ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่8 รัดเข็มขัดนะ เดี๋ยวร่วง
“แล้วตกลงเราจะไปไหนกันดีล่ะ”
โอเชน่าถามหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ซึ่งก็กินเวลาไปไม่น้อยกว่า 3 ชั่วโมง ดังนั้นในตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วนั่นเอง
‘เฮ่อ เวรกรรม นัดตอนเก้าโมง ดันออกบ้านก่อนเที่ยงแค่ชั่วโมงเดียว เจริญจริงแม่คุณ'
คิลพึมพำในใจ
“คิดอะไรเสียๆหายๆอีกล่ะสิ”
โอเชน่าดักอย่างรู้ทัน ซึ่งในวันนี้ เจ้าหล่อนอยู่ในชุดกระโปรงยาวเลยเข่าเล็กน้อยสีฟ้าเผยให้เห็นช่วงขาที่ขาวผ่องเรียวงาม สวมเสื้อกล้ามสีขาวรัดทรงด้านในและคลุมด้านนอกด้วยเสื้อคลุมลายลูกไม้ผูกเชือกรัดที่บริเวณต้นคอ ซึ่งการแต่งตัวแบบนี้ทำให้ผู้สวมใส่ซึ่งดูงดงามอยู่แล้ว กลับยิ่งงดงามเพิ่มขึ้นไปอีก
“ว้าววว สวยจังนะวันนี้”
คิลเอ่ยชม แต่ในใจกลับมีความคิดแน่วแน่ที่จะมุ่งมั่นสืบสานงานต่อให้แล้วเสร็จ!
“ขอบใจ นายเองก็เท่ใช่ย่อยนะ”
โอเชน่าทักกลับบ้าง
“อืม...ฉันก็คิดว่างั้นน่ะนะ”
คิลเอ่ยสรุปพร้อมกับเริ่มเดินออกจากบริเวณบ้านของโอเชน่าพร้อมกับเธอ
แน่นอนในตอนแรกเหล่าพนักงานองครักษ์และคนแลในบ้านต่างพากันตกใจที่เห็นเด็กหนุ่มแปลกหน้าเดินออกมาจากในบ้านพร้อมกับเธอ แต่โอเชน่าก็ช่วยจัดการเรื่องได้ทัน
“อ๋อ หมอนี่เป็นเพื่อนที่รายงานที่โรงเรียนฉันเอง วันนี้กะจะไปเที่ยวสักหน่อยเลี้ยงฉลองขอบคุณหมอนี่ที่ช่วยทำรายงานต่อจนเสร็จ”
“เอ่อ...แล้วถ้าคุณท่านกลับมาจะให้เรียนคุณท่านว่าอะไรขอรับ”
หนึ่งในองครักษ์ถามเธอ
“ก็บอกไปว่าฉันไปเที่ยวกับเพื่อนก็แล้วกัน เย็นๆจะกลับ ถ้ามีอะไรก็ให้พ่อโทรหาฉันเองก็แล้วกัน”
โอเชน่าจัดแจงบอก ซึ่งองครักษ์ก็ก้มศีรษะลงน้อมรับคำบัญชาแต่โดยดี
“แล้วคุณแล้วจะไปอย่างไงขอรับ ให้กระผมนำรถออกไหมขอรับ”
องครักษ์อีกคนถามขึ้น
“อ๋อไม่ต้องหรอก หมอนี่เขาเอารถมา”
“ขอรับ”
องครักษ์รับคำอย่างพร้อมเพรียงแล้วพากันเดินถอยหลังหายไป
ทั้งสองพากันเดินออกมาจากตัวบ้านเข้าสู่ประตูรั้วบ้านที่ใหญ่โตราวกับกำแพงเมืองจีน
“โห นี่เธอจะกันขโมยหรือว่าเตรียมรบกับโลกภายนอกเนี่ย”
คิลแซวอย่างอารมณ์ดี ทำให้โอเชน่าสะบัดหน้าพรืดใส่
“ชิ”
“เอ้าแล้วตอนนี้เราจะไปที่ไหนล่ะ”
คิลถาม โอเชน่าหันขวับมา
“อ้าว แล้วนายไม่มีรถหรือไง”
“อ้าว ก็นึกว่าเธอมี หรือจะโบกแท็กซี่”
คิลย้อนกลับ
“เฮ่อ เวรกรรมจริงๆ รู้งี้ให้คาเมลเอารถออกก็ดีหรอก”
โอเชน่าบ่นอย่างเสียไม่ได้
“ฮ่าๆๆ ฉันล้อเธอเล่นหรอก มา ตามมาฉันมีรถ”
คิลหัวเราะอย่างสะใจที่แกล้งอำโอเชน่าได้สำเร็จ
“นี่นายหลอกกันหรือ”
โอเชน่าเอ็ดเข้าใส่พร้อมกับปรี่ถลาเข้าไปทุบตีใส่คิลอย่างสนุกมือ ซึ่งคิลก็ได้แต่ปัดป้องไม่สามารถตอบโต่อะไรได้
“พอแล้วๆ เดี๋ยวก็สายแล้วกลับดึกฉันไม่รู้ด้วยนะ”
คิลแย้งเบาๆ
ทั้งสองพากันเดินออกจากซอย (ส่วนตัว) ทางเข้าบ้านของโอเชน่าสู่ถนนใหญ่ ที่นั่นรถยนต์สีเงินรูปทรงเฉียบคมคล้ายๆกับรถพวกเฟอรารี่แต่ดูงดงามกว่าคันหนึ่งจอดอยู่
“อย่าบอกนะว่านั่นรถนาย”
โอเชน่าถามอย่างไม่ค่อยไว้ใจสักเท่าไหร่
“จะขึ้นหรือไม่แล้วแต่จะทรงโปรด”
คิลแย้งล้อเลียน
ทันทีที่โอเชน่านั่งเรียบร้อย เข็มขัดข้างที่นั่งก็กระตุกพรืด! รัดตัวเธอกับที่นั่งได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ
“หึหึ ระวังนะ เกาะแน่นๆล่ะ เดี๋ยวจะร่วง”
คิลหัวเราะเบาๆ พร้อมกับสตาร์ทรถและตบเกียร์ทันที!
บรื้นนนน! เอี๊ยดดดดด! พรืดดดดด!
เขากระตุกเกียร์อีกครั้งและตบเดินหน้าพร้อมกับกระแทกเท้าเข้ากับคันเร่ง!
ฟี้ดดดดดดดดด! บรื้นนนนนนนนนน! ฟ้าววววว!
และแล้วรถสีเงินคันงามคันนั้นก็แล่นฉิวหายไปจากที่นั่นในบัดดล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น