อย่าเล่นแบบนี้

ลำดับตอนที่ #1 : เด็กใหม่

                เด็กหนุ่มหน้าตาดี  เดินเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดด้วยความรู้สึกแปลกๆ  เนื่องด้วยเพราะไม่ชินกับสถานที่ และผู้คน        

แน่ล่ะ ก็เพราะว่าที่นี่เป็นโรงเรียนแห่งใหม่ ที่ "เขา" จะต้องเข้ามาเรียน ในฐานะ นักเรียนใหม่ที่ย้ายมากลางเทอม

สายตาหลายคู่ มองมาที่  "แทน"  จะด้วยเด็กหนุ่ม มีหน้าตาที่โดดเด่น และร่างกายที่สูงสมส่วน หรือจะด้วยเหตุผลอื่น ซึ่งหลักๆ ก็คงไม่พ้น 'เด็กที่มีเรื่องมาจากโรงเรียนอื่น'  ก็ตาม

ถึงอย่างนั้น ร่างสูงนี้ก็ไม่มีทีท่าสะทกสะท้าน  แต่แค่รู้สึกไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ก็เท่านั้นเอง

แทน หรือธีรยุทติ์  เดินขึ้นตึกเรียนที่อาจารย์คนนึงบอก เมื่อเห็นเขาเป็นนักเรียนใหม่ที่อาจารย์ใหญ่ฝากให้ดูแลเป็นพิเศษ   ไม่ใช่เพราะแทน เป็นเด็กที่มีคดีติดตัว แต่เป็นเพราะตำแหน่งของพ่อ ซึ่งเป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ต่างหาก

'ครืดดดด~'

 แทนเปิดประตู ห้อง ม.4/2 ออก แล้วแทรกตัวเข้าไปภายใน ท่ามกลางความสนใจของคนที่อยู่ในห้อง  

ขณะที่กำลัง หันซ้าย หันขวา ไม่รู้ว่าจะไปนั่งตรงไหนดี เพราะนี่ก็ยังเช้าอยู่ อาจารย์เลยยังไม่เข้าสอน  ว่าที่เพื่อนร่วมห้อง ที่บ้างก็นั่งคุย นั่งเล่นกันอยู่ ก็เอาแต่จ้องมองกันลูกเดียว ไม่คิดจะชวนนั่งบ้างเลย  เล่นเอาเด็กหนุ่มทำตัวไม่ถูกไปเหมือนกัน

"สวัสดี  นายเป็นเด็กใหม่ที่อาจารย์นภดลบอกไว้สินะ  นั่งตรงนี้สิ โต๊ะข้างๆเราว่าง"

แทนหันไปมองโต๊ะข้างๆเด็กผู้ชายตัวเล็กกว่าที่ทักเขา  แล้วไม่เห็นว่ามันจะว่างตรงไหน  ก็โต๊ะที่ว่านั่น มีเด็กผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ ส่วนโต๊ะตัวถัดไป รวมถึงหลายๆตัวบริเวณรอบรัศมีของเด็กที่ทักเขาคนแรกนี้ ก็รายล้อมไปด้วยเพื่อนๆอีกหลายคน ที่กำลังมองเขาด้วยความสนใจ

แทนหันไปถามคนชวนนั่งด้วยสายตา ทันเห็นเจ้าตัวเล็กถลึงตาใส่เพื่อนข้างๆ แม้ร่างสูงจะไม่ค่อยเข้าใจนัก  แต่เพื่อนคนที่นั่งโต๊ะติดกับคนชวนรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้  แล้วหันไปยกเก้าอี้ตัวอื่น ที่เขาคิดว่า มันคงจะว่าง  มานั่งแทน   ....นั่นอาจจะเป็นโต๊ะของเขา ที่อาจารย์เตรียมไว้ให้

แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะ  ที่เจ้าเปี๊ยกนี่จะชวนเขามานั่งข้างๆน่ะ

"เราเป็นหัวหน้าห้องน่ะ   นายนั่งข้างๆเราดีกว่า เผื่อมีอะไรไม่เข้าใจก็ถามได้   แต่ถามได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องเรียนนะ  ฮะๆ"

เด็กหนุ่ม อมยิ้มกับอารมณ์ขันของเพื่อนใหม่    เขาอาจจะได้เพื่อนที่ดีก็ได้

ไม่นานนัก  แทนก็ทำความรู้จักกับคนตัวเล็กที่ทักเขาคนแรก   หัวหน้าห้องร่างบางคนนี้ชื่อ คิว  ซึ่งพอได้คุย ได้มองนานๆแล้ว แทนก็รู้ว่า คนตรงหน้าไม่ได้ตัวเตี้ยอย่างที่คิด แต่เพราะร่างกายที่ค่อนข้างผอมบาง เลยทำให้ส่วนสูงที่สูงปกติ แต่น้อยกว่าเขานั้น ไม่ได้ช่วยให้ดูตัวใหญ่ขึ้นมาบ้างเลย    ตรงกันข้าม เพราะความผอมบางกลับทำให้ดูเหมือนตัวเล็กกว่าความเป็นจริงซะอีก

หลังจากนั้น เด็กหนุ่ม ก็รู้จักกับเพื่อนๆของคิว  ที่มีอยู่ด้วยกัน 4 คน คือ โก้ บอย เพียว และศักดิ์ 

ถึงแม้ว่าตอนนี้ สายตาหลายคู่ที่จ้องมองเขาตั้งแต่แรก จะลดน้อยลงไปบ้างแล้ว  แต่ก็ยังมีสาวๆหลายๆคนแอบชำเลืองมาทางนักเรียนใหม่หน้าหล่อคนนี้เป็นระยะๆ

พวกเพื่อนใหม่ ต่างก็พูดกับเขาอย่างสนุกสนาน จนอาจารย์เข้ามาแล้วนั่นแหละ ถึงจะแยกย้ายสลายโต๋

"นักเรียนเคารพ"  เสียงนุ่มๆแต่หนักแน่นของคิวพูดขึ้น ทำให้แทนอดที่จะหันไปมองเจ้าของเสียงข้างๆตนไม่ได้

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ"

"พวกเธอคงจะรู้จักนักเรียนใหม่ของเราบ้างแล้วนะ   แต่มาแนะนำหน้าห้องอย่างเป็นทางการดีกว่า  รู้สึกว่าพวกสาวๆจะสนใจเธอเป็นพิเศษ"

อาจารย์กานดา  ที่สอนคณิตศาสตร์ในคาบแรกนี้เอ่ยแซวร่างสูง    เรียกเสียงเฮจากเพื่อนร่วมห้องได้เป็นอย่างดี

ธีรยุทติ์ ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะออกไปหน้าชั้นเรียน แนะนำตัวเองกับเพื่อนทุกๆคน ...ท่ามกลางความสนใจของสาวๆ อย่างที่'จารย์แกว่าจริงๆ

… ……………………… ……………………………………

…………………………………………………………

"แทนๆ ไปดูรอบๆโรงเรียนกันป่ะ"

ร่างบางที่เอ่ยเสียงสดใส ชวนเด็กนักเรียนใหม่คุยอยู่ตลอดเวลา   และตอนนี้ก็กำลังชวนร่างสูงให้ทัวร์โรงเรียนซะแล้ว

แทนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก ว่าทำไมหัวหน้าห้องคนนี้ใจดีเป็นพิเศษ   คอยดูแลหลายๆเรื่องที่เขาไม่รู้    ไม่ว่าจะเป็นกฎของโรงเรียน   ทางไปห้องน้ำชาย หรือแม้กระทั่งอาจารย์ที่ควรระวัง

แต่ก็รู้สึกดีแฮะ   ตอนแรกคิดว่าจะมีแต่คนมองด้วยสายตาแปลกๆอย่างเดียวซะอีก ก็เล่นย้ายมากลางเทอมนี่นะ

คิวพาเขาเดินชมโรงเรียนเกือบรอบ   แต่ร่างสูงทันสังเกตเห็นความเหนื่อยล้าจากเหงื่อที่ผุดพรายเต็มใบหน้าของคนตัวเล็กกว่า  เลยแนะนำให้นั่งพักกันก่อนบริเวณสวนสมุนไพรข้างตึกม.ต้น

"นายนี่แปลกนะคิว  เทคแคร์ซะอย่างกับเราเป็นผู้หญิงแน่ะ   หรือว่าหัวหน้าห้องจะใจดีกับทุกคน"

"ป่าวหนิ  ก็เห็นว่านายเป็นเด็กใหม่ที่ย้ายมากลางเทอม  อีกอย่าง คนอื่นๆก็มองนายด้วยสายตาแปลกๆไม่ใช่เรอะ"

เด็กหนุ่มร่างบางตอบเพื่อนใหม่ไปอย่างที่ใจคิด    ก็ไม่ใช่เพราะสายตาพวกนั้นรึไง  ถึงทำให้เค้าเป็นห่วง   ว่าแต่ ทำไมต้องไปห่วงมันด้วยวะเนี่ย?

แทนยิ้มกับคำตอบของคีตะกานต์  ชื่อจริงของร่างตรงหน้า ทำให้คนฟังตอนแรกหน้าเหวอไปนิดหน่อย  เนื่องจากชื่อที่ออกจะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น  แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าพ่อแม่ช่างตั้งได้เข้ากับหน้าตาของเจ้าตัวมากซะเหลือเกิน

คิวเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาสะอาดหมดจด  จะเรียกว่าหน้าใสปิ๊งและผิวพรรณที่ดูออกจะนุ่มมือก็คงได้   แต่ร่างสูงก็ยังไม่แน่ใจนัก เนื่องจากยังไม่ได้สัมผัส  ที่รู้ๆพ่อ แม่ คงจะเลี้ยงมาดี  แต่ถึงกระนั้นก็ดูเข้มแข็ง บวกกับบุคลิกที่ดูเป็นผู้นำและมีความรับผิดชอบ รวมทั้งความเอาใจใส่ในเรื่องต่างๆของร่างตรงหน้า ทำให้แทนไม่แปลกใจเลยที่ร่างบางคนนี้จะได้รับเลือกเป็นหัวหน้าห้อง

"แทน"

"แทน"

"แทน!"

"หา! อะไร คิว?"

"ไม่อะไรอ่ะ   เห็นทำตาลอยๆ  หลับในไปถึงสวรรค์ชั้นไหนแล้วเนี่ย?"

เออ ไอแทนนี่แปลกคน คุยกันอยู่ดีๆก็อมยิ้ม ทำตาลอยๆชอบกล  คนแบบนี้สงสัยจะไม่ได้มีเรื่องหรอกนะ ที่มาเข้าโรงเรียนนี้กระทันหันน่ะ

เมื่อเห็นเด็กใหม่ร่างสูงสติสตางค์น่าจะกลับมาแล้ว ร่างบางก็เลยเอ่ยถามสิ่งที่สงสัยมาตั้งแต่แรก

"เอ่อ...แทน เราถามอะไรหน่อยได้มั๊ยอ่ะ?"

"หืมมม...อะไรล่ะ?"

"ที่นายย้ายมาที่นี่กลางเทอมน่ะ  ไม่ใช่ว่ามีเรื่องมาหรอกนะ?"

"กะแล้ว ว่าต้องถามแบบนี้  ....... แล้วนายว่า เราน่าจะมีเรื่องมารึเปล่าล่ะ?"

พูดเสร็จ  เด็กใหม่ก็หันมาจ้องตาคนถาม  แบบถ้าเป็นเมดูซ่า ร่างบางก็คงจะแข็งเป็นหินไปแล้ว

ก็เล่นจ้องซะใกล้ขนาดนั้น   เล่นเอาคนถามใจเต้นแปลกๆแบบไม่ทราบสาเหตุ 

"มะ....ไม่รู้สิ"

จากที่พูดคล่องๆ ก็เห็นจะมีเหตุให้พูดไม่คล่องซะแล้ว  แทนเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจ ด้วยเข้าใจไปว่า ร่างตรงหน้าคงกลัวตน เพราะคงคิดว่า ตัวเองย้ายมาเพราะมีเรื่องมาแน่ๆ

TBC.