Because Love

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น 1

ตอนเย็นที่โรงเรียนมัธยมศึกษาของรัฐแห่งหนึ่ง...............

“ ไอ้ห่า  เรื่องแค่นี้มึงทำให้กูไม่ได้ มันยากมากเหรอวะ” แต๊งค์ นร.ชาย 6/13 กำลังคุยกับเพื่อนห้องเดียวกัน

“ โห่ ไอ้แตงค์ เอ๊ยยย มึงจะไปรู้อาร้ายยฟะ ยัยเจี๊ยบเนี่ย ไม่ใช่กระจอกนะเฟ้ย กูแค่ยิ้มให้เฉยๆ แม่งมองกูตั้งแต่หัวจรดเท้า ตาดุยังกะผีแน่ะ” เป๊กเพื่อนในกลุ่ม พูดด้วยความโกรธ “ เออๆ เดี๋ยวกูจัดการเองก็ได้วะ กะอีแค่ขอเบอร์สาว” “เออ แล้วกูจะคอยดู”  

เช้าวันใหม่ที่เดิม



“หวัดคร๊าบ ผมแต๊งฮะ” ไม่มีเสียงตอบกลับมา “มาเรียนแต่เช้าเลยนะ เจี๊ยบ หนังสือหนักมะ เดี๋ยวแต๊งค์ถือให้”

ยังไม่มีเสียงตอบกลับมาเหมือนเดิม “เจี๊ยบพูดไม่เป็นเหรอจ๊ะ” เจี๊ยบหยุดเดินหันมาทางแต๊งค์ ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความรำคาญ “พูดเป็นไว้ย แต่กูไม่อยากพูดกะมึง ไอ้แต๊งค์ แล้วนี้ก็ 7.50 เช้าบ้านพ่อมึงสิ”



“อะไรนะ” เป๊กกับบอลตะโกนด้วยความตกใจพร้อมกัน

“แม่งขึ้นมึง ขึ้นกู เลยเหรอวะ ผู้หญิงอาร้ายยยยย หยาบคายชิบเป๋ง”บอลเด็กหนุ่มร่างอ้วน ตาตี่ แต่งกายชายเสื้อออกนอกกางเกงพูดแสดงความคิดเห็น “เออนั่นดิ กูว่ามึงอย่าไปยุ่งกะอีนี่เลยว่ะ” แต๊งค์ ไม่ได้สนใจคำแนะนำของเพื่อน สายตาเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างมาก เป็นธรรมดาของเด็กหนุ่มที่หน้าตาดี มีชาติตระกูลแถมยังเรียนเก่งย่อมไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนขึ้นมึงขึ้นกูใส่เขาแล้วยังมองเขาด้วยสายดาแบบนั้น

  “มึงสองคนคอยดูกู กูจะเอายัยเจ๊ยบเป็นแฟนให้ได้” “ ไอ้สัตว์ ใจเย็นๆโว๊ยย นี่ก็ใกล้จะจบแล้ว กูว่าไปจีบสาวสวยๆใน ม.ดีกว่าเฟ้ย” บอล พูดให้กำลังใจ  “ อย่างมึงนะไอ้บอลกูว่า เค้าคงเอามึงหรอก คนสวยๆน่ะหน้าตามึงแม่งหล่อนักนี่”ไอ้เป๊กพูดล้อเพื่อนร่างอ้วนของเขาแต่ภายในใจก็ไม่ได้คิดอะไร “ อ้าวไอ้นี่ ถึงกูจะไม่หล่อ แต่กูก็รวยนะเว้ยย  ไอ้เป๊ก” “รวยมากเลยครับคุณบอล เมื่อวันก่อน มึงยื้มกูไป20 มึงยังไม่ใช้กูเลย” “ เอ๊ะ ไอ้นี่ แค่ 20 แม่ง ทวงเช้าทวงเย็น ไอ้งก” “เออๆ กูงก แล้วมึงมีอะไรมะ”  เพื่อนสองคนเถียงกันต่อไป  โดยไม่ทันสังเกตุว่า เพื่อนของพวกเขาอีกคนหนึ่ง กำลังเดินไปหาผู้หญิงที่กำลังกินข้าวอยู่ในโรงอาหาร



“น้อยหน่าจ๊ะ”  น้อยหน่าเพื่อนห้องเดียวกันของแต๊งค์ เด็กสาวเรียบร้อย หน้าตาปานกลาง เรียนดี พูดจาเพราะ หันหน้ามาด้วยความงงงวย เพราะตลอดเวลาที่เรียนด้วยกันมา แต๊งค์ไม่ค่อยที่จะเข้ามาคุยกับเธอ บางทีเค้าก็ลืมไปด้วยซ้ำว่าเธออยู่ห้องเดียวกัน “มีอะไรเหรอ” น้อยหน่าหยุดทานข้าวหันไปคุยกับแต๊งค์ ”นี่ น้อยหน่า ได้ยินว่าเธออยู่ชมรมเดียวกับเจี๊ยบ ห้อง 9 เหรอ”  

นึกแล้วเชียว ต้องมีอะไรแน่ๆ ถึงมาคุยกับเรา ที่แท้ก็อยากรู้จักเจี๊ยบนี่เอง

น้อยหน่าคิดในใจ “ อ๋อ  รู้จักสิ มีอะไรเหรอ”  แต๊งค์ยิ้มระรื่นอย่างคนมีความสุข “ คืองี้ เราอ่ะ ชอบเจี๊ยบ น้อยหน่าช่วยเป็นแม่สื่อให้เราหน่อยดิ” น้อยหน่าตกใจนิดหน่อย  แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะเธอกับเจี๊ยบก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย แต่ก็ไม่รู้ทำไมเธอถึงตอบเขาไป แบบนั้น “  อืม  เราจะช่วยพอที่เราจะช่วยได้ก็แล้วกันนะ”