ก๊วนนักเรียนป่วน! อลวนโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก!? (บารามอส)

ลำดับตอนที่ #3 : ~[3 วัน 3 คน กับเด็กสาวผู้คิดอุตริเปลี่ยนเพศตัวเอง]~

ไม่รั่ว ไม่รั่ว ตอนนี้ไม่รั่ว และไม่ฮา เจ้ส้มโหมด(พยายาม)จริงจัง

/////////////////////////

อีก 3 วัน

อีก 3 วันที่จะเปิดรับสมัครนักเรียน

อีก 3 วันที่เธอไม่รู้จะทำอะไรต่อไปดี

อีก 3 วันแห่งความซวย... กำลังมาเยือนเธอ

“เฮ้อ... คิดแล้วเศร้า” เสียงบ่นพร้อมเสียงถอนหายใจดังมาจากเด็กสาวที่นั่งเอาคางเกยโต๊ะอย่างเบื่อ หน่าย มือบางทั้งสองข้างเอื้อมหยิบคุกกี้ยัดเข้าปากอย่างคนไม่มีอะไร (หรืออันที่จริงคือมีแต่ไม่ทำ... - __ -)

คิ้ว เรียวขมวดเข้ากันอย่างคนใช้ความคิด และคลายออกทันทีที่มีความคิดแล่นเข้ามาในหัว มุมปากจึงกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

เมื่อท่านทวดที่แสน เคารพรักเล่นอย่างงี้กับเหลนสาวตัวเอง หึหึ... เหลนสาวคนนี้ก็ขอเล่นบ้างแล้วกัน

ร่าง บางลุกพรวดขึ้น ตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ นัยน์ตาคู่โตสีเขียวมรกตส่องประกายเจิดจรัสแข่งกับแสงอาทิตย์ส่องยามเช้าที่ ลอดผ่านรูกว้างขนาดใหญ่ที่ท่านทวดและเหล่าคณะอาจารย์ทิ้งไว้เป็นที่ระลึก

“สู้โว้ย!!” ตะโกนเรียกกำลังใจให้ตัวเองเล็กน้อย ก่อนวิ่งกลับไปที่ห้องตัวด้วยความเร็วแสง

แอ๊ด~….

ปัง!

ประตู ห้องถูกเจ้าของห้องเปิดออกและปิดเองเสียงดังลั่น ไม่ได้ทำให้เจ้าของห้องสำนึกแต่อย่างใด กลับพุ่งตัวไปที่ตู้เสื้อผ้า จัดการรื้อเสื้อผงเสื้อผ้าออกมากระจัดกระจาย

“ตัวนี้แหละ”

เมื่อ เลือกตัวที่ถูกใจได้แล้ว ก็จัดการเปลี่ยนอย่างรวดเร็วทันควัน... จากนั้นเดินไปดูความเรียบร้อยที่หน้ากระจก รอยยิ้มถูกใจจึงประดับที่ดวงหน้าที่ไม่ถึงกับสวย แต่ก็ดูได้ (ละมั้ง)

เสื้อ คอปกแขนสั้นสีน้ำตาลใส่ทับเสื้อยืดคอกลมสีขาว กางเกงสีน้ำตาลเข้มสามส่วน รองเท้าผ้าใบเก่าๆ

คิ้วเรียวขมวดมุ่นอีกครั้ง เมื่อยังมีอะไรขัดๆ กันเล็กน้อย... มือบางยกขึ้นรวบผมของตัวเองแล้วจัดการมัดเป็นหางม้าใต้ท้ายทอย

รอย ยิ้มกว้างปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ค่อยเหมือนเด็ก ผู้ชายหน่อย

ที่เหลือก็

“เวจิฮิว!” สิ้นเสียงเรียก คทาที่ ทำจากผงแห่งแสงสว่างผสมกับโลหะทองคำ ตัวด้ามทำจากต้นไม้จากป่าอาถรรพ์ ชุบเป็นสีฟ้าด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์ เชือกถักทอมาจากเส้นผมราชินีหิมะ กระดิ่งทองได้มาจากภูตแห่งแสงซึ่งอาศัยอยู่ในโพรงต้นไม้ลึกลับก็ ปรากฏขึ้นกลางอากาศเบื้องหน้าของเธอ มือบางเอื้อมหยิบมาแล้วบริกรรมคาถาอย่างรวดเร็ว

“ข้าแต่พลังเวทย์อันยิ่งใหญ่…”

คทาเริ่มส่องแสงสี ทองสุกสว่าง ราวกับตอบรับบทเวทย์ของเด็กสาวที่แต่งตัวเหมือนเด็กหนุ่ม

“... โปรดประทานพละกำลังแก่ข้า บัดดาลให้สรรพสิ่งเปลี่ยนผัน ดลบันดาลให้ข้าเปลี่ยนเป็นชาย เปลี่ยนให้หญิงสาวกลายเป็นชายหนุ่มด้วยเทอญ…”

สิ้น เสียงแสงสว่างเข้าปกคลุมร่างของ เด็กสาวผู้คิดอุตริอยากเปลี่ยนเพศ และในที่สุดร่างของเด็กสาวก็กลายเป็นเด็กหนุ่มโดยสมบูรณ์ (ขี้เกียจบรรยาย จบ!)

“ยอดเยี่ยม กระเทียมดอง” วาเลนเซีย ออเรนจ์ เด็กสาวผู้เล่นพิเรนทร์เปลี่ยนตัวเองให้เป็นเด็กหนุ่มยิ้มกว้างอย่างดีอก ดีใจ

แผน การขั้นหนึ่งสำมะเร็ด

ตลาด ชานเมืองเอดินเบิร์กคึกคักไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา แสงแดดยามเที่ยงก็ขยันส่งความร้อนระอุให้ แม้จะมีสายลมพัดผ่านมา ก็ไม่ได้ช่วยให้คลายความร้อนลงเสียเท่าไร

มือหนายกขึ้นปาด เหงื่อบนใบหน้าตัวเอง นัยน์ตาคู่โตสีเขียวมรกตพยายามสาดส่องดูเหล่าเด็กอายุสิบห้าหลากหลายคน แล้วโคลงหัวถอนหายใจ

ไม่เข้าตากรรมการสักคน

“ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ” เสียงบ่นอุบอิบดังอยู่ข้างๆ ตัว วาเลนเซียเอี้ยวตัวหันไปมองแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก เมื่อพบเด็กสาวตัวน้อยนั่งอยู่บนกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่ มือบางกวักลมเข้าตัวที่ดูเหมือนจะไม่ช่วยไล่ความร้อนได้เลย

เรือน สีทองยาวตรงเกือบถึงพื้น ผมหน้าม้าคลอเคลียดวงหน้าได้รูป นัยน์ตาคู่กลมโตสีแดงเลือดหมูฉายแววรอบรู้ฉลาดเฉลียวที่ปิดบังคนสายตาดี อย่างวาเลนเซียไม่มิด รูปร่างเล็กบอบเบาน่าทะนุถนอมอยู่ในชุดกระโปรงพลิ้วสีขาวยาวถึงเข่า

สาว น้อยแห่งกาลเวลา ไม่เบา ไม่เบา หึหึ

รอย ยิ้มเจ้าเล่ห์ ปรากฏขึ้นทันที และก่อนที่จะได้คุยทักทาย ร่างบางของใครสักคนก็เดินผ่านไปอย่างมาดมั่นจนต้องหันไปมองเมื่อสัมผัสได้ ถึงรังสีอะไรสักอย่าง

เรือน ผมยาวสลวยสีน้ำเงินออกม่วงพลิ้ว ไสวตามจังหวะการเดิน นัยน์ตาคู่โตสีเดียวกันฉายแววมาดมั่น รูปร่างที่ผอมเพรียวได้สัดส่วนเข้ากันดีกับชุดที่แสนทะมัดทะแม่งของเด็กสาว ผู้เดินผ่านไป ซึ่งแต่ละก้าวที่ก้าวเดินแฝงไปด้วยอำนาจอย่างผู้มีสายเลือดขัตติยะ

โอะ โอ... อีกคนแล้วสิ

รอยยิ้มถูกใจปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่ทันไร เด็กสาวผมทองตะกี้นี้ก็หายไปเสียแล้ว ส่วนเด็กสาวผมสีน้ำเงินออกม่วงก็เดินห่างไปไกลลิบ  

ไม่ เป็นไร ยังไงซะ ก็คงหนีไม่พ้น...

โรงเรียนเอดินเบิร์ กสินะ

ท่านทวดเข้าใจหาเรื่องอะไรสนุกๆ ให้เหลนสาวอย่างเธอทำจริงๆ แฮะ

พลั่ก!

“อูย!”

ไม่ ทันจะก้าวเดินไปข้างหน้า ก็ชนเข้าให้อย่างจังกับคนที่เดินสวนทางมา พอเงยหน้าขึ้นมากะจะขอโทษ ไอ้คนที่ชนด้วยก็กล่าวขอโทษตัดหน้าแล้วชิ่งไปก่อนซะงั้น

“อ้าว... แปลกคนวุ้ย” นัยน์ตาคู่กลมโตสีเขียวมรกตมองแผ่นหลังของคนที่เธอชนด้วยอย่างแปลกใจ... เด็กหนุ่มรูปร่างสูงกับเรือนผมสั้นซอยสีแดง

อีก คนแล้วสิ... วันนี้เจอตั้ง 3 คนแล้วนะ

อีก 3 วัน กับ อีก 3 คน

ความ สนุกจะเริ่มขึ้นอีก 3 วันแล้วสินะ