คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แบบนี้เรียกว่ารักรึป่าว ตอนที่ 1
นี่คือวันเปิดเทอมวันแรก
ณ โรงเรียนโซลเอ็มบี
ร่างเล็กที่ฟุบหน้าลงบนโต๊ะเรียน วันนี้คือวันเปิดเทอมวันแรก ผมชื่อกันต์พิมุก ภูวกูล
หรือแบมแบม ที่จริงผมอยู่ที่ประเทศไทยแต่พ่อกับแม่มาเปิดธุรกิจร้านอาหารที่นี้
ผมเลยต้องย้ายตามพ่อแม่มาเรียนที่ประเทศเกาหลี ผมมาอยู่ที่นี้ได้ประมาน 4 ปีแล้ว
ตั้งแต่ผมเรียน ม.4 ตอนนี้ผมอยู่ ปี2 คณะสถาปัตย์
“แบมแบมโว้ยแบมแบม ’’ นี่ไม่ต้องแปลกใจเลยเสียงนี้มีอยู่คนเดียวคือไอยูคยอม
มันเป้นเพื่อนสนิทของผมเองมันเป้นเพื่อนคนแรกของตั้งแต่ที่ผมย้ายมาอยู่ที่เกาหลีแล้ว
“มึงจะเสียงดังทำไมว้ะไอยูค รบกวนการนอนของกูอีกและ’’ แบมตอบเพื่อนร่างยักษ์
ด้วยเสียงไม่พอใจ
“กูมีเรื่องจะมาบอกเว้ยย ” เพื่อนร่างยักษ์ที่ทำเสียงตื่นเต้น แถมยังทำหน้าเขิลอีก
“เรื่องไรว้ะทำไมมึงทำหน้าตื่นเต้นอย่างนั้นว้ะ ” แบมมองหน้าเพื่อนร่างยักษ์ที่ทำหน้า
ฟรุ้งฟริ้งคิดว่าน่ารักมากป้ะ แต่มันก้น่ารักน้ะ
“ก้วันนี้เค้าประชุมคณะสีใงมึงรู้ยัง?หลังเลิกเรียนน้ะ ” ยูคตอบเพื่อนร่างเล็ก
“แล้วไงต่อว้ะ ” แต่เดี๋ยวน้ะนี่คือวันเปิดเทอมวันแรกแต่ทำไมถึงได้เรียกประชุมเร็วอย่าง
นี้ร่างเล็กมั่วแต่นั่งคิด
“ก้วันนี้เค้าบอกว่าจะให้เรารู้จักกับรุ่นน้องปี1 และ แนะนำตัวให้รุ่นพี่ปี3ฟัง ’’ ร่างยักษ์อธิบายให้เพื่อนร่างเล้กฟัง
“แล้วทำไมมึงต้องทำเสียงตื่นเต้นด้วยว้ะยูค ’’ ทำเสียงตื่นเต้นไม่พอทำหน้ามุ้งมิ้งมากก
“มึงจำน้องโจอี้ได้ป้ะ ’’
“จำได้ดิแล้วทำไมว้ะ ”
“ก้น้องเค้าอยู่คณะเดียวกับเราด้วยน้ะเว้ยยย ” ทำหน้าเขิลไม่พอยังนั่งบิดไปบิดมาอีก
น้องคนที่มันชอบ ชื่อโจอี้อยู่ปี1 มันแอบมองน้องเค้าตั้งแต่ มันอยู่ ปี1 แล้ว น้องเค้าก้อยู่ ม6
น้องเค้าน่ารักตัวเล็กๆ ขาวๆ
“มึงจะทำเสียงตื่นเต้นทำไมว้ะยังมาทำหน้าเขิลอีก ” แบมมองหน้ายูค
“มึงไม่ตื่นเต้นเลยอ่อว้ะ ทำอย่างกับมึงรู้ว่าน้องเค้าอยู่คณะเดียวกับเราแบมนั้นอ้ะ ” ยูคมองเพื่อน
ร่างเล็กที่เอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง
“ก้ใช่ไงกูรู้ มึงกูหิวข้าวว้ะไปกินข้าวในโรงอาหารกัน ’’ ผมลากไอเพื่อนร่างยักษ์ลงมาจากตึก
เพราะมันบอกว่ามันจะไม่ลงมากินเป้นเพื่อนผม ทำไงได้ผมไม่ชอบมากินข้าวคนเดียว
“มึงบอกกูดีๆก้ได้ไอเตี้ยกู ไม่ต้องลากกูก้ได้ ” แบมมองเพื่อนร่างเล็กที่เดินนำหน้าตรงไป
โรงอาหาร จะบอกไรให้น้ะไอแบมมันกินเก่งมากก แต่มันไม่อ้วน ผมอิจฉามันจริงๆ
“ไอยูคมึงจองโต๊ะน้ะเดี๋ยวกูไปซื้อข้าวให้แบบเดิมช้ะ ’’ แบมบอกให้เพื่อนร่างยักษ์ไปจองโต๊ะ
ส่วนตัวเองก้ไปซื้อข้าว ผมนี่รำคาญเสียงดังจริงๆ รู้ว่าผมหล่อ แต่ใครๆก้บอกว่าผมน่ารัก
ผมก้เขิลสิคับ รู้ว่าผมฮอตแต่ไม่ต้องเสียงดังก้ได้ผมรำคาญ
หลังจากที่ผมซื้อข้าวเสร็จก้เดินไปนั่งตรงที่ให้ไอยูคมันไปจองที่ให้ นี่โต๊ะประจำของผม
“อ้ะยูคข้าวของมึงอ้ะ ” ผมยื่นข้าวให้มัน มันก้ไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองหน้าผมแล้วมันก้ก้มหน้าก้ตากินข้าว
ผมนั่งจ้องหน้าไอยูคที่เอาแต่มองไปตรงร้านขายน้ำ
ที่มีผู้หญิงกรี๊ดไม่ต้องแปลกใจมันเรื่องธรรมดาของ
คนที่ฮอตในโรงเรียนแต่ผมก้ไม่สนใจหรอก
“มึงนั้นใช่พี่มาร์คป้ะว้ะคนที่มึงชอบอ้ะ “
ผมรีบหันไปมองพี่เค้าชื่อมาร์ค เรียนอยู่ ปี3 คณะเดียวกับผมแหละ
ผมแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่ผมเรียนอยู่ ม6 แล้วพี่เค้าทั้งหล่อ รวย
ผมชอบเวลาพี่เค้ามีเค้ามีเขี้ยวนิดๆ ผมชอบบบ
“เออ ใช่พี่มาร์คด้วยย “ ผมมองไปที่พี่เค้า ผมสบตากับพี่เค้าสักพัก
ก่อนที่ผมจะหันหน้าหนีทำไงได้อ้ะก็คนมันเขิล มองนานไม่ได้เดี๋ยว
หัวใจผมจะทำงานหนัก คนอะไรก้ไม่รู้โคตรหล่อเลยยย
“จ้องหน้านานระวังท้องน้ะจ้ะ “
“คนน้ะเว้ยไม่ใช่ปลากัดที่จะมองหน้ากันแล้วท้อง “
“กูก้นึกว่าปลากัดเห็นจ้องขนาดนั้น “ ผมก้แซวมันเล่นไปงั้นแหละ
“แบมไปกันเห้อะมึงจะโดดมั้ย? วันนี้กูโดดน้ะขี้เกียจไปหาที่ปรึกษาว้ะ “
ขนาดนี่วันเปิดเทอมวันแรกมันยังโดด แล้วผมจะอยู่ทำไมล้ะก้โดดสิครับบ
ผมเดินมาที่ประจำของผมคือหลังตึกคณะไม่ว่าจะพักกลางวันหรือจะโดดเรียน
ผมจะพากันมานั่งตรงนี้เป็นประจำ
“มาอยู่นี้ไม่เคยบอกกูอ้ะให้กูตามหาไปเห้อะ “ จูเนียร์บ่นให้เพื่อนทั้งสอง
จูเนียร์ก้คือเพื่อนสนิทผมอีกคนนึงไปไหนไปด้วยกัน โดดก้โดดด้วยกัน
มันกลายเป็นเรื่องธรรมดากับพวกผมที่จะโดดเรียนเป้นบางวันเพราะไม่
อยากเจออาจารย์ที่ชอบจุกจิกใส่พวกผม ถึงพวกผมจะโดดเรียนแต่เกรดผม
ไม่เคยตกเลยน้ะคับ
“มึงจะเสียงดังทำไมว้ะจูเนียร์ มึงยังไม่ชินอีกหรอมาเรียนวันแรกก้สายเลยน้ะมึง “
ไอยักษ์มันบ่นให้จูเนียร์เพราะทุกวันไปไหนมาไหนผมไม่เคยบอกมันเลย
แต่สุดท้ายมันก้ตามหาผมเจอ เพราะที่นี่คือที่สิงสถิตของพวกผม
“เออทำไมวันนี้มึงมาสายว้ะ แล้วเข้ามาได้ยังไง “ ผมถามมันที่เอาแต่นั่งอุดหู
“ก้วันนี้กูตื่นสายแม่ก้ไม่อยู่ไม่มีใครปลุกกูไงเลยสาย ตอนแรกกูว่าจะนอนต่อ
และแต่จำได้ว่าวันนี้วันเปิดเทอม กูปีนรั้วหลังโรงเรียนมาวันนี้กูไม่เห็นพวกกรรมการ
กูก้เลยปีนมา “ จูเนียร์พล้ามให้เพื่อนฟัง ก้วันที่มาสายหรือโดดเรียนไปข้างนอกผม
ก้จะปีนรั้วหลังโรงเรียนไป ที่นั้นไม่ค่อยมีคนหรอก กรรมการก้ไม่ค่อยไปตรวจ
พวกผมเลยใช้ที่นั้นเข้าออก
“แล้วที่รักมึงไม่โทรปลุกรึไงง “ ผมแซวมันมันแอบชอบพี่เจบี ที่เรียนอยู่ปี 3 เพื่อนพี่มาร์คอ้ะแหละที่ผมบอกว่าพี่เค้าไม่โทรปลุกรึไง ก้วันนั้นมันเดินไปขอเบอร์พี่เค้า
พี่เค้าก้ให้มันมา โทคุยกันทุกวันไม่ใช่แฟนก้เหมือนแฟน
“ใครที่รักกูไม่มีหรอก ถ้ามึงหมายถึงพี่เจบีมึงหยุดคิดเลยย “ มันชี้หน้าพวกผมที่เอา
แต่หัวเราะมัน
“แหมๆว่าที่สามีเลยน้ะเว้ยมึง5555 “ ไอยูคแซวจินยอง จินยองนี่ก้ชื่อมันอีกชื่อนึง
แต่ชื่อนี่คนที่รู้และเรียกได้มีอยู่ สองคนคือผมกับไอยักษ์ ผมนั่งหัวเราะที่จินยองเอา
แต่นั่งก้มหน้า หน้าแดง ชัดได้ชัดเลยเพราะจินยองเป้นคนตัวขาว
“นี่พวกมึงโดดเรียนกันตั้งแต่วันแรกเลยหรอว้ะ “ นี่อ้ะเสียงพี่แจ็คสันเค้าพี่เค้าขาสั้น
มากพี่เค้าเรียน ปี 3 ที่พี่เค้าถามแบบนั้นเพราะผมกับพี่เค้าตั้งแต่พี่เค้าอยู่ ปี 2 แล้วเวลา
พวกผมโดดพี่แกก้จะโดดด้วย พี่แกเป้นเพื่อนสนิทพี่มาร์ค พอพี่แจ็คแกโดดมาอยู่กับผม พี่มาร์คก้จะตามมา พี่แจ็คแกคือสวรรค์ของผมชัดๆ
พี่มาร์คที่เดินตามหลังพี่แจ็คสันเดินมากับพี่เจบี พี่แกก้มองหน้าผม ผมก้หันหน้าหนี
ทำเป้นคุยกับไอยักษ์ ไอยักษ์มันไม่ยอมคุยกับผมมันเอาแต่นอน นอนไม่ว่าน้ะแต่มันเอาหัวมันมาซบไหล่ผมพี่มาร์ค ก้คงคิดว่ามันคือแฟนผม เพราะพี่แกเคยบอกว่า
ผมกับไอยูคเป้นแฟนกันหรอ ทำอะไรก้ได้ถึงเนื้อถึงตัว พี่แกคงหึงล้ะมั้ง หรือผมคิดไปเองกัน
ความคิดเห็น