ก๊วนนักเรียนป่วน! อลวนโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก!? (บารามอส)

ลำดับตอนที่ #6 : ~[.. เขาว่ากันว่า คนที่ชอบจิบโกโก้ มักเป็นคนที่มีประสาทสัมผัสในการดูคนน่ากลัว]~

วาเลนเซีย ออเรนจ์  ผู้ดูแลโรงเรียนชั่วคราว (แน่นอนว่าชั่วคราวนั้นน่ะ... ตลอดเลยละมั้ง - -) ซึ่งกำลังนอนเอนกายหลังรุ่นพี่ที่เคารพ (?) ทั้งสามคน มือหนึ่งถือถ้วยกระเบื้องลวดลายสวยที่ภายในใส่โกโก้ร้อนๆ แสนอร่อย อีกมือหนึ่งนั่งอ่านใบรายชื่อนักเรียนที่เข้ามารับการสอบสัมภาษณ์... ก่อนจะจมอยู่ในห้วงคิดของตัวเองอย่างเหม่อลอย

... เด็กหนุ่มตะกี้ก็ใช่ได้... เหอะๆ โดนรุ่นพี่น้ำแข็งคาโลจ้องยังเฉยได้

...หึหึ~

มุมปากของเด็กสาว เอ๊ย เด็กหนุ่มกระตุกยิ้ม

แต่ก็ยังเฉยไม่ เนียนพอ รู้น่ะ ว่าแอบสั่นหงึกๆ เพราะสายตาสุดเย็นยะเยือกของรุ่นพี่คาโล~

คิดแล้วก็หัวเราะใน ลำคอเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเสียงเรียกชื่อใครสักคนดังลั่น

"ฮาคุโตะ คุโรสึกิโว้ยยยย รอบที่สามแล้วนะ จะมาไหม!!??"

“มาแล้วครับ” เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อรีบขานรับทันทีอย่างรีบร้อน ใบหน้ายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม ที่ทำให้ผู้ดูแลโรงเรียนชั่วคราวอย่างเธอ เอ๊ย เขา มองแล้วยิ้มขำๆ

... เอารอยยิ้มบังหน้า หรือปิดบัง... แต่มันก็ไม่มิดเลยน๊า

สรุป ในใจแล้วจิบ โกโก้จนหมด ก่อนจะค่อยย่องถอยหลังออกไปอย่างแผ่วเบา ระหว่างที่เด็กหนุ่มคนนี้กำลังถูกสัมภาษณ์... เพื่อออกไปดูบรรยากาศข้างนอกบ้าง เพราะเธอ เอ๊ย เขารู้อยู่แล้วว่าเด็กหนุ่มคนนี้น่ะนะ.... หึ!

ฮึบ เฮ้อ~

วา เลนเซียบิดขี้ เกียจ พลางถอนหายใจ เสียงพูดคุยดังแซงแซไปหมด ลานกว้างเต็มไปด้วยหัวคนหลากสีสัน ที่ทำให้ส่ายหน้าอย่างมึนๆ เพราะหลายตา ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย

หู ตาไวอย่างเธอ เอ๊ย เขา ได้ยินเสียงพูดคุยที่ต่างจากเสียงพูดคุยไร้สาระ ทำให้ขาก้าวเดินไปตรงที่มีเสียงก่อนที่สมองจะสั่ง นัยน์ตาคู่กลมโตสีเขียวมรกตเบิกกว้างเล็กน้อย ก่อนจะกระตุกยิ้มกับภาพตรงหน้า

...หนึ่งเด็กสาว สองเด็กหนุ่ม

พวกนี้... คงไม่พ้นป้อมอัศวินแหงๆ เลย

ว่าแต่... เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงนั่น... นักพเนจรสินะ

... ฮะฮ่ะ ต้องใช่แหงๆ

ส่วนเด็กสาวจะว่าไปคุ้นๆ ว่าที่โรมันมีเด็กสาวที่โดน ท่านทวดเลโมธีขอให้มาสมัครเรียนที่นี่ด้วยนี่นา...

... ฮ๊า... น่าจับมาเป็นผู้คุมกฎป้อมอัศวินจังเลย หึหึ

เอ๊ะ... เด็กหนุ่มคนที่สัมภาษณ์ไปตะกี้นี่... แอบคมในฝักสินะ~

วาเลนเซีย ออเรนจ์ ผู้นี้ ขอทำนายเลยว่า ต้องได้เป็น เสนาธิการฝ่ายซ้ายป้อมอัศวินชัวร์ๆๆ!! ฟันธง!!

ถ้าไม่จริง ขอให้คนที่ชื่อแปลว่าส้ม ผู้นี้ จิบโกโก้ติดคอเลยเอ้า!!

ว่าแล้วก็กำหมัด ปฏิญาณแน่วแน่ ก่อนจะหน้าเกือบคว่ำเพราะดันโดนคนชน (อีกแล้ว)

พลั่ก!

“แว๊ก!”

หมับ

“ขอโทษครับ”

วาเลนเซียหันไปมอง เจ้าของเสียงที่จับข้อมือของเธอ เอ๊ย เขา เพื่อไม่ให้หกล้มตีลังกากลางอากาศแล้วหน้าทิ่มถลาไปกับพื้น (!!) อย่างมึนงง

“นายอีกแล้ว”

คนที่คิดว่าโดน เรียกเลิกคิ้ว ก่อนจะยิ้มเอ่ยขอโทษขอพาย (ขอไปทำไมหว่า พาย?)

คน ที่ชนคือเด็กหนุ่มผมแดง คนเก่าที่เคยชนกับเธอ เอ๊ย เขาที่ตลาดชานเมืองเอดินเบิร์ก แล้วคราวนี้ดันมาชนกันอีกที่ลานกว้างรร.เอดินเบิร์ก

อะไรจะบังเอิญขนาด นั้น คนตั้งเยอะตั้งแยะ

“ขอโทษนะครับ ผมรีบไปหน่อย...” เด็กหนุ่มคนนั้นว่าแล้วก้มหัวน้อยๆ เป็นเชิงขอโทษ คนโดนชนเลยได้แต่ยิ้มรับเอ่ยบอก

“ไม่เป็นไร ทีหลั-“

“เท ย์เลอร์ วูฟคิลเรส The  Sorcerer of   Gildireg (ผู้วิเศษแห่งกิลดิ เรก)!!”

เสียง ประกาศเรียกชื่อดังลั่น เล่นเอาเด็กหนุ่มผมแดงตรงหน้าเธอ เอ๊ย เขา สะดุ้งโหยง ก่อนจะหมุนตัววิ่งไปทางห้องสอบสัมภาษณ์ ปล่อยให้คนกำลังจะพูดอ้าปากค้างไว้แค่นั้น...

... เอ้า! เจริญดีแท้ เดินชนกันมาสองรอบ แทบไม่ได้พูดอะไรเลยเรา

หือ~

วา เลนเซียก้มลงมองพื้น เมื่อสังเกตเห็นถุงมือสีดำข้างหนึ่งของใครก็ไม่รู้ตกอยู่... เธอ เอ๊ย เขาเลยคาดเดาว่าคงเป็นของเด็กหนุ่มผมแดงเมื่อตะกี้แหงๆ จึงก้มหยิบขึ้นมาเพื่อว่าถ้าได้เจอกันอีกจะได้เอาคือ...

ถ้า ไม่คืน สงสัยคงมีคนบ้าใส่ถุงมือข้างเดียวแหงๆ