คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : legilimens. 0
L E G I L I M E N S .
let me know your heart
Expulso !
eclipse, a beginning through the end
darkness of the dawn .
ในดินแดนที่ซึ่งมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลที่สุดแห่งโลกตะวันออก ณ สถานที่ที่ได้รับการขนานนามว่า ‘ หลังม่านไม้ไผ่ ’ ในคืนนี้เป็นคืนแห่งจันทรคราส ที่แม้แต่เหล่าผู้วิเศษยังหวาดกลัว ชายผู้หนึ่งที่กำลังก้าวย่างฝ่าผ่านพายุหิมะของเดือนเหมันต์เข้าไปในคฤหาสน์สถาปัตยกรรมจีนโบราณสีทะมึนที่ตั้งตระหง่านอยู่บนภูเขาสูง “ อาโลโฮโมร่า ” เขากล่าวคาถาอย่างแผ่วเบาพลางชี้ปลายไม้กายสิทธิ์ที่ซ่อนอยู่ในเสื้อคลุมเดินทางสีดำไปที่กลอนประตูโบราณ แต่มันไม่ได้ผล ชายหนุ่มยกยิ้มกระย่องในใจถึงคาถาสกัดที่เจ้าของบ้านได้เป็นคนเสกไว้อย่างมั่นเหมาะไว้ที่กลอนประตู
“ เปิด ” เขากระซิบผ่านรูกุญแจนั้นไป ทันใดนั้น กริ๊ก กลอนประตูก็ถูกสะเดาะลง เมื่อเขากำลังจะก้าวไปเข้าไปในตัวอาคาร ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งร้องลั่นขึ้นมา
“ จงแสดงตัว ! ” ชายที่อยู่ในชุดประจำชาติโบราณตะโกนออกมา
“ ข้าพเจ้ายองจุน ผู้ซึ่งเดินทางมาไกลแสนไกลจากดินแดนจะวันตกมายังดินแดงนตะวันออกแห่งนี้ ” ชายผู้นั้นยิ้มขำเมื่อชายตรงหน้ายังยืนนิ่งในมือกำไม้กายสิทธิ์ “ ไม่เอาหน่า นายก็รู้ว่าฉันเป็นใคร ”
คนที่ยองจุนสนทนาด้วยได้เดินตรงมาแล้วกอดเขาลวกๆ “ ให้ตาย ฉันนึกว่านายจะไม่มาเสียแล้วอีก ” เขาพูดอย่างกังวล “ ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ”
“ ใช่ ฉันรู้ ” ยองจุนพูด “ มันไม่ดีเลยที่ตระกูลเลือดบริสุทธิ์ตั้งแต่รากจรดยอดไม้อย่างนายจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเรียกกันว่า ‘ เลือดสีโคลน ’ ” ชายเจ้าของบ้านมีสีหน้าเดือดดาลขึ้นมาทันที “ อย่างพิรี้พิไรเลยดีกว่า นายควรบอกฉันว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น อยู่ดีีๆนายก็เริ่มซ่อนตัว มิหนำซ้ำยังให้ฉันเป็นผู้รักษาความลับบ้าๆนี่อีก ”
ชายหนุ่มวัยไม่เกินสี่สิบส่งสายตาลอกแลก “ มานี่เถอะ เข้ามาข้างในก่อน ตรงนี้ไม่ปลอดภัย ” เขาเดินนำยองจุนเข้ามาในตัวคฤหาสน์ไปยังชุดโซฟา เขาผายมือแสดงอาการเชื้อเชิญให้ผู้ที่เป็นแขกนั่ง ก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงกังวล “ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้น อยู่ดีๆก็มีเรื่อง... ” เขากลืนน้ำลาย “ …แปลกๆเกิดขึ้นที่นี่ ภรรยาของฉันกำลังจะคลอดในคืนนี้ จู่ๆก็เกิดจันทคราสขึ้นทั้งๆที่พรอเฟ็ตรายงานว่าคืนนี้จันทราจะเต็มดวง ” เขาเว้นเสียงไปช่วงหนึ่ง “ ฉันไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับต้นตระกูลของฉันหนือเปล่า ” น้ำเสียงร้อนรนบ่งบอกถึงความไม่สบายใจได้เป็นอย่างดี วันนี้ในวันที่เขาควรจะเฉลิมฉลองเพราะลูกคนแรกของเขากำลังออกจะลืมตาดูโลก แต่เมื่อมีสิ่งวิปริตผิดแปลกเกิดขึ้น เขาก็รีบตามเพ่ือนเก่าของเขาอย่า ‘ ยองจุน ’ มาทันที เพราะเขารู้ว่าเพื่อนคนนี้มีความสามารถพิเศษเกี่ยวกับบางอย่าง
“ ใจเย็นเถิดเพื่อนรัก ” ยองจุนพูด “ นายช่วยเล่าถึงสิ่งนั้นให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม ”
ชายในชุดประจำชาติพูดออกมาอย่างยากลำบาก เขาหวังว่าสิ่งที่เขากลัวมันจะไม่เกิดขึ้น เขาใช้เวลาเกือบสิบนาทีในการเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้ยองจุนฟัง แต่ทั้นใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทรมาณดังขึ้นมา ชายทั้งสองสะดุ้งสุดตัวพลางกระวีกระวาดขึ้นไปยังด้านบนของคฤหาสน์เพื่อไปดูคุณนายของบ้านที่จวนใกล้คลอดเต็มที แต่ทันใดนั้นเหมือนมีแรงบางอย่างผลักยองจุนออกไป เขาร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
‘ ออกไปเสีย ! ! ออกไปจากสถานที่วิปลาสแห่งนี้ ! ’ เสียงนั้นประกาศก้องในหัวของเขา
“ นายเป็นอะไรไหม ! ” คนที่ยืนอยู่ตรงชานพักบันไดร้องขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักล้มลงไปต่อหน้าต่อตา
“ อย่า ! ” ยองจุนร้องตะโกน “ นายต้องรีบขึ้นไปเดี๋ยวนี้ ! ” ยังไม่ทันจะพูดจบนกฮูกสีดำทะมึนก็บินโฉบลงมาเกาะที่ไหล่ของยองจุน ที่ขาของมันมีกระดาษที่ถูกฉีกออกอย่างลวกๆพันไว้อยู่ เขาแกะมันออกมา เมื่อเขาเห็นความในสารนั้นดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นมาทันที “ ฉันต้องไปแล้วเพื่อน ที่บ้านมีเรื่องด่วน ” เขาลุกยืนขึ้น “ อย่าลืมในสิ่งที่ฉันบอกไว้เมื่อกี้ล่ะ ทำลายมันซะ ลู่หาน ” ก่อนที่ยองจุนจะใช้ผงฟลูเดินทางออกไป
ลู่หาน นั่นคือชื่อของเขา เขามักจะปกปิดชื่อนี้ไว้เป็นความลับ เพราะพ่อของเขาก็ใช้ชื่อนี้เช่นเดียวกัน นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขาเกลียดมัน ลู่หานวิ่งขึ้นบันไดไป กระชากบานประตูไม้แกะสลักรูปมังกรแล้วไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงที่ภรรยาของเขากำลังกรีดร้องอย่างทรมาณ เขากุมมือของเธอไว้อย่างเจ็บปวด ทุกๆครั้งที่ภรรยาของเขาร้องออกมามันเหมือนมีเข็มนับพันเล่มทิ่มแทงมาที่อกของเขา “ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย ” ลู่หานพูดเสียงเบาพลางลูบเส้นผมสีน้ำตาลเงางาม เขาก้มลงไปจูบหน้าผากที่เต็มไปด้วยเหงื่อของเธอ นัยน์ตาหวานที่เคยทอประกายแสงอรุณบัดนี้กลับเหมือนมีเมฆหมอกมาบดบังอยู่
“ คุณท่านคะ ดิฉันว่าคุณหญิงเธอจะไม่ไหวแล้วนะคะ ” หญิงรับใช้พูด “ เธอจะจวนคลอดเต็มทีแล้วค่ะ ” ลู่หานหลับตาลงก่อนที่จะก้มลงไปพูดกับภรรยาของเขาอีกครั้ง
“ ผมจะอยู่ตรงนี้เสมอ ” เขาบีบมือภรรยาเพื่อให้กำลังใจในขณะที่หญิงรับใช้สามคนเดินเข้ามาพร้อมอุปกรณ์สำหรับเด็กทารก คนหนึ่งกำลังวัดอุณหภูมิของน้ำอุ่นว่าพอดีหรือไม่ เขาเดินออกไปจากห้องทรุดนั่งรออยู่หน้าประตูพลางสวดอ้อนวอน อะไรก็ได้ ได้โปรดช่วยลูกของเขาที ทุกๆครั้งที่เข็มวินาทีเคลื่อนไหว หัวใจของเขาก็บีบรัดด้วยความกังวล พลันนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่ลู่เฟิงพูดกับเขาไว้ก่อนจากไป ‘ ทำลายมันซะ ’ ลู่หานกระวีกระวาดวิ่งลงไปยัง ‘ ห้องลับ ’ ของตระกูล ในที่นั้นมีบางสิ่งบางอย่างถูกซ่อนไว้อยู่ เมื่อเขาไปถึงห้องนั้น เขาก็รีบหยิบกล่องสีดำที่ฉลุลายทองออกมา ข้างในนั้นปรากฎของบางอย่างสองชิ้นที่เขาต้องรีบจัดการก่อนที่ลูกน้อยจะเกิดมา เขานึกอย่างครุ่นคิด ลู่หานไม่อยากทำลายสมบัติที่มีค่ามากกว่าบ้านทั้งหลังนี้ เขารู้ตัวว่าเขาละโมบเกินไป เขาจึงหยิบของทั้งสองสิ่งออกมา สัมผัสได้ถึงอานุภาพของมัน ลู่หานคิดไม่ตก
แล้วเขาต้องทำลายมันอย่างไรล่ะ ?
“ เอ็กซ์พัลโซ ! ” ถ้าคาถานี้สำเร็จของชิ้นนี้จะต้องลุกเป็นไฟจากแรงระเบิดและมอดกลายเป็นเถ้าถ่าน แต่ไม่ สภาพของมันยังสมบูรณ์และสวยงามปราศจากร่องรอยขีดข่วนใดๆ ลู่หานตกใจเป็นอย่างมาก มือไม้ของเขาสั่นระริก จะทำอย่างไรดี ถ้าเรียกยองจุนมาตอนนี้มันคงจะไม่สมควร ลู่หานจึงกลั้นตากลั้นใจหลับหูหลับตาโยนมันเข้าไปที่ตู้อันตรธาน จากนั้นก็รีบขึ้นไปที่ห้องของเขาและภรรยาในทันที เขาเปิดประตูเข้าไป และถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นภรรยาของเขากำลังอุ้มทารกเพศชายที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนของมารดา เขาไม่สนว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่เลือดบริสุทธิ์อย่างที่คนในตระกูลเขายึดถือกันหนักหนา แค่เพียงเขาเกิดมาจากผู้หญิงที่เขารัก นั่นก็เพียงพอแล้ว เขารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่ภรรยาและลูกน้อยของเขาปลอดภัย ขอบคุณที่มันได้ผล ลู่หานคิดก่อนที่จะรับลูกน้อยขึ้นมากอดไว้แนบอกโดยที่ไม่ได้สังเกตอาการของคู่ชีวิตของตนเลยสักนิด
เสียงวี๊ดว๊ายอย่างหวดกลัวของสาวใช้ดังขึ้น และเมื่อเขาละสายตาจากลูกของเขา ก็พบกับภรรยาที่กำลังไอออกมาเสียงดัง ดวงตาของเธอเริ่มพร่าเลือน เลือดสีสดไหลออกมาจากปากสีซีด ลู่หานนิ่งไปอย่างตื่นตระหนก เขากำลังทำอะไรไม่ถูก ทันใดนั้น !
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ภรรยาของเขาก็กรีดร้องออกมาอย่างทรมาณแสนสาหัส ลู่หานส่งเด็กน้อยที่กำลังร้องไห้จ้าไปให้สาวใช้ ดวงตาคมสั่นระริก นี่มันเกิดอะไรขึ้น !
ทำไมมันไม่ได้ผล !
เขาค่อยๆประคองตัวภรรยาที่หอบสะอื้นขึ้นมานั่ง ทั้งๆที่เลือดสีชาดยังไหลออกมา เธอรู้ตัวดีว่าเธอคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน “ ส่งลูกมาให้ฉันเถอะค่ะ ฉันอยากอุ้มแก ” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม ลู่หานมองอย่างเจ็บปวดก่อนที่จะช้อนตัวทารกน้อยไปสู่อ้อมอกของคนเป็นแม่ “ ลูกของเราจะชื่อลู่หาน ” เธอพูด “ เขาจะต้องหน้าตาเหมือนพ่อของเขาอย่างแน่นอน ” เธอสะอื้นฮัก “ ฉันรู้ว่าเมื่อเขาโตขึ้น เขาจะต้องเป็นผู้ชายทีสมบูรณ์แบบ ฮึก… ” ตอนนี้ลู่หานและสาวใช้ต่างร้องไห้ด้วยความสงสารและสังเวชใจ “ คุณต้องดูและเขาดีๆนะคะ ” ชายหนุ่มครางออกมาอย่างแผ่วเบา ‘ ไม่ ’ “ แม่รักหนูมากนะลูก ”
และนี่เป็นคำพูดสุดท้ายของเธอก่อนที่ดวงตาของเธอจะปิดไป อย่างตลอดกาล
ลู่หานอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาก่อนที่จะซบใบหน้าลงไปและหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมา ทุกคนในคฤหาสน์กำลังตกอยู่ในความอาลัยแด่นายหญิงของบ้าน
“ ค… คุณท่านคะ...” สาวใช้พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยังคงอาบด้วยน้ำตา “ มีของบางอย่างอยู่ในมือของคุณหนูด้วยค่ะท่าน ”
ลู่หานถอนอ้อมกอดและมองไปที่ของบางสิ่งที่มือน้อยๆของลูกชายเขา “ นะ… นี่มัน ” คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นอย่างหวาดกลัว “ ปะ.. เป็นไปไม่ได้ ! ” ทำไมของที่เขาเพิ่งโยนเข้าไปในตู้อันตรธานถึงมาอยู่ในมือของลูกชายเขาได้ ! ใบหน้าของลู่หานซีด มือสั่นเป็นประวิง
โดยที่เขาไม่เคยนึกเลยว่าของสิ่งนั้นมันจะตกไปอยู่ในมือของคนบริสุทธิ์
a
ยองจุนรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก ในใจของเขากำลังว้าวุ่นและกังวล กังวลมากๆ ลูกของเขากำลังจะคลอด ชายหนุ่มหายตัวและไปปรากฎบริเวณสายน้ำที่ได้รับสมญานามว่าแม่น้ำวิปโยค หรือแม่น้ำหวางเหอนั่นเอง ยองจุนหอบหายใจ เขาไม่เคยเหนื่อยจากการหายตัวแบบนี้มาก่อน
ตอนนี้อาการของเขาเริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจของยองจุนเริ่มติดขัด สิ่งที่อยู่ในใจของเขามีเพียงสองสิ่งเท่านั้น นั่นก็คือภรรยาและลูกที่กำลังจะเกิดมาของเขา ยองจุนรู้ว่าตนเองเริ่มที่จะไม่ไหวแล้ว เขาสูดลมหายใจเข้าใช้แรงเฮือกสุดท้ายและหายตัวไปปรากฎยังบ้านของเขาทันที
ตุ๊บ !
“ ว๊าย ! คุณผู้ชายคะ ! ” เสียงของแหม่มร้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเด็กที่กำลังแผดเสียงร้องดัง ยองจุนยิ้มทั้งน้ำตา เขาไม่ไหวแล้ว เขารู้ตัวดี ยองจุนยิ้มน้อยๆและหลับตาลงไปกับเสียงอ้อแอ้ของเด็กน้อยกับเสียงกล่อมที่แสนหวานของภรรยา
…และหลับไปอย่างตลอดกาล
L E G I L I M E N S .
TALK
อนุญาติให้จิ้นพ่อฮุน X พ่อลู่ได้ 5555555555555555555
กราบสวัสดีรีดเดอร์ทุกคนอย่างเป็นทางการค่ะ._. หลังจาก #เด็กวิทย์ฮฮ เกิดอาการตันอย่างรุนแรงและอาการติ่งแฮร์เดรของเรามันปะทุ มันจึงเป็นต้นกำเนิดฟิคเรื่องนี้ขึ้นมา .โค้ง.
ฝากซัพพอร์ตเรื่องนี้ ได้โปรดรับมันไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ <3
#leggilimenshh
ความคิดเห็น