ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหตุเกิดจากความบังเอิญของภาษา++(จริงๆเล้ยย...เจ้าอาชิยะ)
~*** For You In Full Blossoms ***~
chapter 1
ตึง ! ๆ ! ๆ ! ๆ ! ๆ ! …..เสียงฝีเท้าถี่เร็วของใครบางคนดังขึ้นในระหว่างชั่วโมงโฮมรูมตอนเช้า เด็กหนุ่มที่วิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ตอนนี้คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจาก ขอให้ตัวเองเข้าห้องเรียนทันก่อนหมดชั่วโมงโฮมรูมตอนนี้ ที่ไม่รู้ว่าโรงเรียนที่นี่เค้าเริ่มกันกี่โมง ..(กำ)
ตึง ! ๆ ! ๆ !…
“อ๊ะ!!!”
“เฮ้ย!!!”
โครม!! ~ @+*/-#^9(๔%$=#*-@!++&^฿-=+#_*/~….
โอ๊ย! อะไรกันฟ๊ะ ~ คนยิ่งรีบๆอยู่ (พูดอะไรอย่างงั้น ห๊ะ! ,, นายชนเค้าเองนะเฟ๊ย++)
,,,, เออ..ใช่ เราชนเค้าเองนี่หว่า…… แต่ คนกำลังรีบนะ
“โทดที กำลังรีบ” ว่าแล้ว เจ้าอาชิยะ ก็วิ่งปรู๊ดไปห้อง 2 – C ที่เป็นจุดหมาย โดยไม่สนใจคนที่ตัวเองชนซักกะติ๊ด (เฮ้อ! นิสัยแย่จิงๆ ควีนช้าน~++)
ครืดด~!! ….ตึง! (เสียงเปิดประตูห้องแบบเลื่อนน่ะ อย่า งงๆ)
“สวัสดีฮะ! ผมอาชิยะ มิซึกิ เพิ่งย้ายมาวันนี้ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะฮะ!”
……………..
ด้วยความอึ้งกิมกี่ ที่จู่ๆ นักเรียนใหม่ก็โผล่พรวดเข้ามาแนะนำตัวเอง โดยที่อาจารย์ประจำชั้นไม่ต้องเหนื่อย
เลยทำให้ทั้งห้องเงียบกริบอย่างเป็นธรรมชาติ …….จนอาชิยะชักเหวอ -:
“เอ่อ..ใครคับ ’จารย์ “ นักเรียนคนหนึ่งในห้องรีบถาม ด้วยความงง บวกสนใจ!?!
ก็คนที่อยู่ๆก็เข้ามาในห้องเนี่ย สวยซะหยั่งกะผู้หญิง ใบหน้าเรียวเล็กได้รูป ผิวก็ข๊าว ขาว ริมฝีปากบางสวย
แก้มอมชมพู โดยเฉพาะตางี้ หว๊าน หวาน …. จนทำเอาหนุ่มๆห้อง 2 – C ได้แต่เคลิ้ม
“อ๊ะ ! นี่ นักเรียนใหม่ของห้องเรานะ เพิ่งย้ายมาจากอเมริกา ,, อาชิยะ ครูก็นึกว่าเธอจะไม่มาแล้วซะอีก แต่เอาเถอะ มาทันเช็คชื่อพอดีเลยนะ ,,,,, ….คนต่อไป ซาโนะ อิซึมิ “
“……………” (เงียบ)
“อ่าว ..ทำไมป่านนี้ซาโนะยังไม่มาอีกล่ะ แปลกแฮะ “ อาจารย์สงสัย เพราะนายซาโนะคนนี้เป็นทั้งหัวหน้าห้อง และ หัวกะทิของห้อง อาจารย์เลยให้ความสนใจเป็นพิเศษ และคิดว่าแปลกๆ ถ้าซาโนะจะมาสาย ..
(ประมาณว่า,,พวกเด็กดีของ ’จารย์ อ่ะ)
ครืดด~ !! ….”ขอโทษทีครับอาจารย์ ที่มาสาย”
ซาโนะ ที่วิ่งมาจนหอบ รีบขอโทษขอโพย อาจารย์ทันที (แหม..เด็กดีก็เงี๊ยะ) แล้วก็….
ตุ๊บ!!
“โอ๊ย!~ อะไรน่ะ “ อาชิยะ ที่ยังยืนอยู่หน้าชั้น ร้องขึ้นด้วยความเจ็บ ก็นายซาโนะอะไรนี่น่ะสิ อยู่ๆก็เอากระเป๋ามาฟาดหัวเฉยเลย เจ็บนะเฟ๊ย ! (+_O)……..แต่,, เอ๋ ~ กระเป๋า !!
…..เออ! ,, แล้วกระเป๋าเราล่ะฟ๊ะ ไปไหนเนี่ย?
อาชิยะที่มัวแต่รีบมาเข้าห้องให้ทัน จนลืมว่ากระเป๋าเจ้ากรรม อันตรธานไปตอนไหน…
…..ว่าแล้วเจ้าอาชิยะก็มีอาการเหวอรอบสอง
“ไม่เอารึไง กระเป๋าน่ะ”
ง่ะ ! ที่แท้ก็กระเป๋าเราเองนี่หว่า ……เฮ้ย!! เดี๋ยวก่อน,,
กระเป๋าเรากระเด็นตอนที่ชนกะใครก็ไม่รู้ที่หน้าตึกนี่หว่า (อ่าว..จำได้แล้วเรอะ!!)
แสดงว่าที่เราชนไปก็หมอนี่น่ะสิ +_+
“เอ่อ….” เอ,,, ในเวลาอย่างนี้ ที่ญี่ปุ่นเค้าจาขอโทดก่อน รึจาขอบคุณเรื่องกระเป๋าก่อนหว่า?…
ระหว่างที่อาชิยะ กำลังคิดว่าจะพูดอะไรก่อนดีนั้น ก็เผอิญดันสบตาคนตรงหน้าเข้าไปด้วย ในขณะที่คนตรงหน้าก็จ้องเป๋ง รอคำพูดจากเจ้าตัวดีอยู่
“เอ่อ…..” เอ่อ,,, ว่าแต่ ทำไมตาซาโนะนี่หน้าตาดีเป็นบ้าเลยฟ๊ะ คิ้วก็เข้ม ริมฝีปากหยักได้รูป แถมแววตาก็คมซะขนาดนั้น นี่ถ้าเราเป็นผู้หญิง มีหวัง คงได้หลงเสน่ห์หมอนี่เข้าแน่ๆ
“นี่..ตกลงนายจะจ้องชั้นไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย เจ้าเด็กใหม่”
อ๊ะ! เหวอ,,,เผลอนึกอะไรแปลกๆจนได้ บ้าป่าววะ ช้าน!!!
“อ่ะแฮ่ม! นั่งที่ได้แล้วมั๊ง พวกนายจะยืนคุยหน้าชั้นเรียนไปถึงเมื่อไหร่ห๊ะเนี่ย”
แง่ว ~ นายซาโนะเดินไปนั่งที่แล้ว ยังไม่ได้ขอบคุณ/ขอโทดเล้ยยย
“เอ้า…อาชิยะ นายก็ไปนั่งที่ได้แล้ว โน่น ตรงโน้นน่ะ เห็นเก้าอี้ว่างๆมั๊ย?”
“เอ่อ…ฮะ อาจารย์ “ ว่าแต่ ไม่ได้นั่งข้างซาโนะเหรอ เสียดายแฮะ
(แน่ะ!..เสียดายไรฟ๊ะ? เจ้าอาชิยะ!?!)
……… …….. ………….. …………….
‘ ออด..ออด…’ (ออดน่ะ…ออด ถ้ามันไม่ใช่เสียงออดๆ แล้วคนเค้าจะเรียกออดเรอะ!)
หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว อาชิยะก็ได้แต่เหล่ เอ๊ย! เหลือบมองซาโนะ
ไม่ใช่ไรหรอก แค่ยังติดค้างที่ไม่ได้ขอบคุณ/ขอโทด ไปน่ะ อย่าคิดมากดิ (เอ็งนั่งแหละ คิดมาก,, ไอ้คนเขียน)
พอได้จังหวะ ..อาชิยะก็เข้าไปแนะนำตัวกะซาโนะ
“เอ่อ…ซาโนะ นายคงยังไม่รู้จักชื่อชั้นนะ ก็นายเข้ามาทีหลังอ่ะ ชั้น อาชิยะ มิซึกิ ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้นชอบนายจังอ่ะ”
…………….เหวอ!!~ นรกสิคับงานนี้ เจ้าอาชิยะน๊า~ ช่างไม่รู้อะไรเล้ย ,, เรื่องอย่างนี้ พูดที่ญี่ปุ่นได้ที่ไหนเล่า ซาโนะก็ไม่ใช่อย่างว่าซะด้วยสิ (อาชิยะก็<ยัง>ไม่ใช่นะ! เหอๆๆๆ)
++++++ +++++++++ +++++++++++ +++++++++++ +++++++++++++
ขออธิบายตอนท้ายซะหน่อยนะคับผม … คือว่า อาชิยะเนี่ย ย้ายมาจากอเมริกา คือเค้าอยู่มาตั้งกะเด็ก เลยซึมซับนิสัยของคนที่นู้นซะเยอะน่ะ ,,, คือที่อเมริกาเนี่ยจาพูดกันตรงๆ(ซะส่วนใหญ่นะ) แล้วเพื่อน(ชาย) ชอบเพื่อน(ชาย) ก็ไม่แปลก …..เอ่อ,, คือ ไม่ได้ชอบแบบอย่างว่านะ ชอบแบบชื่นชม รึถูกชะตาน่ะ..’ใจป๊ะเนี่ย?
like กะ love มันต่างกันนะ แต่นู๋อาชิยะคงสับสน เพราะที่ญี่ปุ่นเค้าชอบพูดสารภาพรักว่า “ชอบ” นี่เนอะ เหอๆๆๆ ซวยไป
chapter 1
ตึง ! ๆ ! ๆ ! ๆ ! ๆ ! …..เสียงฝีเท้าถี่เร็วของใครบางคนดังขึ้นในระหว่างชั่วโมงโฮมรูมตอนเช้า เด็กหนุ่มที่วิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ตอนนี้คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจาก ขอให้ตัวเองเข้าห้องเรียนทันก่อนหมดชั่วโมงโฮมรูมตอนนี้ ที่ไม่รู้ว่าโรงเรียนที่นี่เค้าเริ่มกันกี่โมง ..(กำ)
ตึง ! ๆ ! ๆ !…
“อ๊ะ!!!”
“เฮ้ย!!!”
โครม!! ~ @+*/-#^9(๔%$=#*-@!++&^฿-=+#_*/~….
โอ๊ย! อะไรกันฟ๊ะ ~ คนยิ่งรีบๆอยู่ (พูดอะไรอย่างงั้น ห๊ะ! ,, นายชนเค้าเองนะเฟ๊ย++)
,,,, เออ..ใช่ เราชนเค้าเองนี่หว่า…… แต่ คนกำลังรีบนะ
“โทดที กำลังรีบ” ว่าแล้ว เจ้าอาชิยะ ก็วิ่งปรู๊ดไปห้อง 2 – C ที่เป็นจุดหมาย โดยไม่สนใจคนที่ตัวเองชนซักกะติ๊ด (เฮ้อ! นิสัยแย่จิงๆ ควีนช้าน~++)
ครืดด~!! ….ตึง! (เสียงเปิดประตูห้องแบบเลื่อนน่ะ อย่า งงๆ)
“สวัสดีฮะ! ผมอาชิยะ มิซึกิ เพิ่งย้ายมาวันนี้ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะฮะ!”
……………..
ด้วยความอึ้งกิมกี่ ที่จู่ๆ นักเรียนใหม่ก็โผล่พรวดเข้ามาแนะนำตัวเอง โดยที่อาจารย์ประจำชั้นไม่ต้องเหนื่อย
เลยทำให้ทั้งห้องเงียบกริบอย่างเป็นธรรมชาติ …….จนอาชิยะชักเหวอ -:
“เอ่อ..ใครคับ ’จารย์ “ นักเรียนคนหนึ่งในห้องรีบถาม ด้วยความงง บวกสนใจ!?!
ก็คนที่อยู่ๆก็เข้ามาในห้องเนี่ย สวยซะหยั่งกะผู้หญิง ใบหน้าเรียวเล็กได้รูป ผิวก็ข๊าว ขาว ริมฝีปากบางสวย
แก้มอมชมพู โดยเฉพาะตางี้ หว๊าน หวาน …. จนทำเอาหนุ่มๆห้อง 2 – C ได้แต่เคลิ้ม
“อ๊ะ ! นี่ นักเรียนใหม่ของห้องเรานะ เพิ่งย้ายมาจากอเมริกา ,, อาชิยะ ครูก็นึกว่าเธอจะไม่มาแล้วซะอีก แต่เอาเถอะ มาทันเช็คชื่อพอดีเลยนะ ,,,,, ….คนต่อไป ซาโนะ อิซึมิ “
“……………” (เงียบ)
“อ่าว ..ทำไมป่านนี้ซาโนะยังไม่มาอีกล่ะ แปลกแฮะ “ อาจารย์สงสัย เพราะนายซาโนะคนนี้เป็นทั้งหัวหน้าห้อง และ หัวกะทิของห้อง อาจารย์เลยให้ความสนใจเป็นพิเศษ และคิดว่าแปลกๆ ถ้าซาโนะจะมาสาย ..
(ประมาณว่า,,พวกเด็กดีของ ’จารย์ อ่ะ)
ครืดด~ !! ….”ขอโทษทีครับอาจารย์ ที่มาสาย”
ซาโนะ ที่วิ่งมาจนหอบ รีบขอโทษขอโพย อาจารย์ทันที (แหม..เด็กดีก็เงี๊ยะ) แล้วก็….
ตุ๊บ!!
“โอ๊ย!~ อะไรน่ะ “ อาชิยะ ที่ยังยืนอยู่หน้าชั้น ร้องขึ้นด้วยความเจ็บ ก็นายซาโนะอะไรนี่น่ะสิ อยู่ๆก็เอากระเป๋ามาฟาดหัวเฉยเลย เจ็บนะเฟ๊ย ! (+_O)……..แต่,, เอ๋ ~ กระเป๋า !!
…..เออ! ,, แล้วกระเป๋าเราล่ะฟ๊ะ ไปไหนเนี่ย?
อาชิยะที่มัวแต่รีบมาเข้าห้องให้ทัน จนลืมว่ากระเป๋าเจ้ากรรม อันตรธานไปตอนไหน…
…..ว่าแล้วเจ้าอาชิยะก็มีอาการเหวอรอบสอง
“ไม่เอารึไง กระเป๋าน่ะ”
ง่ะ ! ที่แท้ก็กระเป๋าเราเองนี่หว่า ……เฮ้ย!! เดี๋ยวก่อน,,
กระเป๋าเรากระเด็นตอนที่ชนกะใครก็ไม่รู้ที่หน้าตึกนี่หว่า (อ่าว..จำได้แล้วเรอะ!!)
แสดงว่าที่เราชนไปก็หมอนี่น่ะสิ +_+
“เอ่อ….” เอ,,, ในเวลาอย่างนี้ ที่ญี่ปุ่นเค้าจาขอโทดก่อน รึจาขอบคุณเรื่องกระเป๋าก่อนหว่า?…
ระหว่างที่อาชิยะ กำลังคิดว่าจะพูดอะไรก่อนดีนั้น ก็เผอิญดันสบตาคนตรงหน้าเข้าไปด้วย ในขณะที่คนตรงหน้าก็จ้องเป๋ง รอคำพูดจากเจ้าตัวดีอยู่
“เอ่อ…..” เอ่อ,,, ว่าแต่ ทำไมตาซาโนะนี่หน้าตาดีเป็นบ้าเลยฟ๊ะ คิ้วก็เข้ม ริมฝีปากหยักได้รูป แถมแววตาก็คมซะขนาดนั้น นี่ถ้าเราเป็นผู้หญิง มีหวัง คงได้หลงเสน่ห์หมอนี่เข้าแน่ๆ
“นี่..ตกลงนายจะจ้องชั้นไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย เจ้าเด็กใหม่”
อ๊ะ! เหวอ,,,เผลอนึกอะไรแปลกๆจนได้ บ้าป่าววะ ช้าน!!!
“อ่ะแฮ่ม! นั่งที่ได้แล้วมั๊ง พวกนายจะยืนคุยหน้าชั้นเรียนไปถึงเมื่อไหร่ห๊ะเนี่ย”
แง่ว ~ นายซาโนะเดินไปนั่งที่แล้ว ยังไม่ได้ขอบคุณ/ขอโทดเล้ยยย
“เอ้า…อาชิยะ นายก็ไปนั่งที่ได้แล้ว โน่น ตรงโน้นน่ะ เห็นเก้าอี้ว่างๆมั๊ย?”
“เอ่อ…ฮะ อาจารย์ “ ว่าแต่ ไม่ได้นั่งข้างซาโนะเหรอ เสียดายแฮะ
(แน่ะ!..เสียดายไรฟ๊ะ? เจ้าอาชิยะ!?!)
……… …….. ………….. …………….
‘ ออด..ออด…’ (ออดน่ะ…ออด ถ้ามันไม่ใช่เสียงออดๆ แล้วคนเค้าจะเรียกออดเรอะ!)
หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว อาชิยะก็ได้แต่เหล่ เอ๊ย! เหลือบมองซาโนะ
ไม่ใช่ไรหรอก แค่ยังติดค้างที่ไม่ได้ขอบคุณ/ขอโทด ไปน่ะ อย่าคิดมากดิ (เอ็งนั่งแหละ คิดมาก,, ไอ้คนเขียน)
พอได้จังหวะ ..อาชิยะก็เข้าไปแนะนำตัวกะซาโนะ
“เอ่อ…ซาโนะ นายคงยังไม่รู้จักชื่อชั้นนะ ก็นายเข้ามาทีหลังอ่ะ ชั้น อาชิยะ มิซึกิ ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้นชอบนายจังอ่ะ”
…………….เหวอ!!~ นรกสิคับงานนี้ เจ้าอาชิยะน๊า~ ช่างไม่รู้อะไรเล้ย ,, เรื่องอย่างนี้ พูดที่ญี่ปุ่นได้ที่ไหนเล่า ซาโนะก็ไม่ใช่อย่างว่าซะด้วยสิ (อาชิยะก็<ยัง>ไม่ใช่นะ! เหอๆๆๆ)
++++++ +++++++++ +++++++++++ +++++++++++ +++++++++++++
ขออธิบายตอนท้ายซะหน่อยนะคับผม … คือว่า อาชิยะเนี่ย ย้ายมาจากอเมริกา คือเค้าอยู่มาตั้งกะเด็ก เลยซึมซับนิสัยของคนที่นู้นซะเยอะน่ะ ,,, คือที่อเมริกาเนี่ยจาพูดกันตรงๆ(ซะส่วนใหญ่นะ) แล้วเพื่อน(ชาย) ชอบเพื่อน(ชาย) ก็ไม่แปลก …..เอ่อ,, คือ ไม่ได้ชอบแบบอย่างว่านะ ชอบแบบชื่นชม รึถูกชะตาน่ะ..’ใจป๊ะเนี่ย?
like กะ love มันต่างกันนะ แต่นู๋อาชิยะคงสับสน เพราะที่ญี่ปุ่นเค้าชอบพูดสารภาพรักว่า “ชอบ” นี่เนอะ เหอๆๆๆ ซวยไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น