ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Yaoi Fiction Story By Kim2@ll

    ลำดับตอนที่ #7 : SF: 2North The End

    • อัปเดตล่าสุด 29 มิ.ย. 55








    นอท นอทมันวิ่งออกไปแล้วโดนที่ผมยังไม่ได้อธิบายผมยังคง ผมกำลังทำอะไรไม่ถูกก่อนจะ
    โดนแรงผลักของไอ้อ้วนกับหญิงสาวที่เดินกับผม เอ่อ จริงๆแล้วคือน้องลูกที่ลูกน้องผมเองแหละ
    เราสนิทกันมันมาก

     

    ตามเขาไปเส่......ผมวิ่งครับวิ่งสุดแรงช่วงขาที่ยาวกว่านั้นตามทันอยู่แล้ว แต่ทำไมมันถึงมองไม่เห็นมันแล้ว....
     

    ถ้าเกิดความรักมีจริง ช่วยให้ผมเจอมันด้วยเถอะ.....

     


     

    ...

    ...

    ...

     

     

    ผมวิ่งไปเรื่อยๆอย่างไม่จุดหมายเพียงแค่อยากออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดก่อนจะหยุดที่
    ร้านประจำของผม ร้านที่เต็มไปด้วยเรื่องราว ร้านที่ผมเคยบอกเลิกกับมัน ผมนั่งลงบนโซฟาตัวนุ่มก่อนจะสั่งเครื่องดื่มประจำของผม เครื่องดื่มรสชาติหวานอมขมอาจจะทำให้บางคนสดชื่นแต่ตอนนี้ผมแทบจะดื่มมันไม่ลง เครื่องดื่มที่ใครคนนั้นมักจะสั่งให้ประจำแต่วันนี้ผมเป็นคนสั่งเองผมหลับตาลงก่อนจะปลดปล่อยพนักน้ำตาที่ผมกลั้นเอาไว้ เสียงเพลงคลอเบาๆของร้าน เหมือนจะช่วยให้ความรู้สึกของผมสบายขึ้นแต่ตอนนี้กลับรู้สึกแย่ลง....





     

    ขอให้ความรักดียิ่งกว่าที่ฝัน
    ขอให้คนนั้นดีกว่าฉันทุกอย่าง
    ให้เขาคอยรัก คอยดูแล คอยอยู่เคียงข้าง
    แบบที่ฉันเองไม่เคยทำให้เธอ
    ขอให้คาดหวังแล้วไม่ต้องผิดพลั้ง
    ไม่เหมือนความหลังที่เธอเคยพบเจอ
    ขอให้คราวนี้ได้อย่างใจเธออยู่เสมอ
    ถึงแม้ฉันยังมีแต่เธอ
    และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม



    ขอให้เธอนั้นคู่เคียงกันตลอดไป
    ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
    และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม

     

     

     

     

     

     

    (คำยินดี : Klear)

     

     

     

     

     

     

     

    เสียงเพลงยังคงวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมเพลงนี้ช่างทำร้ายกันขนาดนี้ ผมอดไม่ได้ปล่อยน้ำตาที่หายไปแล้วให้กลับมาได้ ดวงตาผมเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาก่อนพนักกำแพงน้ำตาของผมจะถล่มลง ความหมายของเพลงมันช่างมีความสุขแต่เป็นความสุขในความเจ็บปวด 
    เครื่องดื่มข้างหน้าผมตอนนี้คงจะปนเปไปด้วยน้ำตาของผม มันช่างตรงกับเหตุการณ์ของผมพอดี..

    .

     

    เจ็บปวดเหลือเกิน.....

    เจ็บปวดกับสิ่งที่เรียกว่าความรัก.....




     

     

     

     

    ผมวิ่งออกตามหามันทำไมถึงไม่เจอสักที วิ่งจนผมเริ่มท้อ ผมมองไปตามทางก่อนจะสะดุดที่ร้านกาแฟที่มันชื่นชอบ ทางเลือกสุดท้ายแล้ว ขอให้ผมเจอเถอะ ผมวิ่งไปอย่างมีความหวังก่อนจะรีบเปิดประตูออกไป ผมกวาดมองไปทั่วร้านก่อนสังเกตุเห็นมันกำลังร้องไห้อยู่ครับ ผลุบหน้าร้องไห้เลย ผมเห็นแล้วใจมันหวิวแปลกๆ  เฮ้ออ ไอ้ซึนเอ้ย ซึนยังไงก็อย่างงั้น

    ผมกอดมันแน่นครับมันตกใจเล็กน้อยก่อนจะมันจะผลักผมออก

    มาได้ยังไง ทำไม นอทไม่อยู่กับ ฟะ อื้มมมมันไม่ทันได้พูดจบหรอกเถียงผมก้คงเถียงไม่ทันทำไงได้ล่ะ ปิดปากมันซะเลยดีกว่า ^^ ผมกดจูบลงริมฝีปากช่างเจรจาของมันรอบนี้มันเนิ่นนานและลึกซึ้งครับ มันโอบผมตอบด้วย มันอบอุ่นจังเลย

    จะฟังได้รึยัง ไอ้นอทซึนเอ้ยผมว่าก่อนจะเหงกหัวมันไปหนึ่งครั้ง มันโวยวายครับ
    (ผมว่ามันเขินซะมากกว่า)


    ไม่ไปหาแฟนนายล่ะมันว่าผมเช็คน้ำตาให้มันครับก่อนจะตอบมัน ไม่ชอบใบหน้ามันเวลาที่
    เลอะน้ำตาเลย


    คนนั้นแค่ลูกพี่ลูกน้องต่างหาก คิดไปเองได้ คนเค้าอุส่าห์วางแผนมาง้อ อ๊ะ โอ๊ยผมยังไม่ทันพูดจบมันผ่าหมากผมเข้าเต็มแรงครับ ฮ่าๆ กลับมาเป็นนอทซึนคนเดิมแล้ว น่ารักไม่เปลี่ยนเลย

    ถ้าใช้ไม่ได้ขึ้นมา ตัวเองจะเอาอะไรใช้งานล่ะเจ็บน้า....มันตาใช้ตาชั้นเดียวของมันเหลือกใส่ผมครับ แหมะ

    น่ารักตายแหละมันว่าก่อนจะวิ่งหนีผม ผมรีบจับมันไว้อีกรอบก่อนจะรัดกอดให้แน่นขึ้น

    ก็คนนี้เป็นแฟนเราไง....คนซึนๆคนนี้พอจะรับคนหล่อๆแบบนี้เป็นแฟนอีกครั้งได้มั้ยครับผมรีบตัดบทก่อนจะเอ่ยประโยคที่มาจากหัวใจ ตอนนี้ ผมรักมันมากกว่าเดิมอีก

    รักนะ...คะ..ครั... อื้มมมมมันปิดปากผมคืนครับ อึ้งมาก แต่รสจูบของมัน เอ้ยไม่ใช่ต้องของเราสิยอมรับว่ามันหวานมาก หวานที่สุดเลย

    อย่าให้ใครเค้าหอมมั่วซั่วอีกล่ะ เราขี้หวงนะมันว่าผมครับก่อนจะกดจูบลงแก้มของผม

     

    อายเค้าจะแย่ .....ก็ว่าจะไม่รักแล้วนะ ไอ้หล่อเอ้ย.....

     

     

     ...  
         ...
    ...



       Bonus ><

     

    โอ้ย เจ็บอ่ะ ไม่ไหว ไม่เอาแล้ว นอท เค้าไม่ไหวแล้วมันเจ็บอ่ะ อ๊ะ

     

    อื้ม ....เราเบาสุดแล้วนะ...อ๊ะ แน่น... ขอโทษ อย่าหยุดเลย

     

    เรารักนอทน่ะ...อื้ม

     

    เราก็รักนอท...อ๊ะ...แรงอีกสิ....

     

     

     

     

    สุดท้ายผมก็เสร็จมันโดยบริบูรณ์..........

     

     



     

     

     

    ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามที่มาพร้อมกับความเจ็บปวด

    แต่ข้างหลังความเจ็บปวดยังไงมีความสวยงามของมันรออยู่

    อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่า ครั้งหนึ่ง เราเคยรู้จักกับความรัก

    แล้วคุณล่ะครับ ลองรู้จักกับความรักดูรึยัง?

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    The Real END

     

     

     

     

     

     
     

     

     

    22/5/55  22.56 เวลาจบของฟิคชั่นเรื่องนี้ ติ๊งต๋องงง เวลา 12 วันกับฟิคชั่นเรื่องนี้ อยากจะบอกว่าเป็นครั้งแรกที่เขียนนิยายแนวนี้  55+ หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะ ฟิคเรื่องมันเกิดขึ้นจากกิเลสเมื่อเห็นอิมเมจของตัวละครเอามาเปรียบเทียบกันเลยได้พล๊อตที่เรายำๆขึ้นมา แอบจิตนิดๆตามภาษาเรา 555+ ชอบไม่ชอบติชมกันได้นะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ เราจะเอาไปปรับปรุง ขอบคุณที่ติดตามมา

     

     

    **สำหรับฟิคเอสเจ อีกไม่นานเราจะกลับมาอัพให้ทุกคนนะ ไม่นานๆ สัญญาๆๆ (หายเข้ากลีบเฆมต่อ) .......

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×