สาวเสียงใส กับ หนุ่มใจรัก

ลำดับตอนที่ #3 : +*+ เจอแฝด +*+

**** ร.ร. ****

ฉันไป ร.ร. จูราชอง ในตอนเช้า หลังจากที่ผ่านการเทศนาของแม่มาหลายยก แค่ฟังแม่บ่นเป็น 10 กว่ารอบก็เหนื่อยแทนแล้ว แม่ไม่เมื่อยปากบ้าง หรือ ไงนะ ?
เอาล่ะ !! วันนี้ฉันต้องไปถามชองจุนคูเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันฝันเมื่อคืนให้ได้ ... แต่ เค้ายังไม่มา ร.ร. เลย แย่จัง ...
จะเข้าแถวแล้ว .... ฉันจะทำยังไงดีนะ ฉันยิ่งอยากรู้เร็ว ๆ แต่แล้ว !! จู่ ๆ ชองจุนคูก็โผล่มา
"ตาบ้า เมื่อเช้านายทำอะไรอยู่ ? ทำไมถึงมาสายแบบนี้ ?" ฉันเริ่มคำถามแรก
"แล้วมันเรื่องอะไรของเธอ ?" ชองจุนคูย้อนกลับอย่างกวน ๆ
"อ้าว !! ก็ฉันอยากรู้นะ มีปัญหา หรือ ไง ?" ฉันบอกเขา จริง ๆ ฉันก็รู้ว่าไม่ควรไปยุ่งเรื่องของเขา ... ชาติก่อนฉันคงเกิดเป็นปลาสอด
"เธอจะเอาอะไร รีบบอกมาเร็ว ๆ ฉันมีธุระที่สำคัญกว่านี้เยอะ" เขาบอก
"ก็ได้ ๆ ฉันจะถามนายเรื่องแฝดของนาย" ฉันจู่โจมเขา
"หา !!! ?" เขาทำท่าตกใจ
"ฉันรู้นะ นายมีฝาแฝด" ฉันดักคอเขา
"เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ ?" เขาตอบมาอย่างเสียไม่ได้
"อ้าว !! นายไม่มีแฝดหรอกหรือ ?" ฉันคงเข้าใจผิดไปแล้ว มันเป็นแค่ฝันนะ
"เธอต้องบ้าไปแล้ว .." พูดจบเขาก็เดินไปเลย
อ้าว !! แล้วฉันเข้าใจผิดจริง ๆ เหรอ ? น่าขายหน้าจังเลย ...

**** พักกลางวัน ****

ฉันเดินไปที่โต๊ะของชองจุนคู ฉันคิดว่าจะไปคุยกับเขาเรื่อง ร.ร. เก่าของเขา ฉันลืมเรื่องเมื่อเช้าไปแล้วล่ะ ..
"ดีจ๊ะ ชองจุนคู" ฉันทักอย่างอารมณ์ดี
"สวัสดีครับ คุณชื่อ มินยูแว ใช่ไหมครับ ? ผมพอได้ยินมาบ้าง" เขาตอบอย่างสุภาพ
ว๊าย ๆ ๆ !! ชองจุนคูเป็นอะไรไปนะ ? ทำไมเขาถึงพูดดีกับฉันขนาดนี้ ? มันเหมือนเป็นคนละคนเลยนะ ...
"ค่ะ แล้วคุณ คือ อืมม์ .. คุณชื่ออะไรครับ" ฉันถาม เพราะยังไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนี้คือชองจุนคู ทั้ง ๆ ที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ
"อืมม์ คุยเรื่องอื่นเถอะครับ" เขาพูดพลางทำท่าทางอึกอัก
"อ๋อ ๆ !! ค่ะ ๆ" ฉันเริ่มงง แค่ชื่อก็ไม่บอก
"คุณรู้จัก ชองจุนคู ไหมค่ะ ?" ฉันถาม
"ไม่ครับ ผมไม่รู้จัก" เขาตอบเสียงแข็ง
"เหรอค่ะ แต่ทำไมคุณหน้าเหมือนเค้าจังเลย ..." ฉันสงสัยว่าเค้าจะเป็นแฝดกันจริง อย่างที่ฉันฝัน
"ผมไม่รู้ครับ" เขาตอบเสียงแข็ง
"อ๋อ !! ค่ะ ฉันต้องไปแล้วนะค่ะ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ" ฉันตัดบท
"ครับ สวัสดีครับ" เขาตอบอย่างสุภาพ
ฉันงงไปทั้งวัน คนหน้าเหมือนกันอย่างกับแฝด แต่ปฏิเสธทั้งคู่ มันคืออะไรกันนะ ?

**** เลิกเรียน ****

ฉันกำลังเดินกลับบ้านด้วยจิตใจที่เหม่อลอย ฉันเองยังไม่รู้เลยว่าฉันกำลังถึงเรื่องอะไรอยู่ ... แล้วจู่ ๆ โซลโฮก็วิ่งพรวดพราดเข้ามาหาฉัน
"มินยูแว ๆ ๆ ๆ ๆ รอฉันด้วย ...." โซลโฮตะโกนลั่น แต่ฉันกลับไม่ได้ยินซะงั้น ..
"มินยูแว ๆ เธอเป็นอะไรไป ?" โซลโฮถามฉันอีกครั้ง ฉันเพิ่งได้ยินเธอพูดก็คราวนี้ล่ะ
"เปล่านะ มีอะไรเหรอ ?" ฉันถามเสียงเรียบ
"เธอรู้ไหมวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?" โซลโฮถาม
"ฉันจะไปรู้กับเธอได้ไง" ฉันย้อน
"ก็ได้ ๆ ฉันจะบอกเธอ วันนี้ชองจุนคูชวนฉันไปกินข้าวด้วยล่ะ" โซลโฮพูด
ฉันทำตาโต และ นิ่งอยู่สักพัก แล้วพูดขึ้นว่า ..
"เธอช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม ?" ฉันถาม
"ช่วยอะไรเหรอ ?" โซลโฮพูดพลางทำหน้าเหมือนเด็ก
แล้วฉันก็บอกแผนการทั้งหมดให้โซลโฮเพื่อนรักของฉันฟัง เธอยอมทำตามที่ฉันสั่ง

**** เย็นนั้น ****

โซลโฮมีนัดกินข้าวกับชองจุนคู 1 ทุ่ม และ ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว โซลโฮอยู่ที่บ้านฉัน ฉันกำลังช่วยโซลโฮแต่งตัวให้สวยที่สุด โซลโฮตื่นเต้นกับการกินข้าวกับผู้ชาย 2 ต่อ 2 มาก เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอ
ฉันช่วยโซลโฮแปลงโฉมจาก มาดสาวทอม เป็น สุภาพสตรีผู้น่ารัก โซลโอใส่เสื้อแขนกุดสีส้มลายพื้น พร้อมสายคลุมเปิดให้เห็นหัวไหล่ขาว ๆ ของเธอ และ เธอใส่กระโปรงสีขาวลายดอกไม้สีสด ใส่รองเท้าส้นสูงหุ้มส้นสีขาว
ฉันก็แต่งหน้าให้โซลโฮ เธอหน้าขาวมาก แก้มของเธอเป็นสีขาวอมชมพู และ ทาปากสีแดงสด
ฉันทำเล็บให้เธอแล้วทาเล็บสีชมพูอ่อน ดูหวานแหววมาก และ เธอใส่ต่างหูรูปหัวใจสีแดง สร้อยคอจี้เพชรรูปดาวสวยงามยิ่งนัก ตบท้ายด้วยการใส่แหวนสีเงินที่นิ้วกลางข้างขวา
"โซลโฮ ฉันว่ามันขาดไปอย่างหนึ่งนะ" ฉันบอก
"เหรอ ?" โซลโฮพูด
"อ๋อ !! ผมเธอไง .." ฉันคิดออก แล้วฉันก็ลงมือทำผมให้เพื่อนรักทันที
ฉันเกล้าผมเธอสีน้ำตาลของเธอให้เป็นหางม้ายาว ๆ แล้วหนีบให้มันเรียบ ตอนนี้เธอดูสวยมาก ๆ เลยล่ะ ... ฉันเองยังแอบอิจฉาเธอเลย
"โซลโฮ เธอดูสวยมากเลยนะ" ฉันบอกโซลโฮ
"Wow !! นี่ฉันเหรอ ?" โซลโฮพูดขณะยืนส่องกระจก
"แน่นอน ชองจุนคูจะต้องตะลึงแน่ ๆ" ฉันพูดแล้วแอบยิ้มน้อย
"ขอบใจมากนะ มินยูแว" โซลโฮพูดเสียงหวาน
"จ้า" ฉันตอบอย่างอมรมณ์ดี โซลโฮก้มดูนาฬิกาข้อมือของเธอ
"อุ๊ย !! นี่ก็จะ 1 ทุ่มแล้ว ฉันต้องไปล่ะนะ" โซลโฮพูด
"จ้า ทานข้าวให้อร่อยนะจ๊ะ อย่าลืม !! กินเผื่อฉันล่ะ" ฉันพูดเสียงหวาน
แล้วโซลโฮก็ขับรถของเธอออกไปร้านอาหารซึ่งเป็นสถานที่นัดกินข้าว

*-*-*-*-*-*-* เรื่องของ ชองจุนคู และ โซลโฮ *-*-*-*-*-*-*

**** ร้านอาหารฝรั่งเศสแห่งหนึ่ง ****

เธอก้าวเข้าไปในร้านท่ามกลางสายตานับ 10 คู่ที่กำลังจ้องมองเธออย่างสนใจ เธอกวาดสายตาไปรอบ ๆ ร้าน เพื่อมองหาชองจุนคู แล้วเธอก็เห็นมือของผู้ชายคนหนึ่งกำลังกวักเรียกเธอ
"ชองจุนคู" เธอเรียก
"Wow !! ยัยทอม วันนี้เธอดูสวยมาก ๆ เลยนะ" ชองจุนคูทัก
"ขอบคุณนะ" โซลโฮกล่าว
"นายรอฉันนานไหม ?" โซลโฮถามเขา
"เพื่อเธอให้ฉันรอสัก 2 วันยังได้เลย" ชองจุนคูตอบแล้วยิ้มหวาน
"เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน มาทำปากหวานกับฉันซะล่ะ" โซลโฮพูด
"ก็มันจริง" ชองจุนคูตอบ
"เธอจะกินอะไรล่ะ ? สั่งได้เลยนะ" ชองจุนคูถาม
"เดี๋ยว !! เธอคงไม่ได้ให้ฉันจ่ายคนเดียวหรอกนะ" โซลโฮพูด เพราะเธอยังเป็นห่วงเรื่องเงิน
"ยัยทอม มื้อนี้ฉันเลี้ยงเธอนะ" ชองจุนคูตอบกลับเสียงแหลม
แล้วโซลโฮก็สั่งอาหารมาเยอะแยะไปหมด ...
"เธอจะกินหมดเหรอ ?" ชองจุนคูถามด้วยความเป็นห่วง
"หมดสิ ถ้าไม่หมดฉันจะห่อไปฝากมินยูแวด้วย เธออุตส่าห์แต่งตัวให้ฉันสวยแบบนี้" โซลโฮพูด ชองจุนคูจึงทำหน้าบูด
"กินกันเถอะ" โซลโฮบอก

..... 30 นาทีผ่านไป .....

"ชองจุนคู ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ ?" โซลโฮถาม
"ถามมาสิ" ชองจุนคูพูดพลางเคี้ยวไก่อบอย่างเอร็ดอร่อย
"นายมีฝาแฝดด้วยเหรอ ?" โซลโฮจู่โจมคำถามใส่เขา