สมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

APPLICATION

"แค่ ฆ่าวันละตัวก็ได้ใช้ไหม"

A_UNDEAD

ชื่อ : Asayama Earth อาซายามะ เอิร์ธ

ชื่อเรียก : Earth เอิร์ธ

เพศ : ชาย

เชื้อชาติ/สัญชาติ : ญีปุน-ไทย

อันเดธรุ่นที่ : 3

เสียชีวิตเมื่อ : 23

สาเหตุการตาย : ตายเพราะมีคนมาถล่มแก้งมาเฟีย

ลักษณะภายนอก : เด็กหนุ่มผมสีดำทมิน เด็กหนุ่มสูง 180กว่า ตาสีแดง บนใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกใส่เสื่อแจ็กเก็ตสีดำเสื้อด้านในสีดำ

รสนิยม : ชอบแมวกับปืนสไนเปอร์,ปืนกล

นิสัย : พวกขี้เล่นชอบเล่นกับทุกคนทั้งหมด ชอบทำอาหาร ใช้เวลาว่างกับการซ้อมอาวุธทั้งหมด กับงานต้องมาก่อนเสมอ เมือในตอนนี้เงียบขรึม เย็นชา หน้านิ่ง ไม่ชอบสุงสิงกับใคร มีความเฉลียวฉลาดและเก่งรอบด้านโดยเฉพาะการทำอาหารหรือขนม แต่ภายในเป็นคนสุภาพอ่อนโยน ใจดี ช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนแต่ถ้าคนอื่นแกล้งใจหรือเอาของตอบแทนมาให้ ถ้าถามว่าจะเอาไหม แหม่!ก็คนเค้าให้มาไม่เอาก็ไงๆอยู่นะจริงไหม

ประวัติ : เมือตอนอายุ 8 ปี ถูกแม่นำไปขายให้กับแก็งมาเฟียแห่งหนึ่งในราคา 15 ล้าน แทมถูกฟึกให้เป็นนักฆ่าตั้งแต่อายุ 9 ปี

ใช้เวลาในการผึกซ้อมยิงปืน 7 ปี ให้คลองจนสามารถ จนสามารถรับงานของนักฆ่าได้แล้ว สามารถฆ่าได้ทุกคน โดยไม่มีความลังเลอีกแล้ว จนอายุ 23 โดยมาเฟียอีกแก็งบุกมาทำรร้าย ตายคนสุดท้ายของแก็ง

ทักษะพิเศษ : แม่นปืน

การตรวจจับมานา : มองเห็น

อบิลิตี้ : สามารถสร้างบาร์เรียทีใช้น้ำได้ ใช้เป็นน้ำยิงไปไกลได้ สามารถรวมน้ำไว้ที่มือกลายเป็กรงเล็บ

ความโดดเด่น :ความไวและความแม่นยำ

อุปกรณ์ที่ใช้ : ปืนกลกับสไนสีดำทั้งหมด

รูปแบบ/สไตล์การต่อสู้ : กลางและไกล สไตร์การต่อสู้ใช้ปืนกลโจมตีในระยะกลางยิงรวดๆ

ใช้สไนในการสุมโจมตีจากระยะไกล ยิงไม่ยั่ง

จุดอ่อน : ไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากระยะปะชิดได้เลย ไม่ชอบการต่อสู่ระยะปะชิด ไม่ชอบพวกรอบโจมตี

ความประพฤติ : ตามใจ-ดี

เพิ่มเติม :ถ้ายังไม่ซื้อปืนกลใช้ลูกโม่แทนนะครับ

[มุมมองของตัวละคร]

ไม่ต้องอธิบายในเชิงคาแรคเตอร์นะครับ เขียนเหมือนพิมพ์รายงาน

มุมมองที่มีต่อมนุษย์ :ก็ธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ

มุมมองที่มีต่ออมนุษย์ : คนร่วมซะตาเดี่ยว

มุมมองที่มีต่อบีสต์ : ตัวทดลองของมนุษย์อยากช่วยให้หายจากการเป็นบีสต์

มุมมองต่อสัตว์ประหลาด : ที่ราบายอารมณ์การฆ่า  

คิดเห็นอย่างไรกับการที่ต้องฆ่าสัตว์ประหลาดใน 13 วัน : จิบๆวะ ฆ่าแค่นั้นใช้เวลานาจะ 1 วันมั้ง

คิดเห็นอย่างไรกับหมอกสีดำ : ให้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ คิดมากก็ปวดหัว

คิดเห็นอย่างไรกับองค์กรณ์D_E_A_T_H : บ้านหลังเล็กๆ, ทีมซัพพอร์ทการจัดหาอุปกรณ์ 

[พูดคุยกับตัวละคร]

ตอบในเชิงคาแรคเตอร์ เฉพาะอันเดธเท่านั้น

เอิร์ธ ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นในสถานที่อันมืดมิด ทางเดินที่ไร้พื้นและแสงระยิบระยับราวกับดวงดาว

"ทีไหนวะ"ยันตัวลุกก่อนจะเสยผมขึ้นมา พร้อมมองรอบๆสถานทีตนอยู่

สายลมอ่อนๆค่อยๆพัดผ่านออกมา ม้านั่งตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมาบนหน้าของเขาพร้อมกับร่างๆหนึ่ง เธอเป็นหญิงสาวผู้มีเส้นผมสีดำ เธอปิดดวงตาของเธอไว้ด้วยผ้าสีดำ การแต่งกายของเธอนั้นเป็นชุดสุภาพไว้ทุกข์สีดำเฉกเช่นเดียวกัน เธอนั่งอยู่บนม้านั่งนั้นอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะเอ่ยทักทายเขา/เธอ

"สวัสดี นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน และมันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย" เธอกล่าว

"ทำไมถึ่งโพดมาแบบนั้นละ แล้วเธอใคร" ผมใช้ดวงตาสีแดงจ้องมองเธอ

"ข้าคิดว่าข้าไม่มีชื่อเป็นของตัวเอง พวกเจ้าเรียกข้าว่า 'ความตาย'" เธอกล่าวแนะนำตัวเอง

"ความตายชื่องั้นหรอชั่งเถอะ แล้วมีอะไร"ผมพูดพร้อมมองเธอ

"...." เธอนิ่งเงียบซักพัก ปล่อยคำพูดของเขา/เธอไป ราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เธอจะพูดคุยด้วย

สายลมค่อยๆพัดผ่านอีกครั้ง เสียงแอด... ของประตูดังมาจากข้างหลังเขา/เธอ ความว่างเปล่าสีดำกลับกลายเป็นประตูบานใหญ่ที่มีเพียงแสงอันเจิดจ้าเท่านั้นที่บดบังความจริงทุกอย่างอยู่ เอิร์ธ ค่อยๆหันไปอย่างช้าๆและรู้สึก รู้สึกถึงความอบอุ่นบางอย่างที่แผ่ออกมาจากประตูนั้น

"เจ้าได้รับโอกาศในการกลับไปอีกครา" เธอกล่าว

"แต่จงจำไว้ ข้าไม่ได้ให้โอกาศใครฟรีๆ เจ้าจะต้องตอบแทนข้าอย่างเหมาะสม" เธอยิ้มให้กับเขา/เธอ

"นี่คือโลกหลังความตายหรอ" ผมพูด

"หึ.. ไม่จำเป็นต้องพูดให้มากความ ไปสิ ไปเร็วเข้า ประตูอาจจะปิดในไม่ช้า ข้าไม่ใช่คนที่กำหนดเวลาคงอยู่ประตูหรอกนะ" เธอกล่าวพลางโบกมือและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

"ให้ตอบแทนอะไรละบอกแล้วกัน"

เขา ค่อยๆเดินผ่านประตูไปอย่างรวดเร็วฉับพลันในตอนนั้นร่างของหญิงสีดำได้เอ่ยคำพูดขึ้น

"สิ่งที่เจ้าต้องตอบแทนข้า..."

"คือการตายที่ได้พบกับความสุข มิใช่การโห่ร้องคร่ำครวญอยู่หน้าประตูอันไร้ทางเปิดอีก..." เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเลือนหายไปพร้อมกับม้านั่ง