คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นอนละเมอ~~~
เนื่องจากไม่สบายเจ็บคอ ปวดหัว เลยคิดไม่ออก
แต่เอิร์ธแวะมาดูอยู่ตอนนที่ 5 ไม่สนุกหรอ ?? ไม่มีค่อยคนอ่าน ไม่มีค่อยคนเม้นเลย
น้อยใจ ไม่แต่งต่อดีกว่า5555
ล้อเล่น แต่งต่อแน่นอน
ว่าจะแต่ง nc แหละ แต่ติดอยู่อย่างเดียว อย่างเดียวจริงๆ คือ เอิร์ธแต่งไม่เป็น555
เหมือนตอนนี้จะพูดนาน ไปอ่านเลยยยยยย
“กูซื้อไอติมมาแล้ว ลงมากินซิกูรออยู่ข้างล่างอ๋อ เดี๋ยวงั้นกูใส่ถ้วยเลยนะ”โทรมาเพราะเรื่องแค่นี้
“มึงอยากทำไรก็ทำ”ผมว่ามันคงจะคิดว่าผมงอนจริงล่ะ มันเลยอยากจะง้อ ตอนนี้ผมนอนคุยโทรศัพท์อยู่ขี้เกียจลุก
“กูอยากทำมึง”เขินนนนนนนนน วุ้ย >//////< เฮ้ย ไม่ใช่ซิพูดบ้างอะไรอีก
“ทำเชี่ยไร กูไม่ให้มึงเข้าบ้านกูหรอก”ข้างล่างที่มันพูดคงหมายความว่าอยู่หน้าบ้านมั้ง
“เชี่ยไร ตอนนี้กูอยู่ในห้องครัวบ้านมึง”
“อ้าว แล้วมึงจะโทรมาทำไม”ผมล่ะงงกับมันจริงๆเลย
“กูรวย มีไรป่ะ”สัสกูเกลียดมึง
“งั้นเดี๋ยวกูลงไปหา”ผมเลือกที่จะลงไปดีกว่าให้มันขึ้นมาปลอดภัยกว่าเยอะ
“เออๆ”แล้วผมก็ว่าสาย เดินลงไปหามันข้างล่าง
ณ ห้องครัว
“นิวจ๋า โซ่ซื้อไอติมมาฝากมากินติมป่ะ”ผีสิงมันแน่เลยมาพูดซะ บรื๊นนน ~~~ ขนลุก
“ค่ะ โซ่ค๊า เรามากินติมกันม่ะ”บรื๊น~~~~ ผมกล้าพูดไปได้ไง
“อ่ะ อั้ม”มันตักไอติมแล้วแล้วมาป้อนผม =////=
“ถ้ามึงไม่เลิกแรด เดี๋ยวกูจะถีบให้มึงเลิกเอง”ผมพูดออกไปเพราะเนื่องจากรำคาญอาการของมัน
“กูว่า ไปนั่งกินบนโซฟาดีกว่า กูอยากดูหนัง”แมนขึ้นมาเชียวนะมึง
ParT Soo
เมื่อเย็นไอ้นิวมันต้องงอนผมแน่นอนเลย ผมเลยอุตสาออกไปซื้อไอติมมาให้มันกินเพื่อที่จะง้อมันไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องง้อมัน แต่ถ้าไม่ง้อมันจะมีความรู้สึกอึดอัด
“เออ นิวไม่มีคนอยู่บ้านหรอ”ผมเริ่มสงสัยแล้วพราะเห็นเงียบยังกับม่มีคนอยู่
“อ๋อ พ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายออกไปต่างจังหวัดกันสัส ชวนกูคุยทำไมเนี๊ย”ตอนนี้ผมอยู่กับมัน สองต่อสอง อิอิ
“มึงพูดซะว่ามึงอยู่เป็นครอบครัวใหญ่ขนาดนั้น เวอร์แล้วสัส”ผมที่อดแขวะมันไม่ได้
“เออ กูผิดเอง”อ้าว ไม่ใช่มันงอนผมอีกแล้วหรอ
“งั้นวันนี้กูนอนด้วยนะ”ผมเป็นห่วงมันเพราะมันต้องอยู่บ้านคนเดียว
“เออ แล้วแต่มึง”มึงสนใจกูบ้าง มัวแต่กินอยู่นั้นแหละ
“งั้นกูไม่นอนล่ะ สนใจแต่ไอติม ไม่สนใจกูเลย”ผมเริ่มงอนมันล่ะ แม่งไม่เคยสนใจกูเลย
“งั้นบ๊ายบาย”สัส มึงง้อกูซิ
“เอามานี่ ไม่ต้องกินเลย”ผมเอื้อมมือไปหยิบถ้วยไอติมมา
“พี่โซ่ขา~~~~ ขอไอติมให้น้องนิวหน่อยนะค่ะ *0*”นะนะ น่ารักชิบ ไม่ผมต้องใจแข็งกว่านี้อีก
“พี่โซ่ขา~~~”มันเอื้อมมือมาสะกิดที่แขนผม แต่ผมต้องใจแข็งกว่านี้
“มึงต้องใส่โบว์นี่ ก่อน”ผมเดินไปหยิบโบว์ในกระเป๋าที่กะว่าจะซื้อไปให้น้องฟ้า กิ๊กผมเอง
“อะ เอาไป ใส่แล้วกูก็จะหายงอน”ผมยื่นโบว์ให้มันใส่
“เออ ใส่ก็ได้ หายงอนยัง”นะ นะ น่ารักกว่าทุกคนที่ผมเคยเห็นมาอีก
“มึงต้องพูดเพราะๆ แบบเมื่อกี้ด้วย ถ้าไม่พูดมึงก็อดกินไอติม”ผมเริ่มที่จะต่อรองกับมันเพราะยังไงมันต้องทำอยู่แล้ว
“ค่ะ พี่โซ่ขา~~~~ ขอไอติมด้วยค่ะ”น่ารักจริงอะไรจริง
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ”
“เออ โซ่มึงไม่กลับบ้านล่ะ”เรื่องไรกูจะกลับ
“เออ กูหายงอนแล้วกูไม่กลับหรอก”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“อิ่มแล้ว กูไปนอนก่อนนะ”มึงนี้ก็ เก็บถ้วยไอติมก่อนซิ
“เดี๋ยว เก็บถ้วยไอติมก่อนซิ”
“มึงก็เก็บดิ”อ้าวมึงกินคนเดียวแต่ให้กูเก็บ
“งั้นมึงคอยก่อนเดี๋ยวกูเก็บแปป เดียว”แล้วสุดท้ายผมก็ต้องเก็บ
“นิววววว ขึ้นนอนกัน”ผมที่เอาถ้วยไอติมไปเก็บแล้วเดินกลับมาพบว่า มันนอนหลับอีกแล้ว
“เชี่ยนิววววววววววววว”ผมตะโกนจนคนทั้งบ้านสามารถตื่นได้ แต่ไอ้คนข้างหน้าผมมันไม่ตื่น
สุดท้ายผมต้องตัดสินใจอุ้มมันขึ้นห้องนอน
“...................................”นิวมึงจะรู้ไหมว่ามึงละเมออะไร
“..................................”กูขอโทษ
หวังว่ามันคงไม่ค้างง ใช่ไหมมมมมมมมมม
5555 เอิร์ธคิดว่ายอดเม้นมันคงไม่ถึง เอิร์ธคงจะไม่ตั้ง ไว้ให้ 3 วันมาอัพล่ะกัน
เอางี้ เอิร์ธขอถามจะให้เอาแบบยอดเม้นถึงปุ๊บ อัพ ปั๊ป
หรือว่า 3 วันอัพตอนหนึ่งดีล่ะ ฮึฮึ
ฝากดูแลสลิมด้วยยยยยยย
ความคิดเห็น