่อหัวหอม และเยื่อบุข้างแก้ม
อาจารย์ให้แบ่งกลุ่ม กลุ่มละ 5- 6 คน โดยที่กลุ่มของคิว ... ก็พวกโก้ บอย เพียว ศักดิ์ นั่นแหละ เริ่มทำการทดลองไปบ้างแล้ว เด็กใหม่อย่างแทน ก็เลยถูกคิวดึงไปเข้ากลุ่มอย่างไม่ต้องถามความเห็น

“อันนี้ลอกเยื่อเจ๊งว่ะ”
“ แทน คิว เอาสไลด์ไปล้างให้ทีดิ๊”
เพื่อนๆที่ทำการทดลองกันก่อนอยู่แล้ว เอ่ยปากใช้คนมาใหม่ทั้งคู่ คิวเดินนำแทนไปที่อ่างล้างอุปกรณ์หลังห้อง
พลางคิดในใจว่า กระจกสไลด์แค่อันเดียว ทำไมต้องไล่มา สองคนวะ?

นายแทนที่เป็นคนถือสไลด์ พอเดินมาถึงอ่างก็จัดการล้างเสร็จสรรพ โดยลืมไปว่า
กระจกสไลด์น่ะ มันบางมาก
คนตัวโตที่ไม่ชินกับการล้างกระจกแผ่นเล็กๆ ก็เลยทำกระจกสไลด์แตก อย่างช่วยไม่ได้
‘กร็อบ~’
เสียงอะไรวะ? เฮ้ย! ไอแทนทำสไลด์แตกนี่หว่า
หัวหน้าห้องร่างบาง เมื่อได้ยินเสียงก็รีบจับข้อมือของร่างหนาขึ้นมาดูแผล
ถึงแม้จะเป็นกระจกแผ่นบางๆ แต่ความบางของมันก็ทำให้บาดลึกใช่ย่อย

“แทน อยู่บ้านไม่เคยล้างจานหรือไงวะเนี่ย กดแรงไปมันก็แตกสิวะ”
แทนไม่ทันจะตอบอะไร ร่างเล็กที่จับข้อมือเขาไว้ก็เริ่มออกแรงลากออกไปที่ประตูห้อง
พลางตะโกนบอกอาจารย์ว่า ขออนุญาตพาแทนไปห้องพยาบาลเพราะทำกระจกบาด

คราวนี้แทนก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย ไม่แกล้งถ่วงน้ำหนักอีก ไม่ใช่เพราะว่าเจ็บแผล
แต่เพราะกลัวร่างเล็กโมโหอีกต่างหาก

เมื่อมาถึงห้องพยาบาลที่ไม่มีครูอยู่แล้ว หัวหน้าห้องคนเก่งก็จัดแจงหายาล้างแผล สำลี
และยาใส่แผลอย่างชำนาน จนแทนอดสงสัยไม่ได้ว่า พาคนมาทำแผลให้บ่อยรึไงนะ

ร่างบางที่ตอนนี้ยังไม่ได้ปล่อยมือจากร่างสูง จัดการล้างแผลให้นักเรียนใหม่
ใบหน้าขะมักเขม้น ที่ตั้งใจทำแผลให้เขานั้น ทำให้แทนอดละสายตาจากร่างตรงหน้าไม่ได้
ใบหน้าขาว ที่ก้มลงล้างแผลให้คนตัวโต ใกล้จนเห็นความยาวของแพขนตาได้
ปากเล็กๆที่แดงระเรื่อ ดูเหมือนจะบ่นอะไรขมุบขมิบอยู่เบาๆ
เรียกรอยยิ้มและ ความคิดในหัวของแทนว่า คนตรงหน้า ‘ น่ารัก ’ ได้เป็นอย่างดี

ดูเหมือนแทนจะมองนานไป จนคุณหมอจำเป็นรู้สึกได้
ถึงได้ละสายตาจากแผลของร่างสูง แล้วหันมาจ้องตาอย่างเอาเรื่อง

“มองอะไรวะแทน”
“เปล่า...... แค่สงสัยว่าทำไม ทำแผลคล่องจัง”
“อ๋อ ก็เคยเป็นสวัสดิการนักเรียนที่ประจำห้องพยาบาลเก่าอ่ะ
ทำไม ผู้ชายทำแผลเป็นนี่มันแปลกมากใช่มั๊ย”
“เฮ้ย ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แค่อยากจะชมว่าทำแผลเก่ง ทำไมต้องร้อนตัวด้วยเนี่ย”

ร่างบางหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย นั่นสิ ทำไมต้องร้อนตัวด้วย คงจะเป็นเพราะโดนเพื่อนๆแซวบ่อยละมั๊ง ว่าทำงานของผู้หญิงได้ดีเกินคาด ก็เลยกลัวว่าร่างสูงตรงหน้าจะพลอยล้อไปด้วย

คิวสะบัดหน้ากับความคิดมากของตัวเอง แล้วจัดการเก็บยาให้เรียบร้อย
จากนั้นก็พาร่างสูงไปขึ้นเรียนในวิชาต่อไป
…………………………………………………….
..........................................................................
...........................................................

บ้านจัดสรร หลังใหญ่ ที่เป็นบ้านใหม่ของเด็กหนุ่มร่างสูง ถูกปลูกไว้บริเวณที่เรียกว่า หมู่บ้านตำรวจ

ลูกชายนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ที่เคยมีเพื่อนฝูงรายล้อมมากมาย แต่ทว่า เพื่อนเหล่านั้นไม่เคยจริงใจ
จุดประสงค์หลักๆเพียงแค่ต้องการบารมีของลูกชายตำรวจใหญ่ทั้งนั้น นั่นเป็นสาเหตุหลัก ที่แทนตัดสินใจย้ายตามครอบครัวมา แม้ว่าพ่อแม่จะอนุญาต ถ้าหากว่าลูกชายไม่ต้องการจะย้ายโรงเรียน ..... แต่เขาก็ตัดสินใจออกมา

ออกมาจากความจริงใจจอมปลอมพวกนั้น

แทนยอมรับว่า ครั้งแรกที่เห็นคิว ตัวเองอดนึกถึงเพื่อนร่างเล็กที่โรงเรียนเก่าไม่ได้
เพื่อนที่เคยเป็นมากกว่าเพื่อน แม้ว่าทุกอย่างจะจบไปแล้ว ตั้งแต่วันที่เขาตัดสินใจย้ายมา
แต่ความทรงจำ และความหลังต่างๆ มันยังไม่หายไปจากใจเลยซักนิด

ยอมรับหน่อยๆว่า รู้สึกดีกับหัวหน้าห้องของโรงเรียนใหม่มากมาย
แต่เสียงในใจลึกๆ ก็บอกกับตัวเองว่า ให้หยุดมันไว้แค่นั้น
พอแล้วดีกว่า กับรักที่เป็นไปไม่ได้ พอแล้วกับรักที่ฝืนธรรมชาติ

เด็กหนุ่มร่างสูงเดินเข้าห้องอาบน้ำ เปิดฝักบัวชำระล้างร่างกาย ทันทีที่น้ำสัมผัสโดนมือ
ทำให้แทนรู้สึกถึงความตึงผิวที่แผล
เด็กหนุ่มมองแผลที่โดนบาดเล็กๆแล้วนึกถึงคนใส่ยาให้โดยอัตโนมัติ

ทั้งๆที่ไม่อยากคิดถึง แต่ทำไมถึงเห็นภาพเพื่อนใหม่คนแรกในห้วงสำนึกได้ชัดเจนขนาดนี้
แทน คิดเข้าข้างตัวเองว่าคงจะเป็นความประทับใจต่อเพื่อนใหม่เฉยๆ
ไม่ใช่ความรู้สึกอะไรอย่างที่ลึกๆในจิตใจเขากลัวอยู่ ......

หลังจากนั้นร่างสูงก็อาบน้ำต่อไป โดยเก็บความคิดต่างๆไว้ให้ลึกสุดในจิตใจ.........

................................................................
.........................................................

................................................................
.........................................................
........อีกด้าน ......ทางฝั่งของร่างบาง
คิวกำลังอาบน้ำ ถูสบู่ ทำกิจวัตรชำระล้างร่างกายเหมือนอย่างเช่นทุกวัน
แต่ที่ต่าง ก็คงจะเป็นความคิดขณะอาบน้ำในวันนี้

ความทรงจำที่เพิ่งผ่านมาไม่ถึงวัน เกี่ยวกับเพื่อนใหม่ ทำให้อยู่ๆร่างเล็กก็ยิ้มออกมา
จนเจ้าตัวยังแปลกใจ
‘ คนอะไร ซุ่มซ่ามชะมัด’
พอหันไปเห็นหน้าเปื้อนยิ้มของตัวเองในกระจก ก็ต้องบ่นพึมออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“เฮ้ย ~ จะยิ้มอะไรวะเนี่ย?”
ร่างบางรีบเปิดฝักบัว ให้น้ำรดหัวตัวเอง เผื่อจะไล่ความฟุ้งซ่านของตนออกไปได้บ้าง

………………………………….
TBC.