คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~[เขาว่ากันว่า คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย แต่พอมากกว่านั้นปุ๊บเรื่องวุ่นเลยมี]~
นำเสนอและแต่งโดย...
: : : : : : : : : ไลโอเนล โคซานอสตรา นักเรียนปี 2 ป้อมอัศวิน ตำแหน่ง เสนาธิการฝ่ายซ้าย : : :: : : : : : :
วันเวลาหมุนเปลี่ยนสามครา ในที่สุดการรับสมัครนักเรียนของโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กปีนี้ก็เริ่มต้น ขึ้นอย่างคึกคักดังเช่นปีก่อนๆ ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศเศร้านิดๆแบบการจากลาของครอบครัว ความตื่นเต้นของบรรดาผู้มาสมัคร เป็นต้น
วา เลนเซีย ออเรนจ์ ทายาทเพียงหนึ่งเดียวของมหาปราชญ์เลโมธีที่ต้องปาวรณาตนมาเป็นผู้ดูแลชั่ว คราวของสถานที่แห่งนี้ด้วยความจำใจกำลังยืนมองบรรยากาศการสอบเข้าโรงเรียน ผ่านทางหน้าต่างบนหอคอยห้องทำงานของตน(อดีตห้องทำงานท่านทวดจอมอู้)ด้วยแวว ตาสดใส แม้เธอจะรู้สึกอยากอยากเอาคทาฟาดใครสักคนเพราะภาระที่โดนโยนมาให้แบบไม่ บอกกล่าว แต่ก็อดมีความสุขไม่ได้เมื่อได้เห็นภาพดีๆชวนซึ้งเบื้องล่าง
อัน ที่จริงผู้อำนวยการสาวในร่างหนุ่มน้อยก็ต้องลงไปสอบเข้าโรงเรียนเหมือนกัน แต่เพราะตำแหน่งผู้ดูแลค้ำคออยู่ ประกอบกับไม่เหลืออาจารย์อยู่ซักคน ทำให้เหล่าสภาสูงของโรงเรียนในปีก่อนหน้านี้ลงมติว่าอนุญาตให้นักพเจจรสอง เพศคนนี้เข้าเรียนได้เป็นกรณีพิเศษ
นอก จากอภิสิทธิ์ข้างต้นแล้ว พวกเขายังแต่งตั้งเธอเป็นหัวหน้าปราสาทขุนนางแทนหัวหน้าคนก่อนที่เพิ่งเรียน จบไปอีกเนื่องจากคุณสมบัติครบถ้วน จะว่าซวยสองชั้นหรือดีสองเด้งก็ไม่ทราบได้
"เฮ้อ~"เมื่อ แอบมองเหล่าว่าที่นักเรียนใหม่จนพอใจแล้วเด็กสาวในร่างเด็ก หนุ่มก็มานั่งทอดถอนใจอยู่ที่โต๊ะทำงานของห้อง มือข้างหนึ่งเท้าคาง อีกข้างก็จับช้อนคนแก้วโกโก้ร้อนๆที่ตั้งอยู่บนโต๊ะไปด้วยอย่างเบื่อๆ
...ได้แต่รอให้ หมดวันไปเหรอเนี่ย เซ็งอ่ะ...
หาก มือที่กำลังคนแก้วเพลินๆก็ ชะงักกึกราวกับหุ่นยนต์โดนถอดปลั๊ก ดวงตาเบิกกว้างขึ้นนิดหนึ่งพร้อมกับปรากฏแววสนุกสนานขึ้นแทน เขารู้แล้วว่าจะทำอะไรฆ่าเวลา...
ณ ห้องสอบสัมภาษณ์ เหล่าศิษย์เก่าที่เพิ่งจบหมาดๆเมื่อปีก่อนล้วนได้รับคำขอร้องจากทางโรงเรียน ให้มาช่วยทดสอบเด็กใหม่ก็กำลังวุ่นวายอย่างมาก ไม่ต้องบอกคงทราบว่าเพราะใคร
"แม่ โว้ย!!!น่ารัก แกจับเขามาอยู่ป้อมอัศวินเลยนะคาโล จะได้อวดเขาได้บ้างว่าป้อมเรามีสาวงามทุกปี"เฟลิโอน่า เกรเดเวล ไม่สิ เฟลิโอน่า วาเนบลีเขย่าแขนของ 'สามี'เพื่อเร่งเร้าให้เจ้าชายน้ำแข็งแห้งทำตามคำขอของตนโดยไม่อายสายตา ใคร ทั้งสิ้น
"เฟริน.."ชายหนุ่มเจ้าของฉายาคิงปีศาจแห่งคาโนวาลทำเพียงแค่ปรายตา มามองร่างบางข้างกายตนดุๆและเอ่ยปรามอยู่ในที
"น่านะ"เจ้าตัว ยังคงอ้อนต่อไป ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมใดๆทั้งสิ้น
ก่อนที่การทดสอบ ตามหลักจะเพี้ยนเป็นการทดสอบตามใจจะเริ่มขึ้น เสียงหัวเราะของใครสักคนก็ดังขึ้นขัดคอคู่ข้าวใหม่ปลามันเสียก่อน
"หัวเราะอะไรวะ โร"เฟรินถามผู้ที่หัวเราะตนแบบงงๆ
"ฉันว่าภาพแกเวลาอ้อนคาโลมันคง จะดูดีกว่านี้ถ้า..."
"ถ้า..."
"ถ้า แกเอาร่าง ผู้หญิงอ้อนน่ะสิ" หย่อนระเบิดเสร็จขอทานกิติมศักดิ์แห่งทริสทอร์ก็เดินจากไปช่วยกลุ่มอื่น ทันทีโดยไม่รอดูลที่ตามมา โสตประสาทได้ยินเสียงโวยวายแว่วๆว่า "โร!!!แก@#$%"ตามหลัง
"ฮะๆๆๆ คนต่อไป.....ไลโอเนล โคซานอสตรา เดอะ ดาร์ค พรีส ออฟ แอเรียส"คิลมัส ฟีลมัส นักฆ่าหนุ่มแห่งซาเรสผู้บังเอิญว่างงานพอดีจึงปลีกตัวมาช่วยโรงเรียนเหมือน กับเพื่อนเอ่ยรายชื่อของผู้สมัครคนต่อไป ซึ่งชื่อของคนคนนี้ทำให้เขาชะงักชั่วครู่
...นามสกุลคุ้นๆ...
...ตระกูลฟีลมัส เคยรับงานฆ่าญาติมันหรือเปล่า...
แอ๊ด~
บุคคล ที่ก้าวผ่าน บานประตูเข้าเป็นเด็กหนุ่มเจ้าของร่างสูง เรือนผมสีดำสนิทปัดๆแบบกระแสวัยรุ่นนิยมเข้ากันดีกับวงหน้าและท่าทางเรียบ เฉยของเขา ทว่าก็ไม่ได้ดูเย็นชาขนาดเจ้าชายน้ำแข็ง เพราะนัยน์ตาสีฟ้าหม่นของเจ้าตัวส่งแววแย้มยิ้มทักทายให้กับทุกคนในที่นี้
"ไลโอเนล สินะ"ราชินีแห่งคาโนวาลเปิดประเด็นแรกกับผู้เข้ามาใหม่ อดีตหัวขโมยกำลังจับจ้องที่เด็กหนุ่มอย่างสนอกสนใจ
...มาดดีอย่างกับ คุณชาย เตะไปอยู่ปราสาทขุนนางเลยดีไหมวะเนี่ย...
"ครับ"คนถูกถาม ตอบด้วยใบหน้าและแววตาเช่นเดิม
"เริ่ม เลยแล้วกัน มงกุฎ คทา แหวน ดาบ ถ้าได้เป็นกษัตริย์ สิ่งแรกที่นายต้องการถือคืออะไร บอกเหตุผลด้วยนะ"คิลที่เห็นท่าว่าเจ้าเด็กนี่อาจจะโดนตัดสินเลือกหออย่างไม่ ยุติธรรมรีบเอ่ยถามขึ้นขัดความคิดคู่หูคู่ชั่วของตน แต่...คิลก็คือคิล..ขอแกล้งให้มันบอกเหตุผลหน่อยเถอะ ถ้าตอบไม่เข้าท่าก็ให้ไม่ผ่านซะ วะฮ่ะๆๆๆ
นักบวชนอกรีตแห่งแอเรียสเงียบ ไปชั่วครู่ก่อนตอบออกมาว่า
"มงกุฎครับ เพราะในพิธีแต่งตั้ง กษัตริย์ต้องมีมงกฎคู่กายเสมอ"
คาโลกำลังจะถามคำ ถามต่อไปแต่ก็ต้องนั่งเงียบเหมือนที่ผ่านมาเมื่อเฟรินเสนอหน้าถามต่อตัดหน้า เขา
"อือฮึ...แล้วสิ่งที่นายอยากได้เป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ล่ะคือ อะไร ขอเหตุผลเหมือนกัน"
"ดาบ ครับ เพราะกษัตริย์คือผู้ที่ได้รับการยอมรับจากประชาชนว่าตนแข็งแกร่งพอที่จะปก ป้องดูแลพวกเขาเหล่านั้นได้ และสัญลักษณ์แห่งการปกป้องก็คือดาบด้วย"เป็นคำตอบที่หญิงสาวในร่างชายหนุ่ม ถึงกับปรบมือโห่ฮิ้วให้ในใจกับความเท่ของคำตอบนั้น
"สิ่ง ที่ต้อง การมอบให้กับประชาชนในแคว้นของตนคืออะไร"เจ้าชายน้ำแข็งพูด ประโยคยาวๆเป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มสัมภาษณ์มา ขณะถามนั้นท่าทางของชายหนุ่มก็ยังคงเย็นชาไม่เปลี่ยน รักษาอุณภูมิติดลบได้คงที่
"มงกุฎ เพราะภาระที่มากับมันช่างหนักอึ้ง แถมใครๆก็อยากเป็นนักนี่ครับ...พระราชาน่ะ"ไลโอเนลตอบด้วยท่าทางที่ไม่ เปลี่ยน ราวกับไอเย็นของคาโลไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แต่ที่จริงก็แค่เก๊ก
...เลิกปล่อยไอ เย็นออกมาจากสายตาได้ไหมวะ หนาวขั้วหัวใจโว้ย...เด็กหนุ่มสบถในใจทั้งที่ดวงตายังยิ้มอยู่
"สุด ท้ายแล้วๆ ถ้าต้องสละทิ้งของเหล่านี้ นายลองลำดับของที่จะทิ้งมาหน่อย ขอเหตุผลเช่นเคย"อดีตหัวขโมยแห่งบารามอสเป็นผู้ถามคำถามสุดท้าย
คนถูกถามนิ่งไป นานกว่าตอนคำถามแรก ก่อนที่จะเปิดปากตอบออกไป
"คทา แหวน มงกุฎ ดาบ เพราะผมสามารถใช้เวทได้โดยไม่ต้องใช้คทา ส่วนแหวนและมงกุฎมันเป็นสมบัตินอกกาย ทิ้งไปก็ไม่ตายหรอก และดาบต้องทิ้งเป็นอย่างสุดท้าย แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากทิ้งดาบหรอกนะ เพราะเมื่อใดที่ทิ้งดาบเท่ากับเราทิ้งความมุ่งมั่นของเราไปแล้ว"
...ตอบได้ดีแฮะ หมอนี่...
ผู้ดูแลโรงเรียนที่มานั่งแอบฟังการสัมภาษณ์อยู่ด้านหลังของห้อง โดยเนียนนอน จิบโกโก้อยู่หลังพวกรุ่นพี่ผู้น่าเคารพทั้งสาม(?)คิดในใจเมื่อได้ฟังคำตอบ ของเด็กหนุ่มผู้นี้
...ป้อมอัศวิน เท่านั้นแหละที่รอมันอยู่...
เมื่อ ไลโอเนลได้รับอนุญาตให้ออกจากห้องสัมภาษณ์ได้เขาก็หมุนตัวกลับออกไป ทันที ระหว่างการเดินกลับออกไป หูของเขาก็ได้ยินเสียงประกาศรายชื่อผู้สมัครคนต่อไปแต่ไม่ได้สนใจนัก นักบวชนอกรีตก้มหน้าก้มตาเดินราวกับตามควายหายไม่มองทางจนชนกับคนที่กำลัง เดินสวนเขาไปเพื่อเข้าไปสัมภาษณ์ตรงหน้าทางเข้า
โครม!
ชนกันเสียงดัง ขนาดนี้ ล้มลงไปนั่งกุมศีรษะกับพื้นทั้งคู่ พร้อมกับได้รับเสียงหัวเราะประปรายจากผู้สมัครคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์
"ระวังหน่อยสิ"คู่ กรณีที่ชนกับไลโอเนลเป็นผู้ชายเหมือนกัน น้ำเสียงที่อีกฝ่ายพูดด้วยจึงค่อนข้างห้วนแบบสุดๆ
เด็ก หนุ่มมาดกวน เจ้าของเส้นผมสีชาที่ส่วนหนึ่งกำลังถูกบดบังเพราะมือกุมอยู่ นัยน์ตาสีสีฟ้าครามราวท้องนภาส่อแววหงุดหงิดเล็กๆก่อนจะจางหายไปเมื่อได้รับ คำขอโทษจากนักบวชนอกรีต เขาลุกขึ้นอย่างเร็วและยื่นมือให้ไลโอเนลจับเพื่อยืนขึ้น
เสี้ยววินาทีที่ ไลโอเนลกำลังจะตอบรับน้ำใจเล็กๆน้อยๆของเขา เสียงตะโกนจากห้องสัมภาษณ์ก็ดังขึ้น
"ฮาคุโตะ คุโรสึกิโว้ยยยย รอบที่สามแล้วนะ จะมาไหม!!??"เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กๆ แล้วชักมือกลับ วิ่งเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ทันทีอย่างเร็ว
นัก บวชนอกรีตที่ ยังนั่งจุมปุ๊กอยู่กับพื้นยักไหล่นิดๆอย่างไม่มีน้ำโหอะไร เพราะเข้าใจว่าเวลาแบบนี้ใครก็รีบทั้งนั้น ยิ่งเจอรุ่นพี่เพี้ยนๆแบบนั้นด้วย คาดเดาใจยากสุดๆ
ฟึ่บ~
มือ ข้างหนึ่งถูก ส่งมาตรงหน้าเด็กหนุ่มที่กำลังลุกขึ้น มองไล่ตามไปก็ได้พบกับเด็กหนุ่มอีกคน เส้นผมสีน้ำตาลแดงที่มองแค่ปราดเดียวก็รับรู้ได้ว่ามันเป็นแบบนั้นเพราะแสง แดด นัยน์ตาสีฟ้าใสกำลังจับจ้องมาที่ไลโอเนลพร้อมกับมอบรอยยิ้มเล็กๆให้อย่าง ต้องการผูกมิตร เด็กหนุ่มผู้มากับการแต่งกายสีดำทั้งชุด
"คิดว่าคุณคงต้อง การคนช่วย" เขาว่า
"ขอบคุณครับ"คนที่โดนยื่นน้ำใจให้อีกครั้ง ยิ้มตอบแล้วยึดมือของเด็กหนุ่มคนนั้นไว้เพื่อยืนขึ้น
"มนุษย์เราต้อง ช่วยเหลือกันครับ"
แปะๆ
บุคคล ที่สามปรากฎตัวขึ้นพร้อม กับปรบมือให้การกระทำของสองคนนี้ ผู้มาใหม่คือเด็กสาวเจ้าของเส้นผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มที่ไม่สามารถเห็นหน้า ได้ชัดเพราะดวงตาทั้งสองข้างของเธอถูกพันด้วยผ้าไว้ราวกับไม่อยากให้ใครเห็น หน้าไม่ก็มีปัญหาอะไรสักอย่างกับดวงตา ซึ่งไลโอเนลฟันธงในใจว่ามันต้องเป็นเพราะเหตุผลข้อแรกแน่นอน ไม่เช่นนั้นคุณเธอจะเดินมาที่พวกเขาแถมยังปรบมือให้ได้อย่างไรล่ะ
"มิตรภาพของลูก ผู้ชาย ฉันชอบ"เสียงใสทว่าออกแนวนิ่งนิดๆเอ่ยขึ้น
"เรามาทำความ รู้จักกันหน่อยไหม ฉันรู้สึกถูกชะตากับพวกนายน่ะ"
"ไลโอเนล โคซานอสตรา The Dark Priest of Aries (นักบวชนอกรีต แห่งแอเรียส)ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"ไลโอเนลตอบไป เขาไม่เกี่ยงอยู่แล้วเรื่องพบปะผู้คนเยอะๆ
"อัล รีคอฟ The Vagabond of Grandline (นักพเนจรแห่งแกรนด์ไลน์)ครับผม แล้ว..."เด็กหนุ่มที่เข้ามาช่วยเขาพูดบ้างก่อนจะเว้นคำพูดไว้ให้เด็กสาวคน นั้น
"เคลอฟ ราเจน The Prisoner of Roman (นัก โทษแห่งโรมัน)"เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ไม่สนใจสีหน้าตะลึงนิดๆของสองหนุ่มเกี่ยวกับฉายาของตนเอง
ตัวป่วนสาม ตัว...หรือสี่ ไม่สิ ห้า...เจอกันแล้ว...
(ยังไม่จบนะครับ-.-)
ความคิดเห็น