รักวุ่นๆ ของนายสายลม (YAOI)

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 :: เพื่อนใหม่และการพบเจออีกครั้ง 100%

Chapter 1 :: เพื่อนใหม่และการพบเจออีกครั้ง
---------------------------------------

หลายเดือนผ่านไป

วันเปิดเทอม

"คุณลูกวินด์ค้าาาา ช่วยลุกขึ้นมาเถอะคะ มันจะ7โมงแล้วนะลูก" เสียงของม๊ามี๊สุดที่รักของผมกำลังพยายามปลุกไอคนที่ยังไม่ตื่นบนเตียงสีขาว ถามว่าใครหรอครับที่นอนอยู่ ก็ผมเองแหละครับ จะเป็นใครละที่กำลังนอนคลุมโปงเป็นดักแด้แบบนี้บนเตียงอันแสนจะนุ่มละครับ

"งืมๆ ยังเช้าอยุ่เลยนะม๊า"ผมงึมงำๆตอบกลับไปก่อนจะกระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้น อะไรกันอะม๊าเช้าเกินไปที่ผมจะตื่นนะ

"ลุกได้แล้วเว๊ย ไอน้องสุดเลิฟ!!เสียงของอาเฮียสุดที่เลิฟของผมดังขึ้นก่อนจะดึงผ้าห่มที่ผมคลุมอยู่ออกไปด้วยแรงหนึ่งหมื่นนิวตัน(วัดได้ยังไงวะไอวินด์ :: นายอ้วนTunt) ทำให้ผมหมุนกลางอากาศก่อนจะตกลงมาหน้าคว่ำบนเตียง
"อุ๊ก! เฮียเมฆ เล่นไรอะ วินด์เจ็บนะ นี้แน่ะ" ผมลุกขึ้นมาลูบจมูกก่อนจะหยิบหมอนขว้างใส่พี่ชาย แต่ไอเฮียเมฆของผมดันเร็วกว่า หลบได้ซะงั้น
"ไปอาบน้ำได้แล้ว วันนี้เปิดเทอมแล้วนะเว๊ย!" ห๊า!! เปิดเทอมแล้วหรอ ผมรีบมองไปที่ปฏิทินบนโต๊ะก่อนจะตะโกนลั่นบ้าน


"อ๊ากกก!!!! สายแล้ว!!! <( >[]<)>"


......ตามมาด้วยเสียงของเฮียเมฆและม๊า

"ทุกทีเลย (= =') "

"อ้าว ว่าไงไอคุณชายสายตลอดวันเปิดเทอม ไหงวันนี้มาทันก่อนเคารพธงชาติวะ" แค่ผมเหยีบเท้าเข้าไปในห้องม.6 ในยามเช้า ก็เจอความปากหมาของไอเพื่อนสุดเลิฟแล้วครับ 

"หมามึงออกตั้งแต่เปิดเทอมเลยนะไอเอเคอร์"ผมด่าไอคนหน้าหวานที่นั่งข้างๆกลับไป(ได้ข่าวว่าหน้าตาน่ารักพอกันนะ:: นายอ้วนTunt) แต่เจ้าตัวกลับยิ้มรับคำด่านั้น "ก็หมากุมันคิดถึงเพื่อนมันอะ ไม่ได้เจอตั้งนาน"

"ถุ๊ย! แค่2วันเองเนี๊ยนะ ไอบ๊อง" เขกกะโหลกมันซะที เผื่ออะไรๆในสมองมันจะดีขึ้น

"ถึงจะบ๊อง แต่ก็ฉลาดกว่ามึงละกัน ไอที่2" ตอบนิ่งๆแต่เฉือดเฉือนหัวใจผมอย่างแรง ใช่ซรี้ มึงมันที่1ของห้องก็ด่ากุได้ อย่าให้กุได้ที่1มั้งนะ หึหึ คอยดูเถอะไอเอเคอร์ หมาในปากมึงจะเจอไฮยีน่าจากปากกุ 5555 

"อย่าได้คิดจะเอาสุนัขในปากมึงมาสู้กับกุละ แพ้แน่นอน" เชี่ย!! มีวิชาอ่านใจรึไงมึงไอเอเคอร์!!!

"เออ แล้วนี้ได้ยินเรื่องที่มีนักเรียนใหม่จะมาอยู่ห้องเรายังวะ"ไอเอกถามผมระหว่างที่ผมกำลังรอน้ำที่เพิ่งสั่งเบ๊ประจำกลุ่มไปซื้อให้ ผมพยักหน้าตอบมันไปแบบส่งๆ เรื่องนี้ได้ยินตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง2ก้าวแล้วเว๊ย "แล้วเด็กใหม่มายัง"ผมถามมันไป ไอเอกส่ายหน้าก่อนจะหยิบดินสอมาควงเล่นแก้เซ็ง

"อะ เออ"เสียงหวานๆที่ไม่คุ้นหูเขาและคนในห้องดังขึ้นหน้าประตู ทำให้ทุกคนหันไปสนใจผู้มาใหม่แทน "ที่นี้ใช่ห้องม.6/2 ปะคับ (OwO )]" ร่างเล็กที่ใบหน้าที่ดูราวกับผู้หญิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะสดใส 

น่ารักโคตร!!!!!!!! คำๆนี้เกิดขึ้นในหัวของทุกคนในห้องทันทีที่เห็นใบหน้าหวานๆนั้น 

"ใช่ๆ นายคือเด็กใหม่ชะมะ เข้ามาดิ" ไอเสือไบอย่างไอเอกรีบวิ่งไปต้อนรับนายหน้าหวานสุดๆคนนี้เข้ามาในห้องทันที และไม่ใช่แค่ไอเอก แต่นักเรียนชายเกือบ10กว่าคนก็กำลังกระทำพฤติกรรมเดียวกันอย่างเห็นได้ชัด "แล้วนายชื่ออะไรอะ เราชื่อ!#!@$$%^" (โปรดเข้าใจ พวกหน้าม่อมันพูดพร้อมกันเลยฟังไม่รู้เรื่อง)

"เราชื่อฟิสิกส์อะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้ว มีที่นั่งตรงไหนว่างอีกมะอะ"

"ทางนี้เลยคร๊าบ คุณฟิสิกส์ เดี๋ยวผมนั่งข้างๆ เผื่อฟิสิกส์ยังไม่เข้าใจอะไรจะได้ถามผม"
"เฮ๊ย กุจะนั่ง!"
"กุก็อยากนั่งเว๊ย"
"ฟิสิกส์เป็นของกรุเว๊ย!!"

"สงสัยงานนี้จะมีพวกเบี่ยงเบนเพิ่มวะ กี่คนหว่า แต่ก่อนมี5 ตอนนี้มี...13คน เพิ่มมา8คนสินะ"ไอเอเคอร์พูดออกมาติดขำๆระหว่างกำลังดูพวกเพื่อนๆของเขาแย่งที่นั่งข้างๆฟิสิกส์
"เออ กุว่ามีมากกว่านี้นะ แต่มันยังไม่แสดงอาการ"ผมออกความเห็นไป ก็ดูแววตาแต่ละคนสิครับ ทั้งไอที่มีแฟนแล้ว มีคู่ขาแล้ว โสดอยู่ แทบทุกคนในห้องก็จ้องปานจะกลืนกินมันอยู่้เนี๊ย

จึ๊งๆ

"นี้ๆนาย"อยู่ๆก็มีคนมาสะกิดหลังผม พอหันหลังไปก็เจอกับคนหน้าหวานอีกคนไม่คุ้นเลย "นี้ห้องม.6/2 ใช่มั้ยฮะ"
"อื้อ นายเด็กใหม่หรอ? ชื่อไรละ"ผมถามคนตรงหน้า ที่พยักหน้าหงึกๆตอบ จะว่าไปไอนี้มันก็หน้าตาดีแฮะ
"ผมรุณครับ"

แต่ก่อนที่ผมจะทันพูดอะไรก็มีเสียงของคุณหัวหน้าห้องดังมาขัด
"อ้อ รุณหรอ เราเอเคอร์นะแล้วไอนี้ก็ไอวิน เดี๋ยวเราจัดที่นั่งให้เอง ตามมาเลย"แล้วไอเอเคอร์ก็คว้ากระเป๋าของเจ้าเด็กใหม่เดินไปทางโต๊ะที่ตอนนี้เกิดการจลาจลเล็กๆ

"เอาแล้ว ได้เห็นไอเอเคอร์โหมดโหดตั้งแต่ต้นเทอมเลยเว๊ย"
"หา อะไรนะครับ"
"นายรอดูไปละกัน"

"เฮ๊ย!! ถอยไปๆ"มันเดินแทรกคนที่กำลังมุงฟิสิกส์อยู่ แล้ววางกระเป๋าลงเสียงดังจนพวกที่เถียงกันหันมามอง
"นายนั่งนี้แหละรุณ ดีสุด"
"เฮ๊ย!! ทำงี้ได้..."ไอเอกกำลังจะเถียง แต่ก็เจอสายตาของคุณหัวหน้าห้องเข้าไปก็เงียบทันที
"ไม มีปัญหามะ? เห็นพวกมึงแย่งที่กันแล้วรมณ์เสียเว๊ย! ห้ามมีปัญหา เข้าใจ๊"ว่าแล้วมันก็ใช้สายตาจิกกัดมองไปยังพวกนั้น ส่งผลให้เหล่ัาคนรักฟิสิกส์ติดสถานะใบ้ไปเต็มๆ แต่พอมันหันหลังก็เริ่มมีเสียงพึมพำจากไอเอก

"เผด็จการเว๊ย"
"กุได้ยินนะไอเอก"
"เงอะ ไม่มี๊~ ไม่มีอะไร กุไม่ได้พูดอะไรเลยเน้อ~"

.
.
.
พักเที่ยง

ตอนนี้สองหน่อหน้าใหม่กำลังนั่งกินข้าวกับผม,เอเคอร์,เอกและไอกรครับ แน่นอนว่าไอเอเคอร์ลากสองคนนี้มาเพราะเกิดเหตุวิวาทกันว่าใครจะเป็นคนพาฟิสิกส์และรุณไปเดินทัวร์รอบโรงเรียนนี้แหละ ผลสุดท้ายไอเอเคอร์เลยพูดว่า

"พอๆ สองคนนี้ไปกับพวกกุเอง พวกมึงไม่ต้อง อย่าเถียง! กุรู้ว่าพวกมึงคิดอะำไรอยู่ อย่ามาซึนเดเระนะเว๊ย! "



เป็นอันจบคดีไปโดยปริยาย
.
.
.



"เรามาจากเชียงใหม่นู้น~ และรุณมาจากที่ไหนอะ (OWO )" อ้อ ที่แท้มันก็มาจากเชียงใหม่นี้เอง มิน่า ขาวใส น่ารัก น่ากอด น่ากด เอ๊ย!! ไม่ใช่ๆ ผมไม่ได้คิดนะ ไอคนเขียนมันมั่วครับ (อ้าว! โยนใส่ตูซะงั้น: นายอ้วนTunt) อะไรกัน อย่ามองผมอยา่งงั้นสิ รู้ว่าหล่อ ผมอายเป็นนะ (>///<) (หลงตัวเองอย่างแรงแฮะ: นายอ้วนTunt) 

เอาเป็นว่าอย่าไปสนใจประโยคข้างบนเลย มาสนใจบทสนทนาของกลุ่มผมต่อดีกว่า
"เรามาจากญี่ปุ่นนะ "
"จริงดิ! (O[]O )" ประโยคนี้พูดพร้อมกันทุกคนครับ จะว่าไปหน้ามันก็ให้เค้าว่าเป็นสาว(?)ญี่ปุ่นเหมือนกันนะ นั้น
"เราอยากไปญี่ปุ่นอะ น่าเที่ยวๆ(>w< )"
"ฟิก.เกอร์..มิ....คะ." ไอกรเหมือนจะพูดอะไรไม่รู้แต่เสียงไอเอกมันดังกว่าครับ

"งั้นเอกให้พาไปมั้ยครับฟิสิกส์ ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ เอกก็พร้อ.....!! ไอเชี่ยเอเคอร์!!! เมิงทำอะไรกับข้าวขาหมูกรู๊ว!!!"
บินไปแล้ว ข้าวขาหมูไอเอกบินไปลงถังขยะข้างๆแล้ว
"อะ โทษที มือลื่น ^__^ "ไอเอเคอร์หันมาตอบมันพร้อมรอยยิ้มที่จริงใจ.....ซะที่ไหนละ "เผอิญได้ยินอะไรเลี่ยนๆนะ มือเลยไปเอง"
"ไอ....จำไว้เลยไอเอเคอร์ ข้าวขาหมูสุดอร่อยของกู ฮือ T^T"
"เอาของกุไปกินไป กุเห็นมึงแล้วทนไม่ไหววะ" ผมเลื่อนจานข้าวไปให้มัน ความจริงแล้วผมอิ่มจนกินไม่แล้วไหวต่างหาก แต่มันเสียดายอะ ของมีประโยชน์ทั้งนั้น เลยสละให้คนไร้ข้าวกินดีกว่า 
"เฮ๊ย! จริงดิ ขอบคุณมากที่ร้ากกก"
"อย่ามาเกรียนไอเอก = =^ "





"เฮ้อ~" ผมมานั่งถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใต้ต้นไม้ริมสนามฟุตบอลหลังจากพาฟิสิกส์และรุณเดินทัวร์เรียบร้อยแล้ว สายลมเย็นๆที่พัดผ่านหน้าผมเหมือนจะเรียกความทรงจำเก่าๆกลับมาได้

"รักษาสุขภาพด้วยละ คงได้เจออกันอีกนะ น้องวินด์" คำพูดที่พูดพร้อมกับสายลมเย็นๆยังคงกึกก้องในหัวของผม

"เอ๊า น้ำ!!" ระหว่างที่ผมกำลังนึกถึงความทรงจำเก่าๆ ไอเอเคอร์ก็ส่งขวดน้ำมาให้ผมก่อนจะนั่งลงข้างๆ
"ขอบใจเว๊ย"ผมบอกมันก่อนจะบิดฝาออก เราสองคนนั่งรับลมที่พัดเอื่อยๆมา
"ยังคิดถึงพี่เขาหรอวะ" มันถามผมหลังจากเรานั่งเงียบมาพักหนึ่ง ผมเงียบอยู่ครุ่หนึ่งก่อนจะตอบมัน
"เออ ก็เขาเป็นรักแรกพบนิวะ อีกอย่าง กุก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย"
ใช่แล้วไม่เคยจะรู้สึกกับใครมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นสาวกระโปรงแดง น้ำเงิน ดำ หรืออะไรก็แล้วแต่ เพียงแต่ไอความรู้สึกแบบนี้มันมาเกิดกับรุ่นพี่กางเกงน้ำเงินนี้สิ จะทำไงได้
"....ความรักหรอ กุก็อยากรู้จักมั้งวะ"น้ำเสียงของไอเอเคอร์มันเบาหวิว แต่ผมก็ได้ยินมัน "ซักวันกุจะเจอมั้ยวะ"
แน่นอนว่านี้เป็นมุมลับๆของมันที่มีเพียงผมที่รู้จักกับมันมานานจะได้เห็น มาดของหนุ่มหน้าหวานปากหมาที่เปลี่ยนเป็นเด็กหนุ่มที่มีแววตาโดดเดี่ยวแบบนี้
"ได้เจอแน่นอนแหละ กุว่ามึงจะได้รู้จักกับคำๆนี้แบบกุแน่ๆวันนึง" ผมตบไหล่มันไปพร้อมให้กำลังใจ
"เออ งั้นก็ขอให้มึงเจอพี่เขาเร็วๆละกัน"มันหันมายิ้มกับผม "แอบรักมาหนึ่งปีไม่กล้าแม้แต่จะสารภาพ โคตรจะหน่อมแน้มเลย"
"เข้าโหมดปากหมาแบบที่กุไม่ตั้งตัวเลยนะมึง"
"หึๆ"เรามองหน้าแล้วก็หัวเราะพร้อมกัน ถึงมันจะนิสัยแบบนี้ แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดีนะครับ
"เออ จะว่าไปแล้ว"ผมหันไปมองมันหลังจากขำกันเสร็จ"ถ้ามึงอยู่ตรงนี้ แล้วใครพาสองคนนั้นไปดูห้องสมุดวะ"
"อ้าว ก็ไอกรกับไอเอ...."
..

..

..

..

..
..





"_ิบหายแล้ว!!กุปล่อยกระต่ายให้อยู่กับเสือไบ!!!"


.
.
.
.
.
.

"ถึงบ้านซะที เฮ้อ~"ตอนนี้ผมกลับมาจากโรงเรียนแล้วครับ ถามว่าสองคนนั้นเป็นยังไงหรอครับ ต้องบอกว่า ไม่มีอะไรบุบสลายครับ ดีที่ผมกับไอเอเคอร์ไปเจอตัวพอดีตรงมุมลับที่ไอเอกมักจะใช้ในการอยู่กับกิ๊กของมันเป็นการส่วนตัว เออ คงไม่ต้องบอกนะว่าไอเอกเอาไว้ใช้ทำอะไร แล้วตอนนี้มันเป็นยังไง ใช่มั้ยครับ?

"สวนที่บ้านสวยเหมือนเดิมเนอะ"ไอเอเคอร์ปิดประตูรั้วบ้านผมก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับฟิสิกส์ เผอิญว่าเจ้าฟิสิกส์เนี๊ยย้ายมาอยู่ใกล้ๆบ้านผมพอดี เลยชวนมาบ้านด้วย
"ว้าว~ บ้านใหญ่จังเลย (O[]O )"เจ้าฟิสิกส์พูดพร้อมกับวิ่งเล่นในบ้านผม เออ เหมือนเด็กยังไงไม่รุ้เนอะหมอนี้
ผมโยนกระเป๋าลงบนโซฟาก่อนจะนั่งลง
"พี่นายอยู่บ้านนิ แถมมีเพื่อนมาด้วยมั้ง"ไอเอเคอร์เดินมานั่งข้างๆผม ผมหันไปมองมันแบบงงๆ 
"อ้าว รู้ได้ไงวะว่าพี่กุพาเพื่อนมาด้วย"
"รองเท้าหน้าบ้านและรถที่จอดหน้าบ้าน นี้ไม่สังเกตหน่อยเรอะ คุณเจ้าของบ้าน ตอนถอดรองเท้าแล้วแทบจะไม่มีที่วางเนี๊ย"

"อ้าว วินด์ กลับมาแล้วเรอะ? พาเพื่อนมาด้วยรึไง" พูดไม่ทันขาดคำพี่เมฆก็เดินลงจากบันไดมาซะแล้ว "อ้าว เอเคอร์เองนิ สบายดีป่าวนั้น"
"ดีครับพี่ ผมสบายดีฮะ"ไอเอเคอร์ไหว้พี่ผมก่อนจะเรียกไอเด็กน้อยอีกคนมา "นี้เพื่อนใหม่พวกผมฮะ ชื่อฟิสิกส์"
"หวัดครับพี่ ผมฟิสิกส์ครับ(^w^ )"
"อา ดีน้องฟิสิกส์ พี่ชื่อพี่เมฆนะ เป็นพี่ชายไอวินด์มัน จะว่าไปแล้ว"พี่เมฆยิ้มให้มันก่อนจะหันมาทางผม"ไอวินด์!!!"
"คร้าบบบ~ คุณพี่"ผมตอบเสียงยานคางไป
"ช่วยพี่รินน้ำแล้วก็ถือขึ้นไปหน่อย เพื่อนพี่มาเที่ยวบ้านเยอะ แบกคนเดียวไม่ไหว"
"อ้าว แล้วไมไม่เรียกพี่นิดพี่หน่อยละ" คนใช้ประจำบ้านผมเองพี่นิดพี่หน่อย
"ไปซื้อของ"
"แล้วเพื่อนพี่ละไม่ลงมาช่วยหรอ"
"เดี๋ยวมันลงมา"
"โอเคๆ ช่วยก็ช่วย"
"งั้นพวกผมช่วยด้วย\(OwO ) "ว่าแล้วไอฟิสิกส์ก็วิ่งหายไป ก่อนจะวิ่งกลับมา "เออ ห้องครัวอยู่ทางไหนอะ (-w-')>"
"...ตามกุมา"ไอเอเคอร์ตบหน้าผากตัวเองแบาๆก่อนจะพาฟิสิกส์ไปทางห้องครัว

"เพื่อนใหม่เอ็งดูบ๊องๆเนอะ"พี่ผมพูดระหว่างเดินไปทางห้องครัว ซึ่งผมก็ได้แต่หัวเราะแหะๆตอบกลับไป ใครจะไปนึกว่ามันโคตรจะสดใส ใสซื่อ ขนาดนี้ละคร้าบบบ



ระหว่างที่พวกเรากำลังรินน้ำอยู่ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา
"ไอเมฆ!! ห้องครัวไปทางไหนวะ หาไม่เจอเว๊ย!!" เอ๊ะ! เสียงคุ้นๆ
"รอแป๊ป เดี๋ยวให้น้องออกไปพามา"พี่เมฆตะโกนกลับไป
"หา! มีน้องด้วยเรอะมึง"เสียงนั้นก็ตะโกนกลับมา เออ มันคุ้นมากนะเนี๊ย เหมือนกับ...
"เออ มีดิ"ว่าแล้วพี่ชายสุดที่รักก็หันมาสั่งผม "ไอน้องรัก ไปรับเพื่อนพี่มาช่วยแบกแก้วหน่อยเร็ว"
"คร้าบพี่ (- -)>" ตะเบ๊ะงามๆก่อนจะเดินออกมาจากห้องครัว
"พี่รอแป๊ปนะฮะ"ผมตะโกนบอกก่อนจะโผล่มาตรงห้องรับแขก ร่างๆหนึ่งกำลังยืนหันหลังให้ผมอยู่ ทำไมน้า พี่เขาถึงดูคล้ายๆกับพี่คนนั้นเลย

แต่พอพี่คนนั้นหันมา ผมกับเขาอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะร้องแทบเป็นเสียงเดียวกันทันที

"น้องวินด์!!!!"

"พี่ไอซ์!!!!!"



TBC
------------------------------------------------


หลังจากหายไปนานเสียยิ่งกว่านาน ในที่สุดก็ได้ฤกษ์จบตอนแรกซะที!!! 555+ (เหมือนดูดีเนอะ)
ต้องกราบสวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆลุงป้าน้าอา ปู่ย่าตายาย ทวดหลานเหลนโหลน เออ เวอร์ไปหรอครับ งั้นก็....
สวัสดีครับรีดเดอร์ทุกท่าน (-/ \-) กระผมนายอ้วนTuntกลับมาแล้วครับ หลังจากหายไปนานแสนนานซะยิ่งกว่านาน ต้องขออภัยด้วยจริงๆ เนื่องจากสภาวะมิอำนวย และเหตุการณ์หลายๆอย่าง ทำให้ไม่สามารถอัพได้บ่อยนัก และคงจะเป็นแบบนี้ต่อไปซักพัก (= =''') แต่ในที่สุดการรีไรท์ตอนแรกของกระผมก็สำเร็จไปด้วยดี หลังจากอยากทำมานานแต่ก็ไม่ได้ทำซักที 

ยังไงก็ขอฝากเรื่องเก่าแต่เล่าใหม่เรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ 
วันนี้ก็ขอตัว ง่วงมากมายแล้ว
สวัสดีครับ (-/ \-)

ปล. เสือ+ไพ่=กระต่าย+สุนัข


ปล.2 ช่วยเม้นติชมด้วยนะครับ คนเขียนอยากได้กำลังใจมากมาย

---------------------------------------------------------------------