รักสุดใจของยัยแว่นสุดเซอร์

ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อนที่ไม่คุ้นเคย

หลังจากที่นายคอปขับมอเตอร์ไซด์มาส่งฉันที่หน้าร.ร.แล้ว  ฉันก็ต้องรับศึกใหม่แต่เช้าคือ  ต้องแต่งเรื่องสดเพื่อจะบอกอาจารย์ที่ยืนเวรอยู่หน้าร.ร.ว่า ตาคอปคือพี่ชายฉัน
หลังจากที่ผ่านด่านอาจารย์มาได้ ฉันก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อจะโทรหาพี่ส้ม  พี่สาวของฉัน
"ฮัลโหล" ดีจังที่เป็นพี่ส้มที่รับโทรศัพท์
"พี่ส้ม...พี่ส้มบอกแม่ว่ายังไงอ่า  ที่เมื่อคืน..."
"อ๋อ  พี่บอกพ่อกับแม่แล้วว่าเธอไปติวหนังสือที่บ้านเพื่อนแล้วก็ค้างที่นั่นด้วย"  พี่ส้มพูดเร็วปร๋อ  ทั้งๆที่ฉันยังพูดไม่จบ
"อืม...ขอบคุณนะพี่ส้ม"
"นี่น้ำตาล  เมื่อคืนไปนอนค้างบ้านผู้ชายมาใช่ไหม  มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ ไม่เห็นบอกพี่เลย  ในที่สุดเธอก็ทำในสิ่งที่คนอื่นเขาทำกันซะทีนะ ฮิฮิฮิ"  พี่ส้มพูดพร้อมกับหัวเราะด้วยเสียงที่เหมือนแม่มด
"ฉัน...ไม่...ได้...ทำ"  ฉันพูดเสียงดังแต่เน้นทุกๆคำใส่โทรศัพท์  จนคนอื่นๆหันมามองฉันเป็นตาเดียว  แต่ฉันก็จ้องกลับจนคนอื่นๆต้องหันหน้ากลับไปทางเดิมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
"โอ๊ยๆ ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ ไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำ  งั้นเย็นนี้ก่อนกลับก็ซื้อแชมพูมาให้พี่หน่อยนะ ตอบแทนเรื่องเมื่อคืนไง ฮิฮิ" ยังอีกๆ -*-
"อืม...จะซื้อไปให้ละกันนะ" ฉันพูดก่อนที่จะวางโทรศัพท์ไป
'เฮ้อ~ ค่อยยังชั่ว  อย่างนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย'

ฉันค่อยๆเดินไปที่ห้องเรียนของฉันพอไปถึงแอนนาก็พุ่งมาหาฉันทันที
"นี่น้ำตาล เมื่อคืนเธอไปไหนกับคอปมาน่ะ บอกฉันมานะ"  แอนนาพูดรัวเร็วพร้อมกับจับไหล่ฉันเขย่าแรงๆ
"เปล่า....เปล่า ไม่ได้ไป  แอนนาปล่อยนะฉันเจ็บ"  ฉันสะบัดจนหลุดออกมาจนได้
"อืม....งั้นเหรอ  นี่ๆเมื่อคืนฉันจะตามคอปไปนะแต่นายเต็งนี่ดิตามฉันแจเลยอ่ะ  ฉันนะอุตส่าห์หลอกถามเต็งมาได้ว่าคอปเค้าชอบน้ำหอมยี่ห้อไหนอ่ะ"
"...."  ฉันไม่ได้พูดอะไร  หรือทำท่าทางตื่นเต้นกับหล่อนเลยแม้แต่น้อย - - *
"หือ?  นี่กลิ่นน้ำหอมนี่เหมือนของคอปเลยอ่ะ"  แอนนาพูดพลางมาดมๆที่เสื้อของฉัน
"อะ...อ๋อเหรอ  คงติดมาตอนที่อยู่ในรถไฟน่ะ"  ฉันนิ่งไปชั่วอึดใจ  พร้อมกับแต่งเรื่องสด (รอบที่2)  อย่างแนบเนียน
"นั่นสินะ  น้ำหอมคงไม่เหมาะกับคนเซอร์ๆอย่างเธอหรอก  ต้องบอกว่าทั้งเซอร์ทั้งเซ่อด้วยซ้ำไป ฮิฮิฮิ"  แอนนาหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย
"...."  ฉันนิ่งเงียบ  ได้แต่ยืนมองหน้าแอนนาด้วยสีหน้าที่คิดว่าเรียบเฉยที่สุดเพื่อเก็บอารมณ์โกรธไว้
"อ้อ! ใช่  ฉันนัดไปกินกาแฟกับเต็งไว้  คอปน่าจะไปด้วย น้ำตาลเธอไปด้วยสิไปช่วยกันนายเต็งให้ที ได้สินะ  ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นะ"
'เหรอ  เพื่อนงั้นเหรอ  ฉันจะจำเอาไว้นะว่าเธอทำกับคนที่เธอเรียกว่า "เพื่อน" แบบนี้'

ฉันยืนมองเงาตัวเองบนกระจกเงาในห้องน้ำตอนพักเที่ยงอย่างกลุ้มใจ  แล้วฉันก็เห็นจูน  เดินออกมาจากห้องน้ำ  เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันเอง  แต่ฉันไม่เคยได้คุยกับเขาหรอก  เพราะเขาเป็นคนที่เงียบขรึมมากๆ
ฉันมองเงาของจูนจากบนกระจกเงา  พอจูนหันมาสบตากับฉันในกระจกเงา ฉันก็รีบหลบตาอย่างรวดเร็วแล้วเปิดก๊อกน้ำแกล้งทำเป็นล้างมือทั้งๆที่ฉันล้างไปแล้ว 1 รอบ
"ถ้าน้ำตาลไม่อยากไป  ก็บอกว่า "ไม่อยากไป" สิ"  อยู่ๆจูนก็พูดกับฉันพร้อมกับเดินออกไปจากห้องน้ำ  ทิ้งให้ฉันอยู่ในห้องน้ำเพียงคนเดียว

พอเดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็มานั่งใต้ต้นเมเปิ้ลริมน้ำที่ปลูกไว้ในร.ร.  นั่งมองท้องฟ้าสีครามอย่างใจลอย
อยู่ๆก็คิดถึงเรื่อง "จูบ" เมื่อเช้าขึ้นมาอย่างกระทันหัน 
"เพราะจูบของนายแท้ๆเลย ตาคอปบ้า ><"
"หึ"  เสียงใครก็ไม่รู้ดังมาจากข้างหลังของฉัน  ฉันจึงรีบหันไปมองทันที จูน นั่นเอง
"เอ่อ...คือ..."  ในขณะที่ฉันลุกขึ้นยืน  บางสิ่งบางอย่างก็หลุดออกมาจากกระเป๋ากระโปรงของฉัน  ฉันจึงก้มลงเก็บ  มัน คือรูปฉันตอนกำลังหลับอยู่  ข้างหลังรูปมีข้อความเขียนว่า 'ฉันให้เธอ 087-65144xx'
"หือ? รูปโพลาลอยด์เหรอ ถ่ายได้สวยดีนี่"  จูนมายืนอยู่ข้างหลังฉัน  "น้ำตาล  คนที่มาส่งเธอเมื่อเช้าน่ะ  แฟนเหรอ"
"มะ..ไม่ใช่จ้ะ"  ฉันรีบตอบออกไปอย่างรวดเร็ว
"อุ๊ย! เขินหน้าแดงเลย  น้ำตาลก็น่ารักดีนะ" จูนพูดพร้อมกับก้าวเดินออกไป
ส่วนฉันก็มัวแต่ยืนตะลึงกับคำพูดของจูนอยู่อย่างนั้น

หลังเลิกเรียน  ในขณะที่ฉันกำลังเก็บข้าวของบนโต๊ะเรียนอยู่นั้น แอนนาก็เดินมาหาฉัน
"น้ำตาล ไปกันเถอะนะ" แอนนาพูดพลางดึงแขนฉัน
"ปะ..ไปไหนอ่ะ"
"อ้าว  ก็ไปกินกาแฟกับเต็งและคอปไง  นี่แต่เธอต้องกันนายเต็งให้ฉันนะ  ฉันจะได้จับคอปได้ไง อิอิ"
"อืม  ฉันจะตามไปนะ"  ฉันพูดพร้อมกับค่อยๆเก็บของช้าๆ ฉันพยายามถ่วงเวลาให้นานที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้
แต่แอนนาก็อุตส่าห์มายืนเฝ้าฉันอีก  สงสัยจะกลัวฉันหนี ><
ฉันเดินตามหลังแอนนาไปโดยไม่เต็มใจนัก  พอไปถึงร้านที่นัดไว้ก็เจอนายเต็งกำลังยืนรออยู่ตรงหน้าร้าน ส่วยนายคอปก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ
"มานานแล้วเหรอคะ?"  แอนนาเดินเข้าไปถามเต็ง  แต่สายตาของหล่อนกำลังเหล่ไปทางคอปชัดๆ - -*
"ก็...เพิ่งมาเมื่อกี้เองครับ"  เต็งตอบแอนนาอย่างเก้อเขิน
"อ้าว! แอนนาพายัยแว่นมาด้วยเหรอเนี่ย"  นายเต็งร้องทักหลังจากที่เหลือบมาเห็นฉัน
พอสิ้นเสียงทักจากนายเต็ง คอปก็ผละจากหนังสือเงยหน้าขึ้นมามองฉัน  พลางยิ้มน้อยๆ
ฉันจึงทำจมูกย่นใส่ เพราะยังเคืองๆเรื่องเมื่อเช้าอยู่ -*-
"งั้นเราเข้าไปนั่งคุยกันในร้านดีกว่านะคะ"  แอนนาพูดขัดขึ้นเมื่อเห็นคอปยิ้มให้ฉัน

ฉันถูกแอนนาจัดให้นั่งตรงข้ามกับเต็ง  ส่วนตัวเธอเองนั่งตรงข้ามกับคอป  ซึ่งตอนนี้กำลังสนใจหนังสือมากกว่าที่จะมองหน้าแอนนาซะอีก (อิอิ)  ส่วนฉันได้แต่แอบมองหน้าคอป  บางเวลาที่คอปจะละสายตาจากหนังสือ เหลือบมามองทางฉันบ้าง  แล้วเราทั้งคู่ก็หลบตากันเองอย่างเก้อเขิน

ดูเหมือนแอนนาจะไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาระหว่างฉันกับคอปเท่าไหร่  เพราะตอนนี้นายเต็งกำลังจ้องหน้าแอนนาอย่างไม่วางตา  จึงสร้างความรำคาญให้กับเธอเป็นอย่างมาก
ยิ่งอยู่ในบรรยากาศชวนหายใจไม่ออกนี้นานเท่าไหร่  ฉันก็ยิ่งอึดอัดมาเท่านั้น  ฉันจึงตัดสินใจขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

พอฉันกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะ  ฉันก็ได้ยินแอนนาพูดกับเต็งว่า
"เต็ง...ความจริงแล้วน้ำตาลน่ะ เค้าแอบชอบเธอนะ  แต่เค้าไม่กล้าบอก"
พอได้ยินดังนั้นฉันก็เห็นคอปลดหนังสือลงทันทีเพื่อจะฟังได้ถนัดยิ่งขึ้น
"อ่ะนี่ไง  น้ำตาลมาพอดี  จริงไหมน้ำตาลที่เธอชอบเต็งอ่ะ"  แอนนาหันมาถามฉันพร้อมทั้งจับแขนฉันเอาไว้
"อ่ะ...เอ่อ"  ฉันได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ  มองไปทางนายเต็ง  ซึ่งตอนนี้กำลังมองมาทางฉันพร้อมทั้งหน้าแดง  ' อะไรเนี่ย  นายเชื่อยัยแอนนาด้วยรึไง - -" '
และมองไปที่คอปซึ่งตอนนี้กำลังมองมาทางฉันด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
"บอกสิว่าใช่"  แอนนาพูดกระซิบ  พลางจับแขนฉันแน่น  ฉันเริ่มรู้สึกจากความเจ็บที่แผ่ซ่านลงมาที่แขน
ฉันหันไปมองหน้าแอนนาซึ่งกำลังแอบถลึงตาใส่ฉัน
"อะ....เอ่อ...ฉัน..."  ฉันหลับตา  อธิษฐานให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยฉันให้พ้นจากสถานการณ์แบบนี้ซะที
"อย่าฝืนไปเลยน่า"  อยู่ๆคอปก็ลุกขึ้นพลางโอบไหล่ฉันไว้
แอนนาปล่อยแขนฉันอย่างรวดเร็ว
"ดูท่า  น้ำตาลจะไม่สบาย  สีหน้าไม่ค่อยดีเลย  ฉันจะพาน้ำตาลไปส่งที่บ้านนะ"  แล้วคอปก็พาฉันเดินออกจากร้านไปทันที
"คอป...คอป  เดี๋ยวก่อนสิคะ"  ฉันได้ยินเสียงแอนนาไล่ตามหลังฉันมา  แต่คอปพาฉันเดินมาเรื่อยๆ  จนถึงสวนสาธารณะที่ฉันกับคอปเคยมานั่งด้วยกัน
"เธอนี่จริงๆเลยนะ  ทำไมถึงชอบยอมให้คนอื่นเค้าบังคับล่ะ"
"...."  ฉันได้แต่เงียบไม่พูดอะไร
"ไหนฉันขอดูแขนหน่อยนะ"  คอปพูดพร้อมทั้งจับแขนเสื้อข้างซ้ายถลกขึ้นมา  จึงเห็นรอยสีแดงปรากฏที่แขนฉัน
"ทำไมเธอต้องยอมให้แอนนาทำแบบนี้กับเธอด้วย!"  คอปพูดเสียงดังกับฉัน
"ปล่อยนะ! นายจะซ้ำเติมฉันไปถึงไหนกัน"  ฉันสะบัดแขนที่คอปจับอยู่
"ทุกคนก็คอยรังแกฉันอยู่เสมอน่ะแหละ  ทั้งแอนนา ทั้งเต็ง  รวมทั้งนายด้วย  นายบอกว่าฉันน่ารัก  บอกว่าฉันตลก  แล้วนายก็ขโมยจูบแรกของฉันอีก  นายสะใจใช่ไหมที่ทำกับฉันแบบนี้  นายเห็นฉันเป็นตัวตลกใช่ไหม "
"....นี่คือ  คำสารภาพรักเหรอ"  นายคิดได้ไงน่ะ - -.
"อะ...เอ่อ ที่พูดเมื่อกี้นายลืมๆไปเถอะนะ  คิดว่าฉันไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน"  ฉันตัดสินใจที่จะวิ่งออกไปจากที่นี่แต่คอปมาจับมือฉันเอาไว้
"เดี๋ยวสิ..น้ำตาล  ทำไมพูดแบบนี้  ฉันแคร์เธอนะ"  ฉันแคร์เธอนะ  ฉันแคร์เธอนะ  ฉันแคร์เธอนะ  ในหัวฉันมีแต่คำๆนี้ก้องเต็มไปหมด ><
แต่ก่อนที่ฉันจะคิดได้ว่าควรทำอะไรต่อก็มีเสียงๆหนึ่งพูดว่า  "นั่นใครน่ะ  เด็กนร.โรงเรียนเราใช่ไหม"  นั่นเสียงอ.ฝ่ายปกครองนี่นา -*-
"ยะ...แย่แล้ว"  ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย