ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [ShortFiction TonJames]: รักล้นใจ
[ShortFiction TonJames]: รักล้นใจ
------------------------------------------------------
ณ มหาวิทยาลัย Star Fantasia
ชายหนุ่มผิวแทนคนหนึ่งกำลังนั่งทานข้าวกับน้องสาวของเขากลางโรงอาหารอย่างสงบเงียบ ด้วยรูปร่างที่สูงสมมาตรฐานชายไทย ใบหน้าที่หวานนิดๆกำลังก้มลงทานบะหมี่อยู่ จนกระทั่งสต๊อปสะกิดพี่ชายให้เงยหน้าขึ้น ดวงตาหวานๆของพี่ชายมองน้องสาวอย่างงงๆ ก่อนที่น้องสาวจะส่งสายตาไปด้านหลังเขา เมื่อเขาหันไปก็พบกับ….
“พี่ต้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!! \( ^0^)/”
“แอ๊ก!”คนที่หันหลังไปถูกร่างสูงพุ่งเข้ากอดแบบไม่ทันตั้งตัวจนแทบตกเก้าอี้ ต้นตั้งสติครู่หนึ่งก่อนจะพยายามออกแรงผลักร่างสูงเหมือนหมีออก “ไอหมี! ปล่อยพี่นะ พี่อึดอัด! (- -* )”
“โหพี่ต้นไรอะ เจมส์อุตส่าห์มาทักทายดีๆอะ ( -3-)” คนถูกเรียกว่าหมีไม่สนใจคำด่าของคนอายุมากกว่าพร้อมกับทำแก้มป่อง
“ทักทายบ้านป้าแกสิพุ่งชาร์จอย่างงี้! แกนะตัวเท่าหมีเลยนะเจมส์ พี่บอกกี่ทีแล้วห๊ะ ว่าพี่ไม่ชอบ!!”ต้นพูดพร้อมกับดิ้นจนหลุดออกจากอ้อมกอดนั้นแล้วทำหน้าบึ้งใส่อีกฝ่าย
“โหพี่ต้น อย่าโกรธเจมส์นะคร้าบบบ ( >0<)” คนตัวโตกว่าอย่างเจมส์ทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่อีกคนก่อนจะยื่นนิ้วก้อยให้ “ดีกันนะๆๆๆๆ”
ต้นมองนิ้วก้อยนั้นก่อนจะปัดมือของเจมส์ทิ้ง“ไม่ยกโทษ (- -* ) สต๊อป พี่ฝากเก็บจานด้วย อิ่มแล้ว” พูดจบร่างบางก็เดินออกมาจากโรงอาหารอย่างรวดเร็ว ด้วยหวังจะสงบสติและหัวใจของตน
ต้นรู้ตัวดีว่าตนเองไม่เหมือนกับผู้ชายทั่วๆไป เขาชอบผู้ชายด้วยกัน ใช่ เขาเป็นเกย์ เขาเคยมีผู้ชายเป็นแฟนมาหลายคน และตอนนี้มีคนๆหนึ่งที่กำลังทำให้หัวใจของเขาปั่นป่วนยิ่งกว่าคนอื่น ซึ่งนั้นก็คือเจ้าหนุ่มตาตี๋ร่างยักษ์เหมือนหมี เจมส์นั้นเอง
เขาตกหลุมรักเจ้ารุ่นน้องคนนี้ตั้งแต่เจอมันครั้งแรก ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดีมากๆ ความกล้าแสดงออก(ที่ออกแนวไปทางคำว่าหน้าด้านมากกว่า) นิสัยเด็กๆของมัน รอยยิ้มที่ทำให้บรรยากาศรอบๆสดใส แถมไม่รู้ทำไมมันถึงได้สนิทกับเขาจนเหมือนพี่น้องที่คลานตามกันออกมานัก เขาแทบบ้าเวลามันมาโอบกอดเขาหรือจ้องตานานๆ แต่ถึงยังไง เขาก็รู้ดี ว่าเจมส์เป็นผู้ชายแท้ที่มีแฟนเป็นผู้หญิง ไม่มีทางจะมาชอบเขาแน่นอน เพราะฉะนั้นช่วงหลังๆเขาจึงพยายามถอยห่างเพื่อตัดใจ แต่เจ้าเด็กนี้ก็คอยตามเขาตลอดเหมือนเงายังไงยังงั้น แล้วเมื่อไหร่เขาจะตัดใจได้กันเล่า
“พี่ต้น! เจมส์ขอโทษษษษษ รอเจมส์ด้วยสิค้าบบบบบ! \( >o<)/” กำลังนินทามันในใจ มันก็เดินตามมาทันซะแล้ว แต่มีรึต้นจะยอม ร่างบางยังคงทำเป็นงอน ทั้งที่ในใจนั้นยอมให้มันตั้งแต่มันยิ้มให้แล้ว “ไม่! เจมส์ก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบนี้! ( *- -) ”
“นะคร้าบ! หายงอนเจมส์นะพี่ต้น \( >w<)/” ต้นชำเลืองมองก่อนจะรีบหันหน้าหนีเพราะรอยยิ้มอ้อนๆนั้น
ได้โปรดอย่าทำหน้าตาแบบนั้น! ยิ่งแกทำมันยิ่งทำให้พี่หวั่นไหวนะ!!!
“ไม่!!!! (- -* )”ถึงจิตใจจะคิดยังไง แต่เขาก็ยังคงต้องแสดงออกว่ายังโกรธอยู่ก่อนจะเดินผ่านรุ่นน้องอย่างโดมและแกงส้มอย่างไม่สนใจนัก ก่อนจะเห็นคนหัวเห็ดนั่งอยู่ใต้ต้นไม้เศร้าๆ
“คชา มึงเป็นอะไรวะ” ต้นนั่งลงข้างๆมัน มันสะดุ้งก่อนจะหันมามองเขาอย่างตกใจก่อนจะรีบตีหน้านิ่ง “ต้น”
“เพราะไอเต๋าอีกแล้ว ใช่มั้ย?” คนหน้านิ่งสะดุ้งเมื่อได้ยินต้นเอ่ยถึงแฟนของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรอีกฝ่ายไป “ต้นบอกแล้วให้คชาเลิกๆกับไอเจ้าชู้นี้ซะที ทำไมคชายังไม่ยอมเลิกวะ” ต้นมองเพื่อนของตนอย่างห่วงๆ ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าคนข้างๆรักผู้ชายคนนั้นมากแค่ไหน แต่เพราะนิสัยเจ้าชู้ของเต๋า ทำให้คชาต้องเจ็บปวดหลายครั้งหลายครา
“ก็ชารักเต๋านี้”ร่างขาวเอ่ยเสียงเบาก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อซ่อนน้ำตา ไม่ใช่ว่าไม่เคยขอเลิก คชาเคยบอกเลิกกับเต๋าหลายครั้ง แต่สุดท้ายพออีกฝ่ายง้อเขาด้วยคำว่ารัก เขาก็ยอมกลับไปคืนดีง่ายๆ แต่มันก็แค่ไม่กี่วัน แล้วหลังจากนั้นเต๋าก็จะไม่สนใจเขาแล้วออกไปที่ยวกับคนอื่นเสมอ ทุกอย่างก็กลับสู่วงจรเดิม คือคชาต้องเจ็บปวดร่ำไป
“คชา คชาฟังต้นนะ”ต้นมองเพื่อนของตนเองอย่างเศร้าใจก่อนจะตบไหล่มันเพื่อเรียกกำลังใจ “คชาเจ็บปวดเพราะเต๋ามากี่ครั้งแล้ว เจ็บเพราะคำว่ารักมากี่ครั้งแล้ว แล้วมีครั้งไหนมั้ยที่เต๋ามันสนใจคชา ไม่เลย ไม่มีซักครั้ง คนแบบนี้นะ คชาอย่าไปให้ความรักกับมันเลย เลิกได้เลิกไปเถอะ คชาคิดดีๆนะ อยู่ต่อไปแล้วได้อะไรวะ สู้ถอยออกมาเพื่อหารักใหม่ดีกว่า เชื่อต้นสิ ยังมีคนที่พร้อมจะรักคชาตอบอีกหลายคนบนโลกนี้นะ”
“…..ขอบใจวะต้น มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดจริงๆ”คชาเงียบไปพักนึงก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา “บางทีที่มึงพูดอาจจะถูกก็ได้ แล้วกูจะเอาไปคิดนะ”
“เออๆ ไม่เป็นไรเพื่อนกัน!”ต้นชูกำปั้นให้มัน คชาเองก็ชูกำปั้นก่อนจะเอามาชนกันแล้วกหัวเราะเบาๆ
“เออ! เพื่อนกัน แต่ว่า…….มึงระวังข้างหลังก็ดีนะ มันมานู้นแล้ว”ร่างขาวกว่าพูดแล้วอมยิ้ม ทิ้งให้อีกคนสงสัยว่ากำลังพูดถึงใคร
“พี่ต้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!! \( >w<)/”เสียงคุ้นหูดังขึ้นก่อนที่ต้นจะรู้สึกได้ว่ามีแขนมาโอบกอดเขาไว้แน่นจากด้านหลัง เมื่อได้สติเขาก็โวยวายทันที
“ไอเจมส์ปล่อยพี่ได้แล้วว!! พี่อายยยยยยยยยยยยย!! (=//////=** )” นี้มันกลางลานมหาลัยนะเว๊ย! อายๆคนหน่อยเถอะ ดูสิมมองมาทางนี้ตรึมเลย
“ไม่ปล่อย จนกว่าพี่ต้นจะยกโทษให้” แต่คนร่างหมีก็ยังหน้าด้านไม่สนใจเหมือนเดิม แถมรัดเขาแน่นยิง่กว่าเดินสัยอีกพร้อมกับกระซิบข้างหูเขา
เขารู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าขึ้นมาทันทีที่อีกฝ่ายหระซิบข้างหูเขา เขารีบตอบตกลงก่อนที่อีกฝ่ายจะเห็นว่าใบหน้าของเขาแดงขนาดไหน “เออๆๆๆ! ยอมแล้วๆ ยกโทษให้! ปล่อยได้ยัง”
“เย้! รักพี่ต้นที่สุดเลย! ฟอด!!”สัมผัสอุ่นๆเกิดขึ้นที่แก้มของต้น ก่อนที่คนตัวสูงจะผละจมูกออกจากแก้มของเขาเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้อีกคนยืนอ้าปากค้างไปเรียบร้อย โดยมีคนหัวเห็ดนั่งทำหน้านิ่งอยู่ไม่ห่างนัก ต้นค่อยๆหันไปมองคชา ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มเล็กน้อย
“กลับไปไม่ล้างแก้มละสิท่า”
เชี่ย!!! อย่าทำเป็นรู้ดีดิวะ!!! (=////////////////////////////=)
.
.
.
.
.
.
3วันผ่านไป
“พี่ต้นๆ วันนี้ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อยสิครับ”ขณะที่เขากำลังเดินชิวๆไปซื้อของกินก่อนเริ่มเรียน เจ้าเจมส์ก็โผล่ออกมาจับแขนเขาจากไหนไม่รู้ ทำเอาเขาเกือบเซไปซบหน้าอกแข็งแกร่งนั้น
“แกไม่มีคนไปด้วยรึไง?” ต้นหันไปถามคนอีกคน “แล้วมือนะปล่อยด้วย ชั้นเจ็บ มือแกแรงหมีจริงๆ”
“แหะๆ”เจมส์หัวเราะแห้งๆก่อนจะปล่อยแขนต้น “ก็มินท์เขาไม่ว่างนิครับ เจมส์ก็ไม่รู้ว่าจะให้ใครไปเป็นเพื่อนด้วย พี่ต้นไปนะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆ ( OwO)”
ต้นเหลือบมองชายหนุ่มตรงหน้า มืออีกข้างกำแน่นเมื่อได้ยินชื่อของแฟนเจมส์ ใช่สิ แกไม่มาหาชั้นหรอก ถ้ายัยมินท์อะไรนั้นมันยอมไปกับแก ชันมันก็แค่คนบ้า บ้าที่รักแกข้างเดียวมาตลอดเวลา
ในหัวของเขาอยากจะปฏิเสธไอคนร่างหมีนี้เหลือเกิน แต่พอเห็นดวงตาอ้อนๆของมันแล้วหัวใจก็ทรยศสมองซะงั้น “เออๆๆ เรื่องอะไร?”
“เย้! พี่ต้นน่ารักที่สุด!! ไม่เห็นเหมือนมินท์เลย คิดดูสิเจมส์ไปขอร้องมินท์ตั้งนาน ทั้งถาม ทั้งขอร้องมินท์ก็ไม่ยอมมา บอกว่าไม่ว่าง ติดทำงาน แล้วก็บ่นๆๆว่าทำไมไม่โทรมานัดก่อน จะได้เคลียร์เวลาให้ ทำไมมินท์เขาพูดอย่างงี้อะพี่ต้น เจมส์…”
“หยู๊ดดดดดดดดดด!! หยุดการเวิ่นของแกเดี๋ยวนี้ไอหมีเจมส์”ชายหนุ่มรีบเบรกการเวิ่นของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากฟังอะไรเกี่ยวกับมินท์มากนัก ยิ่งฟังยิ่งเจ็บ แต่ก็หลอกตัวเองไม่ได้ตอนที่เจมส์บอกว่าเขานั้นน่ารัก เขารู้สึกดีขนาดไหน
“แล้วสรุปเรื่องอะไรที่จะไปดูกัน? (= = )”
“อ้าว!เจมส์ยังไม่ได้บอกหรอครับ?”ไอตาตี๋ทำหน้าประหนึ่งว่าลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท จนคนเป็นรุ่นพี่ถอนหายใจเบาๆ เจมส์ยิ้มให้เขาตาหยีก่อนจะเอ่ยชื่อหนังออกมา
“เรื่อง ‘แว่วเสียงตุ๊กแก’ ครับพี่”
“……พี่เปลี่ยนใจทันมั้ย?(^_^’ )”
“ไม่ทันแล้วพี่ ( ^v^)”
“ม๊ายยยยยยย!!! พี่ไม่ดูหนังผี!!!!!!!!!!!!!! \(=[]=’’’’ )”
“ไม่รู้!! พี่ต้องดูกับผมมมมมมมมม!!!!! ( >0<)/”
“ปล่อยพี่!!!!! (TT[]TT )”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สุดท้ายคนตัวเล็กกว่าก็ทนลูกตื้อของคนตัวโตกว่าไม่ไหว ตอนนี้ต้นจึงได้แต่ยืนทำหน้าบูดอยู่ข้างหน้าโรงหนัง เขาถอนหายใจก่อนจะหันไปมองผู้ร่วมชะตากรรมอย่างเจมส์ แกงส้ม ปลา โดม และเฟรม เจมส์กับโดมโดนแกงส้มลากมาดูหนังด้วยกับปลา กิ๊กของมัน ส่วนเฟรมนั้นอยู่ดีๆก็เดินมาพร้อมกับโดมที่หายไปหลังจากกินข้าวพร้อมขอดูหนังด้วยอีกคน
“สรุปแล้วผมนั่งกับพี่ต้น พี่แกงนั่งกับพี่ปลา ส่วนเฟรมนั่งกับพี่โดมโอเคนะครับ \(^o^ )” ไม่รอคำคัดค้านใดๆ เจมส์ก็คว้าข้อมือของต้นแล้วลากไปนั่งที่เบาะในสุดของแถว โชคดีที่ข้างในโรงนั้นเริ่มมืดแล้ว เจมส์จึงไม่รู้ว่าคนโดนลากนั้นหน้าแดงขนาดไหน
หนังเริ่มฉายหลังจากที่พวกเขานั่งลงไม่นานมากนัก ต้นหน้าเริ่มซีดตั้งแต่ฉากแรกที่มีการฆาตรกรรมเกิดขึ้น ความกลังเริ่มเกิดขึ้นในจิตใจเรื่อยๆ
“ตุ๊กแก!”
“ตุ๊กแก!”
“แว๊ก!!” จนกระทั่งเมื่อถึงฉากตัวประกอบโดนฆ่าจนหัวหลุดที่มาพร้อมกับเสียงตุ๊กแก ต้นก็ไม่อาจททนความกลัวในจิตใจได้อีกต่อไป เขาคว้าคนที่อยู่ใกล้ที่สุดมากอดแน่นโดยไม่สนว่าเป็นใครพร้อมกับหลับตาปี๋ด้วยความกลัว
“พี่ต้นๆ”เสียงเจมส์ดังขึ้นใกล้ตัวเขามาก จนต้นต้องลืมตามองก่อนจะพบว่าใบหน้าของเขากับอีกคนนั้นอยู่ใกล้กันมาก ใกล้ จนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกคน เขาสะดุ้งพร้อมกับปล่อยตัวเจมส์ออก แล้วนั่งก้มหน้าไม่สบสายตาอีกคนด้วยความอาย
หมับ!
อยู่ๆมือของเจมส์ก็เข้ามาจับมือของต้นเอาไว้ ชายหนุ่มมองไปยังรุ่นน้องด้วยความตกใจ แต่อีกคนก็ยังคงเพ่งสายตาไปยังหนังไม่สนใจเขา
“ก็บอกแล้ว ถ้ากลัวก็จับมือผมไว้ดิพี่ต้น” ต้นพูดทั้งที่สายตาของเขายังคงมองฉากฆาตรกรรมตรงหน้านิ่งๆ มือที่กุมอยุ่บีบแน่นเพื่อมอบกำลังใจให้อีกคน หัวใจของคนเป็นรุ่นพี่เต้นโครมครามพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าว เพราะคำพูดเมื่อครุ่มันช่างฟังดูอบอุ่นเหลือเกิน
อย่างน้อยก็ขอแค่ช่วงเวลานี้ ที่จะได้รับรู้ความอบอุ่นของเขาก็พอ
.
.
.
.
.
“พี่ต้นอะ เล่นกอดผมแน่นตลอดเลยรู้ปะ เจมส์เลยดูหนังไม่รู้เรื่องเลยเนี้ย ( -3-)”
“ไม่ตองมาย้ำกันเลยไอเจมส์ แกก็เหมือนกันละวะ บีบมือพี่ซะแน่นเหมือนกันเหอะ (=_=* )”
“อะ อะร๊าย! เจมส์บีบให้กำลังพี่ตังหากละ ( =\\3\\=)”
“ไม่ต้องมาทำท่าเหนียมอายเลย เขาว่ากันว่าคนโกหกมันจะเสียงสูง (=_= )”
“แหงะ! ไมรู้ไม่ชี้!! (=///= )” เด็กหนุ่มหันหน้าหนีอีกฝ่ายคนต้นต้องแอบลอบยิ้มกับนิสัยเด็กๆของมัน ตอนนี้พวกเขาแยกกันกับอีกสี่คนเรียบร้อยแล้วและกำลังเดินเล่นในห้างที่ใกล้ปิด ทั้งสองเดินผ่านร้านเครื่องประดับ ก่อนที่เจมส์จะหยุดมองหน้าร้านอย่างสนใจ
“พี่ต้นๆ”ชายหนุ่มเรียกอีกคนก่อนจะชี้ไปที่ตุ้มหูรูปใบไม้หน้าร้าน “พี่ว่าอันนี้เหมาะกับมินท์รึเปล่าอะ?”
หัวใจของต้นชาว๊าบเมื่อได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อแฟนของเขา ใบหน้าเปื้อนยิ้มค่อยๆหายไป“อืม….ก็เหมาะดีนี้”
“จริงดิพี่ งั้นเจมส์ขอไปซื้อก่อนนะ”เจมส์ยิ้มร่าก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในร้าน ทิ้งให้อีกคนเม้มปากด้วยความเสียใจ ดวงตามองไปยังต่างหูเพชรปลอมที่วางข้างๆ ถ้าหากเขาเป็นแฟนเจมส์ อีกฝ่ายจะซื้อมันให้เขามั้ยนะ แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเจมส์มันชอบผู้หญิง ส่วนเขานะผู้ชาย
แล้วนี้เขาจะมาคิดอะไรมากมายให้มันนอยด์ตัวเองวะเนี๊ย!!!!!
“พี่อยากได้หรออันนั้นอะ?”อยู่ๆเจมส์ก็เดินมาโอบไหล่เขาโดยไม่ทันตั้งตัว ด้วยความตกใจเขารีบผลักอีกคนให้ออกไปอย่างแรง
“อย่ามากอดพี่!!”
ดวงตาของเจมส์ฉายแววตื่นตกใจกับน้ำเสียงโกรธๆของอีกคน ขณะที่ต้นเองก็เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อครู่ตนเองทำอะไรลงไป “ขอโทษ พี่นอยด์ตัวเองอยู่นะเจมส์”
“อื้อ ไม่เป็นไรฮะพี่ต้น พี่ใจเย็นๆนะ”คนร่างสูงได้สติก่อนจะพูดปลอบอีกคน “เดี๋ยวผมต้องไปแล้วละ พี่จะกลับยังไงอะ?”
ต้นส่ายหน้าปฏิเสธอีกฝ่าย“ไม่ละ เดี๋ยวกลับเอง แกกลับบ้านไปเถอะ นอนดึกแล้วเดี๋ยวจะกลายร่างจากหมีควายเป็นหมีแพนด้าเอา”
“โห แบบนี้พี่ด่าผมตรงๆเลยว่าควายเหอะพี่”คนตัวสูงหัวเราะก่อนจะโบกมือลาต้นแล้วเดินจากไป ชายหนุ่มยืนมองร่างนั้นเดินไปจนลับตาแล้วถอนหายใจ
แต่ต้องเก็บอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ
เสียงมือถือของต้นดังขึ้น เจ้าตัวหยิบมันออกมาดูว่าใครโทรมา
*ไอหน้าเดียว*
โทรมาเวลานี้ต้องมีอะไรแน่ๆ
เขาถอนหายใจก่อนจะกดรับสาย
“โหลต้น คืนนี้ไปดื่มเหล้ากัน!!”
นั้นไงละ แต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากดื่มนะ ตอนนี้อยากหาอะไรมาย้อมใจ เขาเลยตอบตกลงกับคชาก่อนกดเบอร์โทรหาคนอีกคนแล้วขับรถไปยังสถานที่นัดหมายเพื่อบรรเทาความรู้สึกในหัวใจ
.
.
.
.
เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งต้นก็มานอนอยู่ในห้องนอนของตัวเองซะแล้ว เขาลุกขึ้นมาขยี้ตาแบบงงๆ จำได้ว่าเมื่อคืนกินเหล้ากับไอคชา แต่หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้ แล้วทำไมถึงได้รู้สึกว่าลมมันเย็นๆหว่า? แล้วทำไมเขารู้สึกว่าเตียงมันแคบจังนะ
พอก้มลงมองก็พบว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อ แต่ใส่เพียงบ๊อกเซอร์อยู่ แถมบนตัวก็มีร่องรอยแดงๆนิดๆ สายตาเหลือบไปมองที่พื้นก่อนจะต้องตกใจเมื่อพบว่าเสื้อและกางเกงเมื่อคืนนั้นถูกถอดกองไว้ตรงนั้นพร้อมกับเสื้อผ้าของใครอีกคน!!
ดวงตาของต้นรีบหันไปยังข้างเตียง ก่อนจะพบว่ามีร่างๆหนึ่งห่มคลุมโปงไว้อยู่ เขาค่อยๆยื่นมือที่สั่นๆไปใกล้ๆผ้านั้น ก่อนจะเปิดมันอย่างรวดเร็ว! ภาพตรงหน้าแทบทำเขาสิ้นสติ ก็คนที่นอนอยู่ในผ้าห่มนะ มันคือไอคนร่างหมีที่มีแต่บ๊อกเซอร์แบบเขาอยู่นะสิ!
“อื้อ! พี่ต้น เจมส์หนาวนะ”คนร่างสูงท่าทางจะไม่ตื่น แถมยังดึงผ้าห่มกลับไปห่มอีก ปล่อยให้ต้นอ้าปากค้างไปนาทีกว่าๆ ก่อนที่คนผิวแทนจะรู้สึกตัว รีบหยิบหมอนมาตีคนในผ้าห่มรัวๆทันที
“ไอเจมส์!!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!! ตื่นมาแก้ไขความคิดพี่เดี๋ยวนี้!!!!!”
“โอ๊ยๆ! พี่เบาๆ!!” สุดท้ายคนในผ้าห่มก็ทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาจับหมอนแล้วเขวี้ยงทิ้งแล้วมองอีกคนแบบเคืองๆ “พี่ทำอะไรของพี่เนี๊ย ผมเจ็บมากเลยรู้ปะ รู้งี้เมื่อคืนไม่น่าไปช่วยพี่คชาหิ้วพี่กลับบ้านเลย แถมยังต้องมาเช็ดตัวพี่ให้อีก ดิ้นก็ดิ้น จนผมขี้เกียจจะจับพี่ใส่เสื้อเลยปล่อยไว้แบบนั้น( =3=)”
“…หา?”ต้นมึนไปกับคำบอกกล่าวของคนตรงหน้าซักพัก “แล้วทำไมแกมานอนเปลือยแบบนี้? แล้วไอรอยแดงๆบนตัวชั้นมันอะไร?”
“ผมร้อน ส่วนเรื่องรอยแดงๆบนหน้าอกพี่……”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกจนต้นอดคิดไม่ได้ว่ารอยนี้เป็นฝีมือคนตรงหน้า
“…..”อย่าเงียบสิฟะ เขาลุ้นนะ! ว่าแต่ จะลุ้นอะไรละ? ในเมื่ออีกฝ่ายม่มีทางทำรอยแบบนี้กับเขาแน่ๆ
“…มีตั้งแต่ก่อนผมถอดเสื้อพี่แล้วละครับ”เจมส์พูดพร้อมกับเปลี่ยนหน้ามายิ้มตาหยีหัวเราะชอบใจ “ฮะแน่ คิดว่าผมทำรึไงพี่? คิดอะดิ คิดอะดี้!”
ต้นแทบอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าหลงกลรุ่นน้องเสียแล้ว ไม่รอช้าคนโดนหลอกก็เหวี่ยงใส่อีกคนทันที“จะ จะบ้าเรอะ! ใครมันจะไปคิดเรื่องแบบนั้นกันเล่า!”
“ฮะๆๆๆ แต่หน้าพี่มันบอกว่าคิดนะ” อย่ามาต้อนชั้นนะไอเด็กบ้า! ต้นคิดพร้อมกับก้มหน้าลง
“พี่อย่าห่วงเลยนา ผมไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับพี่หรอก ผมผู้ชายนะพี่ ขืนทำแบบนั้นกับผู้ชายด้วยกันเอง แค่นึกก็สยองแล้วพี่”ชายหนุ่มทำหน้าสยองก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากเตียง “ไปอาบน้ำก่อนนะพี่ต้น”
เหมือนคมมีดกรีดหัวใจของต้นให้กลับสู่ความจริง ความจริงที่ว่าคนร่างสูงนั้นไม่ใช่เกย์ แต่เป็นผู้ชาย ชายแท้ๆที่รักเพศตรงข้ามไม่เหมือนเขา ที่ผ่านมามีเพียงเขาคนเดียวที่คิดไปแบบนั้น ว่าอีกฝ่ายคงมีใจให้
“…….ฮึก!” คิดได้แบบนั้น ต้นก็ตอบก่อนจะฟุบหน้าลงกับหมอนเพื่อกลั้นเสียงร้องของตนไว้เอาไว้ ไม่ให้อีกคนที่อยู่ในห้องน้ำรู้
.
.
.
.
.
.
“ไอโดมมึงร้องเพลงนี้ได้แน่นะ? ( ‘- -)”
“ฝีมือระดับโดม ปกรณ์ ลัมมีรึจะพลาด (^__^ )”
“ถุ้ย! โดม ประกอบ ลำตัดละสิท่า ( ‘= =)”
“อย่าๆๆๆ ไม่งั้นน้องสมายด์กับน้องจอยมึงชนกันแน่เสาร์นี้ (^[+++]^ )”
“What!? ไม่เอานะไอโดม!! เชี่ยโกงกูนี้หว่า ( ‘’=[]=)”
“หึหึ อย่าลืมสิ กูนะผู้กุมความลับมึงนะ กูถือไพ่เหนือกว่าอยู่แล้วละ (^0^ )”
“เลวได้โล่ ( *= =)”
“พอๆๆ แกงส้ม มาลองเพลงนี้กันดีกว่ามะ? (^__^ )”
“เออๆ ลองดูเลยละกัน ( ‘= =)”
ร่างผิวแทนนั่งมองคู่หูรุ่นน้องเถียงกันไปมาภายใต้รั้วมหาลัยอย่างหน่ายๆ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นร่างคุ้นตี่เดินควงแขนมากับหญิงสาวคนหนึ่ง ที่อีกฟากถนน
“1 2 123”
รักในใจ เก็บมันเอาไว้เรื่อยมา ก็เพียงแค่มองในตาเธออาจจะพอเข้าใจ
รักที่ใครบางคน ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
ฉันจึงต้องทำเป็นเฉยชา กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา
และเธอเกิดจะบอกลากันไป
หัวใจพลันเจ็บแปล๊บขึ้นมาเมื่อเห็นรอยยิ้มที่มอบให้หญิงสาวข้างกายของคนตัวสูง รอยยิ้มที่เขาหวังจะได้ แต่ก็คงไม่มีทางจะได้รับจากคนๆนี้
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย
สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
จะรู้บ้างมั้ยเจมส์ ว่ามีคนๆหนึ่งเฝ้าเป็นห่วงแก คิดถึงแก จะเป็นบ้าเพราะแก แต่แกคงไม่รู้หรอกว่ามีคนที่มีความรักให้แกล้นใจยืนอยู่ไม่ไกลตัวแกเลย
เหมือนในใจ จะมีเส้นใยบางๆ ที่คอยจะเข้ามาบัง กันขวางระหว่างสองใจ
จะทำให้เราเจอกัน แต่จะรักกันไม่ได้ ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจดวงนี้
ฉันจึงต้องทำเป็นเฉยชา กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา
และเธอเกิดจะบอกลากันไป
ทั้งสองเดินเข้ามาเรื่อยๆจนเขาเห็นใบหน้านั้นชัดๆ รอยยิ้ม ต่างหูใบไม้ที่เขาเห็นเมื่อวานที่ร้านตอนนี้อยู่บนใบหูของหญิงสาวแล้ว หญิงสาวคงรู้สึกตัวว่าถูกมองอยู่จึงหันมาหาเขาแล้วสะกิดเรียกคนข้างๆให้หันมามองทางเขา
แต่จะเก็บต่อไปได้นานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย
สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
ดวงตาตี๋ๆของเจมส์จ้องมาทางเขา ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนจะโบกมือให้เขา ต้นสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะปั้นหน้ายิ้มให้อีกคนพร้อมโบกมือทักทายกลับ ทั้งที่ใจจริงอยากจะหลบสายตาคู่นั้นเหลือเกิน เพราะตอนนี้แววตาของเขาคงเศร้าสร้อยน่าดู แต่มันก็ไกลมาก อีกฝ่ายคงไม่เห็นหรอกมั้ง
และหากว่าในเส้นใยบางๆได้จางลงไป
คงถึงวันที่ใจสองใจ ได้รักกันซักที
เมื่อเจมส์และมินท์เดินจากไป ร่างเล็กก็ลุกขึ้นยืนแล้วออกวิ่งไปยังห้องน้ำ ก่อนจะล๊อคกลอนแน่นแล้วจับหน้าอกของตนเองอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ ผลสุดท้าย แล้วการรักคนที่เขาไม่ได้รักเรา แถมด้วยการรักคนมีเจ้าของ สุดท้ายก็ต้องเจ็บคนเดียวละนะ
เสียงเพลงจากกีตาร์ยังคงแว่วเข้าหูของเขาต่อไป
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย
สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอมาสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
จะบอกเธอด้วยคำๆ ไหน
มันคงถึงเวลาแล้ว ที่เขาคงต้องเก็บความรู้สึกนี้ รักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ครั้งนี้เข้าไปในส่วนลึกของหัวใจ และคงต้องใช้เวลาอีกนาน กว่าจะยัดมันเก็บเข้าไปหมด
ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย
สุดท้ายไม่มีค่าใด จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอมาสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
…….แม้ว่าจะรู้ดีว่าไม่มีทาง ไม่มีทางที่เขาจะเก็บความรักครั้งนี้ที่มันเอ่อล้นจนไม่สามารถเก็บไว้ในหัวใจได้ก็ตาม
จะบอกเธอด้วยคำไหน ให้รู้ดี รักที่ฉันมีทั้งใจ คงไม่มีคำๆ ไหนจะเท่าเทียม
TBC
--------------------------------------------------------------------
ช่วงเวิ่นๆกับไรท์เตอร์
ไรท์เตอร์กำลังฟิน ฟินเพื่อนตัวเองจากคลิปล้วงลับฯเมื่อวาน
ไม่น่าเชื่อ! เพื่อนไรท์เคยเป็นรักแรกของโดม เดอะสตาร์ ไรท์เตอร์พลาดไปได้ไง ฮว๊ากกกกกก!!!//บินไปฟินแลนด์
ก็พอรู้ว่าสองคนนี้รู้จักกันเพราะมาจากภูเก็ต แต่ไอรักแรกเนี๊ยไม่อยู่ในหัวเลย
จะว่าไปก็หน้าคล้ายแบบที่พี่ตุ๊กกี้บอกนะแหละ เพราะงั้นขอชงก่อนละ //ทำตัวเป็นบาริสต้า
โอเค ชงจนฟินไปหลายรอบ กลับมาเรื่องนิยายต่อละ//วางกาแฟถ้วยที่100อย่างสบายใจ
อย่างงว่าทำไมกาแฟมันเยอะ มันชงเยอะเพราะเรื่องเจ้าพวกAF9ด้วย
นี้ขนาดพวกแกยังแค่เวิร์คช็อปหา12คน เส้นจิ้นยังเล่นลากกระจายไปนู้นนี้นั้นหมดแล้วนะเว๊ย!!
แล้วถ้าตัวจริงแล้วเส้นมันจะไม่พันกันอีรุงตุงนังยิ่งกว่านี้เรอะ!?
พูดถึงAF9 ถามจริง มีใครคุ้นชื่อตัวประกอบในตอนนี้บ้างมั้ยเอ่ย?
ถ้าใครคิดว่าเป็นชื่อของเหล่าเอเอฟ9 ทั้ง24คน ขอบอกว่า…คุณเดาถูกแล้ว
ไรท์เตอร์เอามาปู้ยี้ปู้ยำตั้งแต่ตอนของโดมเฟรมแล้วละ //โดนFC AF9 หวดไม้หน้าสามใส่
ก็ไรท์เตอร์ไม่รู้จะเอาชื่อใครมาอะ เลยเอาชื่อพวกนี้แล้วกัน สบายสุดละ เมื่อวานกรี๊ดกร๊าดแคทบารมีมาก
แฟนคลับอย่าโกรธนะ มันก็แค่เรื่องสมมุติเอง
อ้อ! อย่างงว่าทำไมแพทเทิร์นการเขียนมันเปลี่ยนไป ไรท์เตอร์รู้สึกว่ามองจากบุคคลที่สามแล้วได้ฟีลกว่านะ
และหลังจากนี้คงจะแต่งแบบนี้แล้วละครับ
แล้วไรท์เตอร์ก็เพิ่งรู้ตัว ว่าเวลาแต่งแล้วฟังเพลงที่ตรงกับเนื้อเรื่องที่เราคิดไปด้วย ฟีลลิ่งจะมาเต็มมาก
ว่าแล้วก็สารภาพผิดแล้วกัน ว่าแต่งคู่นี้ไป พอฟังเพลงถัดไปจากเพลงรักล้นใจแล้ว
ฟีลของไอคู่ถัดไปดันมาซะงั้น เลยแต่งอีกอันไปพร้อมกันบนรถตู้
(ไรท์เตอร์อยู่แถวราชดำเนิน แต่มาฝึกงานที่เมืองเอก =[]=’’)
ความจริงทุกคู่ที่แต่งมามันก็มีพิมพ์บนรถตู้หมดแหละ เพราะงั้นไรท์จะรอรถตู้ว่างๆแล้วขึ้นไปนั่งพิมพ์คนเดียว
ฟังดูโรคจิตดีเนอะ ว่ามะ? 5555 [ไอนี้พูดเองขำเอง]
ผลนะหรอ? ไอSFคู่หน้าแต่งเสร็จในเวลา2วัน (วันพุธ)
ขณะที่SFต้นเจมส์เริ่มพร้อมกันใช้เวลาแต่ง 4วัน (วันศุกร์เมื่อเช้าบนรถตู้) =[]=’’
มันเลยช้าๆแบบนี้แล สาวกต้นเจมส์โปรดเข้าใจ
ก็ไปเดาเอานะว่าคู่ไหนคือคู่ถัดไป แต่บอกไว้ก่อนว่าอิ่มมาม่าแน่นอนสำหรับคู่นั้น หึหึหึ
ของหวานมานาน เปลี่นแนวดีกว่า วันนี้ลงSFอีกคู่ต่อเลยดีกว่า รอตอนดึกๆเอาเน้อ
ตอนนี้ขอลาไปสะสางงานก่อนละ พอกหางซะน่ากลัวเลย แล้วเจอกันตอนเย็นนะครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น