Love you music น้องชอบรุ่นพี่ค่ะ

  ~ตื่นเถิดชาวไทย อย่ามั่วหลับใหลลุ่มหลง~ (อย่าสงสัยเรื่องนาฬิกาปลุกของฉันก็ทำไงได้ ก็คนมันรักชาติ โฮ๊ะๆ)  " ไม่จริงใช่ไม๊วันนี้แล้วเหรอ" ฉันแทบจะเอาขวานที่วิเศษไปตัดขาของเวลาที่มันเดินเร็วทำไม ~///~ ไม่ได้เสียภาพพจน์ มันเหมือนฆาตรกรโรคจิตในหนัง   ลูกสาวแสนสวยของเจ้าของอภิมหึมามหาบริษัท ทำลิ้นอุปกรณ์เครื่องเป่าWoodwind นี่ไม่ใช่เวลาแนะนำตัวเองอยู่ถ้าวันนี้ฉันไม่สวยฉันจะฆ่าเธอฮันนี่

........

   "ทานข้าวค่ะคุณหนู" บรรดาสาวใช้ที่ยืนตั้งแต่บรรไดชั้นแรกไปยันพื้นที่อยู่เบื้องหน้าของฉันที่คอยพูดจาหวานทุกวันย้ำทุกวันเมื่อฉันเดินมาถึงชั้นล่าง เธอคงเคยเป็นแบบฉันสินะกับการเห่อชุดนักเรียนม.ปลายที่ในประเทศนี่เข้าจะประดิษฐ์กัน มันเพอร์เฟกอ่ะนะ   มีเนกไทลายสกอตสีชมพู่ กระโปร่งบอลลูนพองๆเหมือนตุ๊กตา ถุงเท้าสีดำ และที่เด็ดสุดรองเท้านักเรียนสีชมพู ดูดีดีเหมือนตุ๊กตาเสียกระบาลยังไงก็ไม่รู้ แต่มันก็น่ารักดี นี่เป็นการเปิดเรียนครั้งแรกของเทอม 1ของการเริ่มต้นม.ปลาย High school ของฉัน เห็นไม๊โม้เสร็จข้าวต้มหมดชามเลย" ไปยังครับคุณหนู"คนขับรถประจำตัวของฉัน "ค่ะ อ๋อแปปนะค่ะ"ลืมไปได้ไง กระที่ใบน่ารักแถมยังมีที่ใส่ไอเเพดเอาไว้ควบคู่การเรียนโรงเรียนนี้ชั่งไฮโซจริงๆ "สวัสดีค่ะคุณป๊าม๊าค่ะ"ลืมพูดถึงท่านสองคนไปได้ไงเห็นไม๊ ได้ยินไม๊ท่านไม่ตอบทำเพียงยิ้มส่วนม๊าโบกมือเหมือนนางงาม ทำไงได้ลูกเจ้าของอภิมหึมามหาบริษัทก็ต้องทำใจ รถลีมูซีนสีแดงเคลือนออกจากบ้านหลังใหญ่ที่มีสีอ่อนๆผ่านไป

 "การเริ่มต้นกับสถานที่ใหม่"