ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่5 ดื่มเหล้าไม่ดีนะ
“ผมพร้อมแล้วบาร์ ส่งผมไปได้เลย”
ผมหันไปบอกบาร์ เจ้าหน้าที่ควบคุมเครื่องย้อนมิติเวลา หรือที่เราเรียกกันว่า Time Machine
“ขอให้คุณประสบความสำเร็จนะหกหกเก้า ผมจะคอยฟังข่าวดี”
บอส หรือที่ผมชอบเรียกว่าหัวหน้า อวยพรให้ผมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
แต่ก็แน่ละ ในเมื่อภารกิจแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน แล้วบอสจะมาอวยพรก่อนได้ไง จริงมั้ย?
วิ้งๆๆๆ...............................................
เครื่องไทม์แมชชีนพร้อมทำงานแล้ว เริ่มนับถอยหลังในการย้อนเวลาในอีก
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
“เริ่มเดินเครื่องย้อนเวลาเต็มกำลัง”
เจ้าหน้าที่บาร์ตะโกนแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่ม
“คุณไปได้เลยนะหกหกเก้า”
“ครับ”
“แล้วเจอกันนะโว้ยเพื่อน”
เพื่อนผมตะโกนมาจากอีกฝั่งของห้องควบคุม
“เออ”
ผมตอบสั้นๆ
เอาล่ะ ไปกันเลย (ผมบอกกับตัวเองพร้อมกับกระชับกระเป๋าเดินทางคู่กายแล้วก้าวเข้าไปในเครื่องย้อนเวลา)
วิ้งๆๆๆ วูบ.......ฟุบ.......ชิ้ง..........วาบ
“เรียบร้อยแล้วครับ หกหกเก้าย้อยเวลาไปยังปีXXXXตามวันเวลาตามที่กำหนดไว้เป๊ะครับ”
เจ้าหน้าที่บาร์รายงานแก่บอสของบ้านกันซ์
“หวังว่าเขาคงทำงานสำเร็จนะ”
“เออ....บอสครับ แล้วถ้าหกหกเก้าทำงานสำเร็จ เขา...จะกลับมายังไงครับ”
“อืมม นั่นสิ เจ้าหน้าที่ยังไม่ได้คิดไว้เลย แต่เอาเถอะ ไว้ถึงตอนนั้น เค้าคงหาทางกลับมาได้เองแหละไม่ต้องเป็นห่วง หกหกเก้าน่ะ ดูแลตัวเองได้”
บอสบอกพร้อมกับเดินจากไป ทิ้งให้742ยืนอึ้งอยู่กับคำตอบที่กำกวมอย่างที่สุด
วูบ.....ฟ้าว.....ตุ้บ!!!
“โอ้ย เจ็บชะมัด” หกหกเก้าบ่นทันทีที่ร่วงลงจากฟ้า
ซึ่งอันที่จริงแล้วคนที่ร่วงลงมาจากความสูงถึง 1000 เมตร คงไม่ได้พูดว่าเจ็บชะมัดหรอก
“เอาล่ะ ถึงแล้ว.....ว่าแต่.....ที่นี่มันที่ไหนกันละเนี่ย”
หกหกเก้ายืนงงอยู่กับสถานที่ที่ไม่คุ้นตาเลยสักนิด ก็แน่ล่ะ เล่นย้อยเวลามาตั้ง1000กว่าปี จะให้คุ้นได้ไงเล่า เออนะ คนเรา
“เอาล่ะ เริ่มงานกันเลยดีกว่า ไปถามคนแถวนี้เอาก็ได้ว่าเป้าหมายของเราอยู่ไหน ปุบปับเจอหน้าค่าตาก็ยิงไม่ยั้ง หลังจากนั้นค่อยเผ่นกลับ ว้าว ง่ายจะตาย ไม่เห็นจะยากสักหน่อย”
ไม่รอช้า หกหกเก้าก็พาร่างของเขาอันตรธานหายไปจากที่แห่งนั้นอย่างไร้ร่องรอย
“นี่พี่ชาย ขอถามสักอย่างสิ พี่พอจะรู้จักคนที่ชื่อโอเชน่าบ้างป่ะ”
หกหกเก้าถามคนขายเหล้าในบาร์ริมถนนแห่งหนึ่ง
“อยากรู้ก็ต้องสั่งของกินหน่อยสิพ่อหนุ่ม ว่าไง เอาเหล้าสักหน่อยไหม”
คนขายเหล้าเชิญชวนพลาง หยิบขวดเหล้าพร้อมกับแก้วออกมาตั้งบนเคาเตอร์
“ม่ายล่ะพี่ชาย ผมไม่นิยมดื่มของมื่นเมาพวกนี้ ประสาทจะตายเอา พี่พอมีพวกนมสดไหมล่ะ นมวัวหรือนมแพะก็ได้ ขอสักแก้วสิ เอาร้อนๆนะ”
หกหกเก้าส่ายหน้าปฏิเสธเหล้าตรงหน้าอย่างไม่แยแส แถมสั่งของต้องห้ามในร้านเหล้าอีก ทำให้เส้นเลือดของขมับของคนขายเหล้าเต้นตุบๆ
“แก ไอ้หนู ถ้าไม่คิดจะซื้อเหล้าแ-ก ก็ไสหัวไปไกลๆเลย ปั๊ดเดี๋ยวได้เตะคนเอา”
คนขายเหล้าน็อตหลวมออกอาการทันที แต่หกหกเก้ายังคงใจเย็น นั่งยิ้มเพล่อยู่บนเก้าอี้ไม่ยอมขยับไปไหน
“หน็อย แกวอนหาเรื่องใช่ไหมไอ้หนู ได้ เฮ้ย เด็กๆ จัดการสั่งสอนมันให้รู้สำนึกเสียบ้าง ว่าเล่นกับใครไม่ไม่เล่น มาเล่นกับทีจอร์ ต้องเจออย่างนี้”
เด็กๆในร้านเหล้าประมาณ6-7คนลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมเพรียง พร้อมกับคว้าอุปกรณ์ทุนแรงมาคนละอย่างสองอย่าง ทั้งขวดเหล้า เก้าอี้ไม้ ไม้หน้าสาม และอื่นๆอีกมากมาย
“ว้าว มีการต้อนรับกันอย่างนี้ก็ไม่บอก ผมชอบซะด้วย”
หกหกเก้ากล่าวด้วยน้ำเสียงยั่วประสาท ทำให้คนพวกนั้นต่างพากันวิ่งโร่เข้ามาพร้อมกับชูอาวุธในมือ
“หึหึ ไม่รู้จักที่ตายซะแล้ว”
หกหกเก้าพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นไม่เกินกระซิบ แต่ให้ความรู้สึกสยองและน่ากลัว แต่ทว่าคนที่วิ่งเข้ามาจะเบรกก็เบรกไม่ทันแล้ว
ตุบๆๆๆๆๆ....ผั๊วะๆๆๆๆๆ....ปับๆๆๆๆๆ
เสียงเหมือนสิ่งบางสิ่งกระทบกันดังสนั่นร้านก่อนที่จะเงียบลง
“แก....แกเป็นใครกันแน่”
เจ้าของร้านเหล้าถามด้วยน้ำเสียงรวยแรง ที่มุมปากมีเลือดออก ใบหน้าฟกช้ำ
“เป็นใครก็ได้ ที่สามารถเอาชีวิตของมนุษย์ทุกคนได้ แม้แต่แก”
“แก....แกต้องชดใช้”
เจ้าของร้านเหล้าพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“ได้สิ ให้ใครก็ได้มาเอานะ ฉันจะนั่งกระดิกเท้ารอเลย”
เมื่อพูดจบหกหกเก้าก็เดินจากไปพร้อมกับทิ้งท้ายไว้ว่า
“รู้รึเปล่า ว่าดื่มเหล้านะมันไม่ดี ทำให้เมาได้ แต่ก็นะ ฉันช่วยให้นายสร่างเมาแล้วละ”
พูดจบ เด็กหนุ่มเจ้าของร่างก็ก้าวออกจากร้านหายไปในความมืด ทิ้งให้เจ้าของร้านเหล้านอนเจ็บอยู่ตรงนั้นพร้อมกับจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดที่เด็กหนุ่มทิ้งท้ายไว้ให้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น