คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF: 2North Fifth
1 อาทิตย์ผ่านไปตั้งแต่วันนั้นจนลามมาเป็นหนึ่งเดือน...ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปแปลกๆ วันหนึ่งๆเอาแต่นั่งเฝ้ามือถือ นั่งเหม่อลอย จนบางทีบทเรียนก็ไม่เข้าหัว
จากที่เคยมีแมสเสจมากวนใจ....
รูปภาพสุดกวน...
คนติดตามตอนเรียนพิเศษ…
ตอนนี้มันกลับไม่มีสักอย่าง....
บางทีก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมา เอ่อ อาการอย่างงี้ เบาเรียกกันว่า อกหักรึเปล่าฮะ... ช่วยบอกที
“นอท นอท ไอ้นอท!!!”ไอ้อ้วนเกรียนฮะมันเรียกผมเสียงดังก่อนกระชากออกมาจากโต๊ะ
“.......อะไรของมึง.....”ผมตะคอกมันก่อนจะลุกตามแรงฉุด
“ไปเที่ยวกันอย่ามัวแต่นั่งเป็นซากศพเถอะ กุขอร้อง!!!!”มันแทบจะยกมือไหว้ก่อนจะหิ้วผมไป
ผมเดินตามแรงจูง(ลาก)ของมัน มันพาผมไปเกมส์เซ็นเตอร์ฮะสถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้คนและการเล่นเกมส์อย่างหฤโหด
ผมลากผมไปที่เครื่องเล่นประจำคงไม่ต้องพูดอะไรมากมันลากผมก่อนจะเริ่มกดปุ่มเลือกเพลง
“เล่นให้สนุกหลุดโลกไปเลยมึง นานๆจะเล่นที เรามันเทพอยู่แล้ว”มันพูดฮะอยากจะบอกว่าพวกผมเป็นเซียนเกมส์นี้เลยนะผมยิ้มก่อนจะแทคมือกับมันเมื่อจังหวะเพลงเริ่มขึ้นก่อนจะรีบก้าวเท้าตามจังหวะจนเร็วขึ้นเรื่อยๆ บางทีมันก็ช่วยให้สมองผมปลอดโปร่งดีเหมือนกัน ....
จังหวะเพลงสนุกกับการเคลื่อนที่ของผมยังคงต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ไม่แปลกที่คนเริ่มรุมตัวกันมองกลุ่มของพวกผมฮะ แน่นอน ฝีมือระดับเทพอยู่แล้ว ผมเร่งจังหวะเรื่อยๆด้วยความสนุก...
ทำไมวันนี้ตาขวาผมกระตุกอีกแล้ว ความรู้สึกเหมือนตอนเจอไอ้นอทหล่ออีกแล้ว...
ยอมรับแล้วว่าคิดถึงมัน แต่คงไม่มาหรอกมั้ง ผมคิดก่อนจะกวาดสายตามองไปยังผู้คนก่อนจะ ทำไมต้องเจอด้วย ผมมองไปยังร่างโปร่งที่เดินเคียงข้างหญิงสาวคนหนึ่งคุยกันอย่างสนิทสนม กระซิบกระซากกันอย่างหน้ารักตามภาษา
คนรักกันชอบกัน... มันหันมาเจอผมพอดี
มันยิ้มให้ผมฮะ ผมปั้นหน้ายิ้มคืนแต่มันคงเป็นยิ้มที่ฝืนที่สุด รอยยิ้มที่มาพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เริ่มไหลริน ผมมองจอมอนิเตอร์ข้างหน้าเมื่อคู่นั้นห่างออกไป ดวงตาผมเริ่มพร่าเลือนเพราะน้ำที่เอ่อคลอ
เจ็บจนหมดแรง....
ดูจากรูปการแล้วสงสัยจะเป็นคนรักกัน...
พลั่ก ...ปึก....
“โอ้ย....ซี๊ด”ไอ้อ้วนมันรีบประคองผมขึ้นมาก่อนจะเห็นใบหน้าของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา ผมไม่เคยร้องไห้เลยนะปกติจะแค่น้ำตาไหลแต่ตอนนี้ยอมรับว่าตอนนี้ผมกำลังร้องไห้...แต่ดวงตาที่พร่าเลือนคงจะทำร้ายผมเมื่อเห็นภาพตรงหน้าชัดเจนขึ้น ร่างโปร่งของต้นเหตุกำลังเดินมาทางผม หญิงสาวที่เดินอยู่จับมือหนาแน่นก่อนจะประทับจูบลงแก้มขาว
ทำไม มันเจ็บปวดอย่างนี้ ความรักมันเจ็บปวดจริงๆ ความเจ็บปวดทางกายยังไม่เท่าเจ็บปวดทางใจ
“เป็นอะไรรึเปล่า”เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะช่วยไอ้อ้วนพยุงผมขึ้นมา ไอ้อ้วนมันทำได้แค่หน้าแหยงๆ มันคงอยากจะให้เคลีย์กันเองมากกว่า ผมสูบหายใจลึกฮะ กลั้นใจไว้ก่อนจะปาดน้ำตาออก...ผมมองคนข้างหน้าผมตอนนี้คงไม่ใช่ของผมอีกแล้ว เพราะผมปฏิเสธเอง
“ฮึก ขะ ขอบคุณนะนอท แต่ไม่เป็นไร เรายินดีกับนายด้วยนะ”
“………แต่เรายังรักนอทอยู่นะ”มันมองหน้าผมอย่างแปลกใจ
“แฟนนายน่ารักดีนิ ยินดีด้วยนะ”
“แต่ว่าเรารักนอทนะ คือคนนี้เค้าเป็นแค่...นะ...”
“หยุดบอกว่าเรารักกันสักทีเถอะ !!!”มันยังรักผมมองแววตาผมก็รู้แต่ทำยังไงได้
ผมก็คงไม่อยากจะเจ็บปวดอีกแล้วล่ะ
จะเจ็บอีกสักกี่ครั้งเชียว
สู้เจ็บตอนนี้ทีเดียว
มันก็เจ็บผมก็เจ็บ
ผมขอรับความเจ็บปวดไว้เองดีกว่า....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แอบเเวะเวียนกัลบมาย่อน อีกไม่กี่ตอนจะจบเเล้วฮับ บอกเเล้วว่ามันไม่ใช่ ลอง มันเป็นช๊อต ฮ่าๆ
ความคิดเห็น