ก๊วนนักเรียนป่วน! อลวนโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก!? (บารามอส)

ลำดับตอนที่ #8 : ~[ เขาว่ากันว่า…เมื่อซวยหนึ่งครั้งแล้ว ความซวยครั้งต่อๆ ไปจะมาเยือน]~

..นำเสนอและแต่งโดย...
       : : : : : : : : :  เฟริเอน่า นาลาซ นัก เรียนปี 2 ป้อมอัศวิน  : : :: : : : : : :

เขาว่ากันว่า…เมื่อซวยหนึ่ง ครั้งแล้ว ความซวยครั้งต่อๆ ไปจะมาเยือน

            หลัง จากที่กลุ่มที่มีชื่อขึ้นต้นด้วย ว. เดินห่างออกไปแล้ว เด็กสาวร่างไม่เล็กไม่ใหญ่ที่นอนหลับรับแสงแดดอยู่บนต้นไม้ก็กระโดดลงมาจาก ต้นไม้ต้นหนึ่งที่ใช้อาศัยนอนอย่างคล่องแคล่ว แต่แล้ว...เธอก็ดันตกม้าตายตอนจบเมื่อกิ่งไม้ที่ยึดเอาไว้กลับหักลงมาอย่าง ง่ายดาย ร่างบางตกลงกระแทกพื้นเสียงดัง

ปึก!!

            “โอ้ย! เจ็บจัง” เด็กสาวร้องโอดโอยพลางสำรวจร่างกายของตนเอง ก่อนจะยันกายขึ้นยืน แสงแดดอ่อนๆ ส่องกระทบใบหน้า ผมซอยสั้นสีดำปลิวไหวไปตามสายลม นัยน์ตาสีน้ำตาลดูเหม่อลอย

            หลัง จากนั้นไม่นาน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเวรกรรมหรืออย่างอื่น วัตถุแปลกประหลาดถูกทิ้งลงมาจากบนต้นไม้อีกต้นและโดนหัวของเด็กสาวผมซอยคน นี้พอดิบพอดี

            ปึก!!

            “โอ้ย! เวรกรรมอะไรของฉันนักหนาเนี่ย!!” เด็กสาวตะโกนออกมาอย่างเหลืออดพลางจ้องมองวัตถุที่ตกลงมาบนหัวเธอเต็มๆ หลังจากนั้นไม่กี่นาที ร่างเล็กของเด็กสาวอีกคนซึ่งเล็กกว่าคนแรกก็โผล่ออกมาพร้อมกับลมพายุที่ตอน นี้ซาลง

            “เอ่อ...ขอโทษนะ นั่นคทาของฉันเอง” เสียงใสเอ่ยขึ้นอย่างมีมารยาท ผมสีดำอมม่วงยาวสลวยที่ยาวเลยเอวถูกปล่อยให้ปลิวตามสายลมตามความต้องการของ เจ้าของ แต่ที่น่าแปลกก็คือเธอมีหูแมวและหางแมว!

            “เอ่อ...อืม” เด็กสาวผมซอยเก็บคทาที่ตกอยู่บนพื้นดิน แล้วยื่นมันคืนให้เจ้าของที่แท้จริง

“ขอบใจนะ เธอชื่ออะไรเหรอ” เด็กสาวร่างเล็กเอ่ยถาม นัยน์ตาสีม่วงอ่อนๆ แลดูขี้เล่นตลอดเวลา

“ฉันเหรอ ฉันชื่อดิเรียร์ วาเลทาย เดอะ วอร์ปริ้นเซส ออฟ ซาเรส (The War Princess Of Zares) ยินดีที่ได้รู้จัก” เด็กสาวนามว่า ‘ดิเรียร์’ เอ่ยอย่างเป็นมิตรพลางส่งยิ้มให้เพื่อนใหม่

“ชื่อเพราะ จัง ฉันชื่อเฟริเอน่า นาลาซ เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส (The Princess Of Damos) เรียกฉันว่าเฟดีกว่านะ ยินดีเช่นกันจ้ะ” ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนที่เสียงตะโกนโวกเวกโวยวายจะดังขึ้นมา

“เฮ้ย! ไหงเป็นอย่างนี้ล่ะ”

เฟ และดิเรียร์หันไปมองต้นเสียงพร้อมกันๆ เด็กสาวอีกคนที่นั่งพิงต้นไม้อยู่ไกลๆ กำลังกำมือที่มีซองจดหมายไว้แน่น แววตาฉายไฟแห่งความโกรธอันลุกโชน

เด็ก สาวที่ว่านั้นมีผมหน้าม้าสีน้ำตาลอ่อนๆ ที่เข้ารูปกับใบหน้า ผมบ็อบสั้นสีน้ำตาลที่ยาวประมาณต้นคอสะบัดไปมาเนื่องจากเจ้าของสะบัดหน้าไป มา

“นี่ๆ เธอเป็นอะไรเหรอ” เฟตัดสินใจเดินเข้าไปทักด้วยความอัธยาศัยที่ดี (มั้ง) เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมามองเฟ ก่อนจะตอบเสียงเรียบว่า

“เปล่า เธออย่ามายุ่งกับฉันเลย” เธอเอ่ยตัดบทแล้วลุกเดินหนี เฟหันไปพยักหน้ากับดิเรียร์เป็นเชิงบอกว่า ‘ตามมาสิ’

เฟ และดิเรียร์เดินตามเด็กสาวผมสีน้ำตาลจนกระทั่งเธอหยุดลง เฟที่เดินตามมาติดๆ ก็ชนเข้ากับแผ่นหลังของเด็กสาวผมสีน้ำตาล และดิเรียร์ก็สะดุดเท้าเฟลงมาทับอีกคน

“อ๋อย” เสียงของเฟดังขึ้นมา เธอสะบัดหัวอย่างมึนๆ “เธอมาล้มทับฉันทำไมเนี่ยดิเรียร์” เสียงใสต่อว่าเพื่อนใหม่เล็กๆ เฟไม่มีท่าทีที่จะขยับตัวออกจากบนตัวของเด็กสาวผมบ็อบเลยแม้แต่น้อย

“ก็ฉันสะดุดขาเธอนั่นแหละเฟ” ดิเรียร์เถียง ก่อนจะลุกขึ้นพลางพึมพำดบาๆ ว่า “วันนี้ ฉันซวยสามรอบติดกันแล้วนะเนี่ย”

“เมื่อไรเธอ จะลุกออกไปจากตัวของฉันเนี่ย” เสียงของคนถูกทับเอ่ยขึ้นมาอย่างมีน้ำโห แววตาฉายแววความไม่พอใจ เฟสะดุ้งแล้วลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยขอโทษขอโพย

“ขอโทษน้า ขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทับอ่ะ” เฟพูดพลางยื่นมือไปให้คนที่เธอทับเมื่อกี้ เด็กสาวมองมือสลับกับหน้าของเฟอย่างงงๆ

“อะไร” เด็กสาวเอ่ยถามเสียงห้วนไม่สมกับที่เกิดมาเป็นหญิง เฟยิ้มแล้วตอบเสียงใสว่า

“อ้าว ก็เธอล้มไม่ใช่เหรอ ฉันก็เลยยื่นมือมาให้เธอจับ จะได้ลุกขึ้นง่ายๆ ไง”

“อ่ะ...อืม” เด็กสาวส่งเสียงพลางเอามือของตนไปจับเฟแก้เขิน แล้วปัดเนื้อปัดตัวให้สะอาด แล้วถามเฟว่า

“เธอชื่ออะไร”

“ฉันชื่อเฟริเอน่า นาลาซ เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส (The Princess Of Damos) เรียกฉันว่าเฟนะ”

“ส่วนฉันชื่อดิเรียร์ วาเลทาย เดอะ วอร์ปริ้นเซส ออฟ ซาเรส (The War Princess Of Zares)”

“อืม...ฉัน ชื่ออาเทนล่า วาลเดเซีย เดอะ คิลเลอร์ ออฟ เวนอล (The Killer Of Venol) เรียกว่าอาเทนนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

“เท่านี้เราก็มีกันสามคนแล้วสินะ” เฟเอ่ยอย่างร่าเริง ดิเรียร์ทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อยแล้วพูดออกมาราวกับตนเองเป็นนักสืบว่า

“ตามลางสังหรณ์ของฉันนะ วันนี้ฉันซวยสาม เฟซวยหนึ่งและอาเทนซวยหนึ่ง มันต้องมีอะไรซวยๆ ตามมาอีกเป็นกระพรวนแหงๆ เลย”

“อย่าพูดสิ วันนี้ฉันซวยสี่รอบแล้วนะ ไม่ใช่หนึ่ง” อาเทนแย้งออกมา “ซวย ครั้งแรกคือฉันกินเค้กแล้วทำเค้กตก ซวยครั้งที่สองคือฉันเข้าห้องสัมภาษณ์ผิดห้อง ซวยครั้งที่สามคือจดหมายงี่เง่าที่พ่อฉันส่งมา และซวยครั้งที่วี่คือเฟและเธอล้มทับฉัน” อาเทนสาธยายออกมาหมดเปลือก

“อ่า...อย่า พูดสิ เฟกลัวซวยอีกนะดิเรียร์” เฟพูดพลางเบ้หน้าอย่างไม่ชอบใจ นัยน์ตาสีออกม่วงๆ กลอกไปมาเหมือนใช้ความคิดอยู่

ปึก!!!

แต่แล้ว...ความซวยก็มาเยือนทั้งสามอีก เหมือนวัตถุบางอย่างที่หล่นลงมาจากท้องฟ้าร่วงลงมาทับทั้งสามพอดิบพอดีราว กับสวรรค์กลั่นแกล้ง

 ตัว ต้นเหตุสองคนที่นั่งอยู่บนต้นไม้ต่างมองเด็กสาวทั้งสามที่นอนหมดสติเพราะขอน ไม้ขนาดใหญ่ที่เสกเล่นด้วยท่าทางไม่รู้ไม่ชี้พลางพึมพำเบาๆ ว่า

“เค้าไม่รู้ด้วยน้า~...” มิเรน เนเฟอรี่ เดอะ โจ๊กเกอร์ ออฟ เดมอส (The Joker Of Demos) ตัวต้นเหตุคนแรกที่นั่งแกว่งเท้าอยู่บนต้นไม้เอ่ยเบาๆ ผมสีเทาเข้มปลิวไหวตามกระแสลม เด็กสาวอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยกันเอ่ยแย้งเบาๆ ว่า

“ไม่รู้ได้ไงมิเรน หนึ่งในนั้นคือท่านเฟริเอน่า นาลาซ เจ้าหญิงแห่งเดมอสเชียวนะ” เลวาเลน เซเวียส เดอะ ดอลล์ ออฟ เดมอส (The Doll Of Demos) ว่าพลางคิดสตรอเบอร์รี่ผลสีแดงอย่างเอร็ดอร่อย

“นั่นสินะ แต่ปล่อยไว้แบบนี้เถอะ ขืนรู้นะ...” มิเรนพูดพลางทำหน้าสยองขวัญสุดฤทธิ์ ทำเอาเลวา คู่หูที่มาจากเดมอสสยองตามไปด้วย

“ขืนรู้เราก็ โดนตัดคอน่ะสิ” เลวาว่าพลางกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ มิเรนพยักหน้ารัวๆ และเร็วๆ

“แล้วจะเอา ยังไงดีล่ะ” เลวาถามพลางเก็บถุงสตรอเบอร์รี่เข้ากระเป๋าสะพาย มิเรนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะตอบว่า

“ไม่เห็นยาก เราก็เอาขอนไม้ออกก่อน แล้วค่อยรักษาทีละคนไง”

“งั้นฉันรักษาท่านเฟ ส่วนมิเรนรักษาอีกสองคนที่เหลือแล้วกันนะ” เลวาว่าแล้วกระโดดลงจากต้นไม้ก่อนที่มิเรนจะทันได้แย้ง

“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน...” มิเรนพึมพำเบาๆ แล้วกระโดดตามเลวาไป ก่อนจะเริ่มลงมือรักษาสหายใหม่ทั้งสองของเฟ

“อืม...” เฟครางออกมาเบาๆ พลางกระพริบตาถี่ๆ ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำเอาเฟงง เพราะหน้าของเด็กสาวสองคนที่มาใหม่ดูไม่คุ้น

“พวกเธอเป็น ใครกันน่ะ” เฟเอ่ยปากถามพลางมองเพื่อนใหม่ทั้งสองของตนที่ยังไม่ฟื้นจากการโดนขอนไม้ กระแทกใส่ ความจริงแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเธอได้หรอก ก็เธอมันครึ่งปีศาจครึ่งภูตินี่นา...

“ถวายบังคม เจ้าหญิงเฟริเอน่า นาลาซ หม่อมฉันชื่อเลวาเลน เซเวียส ตุ๊กตาแห่งเดมอสเพคะ” เลวาพูดด้วยท่าทีสำรวมกว่าเดิม เฟพูดขัดก่อนที่มิเรนจะพูดต่อจากเลวาว่า

“ไม่ต้องมี พิธีรีตองมากนักหรอก เราอยู่เอดินเบิร์กแล้ว ฐานะเราเท่าเทียมกัน”

“ค่ะท่านเฟ” สองคู่หูจากเดมอสพูดพร้อมกันแต่ยังคงอาการสำรวมเอาไว้อยู่

“บอกแล้วไงว่าฐานะเท่ากัน ไม่ต้องเรียกท่านหรอก” เฟเอ็ดเล็กน้อยแต่ไม่จริงจังนัก ทำให้ทั้งสองหายใจได้ทั่วท้องมากขึ้น อย่างน้อยเจ้าหญิงองค์นี้ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ใครเขาว่ากัน ออกจะใจดีด้วยซ้ำ

“ฉันชื่อมิเรน เนเฟอรี่ ตัวตลกแห่งเดมอสค่ะ เรายินดีมากที่ได้เข้าเรียนกับคุณ” มิเรนเอ่ยพลางส่งยิ้มไปให้เฟ ก่อนที่เฟจะทันได้เอ่ยอะไร เสียงของเด็กสาวสองคนที่ฟื้นจากอาการสลบก็ฟื้นขึ้นมาเสียก่อน

“อืม...เฟ เราเป็นอะไรไปเนี่ย” ดิเรียร์เงยหน้าขึ้นมาถามเฟที่ตอนนี้ยืนคุยอยู่กับเหล่าคนจากเดมอส

“อ้อ เราโดนขอนไม้ทับกันไง ท่าทางจะซวยจริงๆ แฮะ”

“ไม่จริง คนอย่างอาเทนไม่คยสลบ ไม่จริ๊ง~~” อาเทนร้องโอดครวญ คนอื่นๆ ต่างมองอาเทนเหมือนตัวประหลาด

“ยังไงก็แล้วแต่ มานั่งทานของหวานกันที่นี่เถอะ” เลวาพูดพลางนั่งลงกับพื้นหญ้าแล้วหยิบถุงสตรอเบอร์รี่ถุงเดิมออกมา มิเรนเองก็นั่งตามและหยิบเงินของตัวเองออกมานั่งนับ ดิเรียร์พยักหน้ากับเฟและอาเทนเป็นเชิงว่า นั่งเถอะ แล้วนั่งลง ตามมาด้วยอาเทนและเฟ

“กินเค้กด้วยกันสิ อร่อยมากเลยนะ” เฟเสกเค้กออกมาพลางยื่นให้ทุกคนๆ ละจานนึง ก่อนที่ตัวเองจะนั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย

ทั้งห้าคนต่างทาน ขนมหวานกันอย่างสนุกสนานโดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ด้วยความ สนอกสนใจ...

“เหล่าบุคคลตัวป่วนงั้น เหรอ...น่าสนุกแล้วสิ หึๆ...”

......................................................................................................................

เจ้ เอาไปปรับแต่งเอาเองแล้วกันนะคะ อันพอดีว่าเฟไม่เก่งแบบเจ้กับไลโอ =_=;;