[Short Fiction]::TS&AF::

ลำดับตอนที่ #4 : [ShortFiction DomeFrame]: ทะเลกับดาว [Part II]

[ShortFiction DomeFrame]: ทะเลกับดาว [Part II]

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dome part

เคร้ง! ซ่า!

“ชะ! หกอีกแล้วหรอวะโดม (=[]=  )”

           “อืม (  - -)”

“มาช่วยกูเช็ดด้วยเลยมึง (= =  )”

           “อืม (  - -)”

“……..(= =’  )”

           “อืม (  - -)”

“ยังไม่ได้พูดอะไรเลยมึง!! \(=[]=’’)”

ผัวะ!

           “….อืม ( #- -)”

“อ้าวน้องเฟรม มาแล้วหรอ”

           ควับ!

ผมหันไปข้างหลังทันที แต่ก็พบกับความว่างเปล่า พอหันกลับมาก็เจอสายตากรุ้มกริ่มของไอแกงรออยู่

           “แหมๆ ทีกูทั้งคุยด้วยทั้งตบหัวมึงยังไม่เห็นมีปฏิกิริยาเลยนะมึง แต่แค่มีคำว่าน้องเฟรมนี้มึงตอบสนองเร็วมากกกกกก”ไอแกงส้มพูดแล้วจ้องจับผิดผม “นี้คิดอะไรกับน้องเขารึเปล่าเอ่ย?”

           “จะ จะ จะบ้าเรอะ! ก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้องแค่นั้นเองแหละ!”แล้วทำไมตูต้องพูดตะกุกตะกักด้วยฟะ ไม่ได้คิด อะไรเลยจริงๆนะ ทุกคนเชื่อผมสิ!

“หรอออออออออออ”ไอแกงทำหน้าไม่เชื่อผม “แล้วทำไมเมื่อกี้มึงไม่ตอบกูเลยวะ?”

           “อะ เออ อา”เวรเอ๊ย! แล้วผมจะตอบยังไงละเนี๊ย ก็เมื่อกี้ผมนึกถึงหน้าเฟรม เอ๊ย! ไม่ใช่ๆ ผมนึกถึง นึกถึง นึกถึง ของกิน ใช่ๆ! ผมกำลังนึกถึงของกินต่างหากละ

           “กะ ก็กูนึกถึงข้าวหน้าหมูกรอบนะ หิ้วว หิวอยู่”

ไอแกงยิ้มให้ผมครับ แต่ทำไมรู้สึกเหมือนมันกำลังยิ้มเย้ยผมหว่า“ได้ยินมาว่าเมื่อกี้เพิ่งไปกินข้าวกับกูมานะโดม”

           “เออ……”อย่าต้อนกูเข้ามุมเซ่! กู กู กูตบแรงนะเว๊ย! กีบกูแรงลูกหมูสามตัวเชียวนะ!

“ยอมรับมาเถอะ ว่ามึงรู้สึกดีเวลาอยู่กับเขา”

ฉึก!

“ชอบใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้เขา”

ฉึก!

“หน้าขึ้นสีแดงอย่างไม่มีสาเหตุ”

ฉึก!

“พูดตะกุกตะกักเวลาเขาคุยด้วยหรืออยู่ใกล้ๆมาก”

ฉึก!

“เวลาว่างๆทีไรก็จะมีหน้าเขาลอยเข้ามาในหัวเสมอ”

ฉึก!

“รู้สึกแย่เวลาเขาอยู่กับผู้ชายคนอื่น”

ฉึก!

           “ถ้ามึงมีอาการแบบนี้ แสดงว่ามึงรักเขาแล้วละวะโดม”ไอแกงตบบ่าผมที่โดนแทงใจดำไปหลายรอบ มันหยิบเศษผ้าในมือผมออกไปก่อนจะทิ้งท้ายไว้แล้วเดินจากไป“จีบให้ติดละมึง กูเอาใจช่วย”

ไอแกงเดินจากไป ปล่อยให้สมองของผมหยุดทำงานหลังจากได้ยินคำพูดของมัน

           นี้ผม….รักเฟรมหรอ?

.

.

.

.

           ผมออกมาเดินเล่นริมชายหาดพร้อมกับนึกทบทวนคำพูดของแกงส้มไปด้วย พลันนั้นผมก็เห็นร่างที่คุ้นเคยนั่งยองๆอยู่ตรงหน้าโดยมีลูกสุนัข3ตัวกำลังรุมล้อมเธออยู่ไม่ไกล ภาพตรงหน้าทำให้ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ซักพักลูกสุนัขตัวหนึ่งก็เลิกรุมเฟรมแล้ววิ่งมาทางผม เฟรมเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะสบสายตากับผมแล้วยิ้มกว้างให้“อ้าว! พี่โดมมาทำอะไรหรอคะ”

ตึก ตึก ตึก ตึก

           “อะ อา พี่มาเดินเล่นนะ”ผมตอบก่อนจะรุ้สึกถึงการถูไถของบางอย่างที่ปลายเท้า พอมองลงไปก็พบว่าเป็นลูกหมาสีขาวที่วิ่งมากำลังเอาหัวถูกับขาผมไปมาอย่างน่าเอ็นดู

           “สงสัยเจ้าแม๊คจะชอบพี่แน่ๆเลยเนี๊ย ดูสิ”เฟรมเดินมาใกล้ๆผมพร้อมกับลูกหมาอีกสองตัวที่วิ่งเหยาะๆตามมา

“นี้หมาเฟรมหรอ?” ผมถามพร้อมกับย่อตัวลงไปลูบหัวเจ้าตัวเล็กที่เท้าของผม 

           “หมาแถวนี้นะคะไม่ใช่ของเฟรมหรอก แต่ชื่อนี้เฟรมตั้งนะ”เฟรมพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับย่อตัวลงลูบเจ้าตัวสีดำกับตัวสีขาวผสมดำอีกคัว “ตัวขาวนั้นชื่อแม๊ค ตัวดำชื่อมิว ตัวสีขาวดำชื่อเมลล์คะ”

           “อืม….”ผมตอบเฟรมที่กำลังเล่นกับมิวกับเมลล์โดยไม่มองหน้าผมก่อนจะเอ่ยเบาๆ“…….น่ารักดีนะ”

“หา? พี่พุดว่าอะไรนะคะ” ชะ! นี้ผมพูดดังไปเรอะเฟรมถึงได้ยินเนี๊ย

           “บะ บะ บอกว่าเจ้าแม๊คมันตัวเล็กน่ารักดี ใช่มั้ยแม๊ค”ผมรีบก้มลงมองเจ้าแม๊คพร้อมลูบหัวมัน

บ๊อก!

           แม๊คเห่าตอบผมแล้วนอนแผ่พุงให้เกาเหมือนรู้งาน สายตาของมันมองมาทางผมพร้อมสื่อคำพูดของมันเมื่อกี้

ช่วยแล้วอย่าลืมเอาอาหารมาให้เขากับพี่ๆด้วย (OwO  )

           ได้เลยไอน้อง ( - -)b

           ผมขยิบตาให้มันทีนึง แล้วมันก็นอนสบายๆให้ผมเกาพุงเล่นต่อไป  (ไรท์เตอร์: แกคุยกับหมารู้เรื่องได้ไงวะ) (โดม: มโนเอาสิฟะว่าคุยกันรู้เรื่อง)

           “เฟรม! กลับกันได้แล้วนะ” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างหลังผมกับเฟรมที่กำลังเล่นหับเหล่าลูกสุนัขอยู่ เราสองคนเงยหน้าขึ้นแล้วหันหังกลับไปมอง

           ร่างของชายหนุ่มคุ้นตายืนกอดอกอยู่ไม่ไกลนัก ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ การแต่งตัวแบบเซอร์ๆ ใบหน้าคมเข้มแบบที่เป็นสเป็คของสาวๆทุกคน รอยสักที่แขนตัดกับผิวขาวๆนั้น

 ผู้ชายคนที่มารับเฟรมตลอดทุกวัน ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวผมทันที

           “อ้าว! เสร็จแล้วหรอคะ”เฟรมลุกขึ้นแล้วหันมาหาผม “หนูไปก่อนนะคะพี่โดม ไว้เจอกันที่มหาลัยนะคะ” พูดจบเฟรมก็เดินไปหาผู้ชายคนนั้น เขายกแขนแล้วกอดคอเฟรมอย่างสนิทสนม ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า แต่เหมือนเห็นเขามองมทางผมแว๊บนึงแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ผมอยู่ตรงนั้นคนเดียว พร้อมกับหัวใจที่รู้สึกเจ็บ…..

บ๊อก!

           ความเปียกชื้นที่มือของผมเรียกสติกลับมา ผมก้มลองมองก่อนจะพบว่าตัวเองไม่ได้อยุ่คนเดียว ต่มีลูกสุนัขทั้งสามตัวที่กำลังนั่งทำตาแป๋วใส่ผมอยู่ด้วย เจ้ามิวมองมาทางผมพร้อมส่งสายตาสื่อความหมาย

อย่าคิดมากนะฮะพี่ชาย แล้วก็ของกินของพวกผมอย่าลืมนะฮะ (OwO )

           “อื้อ ไม่ลืมๆ” ผมลูบหัวเจ้ามิวและตัวอื่นๆตอบรับมัน แต่ในใจกลับคิดอะไรต่างๆนาๆ

……..ผมใจเต้นแรงเสมอเวลาอยู่กับเฟรม ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของเธอ ผมหน้าแดงเวลาเราโดนตัวกันทุกครั้ง และมักจะพูดตะกุกตะกักเสมอเวลาเฟรมจับผิดผมที่กำลังเขิน เวลาผมเหม่อ หน้าเฟรมก็ลอยเข้ามาในหัวของผมเป็นอย่างแรก ตอนนอนผมก็ต้องฝันถึงเฟรม ผมรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เห็นเฟรมอยู่ใกล้ผู้ชายคนนั้นเสมอ

ผมคงรักเฟรมจริงๆละครับ

           แต่ผมกลัว….กลัวความผิดหวัง เพราะผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยจนเจอเฟรม เพียงแต่…เฟรมมีผู้ชายคนนั้นอยู่แล้ว คนที่ดูหล่อเท่ขนาดนั้น แล้วเธอจะมาสนใจผมหรอ? ไหนจะคนรอบข้าง พวกเขาจะคิดยังไงที่กับเฟรมถ้าผมเป็นแฟนเขา พวกเขาจะยอมรับได้หรอ?

           แล้วอีกอย่างฐานะของผมกับเฟรมต่างกันมาก เฟรมนะเป็นถึงดาวที่ส่องประกายอยู่บนฟ้ายามราตรี มีแต่คนหมายปอง ส่วนผมนะหรอ ก็แค่พวกทำงานเบื้องหลัง ก็แค่ท้องทะเลที่ดำมืดมิดยามค่ำคืนที่ไม่มีใครสนใจใยดี ทำได้เพียงสะท้อนแสงให้กับดาวและพระจันทร์ให้ดูเด่นชัดขึ้นก็เท่านั้น ผมรู้ตัวดีว่าผมกับเฟรมต่างกันคนละฝั่งกัน และคงไม่มีทางมาเจอกันได้แน่นอน

เพราะฉะนั้น ขอแค่เพียงได้อยู่ข้างเฟรม ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม ผมก็มีความสุขแล้ว

.

.

.

ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดด้วยก็ตาม

----------------------------------------------------

หลายเดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก

ร้าน Ice am Gun

           วันนี้ที่ร้านริมหาดยามค่ำคืนแห่งนี้ก็ยังคงคึกคักเช่นเดิม สิ่งที่ต่างไปคงเป็นการประดับตกแต่งร้านที่เต็มไปด้วยรูปหัวใจและดอกกุหลาบสีแดง และบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรัก วันๆนี้คือวันวาเลนไลน์ วันแห่งความรักร่างอวบบนเวทียังคงเติมเต็มหัวใจของคู่รักที่เข้ามาทานอาหารนี้อยู่เช่นเคย

           “แล้วก็มาถึงเพลงสุดท้ายของวันนี้แล้ว หวังว่าทุกคนคงอิ่มอร่อยกับอาหารร้านเรานะครับ”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองไปรอบๆร้าน หัวใจพลางรู้สึกโดดเดี่ยวพิกล “เพลงสุดท้ายนี้สำหรับคนที่มีแฟนหรือคนที่กำลังแอบรักแล้วอีกฝ่ายไม่บอกว่าคิดยังไงกับเรา แล้วเราจะรู้มั้ยว่าเขารักเรารึเปล่า เราก็ไม่รู้จริงๆครับ”

มันจะดีแค่ไหน ถ้าฉันได้อ่านใจ ว่าเธอคิดอะไรกับฉันบ้าง

เพราะว่าฉันอยากรู้ ว่าฉันนั้นยังพอมีหวัง หรือไม่มีสิทธิ์จะคิดเลย

           เสียงเปียโนดังขึ้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะเริ่มขับขานเสียงเพลงออกมาจากหัวใจของเขาออกมาถึงคนๆหนึ่ง คนที่ได้หัวใจของเขาไปตั้งแต่แรกพบ

แค่เธอยิ้มทักทายกันธรรมดามันก็ทำให้ฉันเก็บมาฝันได้

แค่เธอพูดอะไรกับฉันนิดหน่อยแต่เธอรู้ไหมฉันคิดต่อไปมากมาย

           เขาอยากจะรู้ รู้ว่าในใจเฟรมคิดยังไงกับเขากันแน่ ในช่วงหลายเดือนมานี้ไม่ใช่บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเฟรมนั้นมีใจให้เขา แต่เวลา เจอเฟรมที่ไหน ก็ต้องเจอผู้ชายคนนั้นด้วยเสมอ

บอกให้ฉันรู้สักครั้งจริงๆ เมื่อไหร่ที่ใจเธอนั้นคิดจริงๆ เพราะว่าไม่รู้จริงๆ ว่าทุกๆ สิ่งฉันคิดไปเองบ้างไหม

หากว่าเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ถ้าหากว่าใจเธอไม่คิดอะไร

คำตอบจะเป็นยังไงฉันพร้อมจะยอมหักใจ ถ้าเธอไม่คิดรักฉันจริงๆ

           แต่เขาก็แค่คนธรรมดา ไม่ใช่มนุษย์พลังจิตที่อ่านใจใครได้ จะไปรู้จิตใจของอีกฝ่ายได้อย่างไรกัน และเขาเองก็ไม่กล้า ไม่กล้าจะถาม เพราะงั้นเขาคงได้แต่รอ รออีกฝ่ายเปิดเผยความในใจออกมา

เธอจะมองอย่างไร เธอจะคิดอะไร ไม่รู้ตัวฉันทำไมเข้าข้างตัวเองทุกครั้ง

ถ้าเธอไม่มีใจ ได้โปรดเถอะเธออย่าให้ความหวัง ให้ฉันคิดมากอย่างนี้เลย

           “ไอโดมมันไปอกหักมาจากไหนรึเปล่าวะ” กัน เจ้าของร้านยืนฟังโดมร้องเพลงข้างๆเวทีกับไอซ์ มือขวาของเขาแบบทึ้งๆ ด้วยปกติการร้องเพลงของชายหนุ่มนั้นจะต้องบิวต์อารมณ์ก่อน  แต่เพลงนี้ เจ้าตัวไม่หยุดบิวต์อารมณ์เลย แต่ทั้งน้ำเสียงและแววตานั้นบ่งบอกได้ถึงอารมณ์และสถานะของหัวใจของโดมเป็นอย่างดี

รัก…..แต่ก็กลัว กลัวความผิดหวัง ที่เกิดขึ้นถ้าได้รับรู้ความจริง

           “ไม่รู้เหมือนกันพี่ แต่ผมพอจะรู้ว่า……..”ร่างสูงพูดก่อนจะโอบเอวผู้เป็นเจ้านาย กันหันไปมองชายหนุ่มด้วยไม่เข้าใจการกระทำ

           “ผมรักพี่นะ (  ^\\ __\\^)” พูดจบไอซ์ก็ฝังจมูกของตนลงบนแก้มของกัน ที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆเพราะความเขินและช๊อค

“อะ ไอเด็กบ้า!!!!  (=/////= )”กันเหวี่ยงใส่อีกฝ่ายด้วยหน้าแดงๆ “แล้วไม่พูดให้เร็วกว่านี้!! ชั้นเกือบจะตัดใจแล้วนะ!”

แค่เธอยิ้มทักทายกันธรรมดา มันก็ทำให้ฉันเก็บมาฝันได้

แค่เธอพูดอะไรกับฉันนิดหน่อย แต่เธอรู้ไหมฉันคิดต่อไปมากมาย

           โดมเหลือบมองกันและไอซ์ก่อนจะยิ้มออกมา ตอนนี้หลายคนเริ่มบอกความในใจของตนออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้กัน บ้างก็บอกรัก บ้างก็ขอโทษที่ตนนั้นทำผิดไป และอื่นๆอีกมากมาย

           ถึงคนที่อยากจะให้ได้ยินไม่อยู่ตรงนั้ แต่อย่างน้อยเขาก็ทำหน้าที่ของเทวทูตแห่งความรักให้คนอื่นได้สำเร็จก็แล้วกัน เขาคิดก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นคนๆหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน หัวใจพลันเต้นแรงโดยไม่มีสาเหตุ

บอกให้ฉันรู้สักครั้งจริงๆ เมื่อไหร่ที่ใจเธอนั้นคิดจริงๆ เพราะว่าไม่รู้จริงๆ ว่าทุกๆ สิ่งฉันคิดไปเองบ้างไหม

หากว่าเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ถ้าหากว่าใจเธอไม่คิดอะไร

คำตอบจะเป็นยังไงฉันพร้อมจะยอมหักใจ ถ้าเธอไม่คิดรักฉันจริงๆ

           เฟรมเดินเข้ามาในร้านพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของเขาพองโต  ทว่าเบื้องหลังของเธอมีชายหนุ่มมาดเซอร์วิ่งถือดอกกุหลาบสีแดงตามมาพร้อมกับเรียกหญิงสาวไว้ให้หยุดเดิน เฟรมหันไปก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดบางอย่างแล้วยื่นดอกกุหลาบให้ หญิงสาวเกาหัวตัวเองแบบเขินๆก่อนจะรับมันมา

           หัวใจที่เคยพองโตกลับแฟบลงพร้อมกับเหมือนมีดาบแทงทะลุหัวใจของเขา กำลังกายที่มีอยู่หดหายไปจนแทบไม่เหลือ ดีที่เขานั่งอยู่ มิฉะนั้นคงได้ล้มไปแล้ว หน้าอกข้างซ้ายเจ็บจนแทบทนไม่ไหว โดมตัดสินใจหลับตาลงเพื่อไม่ให้เห็นภาพบาดตา เขายังมีหน้าที่ที่ต้องทำให้จบเสียก่อน โดมเค้นพลังเฮือกสุดท้ายของตนออกมาก่อนจะลุกขึ้นเปล่งเสียงร้องออกไป

บอกให้ฉันรู้สักครั้งจริงๆ เมื่อไหร่ที่ใจเธอนั้นคิดจริงๆ เพราะว่าไม่รู้จริงๆ ว่าทุกๆ สิ่งฉันคิดไปเองบ้างไหม

หากว่าเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ถ้าหากว่าใจเธอไม่คิดอะไร

คำตอบจะเป็นยังไงฉันพร้อมจะยอมหักใจ ถ้าเธอไม่คิดรักฉันจริงๆ

ชายหนุ่มโค้งขอบคุณก่อนจะเดินลงจากเวทีไปและรีบเก็บของของตน 

           “ผมไปก่อนนะครับพี่กัน ไอซ์ ติดธุระ”เขาหันไปบอกลาเจ้าของร้านและแฟนของเจ้าของร้านก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ฟังเสียงเรียกใดๆทั้งสิ้น

.

.

.

.

           “เฮ้อ”โดมนอนถอนหายใจกลางหาดทรายหลังจากลงไปเดินเล่นให้คลื่นทะเลกระทบร่างตัวเอง ดวงตาของเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วเห็นดาวส่องประกายจำนวนมากแข่งกับแสงจันทร์เสี้ยวก่อนจะปิดลงพร้อมกับนึกเศร้าๆ

           สุดท้ายแล้วเดือนก็คู่กับดาวสินะ

โฮ่ง!

           “หืม?”ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความเปียกที่เท้าที่เพิ่มขึ้นเลยยกตัวขึ้นมอง ก่อนจะเห็นร่างของสัตว์สี่เท้าสีขาวกับขาวดำอยู่ที่เท้า

           “แม๊คกับเมลล์หรอ แล้วมิวละ?”เจ้าตูบสองตัวส่ายหน้าให้คำตอบผมก่อนจะเอาหัวมาถูไถขาเปียกๆของโดม ตัวของพวกมันโตขึ้นกว่าตอนที่เขาพบตอนแรกมากนักตอนนี้ แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือความน่ารักของพวกมันนั้นเอง

           “เฮ้ยๆ ขาตูเปียกอยู่ๆ”ร่างอวบพูดเตือนมันสองตัวไป แต่เจ้าแม๊คกับแมลล์ก็ยังไม่สนใจ ถูขาอีกฝ่ายต่อซะแห้ง แถมยังทำตาแป๋วใส่จนเขาอดขยี้หัวพวกมันไม่ได้ โดมนั่งเล่นกับมันซักพักก่อนจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกที

           “พวกแกว่าดาวบนฟ้าสวยมั้ย” เขาหันไปถามลูกสุนัขสองตัวข้างๆผม มิวกับเมลล์หันมามองคนถามก่อนจะพยักหน้าของมันเล็กน้อย

           “นั้นสินะ ขนาดท้องทะเลยังแหงนหน้ามองดวงดาวทุกครั้ง ก็ยังชื่นชมเลยว่ามั้ย” โดมพูดต่อไปโดยมีลูกสุนัขสองตัวนั่งฟังอย่างเรียบร้อย

“พวกแกคิดว่ามันจะแปลกมั้ย ถ้าชั้นมีอาการแปลกๆกับคนๆหนึ่งนะ”

           “ใจเต้นแรงเสมอเวลา มีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียง หน้าแดงเวลาเราโดนตัวกันทุกครั้ง และมักจะพูดตะกุกตะกักเสมอเวลาเขาถามอะไรเรา เวลาเหม่อ หน้าเขาก็ลอยเข้ามาในหัวของเป็นอย่างแรก ตอนนอนก็ต้องฝันถึง รู้สึกแย่ทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่ใกล้ผู้ชายคนนั้นอื่นเสมอ แถมไอความรู้สึกแบบนี้ยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันๆ”

โฮ่ง!

เจ้าแม๊คเห่าแล้วส่งสายตาถามโดม แล้วคนๆนั้นคือใครหรอพี่ชาย ( OwO)

           “อยากรู้หรอว่าใคร คนรู้จักพวกแกเลยละ เฟรมไง”ชายหนุ่มพูดชื่อของคนที่เขารักไปก่อนจะชะงักนึดนึง ดวงตานั้นฉายแววเศร้าสร้อยออกมา “แต่เขาคงไม่สนใจชั้นหรอก ก็เขามีเดือนอยู่ข้างกายบนฟ้าแล้วนี้ ทะเลอย่าชั้นคงได้แต่เฝ้าดูละมั้ง”

.

.

.

.

.

.

.

“แต่ดวงดาวอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ”

!!?

-----------------------------------------

Frame part

           ชั้นเดินออกมาจากร้านของพี่กันอย่างผิดหวัง หลังจากเมื่อกี้พี่กันบอกว่าหลังจากลงเวทีมา พี่โดมก็ออกจากร้านทันทีโดยไม่ฟังเสียงเรียกของพี่กัน พอเดินมาถึงรถก็เจอกับคนๆหนึ่งที่ยืนรออยู่

           “ทำหน้ายู่แบบนี้ แถมกุหลาบก็ยังอยู่กับเรา เขากลับไปแล้วละสิท่าเฟรม”พี่แฟลช พี่ชายแท้ๆของชั้นเอ่ยขำๆพร้อมกับจ้องมาที่กุหลาบในมือชั้น

           “พี่แฟลช หยุดเลย เพราะพี่นั้นแหละมาคุยยื้อหนูทำไมละ” ชั้นตอบพี่ชายของตัวเองไปอย่างโกรธๆ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายของชั้น ป่านนี้ชั้นคงได้อยู่กับพี่โดมที่ชั้นรักแล้วแท้ๆ

           อ่านไม่ผิดหรอกคะ ชั้นรักพี่โดม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน ตอนแรกที่ชั้นได้ยินเสียงร้องและแววตาของเขา ชั้นก็รู้สึกว่าอยากรู้จักคนๆนั้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นแค่ความรู้สึกเหมือนๆกับคนอื่นๆที่ผ่ามา แต่ยิ่งได้พูดคุย ยิ่งรู้จักนิสัยของพี่โดม มันก็ยิ่งทำให้หัวใจของชั้นค่อยๆถูกเขาเข้ามาแทรกอยู่ทีละนิดๆ จนกลายเป็นว่าชั้นหลงรักพี่โดมจนหมดหัวใจ

           แต่ก็เพราะพี่บ้าๆของชั้นนี้แหละ พอรู้เรื่องที่ชั้นแอบรักพี่โดมก็ตามประกบชั้นอย่างกับหมาหวงก้างยังไงยังงั้น ก็พี่ชั้นโคตรหวงน้องสาวตัวเองเลยละคะ แต่ตัวเองมีกิ๊กเยอะซะงั้น = =’ แถมชอบย้ำนักย้ำหนาเรื่องหน้าตาพี่โดม แรกๆก็ตอบไปว่าความรักนะไม่สนกันที่หน้าตาซะหน่อย แต่หลังๆชั้นเริ่มเบื่อ เลยไม่ตอบอะไรพี่แกหรอก แค่ถามทีนึงชั้นก็เล่นคุณไสยเล็กน้อยให้สาวๆในสต๊อกพี่แกหายไปใส่ทีนึงแค่นั้นเอง จนตอนนี้พี่ชั้นไม่กล้าพูดเรื่องนั้นออกมาอีกเลย

           “ก็หวงน้องอะ กลัวโดนผู้ชายคนนั้นหลอก -3-“ โหพี่ หวงได้ถูกเวลามาก

“แต่คนนี้หนูจริงจังนะพี่ พี่ก็เห็นว่าเขานิสัยดีแค่ไหน ถ้าพี่ไม่ยังไม่เลิกหวงหนู หนูจะเล่นของให้กิ๊กพี่หายหมดเลย คอยดูสิ” ชั้นยกมือเตรียมท่องคาถาที่ได้มาจากสต๊อปใส่พี่ 

           “แจ๊ก! พี่ไม่หวงแล้วๆๆๆ! อย่าลดเด็กในสต๊อกพี่เลยนะ พลีสสสสสส“เจอมุกชั้นเข้าไปพี่แฟลชถึงกับยอมยกมือแพ้ไปอย่างช่วยไม่ได้ ชั้นลดมือแล้วหันหลังให้พี่ทันที “อ้าว! จะไปไหนอะเฟรม”

           “ไปตามหาท้องทะเล”ชั้นตอบพี่ก่อนจะออกเดินออกมา ปล่อยให้พี่ชั้นสงสัยต่อไปคนเดียวว่าชั้นพูดถึงใคร

.

.

.

.

           หลังจากแยกกับพี่ชั้นก็ลองหาพี่โดมตามที่ต่างๆที่คิดว่าพี่แกน่าจะไป แต่ก็ไม่เจอซักที่ จนชั้นต้องมานั่งพักที่เก้าอี้ริมถนนนติดหาดทรายแทน นี้พี่แกเป็นนินจาใช่มั้ยเนี๊ย ซ่อนตัวได้ขนาดนี้นะ! = =’

โฮ่ง!

           “หือ?” ชั้นหันไปตามเสียงก่อนจะพบกับสุนัขตัวสีดำที่กำลังยืนส่ายหางอยู่ “มิวยังไม่นอนอีกหรอ?”

โฮ่ง!

           เจ้ามิวเห่าตอบชั้นก่อนจะวิ่งเหยาะๆลงไปที่หาดทราย มันวิ่งไปซักพักก่อนจะหันกลับมามองชั้นเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง เท้าของชั้นก้าวตามมันไปอย่างสงสัยว่ามันจะพาชั้นไปที่ไหนกัน

           ชั้นเดินตามเจ้ามิวมาพักหนึ่ง ก่อนจะมองเห็นเงาบางอย่างอยู่ไม่ไกลมากนัก ชั่นเพ่งมองก่อนจะเห็นว่ามีคนๆหนึ่งนั่งอยู่กับสุนัขอีกสองตัว เพราะความมืด ชั้นเลยไม่เห็นอะไรชัดนัก แต่ทั้งหมดดูคุ้นตาชั้นอย่างบอกไม่ถูก ชั้นค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเงียบๆจนได้ยินเสียงของเขาที่อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา

“พวกแกคิดว่ามันจะแปลกมั้ย ถ้าชั้นมีอาการแปลกๆกับคนๆหนึ่งนะ”

เสียงนี้มัน! เสียงพี่โดมนี้!?

           “ใจเต้นแรงเสมอเวลา มีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียง หน้าแดงเวลาเราโดนตัวกันทุกครั้ง และมักจะพูดตะกุกตะกักเสมอเวลาเขาถามอะไรเรา เวลาเหม่อ หน้าเขาก็ลอยเข้ามาในหัวของเป็นอย่างแรก ตอนนอนก็ต้องฝันถึง รู้สึกแย่ทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่ใกล้ผู้ชายคนนั้นอื่นเสมอ แถมไอความรู้สึกแบบนี้ยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันๆ”พี่โดมยังคงพูดคนเดียวโดยมีเจ้าตูบสองตัว ที่ชั้นพอจะมองออกว่าเป็นเจ้าแม๊คและเมลล์นั่งฟังอยู่ ส่วนชั้นตอนน้กำลังยืนแข็งค้างเป็นหินเพราะบทสนทนาเมื่อครู่ไปแล้ว

 พี่โดมกำลังชอบใครซักคน แล้วคนๆนั้นคือใครละ? หรือจะเป็นนิว จิ๋ว จอย ปลา โนเนะ เจมส์ แกงส้ม (ไรท์เตอร์: เดี๋ยวนะ สองชื่อหลังมาจากไหน = =’’)

           โฮ่ง!

“อยากรู้หรอว่าใคร คนรู้จักพวกแกเลยละ เฟรมไง”

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หะ!

หะ!!!

ห๊ะ!!!!!!

พี่โดมชอบชั้น พี่โดมชอบชั้น!!!!! นี้ชั้นไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย! พี่โดมชอบชั้น!!  อร๊ายยยยยย!

           ชั้นลองหยิกตัวเองเผื่อว่าชั้นเกิดอาการเดินตามหาพี่ดดมจนอาจสลบไปแล้วฝันอยู่ แต่ความเจ็บมันก็บอกว่าชั้นไม่ได้ฝันไป มันเป็นคือความจริง พอรู้แล้วชั้นแทบอยากกรี๊ดอีกรอบพร้อมกับมุดลงไปใต้ทรายเพื่อกลบหน้าแดงๆของชั้น แต่พอเห็นแววตาเศร้าๆของพี่โดมสติที่หลุดลอยของชั้นก็ลอยกลับมาเข้าที่เหมือนเดิมทันที

           “แต่เขาคงไม่สนใจชั้นหรอก ก็เขามีเดือนอยู่ข้างกายบนฟ้าแล้วนี้ ทะเลอย่าชั้นคงได้แต่เฝ้าดูละมั้ง”

หา? เดือน? ใครกันหว่า…….หรือว่าพี่โดมคิดว่าพี่แฟลชเป็นแฟนชั้นนะ ชัวร์แน่ๆ มิน่าละช่วงหลังๆพี่โดมถึงได้ดูเกร็งๆเวลาเจอชั้น งั้นก็ต้องแก้ไขความเข้าใจผิดหน่อยแล้ว

           ชั้นเดินไปยืนข้างๆพี่โดมก่อนจะพูดขึ้น“แต่ดวงดาวอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ”

           คนที่นั่งอยู่หันมามองชั้นด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าชั้นจะอยู่ตรงนี้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาหวิวออกมา “เฟรม!?”

           “นั่งด้วยคนนะคะ พี่โดม”ชั้นยิ้มให้พี่โดมก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่เขาโดยไม่รอคำอนุญาตใดๆทั้งสิ้น ส่วนเจ้าตูบสามหน่อนะหรอถอยไปนั่งด้านหลังแล้วละคะ

           “มะ มะ มาเมื่อไหร่หรอ?”ชั้นหันไปมองพี่โดมที่กำลังก้มหน้าของเขา แต่ชั้นแอบเห็นนะว่าหน้าของพี่เขากำลังแดงมากๆ ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากชั้นหรอก ดีไม่ดีหน้าชั้นแดงกว่าอีก

 “มาตั้งแต่ที่พี่กำลังคุยกับเจ้าสองตัวนี้นั้นแหละคะ”

           “……”พี่โดมไม่ตอบอะไรกลับชั้น พร้อมกับยิ่งก้มหน้าของเขาเข้าไปใหญ่เลยละ ชั้นเองก็เขินเหมือนกันเลยหันหน้าหนีไปมองทะเล เราเงียบกันอยู่นานแต่พี่แกก็ยังไม่พูดอะไร ชั้นเลยตัดสินใจจะเอ่ยปากถามเขาก่อน

            “………พี่ชอบเฟรม” แต่ก่อนที่ชั้นจะทันพูดอะไรอีกฝ่ายก็เป็นคนมาสารภาพขึ้นมาเสียก่อน “พี่ชอบ…..ไม่สิ เรียกว่ารักเลยละ พี่รักเราตั้งแต่ตอนแรกที่เราเจอกันเลย ไม่รู้เหมือนกันทำไม แต่เวลาพี่เจอหน้าเรา หัวใจพี่มักจะเต้นแรงเสมอ แถมยังมีอาการแปลกๆอีกตั้งหลายอย่างด้วย”

           “ตอนแรกๆพี่ก็ไม่รู้หรอกว่าพี่เป็นอะไร จนวันนึงเพื่อนพี่มันพูดเรื่องความรัก มันแปลกดีนะเฟรมที่สิ่งที่พี่เป็นอยู่มันตรงกับอาการที่เรียกว่า ‘ตกหลุมรัก’ทุกอย่างเลย ”ชั้นมองหน้าพี่โดมที่กำลังหันหน้าหาทะเล เหมือนว่าพี่แกกำลังพูดคนเดียว แต่ชั้นรู้ พี่เขากำลังพูดกับชั้นอยู่

           “แต่พอพี่เห็นเฟรมอยู่กับผู้ชายคนนั้นในช่วงหลังๆ มันก็ทำให้พี่คิดได้ว่า ระยะห่างของพวกเรามันกว้างขนาดไหน มันกว้างเหมือนผืนฟ้ากับท้องทะเลที่ไม่มีทางมาเจอกัน พี่เลยไม่กล้าบอกความในใจ เพราะยังไงซะ ดวงดาวอย่างเฟรมนะ เหมาะกับเดือนที่อยู่ใกล้ๆกันอย่างเขา มากกว่าทะเลที่อยู่ห่างไกลอย่างพี่เสียอีก”พี่โดมพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ พร้อมกับเหม่อมองท้องฟ้าไปด้วย

            ว่าแล้วว่าพี่โดมคิดว่าชั้นกับพี่แฟลชเป็นแฟนกันจริงๆด้วย พอนึกถึงหน้ากวนๆของพี่แฟลชแล้ว ชั้นรู้สึกว่ากลับบ้านไปคราวนี้คงต้องไปถามสต๊อปเรื่องคาถาทลายกิ๊กของมันแบบเต็มรูปแบบซะแล้วสิ

           “พี่โดม พี่โดมรู้มั้ยคะ ว่าแม่เฟรมเคยได้เล่าตำนานเกี่ยวกับดวงดาวมาเรื่องหนึ่งให้เฟรมฟังด้วย”ชั้นตัดสินใจพูดขึ้นหลังจากเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปนาน “พี่รู้มั้ยว่าตอนกลางวันดวงดาวบนฟ้าหายไปไหน?”

“…..”

           “ตอบเฟรมหน่อยนะคะ นะนะนะ”

“….ไม่รู้สิ”

           “ก็เวลาดวงดาวเหนื่อยจากการทอแสงยามค่ำคืน พอตอนเช้าดวงดาวก็จะหลบลงไปพักผ่อน…..ที่นี้ไงคะ”ชั้นชี้ไปที่ทะเลเบื้องหน้าของชั้น “ในท้องทะเลคะ พี่ไม่เห็นหรอว่าตอนกลางวันทะเลมันสะท้อนแสงได้ ก็เพราะว่าดาวมันสะท้อนแสงจากก้นทะเลไงคะ”

“….”พี่โดมไม่พูดอะไรนอกจากจะหันหน้ามามองชั้นแบบอึ้งๆ

           “แล้วตอนนี้ดาวอย่างเฟรมก็เหนื่อยที่ต้องส่องประกายอยู่บนฟ้าแล้วเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าคุณท้องทะเลจะยอมให้ลงไปพักรึเปล่านี้สิคะ”ชั้นหันไปมองพี่โดมพร้อมรอยยิ้มพร้อมกับดอกกุหลาบในมือ พี่โดมหันมามองกุหลาบในมือกับชั้นสลับไปมาด้วยอารมณ์ดีใจปนกับความสับสน

           “…..แล้วผู้ชายคนนั้น”พี่โดมเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามถึงบุคคลอีกคน

           “อ้อ! พี่หมายถึงพี่แฟลช พี่ชายหนูนะหรอคะรายนั้นนะ ไม่ใช่เดือนหรอกคะ อุกกาบาตชัดๆเลย” แล้วก็ถึงเวลาแก้ไขความเข้าใจผิดบวกกับเผาพี่ชายตัวเองอีกนิด“ หวงน้องเกินหน้าเกินตาไปหน่อยก็แบบนี้ละคะ”

“พี่…ชาย?”พี่โดมเบิกตากว้างจนชั้นต้องกลั้นหัวเราะออกมากับท่าทางของพี่แกอย่างอดไม่ได้ 

           “พี่ชายแท้ๆเลยละคะไมต้องห่วง”ชั้นพูดก่อนจะจับมือของพี่โดมแบบออกแล้ววางกุหลาบสีแดงลงไปในมือของเขา


 

“แล้วไม่ทราบว่าท้องทะเลยังพอจะให้ดวงดาวดวงนี้ลงไปพักในหัวใจได้มั้ยคะ?”

           พี่โดมมองชั้นและกุหลาบในมือของตัวเอง ก่อนที่มืออีกข้างจะยื่นออกมาจับมือของชั้นแน่น

“เพื่อดวงดาวดวงนี้ ท้องทะเลยินดีเสมอครับ”

End

---------------------------------

ช่วงเวิ่นๆกับไรท์เตอร์

กว่าจะหาเวลามาลงได้ แทบรากเลือดครับ 

ฝึกงานหนักมากจริงๆ สูบพลังชีวิตไปเกือบหมดเลย

ไม่ไหวๆ แต่อีกส่วนก็เพราะคู่ถัดไปนี้แหละครับ

ไหนๆก็TS8มาสองเรื่องละ เรื่องถัดไปก็ต้องเป็นตาของ…กันไอซ์แห่งTS6ไง!!//โดนFC AF8รุมประชาทัณฑ์

เจ้ย! ล้อเล่นหรอกนา! คู่ต่อไปหลังจากจบเรื่องโดมเฟรมก็ต้อง…..คู่นี้เลย!!

ต้นเจมส์ไงครับ อุตส่าห์เกริ่นบอกๆซะขนาดนี้แล้ว

และเพราะต้องเขียนคู่นี้เลยต้องไปดูรายการย้อนหลังผ่านยูทูป ทำให้พบว่า…….

…….ตูพลาดรายการจิ้นแตกแบบนี้ไปได้ไง!!!!//เอาหัวโขกทุเรียนเลือดอาบ

และมันก็เป็นผลทำให้เวลาที่ควรจะเอาไปเขียนนิยายไปส่องพวกAF9แทน 

ยิ่งเมื่อคืนนะ! อะไรไม่รู้ยังกับหนังเกาหลีเลย โซ่ไอซ์ โซ่เนส โซนี่โซ่ โซนี่เนสท์ ฯลฯ 

กล้องนี้ตัวดีเลย ซูมได้แบบตามคนดูต้องการมาก

สงสัยเพราะกระแสปีที่แล้ว ตากล้องมันเลยต้องมีคุณสมบัติเป็นคนเปิดร้านขายกาแฟมาก่อน ชงเอาๆ

แต่โดยส่วนตัวแล้วขอเป็นโซ่ไบรท์เถอะ 555555 //โดนโซ่ไอซ์ FCตบกระเด็น

เอ้า! เวิ่นเยอะไปละ เดี๋ยวไปแต่งต้นเจมส์ดีกว่าครับ 

เตือนไว้ก่อนนะว่าดราม่าแน่นอน รู้นะว่าชอบกัน หึหึ เดี๋ยวเจอของคู่ถัดไปแล้วจะยิ่งกว่านี้อีกครับ//ยิ้มชั่วร้าย

----------------------------------------------------------------